Waar is behoefte aan?

[neus]

Waar willen we met dit forum naar toe? Waar is behoefte aan?

freethinker.nl - ageren tegen het geloof
filosofie.be - humanisme en wetenschap
filosofieforum.nl - ???

??? = onderdonsjes
??? = boeddhisme
??? = quantumfilosofie

Zeg het maar...

[yopi]

Piramide van Maslow

[memeticae]

Dat ziet er eigenlijk precies hetzelfde uit als de 8 jhana's uit het theravadaboeddhisme.

De eerste 4 zijn net zoals in de piramide deficiënt.
Ze behelzen het nastreven van bezit, rijkdom, macht, respect en ledigheid (de 5 obstakels) teneinde geluk, vreugde en vrede te vinden. Een zinloze bezigheid. Pas bij het overwinnen cq wegnemen van die obstakels kom je in de bovenste helft van de piramide terecht, kun je de hogere jhana's bereiken.

Je kunt niet anders dan onderin te beginnen, ontwikkeling zorgt voor inzicht. Helaas stoppen de meesten nog voor ze de helft bereikt hebben en zullen zelden vreugde, geluk en vrede kennen. Ze stoppen met groeien.

Ik heb het voor mezelf een paar jaar geleden eens zo opgeschreven:

: Jhāna 4,5,6:

Als, wanneer, waar, besef is: zo is het,
de wereld werkt zoals hij werkt.

Zinloos, ja zinneloos, proberen te herscheppen;
verandering kost energie kost tijd kost oord.

Als, wanneer, waar besef, is; zo is het.
Is besef: onkostenloos, tijdloos, streekloos,
een koers te zien.

:Jhāna 7,8:

Als wanneer waar besef is zo is het
het werkt zoals het werkt,

is besef de koers en kan het zelf varen.
Welkom, Aharant.

:Jhāna "9", Nirvana?:

"Ik scheld U mijn schuld kwijt," zegt de boedistische monnik tot de bankdirecteur.

Maar ik maak me niet de illusie dat iemand anders hier iets bruikbaars uit kan halen, zoals ik al zei, ik had het voor mezelf geschreven.

Misschien valt er een beetje uit te halen hoe ik denk?

[neus]

Hoe je denkt? Is dat een mee-denken, of tegen-denken of over-denken?
Of naar willekeur?

[yopi]

Het is naar anderen gericht ..

[yopi]

Het is weer een zooitje. Hoe leuk ik het ook vind. Ik word hier depressief van. En dan maar weer: Sorry ( sorry?)

[memeticae]

Overdenken.
Ik stel me zelf hardop vragen en geef mezelf hardop antwoorden.
Beiden plant ik dan hier.

Meedenken.
Over veel vragen hier heb ik al eens nagedacht, en geef mijn antwoorden. Tezamen met de vragen die uit het over-denken weer rijzen.

Tegendenken.
Sommige conclusies bereik ik niet. En probeer met een vraag de redenering naar de conclusie te achtrhalen.

Dus nee, niet naar willekeur. Ik wil geen Trol zijn.

Heel a-sociaal eigenlijk, nu ik het zo eens overdenk.
Enkel op mezelf gericht. Maar niet egoïstisch, vind ik, anders zou ik wel m'n mond houden en m'n vragen en antwoorden voor mezelf.

HM

[neus]

Gezond narcistisch toch?

Ik worstel zelf met verdenkingen (ook van mezelf) over motivatie.

Ik neem aan dat de motivatie alle kanten op gaat.

[memeticae]

Gezond narcistisch toch?

Ik worstel zelf met verdenkingen (ook van mezelf) over motivatie.

Ik neem aan dat de motivatie alle kanten op gaat.

Dat dacht ik ook.

Ik heb maar een motivatie: Ik wil alles weten en kunnen begrijpen.
Daarom moet alles dat op waarheid lijkt, worden gewikt en gewogen.
Alleen zo krijg ik beter inzicht in de werking van mijn geest.

In een notedop.

[neus]

Sorry dat geloof ik niet. Ik denk dat de motivatie soms ook is "ik wil naar de wc" of anders "ik wil gelijk hebben" of "ik wil geen ik" , dat bedoel ik dat de motivatie alle kanten op gaat. Er zal best wel een attractor zijn natuurlijk...

[memeticae]

Sorry dat geloof ik niet. Ik denk dat de motivatie soms ook is "ik wil naar de wc" of anders "ik wil gelijk hebben" of "ik wil geen ik" , dat bedoel ik dat de motivatie alle kanten op gaat. Er zal best wel een attractor zijn natuurlijk...

Ja natuurlijk, in het dagelijks leven.

Maar als ik ga zitten voor een (al dan niet filosofisch) gesprek, treedt bij mij toch die ene motivatie op de voorgrond.
Ik probeer (probeer is misschien wel het juiste woord) niet andermans waarheden omver te werpen, ik probeer inzicht te krijgen in het bereiken van die waarheid. Ik ken de waarheid niet, ik kan enkel vragen. Misschien bedien ik me niet altijd van de juiste retoriek, dat is mijn probleem. En iemand kan dat rustig opmerken. Dan zal ik me van een andere techniek moeten weten bedienen.
Als die waarheid dan toch mocht omvallen, tsja, dan kan ik begrijpen dat iemand verongelijkt reageert. Misschien niet eens geheel onterecht.

Maar ik ga mezelf niet verontschuldigen.
In een fysieke dialoog zou ik wellicht anders kunnen reageren, want dan spelen er meer zintuigen mee.

Maar dit is is slechts een forum, geest en beeld. Kom hé! Het is nog minder dan TV.

[neus]

In hoeverre (neem in jouw achterhoofd dat ik de essays van Montaigne lees) is er nu sprake van een mantra, een jezelf een verhaal voorhouden, een geloofsact? Ik ben persoonlijk erg weinig overtuigd dat het beeld dat ik van mijn eigen functioneren heb overeenkomt met het beeld dat anderen van mij hebben. Niet dat ze niet hetzelfde beeld kunnen hebben, maar ze willen dat pertinent niet.

En zelfs als ik bijval krijg op mijn functioneren, zoals dat zou kunnen zijn, denk ik nog dat ik niet echt weet hoe dat functioneren nu echt is, dat ik er alleen maar naar raden kan, en natuurlijk de neiging heb een positief beeld te raden, of als ik ziek zou zijn een negatief beeld.

Maar puur nuchter beschouwd is mijn functioneren een groot mysterie en waarschijnlijk net zo goed als slecht, net zo positief als negatief, waardevol als waardeloos.

Waarom zou dat voor jou anders zijn? Hoe denk je het verschil te kunnen maken?

[memeticae]

Heb ik ooit beweerd verschil te willen kunnen maken? Anders te zijn?

Neen.

Ik ben enkel onderdeel van het grote lied.

Alleen klinkt mijn mantra anders dan de grote mantra.

Waarmee niet beweerd kan worden dat ze er geen onderdeel van uitmaakt.

Het gaat er enkel om wat jij dissonant vind.

Misschien zingen wij samen vals in jouw oren, en met je buurman klinkt het lekker.

Verzamel er zeven om je heen en je bent in unison.

Maar speel je dan de Mantra?

Fat Chance.

Ik ben net zo waardevol als waardeloos als mijn buurman mij mij ziet.

Kan ik de mantra beïnvloeden?
Misschien wel, en zingen we allemaal een tijdje als ik.
Of was ik op het juiste tijdstip geboren? En zong zoals de mantra ging?

Ik weet het niet.

Dat is mijn eerlijke antwoord.

Ik weet niet wat de mantra is.

Daarom kan ik ze niet in stand houden.

Ik geloof in een mantra.
En bij unison, zijn we allen een.

Maar wat een weg te gaan, welke ontdekkingen liggen in het verschiet.
Steeds meer zielen, waar komen die vandaan?

Ik zie het einde niet.
Of wel, het naderd (sic) snel.

Ik ben de dinoasaurus buiten mijn tijd.

Ik ben, in de geest van Montaigne, autopsycholoog.

Daarom ben ik hier, en niet bij de dokter.

Ik wil geen drugs, ik wil antwoorden.

helaas is onbegrip en haat mijn deel.

Wellicht is die drugs toch wel lekker,
ik heb het als eens geprobeerd
cocaïne heroïne, crack.

Misschien moet ik ze maar weer eens opzoeken.
Mijn "echte" vrienden.

Nee.

Onzin, aperte onzin.

Ik blijf hier reageren, met welke consequenties dan ook.

[neus]

ik geloof wel in jouw integriteit of goede intenties

de druk wordt te groot misschien als je het twijfelexperiment te ver doorvoert

[memeticae]

HM.

Tegendruk dan toch.

Eeuwige twijfel is ook een vorm van waarheid.

[neus]

Tegendruk is gewoon druk, dan moet je trek hebben als tegengestelde.

Ik denk wel dat als je gaat twijfelen aan de zin van alles, de eigen rol, de invulling daarvan, het geloof in jezelf, dat je dan ergens teveel ingaat tegen de primaire programmering. Natuurlijk kenmerkt de mens zich door de vrijheid die deze heeft om tegen de primaire programmering in te gaan, maar ergens zal wel een optimaal evenwicht zijn, denk je niet?

[yopi]

Ik heb vooral behoefte op het forum aan dialoog.
Mijn narcistische neigingen kan ik genoeg botvieren op mezelf.
Als Memeticae het forum gebruikt om zich een discipline op te leggen om zijn gedachten te ordenen.

Soit.

Pink Panter is nog een mysterie voor mij.

Wat ik van de paranoïde kant van mijn neigingen vooral last van heb is mijn vermoeden dat mensen vooral op zelfbevrediging uit zijn.

Wat weer als tegenwicht heeft dat ik weer vaak denk: Ik moet toch es beter luisteren.

Dat raakt nogal es in de knoop met elkaar.

...

Herkent iemand dit?

[alain]

klinkt als ervaring,

ik mijn beste heb ingezien dat de knoop me vasthoudt,

paranoide is dat uit jezelf of noemen anderen je zo,

of beter nog, ben je bang dat anderen je zo noemen,

want de zelfbevrediging zie ik ook,

natuurlijk,

vandaar vroeg ik me af of mensen het nog waard zijn,

lullen om jezelf beter te voelen,

maar dan onder de camouflage van de filosofie,

om wijs te lijken,

[alain]

uiteindelijk gaat het om zelf verwezenlijkking

de 33e graad?

[yopi]

klinkt als ervaring,

Dat is zo.

paranoide is dat uit jezelf of noemen anderen je zo,
of beter nog, ben je bang dat anderen je zo noemen,

Dat noem ik zelf zo. En dat speelt een rol in forumcommunicatie in het algemeen. Net als andere vormen van miscommunicatie.

want de zelfbevrediging zie ik ook,

natuurlijk,

vandaar vroeg ik me af of mensen het nog waard zijn,

lullen om jezelf beter te voelen,

maar dan onder de camouflage van de filosofie,

om wijs te lijken,

Ik ook. En overal. De paranoia zit er in dat je bij een concreet persoon dat dénkt te zien omdat je slachtoffer bent van je eigen vooroordelen. Of van je algemene verwachtingen. Of misschien bij jou: Je eigen teleurstelling in de mensen in het algemeen.

[yopi]

uiteindelijk gaat het om zelf verwezenlijkking

de 33e graad?

De piramide van Maslow werkt zo dat elke volgende laag van behoeftes zich pas voordoet bij mensen als de laag er onder in voldoende mate bevredigd is. Dit kan in een periode van een heel leven zijn, maar kan ook per dag of per uur wisselen.

Zelf kan ik me voorstellen dat het ook andersom werkt; of op dezelfde manier, maar dan juist met het mechanisme van Niet-bevredigde behoeftes (door compensatie in het hogere te zoeken).

Ik het geval van transcendentie - de top van de piramide - zou het wel es kunnen dat als men er van geproefd heeft, de neiging krijgt om de andere lagen onklaar te maken. Bij zichzelf of bij anderen.
Dan wordt het moorddadig.

Maar in het algemeen maakt de piramide op mij een geruststellende indruk die harmonie belooft als alle behoeftes hun juiste plaats kennen in het geheel. Maar dat kan alleen als je in een comfort-zone leeft en geleerd hebt weg te kijken.
In een bedreigde zone wordt het allemaal nogal ingewikkeld stel ik me zo voor.

[neus]

even tussendoor:

zelfbevrediging

wat voor soort andere vormen van bevrediging ken je?

bevrediging van jou door anderen = indirecte zelfbevrediging als jij hiervoor iets hebt gedaan. Als je er niets voor hebt gedaan of hebt hoeven doen: onverdiend.

dit in tegenstelling tot directe zelfbevrediging, dan bepaal je zelf of je het verdient of niet.

wat is nu het probleem: niemand ziet in dat je het verdient, behalve als je bijvoorbeeld heel knap of voorkomend bent, maar dat is geen verdienste. Of ze zien wel in dat je iets verdient maar geven toch liever zichzelf de verdienste.

[neus]

Als de historie van de mens niet was dat men de zonde-idee gebruikte om mensen te onderdrukken, zou ik toch een kandidaat willen aandragen voor het zondige. Niet zoals in ‘de Vliegeraar’ het stelen als essentieel voor de zonde, maar de zelfbevrediging als essentieel voor de zonde.
Vooropgesteld dus dat we het idee van zonde alleen overdenken op filosofische manier en niet om iemand de norm te stellen.

Eten en drinken is bevrediging van de eigen behoeften. Zo zijn er vele vormen van bevrediging die men zelfbevrediging zou kunnen noemen. Ik denk dat deze vormen van zelfbevrediging moeilijk zondig genoemd kunnen worden, omdat dan het hele leven zondig is. Wat wel een duidelijke component kan zijn van zonde is dat men iets doet waar men geen recht op heeft, men verdient de bevrediging niet, men is het niet waard. Het zonde-idee lijkt daarmee alsnog zelfbevrediging als zodanig zondig te kunnen noemen, dus ook het hele leven, tenzij men een verdienste heeft in het leven. Het idee is dat als men zijn brood verdient dat het bevredigen van de honger dan niet als zelfbevrediging zondig is.

Ik kan dit idee verder uitwerken. Als men zijn brood verdient doet men ook iets voor een ander, voor de groep, de maatschappij, men heeft een sociale functie. Hetzelfde gedrag dat zondig is als men het puur op zichzelf gericht bekijkt, als zelfbevrediging, is niet langer zondig als er een verdienste is vanuit de sociale functie.

We hebben dan eigenlijk directe zelfbevrediging en indirecte zelfbevrediging. Directe zelfbevrediging is zondermeer uitgaan van het idee dat je eigen behoeften mag vervullen, daar staat niets tegenover. Je neemt gewoon wat je kunt pakken. Indirecte zelfbevrediging is uitgaan van het idee dat je eigen behoeften mag vervullen als je iets gedaan hebt om dat te verdienen, er staat dus iets tegenover. Je neemt slechts wat je toekomt.

Het blijft natuurlijk zelfbevrediging, of je daar nu moeilijk bij doet of niet. Het idee van zonde is dan gebaseerd op het idee dat ergens iets tegenover staat of niet. Mensen die menen dat nergens iets tegenover staat, die niet geloven in symmetrie, hebben in mij ogen een verkeerde opvatting.

Zo is niet zozeer de zelfbevrediging zondig, maar de praktijk waarin men directe zelfbevrediging doet vanuit het idee dat er voor de bevrediging van de zelf niets tegenover hoeft te staan.

[neus]

Zo is niet zozeer de zelfbevrediging zondig, maar de praktijk waarin men directe zelfbevrediging doet vanuit het idee dat er voor de bevrediging van de zelf niets tegenover hoeft te staan.

Dat geldt dan alleen voor zaken die wij (de mens) gemeenschappelijk delen.

Ik denk dat we altijd delen, wanneer delen we nu niet? In dromenland? Dan zelfs nog geloof ik in collectieve dromen.

[yopi]

Bijna alle behoeftes zijn wat hun bevrediging betreft altijd al geplaatst in een grotere context dan je zelf. Je kunt niet elke behoeftebevrediging zelfbevrediging noemen alleen omdat je een activiteit onderneemt ter bevrediging van een behoefte.

Je leven begint er sowieso al mee dat je behoeftes door anderen bevredigd worden. Later komen daar nog veel anderen en groepen en instituties bij.

We leven in een verzorgingsmaatschappij.

Misschien is het begrip zonde alleen nog van toepassing op mensen die er zich aan onttrekken of het saboteren.

[neus]

Die grotere context zal niet door iedereen voor lief genomen worden, laat staan dat er rekening mee gehouden wordt.

En dat is zonde...

[yopi]

Gelukkig niet nee.
De verzorgingsmaatschappij is er de oorzaak van dat mensen zich als behoeftige wezens gaan zien. Het is een soort monstermoeder, die je klein en onvolwassen houdt. Zelfs voor de top van de piramide is er een wereld van aanbod om de 'transcendentie-' en 'zelfverwerkelijksbehoeftes' aan te reiken. Wil je niet verstikt worden, waar moet je het dán zoeken?

[neus]

Dat is weer een hele andere insteek...

Grote contexten zijn in eerste instantie grote verhalen. Uit grote verhalen komen grote culturen voort, zoals verzorgingsstaten. Nu vind ik het nogal tegenvallen hier, gezien hoe bijvoorbeeld demente ouderen behandeld worden. Het is meer dat de jongere generatie niet voor de oudere wil zorgen tenzij ze betaald worden. En wat was nu precies de verdienste van de oudere generatie dat ze nu zorg zouden kunnen krijgen. Is het niet eerder zo dat ze ons met allerlei troep hebben opgezadeld? En daarnaast geldt dat als je een verdienste wilt hebben dat zorgen natuurlijk het meest voor de hand ligt.

[neus]

Ik denk dat we altijd delen, wanneer delen we nu niet? In dromenland? Dan zelfs nog geloof ik in collectieve dromen.

Er zal toch ook nog een zekere mate van integriteit bestaan!

De “eigen draai” die je er aan iets geeft, dat is nog wel het typisch eigene, maar dat staat eigenlijk los van dromenland, hoewel je in dromenland de eigen draai wel goed kan oefenen, om te ontdekken wat de gevolgen kunnen gaan worden.

[neus]

Dat is weer een hele andere insteek...

Grote contexten zijn in eerste instantie grote verhalen. Uit grote verhalen komen grote culturen voort, zoals verzorgingsstaten. Nu vind ik het nogal tegenvallen hier, gezien hoe bijvoorbeeld demente ouderen behandeld worden. Het is meer dat de jongere generatie niet voor de oudere wil zorgen tenzij ze betaald worden. En wat was nu precies de verdienste van de oudere generatie dat ze nu zorg zouden kunnen krijgen. Is het niet eerder zo dat ze ons met allerlei troep hebben opgezadeld? En daarnaast geldt dat als je een verdienste wilt hebben dat zorgen natuurlijk het meest voor de hand ligt.

Het is nog wat anders als zorgen gelijk komt te staan met bemoei- en regelzucht. Ik snap best mensen als Ayn Rand die streven naar absolute autonomie en liberalisme.

[neus]

Yopi,

Heb je een voorbeeld van het "klein en onvolwassen houden"?

[yopi]

Het gaat mij er om dat je met de paplepel ingegoten krijgt dat je een wezen bent met behoeftes en dat je moet zien die te bevredigen. De zorg voor anderen is dan zo iets als een moederlijke of vaderlijke behoefte om te zorgen voor anderen.

De begrippen zijn te beperkt om mensen en samenlevingen (groepen) te duiden.

Je kunt ook het subject zijn van trots, eer, kunnen, liefdeleven: Noem maar op.

Die verzorgingsmaatschappij kwam me in gedachten vanwege die begrippen.
Maar daarnaast bestaat nog veel meer wat voor velen aan het oog ontrokken is door die stiekem er in sluipende zelf-definitie.

[neus]

Wil je nu het behoeftige aan de mens ontkennen? Of vind je persoonlijk de dimensie van het behoeftige minder edel om je mee bezig te houden? Of nog wat anders?

Natuurlijk is het kapitalisme er erg bij gebaat allerlei extra behoeftes te scheppen, ook behoeftes die er eigenlijk niet zijn, omdat je dan meer producten hebt om te verkopen.

Ben jij dus feitelijk anti-kapitalist?

[yopi]

Yopi,

Heb je een voorbeeld van het "klein en onvolwassen houden"?

Nou eh .. in algemene termen conformisme: Je in bezit laten nemen door produkten, identiteiten en andere zaken van de markt en instituties.
Een passief subject dat zich laat leiden, in plaats van zichzelf te leiden.

Maar daar heb ik ook de vraag bij: Hoe dan?
Net als dat ik zei als geen keuze wilt maken uit het aanbod: Waar moet je het dan zoeken.
....

Die actuele discussie over de zorg behoort natuurlijk als een soort subcultuur bij de verzorgingsstaat. Het blijft gaan over behoeftes en bevrediging daarvan.
Door in die termen te denken verlies je het zicht op andere mogelijkheden.

(Die ik hier en nu nog niet heb kunnen formuleren anders dan in vragen)

[neus]

Pink,

begrijp ik je dan goed dat jij denkt dat integriteit in gedachten zit? Ik beschouw gedachten als "de eigen draai"...

[neus]

Die actuele discussie over de zorg behoort natuurlijk als een soort subcultuur bij de verzorgingsstaat. Het blijft gaan over behoeftes en bevrediging daarvan.
Door in die termen te denken verlies je het zicht op andere mogelijkheden.

(Die ik hier en nu nog niet heb kunnen formuleren anders dan in vragen)

De mens is toch gewoon een behoeftig wezen? Dat ontkennen lijkt me zinloos.

Wat wel van belang kan zijn is onderzoeken waar de echte behoefte zit:

Er is een morele behoefte in de mens, om iets tegenover de zelfbevredigingsmogelijkheid te stellen. Deze behoefte is logisch vanuit de symmetrie die alle aspecten van het leven beheerst. Overal staat iets tegenover, niets is zonder prijs/consequenties. Moraal of de morele behoefte is daarmee een fundamenteel onderdeel van het leven, ontstaan om levende wezens te leren om te gaan met de symmetrie. Als men niet de moraal volgt, kan men nooit leren hoe de wereld werkt qua symmetrie en kan men niet goed overleven. Uiteindelijk overleven dus vooral de morele wezens. Dat is gewoon pure logica.

[neus]

Hoe anders dan een behoefte aan plaatjes op jouw nagels, of kleur in jouw haar, of iemand die je aardig vindt...

[yopi]

Neus:

Wil je nu het behoeftige aan de mens ontkennen? Of vind je persoonlijk de dimensie van het behoeftige minder edel om je mee bezig te houden? Of nog wat anders?

De behoeftigheid (met zijn negatieve klank) kan bij het volwassen leven iets worden als levenskunst.

Natuurlijk is het kapitalisme er erg bij gebaat allerlei extra behoeftes te scheppen, ook behoeftes die er eigenlijk niet zijn, omdat je dan meer producten hebt om te verkopen.

Ben jij dus feitelijk anti-kapitalist?

Ik dacht even niet ideologisch eigenlijk, meer aan de effecten die het heeft.

...

De mens is toch gewoon een behoeftig wezen? Dat ontkennen lijkt me zinloos.

Mensen zijn in staat op hun behoeftes anders te reageren als alleen in termen van bevrediging.
Behoeftes - hoewel je alles er onder kunt rangschikken - kunnen naar mijn idee ook in andere termen geformuleerd worden.

Wat wel van belang kan zijn is onderzoeken waar de echte behoefte zit:

Ik wil dus zo niet kijken.

Maar nu heb ik een afspraak. Ik zie later nog wel wat hier besproken wordt.

[neus]

Wat wel van belang kan zijn is onderzoeken waar de echte behoefte zit:

Ik wil dus zo niet kijken.

Ik ben benieuwd waar die behoefte vandaan komt:-)

[neus]

Als integriteit geen maatschappelijk nut heeft, waar is ze dan voor? Het plekje in de hemel?

[neus]

Als integriteit geen maatschappelijk nut heeft, waar is ze dan voor? Het plekje in de hemel?

De hemel zal ongetwijfeld een troostrijk oord zijn voor degenen die het hier niet hebben kunnen vinden, maar ik beschouw integriteit als een bijzonderheid en niet als iets algemeens. Zelfbevrediging is het bevredigen van het 'zelf', niet het bevredigen van de maatschappij. Wanneer jij stelt dat voor het bevredigen van het 'zelf' er iets tegenover moet staan dan denk ik eveneens aan integriteit. Waar dacht jij dan aan? Dat plekje in de hemel? En hoe zou ik daaraan moeten komen, als ik zo vrij mag zijn?

Integriteit als het alleen indirect aan zelfbevrediging doen, dus er iets tegenover te stellen, zie ik niet als pure gerichtheid op jezelf (dat plekje in de hemel). Jij wel? Wel zie ik als mogelijkheid dat door de impliciete moraliteit de leefwereld hemelachtiger kan worden, wat dan ook precies moge zijn.

[neus]

Om in geestelijke sfeer te blijven:

http://www.wilmatepaske.nl/de-hemel-en-de-hel/

[yopi]

Wat wel van belang kan zijn is onderzoeken waar de echte behoefte zit:

Ik wil dus zo niet kijken.

Ik ben benieuwd waar die behoefte vandaan komt:-)

Het is wel een grappige prikkeling.

Ik had al gezegd dat je alles onder die gedachte kunt onderbrengen.

Dus dat erken ik.
Zo als dat met alle reductionistische gedachtes is.

Dus waarschijnlijk is mijn uitspraak: 'Dat ik dat niet wil', een uiting van het verzet tegen totalitaire concepties.
Met een beetje sluitende redenering kun je ongeveer alles bewijzen.
Dan wordt het een intellectuele krachtmeting.
Bij filosofen zie je vaak zo'n atletiek. (En trouwens ook in de tweede kamer waar gezegd wordt dat alleen argumenten tellen - dat is dan politiek - of in oudere termen retoriek).
Bij de filosofie is de deconstructie en het wijzen op aporieën mijn grote vriend. Eigenlijk wil ik een beroep doen op het gezonde verstand. Maar dat verstand wantrouw ik ook.

Dus met een derde vraag: Waar kun je op vertrouwen?

(Ik moet hierbij ook weer denken aan dat je gezegd had dat je je zelf af en toe terug neemt om tot het besef te komen van 'wat je nou weer voor machtsspelletjes zit te spelen ... Is dat aan de hand? Je was toch ook niet volmaakt?)

Kortom: Ik bevindt me blijkbaar weer in het labyrint ..

[yopi]

(vervolg) Ik hoop dat ik duidelijke vragen gesteld heb, waar ik graag antwoord op krijg. Om daar over te praten.

(Zoals altijd onvermijdelijk zit iedereen te shoppen in waar die wel antwoord op geeft en op waarop niet)

[neus]

Wat bij mij direct een associatie oproept aan behoeften is het begrip wil. Misschien dat voor sommigen de wil nog iets mystieks en vrij is, maar ik vind het vooral aards en gebonden aan materie en lichaam.

Als je jezelf zou willen onderscheiden als iemand die afrekent met het lichaam, dan is het afscheiden zelf weer iets van seksuele selectie en verbonden aan het lichaam en de genen. Tsja.

Waar je op kunt vertrouwen is dat bewustzijn en aandacht samen gaan.

Je kunt sturen met aandacht, die vrijheid heb je. Als je aandacht geeft aan behoeften blijft het steeds maar gaan om behoeften. Als je aandacht geeft aan aandacht geven dan is dat weer heel wat anders. Dan laat je jouw vrijheid spreken.

En wat dan over behoefte aan aandacht? Tsja...

[yopi]

Wat bij mij direct een associatie oproept aan behoeften is het begrip wil. Misschien dat voor sommigen de wil nog iets mystieks en vrij is, maar ik vind het vooral aards en gebonden aan materie en lichaam.

Een miskenning van wat materie en lichaam is ..

Als je jezelf zou willen onderscheiden als iemand die afrekent met het lichaam, dan is het afscheiden zelf weer iets van seksuele selectie en verbonden aan het lichaam en de genen. Tsja.

Met mijn reactie hierboven: Dus typisch niét.
Het lichaam moet altijd meegenomen worden. Of zo iets.

Je kunt sturen met aandacht, die vrijheid heb je. Als je aandacht geeft aan behoeften blijft het steeds maar gaan om behoeften. Als je aandacht geeft aan aandacht geven dan is dat weer heel wat anders. Dan laat je jouw vrijheid spreken.

Dan ben je weer mijn vriend. De erkenning is het keerpunt.

En wat dan over behoefte aan aandacht? Tsja...

Nou, vrij genomen zou je daar over kunnen lachen ...

[neus]

Vrij genomen....

een mooie uitdrukking, maar absoluut niet wat ik voor sta, daar is vrijheid niet voor.

[neus]

Ik vond een argument dat moraliteit logisch is omdat je daarmee beter de symmetrie in de wereld (dat alles gecompenseerd wordt met een tegendeel) kan begrijpen in de praktijk. Ik zie het falen van de mens als iets dat ooit gecompenseerd gaat worden. Dat is logisch...

[yopi]

In de modus van de nuttigheid?

Ik permitteer me nu even de uitdrukking: smooth alligator.

Te snel. Misschien moet je uitleggen waarom je denkt dat ik mis ga ..
(En die vragen van mij komen maar niet aan de orde. Maar ik snap wel dat de kritiek ergens daarvoor zit .. Ik heb dat niet op een rij)

[yopi]

Tot vannacht met mijn reacties ...