Filosofieforum.nl

Nu?


Is een absurde vraag.
Hoe kun je die beantwoorden? Door te zeggen wie je bent of juist door wie je niet bent?

In alle gevallen geef je jezelf wel bloot.

Als je er gewoon eens voor zorgt dat je gedachten, net als pinokkio's neus, wel en niet moreel tegelijk zijn. Je tegen jezelf liegt en de waarheid spreekt. Dat je neus krimpt en groeit tegelijk.

Ja, het zo te zien, dat zou grappig zijn.

Tot welke oordelen kom je dan, als je ze al bereikt.

Zou je dat kunnen afleiden aan de lengte van iemands neus?

Hoe ziet een normale neus eruit? Nou, kijk eens om je heen. In het echt dan hé, en niet van plaatjes en tv. Dat zijn platgeslagen neuzen, of chemisch opgerekt.

Ach neus. Er valt zoveel te kiezen: lopen je wenkbrauwen door, ga je kwijlen bij een koekje, zeven kruinen op je schedel, 666 als moedervlek?

Stigmata op je handen, kale plekken op je hoofd (hoorntjes in de spiegel).


Of is jouw neus, jou neus. Past hij zich aan aan de omgeving, en soms ook wel eens niet.

Ben jij je neus de baas?
Lijkt ergens wel, wat ik vraag.

Ik voel aan me neus dat hier een antwoord van mij verwacht wordt.

Misschien later.

Ik had sterk het gevoel de enige te zijn. De enige van wat, dat is de vraag.
Kleur bekennen, misschien de enige zonder kleur.

Ik las een stukje uit "Hoe word ik een rat?" De motivatie van mensen om een dergelijk boek te lezen is meestal dat ze zich willen wapenen tegen rattengedrag. Onzin vindt de schrijver. Hoe dan ook een belangrijk onderscheid is braaftaal versus rattentaal.

Als het gaat om beschrijvingen van jezelf kiezen de meesten braaftaal.

Bedachtzaam in braaftaal is neurotisch in rattentaal.

Vriendelijk in braaftaal is schijnheilig in rattentaal.

Gericht op kennis in braaftaal is gericht op macht en overheersing in rattentaal.

Over mezelf kan ik zeggen dat ik bedachtzaam en vriendelijk ben en gericht op kennis.