yopi schreef:@Memeticae
Vind je dan niet dat je gewoon ver met anderen mee moet gaan om het eventueel daarna weer los te laten.
Ik zie er in ieder geval geen kwaad in. In tegendeel. Jaren geleden ben ik veel met Nietzsche bezig geweest. Tot op dit moment eigenlijk helemaal niet meer, behalve sporadisch. Ik ben dus blij dat het opgerakeld wordt en dat twee mensen een hoek gevonden hebben om hun speciale dialoog voort te zetten.
Natuurlijk vind ik dat en ik ben ook blij voor hen.
Ik heb hier toch ook een hoekje gevonden waarin ik mijn speciale dialogen voort kan zetten?
"Iedereen welkom", dacht ik.
Wellicht hebben sommige hoekjes muren? Zijn het kamers geworden, met muren, deuren, en sloten?
Ik weet het niet. Ik zie ze niet.
Als sommige mensen in mijn woorden sleutels, breekijzers en hamers menen te zien ... tsja ... dan moeten ze dat maar doen.
Het probleem met loslaten is, hoever moet je mee?
Je kunt maar beter wachten/hopen dat de trein op een volgend station weer stopt, in plaats van in volle vaart los te laten. In volle vaart aanhaken is ook niet zo gezond, geloof ik.
En bovendien, sommige treinen stoppen niet. Daar hang je dan me je gehoop.
Ik probeerde, in een poging tot humorisme, aan de discussie een cynische kijk te geven. Maar ik ontaarde in sarcasme, zie ik nu.
En dat was nu ook weer niet de bedoeling.
(Overigens staat Nietzschisme (nog) niet, en Marxisme wel in de lijst van ismen)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_-ismen
En heb min of meer de boodschap gekregen dat sarcasme in mijn eigen hoekje voort te zetten.
Welnu, sinds dit mijn eigen hoekje is ...
Ik pas ervoor om met lappen citaten om mijn oren geslagen te worden, dat zijn andermans woorden en drukken niet uit wat de persoon in kwestie, de "citant", met die citaten gedaan heeft. Ik vind het behoorlijk onbehoorlijk om mij dat zelf uit te laten zoeken. "Het is zo, want kijk maar deze persoon vond het ook." Dan heb je niet je eigen idee, maar pleeg je als het ware plagiaat. Of erger: godsdienst/afgoderij.
Net als iemand die elke zin eindigt met "zeg maar". Wat bedoel je dan werkelijk? Als je "zeg maar" nodig hebt om je ideeën uit te drukken? Of is het luiheid?
Mis je de woorden om je idee in uit te drukken? Of ligt het gemis in begrip van de begrippen die je gebruikt?
Ik zie een groot gevaar in -ismen.
Niet de gangbare gevaren, maar een variant erop.
Hoe rotsvast je overtuiging ook is, hoe hoog je sommige mensen, wetenschappen, ideeën en/of idealen ook maar hebt zitten, er komt een keer dat je op gelijke hoogte komt en denkt: "Is dit het nou? Dat had ik toch zelf kunnen verzinnen?"
Waarna de "Grote Ontgoocheling" begint en je op zoek moet naar nieuwe idealen/ideeën, wetenschappen en mensen. Doe je dat niet, loop je het gevaar een verbitterd iemand te worden. Als je uiteindelijk te moe bent om weer nieuwe ismen te zoeken, is verbitterdheid een feit.
Verbitterdheid kweekt rancune
Beter was het wellicht dus alleen jezelf als leidraad te nemen en iedere nieuwe dag die je meemaakt als nieuw idee te omarmen.
Met het nodige egoïsme voor onderhoud van lijf en leden en genoeg altruïsme om sociaal te kunnen functioneren. Zoals ik elders al eens opmerkte, volgens mij de übernarcist: De narcist die zichzelf wegcijfert juist
omdat hij geen meerdere duldt.
Niet een übermensch op weg naar een utopische toekomst, noch een untermensch afkomstig uit een barbaars verleden. Maar gewoon: Mens. Triviaal.
En dan nu, om mijn woorden kracht bij te zetten, een viertal citaten:
"Mensch, durf te leven." - Dirk Witte
"Mens, durf te leven- Boudewijn de Groot
"Mens durft, te leven - Wende Snijders
Wende Snijders heb ik gekozen, niet alleen omdat ze oud jong is, blond is en mooi en vol vuur en passie, maar omdat ik toch zeker meen haar te horen zeggen: Mens durft, te leven.
Als ze dat toch werkelijk zou bedoelen ... WendeSnijdersisme!
[quote="Wikipedia, lemma "Triviaal""]
Triviaal
(...)
Herkomst : Klassiek Latijn
Het woord gaat terug op een Latijns woord, trivia(lis) en hield tevens verband met het Latijnse trivium, "driesprong". In het oude Romeinse Rijk was het gebruikelijk om op splitsingen en kruispunten van zijn uitgebreide wegennet (dat meer dan 80.000 km verharde weg bevatte) het "laatste nieuws" te publiceren, zodat reizigers daarvan gaandeweg kennis konden nemen. Zo ging trivialis ook "van de straat" betekenen, zij het in figuurlijke zin: "algemeen toegankelijk, gewoon, alledaags". Die betekenis had het bijvoeglijk naamwoord dus al in het oude Rome.[/quote]
Als ik al onder ismen geschaard kan of wil worden dan toch: humanisme en neohumanisme. Tegelijk wel te verstaan.
En nu komt er natuurlijk een grapjas met als reactie:
"Ah humanist, TL;DR"
Voor hem of haar het volgende citaat van een in 2000 overleden filosoof.
https://www.youtube.com/watch?v=OhADswyecog