Filosofieforum.nl

Informatie leeft eeuwig
Het universum onthoudt dus alles en informatie gaat nooit verloren. Ook als je in een zwart gat valt en vele noniljarden jaren stukje bij beetje uitgebraakt wordt als Hawkingstraling, kan iemand die alle kwantumtoestanden registreert, hier in principe al je informatie weer in terugvinden. Hiermee is de informatieparadox van het zwarte gat opgelost. Het no-deleting theorema en het no-hiding theorema samen zeggen dat er alleen voortdurende overgangen zijn maar dat er niets is wat er niet was en niets zal zijn wat er niet op dit moment is. Zouden de kwantumtoestanden van ons lichaam en onze hersenen ook worden overgedragen op dingen om ons heen? De kwantummechanica beantwoordt deze vraag nu bevestigend: er blijft altijd iets van ons bestaan. In hoeverre het betekenis heeft, is dan wel de vraag…

http://www.visionair.nl/wetenschap/univ ... udt-alles/

1 citaat uit een lap tekst, die in de link te vinden is.
Zelf zit ik niet zo (op dit moment) in die quantum business.
Maar ik was wel op zoek naar zo iets als een wet van behoud van informatie om mijn stelling (fantasie) proberen te onderbouwen die luidt:
Het niet levende is een afscheiding van het levende

Dat staat ergens in het topic over het leven in een druppeltje zeewater.

Ik herhaal dat hier nog even en wil dan verder gaan in replies hieronder.

Ik geloof eigenlijk alleen in holisme op het organische vlak.
Maar als je naar de voorwaarden voor het organische kijkt passen die natuurkundige dingen mooi in het beeld.

Omdat leven altijd uit leven voortkomt is er een probleem met het niet levende (als je van een totale ontwikkeling uitgaat vanuit iets eenvormigs).
In de normale evolutieleren wordt het andersom geformuleerd.
Ik hou het nog steeds voor mogelijk dat het niet levende een afscheiding is van het levende. Maar dan zie ik dat zo'n beetje in tijdsbestekken die ook gebruikt worden om de generaties van sterren aan te geven.
(zonnen van latere generaties hebben sporen van zwaardere chemische elementen voor zover ik weet. In een volgende generatie uit de stof van explosies e.d. worden die opgenomen. Die klontering in planeten van zwaardere elementen is het duidelijkste teken van die generaties)

Warrig.

Je moet dan (zeg ik tegen mezelf) denken aan levensvormen a la Solaris of nog grotere prototoestanden van leven, die alleen in de vorm van hogere aggregatietoestanden bestaan zouden moeten hebben of er nog zijn: plasma's, licht, warmte.

Yopi,

ik weet niet of het onderscheid tussen levend en niet-levend nu eigenlijk wel opgaat. Volgens mij is er niet echt een verschil. Als je naar energie of materie kijkt is er hoogstens plaatselijk een verschil.

Ik zie het als de rivier waarin (een leven/je leven) een steen verlegt, waardoor de rivier nooit meer dezelfde weg zal gaan (chaostheorie). Als het ware: de rimpels van je acties zijn nu eenmaal in het universum opgenomen... (en dat ben jij!)(of is jou )

Quantum toestanden zijn dus het geheugen van de kosmos.
Je zou bijna denken aan een mem dat zich in verschillende gedaantes al heeft bekend gemaakt onder andere namen:
De akashakroniek; God (die is overal goed voor); de geest; de wet van de eeuwige wederkeer van hetzelfde; en vast nog wel meer.

Hulp welkom om mijn gedachten op gang te brengen en houden!

Iets typisch van leven zoals we het kennen is behoud van vorm, terwijl materie 'gerecycled' wordt.
Waar is het geheugen voor deze vorm? De genetische code heeft de epi-genetische omgeving nodig om op een juiste wijze afgelezen te worden voor het fabrieken van bijvoorbeeld eiwitten. De vorm heeft er wel verband mee (op empirische gronden), maar er zijn ook weer vormen nodig (bijvoorbeeld de cel, de baarmoeder etcetera) wil een en ander juist verlopen.
Ik wil dus stellen dat de vorm een extern geheugen heeft.
De ontwikkeling van een organisme berust op communicatie tussen dat externe geheugen en de normaal natuurkundige/biologische processen.
Voor de communicatie op dit forum noem ik de vormen memen die vallen onder de wet van het behoud van memen.

neus schreef:Yopi,

ik weet niet of het onderscheid tussen levend en niet-levend nu eigenlijk wel opgaat. Volgens mij is er niet echt een verschil. Als je naar energie of materie kijkt is er hoogstens plaatselijk een verschil.

gekruiste posts.

Dat snap ik. Het onderscheid wat ik in mijn redenering steld is dat leven altijd uit leven voortkomt. Los van die energie of materie. En dus (hierboven) dat bij leven vorm persisteert en materie uitgewisseld wordt.

Leonardo schreef:Ik zie het als de rivier waarin (een leven/je leven) een steen verlegt, waardoor de rivier nooit meer dezelfde weg zal gaan (chaostheorie). Als het ware: de rimpels van je acties zijn nu eenmaal in het universum opgenomen... (en dat ben jij!)(of is jou )

gekruiste posts.

Dat is een mooi beeld en misschien al voldoende om de overtuiging te hebben dat niets ooit verloren gaat. Bij informatie is het dan wel zo dat het van belang is of die rimpels nog terug te lezen zijn in de toekomst om een terugkeer mogelijk te maken van hetzelfde (of in ieder geval iets wat er op lijkt).

Leven en niet leven onderscheidt zich ook door het verschillende karakter van warmte, een zekere afgeslotenheid van de omgeving, de chemische processen die een totaal ander karakter hebben, het copieer-gedrag, de kleinste eenheid: cel en het holistische karakter van een samengesteld organisme.

Een probleem wat ik had was of het mogelijk was dat in de generaties van sterren en planeten er in de tijd tussen de generatie informatie behouden zou kunnen worden van de vorige generaties en ik klamp me nu vast aan dat quantumverhaal, rimpels, akashakroniek enzovoort.

In eerdere generaties zou er dus alleen leven geweest moeten zijn (met de kenmerken die ik genoemd heb) en in de volgende generaties zou er afscheidingen gekomen zijn waarbij de levensvormen (met kenmerken) niet aan konden sluiten. Met weer nieuwe mogelijkheden om dit niet levende op een eigen manier op te nemen in de nieuwe levensvormen. Dit zijn dan de fysieke lichamen van de nieuwe generaties van leven.

Ik hou nog even vol.

yopi schreef:In eerdere generaties zou er dus alleen leven geweest moeten zijn (met de kenmerken die ik genoemd heb) en in de volgende generaties zou er afscheidingen gekomen zijn waarbij de levensvormen (met kenmerken) niet aan konden sluiten. Met weer nieuwe mogelijkheden om dit niet levende op een eigen manier op te nemen in de nieuwe levensvormen. Dit zijn dan de fysieke lichamen van de nieuwe generaties van leven.

Sommigen zijn de opvatting toegedaan dat de stress van een geslacht dier in de vorm van een stukje vlees op je bord bij het eten overgaat in je eigen lichaam. Er is ook een experiment bekend met het beïnvloeden van ijskristallen middels gedachtekracht. Er gaan ook verhalen de ronde dat mensen met een donor hart kenmerken overnemen van de donor.

Zulk soort dingen...

Wie weet ..

Nieuwe sterren, die uit interstellair gas gevormd worden, hebben een hoger gehalte aan zwaardere elementen (dan vorige generaties).
In ons melkwegstelsel maken, buiten waterstof en helium de zwaardere elementen ongeveer 1,5 % van de massa uit.
Zuurstof alleen neemt hiervan al bijna de helft voor zijn rekening.

Staatje:

Zuurstof 45 %
Neon 22,5 %
Koolstof 15 %
Stikstof 5,5 %
IJzer 3 %
Silicium 3 %
Magnesium 3 %
Andere 3 %

Voor huidige organismen: Koolstof, waterstof, zuurstof, stikstof, (zwavel), (fosfor) en een beetje ijzer voor het bloed of magnesium voor het bladgroen. En dan in bijzondere - namelijk organische - verbindingen, die niet in de niet levende natuur voorkomen.

Zit wel iets in dat dit mede verklaard kan worden door levensvormen van vorige sterrengeneraties.

Negatief bewijs:

Veel organische moleculen die essentieel zijn voor het leven ontstaan door polymerisatie (aan elkaar rijgen) van een groot aantal enkelvoudige (gelijksoortige) organische moleculen. Alle eiwitten in aards leven ontstaan door polymerisatie van aminozuren, zetmeel is een polymeer van suiker. Ook DNA en RNA zijn polymeren. Een probleem is, dat bijna alle aminozuren die in leven gebruikt worden linksdraaiend zijn, terwijl in zowel meteorieten als bij experimenten als het Miller-Urey-experiment links- en rechtsdraaiende moleculen in ongeveer gelijke verhouding voorkomen. Bij reacties waarin uit aminozuren ingewikkelder moleculen ontstaan, is echter geen mechanisme bekend waarmee de linksdraaiende moleculen bevoordeeld zouden worden.[3] De vraag is dus waarom in leven linksdraaiende aminozuren de overgrote meerderheid vormen van de bouwstenen voor eiwitten.

Yopi.

Mag ik je uitspraak "Het niet levende is een afscheiding van het levende", omdraaien?

Het levende is een afscheiding van het niet-levende.

Hiermee voorkom je namelijk verwarring met het begrip "dood". We spreken van dood als iets dat niet meer leeft. Terwijl leven kan voortkomen uit zowel stoffen die nooit geleefd hebben en stoffen die dat wel gedaan hebben, "dood" zijn.

In de biologie wordt het onstaan van leven meestal verklaard via abiogenese
http://nl.wikipedia.org/wiki/Abiogenese

Een beroemd experiment is dat van Stanley Miller, hij bootste in een kolf de "oersoep" van de jonge aarde na en ontdekte dat er (spontaan) aminozuren (de bouwstenen van eiwitten, enzymen en RNA) gevormd waren.

Maar natuurlijk kan dat ook ergens in het heelal gebeurd zijn (Jupiter bijvoorbeeld, iets dat je terugvindt in Holst's "The Planets") en krijg je de theorie van panspermia. (wat misschien wel weer verklaard waarom het leven op aarde de aarde kapot maakt, het is immers "buitenaards" of, heel kort de de bocht, "vijandelijk")

Het verlies van informatie is ooit eens door Hawking gepostuleerd, Susskind en van 't Hooft waren dat niet met hem eens, wat leidde tot "The black hole war". Het heeft dik 20 jaar geduurd voor de strijd gestreden was en Hawking er als verliezer uit kwam.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Susskind-Hawking_battle

Als je de kenmerken van leven erbij pakt, http://nl.wikipedia.org/wiki/Leven, zou je kunnen beweren dat onze zon leeft, op één eigenschap na: zij plant zich niet voort. Althans niet in de zin dat er uit de zon opeens een babyzonnetje voortkomt. Sterren ontstaan door fusie van waterstof. Een ster verbruikt de waterstof tot die op is, daarna zijn er verschillende scenario's. Een ervan is de nova, een ander de supernova. Tijdens die geweldadige ontploffingen is het mogelijk dat sommige elementen die gevormd werden weer uiteengereten worden tot losse protonen en elektronen, plasma. Uit dat plasma kan na recombinatie met elektronen (waterstof) weer een nieuwe zon geboren worden. In deze zin "leeft" de zon wel degelijk, hoewel het een zeer vrije interpretatie van voortplanting is, dat besef ik. Tegelijkertijd zijn de zwaardere elementen (gevormd door diezelfde ontploffing) verantwoordelijk voor onze huidige materiewereld. Alle materie, zou je kunnen zeggen, wordt door sterren gevormd.

"We are stardust" zongen Crosby, Stills, Nash & Young al.

Als je dit betoog zo samenvat zou je kunnen concluderen dat alles leeft. Dat het hele universum een groot zichzelf instandhoudend, levend, organisme is, dat zich in zichzelf voortplant. En er dus geen "dood" of niet-leven bestaat.

Een "warme" gedachte, dacht ik zo.
;)

Maar ja, dit plaatje wordt in (levende) hersens geschapen die misschien niet willen kunnen begrijpen wat leven-loos is, of het niet als een einde willen zien.


Om dit allemaal wat inzichtelijker (begrijpelijker?) te maken, kun je met memetica een heel eind uit de voeten. Bijvoorbeeld: stel als "beginmem" proton en elektron, die samen -> waterstof -> fusie -> zon - > leven en heb je eigenlijk alle wetenschap niet nodig om in te zien dat de memen opsplitsbaar lijken te zijn. Samenklonteren tot nieuwe memen en dan weer uiteenvallen in de oorspronkelijke.

ff kort Memeticae. Ik kom nog op je uitgebreide post terug (bedankt daarvoor). Veel van die zaken heb ik ook allemaal gelezen. Mij gaat het om het omgekeerde. Dus je mag mijn stelling niet omdraaien.

Ik hoop dat je eruit haalt dat ze op hetzelfde neerkomen. Die conclusie probeerde ik namelijk te bereiken.

;)

yopi schreef:

neus schreef:Yopi,

ik weet niet of het onderscheid tussen levend en niet-levend nu eigenlijk wel opgaat. Volgens mij is er niet echt een verschil. Als je naar energie of materie kijkt is er hoogstens plaatselijk een verschil.

gekruiste posts.

Dat snap ik. Het onderscheid wat ik in mijn redenering steld is dat leven altijd uit leven voortkomt. Los van die energie of materie. En dus (hierboven) dat bij leven vorm persisteert en materie uitgewisseld wordt.

De definitie van leven moet wel opgerekt worden denk ik, om altijd leven als oorsprong van leven te beschouwen, daar was je al mee bezig zag ik.

Een zelforganiserende eenheid, zo heb ik de definitie geleerd, die ook nog eens kan reproduceren of delen. Dan heb je inderdaad ook kristallen e.d. als levensvorm.

Veel te veel vanuit de gespecialiseerde levensvormen gedacht...

Neus, hoe zit dat volgens jou bij een virus dan?

Of zie je die wellicht als supergespecialiseerde levensvorm?

Die heeft anderen nodig om zich te organiseren. Of je breidt het idee van de levensvorm uit voor het virus inclusief gastheren, of je zegt dat een virus zichzelf niet organiseert en dus geen levensvorm is.

Ik neig naar het eerste. het zelforganiserende heeft als tussenvorm van het uitbesteden misschien wel het hoogste bereikt dat er te bereiken is.

Het menselijk lichaam is anders ook een compleet ecosysteem. Eigenlijk werkt alles samen. Weer dat holisme...

Arthur Koestler bedoelde het begrip holon als iets dat tegelijkertijd onderdeel is als zelfstandige eenheid

Leonardo schreef:Het menselijk lichaam is anders ook een compleet ecosysteem. Eigenlijk werkt alles samen. Weer dat holisme... :smt003

Virussen incluis dus ...

neus schreef:Ik neig naar het eerste. het zelforganiserende heeft als tussenvorm van het uitbesteden misschien wel het hoogste bereikt dat er te bereiken is.

Dan is het virus dat gastheeronafhankelijk is dus de ultieme manier van voortbestaan?

Als ik een virus zou zijn, en mijn voortbestaan zeker wilde stellen, zou ik ervoor zorgen dat mijn gastheren niet ziek werden. Ik zou in mijn gastheer een orgaan ontwikkelen dat alleen mij maakt, zonder dat de gastheer er last van heeft.

Is dat misschien een vorm van intelligentie? Bestaan dergelijke virussen al? Leven we misschien zonder het te weten in een rare vorm van symbiose?

misschien dat met sommige memen de gastheer sterker wordt en de memen gaat verspreiden.

maar waar dat mem dan vandaan komt? misschien toch uit door virussen veroorzaakte fenomenen, zoals die mieren die omhoog klimmen op de grasspriet om zich te laten eten door het schaap zodat het virus in de schapenmaag kan komen

Fenomemen.

Heeft yopi verzonnen.

Het virus herprogrammeert het mierenbrein. Het is een kwestie van tijd voordat dat bij mensen ook gaat gebeuren.

Of is het al gebeurd? Kanonnenvlees?

aantasting is niet te ontkomen, dat heet aanpassing voor virussen denk ik

Het kan virussen misschien helemaal niet schelen met hoevelen ze zijn. Als ze maar besmettelijk zijn?

Hoezo?

virussen zijn voornamelijk instructies, sommige instructies leiden weer tot andere instructies en zo verder. Ik ben niet tegen instructies, hoewel er vast wel een instructie is om tegen instructies te zijn.

Dat kan niet.

tegen bepaalde instructies dan...

En als die bepaalde instructie nu eens zichzelf bevat?

De instructie :

ga van A naar B kan zichzelf bevatten als men in cirkeltjes gaat

Nee, ga van A naar A is de cirkel.

Ga van A naar B is een lijn, beide nog steeds een instructie.

De mooiste instructie die er bestaat (vind ik) is NOP
http://nl.wikipedia.org/wiki/NOP
No Operand.
Doe niets.
Deze instructie kost op de meeste processoren 1 klokcyclus.

Tel een aantal NOP's en deel dat met de verstreken tijd en je weet je processorsnelheid.

NOP is dus een nuttige instructie.

Eigenlijk is de instructie:"Dit is geen instructie". Maar inherent wel.

Goed je moet jezelf herhalen, dat kan door een cirkel, maar ook op talloze transformaties van de cirkel.

Dus: behoud van informatie.

Ik meende toch het onderwerp van deze draad?

Het zou ook wel een raar virus zijn: "Wis mij".

Dat kan helemaal niet.

Als een virus zijn gastheer vermoordt, is dat indirect dan ook niet 'zelfmoord'?

Op een gegeven moment zijn er geen gastheren meer, enkel virussen.

Is dat in het belang van het virus?

memeticae schreef:Ik hoop dat je eruit haalt dat ze op hetzelfde neerkomen. Die conclusie probeerde ik namelijk te bereiken.

Dat haal ik er wel uit.
Maar ik vind het zo algemeen gemaakt dat het niet erg aansluit.

Levensvormen hebben hier op aarde een speciale manier om die vorm voort te zetten. Ook in nakomelingen.
Als alles naar de vaantjes is door bijvoorbeeld zo'n alledaagse kosmische ramp als een supernova, en de informatie zou niet verloren gaan.
Hoe ziet die informatie er dan uit? Wie en hoe leest die informatie ooit? En hoe manifesteert die zich ergens in tijd en ruimte opnieuw? En met wat voor metamorfose, als je uitgaat dat binnen een beperkt tijdsbestek er een ontwikkeling is in het heelal door steeds nieuwe generaties sterren.
Daar fantaseer ik over.

Want een levensvorm is een pakket informatie. De ramp lijkt alles af te breken en dit pakket zou toch overleven op de een of andere manier vanuit de wet van behoud van informatie?
Ik herhaal mijzelf. Ik denk er nog es over na en zet er dan een punt achter of niet. (in dit topic)

neus schreef:Arthur Koestler bedoelde het begrip holon als iets dat tegelijkertijd onderdeel is als zelfstandige eenheid

Dat is interessant.
Zo functioneert een menselijk lichaam op allerlei niveau's: celonderdelen, cellen, spieren, organen.
Op het kleinste niveau chemische onderdelen en nog kleiner enzovoort.

In het kader van holisme:
Om dit over te zetten naar het ganse heelal (zoals Memeticae als warme gedachte voorstelde) kan je zien als een projectie van het biologische op het geheel. Wat misschien wel geen geheel is, maar een unheimisch buiten (zoals Sloterdijk zou zeggen).
Maar met dat gedoe van behoud van informatie kan er misschien toch een soort brug geslagen worden. Dat wil ik niet per se, maar is interessant om over na te denken (zo als deze groep topics heet).
Met de eeuwige terugkeer van Nietzsche combineren bijvoorbeeld.
Of met wat ik al noemde de akashakroniek uit de antropo- en theosofie.
De laatste is meer een opslag van vormen of oerbeelden dan zo'n quantum mechanica verhaal.

Dat laatste verhaal probeer ik te zien als iets analoogs aan het menselijk geheugen. Alleen is er een levend mens voor nodig om uit de fysiek vastgelegde informatie de beelden opnieuw tot leven te wekken (met alle fouten van dien).
Net zo iets analoogs zie ik in de epi-genetische omgeving die nodig is om het dna af te lezen.

Het geheugen is de grootste veroorzaker van leven, want door het geheugen gaan we reageren op dingen die al lang niet meer zo zijn en dus veroorzaken we steeds weer nieuwe commotie. Het leven is eigenlijk commentaar op dingen die geweest zijn.

Qua holisme betekent dit dat de dingen zichzelf steeds becommentariëren en dan blijven bestaan. Zolang als er discussie over is, bestaat iets.

Laten we dan maar hopen dat we het niet eens worden ...

yopi schreef:En hoe manifesteert die zich ergens in tijd en ruimte opnieuw?

In mijn ogen hoeft die informatie zich niet opnieuw te manifesteren zoals die was om bestaansrecht te hebben. De informatie (die jij was (of bent)) kan toch gedistribueerd worden over ruimte-tijd?

Leonardo schreef:

yopi schreef:En hoe manifesteert die zich ergens in tijd en ruimte opnieuw?

In mijn ogen hoeft die informatie zich niet opnieuw te manifesteren zoals die was om bestaansrecht te hebben. De informatie (die jij was (of bent)) kan toch gedistribueerd worden over ruimte-tijd?

Ik bedoelde (schreef het verkeerd) hoe manifesteert die vorm zich opnieuw die dan - misschien als gedistribueerde informatie - opnieuw.
Volgens het uitgangspunt dat informatie niet verloren gaat.
Is dat duidelijk of bedoel je iets anders?

Ik dacht overigens niet zo zeer aan mezelf. Hoewel dat ook een interessante vraag is.

In mijn ogen manifesteert die vorm zich niet opnieuw, maar nog steeds!

Hoe dan? Praten we nou langs elkaar heen of zo?

Ik kan alleen voor mezelf spreken. Ik zie het holistisch. In dit verband: elk deeltje (van 'zijn', van informatie) is gedefinieerd in relatie tot zijn (gehele) context. Met andere woorden: In de manifestatie van een organisme produceren we (als organisme) informatie, die zonder ons niet ontstaan zou zijn. Deze informatie wordt gedistribueerd over de omgeving (de context) (via warmte) (bijvoorbeeld in de vorm van straling, beweging). Omdat deze informatie alleen ontstaan kan zijn door een organisme als zodanig, draagt de gedistribueerde informatie die het produceert ook de handtekening van een organisme: dat organisme. Dus als het organisme als verschijning sterft, blijft zijn informatie bestaan, en is dat de (voortzetting van) zijn manifestatie. In mijn ogen dan

Dat is - anders gezegd - het rimpelverhaal opnieuw zeg maar (?).

Ik stel me nu voor: De Super Archeoloog.
Die zou kunnen reconstrueren.

Dan denk ik aan het repliceren van de vorm in de nakomelingen door het lezen van het DNA. Dit is een min of meer mechanistisch automatisch proces.
Waarbij weliswaar fouten optreden maar zonder zo'n Super Archeoloog kunnen.

Vraag: Kunnen we een wezen of proces verzinnen die/dat hetzelfde resultaat oplevert?

Ik denk dan bijvoorbeeld aan Solaris:

Levende oceanen
De meest geliefde science fiction film onder wetenschappers ooit is Solaris, gebaseerd op een roman van SF-schrijver Stanislav Lem over een mysterieuze planeet waarvan de oceaan één enkele levende oceaan vormt. Lem blijkt over opmerkelijke profetische gaven te hebben beschikt. De aarde had drie miljard jaar geleden veel weg van een superorganisme.

DNA-computer produceerde levenvatbare cel
Alle leven op aarde bestaat uit cellen (virussen kunnen zich zonder cel niet vermenigvuldigen). Al deze cellen hebben bepaalde gemeenschappelijke kenmerken, waardoor biologen vermoeden dat LUCA, voluit Last Universal Common Ancestor, zoals de laatste gemeenschappelijke voorouder heet onder evolutiebiologen, deze kenmerken ook had. Dit organisme, zo lijkt het, was niet één enkele cel maar bestond uit een levende oceaan. Een levende oersoep zo groot als een planeet, die zich uiteindelijk in de drie oerkoninkrijken van het leven splitste: bacteriën, archaeae en cellen met een celkern (waaronder die van mensen). De laatste onderzoeksresultaten versterken het beeld dat drie miljard jaar geleden cellen lukraak erfelijk materiaal uitwisselden om te overleven. Cellen concurreerden niet maar wisselden voortdurend DNA uit om zo aan nuttige onderdelen te komen. Hierdoor ontstond een wereldomvattend mega-organisme, een gigantische DNA- of RNA-computer met maar één opdracht: produceer een succesvolle, levensvatbare cel.

http://www.visionair.nl/ideeen/wereld/l ... -de-aarde/

Ik denk dat de essentie van het, althans dit, universum, is, dat het voortgaat en niet terug.

Ik denk: Voorlopig althans ..
Ik denk ook wel dat er cycli zijn. Die zijn misschien niet zo zinvol.
Maar één onderdeel van dat voortgaan is dat er vormen bestaan die zich kunnen herhalen .. Door de foutjes en de algemene voortgang zijn er metamorfoses en evolutie van die vormen mogelijk.