Ordening maakt traag
De vraag wat er voor zorgt dat het tijdloze vertraagt tot tijdsduur is aan de orde. Het tijdloze, gezien als alle gebeurtenissen zodanig snel dat geen tijd verstrijkt, heeft slechts orde nodig om voor vertraging te zorgen. Wat doet orde dan precies? Orde geeft weerstand tegen wanorde.
In principe is orde een geestelijke kwestie. We noemen iets ordelijk door rangschikking, terwijl rangschikking in feite niets is. Rangschikking is een geestelijke act. Op zich kan het doorlopen van circulaire banen, waardoor frequenties ontstaan van passage, gezien worden als orde, maar alleen als de waarnemer een vast gegeven is. De waarnemer kan alleen als vast gegeven frequent gepasseerd worden.
Zo is een ordening denkbaar van waarnemer en frequent passeren, met daarbij een rangschikking naar vaststaand punt. Vaststaande punten zijn essentieel bij orde. Orde zonder vaststaande punten heeft geen betekenis.
Men kan aannemen dat vaste punten direct aangeven dat we een tijdsverloop hebben waarin het vast-zijn gemanifesteerd wordt. Het vast-zijn is een teken van de tijd. Het vast zijn belemmert de wanorde.
Als men zichzelf buiten beschouwing laat zou men kunnen aannemen dat er geen vaste punten zijn. Er is slechts een vast punt nodig om een wereld van vaststaande punten te kunnen induceren. Dat vaste punt is misschien te vinden in zichzelf, hoewel men als men echt gaat zoeken ook in zichzelf niet echt dat vaste punt hoeft te ontdekken.
Ordening maakt traag betekent dat een vaste punt visie tijdsduur impliceert. Experimenteel zou kunnen worden aangetoond dat als men de vast punt visie laat varen dat men komt tot het tijdloze.
Nu is het hebben van focus iets dat als positief gezien wordt. Levende wezens zonder focus hebben geen lang leven. Als we leven zouden moeten omschrijven dan is dat het hebben van focus.
Vanuit bovenstaande kunnen we echter beredeneren dat het tijdloze slechts bereikt wordt als we de focus laten gaan. Maar kunnen we het tijdloze als doel stellen?
Als mijn filosofie enige waarheid met zich meedraagt dan gaan we met de dood sowieso in een toestand van tijdloosheid over, omdat de focus dan verdwijnt. Naar iets dat vanzelf ontstaat hoeven we niet te streven. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het moeten blijven vasthouden aan focus leed met zich mee kan dragen en de troost of hoop eerder in het tijdloze ligt dan in de tijd.
Het besef dat focus, een vaste punt visie, een orde impliceert die voor traagheid zorgt is wel van belang voor als processen in het leven te traag lijken te gaan. Nog meer focus betekent dan namelijk nog meer traagheid, wat dan vermeden kan worden, door oefeningen in loslaten van focus, oefeningen in sterven zo je wilt. Onwillekeurig zijn we dat al gauw aan het oefenen. Iets van meerdere perspectieven bekijken, meerdere gezichtspunten innemen, een doel voor denkers, is feitelijk ook de enkelzijdige focus loslaten.
Soms gaat het leven juist te snel, denk aan de ontwikkelingen van ziektes, dan is men blijkbaar gedwongen zonder focus aan het raken. Door oefeningen in het innemen van focus kan men oefenen om te leven en te genezen. Met ons hele bewustzijn en aanzienlijke moeite kunnen we dat oefenen. Dat gaat niet automatisch en is ook niet zonder reactie, als men teveel focust op het eigen gelijk.
Ordening maakt traag
-
Belinda
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast