Superioriteit

[neus]

Emoties zijn superieur ten aanzien van rationaliteit. Ze winnen de wedstrijd telkens weer.

[Belinda]

Waanzin

[neus]

Ja bijvoorbeeld de waanzin.

[yopi]

Na zo'n rationele conclusie komt het er op aan bepaalde gevoelens te koesteren of aan te kweken. Bijvoorbeeld intellectuele trots, liefde voor wijsheid en zo nog wel meer.

Overigens zitten er in gevoelens ook altijd rationele componenten.
Een paar zinnetjes uit 'Woede en Tijd' van Peter Sloterdijk:

... Inherent aan woede die zich in straffende of kwetsende daden ontlaadt, is vaak de overtuiging dat er, plaatselijk of wereldwijd, te weinig leed is op de wereld.
Dit te weinig volgt uit het oordeel dat bepaalde personen of collectieven in bepaalde situaties leed 'verdiend' maar niet gekregen hebben. ...

Zo kun je je ook voorstellen dat er gevoelens zijn die van mening zijn dat ze de onderdrukking door het verstand beu zijn en zich daarom woedend uiten om zo erkenning te krijgen voor hun bestaan ...

[neus]

Lekker figuur die Sloterdijk. Ik plaats hieronder de totale tekst die ik eerst had geplaatst maar waar ik toen die oneliner van gemaakt had.

[neus]

Ieder vindt zijn of haar wereldbeeld superieur. Sommigen doen dan nog de moeite om dat superioriteitsgevoel te rechtvaardigen door zich te conformeren aan bepaalde methoden. Een alternatief zou zijn om slechts te erkennen dat ieder mens bepaalde wereldbeelden superieur acht. Dat voorkomt dan misschien dat mensen tegenover elkaar komen te staan. In de erkenning kunnen ze naast elkaar staan.

De wil tot macht is een uitdrukking van de wil om bewezen te krijgen dat men het meest superieure wereldbeeld heeft en dus gerechtvaardigd is beslissingen te nemen voor anderen.

Als er mensen zijn die liever spelend ten onder gaan, dan overleven is dat een gegeven, en de erkenning daarvan zou de aanspraak op superioriteit irrelevant moeten kunnen maken. De mensen die echter niet spelend ten onder willen gaan, maar wel willen overleven, zouden echter niet moeten lijden onder hen die dat wel wensen of daar voor leven.

Het is derhalve vrij logisch dat vooral die mensen die willen overleven kiezen voor het project om de superioriteit van hun wereldbeeld bewezen te krijgen.

Een vrijdenker is dan iemand die in eerste instantie de wil om te overleven los laat. Waarbij de superioriteit zit in het idee dat men zich niet door een of ander superioriteitsdenken tot dwangmatig leven laat verleiden. Dat is ergens wel paradoxaal, maar de constatering was dan ook dat men nooit helemaal zonder idee van superioriteit van eigen wereldbeeld kan zijn.

Als het in principe mogelijk is dat elke vorm van dwangmatig leven afgewezen kan worden, valt te bekijken in hoeverre men uit keuze, met keuzevrijheid, zou kunnen komen tot gekozen dwang.

Veel dwangmatig leven wordt geaccepteerd omdat men het idee heeft dat men er voor gekozen heeft. Dat valt uiteindelijk niet vol te houden. Cognitieve dissonantie en onderhuidse ontevredenheid knagen dan aan het bewustzijn. Het is onmogelijk te bepalen wat werkelijk vrije keuze is. In ieder geval zal men een bewustzijn moeten hebben wat vrije keuze is.

Bij gevoelens zou men nog kunnen spreken van werkelijke superioriteit. Gevoelens van liefde, verdriet, haat, woede, blijdschap, kunnen zo sterk zijn dat ze elke rationele beslissing gedurende een bepaalde periode saboteren. Rationaliteit bestaat dan slechts als afwezigheid van superieure krachten.

Het kan wel maar hoeft niet, het accepteren van dwangmatig leven, misschien is echter de wetenschap dat elke vorm van leven voldoende superieure krachten in de vorm van uiteenlopende emoties kan hebben, genoeg om elke vorm van leven te accepteren, dwangmatig of niet.

Dit denkbeeld neigt misschien naar het masochistische, de emoties opzoeken in plaats van afwijzen. Nog steeds is niet duidelijk waar precies de wijsheid zit. Ik denk in het besef van dit alles.

Het besef dat echte superioriteit van het leven niet zit in rationele denkwijzen, methoden, wereldbeelden, maar in het doorstaan van emoties als de primaire krachten waaraan men bloot staat.

Elk wereldbeeld kan het in principe mogelijk maken emoties te doorstaan, geen enkel wereldbeeld is

[Mtheman]

Ik weet zo net nog niet of emoties nu de baas zijn ze kunnen je soms wel de baas worden, je kan je emoties soms niet meer onder controle hebben, maar of dat dan superieur is? Ik vraag het me af. Zoals met veel dingen is het denk ik beter als je in balans bent met je emoties, d.w.z. emoties tonen en rationeel denken kunnen elkaar complementeren het een sluit het ander niet uit.

[neus]

superieur had ik bedacht als iets dat meer kracht heeft, het spel steeds weer wint. Ik kan me eigenlijk geen enkel "spel" voorstellen waarbij de emotie niet het laatste woord heeft.

Zet je een prachtige logische redenatie op, dan blijft vooral het gevoel van tevredenheid en de redenatie ben je snel weer vergeten of je moet moeite doen om die weer terug te halen.

Het gaat mij er vooral om dat we een andere benadering zien voor het "probleem van emoties".

[Mtheman]

Je denken is rationeel, je ervaart emoties en je handelt in een combinatie van beiden.
Ik heb wel eens bedacht problemen bestaan niet. M.a.w. problemen zijn alleen problemen als je er een probleem van maakt. Nu kan het in sommige gevallen niet altijd gelden, maar vaak is, mijn mening, dat wel zo.
Ik bezie dan ook geen problemen t.a.v. emoties. Wel kunnen door psychische aandoeningen, gedragstoornissen emoties, als lastig ervaren worden door anderen, omdat het afwijkend en dus abnormaal gedrag is. Maar alles is afhankelijk van je standplaats hoe je tegen zaken aankijkt.

[neus]

Goed beschreven!

Misschien dat sommige "problemen" wel gemaakt moeten worden, om het leven zinvol te maken, want wat kunnen we anders dan problemen maken? En dan is bijvoorbeeld het oplossen van het probleem met verdriet iets om aan te werken.