Gelijk spel

[neus]

Gelijk willen hebben is iets van alle mensen. De zoektocht naar waarheid is waarschijnlijk voornamelijk geïnspireerd vanuit de motivatie dat men met waarheid aan de zijde gelijk heeft en gelijk kan halen. Hoezeer een filosofie of logica verslavend kan zijn geeft een indicatie van waarheidsgehalte, want het is verslavend om aan de kant van het gelijk te staan.

Toch hebben mensen fascistoïde filosofie of sociaal darwinistische logica losgelaten vanuit het oogpunt dat de verslaving aan dergelijk gedachtengoed ongewenste vormen meebrengt. Dan wordt het “gelijk hebben” meer een “gelijk nemen” en verdwijnt de onschuld van het “spel”.

Gelijk kunnen krijgen is onderdeel van een spel, en het spel behouden of de spelvorm beschermen blijkt van groter belang dan het gelijk halen. Wij gaan er liever van uit dat het gelijk hoogstens tijdelijke winst is in een spel dat eeuwig voort moet kunnen gaan.

Men kan ideeën hebben over de onschuld van het spel, maar echt onschuldig is het spel omtrent het gelijk hebben niet. Er sterven mensen en ecosystemen vanwege de dominantie van sommige filosofie of verslaving aan sommige vormen van logica.

De onschuld heeft het spel verloren op het moment dat taal, gesproken en geschreven, haar intrede deed.

Zelfs als we vanuit een optimistische visie elk spel doelgericht achten op gelijk spel, is gelijk spel tegenwoordig meer een soort van patstelling dan een verworvenheid.

Als ik nu heel radicaal in al mijn taalkundige uitingen alleen nog maar streef naar gelijk spel, ben ik bang dat niemand het begrijpt, laat staan overneemt. Toch is er geen alternatief.

Patstellingen daar heeft niemand echt iets aan. Men streeft waarschijnlijk liever naar een klein verlies, omdat men dan weet waar men aan toe is en nog wat te verbeteren heeft. Het idee is dat men liever iemand een onterechte winst gunt, dan iedere winst onmogelijk te maken.
Ik denk dat het vrij diep geworteld zit in de menselijke natuur om uiteindelijk niet te gaan voor de patstelling.

Het maken van nieuwe spelregels, door iedere nieuwe generatie, is bijvoorbeeld een manier om dreigende patstellingen bij de heersende paradigma’s te doorbreken. Men zou die nieuwe spelregels kunnen verwarren met de zoektocht naar waarheid zelf. Alsof we geen genoegen nemen met een halve waarheid. Maar het is waarschijnlijker dat we geen genoegen nemen met een halve waarheid omdat hieruit de patstelling volgt.

Dat impliceert dat “waarheid” gedefinieerd is als dat wat de patstelling voorkomt, waarmee “waarheid” meer een psychologische uitdrukking is van een strategie om te kunnen blijven variëren.

Maar wat is er nu werkelijk zo beangstigend of slecht aan een patstelling? Het verdriet om verliezen of het geluk van winnen wordt uitgesteld, maar niets zegt dat het niet ooit weer terugkomt. Als de krachten zodanig aan elkaar gewaagd zijn dat niemand helemaal zijn zin krijgt wordt ook voorkomen dat slechts enkelen hun zin krijgen en anderen niet. Een patstelling bij schaken betekent dat men van beide zijden geen fouten heeft gemaakt.

Het is waarschijnlijk het idee dat winst alleen nog maar mogelijk is als anderen fouten maken, dat een onbevredigend gevoel geeft. Er is misschien eer te behalen in zelf geen fouten maken, maar het leven is niet bijzonder waardevol als anderen fouten moeten maken om jou winst te kunnen geven.

[yopi]

Ik snap het maar half. Waarschijnlijk te abstract om de werkelijkheid nog te zien .. (voor mij of van jou)

Is 'agree to disagree' een patstelling?

Het positieve ervan is:

Verschillen opsporen en het daar over eens zijn ten einde het spel te kunnen voortzetten.

Zelfs van toepassing op eigen gedachtegangen.

..............
Verschil tussen overtuiging en De Waarheid is ook een oneindigheidsspel.

..............
Vroeger speelde ik met vriendjes in bewezen schaakpatstellingen gewoon door tot iemand een fout maakte

[neus]

De abstractie wordt wel concreet als je toekomstige situaties gaat beoordelen. Het gaat er om dat gelijk spel geen streven is, maar wel een streven zou kunnen zijn. De psychologische redenen om geen gelijk spel te willen hebben is omdat dit een stagnatie kan betekenen.

Een patstelling is bijvoorbeeld als van twee partijen geen enkele nog winst kan hebben zonder verlies van de ander. Ze kunnen alleen nog maar nemen van elkaar. Dat is bijvoorbeeld zo als we naar grondstoffen of kapitaal kijken.

"Agree to disagree" lijkt een soort erkenning van elkaars verschillende belangen, maar als die belangen tegengesteld zijn geeft men elkaar geen enkele ruimte en is er een patstelling.

De term "oneindigheidsspel" is toepasselijk, omdat onwillekeurig mensen zoeken naar continuering van leven en niet naar afronding van het leven.
Er zijn natuurlijk ook wel "eindspelen" waar het gaat om afronding, die zijn vaak wat bewuster en minder onwillekeurig.

De "Waarheid" binnen het taalspel voor oneindigheid is anders dan voor afronding.

Ik neig eerder naar afrondende taalspelen.

[neus]

Ik vind het een moeilijke keuze, dus dan noem ik het maar een vals dilemma:-)

Als je bij jezelf ontdekt dat je een rol hebt die je niet wilt, zul je soms diep in jezelf keuzes moeten maken die misschien slechts een klein beetje effect hebben, hoewel dat niet wil zeggen dat je dan van alles bespaard zal blijven.

In bepaalde situaties wordt het opportuun om van goede wil te zijn, maar het gaat er om om die goede wil te verwerven voor willekeurig welke situatie, welk leven, welk uitgangspunt.

Als je me dan vraag wat goede wil is, dan is dat respect voor jezelf maar ook voor anderen. Daar zit denk ik de uitdaging van het leven, ook al zul je er in sommige levens niets mee bereiken.

[yopi]

In jouw geval sta je zelfs als stoïcijn voor lul

[neus]

Het leven kan vol zijn met nare ervaringen. Maar ik denk wel dat er altijd nog wel een minimale keuzevrijheid is om het verschil te kunnen maken tussen leerzaam of zinloos.

[2.47]

ik zou niet per se gelijk willen krijgen, daar ik daar zelf geen steek verder mee kom.
wel zou ik graag mijn visie delen, met het vooruitzicht dat de ander gelijk is aan mij, en dus ook streeft naar vooruitgang.
ik sta altijd open voor een anders ideeën, en zolang die in de veronderstelling is gelijk te hebben, zal die op een zelfverzekerde manier overkomen, hetgeen mij dan weer motiveert te willen ontdekken in hoeverre die persoon recht heeft van claimen (alle recht natuurlijk, maar in hoeverre zou dat ook op mij betrekking hebben en ik er dus wijzer van zou kunnen worden).
ik ben verslaaft aan discussie, maar zal direct mijn ongelijk toegeven wanneer dit zo blijkt te zijn, in de hoop wijzer te worden uit de ervaring die een ander bereid is met mij te delen.

ik beschouw mezelf als een evolutionist, met de toevoeging dat religie een gevolg is van de evolutie van intelligentie, derhalve geloof ik niet in een doel van het leven.
leven is zoals het geworden is, maar als het er dan een besluit genomen mag worden door het individu waarde te geven aan het leven dat de persoon in kwestie is overkomen, zou ik zeggen dat communicatie een van de meest waardevolle vervullingen is die het leven kent.
leven zonder communicatie kan bevredigend zijn, misschien voor sommige figuren, maar zelf lijkt me dat oersaai
in mijn opinie is het fenomeen taal toch zo'n beetje het allergaafste wat er op dit moment in het universum te beleven valt, het denk ik ook de taal die ons in staat stelt momenten te overdenken, herbeleven en een plek te geven.

[neus]

ik zou niet per se gelijk willen krijgen, daar ik daar zelf geen steek verder mee kom.
wel zou ik graag mijn visie delen, met het vooruitzicht dat de ander gelijk is aan mij, en dus ook streeft naar vooruitgang.

Waar bestaat die vooruitgang dan uit? Vooruitgang in leeftijd? Vooruitgang in aftakeling? Vooruitgang in vernietiging van de aarde?
Ik denk dat je het tegengestelde bedoelt, maar dan sluit je nogal wat mensen uit die slechts consumptief destructief zijn.

ik ben verslaaft aan discussie, maar zal direct mijn ongelijk toegeven wanneer dit zo blijkt te zijn, in de hoop wijzer te worden uit de ervaring die een ander bereid is met mij te delen.

Erkenning van verslavingen is belangrijk om de negatieve gevolgen van verslavingen in de hand te leren houden. Wat zijn de negatieve gevolgen van discussie en debat?

ik beschouw mezelf als een evolutionist, met de toevoeging dat religie een gevolg is van de evolutie van intelligentie, derhalve geloof ik niet in een doel van het leven.
leven is zoals het geworden is, maar als het er dan een besluit genomen mag worden door het individu waarde te geven aan het leven dat de persoon in kwestie is overkomen, zou ik zeggen dat communicatie een van de meest waardevolle vervullingen is die het leven kent.
leven zonder communicatie kan bevredigend zijn, misschien voor sommige figuren, maar zelf lijkt me dat oersaai

Herkenbaar.

in mijn opinie is het fenomeen taal toch zo'n beetje het allergaafste wat er op dit moment in het universum te beleven valt, het denk ik ook de taal die ons in staat stelt momenten te overdenken, herbeleven en een plek te geven.

Dat kleine stukje golflengtegebied dat wij gebruiken mag nauwelijks de status van communicatie hebben.

[2.47]

Is 2.47 een verwijzing naar de Bhagavad Gita?

2.47 is een eigen verzinsel, en zeker geen verwijzing naar iets bestaands wat dat betreft.
ik ben nogal creatief.
ik vind de vraag wel grappig en ben benieuwd waar dat idee vandaan komt!

opgeven halverwege...
soms, als iets leukers of beters zich voordoet.
het leven neem ik al lang niet meer te serieus, daar is het te veelzijdig en kort voor.

Waar bestaat die vooruitgang dan uit? Vooruitgang in leeftijd? Vooruitgang in aftakeling? Vooruitgang in vernietiging van de aarde?
Ik denk dat je het tegengestelde bedoelt, maar dan sluit je nogal wat mensen uit die slechts consumptief destructief zijn.

voor mij bestaat die vooruitgang vooral uit ontwikkeling en ontdekking.
of dat een positieve of negatieve bijdrage levert op de lange termijn laat ik liever in het midden.
Gelukkig is de ontwetende, heb ik wel eens ergens opgevangen.
daar ben ik het zelf deels mee eens.
als ik weer eens geconfronteerd wordt met ellende dankzij de media, zoals de toestand in bijvoorbeeld Syrië, wordt ik daar niet bepaalt vrolijk van.
als oud-militair heb ik al een steentje bijgedragen aan de poging van deze wereld een betere te maken voor de mensheid, en zie het niet meer als een plicht me daar voor in te zetten.
die tijd heb ik ook gehad.
is dat egoistisch?
misschien wel, maar als eenling is er niet veel wat je kan doen.
toen ik lid was van een militaire eenheid, hebben we een hoop wel gedaan.
daar ben ik niet altijd even trots op.

Erkenning van verslavingen is belangrijk om de negatieve gevolgen van verslavingen in de hand te leren houden. Wat zijn de negatieve gevolgen van discussie en debat?

zoals ik ze heb ondervonden?
vooral dat mensen die communicatief niet zo vaardig zijn als ik of filosofisch, het niet altijd even leuk vinden een gesprek met mij aan te gaan.
zoals ik al zei, en ook bedoelde, verlang ik geen gelijk, en aangezien vele dat wel willen, kunnen een hoop mensen dat niet bevatten en zien niet in dat ik het vooral leuk vind op gewoon te praten op zich.

Dat kleine stukje golflengtegebied dat wij gebruiken mag nauwelijks de status van communicatie hebben.

dat is niet een zienswijze die ik deel met jou.
als ik alleen al heb over spraak, dan is dat een zeer wijde vorm van communicatie, mits die intelligent gebruikt wordt.
als het gaat om communicatie op het gebied van geluid, ben ik van mening dat de mens zelfs de meeste variatie heeft in verschillende golflengtes, ook al gebruikt het dierenrijk een bandbreedte die misschien wel wijder is.
wij hebben inhoud, emotie, intellect en statement in de taal, dat hoor ik een potvis nog niet zo snel doen.
en aangezien we de telefoon hebben, is ons bereik, dankzij de technologisch dat toch echt een menselijke ontdekking (ik zeg niet uitvinding) is, best groot.
wij zouden naar Mars kunnen bellen.
totaal nutteloos op dit moment, maar we kunnen het wel.

[neus]

voor mij bestaat die vooruitgang vooral uit ontwikkeling en ontdekking.
of dat een positieve of negatieve bijdrage levert op de lange termijn laat ik liever in het midden.

Dat is een keuze, is van te voren misschien ook nooit goed te bepalen.
Misschien dat ook het overwegen dat vooruitgangsdenken meer schade doet dan voordeel levert op zich weinig voordeel levert.

<knip>
daar ben ik niet altijd even trots op.

Op dat moment zul je er in geloofd hebben. Geen tijd voor twijfel. In ieder geval is eergevoel of misschien beter nog de angst voor schande iets dat veel mensen uiteindelijk af doet glijden in paranoïde alertheid op fouten, te perfectionistisch zeg maar.

Erkenning van verslavingen is belangrijk om de negatieve gevolgen van verslavingen in de hand te leren houden. Wat zijn de negatieve gevolgen van discussie en debat?

zoals ik ze heb ondervonden?
vooral dat mensen die communicatief niet zo vaardig zijn als ik of filosofisch, het niet altijd even leuk vinden een gesprek met mij aan te gaan.

Herkenbaar. Hoewel anderen best houden van spel, herkennen ze het spel met taal soms niet als spel en worden er heftige emoties gewekt. Nu geloof ik dat je onbewust de ander kunt kwetsen, en dan treft je geen schuld, maar ook bewust de ander kunt kwetsen en dan treft je wel schuld, voor zoverre er ooit sprake kan zijn van schuld.

Dat kleine stukje golflengtegebied dat wij gebruiken mag nauwelijks de status van communicatie hebben.

dat is niet een zienswijze die ik deel met jou.
als ik alleen al heb over spraak, dan is dat een zeer wijde vorm van communicatie, mits die intelligent gebruikt wordt.
als het gaat om communicatie op het gebied van geluid, ben ik van mening dat de mens zelfs de meeste variatie heeft in verschillende golflengtes, ook al gebruikt het dierenrijk een bandbreedte die misschien wel wijder is.
wij hebben inhoud, emotie, intellect en statement in de taal, dat hoor ik een potvis nog niet zo snel doen.
en aangezien we de telefoon hebben, is ons bereik, dankzij de technologisch dat toch echt een menselijke ontdekking (ik zeg niet uitvinding) is, best groot.
wij zouden naar Mars kunnen bellen.
totaal nutteloos op dit moment, maar we kunnen het wel.

Variatie in communicatievormen duidt misschien juist op een gebrek om de boodschap effectief in één keer over te brengen. Als ik zie hoeveel woorden er vuil gemaakt worden om simpele boodschappen als "ik voel me goed", of "ik voel me niet goed" over te brengen dan denk ik echt dat er iets schort aan de middelen. Dat men als een vis in het water kan zijn, of een eekhoorn in het bos, voor wat betreft taalspelen wil niet zeggen dat er daadwerkelijk wat gecommuniceerd wordt. Zeker mensen die beelddenker zijn ervaren de taal als zeer gebrekkig hulpmiddel of worden stelselmatig overtroefd door woorddenkers die hun beelden gewoon negeren.

[2.47]

als kind werd ik vooral lastig gevonden in de klas, niet omdat ik een stoorzender was, maar omdat ik vragen stelde waar niet altijd een even makkelijk antwoord op te geven was, en vele van mijn klasgenoten niet eens over na zouden denken.
en hoewel ik erg sociaal ben, pas ik geregeld niet in de groep omdat mijn interesses en kennis het gemiddelde overstijgt.

wat militaire dienst betreft...
wat de burger meekrijgt is niet de realiteit, daar laat ik het liever bij.

Herkenbaar. Hoewel anderen best houden van spel, herkennen ze het spel met taal soms niet als spel en worden er heftige emoties gewekt. Nu geloof ik dat je onbewust de ander kunt kwetsen, en dan treft je geen schuld, maar ook bewust de ander kunt kwetsen en dan treft je wel schuld, voor zoverre er ooit sprake kan zijn van schuld.

erg herkenbaar.
mensen die minder sterk in hun schoenen staan kunnen zich nogal eens onterecht (lees onbedoeld) aangevallen voelen, helaas.
niet iedereen is even stabiel.
ik heb al door dat jij daar weinig last van heb, dus het zal een mooi tijdsverdrijf zijn de aankomende tijd op 't forum.

Variatie in communicatievormen duidt misschien juist op een gebrek om de boodschap effectief in één keer over te brengen. Als ik zie hoeveel woorden er vuil gemaakt worden om simpele boodschappen als "ik voel me goed", of "ik voel me niet goed" over te brengen dan denk ik echt dat er iets schort aan de middelen. Dat men als een vis in het water kan zijn, of een eekhoorn in het bos, voor wat betreft taalspelen wil niet zeggen dat er daadwerkelijk wat gecommuniceerd wordt. Zeker mensen die beelddenker zijn ervaren de taal als zeer gebrekkig hulpmiddel of worden stelselmatig overtroefd door woorddenkers die hun beelden gewoon negeren.

uit onbegrip wordt ik ook wel eens een slappe ouwehoer genoemd.
ik zou willen dat dat zo was, lijkt mij in elk geval een beroep dat niet de meest erge is in de wereld...
waarmee ik eigenlijk wil zeggen dat het er maar afhangt van het niveau van zender EN ontvanger van een boodschap.
als militair heb ik echter geleerd zijn bondig een boodschap superduidelijk over te brengen, wat ik ook goed kan,
maar als de ander mij het idee geeft mijn boodschap niet te begrijpen, zal ik, als ik er zin in heb, wederom een poging doen mezelf duidelijk te maken.
er is ook weinig wat ik iemand niet duidelijk kan maken, iets waar vele mensen weer erg blij mee waren, en als studiehulp heb ik menigeen uit de stress kunnen helpen, wat mij weer een lekker gevoel geeft.
er zijn nogal wat mannen 'van weinig woorden' die graag zo weinig woorden vuil maken om een boodschap over te brengen, meestal geen filosofen.
maar er zijn weinig onderwerpen waar ik geen boek over zou kunnen schrijven op zo'n manier dat in elk geval de eerste 3 hoofdstuk boeiend genoeg zijn om bij iemand die niet graag leest de behoefte op te wekken toch even te beginnen aan hoofdstuk 4, voordat die besluit lezen toch niets aan te vinden.
ik schrijf liever dan dat ik praat, maar beide vind ik fantastisch om te doen.
en eigenlijk nooit zonder inhoud, hoewel ik zo een dag inhoudsloos kan converseren...

[neus]

ik vermoed dat je heel wat meegemaakt hebt, levenservaring is op zich heel nuttig, als het geen last is natuurlijk.

de conversatie van mensen soms maar gewoon opvatten als een muzikale compositie, moderne muziek dat wel, en dan misschien wel steeds beter begrepen.

[2.47]

tot nu toe is mij leven me zeker niet om opgemerkt aan mij voorbij gegaan...
en zo nu en dan zijn er van die momenten die je nimmer meer vergeet.

maar gister bekeken we samen weer eens de serie 7our of Duty, om de fun van de nostalgie zal ´k maar zeggen, en hoewel ik die serie wel heb gevolgd, maar nooit nog een keer heb bekeken, bleek ik toch vaak te weten wat de volgende scene zou zijn.
er blijft dus wel vaker wat hangen, wat niet altijd even belangrijk is.

de conversatie van mensen soms maar gewoon opvatten als een muzikale compositie, moderne muziek dat wel, en dan misschien wel steeds beter begrepen.

mooi gezegd
het mooie van de muziek op internet is dat het herhaaldelijk beluisterd kan worden en zodoende de essentie nog beter begrepen kan worden, wat misschien kan compenseren voor het feit dat taal niet altijd even toereikend is om de gewenste boodschap het gewenste effect (begrip) te laten doen overbrengen.

levenservaring nuttig?
ik zou bijna zeggen: een noodzakelijke bijwerking.
wat zou het leven zijn als de mens enkel zou beschikken over een kort termijn geheugen en ervaring wel kan opdoen, maar nimmer in staat zou zijn die op te slaan voor langere tijd, en zodoende profijt te hebben aan deze belevenissen.

is niet de levenservaring het meest waardevolle dat men kan meenemen in het graf en is het niet de levenservaring die het best tot zijn recht komt bij het communiceren tussen de vele verschillende en gelijke levensvormen die tot dusver zich aan het Mensch hebben vertoond?
Zelfs levensvormen die zich nog niet hebben vertoond aan de Mensch zullen hun evolutie te danken hebben aan de ervaring van hun voorouders, met uitzondering van de vormen die ontstaan zonder voorouders.
maar volgens mij drijf ik weer eens af...

[neus]

wat zou het leven zijn als de mens enkel zou beschikken over een kort termijn geheugen en ervaring wel kan opdoen, maar nimmer in staat zou zijn die op te slaan voor langere tijd, en zodoende profijt te hebben aan deze belevenissen.

echt lange termijn is het geheugen ook niet, daarvoor is het leven te kort.

Hoewel volgens Socrates de wijsheid iets is dat men zich kan herinneren uit een bestaan voor het leven.

[2.47]

laat ik voorop stellen dat ik Socrates nog nooit heb ontmoet, en daarom de man niet ken.
wat hij zegt heeft voor mij dus niet veel meer waarde dan wat pinokkio te vertellen had, die heb ik namelijk ook op geen enkele manier ontmoet, hoewel ik wel een tijd heb gekend waarvan ik achteraf kan zeggen dat ik pinokkio ben geweest.
de goede Vey heeft uiteindelijk de slinter uit mijn oog gehaald en laten zien waar die balk voorop nu echt goed voor was.
LaVey, iemand om nooit meer te vergeten. . .
en noch kan ik Socrates wel volgen.
is het niet zo dat de taal die ons is aangereikt vanuit een leven voor die van ons zelf onzin staat stelt theorie te toetsen aan andere om het vervolgens als wijsheid te erkennen?
en zal echte wijsheid niet voortleven lang nadat het ter sprake is gekomen?
Socrates geeft mij in elk geval het idee van wel.
in mijn ogen is de taal geëvolueerd naar het schrift welke het mogelijk heeft gemaakt het geheugen een veel langere levensduur te geven en geheel in de geest van Socrates een levensduur heeft gekregen die de tijdsspanne van het mensenleven vele malen overtreft.
net zoals de Egyptenaren gelijk hadden dat een mooi graf wel eens een trip naar het hiernamaals kon betekenen.
wie kent niet het gezicht van 7oetanchaton?

[neus]

We reizen van Griekenland, via de satanisten, naar Egypte. Zo komen we nog eens ergens...

[2.47]

is het mogelijk te zeggen dat thuis de beste plek ter wereld is als de nog nooit heb gereist...?
ja en nee.
ja zou bevestigen dat je het zeer fijn vind thuis.
nee zou weerspiegelen dat je andere plekken hebt ervaren.

ik denk dat we vanuit Egypte naar Griekenland zijn gegaan, en vervolgens weer via Egypte in Jeruzalem zijn beland, dankzij Rome welke ons met medewerking van Londen nog het meest bijstaat, als ik even uitga van de westerse beschaving.

wat satanisme betreft;
zonder de het christendom heeft het nooit de omvang kunnen krijgen die het gelukkig heeft bereikt.
ik ben geen satanist hoor, toen ik besefte dat nodig was om het christendom nog meer voet in de aarde te laten doen zetten was voor mij de lol daar af,
echter geniet ik nog dagelijks meer van het nalatenschap van satanisten dan van christenen en heeft Anton S. LaVey volgens mij wel echt geleefd (ook al was zijn leven een grote leugen) en is jezus verzonnen.

[neus]

we reizen altijd, omdat we niet stilstaan.

de westerse geschiedenis gaat nu naar China denk ik. Of dat was al zo, ik ben wat verward daarover.

ik ken de filosofie achter het satanisme niet, maar als het een compensatiefilosofie is dan denk ik dat er meer waarde zit in het achterhalen wat er precies gecompenseerd wordt en waarom. Maar op zich moet dat ook gecompenseerd worden natuurlijk. Het is als drukken in een lege tube tandpasta (die oude tinnen tubes), het verschuift alleen maar.

[2.47]

het is een filosofie die echt wel een eigen bestaansrecht heeft.
de kern is magie, zeker reuze interessant, maar magie beoefen ik liever in z'n geheel zonder een link naar het christendom, en daar zijn weer andere methodes voor.

wie daadwerkelijk de tekst snapt van het nummer Hotel California, zal weten hoe het verder gegaan is, een mysterie die ik vooralsnog liever onaangetast laat, uit respect voor hetgeen ik heb ontvangen dankzij LaVey.
maar dat het lied de totale waardes en filosofie herbergt zal alom bekent zijn.