Filosofieforum.nl

Het lijkt me dat de notie van wat waardevol is nogal verschilt. De mens dicht bij de ego stelt zichzelf als belangrijkste waarde. En dan is er dus geen enkele overeenkomst in notie van waardevol. Ze willen verschillende werelden.

Willen wij dezelfde wereld? Wat voor wereld wil jij?

Een realistisch antwoord:

- "Ik wil een wereld vol ego's".

Dat is mooi want die heb je, en nu?

- "Niets meer, het is goed zo".

Wat een afschuwelijke eenzijdige wereld!

Ja ik vlucht dan ook vaak naar dromenland.

Dat kan ik mij zeer goed voorstellen!

het kan ook uigelegd worden als egoistisch gebrek aan betrokkenheid, als onverschilligheid of desinteresse

De ander ook zijn egoïsme gunnen is misschien een mogelijke gemeenschappelijke waarde ..

Desinteresse voor iemand die zijn/haar eigen ego stelt als belangrijkste waarde vind ik helemaal niet zo vreemd!

Precies.

Als nu de andere egoïsten mij ook mijn egoïsme gunnen, dan hebben we de waarde van het liberalisme (in zijn benepen vorm).

Solomon the Younger schreef:Desinteresse voor iemand die zijn/haar eigen ego stelt als belangrijkste waarde vind ik helemaal niet zo vreemd!

interesse kan ook geveinsd zijn vanuit de gedachte dat de egoist de ander nodig heeft en dus iets moet bereiken

yopi schreef:Precies.

Als nu de andere egoïsten mij ook mijn egoïsme gunnen, dan hebben we de waarde van het liberalisme (in zijn benepen vorm).

je moet een andere egoist wel het egoisme gunnen anders kom je nergens in een wereld vol egoisten, maar sommigen proberen ook fanatiek het egoisme in de ander weg te krijgen, soms ook in zichzelf, maar voor wie doe je dat?

interesse kan ook geveinsd zijn vanuit de gedachte dat de egoist de ander nodig heeft en dus iets moet bereiken

Met dat veinzen heb jij blijkbaar ook iets van die egoist nodig?

wat ik bedoel is dat desinteresse ook een manier kan zijn om niet te veinzen

Een vriend is geinteresseerd, maar helaas is niet duidelijk of vriendschap bestaat uit een egoist die interesse veinst maar alleen informatie wil om te gebruiken in eigen voordeel of iemand die werkelijk belangstelling heeft voor het andere om van te leren...het onderscheid kan niet gemaakt worden en is er misschien ook niet.

neus schreef:
yopi schreef:Precies.

Als nu de andere egoïsten mij ook mijn egoïsme gunnen, dan hebben we de waarde van het liberalisme (in zijn benepen vorm).
je moet een andere egoist wel het egoisme gunnen anders kom je nergens in een wereld vol egoisten, maar sommigen proberen ook fanatiek het egoisme in de ander weg te krijgen, soms ook in zichzelf, maar voor wie doe je dat?

Goeie vraag zeg!
Heb ik geen antwoord op (voorlopig) ..

Ik denk dat het enige antwoord is dat je egoïsme niet kunt verloochenen.

Het antwoord blijft dat het een wereld vol egoïsten is, maar dat je wel een manier kunt vinden om ze samen te laten werken. Ik geloof echter niet dat een samenwerking betekent dat sommigen minder egoïstisch gaan doen zodat anderen dat meer kunnen doen.

interesse kan ook geveinsd zijn vanuit de gedachte dat de egoist de ander nodig heeft en dus iets moet bereiken

De egoist heeft de ander voornamelijk nodig om zijn/haar voortreffelijkheid te etaleren. Dan ontstaat er al snel het zwart/wit beeld van winners en loosers. Sommige winners geilen bovenmatig op hun "succes", omdat zij ervan overtuigd zijn dat het succes vooral te danken is aan hun voortreffelijkheid en niet aan zaken zoals geluk. Deze winners vinden het dan vooral leuk om het de "loosers" in te peperen dat ze blijkbaar te infantiel zijn om mee te kunnen draaien in deze maatschappij. Ik haal dit aan uit een presentatie die ik onlangs meemaakte. Het schijnt dat een toehoorder zo boos werd (van dat inpeperen?) dat er politie nodig was om hem te ontzetten. De bravoure van dergelijke egoisten kan dus behoorlijk storend zijn en voor mensen met minder geluk, of mensen die nu eenmaal met flexcontracten werken of mensen die zich als zzp'er moeten overeind houden als superarrogant overkomen.

geen enkele egoïst zal de voortreffelijkheid van een ander beamen, als hij/zij er zelf niet beter van wordt (bijvoorbeeld zelf wordt gezien als prettig oordelend)

Voortreffelijkheid is iets dat niet bestaat, maar alleen als oordeel bestaat om te laten zien hoe prettig oordelend iemand is (en dat is niet hetzelfde als voortreffelijk oordelend, want daar gelooft niemand in)

als ik dit zo schrijf bedenk ik me dat ik misschien wat al te vaak niet prettig oordelend ben...

Ik ken mensen die prettig oordelen en ik ken mensen die niet prettig oordelen.

Mijn oordeel over de mensen die (mijns insziens) niet prettig oordelen maakt mij iemand die niet prettig oordeelt.
Mijn oordeel over de mensen die (mijns insziens) prettig oordelen maakt mij iemand die prettig oordeelt.

Het is dus beter om maar in het geheel niet te oordelen en alles maar over je heen laten komen (wat ik ook gedaan heb).

Toch is het leuker bij die groep van mensen die prettige oordelen...

Precies.

De wereld zit soms wel wat gek in elkaar waar mensen de groepen opzoeken waar met niet prettig oordeelt. Ik denk dat een zeker masochisme door de evolutie in ons aanwezig is, als manier om met lijden om te gaan.

Als je het kunt vermijden is het heel mooi, natuurlijk. Maar helaas is dit niet altijd mogelijk. In het extreme geval heb je Assepoetster maar er zijn ook wel andere situaties denkbaar dat je tegen je zin te maken krijgt met personen die niets meer hebben dan de pretentie je te kunnen helpen. Vertrouwen in je medemens is misschien wel het meest masochistische!!!

maar wat doe je dan met vertrouwen in jezelf?

Daar heb ik op dit moment niet zoveel aan...

Mag ik vragen hoezo?

Zoals op een onbewoond eiland... Het vertrouwen in jezelf om te overleven is er wel en zal misschien ook wel lukken maar er is een buitenwereld die onvoorstelbaar en buitengewoon agressief is. Op het dichtsbijzijnde eiland wonen kannibalen, dus daar moet je uit de buurt blijven. Een eiland verder proberen ze je te beroven van de schaarse middelen die je nog hebt, zodat je helemaal niets meer hebt. Dus ook daar: wegblijven. Dan is er nog een eilandje met iemand die het net zo slecht heeft als jij, eigenlijk de enige die er niet op uit is om je te besodemieteren. Kortom: crisis!

Hoe groter de crisis des te meer mensen zich als ratten gaan gedragen. En de overheid? Die sukkelde rustig voort in dagdromen. De burger moet maar het gouden ei leggen! (dan kan daar weer belasting over geheven worden).

ik weet niet goed hoe ik moet reageren.

Soms lijkt het uitzichtloos, maar er is altijd toch uitzicht.
Soms beleef je teveel, maar je wilt toch ook niet te weinig beleven.

Ik merk jouw leed en kom met woordspelingen...

Ik beschouw deze wereld niet als een gevangenis waaruit het onmogelijk is te ontsnappen.

Mijn walging voor de mensheid neemt met de dag toe maar de natuur wordt daarentegen schoner. Misschien dat daaruit nog troost valt te putten.

Solomon the Younger schreef:Mijn walging voor de mensheid neemt met de dag toe maar de natuur wordt daarentegen schoner. Misschien dat daaruit nog troost valt te putten.

Ik had gisteren dat soort gevoelens en keek uit het metroraam en zag dat de zon scheen.

neus schreef:Ik denk dat het enige antwoord is dat je egoïsme niet kunt verloochenen.

Het antwoord blijft dat het een wereld vol egoïsten is, maar dat je wel een manier kunt vinden om ze samen te laten werken. Ik geloof echter niet dat een samenwerking betekent dat sommigen minder egoïstisch gaan doen zodat anderen dat meer kunnen doen.

ok .. eens.

Geplaatst: Do Jan 17, 2013 7:31 pm Onderwerp: Reageer met quote
Het tijdperk van de Pink Panter is ten einde (voorzover er niemand anders is die zijn vertegenwoordiging wil overnemen). In het dagelijks leven vooral gevolgd door humor gebaseerd op leedvermaak, c.q. zelfspot (voor alle duidelijkheid: dit is geen kritiek op YopI), is het wel mooi genoeg geweest.

Ik ben vernoemd naar de legendarische koning, bekend om zijn zogenoemde rechtvaardigheid. Na deze koning volgde nog een gehele dynastie in Ethiopie, die nazaten zouden zijn van koning Solomon en de koningin van Sheba.

Rechtvaardigheid is nog vaak genoeg ver te zoeken in deze wereld en blijft een streven. Het is daarom vooral rechtvaardigheid, en niet perse religie, waar mijn hart naar uit gaat. Ik heb nog een lange weg te gaan er er zijn een hoop boeken die ik nog te gaan heb. Als het leven mij gunstig gezind is en wijsheid in kracht is toegenomen, noem ik me over een jaar of twintig Solomon the Elder.

.. voor Philotuut ..

Ik snap het ook niet helemaal, maar ik citeerde het bericht dat Solomon stuurde om het einde van Pink Panter aan te kondigen. (te vinden via zoeken op Solomon)

Één en dezelfde persoon, waarvan waarschijnlijk de avatar als richtsnoer geldt en waar je een einde aan kunt maken.

Ik was geen moment in de veronderstelling dat het leed gespeeld zou zijn.

Als je het zo vertelt moet ik denken aan de vriendenkring waarvan ik steeds meer mensen af zag glijden naar veelgebruiker drugs.

Ik ben één van de overlevers, die uiteindelijk een burgerleven heeft, dat ik vroeger afschuwelijk vond.

Filosofieforum.nl

Waardevol

Waardevol