Globalisatieoptimisme

[neus]

Globalisatieoptimisme

Ik wil geen politiek onderwerp aansnijden hoewel globalisatie zeker op de politieke agenda als punt staat. Het gaat mij meer om de psychologie binnen het denken.

Een optimist verschilt van een pessimist in die zin dat de optimist niet gefrustreerd raakt door de waarheid. Die waarheid zou dan kunnen zijn dat het allemaal toch wat minder leuk is dan we zouden willen denken. Maar als je niet gefrustreerd raakt, omdat je negatieve gevoelens kan sublimeren en omzetten naar leermomenten bijvoorbeeld, dan zal het beeld van de mogelijke toekomst niet somber hoeven te zijn. Het lijkt er dan dus op dat de optimist een vaardigheid heeft die de pessimist mist, ongeacht de werkelijke staat van de wereld.

Een tegenwerping zou kunnen zijn dat de pessimist kennis heeft die de optimist mist, namelijk dat de eventuele vaardigheden er toch niet toe doen. Maar het lijkt me evident dat meer vaardigheden hebben in zekere zin altijd wel een voordeel betekent. Het hebben van kennis betekent niet automatisch voordeel, of men moet de vaardigheid hebben kennis te kunnen toepassen, en de vraag is dan wat men heeft aan kennis over het wel of niet belangrijk zijn van vaardigheden.

Het willen nastreven van globale doelen, globalisatie, schaalvergroting, is iets dat alleen vanuit optimisme kan ontstaan. Als we dan het optimisme vanuit de vaardigheid om niet gefrustreerd te raken bekijken, is het streven logisch en onvermijdelijk, want dan biedt globalisatie allerlei voordelen.

De pessimist ziet echter de mogelijkheden tot frustratie met globalisatie toenemen.

Is de optimist nu werkelijk minder vatbaar voor verterende frustraties? Dat waarschijnlijk niet, maar de optimist heeft een vaardigheid en gebruikt deze. De vaardigheid bestaat er bijvoorbeeld in dat negatieve gevoelens gesublimeerd worden tot leerervaringen, en de kennis die daar uit komt heeft direct praktische toepassingen.

Men zou kunnen extrapoleren dat schaalvergroting ontstaat vanuit de kennis uit gesublimeerde negatieve gevoelens. Alsof men om de angst te overwinnen juist de enge situaties opzoekt.

Maar waar ligt de grens? De schaal kan niet gemakkelijk steeds groter worden, het heelal mag oneindig zijn, de grondstoffen om door te dringen in het heelal zijn niet oneindig. De enge situatie is dan uiteindelijk toch de situatie waarin men niet verder kan.

Hoe sublimeert een optimist dan deze situatie, het noodzakelijke einde van globalisatieoptimisme? Om een antwoord te vinden op die vraag is het ten eerste nodig om te kijken om wat voor soort frustratie het gaat. De frustratie bestaat er dan in dat men geen zingeving meer kan vinden in wat men doet. Maar is zingeving echt nodig? Hebben de laatste mensen zingeving nodig? Als men leeft zonder zingeving is dat toch juist gemakkelijk? Een andere frustratie zou kunnen zijn dat er niets meer te leren is, dat negatieve gevoelens dus slechts nog omgezet kunnen worden in leermomenten die men al eens heeft gehad, en men dus in zichzelf slechts herhaling ontdekt. Maar wat is er mis met herhaling? Als men last heeft van herhalingen is een einde toch automatisch een verlossing?

De optimist ziet dus mogelijkheden, en men zou de vaardigheid van een optimist dus kunnen beschrijven als het zien van mogelijkheden in een gegeven situatie (hoe slecht ook). Dat betekent dat als er een einde zou moeten komen aan globalisatieoptimisme, dat dat ook gezien kan worden als mogelijkheid, en dan niet zozeer omdat er nieuwe frustraties te overwinnen zijn, maar omdat er een mogelijkheid gezien wordt in het stoppen met opzoeken van enge situaties om daar van te leren. Dan heeft men blijkbaar genoeg geleerd. Althans sommigen.

[Intangible Radjanamadjo]

ik denk zelf dat de optimist mogelijkheden ziet, daar waar de economen problemen voorzien: de niet zo oneindige groei

Deze veroorzaakt een probleem in het denken van een econoom, want deze gaat uit van oneindige groei, terwijl de crisis juist laat zien dat die oneindige groei een illusie is - of ten koste van (wat allemaal?) gaat

De optimist ziet hierin ruimte voor groei en voor oplossingen. Juist omdat de economie een grens in zich herbergt.. Grenzen zijn er m.i. om gesublimeerd te worden, overstegen te worden.. Ook de economie kan overstegen worden, maar dat houdt wel meteen in dat heel veel andere zaken dienen te veranderen in haar kielzog...

[neus]

Waar de optimist precies de mogelijkheden ziet is mij duister, omdat ik geen optimist ben. Wat ik wel denk is dat de optimist vooral gebruik zal maken van de mogelijkheden, en dat dat hoopvol kan zijn.

[Mtheman]

Zoals ik het zie is een optimist iemand die alles te rooskleurig ziet, die denkt in termen van oneindigheid, grenzeloos etc. zij zien simpelweg geen belemmeringen alleen mogelijkheden.

Pessimisten zien m.i. alles veel te negatief ziet, die zal vooral denken in termen als belemmeringen, grenzen, worst-case scenario's etc. zij zien simpelweg alleen maar belemmeringen en geen mogelijkheden

Een realist ziet beiden, mogelijkheden en belemmeringen. Een realist is betreft zijn visie meer in balans naar wat mogelijk is en wat niet.

Globalisatie is gewoon een feit, en het is heus niet van de ene op de andere dag gekomen. Men kan het al terug zien bij de Romeinen, zij wilden ook de wereld veroveren en hadden een imposant rijk. was dat al niet een vorm van globalisatie?
Wat te denken van kolonisatie? Het is allemaal gebaseerd op het principe van globalisatie de manier was misschien anders, maar geen enkel land zou nu in zijn eentje in staat zijn de hele wereld te veroveren, dus gaat het op een andere manier, via de economieën.

Dus hoe je ook tegen globalisatie aan wilt kijken, pessimistisch, optimistisch, realistisch of misschien nog wel op een andere manier, je kan er niet om heen dat het er is, zo lang landen en staten nog niet toe zijn aan een wereldorganisatie/ wereldbestuur zal globalisatie door gaan.

Toch zie je wel samenwerking op bepaalde vlakken, alleen niemand wil zijn autonomiteit vooralsnog volledig opgeven.

[neus]

Optimisten denken dat zij de realisten zijn, en pessimisten hebben datzelfde idee. Aangezien iedereen wel enig optimisme of pessimisme heeft zal de perfecte realist dus wel niet bestaan. Of men moet dan misschien denken aan iemand die aan wisselvallige stemmingen lijdt, dan weer optimistisch en even later pessimistisch. Ik vrees dat een dergelijke realist niet serieus genomen zal worden door zowel de optimisten als de pessimisten.

Maar wat ik toch vooral wilde aangeven is dat globalisatie en expansiedrift vooral ondernemingen zijn die gemotiveerd worden vanuit het optimisme omdat een pessimist er weinig heil in zal zien. Het doet er dan niet veel toe of er echt (realistisch) heil in zit, de optimisten zetten toch wel door.

In hun optimisme zijn ze misschien ook de enigen die er iets van kunnen leren.

[Mtheman]

Natuurlijk ondernemers zijn degenen die denken in mogelijkheden en overwegend positief zijn, zeker ook omdat een negatieve houding ook weinig kans van slagen dan zal hebben, als je er zelf al niet in gelooft.
Maar vaak is er wel een marktonderzoek en dergelijke gedaan naar een mogelijke afzetmarkt, dus in hoeverre is dat dan optimistisch? Of denk je dat een ondernemer toch een product op de markt zal gaan zetten als uit het marktonderzoek blijkt dat er nauwelijks een markt voor is?
Of blijkt daar toch ook een soort van realisme uit?
Het is dus niet altijd zo zwart of wit zoals jij steeds probeert te schetsen.

[neus]

De letters zijn misschien zwart op wit, maar dat betekent niet dat mijn visie dat is.

Marktonderzoek is natuurlijk een goed voorbeeld van op controlegerichtheid ook van optimisten. Marktonderzoek is echter nergens voor nodig als men gewoon kwaliteit zou leveren, dus ik acht dat een onderdeel van een soort optimisme "troep leveren en er mee weg komen".

[Mtheman]

Ook als je een nieuw product wilt gaan leveren? Een nog niet bestaand product wat je wilt ontwikkelen, dat zegt nog niks over de kwaliteit, of je product uit gaan breiden naar andere gebieden. Neem bijvoorbeeld typisch Nederlandse producten zoals drop of hagelslag, het kan misschien best lucratief zijn dit soort producten in bepaalde toeristische plaatsen aan te bieden, maar daar lijkt mij een marktonderzoek wel voor nodig, bijvoorbeeld hoeveel Nederlanders komen er dus wat is de potentiële markt dat zegt dus nog niks over de kwaliteit.

Betreffende je visie als ik zo vrij mag zijn, en die vrijheid neem ik maar gewoon even, ik vind dat je een behoorlijk negatief beeld steeds schetst.
Ook refereer je steeds naar een vorm van dualisme, vandaar dat ik het beeld zwart/ wit gebruikte. Zonder daar verder veroordelend over te zijn, het is iets wat me opvalt en me misschien beter in staat zijn de teksten in een juist perspectief te zetten.

[neus]

Het zal je niet lukken de teksten in een juist perspectief te zetten als je uitgaat dat er slechts zwart-wit denken achter zit. Zie het liever als uitnodiging om zelf door te denken, een opstapje...

Marktonderzoek kan inderdaad ook gebruikt worden om mensen een product op te dringen dat ze niet echt nodig hebben, drop, hagelslag, chips in alle soorten smaken. Dat is dan toegepaste psychologie en heeft niet zoveel met het product te maken. Nogmaals als iets kwaliteit heeft verkoopt het zichzelf, tenzij de mensen eigenlijk geen behoefte hebben aan kwaliteit.

Ik zet het maar weer even negatief en zwart-wit neer.

[Intangible Radjanamadjo]

Kwaliteit is heden ten dage vaak niet doel van productie.. kwaliteit is vaak zelfs een bedreiging voor de markt.. zit daar niet de paradox? Dat het loont om een product te maken dat na 2 jaar kapot is, terwijl er met hetzelfde gemak (en voor hetzelfde geld) een product kan worden gemaakt dat 20 jaar mee gaat..

Dient de economie dan maar te blijven draaien - door voor het product met beperkte houdbaarheid te kiezen?

Of is ons idee van duurzaamheid wellicht aan een herwaardering toe?

En reken maar dat we wel wat aan kwaliteit hebben.. alleen is ons de afgelopen 50 jaar afgeleerd om voor de kwaliteit te kiezen. Simpel voorbeeld: de melkfles van vroeger tov de plastic verpakking van tegenwoordig.. makkelijker, sneller en meer vervuilend..

[yopi]

Ik zit me af te vragen wat de volgende grote golf van expansie zou kunnen zijn na die we al achter de rug hebben en die nog bezig zijn.
Die moet dan ook aan een optimisme gekoppeld zijn dat zich weinig aantrekt van de schijn van de realiteit: Dat de realiteit nu eenmaal is zoals ze is. Ik zou zeggen realiteitszin leidt tot pessimisme.
Mogeliijkheidszin tot optimisme.
In ieder geval is het zo dat de geschiedenis bewijst dat de toekomst er altijd volledig anders uitziet dan mensen gedacht hebben ook als ze er van uitgingen dat die toekomst heel anders zou zijn.
Dus 'het is zoals het is' is een bekrompen perspectief.
Daar tegenover staat dat heilsverwachtingen van een theocratie of een klasseloze maatschappij of een anarchistische natuurstaat ook niet erg realistisch zijn gebleken.
Dit dempt het optimisme, dat toch een soort verwachting nodig heeft van een groot verhaal.

Wat met zo'n nieuw expansionistisch optimisme te maken zou kunnen hebben:

* dat het voertuig er van niet expansie van macht is vanuit een centrum (centra), maar vanuit de massa (massa's): De idee van een 'Empire' boven nationaal staten, banken, oorlogen.
* Het voertuig van die massa kan aansluiten op de globalisering van informatie en op de soort organisatie zoals we dat op internet vinden.
De snelheid van informatieverspreiding (en desinformatie), openheid daarvan, ongecontroleerdheid en toegankelijkheid voor iedereen maakt dat mogelijk.
* De vroeger nodige grote verhalen - die ook vaak uit 1 of enkele centra gekoppeld aan macht voortkwamen - worden vervangen door een soort snelle evolutie van initiatieven en denkbeelden in dit netwerk van het 'empire'. Succes is darwinistisch in de zin van het best aangepast zijn van die ideeen en initiatieven op de werkelijkheid die buiten het netwerk nog voortgaat op de oude machtsbasissen.
* De basis van machtscentra en oorlogen daartussen ondergraven door bijvoorbeeld: decentraliseren van energie; consumentenbewustzijn, ideeele banken (pensioengelden, spaarders en andere niet bedrijfskapitalen of persoonlijke kapitalen.)
Andere bedrijfsorganisaties dan hierarchische.

Tot zover dit kleine brainweefje ..

[neus]

Dient de economie dan maar te blijven draaien - door voor het product met beperkte houdbaarheid te kiezen?

Ten aanzien van de meeste smartphones geldt dat ze wel langer meekunnen dan twee jaar, maar dat consumenten voor die tijd uitgekeken zijn op het product en wat nieuws willen. De mens is dus nu "opgevoed" om de levenscyclus van producten laag te houden ongeacht hun kwaliteit.

Het geluk van kinderen is verder voor zo'n groot deel afhankelijk van de smartphones, dat het soms maar beter is dat de smartphones eerder dan na twee jaar kapot gaan, zodat ze nog iets kunnen leren over hoe het is als je geluk van zulke zaken afhankelijk is, maar goed de meesten zullen na één dag al wel weer een nieuwe mobiel hebben.

[neus]

In ieder geval is het zo dat de geschiedenis bewijst dat de toekomst er altijd volledig anders uitziet dan mensen gedacht hebben ook als ze er van uitgingen dat die toekomst heel anders zou zijn.
Dus 'het is zoals het is' is een bekrompen perspectief.

Persoonlijk ben ik wel beetje een verdediger van de visie "het is zoals het is". Dat komt omdat ik persoonlijk onmachtig ben gebleken mijn eigen leven helemaal op orde te krijgen zoals ik dat graag had gewild. Ik kan mezelf dan alleen maar verdedigen met "het is zoals het is" omdat ik anders moet toegeven dat ik ergens toch wel gefaald heb. Het faalgevoel is volgens mij nergens goed voor, dus dan toch maar liever "het is zoals het is".

Dat gevoel van falen komt vooral voor, denk ik, bij mensen die ideaalbeelden hebben of verwachtingen. Misschien dat optimisten, omdat ze nooit het gevoel hebben te falen, ook geen ideaalbeelden hebben, maar ik denk wel dat ze verwachtingen hebben. De cognitieve dissonantie zal bij optimisten wel zorgen voor wat anders dan "het is zoals het is". Misschien meer zoiets als "het is alweer wat beter".

[yopi]

Als pessimist bescherm je je dus door realist te willen worden.
Een optimist kan zich beschermen door de realiteit als veld van mogelijkheden te beschouwen of die niet willen zien.

Als je het toch in het persoonlijke trekt:

Een pessimist kijkt naar het verleden dat onveranderbaar is. Eigenlijk niet 'het is zoals het is', maar 'het is gegaan zoals het gegaan is'.

Een optimist kijkt naar de toekomst. 'Het kan anders gaan'.

Een realist leeft in het hier en nu en leeft in de beperkte mogelijkheden die overduidelijk wel zichtbaar zijn.

Een conformist gebruikt realisme om zich aan te passen.
Alle schuld uit het verleden en alle verder gaande toekomstmogelijkheden worden ontkent met dat realisme.

Maar goed ...
Mijn vraag blijft of er een andere expansie mogelijk is die niet op zijn grenzen stuit zoals met vroegere en huidige expansies het geval is.
Die vroeger en huidige zijn:
- imperialisme
- kolonialisme
- bekering van de hele wereld
- alles binnen het kapitalisme of een andere ideologie willen brengen
- totale informatisering

[Mtheman]

@ Neus

je hebt steeds over dat kwalitatieve producten zichzelf verkopen.
De kwaliteit van een product is een eigenschap van het product zelf. Echter als ik jouw goed begrijp bedoel jij kwaliteit breder als zijnde een zinvol en nuttig product waarin de eigenschappen van het product zoals bijvoorbeeld de duurzaamheid en het materiaal als goed kunnen worden gekwalificeerd.

In die zin is het misschien inderdaad zinloos om een markt onderzoek te doen, het leveren van kwaliteit volstaat dan op zich.

Hoewel jij zegt dat marktonderzoek soms gelijk staat aan het opdringen van een product zie ik dat toch anders. Je kan bijvoorbeeld een kwalitatief product maken (kwaliteit in de ruime zin, zoals jij het bedoelt) die misschien niet voor elke doelgroep is weggelegd. Door verschillende inkomensklassen bestaan er ook verschillende behoeft en hebben hogere inkomensklassen vaak ook meer behoefte aan luxeartikelen. Ook kan je te maken hebben met grote concurrentie waardoor de markt misschien al grotendeels voorzien is. Dus een marktonderzoek kan wel degelijk nuttig zijn ook al zie jij het heil ervan niet. Als niet gekeken wordt naar als er een markt voor is zouden misschien sommige producten wel nooit op de markt komen. Zoals bijvoorbeeld een personal computer of zoiets dergelijks, niet echt een noodzakelijk product maar in onze huidige samenleving niet meer weg te denken, want er is behoefte aan omdat wij het zien als een nuttig en zinvol product wat ons leven kan veraangenamen op professioneel alsmede privé vlak. Je zou kunnen zeggen een kwaliteitsproduct. Toch zou ik niet overal zo maar een pc-winkel beginnen, zonder onderzoek te hebben gedaan.

[neus]

Een mooie vondst yopi, om pessimisme met verleden, realisme met heden en optimisme met toekomst te verbinden. Ik denk dat hier zeker een waarheid in schuilt.

ten aanzien van de expansiestrategieen denk ik dat ze allemaal wel tot op zekere hoogte succesvol zijn, maar geen van allen totaal (en dat moeten we misschien ook niet willen)

[neus]

@Mthman,

dat ben ik wel met je eens. Ik beschouw marktonderzoek eigenlijk als onderzoek naar de psyche van de mens, en dat is zeker ook zinvol.