Jezelf zijn. Kan dat?

[yopi]

Binnenkort ga ik een boekje van Maarten Doorman lezen dat heet:
Rousseau en ik
Over de erfzonde van de authenticiteit

Ik heb wat intervieuws met hem gehoord in verband met dat boek.
Het gaat naar mijn idee over een vraag die mij ook nogal es bezig heeft gehouden:
Is echtheid of authenticiteit mogelijk?

Graag zou ik zien dat bezoekers van deze website daar es wat gedachtes over zouden formuleren.
Ik zelf denk zo iets van; 'eigenlijk' kan dat niet.
Omdat we 'eigenlijk' nooit samen kunnen vallen met ons zelf, één zijn met onszelf.

Noem het verloren onschuld,
Verdrijving uit het paradijs,
Erfzonde,
Zelfbewustzijn.

Wat denken jullie ...

(geen idee over hoeveel lezers we hier spreken, maar veel zijn het er niet denk ik)

[Intangible Radjanamadjo]

Hoe kun je jezelf niet zijn? Er is maar 1 antwoord mogelijk op die vraag: in je denken

Al het andere zal altijd al een uiting zijn van wie jij bent. Je bent jezelf al op elk moment, alleen is ons zicht hierop versluierd door ons eeuwigdurende geratel in ons hoofd. Op de momenten dat wij niet bezig zijn met deze vraag, als wij gewoon spontaan handelen en zijn, dan zijn we waarlijk onszelf. Niet op de momenten dat wij denken onszelf te zijn, want dan staat het denken op de voorgrond ipv op de achtergrond.

Dus om antwoord te geven op je vraag: Je kunt jezelf niet niet zijn en toch denken we dat we onszelf niet zijn.

Uit ADHD:

Laten we ons concentreren op de terugkeer naar onszelf en weer op zoek gaan naar de verbinding met ons ware zelf. We zijn niet slechts ons lichaam, we zijn niet slechts onze geest. Als we onze foute denkbeelden over de realiteit kunnen loslaten, bestaat er de mogelijkheid dat we een glimp opvangen van de echte werkelijkheid. Een van schoonheid en sereniteit en deze bestaat zelfs midden in een drukke stad tijdens de spits. Het enige wat we hoeven te doen, is loslaten te denken te weten wie we zijn en gewoon meegaan in de ervaring. Dan blijkt dat we onszelf altijd al geweest zijn.

[yopi]

Hoe kun je jezelf niet zijn? Er is maar 1 antwoord mogelijk op die vraag: in je denken

Helemaal mee eens.

Maar kun je niet denken?

Zoals ik je lees: meegaan met de ervaring en loslaten te denken te weten wie je bent.
Dat klopt ook wel, maar je weet dat dat soort ervaringen vrij zeldzaam zijn. Daarbuiten kun je niet niet-denken.

Oefenen snap ik, ook dat je natuurlijk bent die je bent, en ook dat je niet in een denken terecht moet komen wat niet terugkeert naar handelen en beleven. Want in dat laatste zie ik wel eenheid.

Nietemin vind ik dat dualisme zeer eigen aan de mens en een onderdeel van zijn weg.

[Jeroen]

volgens mij kan je niet niet-je-zelf zijn

wel kan je denken dat je niet jezelf bent

en in dit denken lukt het je misschien een heeeeeel klein beetje om niet jezelf te zijn

misschien als je heeeeeeeeeeeeeeeel erg bewust bent van wie je bent, dat het je dan lukt om bewust anders te zijn dan je in wezen bent

maar voor de andere 7 miljard mensen, die 99% onbewust leven en handelen, is het onbegonnen werk om anders te zijn dan dat je bent

ik vond mezelf behoorlijk bewust van wie ik ben, tot ik een cursus 'intuitieve ontwikkeling' ging doen... nu ik ook de vervolg cursus 'healing' aan 't doen ben, begin ik door te krijgen dat ik nog zo weinig van mezelf weet

[Civilis]

Ik ben zeker mezelf. Ik weet nog dat het me vroeger veel moeite kostte, maar waar de omslag zat weet ik niet meer.
De basis is dat je niet meer de behoefte hebt om ergens bij te horen (Iets waar ik weinig mensen op kan betrappen). Bij mij kwam dat vooral voort uit een diepgewortelde boosheid op de mensheid. Vroeger deed ik dingen die niet bij me paste om er maar niet bij te horen. Ik wilde niet bij de schaapjes horen, en ik was doodsbang om als voorspelbaar gezien te worden.
Tegenwoordig kan ik echt mezelf zijn: Ik ben niet bang om vreemd te zijn, maar ik vind het ook niet meer erg als iemand me als normaal ziet. Ik heb ook niet de behoefte om me te verdedigen als iemand een heel verkeerd beeld van me heeft.
Dat komt denk ik vooral door mijn vrijwilligerswerk. Ik weet dat ik de wereld een iets betere plek maak op een manier die weinig mensen me na kunnen doen. Ik heb een nut, en dat heb ik verdiend door mijn kloteleven. Als het anders was gelopen had ik niet het nodige inlevingsvermogen gehad, niet de kennis om met angst en agressie om te gaan, en had het me niet zo'n goed gevoel gegeven.

Kortom, als je vindt dat je mag bestaan hoef je jezelf ook niet te verbergen en hoef je geen bevestiging van mensen die je niet kennen.

[Civilis]

ps: Ik ben het er absoluut niet mee eens dat de meeste mensen zichzelf zijn. Behalve dat hun zelf ergens bij wil horen en wil voldoen aan andermans verwachtingen. 99,9% heeft een masker op, al hebben ze het vaak zelf niet eens in de gaten. Het is een automatisme geworden.

[Intangible Radjanamadjo]

ps: Ik ben het er absoluut niet mee eens dat de meeste mensen zichzelf zijn. Behalve dat hun zelf ergens bij wil horen en wil voldoen aan andermans verwachtingen. 99,9% heeft een masker op, al hebben ze het vaak zelf niet eens in de gaten. Het is een automatisme geworden.

Ja maar achter dat masker is het Zelf nog steeds actief

Dat de mensen in hun denken de maskers op en af zetten, wil nog niet zeggen dat ze dan in hun zijn ook die maskers op kunnen houden.. Neem alleen al non-verbale communicatie

[Intangible Radjanamadjo]

Als je vindt dat je mag bestaan hoef je jezelf ook niet te verbergen en hoef je geen bevestiging van mensen die je niet kennen.

Opsturen voor de quote boven het forum
helemaal mee eens

[Jeroen]

Ik ben zeker mezelf.

ben je je zelf, of heb je een zelf (als deel van wie jij bent)

misschien handig om eerst eens duidelijk te krijgen wat we verstaan onder 'zelf'

hebben we het dan over je ego, je ik, je karakter, je ziel, je persoonlijkheid, je identiteit, een deelpersoon, enz