De jonge hond is de westerling, gefocust in materialisme, opgevoed in de wetenschappelijkheid van het aantoonbare.. Zelfbewust is de jonge hond zeker.. Maar heeft de jonge hond ooit geluisterd?
Jonge hond, zo levendig als jij bent, zo kun jij ook razen. Al zo vaak heb jij geraasd door de jaren heen. En toch ben jij nog een jonge hond. Jong, naïef en vol van leven. Vol van passie. Vol van vertrouwen. Kortom, je bent een jonge hond die nog dient te leren, hoewel je als hond zijnde het liefdesaspect natuurlijk al in je draagt.
Alleen jonge hond.. er zijn ook oudere honden. Honden die al langer meelopen hier op aarde, die al van alles hebben meegemaakt. Waarom negeer jij juist deze oude honden, jonge hond? Negeer je ze, omdat je niet beter weet? Of negeer je ze, juist omdat je beter weet? Want de fouten die jij nu maakt jonge hond.. die les is al eeuwen geleden geleerd door de oude garde honden. Jij hoeft deze niet specifiek te dragen, dus waarom niet slimmer en wijzer zijn en de les gewoon ter harte nemen?
Iets in jouw karakter, jonge hond, is dwingend.. het houdt je tegen te zijn wie je bent. Het zorgt er voor dat jij je continue wil bewijzen, maar wel ten koste van! Waarom ben je niet gewoon een jonge hond? Waarom ben je tegelijkertijd zo’n oude gemene sluwe vos? Waar komt deze ‘kennis’ vandaan jonge hond? Waar heb jij geleerd zo agressief te zijn?
Jonge hond, je denkt alles te weten en te kennen.. maar niets is minder waar. Het enige probleem, dat ben jij. Want jij ziet niet in, dat jij het echt niet weet. Jij bent er van overtuigd, dat de oude honden er maar vreemde gedachtegoed op nahouden. Bijgeloof, onzin, fantasie. Jouw ratio is het enige dat telt. Maar waarom negeer jij zo veel andere mensen in jouw drang jouw gelijk te halen jonge hond? Wat wil je ons bewijzen jonge hond? Wil jij de wereld veranderen? Voor wie?
Natuurlijk hebben ook de oude honden niet alle waarheid in pacht. Maar de oude hond is taai, gevormd door het leven en heeft geleerd wanneer het wel en ook juist niet zijn tanden dient te laten zien. De jonge hond is fel en gretig, wil overal zijn tanden in zetten. Maar de jonge hond maakt ook grote fouten, die de oude hond al lang niet meer maakt.
Als de oude de jonge hier vervolgens op aanspreekt, wordt het de jonge hond eindelijk duidelijk: de oude hond vecht niet voor zijn positie, hij vecht voor en om wie hij is. De jonge hond heeft wellicht nog idealen, ideeën, de oude hond heeft eeuwenoude waardevolle kennis van zijn volk tot zijn beschikking. En toch is het momenteel de jonge hond wie in de wereld bepaalt wat er gebeurt.
De oude hond weet waarom dit zo is.. weet de jonge hond dit ook? Of vergist hij zich in zijn grote les der verantwoordelijkheid ?
Oproep aan de jonge hond
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 2
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Oproep aan de jonge hond
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Als chinees astrologische hond herken ik me in zowel de jonge als de oude hond.
De chinezen spreken van de jonge gebeten hond en de oude cynische hond.
De jonge hond is zo zeker van z'n zaak omdat hij z'n instinct volgt. De oude, wijzere hond meer z'n intuïtie.
Ik denk overigens dat beide honden zo hun verantwoordelijkheden hebben.
De jonge om wat meer rekenschap te houden met z'n metgezellen, de oude wat meer vertrouwen in de jeugd
De chinezen spreken van de jonge gebeten hond en de oude cynische hond.
De jonge hond is zo zeker van z'n zaak omdat hij z'n instinct volgt. De oude, wijzere hond meer z'n intuïtie.
Ik denk overigens dat beide honden zo hun verantwoordelijkheden hebben.
De jonge om wat meer rekenschap te houden met z'n metgezellen, de oude wat meer vertrouwen in de jeugd
Alles is waar -- Omnisofie
Eerst geloven, dan pas zien -- Jim
Now, the only thing there ever is -- Eckhart Tolle
Lijden is maar een concept, laat het los en zie wat het werkelijke is -- IK
Eerst geloven, dan pas zien -- Jim
Now, the only thing there ever is -- Eckhart Tolle
Lijden is maar een concept, laat het los en zie wat het werkelijke is -- IK
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 2
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
ha! mooi gezegd idd.. zo had ik het nog niet eens bekeken 
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
-
neus
Doet me een beetje denken aan het Taoïsme, waarbij de Chinezen meer eerbied hebben voor de ouderdom dan in het Westen.
Een vriend van mij schreef ook dat de westerlingen de neiging hebben met het gezicht gericht op de toekomst te zijn, daar is echter niet veel te zien, want de toekomst is er nog niet. De oosterlingen zouden meer de neiging hebben met de rug naar de toekomst te staan, en meer het verleden te beschouwen. Zij zien dus veel meer waar van te leren is.
De jonge hond stort zich, neus voorwaarts, in het avontuur. De oudere hond kijkt wat meer terug.
Het is dan wel misschien zo dat, als je het leven als duwend beschouwt, dat de westerling, de jonge hond, een "duwtje in de rug" krijgt en daardoor het idee heeft "geholpen" te zijn. De oosterling, de oude hond krijgt het duwtje van voren en is dus feitelijk steeds bezig met een terugtocht (retreat).
Nu is misschien oosterse wijsheid dat inderdaad het leven als een constant terugtrekken beschouwd kan worden.
Een vriend van mij schreef ook dat de westerlingen de neiging hebben met het gezicht gericht op de toekomst te zijn, daar is echter niet veel te zien, want de toekomst is er nog niet. De oosterlingen zouden meer de neiging hebben met de rug naar de toekomst te staan, en meer het verleden te beschouwen. Zij zien dus veel meer waar van te leren is.
De jonge hond stort zich, neus voorwaarts, in het avontuur. De oudere hond kijkt wat meer terug.
Het is dan wel misschien zo dat, als je het leven als duwend beschouwt, dat de westerling, de jonge hond, een "duwtje in de rug" krijgt en daardoor het idee heeft "geholpen" te zijn. De oosterling, de oude hond krijgt het duwtje van voren en is dus feitelijk steeds bezig met een terugtocht (retreat).
Nu is misschien oosterse wijsheid dat inderdaad het leven als een constant terugtrekken beschouwd kan worden.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten