Het verschil tussen zekerheid en waarheid

[yopi]

Wat is het verschil tussen zekerheid en waarheid?

(naar Ricoeur)

Een trek van onze westerse cultuur is mythisch terug te voeren op Descartes.
Hij heeft een overtuigende poging gedaan om absoluut zekere kennis te bouwen op een manier zo als dat in de wiskunde toegaat.
Namelijk uitgaande van een aantal intuïties die zelf-evident zijn - dus waaraan je niet een gerede twijfel kunt hebben - een heel systeem op bouwen langs klare heldere gedachtes die eenduidig nieuw gevonden stellingen absoluut bewijzen.
De belangrijkste intuïtie die hij vond om een begin te maken met zijn filosofie was in zijn twijfel-gedachte experiment.
Alles is betwijfelbaar, behalve dat het twijfelen zelf onbetwijfelbaar is: Ik twijfel (een vorm van denken), dus ik ben.

Dat is de zekerheid van mij als bewustzijn, en van mijn bewustzijnsinhouden.
Dit lijkt dus de aangewezen methode om een filosofie op te bouwen die uitgaat van absoluut zekere intuïties.
En daarmee van absolute waarheden.

Eén van de noties die in de bewustzijnsinhouden voorkomt is het zelf.
Dat het bestaat (als bewustzijnsinhoud) is evident, dus is het zeker dat 'ik' besta.
De enigste weg van de cartesiaanse methode om op mij/mijzelf greep te krijgen is dus het analyseren van die bewustzijnsinhoud.
Vooral Husserl is hier nogal verantwoord mee aan het rommelen geslagen met zijn fenomenologie (analyse van bewustzijns- inhouden/fenomenen.

Dit alles is afgedaald in de hele cultuur in een aantal standaard 'zekerheden':
- Dat je zeker bent van je bestaan
- Dat je autonoom bent: op jezelf staat
- Dat je jezelf kunt doorzien, als je dat wilt of zou willen
- Dat de eigen gedachten het uitgangspunt moeten zijn om zelfstandig te beslissen over wat waar is en wat niet

Nu zijn er een aantal andere dingen in de wereld gekomen die dat bewustzijn wantrouwen en zijn manier van doen.
Door bijvoorbeeld Marx, Hegel, Nietzsche, Structuralisme.
Maar het dichtst bij, komt voor dit autonome bewustzijn Freud met zijn noties over vooral het onbewuste.
Als je met hem meegaat kom je voor de keuze te staan dit onbewuste serieus te nemen en er wat mee te doen, of het idee van een onbewuste eenvoudig te verwerpen.

Neem je het onbewuste op in je gedachte over je zelf moet je dus ook twijfelen aan wat je over je zelf denkt vanuit die cartesiaans achtige benadering:
Ricoeur formuleert dat zo:

De psychoanalyse drijft een wig tussen de apodicticiteit van het absoluut poneren van het bestaan en de adequaatheid van het oordeel dat het zo-zijn betreft.
Ik ben, maar wat ben ik, ik die ben? Dat weet ik niet meer ... De reflexie heeft de stelligheid van het bewustzijn verloren. Wat ik ben is even problematisch als het feit dat ik ben apodictisch is.

Wat denken jullie hiervan?

[Civilis]

Alles is betwijfelbaar, behalve dat het twijfelen zelf onbetwijfelbaar is: Ik twijfel (een vorm van denken), dus ik ben.

De enigste weg van de cartesiaanse methode om op mij/mijzelf greep te krijgen is dus het analyseren van die bewustzijnsinhoud.

Ik sta hier 100% achter. Niemand heeft dezelfde beleving van wat de waarheid is, en je gaat niet uitvinden of er iemand gelijk heeft. Het enige wat je echt kan onderzoeken is hoe je eigen waarheid ontstaan is. Door dit te doen krijg je (paradoxaal genoeg) steeds meer inzicht in de wereld om je heen.

[Verwijderde gebruiker]

Alles is betwijfelbaar, behalve dat het twijfelen zelf onbetwijfelbaar is: Ik twijfel (een vorm van denken), dus ik ben.

Ik ben het er mee eens dat alles betwijfelbaar is; niets staat vast; en zelfs dat is betwijfelbaar.

Zou je uit deze stelling mogen gevolgtrekken dat we aan alles moeten twijfelen? Ik denk het niet. Ik denk wel dat we aan alles mogen twijfelen en dat twijfel ons helpt langs onze eigen vooroordelen, waanbeelden en invullingen te kijken.

[Civilis]

Zou je uit deze stelling mogen gevolgtrekken dat we aan alles moeten twijfelen?

Mijn gevolgtrekking is dat je altijd in je achterhoofd moet houden dat niets zeker is, dat je eigen meningen weinig betekenis hebben, en dat andermans meningen ook weinig betekenis hebben.

Je niets aantrekken van meningen is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Sommige mensen lijken niet eens een verschil te zien tussen hun mening en feiten..

Deze manier van denken zorgt dat je mening alleen kan veranderen met goede argumenten. Want ondanks dat je mening in het grote plaatje nietszeggend is, is het voor mij toch belangrijk om een goede te hebben Ondertussen ben je wel vrij van 'iets moeten vinden', als je begrijpt wat ik bedoel. Dat 'moet je vinden' om een goed mens te zijn, zeg maar

[yopi]

Alles is betwijfelbaar, behalve dat het twijfelen zelf onbetwijfelbaar is: Ik twijfel (een vorm van denken), dus ik ben.

De enigste weg van de cartesiaanse methode om op mij/mijzelf greep te krijgen is dus het analyseren van die bewustzijnsinhoud.

Ik sta hier 100% achter. Niemand heeft dezelfde beleving van wat de waarheid is, en je gaat niet uitvinden of er iemand gelijk heeft. Het enige wat je echt kan onderzoeken is hoe je eigen waarheid ontstaan is. Door dit te doen krijg je (paradoxaal genoeg) steeds meer inzicht in de wereld om je heen.

Dat stel ik (en Ricoeur) juist im Frage in confrontatie of je in een onbewuste gelooft of niet ..

[yopi]

(vervolg)

Alles is betwijfelbaar, behalve dat het twijfelen zelf onbetwijfelbaar is: Ik twijfel (een vorm van denken), dus ik ben.

Ik ben het er mee eens dat alles betwijfelbaar is; niets staat vast; en zelfs dat is betwijfelbaar.

Zou je uit deze stelling mogen gevolgtrekken dat we aan alles moeten twijfelen? Ik denk het niet. Ik denk wel dat we aan alles mogen twijfelen en dat twijfel ons helpt langs onze eigen vooroordelen, waanbeelden en invullingen te kijken.

Dat is een praktische invulling waar toe je komt als je beseft dat je bewustzijn aan bedrog onderhevig is. Indirect heeft dat met het onbewuste en de ego mechanismen te maken. Dus hier kan ik het wel mee eens zijn ivm mijn stukje.

Wat mij speciaal interesseert is dat Descartes methode lijkt absolute zekerheid op te leveren. Terwijl in confrontatie met het onbewuste (vanuit een heel andere methode) juist het bewustzijn als grondslag van kennis ondeugdelijk lijkt.

Wat verward lijkt te worden is zekerheid met waarheid. Vandaar de titel van het topic.

[as.]

Ik ben niet, ik wordt. (voortvloeiend uit het ongrijpbare Nu!)

dusseh..

IK DENK DAT IK BEN.

[Civilis]

Dat stel ik (en Ricoeur) juist im Frage in confrontatie of je in een onbewuste gelooft of niet ..

Ik denk dat ik daar ergens op deze site al op ben ingegaan. . Voor mij is het onbewuste niet veel meer dan je referentiekader. Herkenning van een situatie..
Ik geloof niet dat daar waarheden uit voortkomen, maar het kan inderdaad wel twijfels werpen op theoriën. Soms terecht, vaak uit emotie.

[ziznl]

Ik ben, maar wat ben ik, ik die ben? Dat weet ik niet meer ... De reflexie heeft de stelligheid van het bewustzijn verloren. Wat ik ben is even problematisch als het feit dat ik ben apodictisch is.

Wat denken jullie hiervan?

Klopt helemaal en dat is precies wat Hegel, Marx, Nietzsche, Freud en Lacan proberen aan te geven in mijn idee...niet direct aanwijzen of bewijzen (DAT is immers problematisch!!!) maar indirect door er omheen te springen, daarom lijken ze zo obscuur en paradoxaal en lijken ze zo'n eenvoudig doelwit voor 'simpele' empiristen***.

Het effect hiervan is, dat je het onbewuste (Freud en Lacan), of de nacht van het bewustzijn (Hegel), de substantiele menselijke produktiekrachten (Marx) en het morele nihilisme (Nietzsche) wel degelijk een elementair bestaan heeft, maar niet is te benaderen en slechts als een immense schaduw is te ervaren (voorzover je daar dan voor openstaat of gevoelig voor kunt zijn)


PS.. Kant heeft deze elementaire ruimte overigens geopend...met de' transcendentale apperceptie' ipv het' ik', nadat Hume het ongemerkt(?) de deur al van het slot had gehaald, door het plaatsen van causaliteit binnen ons hoofd ipv buiten ons hoofd.


*** Een simpele empirist definieer ik bij deze (even arbitrair) als een arbitrist die slechts oog heeft voor empirische onderbouwingen bij hun oordeel en de rationele onderbouwing ontkennen. Een dergelijke onderbouwing zet de ratio dus buitenspel en zal dus volledig op gewoonte en autoriteit moeten steunen. Painful! Makes you braindead!

Een goede empirist is dan in mijn ogen een empirist die erkent dat het verbinden van empirische fragmenten een rationele werkwijze veronderstelt in de menselijke geest, waarmee het bestaan van de menselijke geest indirect is bewezen. Behalve de empirische onderbouwing komt er hierdoor plaats vrij voor rationele en intuitieve onderbouwingen!!!

[Civilis]

Ik vind dit wel een goed voorbeeld van hoe relatief kennis en zekerheid is

[yopi]

Alles is betwijfelbaar, behalve dat het twijfelen zelf onbetwijfelbaar is: Ik twijfel (een vorm van denken), dus ik ben.

De enigste weg van de cartesiaanse methode om op mij/mijzelf greep te krijgen is dus het analyseren van die bewustzijnsinhoud.

Ik sta hier 100% achter. Niemand heeft dezelfde beleving van wat de waarheid is, en je gaat niet uitvinden of er iemand gelijk heeft. Het enige wat je echt kan onderzoeken is hoe je eigen waarheid ontstaan is. Door dit te doen krijg je (paradoxaal genoeg) steeds meer inzicht in de wereld om je heen.

Dit geloof ik ook. Maar het gaat dan niet verder als de wereld zoals je die tot dan toe opgenomen hebt en in zover je er deel aan hebt. Wat nu gebeurt en wat er in de wereld van de mogelijkheden aanwezig is is zo niet toegankelijk (denk ik). Tenzij ik je verkeerd begrijp.

Deze manier van denken zorgt dat je mening alleen kan veranderen met goede argumenten. Want ondanks dat je mening in het grote plaatje nietszeggend is, is het voor mij toch belangrijk om een goede te hebben Ondertussen ben je wel vrij van 'iets moeten vinden', als je begrijpt wat ik bedoel. Dat 'moet je vinden' om een goed mens te zijn, zeg maar

Een waarborging van je vrijheid zeg maar.
Wat ik hierbij wel denk is dat er dus ook wantrouwen op zijn plaats is ten opzichte van je vrijheidswens. Net als de zekerheid van je eigen bestaan geen waarborg is voor werkelijke inzichten.
Andere mensen hebben met hetzelfde te maken. Dus wantrouwen tov anderen is ook op zijn plaats.
Dat gaat lekker zo .. De misantroop en over zichzelf dwalende als filosoof ...

[yopi]

(vervolg)

Ik ben niet, ik wordt. (voortvloeiend uit het ongrijpbare Nu!)

dusseh..

IK DENK DAT IK BEN.

Ik geloof dat ik snap wat je bedoelt. Maar waar leidt deze gedachte toe?

Civilis:

Ik vind dit wel een goed voorbeeld van hoe relatief kennis en zekerheid is

Is wel mooi ja. Maar zijn we dan aliens die uit een vertrouwde wereld terechtgekomen zijn in iets volledig vreemds of zijn wij in een vertrouwde wereld en zijn de aliens de parasiet in de vorm van onze hersenen en zenuwstelsel die onze vertrouwde wereld vreemd maken. Dus zijn wij de aliens of zijn wij apen die overheerst worden door een ons wezensvreemde intelligentie?

[yopi]

(vervolg 2)

Ik ben, maar wat ben ik, ik die ben? Dat weet ik niet meer ... De reflexie heeft de stelligheid van het bewustzijn verloren. Wat ik ben is even problematisch als het feit dat ik ben apodictisch is.

Wat denken jullie hiervan?

Klopt helemaal en dat is precies wat Hegel, Marx, Nietzsche, Freud en Lacan proberen aan te geven in mijn idee...niet direct aanwijzen of bewijzen (DAT is immers problematisch!!!) maar indirect door er omheen te springen, daarom lijken ze zo obscuur en paradoxaal en lijken ze zo'n eenvoudig doelwit voor 'simpele' empiristen***.

Het effect hiervan is, dat je het onbewuste (Freud en Lacan), of de nacht van het bewustzijn (Hegel), de substantiele menselijke produktiekrachten (Marx) en het morele nihilisme (Nietzsche) wel degelijk een elementair bestaan heeft, maar niet is te benaderen en slechts als een immense schaduw is te ervaren (voorzover je daar dan voor openstaat of gevoelig voor kunt zijn)


PS.. Kant heeft deze elementaire ruimte overigens geopend...met de' transcendentale apperceptie' ipv het' ik', nadat Hume het ongemerkt(?) de deur al van het slot had gehaald, door het plaatsen van causaliteit binnen ons hoofd ipv buiten ons hoofd.


*** Een simpele empirist definieer ik bij deze (even arbitrair) als een arbitrist die slechts oog heeft voor empirische onderbouwingen bij hun oordeel en de rationele onderbouwing ontkennen. Een dergelijke onderbouwing zet de ratio dus buitenspel en zal dus volledig op gewoonte en autoriteit moeten steunen. Painful! Makes you braindead!

Een goede empirist is dan in mijn ogen een empirist die erkent dat het verbinden van empirische fragmenten een rationele werkwijze veronderstelt in de menselijke geest, waarmee het bestaan van de menselijke geest indirect is bewezen. Behalve de empirische onderbouwing komt er hierdoor plaats vrij voor rationele en intuitieve onderbouwingen!!!

Kant heeft in zijn eerste kritiek dus het ik opgevoerd als transcendentale voorwaarde voor kennis. Als eenheid van de ervaring. En daarmee de vraag naar het wezenlijke van het ik (het empirisch ik) in die eerste kritiek opgeschoven. Het singuliere, absoluut individuele ik in de meditatie van Descartes is hiermee niet 'gevat'.
Ricoeur zoekt met Freud mee naar de oplossing van het in het citaat geformuleerde via zijn wat hij noemt metapsychologische opmerking:
Wo Es war soll Ich werden.
Het bewustzijn wordt hiermee niet als grondslag voor kennis van het ik meer gezien, maar als 'opdracht'.
Deze opdracht is dan een hermeneutiek vanuit de psychoanalyse, waarbij een ander de analyse voert. Maar dit is niet voor de 'zelfstandige' filosofische denkwijze. Bovendien gaat dit over symbolen en fantasieen die uit het verleden stammen. Hij ziet meer in de gestalten zoals Hegel die beschreven heeft.
Maar ook bij deze gaat het over de geschiedenis tot nu toe, met wel een formulering waar het uit zou moeten monden.
Waar Ricoeur mee blijft zitten is het probleem van het kwaad en het irrationele. Vanuit theologische hermeneutiek probeert hij er toch iets van te maken. Alleen gaat dat nogal boven mijn pet in het boek dat ik aan het lezen was ..
Ik heb dat boek dus al weer terzijde gelegd.
Ik herkende er wel het een en ander van Zizek in, waar ik schuins beziend van aan het lezen was. Dat gaat helaas ook mijn pet te boven, omdat ik nog steeds weinig van Lacan begrijp.
Dus met dat boek ben ik ook gestopt.

Kun jij mij nog iets verlichten?

[Civilis]

Dit geloof ik ook. Maar het gaat dan niet verder als de wereld zoals je die tot dan toe opgenomen hebt en in zover je er deel aan hebt. Wat nu gebeurt en wat er in de wereld van de mogelijkheden aanwezig is is zo niet toegankelijk (denk ik). Tenzij ik je verkeerd begrijp.

Ik bedoel niet dat je je moet afsluiten voor nieuwe ervaringen, of dat je je niet meer inleeft in anderen. Eerder dat je anderen niet zal begrijpen als je jezelf niet begrijpt.
Je moet eerst weten waar je kennis vandaan komt, voordat je het 'kennis' kunt noemen.

Wat ik hierbij wel denk is dat er dus ook wantrouwen op zijn plaats is ten opzichte van je vrijheidswens.

? Waarom? Voor Rutte?
Tuurlijk moet je in de gaten houden of je mening geen pure opstandigheid is, maar als je niet zelf tot een conclusie komt weet je niet waar je over praat.

Is wel mooi ja. Maar zijn we dan aliens die uit een vertrouwde wereld terechtgekomen zijn in iets volledig vreemds of zijn wij in een vertrouwde wereld en zijn de aliens de parasiet in de vorm van onze hersenen en zenuwstelsel die onze vertrouwde wereld vreemd maken. Dus zijn wij de aliens of zijn wij apen die overheerst worden door een ons wezensvreemde intelligentie?

Ik denk dat hij bedoelt dat wij afstammen van aliens én apen, en dat de combinatie niet helemaal werkt. Gedeeltelijk omdat we niet doen waar we voor gemaakt zijn (slaven).
Mij punt is hoe hij, met dezelfde informatie als conventionele wetenschappers, tot een heel andere conclusie komt. Wat wij als kennis zien is een relatieve mening.

Een goede empirist

Om empirisch te denken moet je doorhebben welke kennis empirisch is en welke niet. Dit blijkt voor de meeste mensen een moeilijke opgave.. Je moet het geestelijke begrijpen.
Een goede empirist weet alleen dat zeker waarvan hij onomstotelijk bewijs heeft gezien. Bewijs is zelden onomstotelijk

[yopi]

edit: ... /edit

[yopi]

Civilis:

Ik bedoel niet dat je je moet afsluiten voor nieuwe ervaringen, of dat je je niet meer inleeft in anderen. Eerder dat je anderen niet zal begrijpen als je jezelf niet begrijpt.
Je moet eerst weten waar je kennis vandaan komt, voordat je het 'kennis' kunt noemen.

Ik snap het .. (maar dat is niet meer cartesiaans dan ..)

Tuurlijk moet je in de gaten houden of je mening geen pure opstandigheid is, maar als je niet zelf tot een conclusie komt weet je niet waar je over praat.

Dat snap ik ook. Maar het motief kan onbewust zijn. Ook als het onbewuste zoals jij zegt slechts referentiekader is. Daar kan die drang al in gerationaliseerd zijn.

Ik denk dat hij bedoelt dat wij afstammen van aliens én apen, en dat de combinatie niet helemaal werkt. Gedeeltelijk omdat we niet doen waar we voor gemaakt zijn (slaven).
Mij punt is hoe hij, met dezelfde informatie als conventionele wetenschappers, tot een heel andere conclusie komt. Wat wij als kennis zien is een relatieve mening.

Je punt was me wel duidelijk. Mijn vraag blijft dan nog open. Ook als we ons met beiden identificeren (omdat dat zo zou zijn) blijft dat wringen van de combinatie een uitweg zoeken in de richting: of terug naar de natuur (aap), of verder met de rede (de alien). Of zoiets. Snap je me?

..........................

[Civilis]

Ik snap het .. (maar dat is niet meer cartesiaans dan ..)

Misschien niet.. Ik vind het niet zo belangrijk wat voor naam je het geeft. Maar Descartes zal zich toch ook niet volledig hebben afgesloten?

Dat snap ik ook. Maar het motief kan onbewust zijn. Ook als het onbewuste zoals jij zegt slechts referentiekader is. Daar kan die drang al in gerationaliseerd zijn.

Goed punt.. Ik weet van mezelf dat ik door RET-therapie goed door heb waar mijn gedachten vandaan komen. Maar iemand die dat niet weet, weet ws niet dat hij het niet weet..

Je punt was me wel duidelijk. Mijn vraag blijft dan nog open. Ook als we ons met beiden identificeren (omdat dat zo zou zijn) blijft dat wringen van de combinatie een uitweg zoeken in de richting: of terug naar de natuur (aap), of verder met de rede (de alien). Of zoiets. Snap je me?

Daar had ik me niet in verdiept.. Leuke mentale oefening

Het is wel een hele moeilijke.. Etisch zou het denk ik beter zijn om terug te keren tot onze oorspronkelijke natuur. Maar dan zou je ws eerst dat alien-brein er uit moeten snijden. Zou jij als een aap kunnen leven? Ik niet..
Uiteindelijk hebben we dit denkvermogen. Je identiteit wordt niet gevormt door je lichaam, maar door je geest (toch?). Daarom zouden we ws doormoeten. Er door heen, zeg maar, om er aan de andere kant beter uit te komen.
Of nie?!

[yopi]

Civilis:

Misschien niet.. Ik vind het niet zo belangrijk wat voor naam je het geeft. Maar Descartes zal zich toch ook niet volledig hebben afgesloten?

Ik ook niet natuurlijk .. Tis alleen mijn vraag in dit topic. En Descartes .. Die zat tussen de godsdienstoorlogen .. Alle verwarringen van de dogmatiek die veel doden veroorzaakten. Volgens Peter Sloterdijk probeerde hij ook een nieuw evenwicht te vinden in de toen nog nieuwe praktijk van zelf nadenken en milde niet emotionele zekerheid van wiskunde en eigen leven .. een soort dissident, zoals dat later heette ..

Goed punt.. Ik weet van mezelf dat ik door RET-therapie goed door heb waar mijn gedachten vandaan komen. Maar iemand die dat niet weet, weet ws niet dat hij het niet weet..

Van een ander dus, die je een beetje vertrouwt. Wat dat betreft een beperkte zegening van wat je achter de rug hebt ..

Het is wel een hele moeilijke.. Etisch zou het denk ik beter zijn om terug te keren tot onze oorspronkelijke natuur. Maar dan zou je ws eerst dat alien-brein er uit moeten snijden. Zou jij als een aap kunnen leven? Ik niet..
Uiteindelijk hebben we dit denkvermogen. Je identiteit wordt niet gevormt door je lichaam, maar door je geest (toch?). Daarom zouden we ws doormoeten. Er door heen, zeg maar, om er aan de andere kant beter uit te komen.
Of nie?!

Klopt! Het jammere zit er in dat de aap je meest individuele is, en dat algemene je wel met anderen verbindt en met de rest van de wereld maar dat daar weinig begrip uit voortspruit.
Het mooist zou zijn als je in algemene termen je individualiteit begrijpelijk zou kunnen maken voor anderen, waardoor zowel die ander als jij zelf tot zijn recht komt. En andermaal ... of zo iets ..

je geest het meest individuele? Waarschijnlijk wel, maar op zo'n hele andere manier als het lichamelijke. Daarvoor zou je in reincarnatie moeten geloven. Of anders als een uit het niets geschapen individualiteit als in het katholieke gedacht wordt .. Als je begrijpt wat ik bedoel ..

[Civilis]

Ik ook niet natuurlijk .. Tis alleen mijn vraag in dit topic. En Descartes .. Die zat tussen de godsdienstoorlogen .. Alle verwarringen van de dogmatiek die veel doden veroorzaakten. Volgens Peter Sloterdijk probeerde hij ook een nieuw evenwicht te vinden in de toen nog nieuwe praktijk van zelf nadenken en milde niet emotionele zekerheid van wiskunde en eigen leven .. een soort dissident, zoals dat later heette ..

Een voorganger van Camus dus.. Dat zelf nadenken een nieuwe praktijk was is een beetje slecht verwoord, maar ik begrijp wat je bedoelt.
Ik trek me niets aan van andermans mening, maar ik laat me wel overtuigen met goede argumenten. Misschien had Descartes ook zo'n instelling.. Mijns insziens was zijn zwakte dat hij van zichzelf geen argumenten verwachtte, en er op zijn Plato van uit ging dat God bestaat.

Van een ander dus, die je een beetje vertrouwt. Wat dat betreft een beperkte zegening van wat je achter de rug hebt ..

Niet zozeer van een ander. Ze bleven gewoon net zo lang doorvragen tot je zelf met een antwoord kwam. Wel sturende vragen, maar niet echt suggestief. Wel met hulp van een ander.. Veel filosofen stellen dat een goede leraar onmisbaar is. Hoe meer leraren hoe beter!

Ken je het gezegde 'What doesn't kill you makes you stronger'? Klopt geen reet van.. Ik zeg: 'What doesn't kill you makes you wiser'. Wijzer is niet altijd sterker nl

Klopt! Het jammere zit er in dat de aap je meest individuele is, en dat algemene je wel met anderen verbindt en met de rest van de wereld maar dat daar weinig begrip uit voortspruit.

Ben ik het niet mee eens. De aap in ons is dat kuddedier dat contact opzoekt en samen wil zijn (En idd ook het dier dat onbegrip vasthoudt). Het constante beoordelen van 'goed' en 'slecht', en dromen van een utopie; Dat is wat onze unieke identiteit veroorzaakt. En dat is waarom we zulke tegenstellingen hebben om te overbruggen. De aap in ons kan die sprong niet maken.. Allemaal de schuld van de Anunaki!

Het mooist zou zijn als je in algemene termen je individualiteit begrijpelijk zou kunnen maken voor anderen, waardoor zowel die ander als jij zelf tot zijn recht komt. En andermaal ... of zo iets ..

Ik vind eerlijk gezegd dat de meeste mensen wel in typetjes te verdelen zijn. In grote lijnen dan..
Probleem is dat ze het zelf niet vaak toegeven. Ander probleem is dat dan weer juist de mensen die echt uniek zijn verkeerd begrepen worden, omdat mensen elkaar zo graag in hokjes verdelen..

Het zou wel handig zijn als het kon idd. Maar zou het niet vreselijk zijn, een leven zonder mysterie? Zonder al die dagelijkse vraagstukken zou het leven vast te saai zijn.

je geest het meest individuele? Waarschijnlijk wel, maar op zo'n hele andere manier als het lichamelijke. Daarvoor zou je in reincarnatie moeten geloven. Of anders als een uit het niets geschapen individualiteit als in het katholieke gedacht wordt .. Als je begrijpt wat ik bedoel ..

Nee hoor, ik geloof niet in reïncarnatie. De geest hoort bij het lichaam.
Ik zie een persoonlijkheid als iets wat ontstaat doordat iedereen een uniek leven leidt. Dat, in combinatie met het leven van je ouders, en dus indirect hun ouders, enz. Het eindresultaat noem ik je geest.

Toevallig van de week de film 'Reïncarnation' gekeken. Fantastisch! Een hele 'Zen' invalshoek op reïncarnatie. Stelt een boeiende vraag.
Ik heb elke avond sinds maandag de laatste scene in mijn hoofd gehad. Definitie van een 'powerfull image'. Ik ga hem gelijk nog eens kijken :greins:

[yopi]

Civilis:

Niet zozeer van een ander. Ze bleven gewoon net zo lang doorvragen tot je zelf met een antwoord kwam. Wel sturende vragen, maar niet echt suggestief. Wel met hulp van een ander..

Die RET therapie staat me vaag bij. Is dus wel gericht op zelf nadenken en niet op het onbewuste zoals psycho analyse ..

Veel filosofen stellen dat een goede leraar onmisbaar is. Hoe meer leraren hoe beter!

Zo denk ik er ook over ..

Wijzer is niet altijd sterker

Dat is dan zoiets als dat je dacht in bepaalde dingen sterk te zijn en er achter komt dat je je in jezelf vergist heb of zo?; of dat dingen nog erger zijn als je dacht omdat je ze uit zelfbescherming weggemoffeld heb (naar het onbewuste)?

Ben ik het niet mee eens. De aap in ons is dat kuddedier dat contact opzoekt en samen wil zijn (En idd ook het dier dat onbegrip vasthoudt). Het constante beoordelen van 'goed' en 'slecht', en dromen van een utopie; Dat is wat onze unieke identiteit veroorzaakt. En dat is waarom we zulke tegenstellingen hebben om te overbruggen. De aap in ons kan die sprong niet maken.. Allemaal de schuld van de Anunaki!

In wat je over 'de aap in ons' zegt denk ik nu ook bij nader inzien.
Toch schuilt dat individuele wel in onze lichamelijkheid, omdat het een eigen plaats, een uniek gezichtspunt mogelijk maakt. En omdat de ervaringen van wat je hierboven verder noemt op die unieke plaats vastgelegd worden en verder ontwikkelt. De aap die de sprong niet kan maken lijkt me ook onderdeel van het onbewuste.
Als je een mens meer als een totaliteit opvat denk ik dat die mens degene is die die sprong wel gemaakt heeft: Namelijk in het talige en in zijn fantasie: De symbolische wereld.

Nee hoor, ik geloof niet in reïncarnatie. De geest hoort bij het lichaam.
Ik zie een persoonlijkheid als iets wat ontstaat doordat iedereen een uniek leven leidt. Dat, in combinatie met het leven van je ouders, en dus indirect hun ouders, enz. Het eindresultaat noem ik je geest.

Ik geloof dat dat maar een deel is. Maar ik denk dat er een apart topic nodig is om daar op in te gaan. Het miskent naar mijn idee de innerlijkheid van de ervaring en de ervaring van het eigen ik/zelf. Het is meer wat aangereikt wordt door de materialistische evolutionistische wetenschappelijke opvattingen.

Wat is een 'Zen' invalshoek in het verband met die film?

[yopi]

(vervolg)
Wat heeft met het onbewuste te maken?

Oedipus die denkt te goeder trouw te zijn als hij een vloek uitspreekt over diegene die de oorzaak is van de in zijn land uitgebroken pest. Alleen de uitspraken van een blinde ziener en de ontrafeling van zijn eigen geschiedenis laten hem inzien wat bij hem onbewust was: Dat hij zelf de oorzaak is van die pest doordat hij zijn vader (die hij niet kent) vermoordt (zij het in een conflict dat rechtvaardigt dat hij hem doodt) en zijn moeder trouwt (zij het als beloning voor het feit dat hij het land verlost van de sfinx).

De zwaar verslaafde die denkt af te kicken en zichzelf na een bewustzijnsvernauwing terug vindt op de drempel van zijn dealer.

Depressie die onderdrukte agressie is.
Agressie die onderdrukte depressie is.
Aardige dingen zeggen over/tegen iemand waar je jalours op bent.
De zekerheid van een paranoide waan.

Je blinde vlek die alleen door anderen gezien wordt.
De grote blinde vlek van je cultuur opvoeding en tijd.
Je blinde vlek van je biologie.

Alle vergeten herinneringen en vroege ervaringen (foetus kind pubertijd).
Alle vergeten beslissingen die je gewoonte dier gevormd hebben.

Dat waar je bewustzijn niet op gericht is en alleen door voorvallen, invallen en toevallen daar van afgeleid kan worden.
Dat wat je aktief uit je bewustzijn houdt uit gezonde of ongezonde zelfbescherming.

Het niet toegankelijke van een ander.
Dat wat je niet wil laten zien aan een ander.
Alles wat mensvreemd is: moderne fysica, kosmologie e.d.

Mijn ik, de dinge-an-sich, de structuren van de werkelijkheid, de toekomst, het hier en nu ... etcetera ..

Dat zijn zo de dingen die mij invallen. Over wat mij verder (nu) niet bewust is kan ik niets zeggen, behalve dat je in het zeggen vaak meer (en minder) zegt dan je zou willen of bedoelt hebt.

[Civilis]

Die RET therapie staat me vaag bij. Is dus wel gericht op zelf nadenken en niet op het onbewuste zoals psycho analyse ..

De insteek is letterlijk om je onbewuste gedachten bewust te maken. Dit doe je door je emoties te volgen naar de oorsprong.
Ik denk dat dit het dichtste is dat je bij je onderbewustzijn kan komen.. Ik zie niet in hoe je het onbewuste als analyse kan gebruiken..

Dat is dan zoiets als dat je dacht in bepaalde dingen sterk te zijn en er achter komt dat je je in jezelf vergist heb of zo?; of dat dingen nog erger zijn als je dacht omdat je ze uit zelfbescherming weggemoffeld heb (naar het onbewuste)?

Dat laatste vooral.. Het kan ook gebeuren dat je iets nieuws leert wat je zo raakt dat er echt zwakker van wordt.

Toch schuilt dat individuele wel in onze lichamelijkheid, omdat het een eigen plaats, een uniek gezichtspunt mogelijk maakt.

Klopt ook wel. Omdat de geest in een lichaam zit kan een andere geest hem niet waarnemen. Dat zorgt voor scheiding..
Maar dat klinkt mij teveel alsof de geest een eigen en los bestaan heeft. Ik zie geest en lichaam als één geheel. Yin en Yang.. Zonder lichaam is er volgens mij geen waarnemer (geest) voor het unieke gezichtspunt

Wat is een 'Zen' invalshoek in het verband met die film?

Het is moeilijk om over de film te praten zonder het verhaal te verklappen.. Het gaat er over in hoeverre je verantwoordelijk bent voor het karma uit je vorige leven. Het is echt zo'n Zen-vraag die bedoelt is om je aan het denken te zetten ipv een antwoord vraagt.

[Civilis]

Wat heeft met het onbewuste te maken?

Ik denk niet dat alles wat je noemt door onderbewustzijn komt.. Bv: De zekerheid is bewustzijn, de paranoïde waan is bewustzijn gecreëerd (ws) door onderbewustzijn.

Zou iedereen even bewust zijn? Dwz: Kan een gedachte bij de één bewust zijn, en bij de ander onbewust? Misschien is dat een kwestie van semantiek.. Als je je bewust wordt van een onbewuste gedachte, komt die gedachte nog steeds uit je onderbewustzijn.

Ik kende een meisje die allerlei zware psychische aandoeningen had. Ze had regelmatig dissociaties. Dan werd ze 'wakker' en vond ze zichzelf in een gevecht, bij een drugsdealer, met een snee in haar pols, enz. Vaak ook onschuldige dingen.
Ik vraag me af in hoeverre haar acties tijdens een dissociatie gestuurd worden door haar onderbewustzijn.. Ze was echt een Jeckyll&Hyde figuur. Wilde ze die dingen eigenlijk doen?

[yopi]

Civilis:

De insteek is letterlijk om je onbewuste gedachten bewust te maken. Dit doe je door je emoties te volgen naar de oorsprong.
Ik denk dat dit het dichtste is dat je bij je onderbewustzijn kan komen.. Ik zie niet in hoe je het onbewuste als analyse kan gebruiken..

Het verschil lijkt me dat het eerste is gericht op zelfanalyse en het tweede op analyse door een ander.
Uiteindelijk moet psychoanalyse ook zelfanalyse worden, maar dan in de taal van de psychoanalyse: een interpratief vooropgezet kader, maar wel zoekend.
Voor Ricoeur is het slagen van de analyse (dat je er 'beter' van wordt) een criterium voor de waarde van de symbolen die gebruikt worden.
Voor RET lijkt me nodig dat je zelf al enige bagage hebt voor mogelijke interpretaties of verwoordingen. In ieder geval begrijp ik nu dat er iets gemeenschappelijks in zit in zoverre onbewuste dingen aan het licht moeten komen.

Als voorbeeld voor de symboliek bijvoorbeeld Oedipus mythe, die moet dienen als metafoor voor het Oedipus complex

[yopi]

(vervolg)
civilis:

Dat laatste vooral.. Het kan ook gebeuren dat je iets nieuws leert wat je zo raakt dat er echt zwakker van wordt.

Ok. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen: Iets wreeds voor je zelfbeeld bijvoorbeeld.

Omdat de geest in een lichaam zit kan een andere geest hem niet waarnemen. Dat zorgt voor scheiding..
Maar dat klinkt mij teveel alsof de geest een eigen en los bestaan heeft. Ik zie geest en lichaam als één geheel. Yin en Yang.. Zonder lichaam is er volgens mij geen waarnemer (geest) voor het unieke gezichtspunt

Dat is ongeveer zoals ik het bedoel.
Dat los staan zie ik vooral als leven in het medium van de taal, de fantasie en het bewustzijn. Hoewel ik het bewustzijn vooral zie als ontstaan door de combinatie geest-lichaam.
Echt los als kandidaat voor hemel, hel of reincarnatie blijft voor mij een open vraag. In ieder geval kun je met het dualisme van Descartes wel aan een eeuwig onsterfelijke individuele geest geloven. Blijft dan het probleem van de interactie tussen geest en lichaam. Maar ja; waarom zou alles tot een eenheid teruggebracht moeten worden. Dat is ook maar een richtinggevend idee om het onderzoek door het denken op gang te houden ..(misschien) ..

Het is moeilijk om over de film te praten zonder het verhaal te verklappen.. Het gaat er over in hoeverre je verantwoordelijk bent voor het karma uit je vorige leven. Het is echt zo'n Zen-vraag die bedoelt is om je aan het denken te zetten ipv een antwoord vraagt.

ok

[yopi]

(vervolg2)

Wat heeft met het onbewuste te maken?

Ik denk niet dat alles wat je noemt door onderbewustzijn komt.. Bv: De zekerheid is bewustzijn, de paranoïde waan is bewustzijn gecreëerd (ws) door onderbewustzijn.

Zou iedereen even bewust zijn? Dwz: Kan een gedachte bij de één bewust zijn, en bij de ander onbewust? Misschien is dat een kwestie van semantiek.. Als je je bewust wordt van een onbewuste gedachte, komt die gedachte nog steeds uit je onderbewustzijn.

Ik kende een meisje die allerlei zware psychische aandoeningen had. Ze had regelmatig dissociaties. Dan werd ze 'wakker' en vond ze zichzelf in een gevecht, bij een drugsdealer, met een snee in haar pols, enz. Vaak ook onschuldige dingen.
Ik vraag me af in hoeverre haar acties tijdens een dissociatie gestuurd worden door haar onderbewustzijn.. Ze was echt een Jeckyll&Hyde figuur. Wilde ze die dingen eigenlijk doen?

Je hebt dus gewoon een persoonlijkheidstheorie nodig wil je met enige richting hierover fantaseren. Psychologen kunnen hiervoor veel aandragen, maar dat is nog geen filosofie. Meer een soort praktische operationele kennis gebaseerd op empirische praktijk.

Het probleem van de verwarring van zekerheid en waarheid krijgt wel een nieuw licht als je de combinatie neemt van zekerheid en waan.
De waan wordt voor waarheid gehouden omdat de zekerheid hier ook als criterium voor de waarheid genomen wordt. Bewust of onbewust.

Wat Descartes wel toevoegt aan dit criterium is dus dat je moet bouwen op absolute zekerheid van een gedachte. Zoals de gedachte van 'bestaan'.
(Of wiskundige intuities.)
En als tweede: kleine stapjes, getoetst aan logica en onzekere empirische 'feiten'.
Om dit op te brengen als je er van overtuigd bent achtervolgt te worden, of als je dan weer die persoon bent en dan weer een ander lijkt me lastig.
Ricoeur geeft ook aan dat de zekerheid van 'ik denk dus ik ben' volgens de psychoanalyse wel es als een narcistische bezetting geinterpreteerd zou kunnen worden als je in zulke gedachten verwijlt.

Misschien heb je daarom wel een soort begeleider nodig zoals Socrates zijn Daimon had. Een soort geest die geen Uber-Ich is (geinternaliseerd uit je opvoeding en cultuur). Misschien dat idealistische waar je het over had, die je richtpunt voor je individualisatie is.

Ik weet niet of je mijn post gelezen hebt in het topic: Bestaat God?
Zo'n begeleider is dan de andere helft van de oorspronkelijk dyade van voor je geboorte, die zich 'teruggetrokken' heeft, maar richting blijft geven voor je hele leven. Dit was in woorden van Peter Sloterdijk.
Dit is zowel ontwikkeling psychologisch als psychoanalytisch (met andere fases dan Freud en latere psychoanalytici) te verwoorden. Maar ook in religieuze termen en mythologieen.
Dus bestaand? Ja, maar niet op de manier zoals in het naieve alledaagse over bestaan gedacht wordt.
.................

[yopi]

(vervolg 3)

[Verwijderde gebruiker]

Mooie plaatjes.

[Civilis]

Voor RET lijkt me nodig dat je zelf al enige bagage hebt voor mogelijke interpretaties of verwoordingen. In ieder geval begrijp ik nu dat er iets gemeenschappelijks in zit in zoverre onbewuste dingen aan het licht moeten komen.

Ik geef toe dat het wel uitgaat van een bepaald wereldbeeld. Er is geen ruimte voor directe communicatie met God bijvoorbeeld.
Maar idd, het punt was het onderbewuste. Ik denk dat je er wel zicht op kan krijgen, maar er beperkte invloed op hebt..

Echt los als kandidaat voor hemel, hel of reincarnatie blijft voor mij een open vraag. In ieder geval kun je met het dualisme van Descartes wel aan een eeuwig onsterfelijke individuele geest geloven. Blijft dan het probleem van de interactie tussen geest en lichaam. Maar ja; waarom zou alles tot een eenheid teruggebracht moeten worden. Dat is ook maar een richtinggevend idee om het onderzoek door het denken op gang te houden ..(misschien) ..

Ik heb iig niet de behoefte om alles tot eenheid terug te brengen. Alle losse en ongeziene invloedn maken het leven juist zo ondoorgrondelijk..
Ik geloof dat de geest eerder een onderdeel van het lichaam is dan andersom. Het ontstaat omdat er een lichaam leeft, en verdwijnt als het lichaam sterft..

Wat Descartes wel toevoegt aan dit criterium is dus dat je moet bouwen op absolute zekerheid van een gedachte. Zoals de gedachte van 'bestaan'.

Vind ik ook.. Ik geloof alleen niet dat Descartes en ik het eens zijn over wat absolute zekerheid is..

En als tweede: kleine stapjes, getoetst aan logica en onzekere empirische 'feiten'.

Zoals mijn vriend Abelard zegt: Eerst empirische gegevens verzamelen, dan je intellect gebruiken om de juiste verbanden te leggen.

Ik heb me er bij neergelegd dat iedereen zijn eigen werkelijkheid heeft. We zitten zo in elkaar dat dit nooit zal veranderen, er echt uitkomen doen we nooit. Zelfs al heeft iemand ergens de waarheid in pacht.. Echte zekerheid is altijd waan.

Misschien heb je daarom wel een soort begeleider nodig zoals Socrates zijn Daimon had. Een soort geest die geen Uber-Ich is (geinternaliseerd uit je opvoeding en cultuur). Misschien dat idealistische waar je het over had, die je richtpunt voor je individualisatie is.

Ik denk dat je leraar/begeleider het best volledig open en eerlijk kan zijn. Als hij idealistiche doelen stelt die onhaalbaar zijn raak je alleen verder van huis..
Zelf heb ik veel te lang geprobeert om 'father Phillip' te emuleren. Helaas is dat een fictief personage.. :greins:

Ik weet niet of je mijn post gelezen hebt in het topic: Bestaat God?
Zo'n begeleider is dan de andere helft van de oorspronkelijk dyade van voor je geboorte, die zich 'teruggetrokken' heeft, maar richting blijft geven voor je hele leven. Dit was in woorden van Peter Sloterdijk.
Dit is zowel ontwikkeling psychologisch als psychoanalytisch (met andere fases dan Freud en latere psychoanalytici) te verwoorden. Maar ook in religieuze termen en mythologieen.
Dus bestaand? Ja, maar niet op de manier zoals in het naieve alledaagse over bestaan gedacht wordt.

Was dat die Duitse link? Mijn Duits is nogal matig..
Het is me idd wel opgevallen dat één sensatie uitgelegd kan worden als een electrische lading in de kamer, een psychische reactie (Sleep Paralysis), een gesprek met god, een spookbezoek, de naweeën van ontvoering door UFO's.. Waarschijnlijk is een heel groot deel van de verschillen tussen mensen veroorzaakt doordat ze verschillende namen aan dezelfe dingen geven.

leven in het medium van de taal

[Civilis]

Die laatste prent spreekt me erg aan. Iedereen in zijn eigen wereldje, behalve het verliefde stel..

[yopi]

De post die ik bedoelde:

God is de partner waar je mee leefde in de eerste gelukzalige dyadische ronde binnenwereld, voordat je werd afgeleid door de buitenwereld: je geboorte.
Vervolgens leeft hij voort als grote Ander, die je inspireert om nieuwe verbintenissen aan te gaan met andere in de wereld geworpenen: overdracht.
Te beginnen met moeder vormen andere mensen de opvulling van de lege ruimte die achtergebleven is na de terugtrekking of zoekraken van god: nieuwe bezettingen.

Het echte onmenselijke, zinloze, onverschillige en vijandige buiten komt pas veel later.
De overdracht op het geheel, van de oorspronkelijke toestand kan leiden tot een integratie van dat buiten. Hopelijk in voldoende mate om het leven leefbaar te maken: Exodus en thuiskomst tegelijk.

Peter Sloterdijk zegt in de uitzending over openbaring dat de minimale openbaring er uit bestaat dat je beseft bij de inval van een gedachte dat je daar niet alleen de oorsprong van bent.
Los van de afkomst of reeel bestaande boodschapper van de gedachte zou je deze openbaring inspiratie kunnen noemen.

Ik laat 'RET <-> Psychoanalyse' maar even vallen, want ik geloof niet dat we elkaar begrijpen.

Ik heb iig niet de behoefte om alles tot eenheid terug te brengen. Alle losse en ongeziene invloedn maken het leven juist zo ondoorgrondelijk..

Als je iets probeert te begrijpen probeer je altijd een eenheid te scheppen .. toch?

Ik geloof dat de geest eerder een onderdeel van het lichaam is dan andersom. Het ontstaat omdat er een lichaam leeft, en verdwijnt als het lichaam sterft..

Ik vind het prima, maar hoe kom je daar bij?

Is Abelard die van Abelard en Heloise?

Ik heb me er bij neergelegd dat iedereen zijn eigen werkelijkheid heeft. We zitten zo in elkaar dat dit nooit zal veranderen, er echt uitkomen doen we nooit. Zelfs al heeft iemand ergens de waarheid in pacht.. Echte zekerheid is altijd waan.

Dat laatste ben ik van harte met je eens.
Dat het hopeloos is om ergens overeenstemming over te bereiken niet.

Komt 'father Philip' als personage in je boek?

Het is me idd wel opgevallen dat één sensatie uitgelegd kan worden als een electrische lading in de kamer, een psychische reactie (Sleep Paralysis), een gesprek met god, een spookbezoek, de naweeën van ontvoering door UFO's.. Waarschijnlijk is een heel groot deel van de verschillen tussen mensen veroorzaakt doordat ze verschillende namen aan dezelfe dingen geven.

Vooral na je mind geblowd te hebben ..

Over: Leven in het medium van de taal
Wat is er buiten leven in de taal? Zeker op een forum.
Misschien is het onbewuste en half-bewuste wel alles wat het geval is buiten het leven in de taal ..

[Civilis]

Als je iets probeert te begrijpen probeer je altijd een eenheid te scheppen .. toch?

Je zoekt het punt waar alle invloeden samenkomen. Dat kan je als eenheid zien, maar niet als je heilig in toeval gelooft zoals ik.. Dan zijn het gewoon losse invloeden die de situatie veroorzaken.

Ik vind het prima, maar hoe kom je daar bij?

Empirisch denken. Ik kan de persoon niet los zien van het lichaam.

Is Abelard die van Abelard en Heloise?

Ja, maar dat liefdesverhaal heb ik alleen snel in samenvatting gelezen. Ik vind wat ik van hem gelezen heb erg goed. ('Glosses on Porphyry', 'Ethics' en 'Dialogue between a Philosopher, a Jew, and a Christian')

Komt 'father Philip' als personage in je boek?

Nee, uit 'Pillars of the Earth' van Ken Follett. Toevallig heeft Net5 onlangs de verfilming in serie uitgezonden. Niet dat ik gekeken heb, ik geloof nooit dat zo'n goed boek te verfilmen is.
Ik las het voor het eerst toen ik tiener was, en vind het nog steeds één van de sterkste verhalen ooit. Het mooie er aan is dat ik me jaren later besefte dat het heel goed de middeleeuwse manier van denken weergeeft, terwijl Follett verder nooit over deze tijd geschreven heeft. Ik denk dat dit boek meer invloed op mijn manier van denken heeft gehad dan elk filosofisch werk. Father Phillip was ooit de perfecte mens in mijn ogen, voordat ik besefte hoe onverenigbaar mensen zijn.

Over: Leven in het medium van de taal
Wat is er buiten leven in de taal? Zeker op een forum.
Misschien is het onbewuste en half-bewuste wel alles wat het geval is buiten het leven in de taal ..

Leven buiten de taal is simpelweg een keuze. Een manier van denken.. Ik denk dat je daar komt als je geen behoefte meer hebt om mensen van je gelijk te overtuigen..

Ik geloof daar wel in. Dat je onbewustzijn vaak kennis is die je niet kunt verwoorden.
Spreek ik mezelf dan tegen? Laat ik zeggen dat je onderbewustzijn een combinatie is van je referentiekader (Pavlov-reacties), ingesleten denkpatronen, en kennis die je niet kunt verwoorden. In mijn verdediging komt die kennis uit je referenties

[yopi]

'Pillars of the Earth' van Ken Follett

Gereserveerd bij de bibliotheek. Ik ben benieuwd ..

Leven buiten de taal is simpelweg een keuze. Een manier van denken.. Ik denk dat je daar komt als je geen behoefte meer hebt om mensen van je gelijk te overtuigen..

Interessante gedachte.
Doet me aan kluizenaars denken ..

Ik geloof daar wel in. Dat je onbewustzijn vaak kennis is die je niet kunt verwoorden.
Spreek ik mezelf dan tegen? Laat ik zeggen dat je onderbewustzijn een combinatie is van je referentiekader (Pavlov-reacties), ingesleten denkpatronen, en kennis die je niet kunt verwoorden. In mijn verdediging komt die kennis uit je referenties

De totaliteit van je biologie en je ervaring tot nu toe, zeg maar. ??

[ziznl]

Kant heeft in zijn eerste kritiek dus het ik opgevoerd als transcendentale voorwaarde voor kennis. Als eenheid van de ervaring. En daarmee de vraag naar het wezenlijke van het ik (het empirisch ik) in die eerste kritiek opgeschoven.

Het wezenlijke van het ik heeft hij op afstand gezet, zodat het bereikbaar is voor reflectie. Het 'Ik' van de 'ander' is voor mij zichtbaar en ikzelf ben zichtbaar door de reflecties van 'mijzelf' door de ander.

Maw ik herken mezelf pas als ik, als ik een ander voorbeeld zie van wat ik als een ik zie....

Het singuliere, absoluut individuele ik in de meditatie van Descartes is hiermee niet 'gevat'.
Ricoeur zoekt met Freud mee naar de oplossing van het in het citaat geformuleerde via zijn wat hij noemt metapsychologische opmerking:
Wo Es war soll Ich werden.
Het bewustzijn wordt hiermee niet als grondslag voor kennis van het ik meer gezien, maar als 'opdracht'.

Deze opdracht kan je buiten je laten en het als opdracht blijven zien en je kunt het in je opnemen en je de opdracht eigen proberen te maken. Het ik blijkt dan vanzelf de 'ideale substantiele absolute individuele singuliere ikvorm aan te nemen'

Deze opdracht is dan een hermeneutiek vanuit de psychoanalyse, waarbij een ander de analyse voert. Maar dit is niet voor de 'zelfstandige' filosofische denkwijze. Bovendien gaat dit over symbolen en fantasieen die uit het verleden stammen. Hij ziet meer in de gestalten zoals Hegel die beschreven heeft.
Maar ook bij deze gaat het over de geschiedenis tot nu toe, met wel een formulering waar het uit zou moeten monden.

Datgene in de geschiedenis tot nu toe, dat een eeuwigheidswaarde heeft, heeft altijd al bestaan en zal altijd blijven bestaan. datgene in de geschiedenis tot nu toe dat geldig is als eeuwig ervaren wet (ik noem bijvoorbeeld de zwaartekracht) blijft onverklaard, maar wordt evenzogoed actief ervaren en beleefd door menselijke zielen (aantrekkingskracht tot iets anders) als dat het passief wordt beleefd door menselijke lichamen (waardoor we grond onder de voeten hebben, waarop we kunnen staan)

Waar Ricoeur mee blijft zitten is het probleem van het kwaad en het irrationele. Vanuit theologische hermeneutiek probeert hij er toch iets van te maken. Alleen gaat dat nogal boven mijn pet in het boek dat ik aan het lezen was ..

Heb absolute kwaad dan. In het grotere geheel wordt het kleinere subjectief ervaren kwaad of objectief overeengekomen kwaad altijd verheft tot iets dat groter is dan het kleine kwaad.... zo heeft alles zijn reden, maar we weten en kennen ze niet allemaal...we kunnen ze wel geloven. Maar dit geloof is een soort keuze in mijn ogen...Een bewustzijn van keuze mogelijkheid tussen bijvoorbeeld een opdracht als vreemd en uitwendig te beschouwen of als eigen en inwendig. Deze keuze is in de grond al vreemd of eigen???

Ik heb dat boek dus al weer terzijde gelegd.
Ik herkende er wel het een en ander van Zizek in, waar ik schuins beziend van aan het lezen was. Dat gaat helaas ook mijn pet te boven, omdat ik nog steeds weinig van Lacan begrijp.
Dus met dat boek ben ik ook gestopt.

Die twee gaan je pet niet teboven denk ik. Jij neigt jezelf te onderschatten hierin volgens mij. Dat komt volgens mij omdat je teveel besef hebt van de geesten die je beinvloeden en daarmee vergeet dat je ook iets bent dat gevoelig is voor invloeden en tenslotte dat je iets bent dat geestig is voor andere zielen die beseffen dat ze gevoelig zijn voor jou.

Kun jij mij nog iets verlichten?

Uhm...kon ik dat?

[Civilis]

Gereserveerd bij de bibliotheek. Ik ben benieuwd ..

Plezier. Ik heb nog nooit van iemand gehoord die het niet goed vond.

Interessante gedachte.
Doet me aan kluizenaars denken

Kan kloppen. Ik voel regelmatig behoefte om als kluizenaar te leven. Al had ik dan wel een opblaaspop nodig.. :greins:

De totaliteit van je biologie en je ervaring tot nu toe, zeg maar. ??

Ik denk dat je biologie het medium is waardoor de ervaringen worden opgeslagen. En hetgene wat je bindt aan ervaringen, want als losse geest zouden dingen ws minder concreet zjn.
Ik zie het als één geheel, maar ik denk niet dat biologie je onderbewustzijn beïnvloed (aangenomen dat je hersenen gezond zijn). Het is eerder de hardware waarin het opgeslagen is.

[yopi]

oeps ..

[Civilis]

driften, instincten, hormonen, overlevingsdrang, slaap ...

Ja, natuurlijk..Je hebt helemaal gelijk.
Gelukkig zijn deze dingen relatief makkelijk te herkennen bij jezelf.

Benieuwd naar je reactie op de post van Ziznl..

[yopi]

Welke post?
Als je de post in dit topic bedoelt; daar heb ik uitgebreid op gereageerd ..

[Civilis]

Die van vandaag:

Kant heeft in zijn eerste kritiek dus het ik opgevoerd als transcendentale voorwaarde voor kennis. Als eenheid van de ervaring. En daarmee de vraag naar het wezenlijke van het ik (het empirisch ik) in die eerste kritiek opgeschoven.

Het wezenlijke van het ik heeft hij op afstand gezet, zodat het bereikbaar is voor reflectie. Het 'Ik' van de 'ander' is voor mij zichtbaar en ikzelf ben zichtbaar door de reflecties van 'mijzelf' door de ander.

Maw ik herken mezelf pas als ik, als ik een ander voorbeeld zie van wat ik als een ik zie....

Het singuliere, absoluut individuele ik in de meditatie van Descartes is hiermee niet 'gevat'.
Ricoeur zoekt met Freud mee naar de oplossing van het in het citaat geformuleerde via zijn wat hij noemt metapsychologische opmerking:
Wo Es war soll Ich werden.
Het bewustzijn wordt hiermee niet als grondslag voor kennis van het ik meer gezien, maar als 'opdracht'.

Deze opdracht kan je buiten je laten en het als opdracht blijven zien en je kunt het in je opnemen en je de opdracht eigen proberen te maken. Het ik blijkt dan vanzelf de 'ideale substantiele absolute individuele singuliere ikvorm aan te nemen'

Deze opdracht is dan een hermeneutiek vanuit de psychoanalyse, waarbij een ander de analyse voert. Maar dit is niet voor de 'zelfstandige' filosofische denkwijze. Bovendien gaat dit over symbolen en fantasieen die uit het verleden stammen. Hij ziet meer in de gestalten zoals Hegel die beschreven heeft.
Maar ook bij deze gaat het over de geschiedenis tot nu toe, met wel een formulering waar het uit zou moeten monden.

Datgene in de geschiedenis tot nu toe, dat een eeuwigheidswaarde heeft, heeft altijd al bestaan en zal altijd blijven bestaan. datgene in de geschiedenis tot nu toe dat geldig is als eeuwig ervaren wet (ik noem bijvoorbeeld de zwaartekracht) blijft onverklaard, maar wordt evenzogoed actief ervaren en beleefd door menselijke zielen (aantrekkingskracht tot iets anders) als dat het passief wordt beleefd door menselijke lichamen (waardoor we grond onder de voeten hebben, waarop we kunnen staan)

Waar Ricoeur mee blijft zitten is het probleem van het kwaad en het irrationele. Vanuit theologische hermeneutiek probeert hij er toch iets van te maken. Alleen gaat dat nogal boven mijn pet in het boek dat ik aan het lezen was ..

Heb absolute kwaad dan. In het grotere geheel wordt het kleinere subjectief ervaren kwaad of objectief overeengekomen kwaad altijd verheft tot iets dat groter is dan het kleine kwaad.... zo heeft alles zijn reden, maar we weten en kennen ze niet allemaal...we kunnen ze wel geloven. Maar dit geloof is een soort keuze in mijn ogen...Een bewustzijn van keuze mogelijkheid tussen bijvoorbeeld een opdracht als vreemd en uitwendig te beschouwen of als eigen en inwendig. Deze keuze is in de grond al vreemd of eigen???

Ik heb dat boek dus al weer terzijde gelegd.
Ik herkende er wel het een en ander van Zizek in, waar ik schuins beziend van aan het lezen was. Dat gaat helaas ook mijn pet te boven, omdat ik nog steeds weinig van Lacan begrijp.
Dus met dat boek ben ik ook gestopt.

Die twee gaan je pet niet teboven denk ik. Jij neigt jezelf te onderschatten hierin volgens mij. Dat komt volgens mij omdat je teveel besef hebt van de geesten die je beinvloeden en daarmee vergeet dat je ook iets bent dat gevoelig is voor invloeden en tenslotte dat je iets bent dat geestig is voor andere zielen die beseffen dat ze gevoelig zijn voor jou.

Kun jij mij nog iets verlichten?

Uhm...kon ik dat?

[ziznl]

Welke post?
Als je de post in dit topic bedoelt; daar heb ik uitgebreid op gereageerd ..

Ja yopi, je begint negerende neigingen te vertonen!

[yopi]

Welke post?
Als je de post in dit topic bedoelt; daar heb ik uitgebreid op gereageerd ..

Ja yopi, je begint negerende neigingen te vertonen!

Tsja .. de fora cultuur begint me parten te spelen ...

[Sardonic]

Inhakend op het onderwerp. Ik heb vorige week geleerd dat ieder mens een natuurlijk weten heeft (ook wel hoger, innerlijk of helder weten genoemd). Dit natuurlijk weten heeft altijd gelijk. Je zou kunnen zeggen: het ziet de waarheid. Uiteraard is dit jouw weten en dus ook jouw waarheid.

Zo weet ik soms dingen van mensen die ze zelf nog niet eens weten. Soms zit daar een blinde vlek voor die persoon, maar herken ik 't nog niet als dusdanig. Ben dat nog aan 't leren.

Het zonder oordeel kijken zit ook in dat gebied volgens mij (kruin chakra).

http://www.heeljezelf.nl/#helderzien

[yopi]

ziznl:

Het 'Ik' van de 'ander' is voor mij zichtbaar en ikzelf ben zichtbaar door de reflecties van 'mijzelf' door de ander.
Maw ik herken mezelf pas als ik, als ik een ander voorbeeld zie van wat ik als een ik zie....

Ja. Met alle valkuilen vandien. Het idee is (van Ricoeur) om hier meer greep op te krijgen door te zoeken naar symbolische weergaven, zoals je ze in de psychoanalyse, Hegel's gestalten of mythen vindt.
Dat wordt dan zo iets van rondrennen in vicieuze hermeneutische cirkeltjes. ( of ?)
Het feit dat dat niet tot sluitende vaststellingen kan komen noopt mensen dan om enerzijds naar het praktisch handelen over te gaan, en aan de andere kant de gevoelens te verdiepen met werkzame vruchtbare symbolische voorstellingen...

Deze opdracht kan je buiten je laten en het als opdracht blijven zien en je kunt het in je opnemen en je de opdracht eigen proberen te maken. Het ik blijkt dan vanzelf de 'ideale substantiele absolute individuele singuliere ikvorm aan te nemen'

Is wel ongeveer zo als ik hierboven antwoordde.

yopi:

Deze opdracht is dan een hermeneutiek vanuit de psychoanalyse, waarbij een ander de analyse voert. Maar dit is niet voor de 'zelfstandige' filosofische denkwijze. Bovendien gaat dit over symbolen en fantasieen die uit het verleden stammen. Hij ziet meer in de gestalten zoals Hegel die beschreven heeft.
Maar ook bij deze gaat het over de geschiedenis tot nu toe, met wel een formulering waar het uit zou moeten monden.

ziznl:

Datgene in de geschiedenis tot nu toe, dat een eeuwigheidswaarde heeft, heeft altijd al bestaan en zal altijd blijven bestaan. datgene in de geschiedenis tot nu toe dat geldig is als eeuwig ervaren wet (ik noem bijvoorbeeld de zwaartekracht) blijft onverklaard, maar wordt evenzogoed actief ervaren en beleefd door menselijke zielen (aantrekkingskracht tot iets anders) als dat het passief wordt beleefd door menselijke lichamen (waardoor we grond onder de voeten hebben, waarop we kunnen staan)

Ja. Maar goed. Het gaat mij er om of er een filosofische werkwijze of manier van denken is, die toegang geeft tot buitenbewuste gebieden.
Psychoanalyse: over vroege ervaringen van anderen en mij, die niet als herinneringen opgeslagen zijn en dat ook niet kunnen zijn. Representatie daarvan in beelden en symbolen en verhalen.
Hegel: Een spiegel als groot totaliserend verhaal van geschiedenis en persoonlijke geschiedenis. Ook als voorlopige representatie.
Toekomst: Morele fantasie, eschatologische verhalen, Sciense Fiction, filosofieen .. weet ik niet zo precies.

Heb absolute kwaad dan. In het grotere geheel wordt het kleinere subjectief ervaren kwaad of objectief overeengekomen kwaad altijd verheft tot iets dat groter is dan het kleine kwaad.... zo heeft alles zijn reden, maar we weten en kennen ze niet allemaal...we kunnen ze wel geloven. Maar dit geloof is een soort keuze in mijn ogen...Een bewustzijn van keuze mogelijkheid tussen bijvoorbeeld een opdracht als vreemd en uitwendig te beschouwen of als eigen en inwendig. Deze keuze is in de grond al vreemd of eigen???

Ik snap dit niet helemaal. Misschien kun je hier wat verder op in gaan?

Die twee gaan je pet niet teboven denk ik. Jij neigt jezelf te onderschatten hierin volgens mij. Dat komt volgens mij omdat je teveel besef hebt van de geesten die je beinvloeden en daarmee vergeet dat je ook iets bent dat gevoelig is voor invloeden en tenslotte dat je iets bent dat geestig is voor andere zielen die beseffen dat ze gevoelig zijn voor jou.

Nou goed. Het wordt me allemaal wat te veel en laat dit even rusten. Ondertussen las ik Ricoeur over het kwaad. Een helder verhaal dat ik misschien nog in een topic zal proberen na te vertellen met mijn eigen gedachten daarbij ..

Uhm...kon ik dat?

Zeer zeker!

.....................................

[yopi]

(vervolg)

Inhakend op het onderwerp. Ik heb vorige week geleerd dat ieder mens een natuurlijk weten heeft (ook wel hoger, innerlijk of helder weten genoemd). Dit natuurlijk weten heeft altijd gelijk. Je zou kunnen zeggen: het ziet de waarheid. Uiteraard is dit jouw weten en dus ook jouw waarheid.

Zo weet ik soms dingen van mensen die ze zelf nog niet eens weten. Soms zit daar een blinde vlek voor die persoon, maar herken ik 't nog niet als dusdanig. Ben dat nog aan 't leren.

Het zonder oordeel kijken zit ook in dat gebied volgens mij (kruin chakra).

http://www.heeljezelf.nl/#helderzien

Het is goed dat je me herinnert aan het feit dat er al zoveel is wat we van nature aanvoelen, weten en kunnen.
Ik ben nogal geneigd buiten mezelf te zoeken.
Eigenlijk is dit onderwerp ook wel een beetje dat ik begin te denken dat van binnen uit zo zijn beperkingen heeft. Of in ieder geval dat dit aanvullingen en uiteenzetting behoeft met wat anderen van je zien en hoe anderen jouw interpreteren.
Dus ik ben ook behoorlijk sceptisch op dit moment over zo'n weg als jij volgt. Maar ik wil er graag voor open staan ...

[ziznl]

Ja. Met alle valkuilen vandien. Het idee is (van Ricoeur) om hier meer greep op te krijgen door te zoeken naar symbolische weergaven, zoals je ze in de psychoanalyse, Hegel's gestalten of mythen vindt.
Dat wordt dan zo iets van rondrennen in vicieuze hermeneutische cirkeltjes. ( of ?)
Het feit dat dat niet tot sluitende vaststellingen kan komen noopt mensen dan om enerzijds naar het praktisch handelen over te gaan, en aan de andere kant de gevoelens te verdiepen met werkzame vruchtbare symbolische voorstellingen...

Duidelijk. Duidelijk. Het (hermeneutische) cirkeltje is ook dan pas een cirkel als hij daadwerkelijk rond en sluitend is, en dit is denk ik een kwestie van herkennen en erkennen van je gesprekspartner. De gesloten cirkels tussen mij en mijn gesprekspartner (bijvoorbeeld jij in dit geval) vinden zo een eigen leven, zowel los als gebonden aan ons ---> dit kan alleen dan problematisch worden (volgens mij althans) als die cirkeltjes die tussen ons gesloten zijn, ook op anderen geprojecteerd gaan worden. Feitelijk moet bij elk nieuwe gesprekspartner eerst een aantal cirkeltjes gesloten worden, voordat je de 'klik' gaat ervaren..

Ja. Maar goed. Het gaat mij er om of er een filosofische werkwijze of manier van denken is, die toegang geeft tot buitenbewuste gebieden.
Psychoanalyse: over vroege ervaringen van anderen en mij, die niet als herinneringen opgeslagen zijn en dat ook niet kunnen zijn. Representatie daarvan in beelden en symbolen en verhalen.
Hegel: Een spiegel als groot totaliserend verhaal van geschiedenis en persoonlijke geschiedenis. Ook als voorlopige representatie.
Toekomst: Morele fantasie, eschatologische verhalen, Sciense Fiction, filosofieen .. weet ik niet zo precies.

Maar dit is de dromenruimte en de verbeeldingskracht. De fantasie. Deze construeert en gebruikt bouwelementen op een onnavolgbare wijze. Het uiteindelijke produkt: de fantasie of de droom of het verhaal is reeds in de binnenbewuste gebieden. De bouwelementen zijn transcendentaal en buitenbewust. Ik geloof dat je ze dus indirect uit je fantasie kunt fantaseren. Een soort fantasie backwards ofzo...dubbele fantasie en dubbele verbeelding. En juist hier zijn de reflecties van anderen heel prettig en zinnig. Vaak komen anderen, die op mijn geleuter reageren en reflecteren bij mij terug met overduidelijke bouwelementen die ik gebruikt MOET hebben...

Ik snap dit niet helemaal. Misschien kun je hier wat verder op in gaan?

Ik was ook niet zo heel duidelijk hier. Ik bedoel iets niet zo heel ingewikkelds eigenlijk. De meeste kwaden kun je wegrelativeren als je het in een groter perspectief of geheel plaatst. Holocaust is een kwaad, maar het is goed om te weten dat wij als mensen tot dit soort monsterlijkheden in staat zijn als we ons op de juiste manier laten manipuleren. En dat is goed om te beseffen..zoiets

Nou goed. Het wordt me allemaal wat te veel en laat dit even rusten. Ondertussen las ik Ricoeur over het kwaad. Een helder verhaal dat ik misschien nog in een topic zal proberen na te vertellen met mijn eigen gedachten daarbij ..

Misschien wordt het even teveel zodra je inziet dat je je omgeving kunt beinvloeden, betoveren of verwonderen met je gedachten???

[yopi]

Ziznl:

Het (hermeneutische) cirkeltje is ook dan pas een cirkel als hij daadwerkelijk rond en sluitend is, en dit is denk ik een kwestie van herkennen en erkennen van je gesprekspartner. De gesloten cirkels tussen mij en mijn gesprekspartner (bijvoorbeeld jij in dit geval) vinden zo een eigen leven, zowel los als gebonden aan ons ---> dit kan alleen dan problematisch worden (volgens mij althans) als die cirkeltjes die tussen ons gesloten zijn, ook op anderen geprojecteerd gaan worden. Feitelijk moet bij elk nieuwe gesprekspartner eerst een aantal cirkeltjes gesloten worden, voordat je de 'klik' gaat ervaren..

Dat is precies zo als ik zou willen dat het is!
Een andere uiteenzetting is dan nog bijvoorbeeld met 'de objectieve geest'; oftewel lezen.
Als je erg duizelig wordt van al die cirkels krijg je weer de neiging naar het absolute. Dat draait dan meestal op reducties en simplificaties uit.

De projecties alleen toevoegen aan 'de objectieve geest' en (liefst) nooit op een ander richten. (Wel erg onpraktisch en vermoeiend, maar natuurlijk soms ook errug inspirerend)

[yopi]

(vervolg)

ziznl:

Maar dit is de dromenruimte en de verbeeldingskracht. De fantasie. Deze construeert en gebruikt bouwelementen op een onnavolgbare wijze. Het uiteindelijke produkt: de fantasie of de droom of het verhaal is reeds in de binnenbewuste gebieden. De bouwelementen zijn transcendentaal en buitenbewust. Ik geloof dat je ze dus indirect uit je fantasie kunt fantaseren. Een soort fantasie backwards ofzo...dubbele fantasie en dubbele verbeelding. En juist hier zijn de reflecties van anderen heel prettig en zinnig. Vaak komen anderen, die op mijn geleuter reageren en reflecteren bij mij terug met overduidelijke bouwelementen die ik gebruikt MOET hebben..

Typisch voor jou dat je ook hier weer het persoonlijke er uit haalt.
Heel prettig (voor mij). Vooral het laatste (de bouwelementen die je gebruikt MOET hebben) vergeet ik vaak. Omdat ik nogal geneigd ben in mijn eigen gedachten rond te dwalen, zij het meestal in dialoog met iets wat ik aan het lezen ben of via andere media opneem.

Zonder anderen of die media draait het uit op de dianetics van de scientology kerk: een gemeenschap van solipsisten met een pure slaaf meester structuur.

Maar filosofisch wordt het pas als je ook bestaande beelden gebruikt, waarvan het in ieder geval zeker is dat ze in de geschiedenis overleven!

[yopi]

(vervolg2)
ziznl:

Misschien wordt het even teveel zodra je inziet dat je je omgeving kunt beinvloeden, betoveren of verwonderen met je gedachten???

Het heeft meer met (intellectuele) eenzaamheid te maken.
Ik zou het juist mooi vinden en nooit te veel als ik de tovenaar zou kunnen spelen. Maar daar deins ik onmiddellijk weer voor terug als ik denk aan de tovenaar passage uit Nietzsche's 'Also sprach Zarathustra'.
Ken je die passage? Ik heb die al een paar keer hier op het forum gezet.
Erg leerzaam. Misschien zoek ik 'm nog es op ..


.....................

[ziznl]

Dat is precies zo als ik zou willen dat het is!
Een andere uiteenzetting is dan nog bijvoorbeeld met 'de objectieve geest'; oftewel lezen.
Als je erg duizelig wordt van al die cirkels krijg je weer de neiging naar het absolute. Dat draait dan meestal op reducties en simplificaties uit.

Yep, en hier zie ik de blinde vlek en de toenemende weerstand al weer bij je yopi.
De blinde vlek: jij bent niet alleen een lezer, je bent ook een schrijver.
De weerstand: De neiging tot het absolute vanuit duizeligheid.
Ikzelf zie het absolute als een compositie dat je plotsklaps in zijn geheel kunt zien en dit is zeker niet een simplificatie of een reductie integendeel.

Dit absolute geheel (het schilderij als een compositie) zit natuurlijk WEL in je hoofd en niet in die verzameling gekleurde pixels voor je.
Ik ben doodongelukkig of misschien nog eerder: rete-agressief als ik deze compositorische absolute verbeelding in mijn hoofd zou moeten weerstaan.

De projecties alleen toevoegen aan 'de objectieve geest' en (liefst) nooit op een ander richten. (Wel erg onpraktisch en vermoeiend, maar natuurlijk soms ook errug inspirerend)

Uhm..je zult ze wel zeker op anderen moeten richten, maar je moet niet vergeten dat de herkomst van die gekopieerde projecties elders is. Daarom moet je met nieuwe contacten gegeven en ontvangen projecties opnieuw op elkaar richten of afstemmen. En daar zit 'm vaak de fout. Indien niet snel genoeg overeenstemming is in projecties haakt er iemand af (die is dan te moe of te cynisch ofzo) en dan is er een potentiele relatie verstoord.
Die objectieve geest (feitelijk een cultuurvorm) is natuurlijk voor losse individuen behoorlijk abstract, maar juist deze moet niet teveel absoluut worden gezien. Dit in tegenstelling tot een afgestemde conversatie of relatie tussen 2 individuen!!!

[ziznl]

Typisch voor jou dat je ook hier weer het persoonlijke er uit haalt.
Heel prettig (voor mij).

Thanks. Uhm...maar ik snap dit dus niet, ook al vind ik het wel weer prettig dat je dit zegt.

Vooral het laatste (de bouwelementen die je gebruikt MOET hebben) vergeet ik vaak. Omdat ik nogal geneigd ben in mijn eigen gedachten rond te dwalen, zij het meestal in dialoog met iets wat ik aan het lezen ben of via andere media opneem.

En zo houd je 'dit iets' lekker veilig op abstracte afstand en lijkt het misschien alsof je jezelf hierin nooit kunt verliezen......maar je verliest jezelf natuurlijk wel in een grote leegte dan.

Zonder anderen of die media draait het uit op de dianetics van de scientology kerk: een gemeenschap van solipsisten met een pure slaaf meester structuur.

De slaafmeesterstructuur is een tekstueel en wettelijk vastgestelde ordening van de objectieve geest, althans een hardnekkige poging daartoe.

Maar filosofisch wordt het pas als je ook bestaande beelden gebruikt, waarvan het in ieder geval zeker is dat ze in de geschiedenis overleven!

De enige bestaande beelden die een kans maken om in de geschiedenis te overleven zijn waarschijnlijk droombeelden en waandenkbeelden (de metafysica) en niet de fysica (die vormen ontstaan en vergaan)