Filosofieforum.nl

De eerste uitspraak lijkt me de 'laagste' vorm van individualisme; de tweede de 'hoogste'.

Als je eerlijk bent denk ik dat je de grenzen van de wet tot op een behoorlijke hoogte moet erkennen. Alleen als die eerlijkheid je ingeeft dat iets niet deugd met die wet, moet je met inachtneming van mogelijkheden om hier iets aan te veranderen handelen.
Dit kan dan zijn dat je die wet ontduikt of revolutionair wordt. De twee opties die niet erkend worden in ons westerse bestel.

Kantekening: Om binnen de grenzen van de wet te leven, dienen de grenzen te raken aan een gevoelsmatige mee-instemming.

Dat lijkt me wel een overheidsopdracht.
Voor iemand zelf zou ik zeggen dat het ook klopt, maar dat het pendelt tussen de houdingen die je in de eerste twee uitspraken aangaf.

De volgende vraag zou dan zijn:
Mogen wetten afgedwongen worden? En in welke mate?

Ik las het eerste citaat in eerste instantie als 'Ik ken de wet maar het gaat erom wat goed is'. Pas bij tweede lezing viel me op dat er 'voor mij' aan toegevoegd is. Zonder die toevoeging vind ik het een uitstekende stelling, maar met die toevoeging niet meer.

Het tweede citaat (wie buiten de wet wil leven moet eerlijk zijn) suggereert dat deze verplichting niet geldt voor diegenen die binnen de wet willen leven. Dat vind ik niet kloppen; ik vind dat eerlijk leven een belangrijke waarde is van samen leven. Ik zou kunnen onderschrijven dat wie buiten de wet wil leven juist eerlijk moet zijn, maar moet eerst nog nadenken over de implicaties van 'buiten de wet willen leven'.

Ik ben zelfs bang philo, dat iemand die de 2e regel aanhoudt, op den duur een persona non grata zal worden..

Verder zie ik dat net als jou als de gewenste situatie.. beter dit, dan oneindige uitbreidingen van het wetboek van (straf)recht..

Ik ken de wet maar het gaat erom wat goed is.
Wie boven de wet wil leven moet eerlijk zijn.

Zo: nou kan ik het met beide regels eens zijn.

philotuut schreef:Ik denk niet dat we wetten moeten afdwingen.
De naleving van wetten moet mi uit een innerlijke, instemming komen met het doel van een wet.

Ben ik helemaal met je eens als je het woordje 'zou' hier toevoegt:
Zouden niet moeten afdwingen.
Zou uit innerlijke instemming ... .

Zoals ook de beargumentatie van de wetgever. Deze moet tenalletijde uitleg kunnen geven over het waarom van een wet (grens)
De individuele overtuiging kan tegen een wet ingaan ook dat moet kunnen.
Het innerlijk instemmen met de wetten van een samenleving is een utilistische intentie. (gelijkheid) zolang deze geef afbreuk pleegt aan mijn ontwikkeling. Vrijheid om je als individu te vormen met de realisatie dat je NIET ALLEEN bent. En dus verantwoording hebt af te leggen tegen jezelf en de ander zeker qua handelen binnen of buiten de wet.

Ook al weer eens.
Alleen: Dit ideale bestaat niet.
Hoe komt dit denk je?
Kan dit veranderen? En hoe dan?

Filosofieforum.nl

Grenzen