Filosofieforum.nl

Zolang het zwaard nog niet gevallen is is er nog tijd genoeg ..
toch?
Wat een opportunist die Damocles

Spijt tov zijn houding of juist inzicht --> versterking van het mens zijn?

Zoals Nietzsche stelt mbt Zarathoestra: de eerste die de 'fout' maakte goed en kwaad te onderscheiden.. zou hij dan ook niet de eerste zijn die deze fout bij zichzelf kan ontdekken?

Maw wat lost die spijt op als er ook van geleerd (overwonnen) kan worden?

Ik heb het verhaal maar es even opgezocht, omdat ik het eigenlijk niet ken.

Het zwaard van Damocles.
Dionysius was een koning die vier eeuwen voor Christus leefde. Hij was rijk en woonde in een duur en groot paleis. Hij doeg dure kleren en juwelen en had zelfs een groep wijze mannen om zich heen die hem moesten prijzen om zijn ego te behagen. Een van die mannen was Damocles die de koning vertelde hoe goed het leven van een koning toch was. Dionysius zei daarop tegen Damocles: "Als je denkt dat mijn leven zo geweldig is, zou je dan niet met mijn willen ruilen?"

Damocles wilde dat wel en Dionysius liet alles in orde brengen zodat Damocles het leven van de koning kon ervaren. Damocles had het heel erg naar zijn zin tot hij een heel groot zwaard ontdekte dat boven zijn hoofd hing aan een dunne paardenhaar. Hij schrok hevig en vroeg aan Dionysius waarom dit zwaard boven zijn hoofd hing. De koning vertelde toen dat zijn leven er wel heel erg comfortabel uitzag maar dat het leven van een koning ook dermate gevaarlijk was dat er symbolisch altijd een zwaard boven zijn hoofd hing. Damocles bedacht zich snel en ging terug naar zijn arme maar veel veiliger leven.

http://www.heinpragt.com/wijsheden/verhalen.php

Nu ik het verhaal ken snap ik wat je bedoelt Philo ...

Radja

Zoals Nietzsche stelt mbt Zarathoestra: de eerste die de 'fout' maakte goed en kwaad te onderscheiden.. zou hij dan ook niet de eerste zijn die deze fout bij zichzelf kan ontdekken?

Grappig dat je dit zegt. Ik las bij Peter Sloterdijk in zijn boek over de strijd tussen de monotheistische godsdiensten dat hij (P.Sl.) dacht dat Nietzsche daarom Zarathoestra gekozen had als hoofdpersoon.

Alleen: Je komt nooit meer los van dit onderscheid.
Bewijs: Het paradijsverhaal waarin je het begin kunt lezen van de rest van de geschiedenis van de mensheid nadat Adam en Eva gegeten hadden van de boom van kennis van goed en kwaad.

........

Ik vind trouwens de vraag: Zou je willen ruilen?, een even goed gereedschap in min of meer morele vragen als de categorische imperatief.

Wat denken jullie?

@philo

Dan moet men wel weten waar men dan mee ruilt. Of mag blindeling ruilen ook en als het dan niet bevalt kan ik dan weer terug.
Of gaat van ruilen komt huilen op?

Moet men wel weten bedoel ik EN ook eenmalig zodat je goed nadenkt.
Ik denk zomaar dat bijna niemand echt wil ruilen als het er op aankomt.
Tis ook maar een trucje om je gedachte op gang te krijgen en je te realiseren hoe je er eigenlijk voorstaat of zo ..

Ah.. thnx voor de verheldering (ook qua verhaal, kende ik eigenlijk niet eens lol)

De vraag die bij me opkomt: waarom zou je uberhaupt koning willen zijn?

philotuut schreef:Het is juist de realisatie van Damocles die voor de spijt zorgt. De les van Dionysius had ook hij zelf kunnen bedenken. Maar dat wat hij dacht te begeren sloot zijn ogen.

Geboren voor een dubbeltje, die Damocles? Of juist de confrontatie met het onverwachtse? Hij oreerde immers over hoe goed de koning wel niet was..

interessant om hier eens wat meer van te gaan lezen!

Hij doeg dure kleren en juwelen en had zelfs een groep wijze mannen om zich heen die hem moesten prijzen om zijn ego te behagen.

Deze zin deed me er aan denken dat het een lullige jip en janneke versie van het verhaal is. Ik kon alleen niets anders vinden zo gouw.
Het 'Salamo'-achtige van Dionysius (die ik vermoed) komt bepaald niet uit de verf zo.
Het klinkt meer zo dat kindertjes er om zouden moeten lachen en een wijsheidje mee krijgen van: wees tevreden met je plekje in het radarwerkje van 'onze' samenleving ...
bwaah!
(hermeneutiek in mijn achterhoofd)

philotuut schreef:Als Damocles het zwaard ziet hangen en Dionýsios zijn woorden tot zich door laat dringen barst hij in tranen uit. Wat een spijt die hij enkel heeft gekent ten midden van overvloed. Nu spijt het hem zijn geluk niet gehaald te hebben uit dat wat gegeven is. Wat een spijt van zijn eenkennige opvattingen. Wat een spijt van het gemis. Wat een spijt dat de spijt niet is opgegaan in verwondering.

Mvrgr

Ik volg je wel Philotuut. En ik denk dat dit in de grote zin, als in de kleine zin toepasselijk is voor de mens en de samenleving. Maar in de verstrekken van dit opzet, kan je meerdere verhalen erbij pakken. Het is makkelijker de vergelijking te maken, dan de lijn onder aan het verhaal duidelijk te maken. Complicaties die daarna naar voren komen, mits de uitleg incorrect of onvolledig zijn, kunnen dus een wending nemen met de vergelijking waarbij de uitkomst irrelevant zal worden ten opzichte van het originele verhaal.

Ik zal de plank wel mis slaan, maar nogmaals dit is niet bedoelt als een vorm van aanval, maar: Een vergelijking geven is makkelijk, de oplossing van de vergelijking niet. De oplossing zal nooit gevonden worden, en dat zal ook zo gehouden worden. Mensen worden (na mijn idee) tot een bepaalde gekte gedreven worden door de samenleving die hun het beeld van bezitting in schiet. Dus meer is beter, waarbij minder slechter is. De principes van een ontwakend en verlicht mens, is als hij/zij de kettingen van begeerte los maken.

Dus om erop terug te komen. Huilen om iets wat je verkeerd deed, is niks meer dan een logisch gevolg van. Je huilt misschien niet in de fysieke waarde, maar de ziel kan ook huilen. Dus stel, het verhaal stopt en het zwaard wordt weg gehaald; Wie zegt dat het verhaal niet opnieuw zich gaat afspelen?

Mensen zijn nogal kortzichtig wat dat te gaat, en we zijn een routine dier, dus wat eens was, zal ook weer worden.