Mijn voorstelling

[Lanoe]

Bij mijn cursus was een vraag wat mijn visie op de westerse wijsbegeerte
is?


In mijn voorstelling begon de westerse wijsbegeerte met Thales van Milete, zo genoemd naar de klein Aziatische stad waar hij van 624-545 v.Chr. leefde.
Dan volgt er een lange rij van filosofen die zich ook nog bezig hielden met het zoeken naar de fundamentele zaken die ten grondslag liggen aan het geheel.
Zoals Anaximander met zijn leer van het apeiron en Anaximenes die lucht als de oerstof zag zoals Thales dacht dat water de oerstof was.
Daarna kwam Pythagoras die vanuit getallen probeerde het geheel te verklaren en waar het getal dan ook centraal stond in zijn leer.
Zo gaat het nog even door met mensen als, Heraclitus, Xenophanes, Parmenides, Zeno van Elea, Empedocles, Anaxagoras en Democritus.
Dan komt er een nieuwe generatie van sofisten, die de fundamentele zaken niet langer meer van belang vinden omdat zij niet geloofde in objectieve kennis en dit doorvoerden tot in de zedelijkheidsleer.
En omdat zij dat ontkende plaatsten zij daarmee de gehele ethiek of zedelijkheidsleer op losse schroeven.
Goed en kwaad, recht en onrecht worden voor hen zo tot relatieve, betrekkelijke begrippen, dat wil zeggen tot begrippen die niet altijd en overal gelden, maar voor ieder mens een andere inhoud hebben.
Zo komen zij er ook toe openlijk te verkondigen dat de wetten van de zedelijkheid en het recht slechts ontspruiten aan de menselijke willekeur.
Dat het de persoonlijke lust is die bepaalt of iets behoorlijk dan wel onbehoorlijk is.
Dat de machtigste mens ook de gelukkigste is omdat hij zich het best vermag uit het leven.
Dat onrecht doen in hun ogen beter is dan onrecht lijden.

Ten gevolge van deze devaluatie van zedelijkheid en recht komen de nieuwe sofisten ook tot een andere opvatting en waardering van de kunst der welsprekendheid waarop zij zich vanouds bijzonder hebben toegelegd.
Als een objectieve waarheid tot de onmogelijkheden behoort, is het immers ook niet langer meer nodig er nog langer naar te zoeken.
Alles wat een goed redenaar volgens de nieuwe sofisten nog slechts dient te bezitten om zich in de volksvergadering of elders te doen gelden, is: welbespraaktheid, slagvaardigheid en een SCHIJN van wijsheid.
Alles wat de nieuwe sofisten hun leerlingen nog trachten bij te brengen is: handigheid in het debatteren, vaardigheid in het gebruik van drogredenen en de kunst een zwakke zaak sterk voor te stellen.
Dit was naar mijn mening een dieptepunt in de filosofie, waarmee men zich niet langer meer bezig hield met het onderzoeken van de fundamentele zaken die ten grondslag liggen aan het geheel.
Socrates en zijn leerling Plato brachten daar, met hun geweldige kracht van het denken gelukkig verandering in.
Op de sofistische schijnwijsheid en de afwezigheid van alle zedelijkheid richten zij hun aanvallen.
De Socratische en Platonische kritiek zijn enkel gericht op de nieuwe sofisten, niet op de oudere generatie.
Wiens grote verdiensten, zoals wij zagen, erin bestaat de filosofische belangstelling te hebben afgewend van de natuur, waaraan zij zich zo lang had gehecht en te hebben gericht op een nieuw arbeidsveld: de mens.
Zo zegt Socrates over Protagoras: “Om zijn wijsheid bewonderen we hem als een godâ€￾.
Protagoras was dus 1 van die “oudeâ€￾ sofisten, die zijn aandacht niet langer op de natuur vestigde om tot de fundamentele zaken van het geheel te komen, maar op de mens.
Alleen de mens interesseert hem.
Zoals Protagoras het zelf zegt; “Van de goden kan ik niet weten dat zij zijn of dat zij niet zijn.
Dit te weten wordt namelijk verhinderd zowel door de onduidelijkheid der zaak zelf als door de korte levensduur der mensenâ€￾.
Het boek dat met deze woorden begint, is er de oorzaak van dat Protagoras wordt beschuldigt van goddeloosheid en dat zijn geschriften op de Atheense markt openlijk worden verbrand.
Hij zelf vlucht maar komt door verdrinking om het leven tijdens de overtocht naar Sicilië.
Zoals algemeen bekend verging het Socrates zelf niet beter en eindigde zijn leven met een gifbeker omdat hij volgens, wederom de gevestigde orde, hij de jeugd van Athene bedierf?
Zoals zo vaak in de geschiedenis van de filosofie werd wederom de zoektocht naar de fundamentele zaken van het geheel vermoord door de gevestigde orde, die er naar mijn mening dus iets bij te winnen hebben om die zoektocht maar niet toe te laten.
Wat dan ook weer snel daarna gebeurt.
Hoewel Plato trouw bleef aan zijn leermeester, ziet men bij hem alweer de inmenging van deze gevestigde orde, alwaar Plato met een slinkse wijze mee om wist te gaan net als zijn leerling Aristoteles, maar die uiteindelijk toch moest vluchten, omdat de nieuwe gevestigde orde wederom vond dat ook Aristoteles zich schuldig maakte aan “Goddeloosheidâ€￾?
Had Plato dan misschien toch gelijk als hij in “De Republiekâ€￾ schrijft;
“Zoals het goede leven een leven is dat bestuurd wordt door de rede, zo ook de staat door de redelijke mens dient te worden bestuurdâ€￾
Of zoals Plato het dan zag de filosofen die redelijke mensen zijn, dat laat ik in het midden en is in deze ook niet mijn punt.
Mijn punt is dat Plato zich dus wel degelijk bewust was van dit feit en dus vond dat de staat niet bestuurd werd door mensen van de rede, maar eerder het tegenovergestelde en dat door de inmenging van die gevestigde orde men in de filosofie niet tot de waarheid KAN komen door deze inmenging van de staat c.q. de gevestigde orde, want het is van alle tijden tot op de dag van vandaag nog steeds zo!
Waarom is dit zo en wat is het dat de gevestigde orde niet wil dat wij tot de fundamentele zaken van het geheel komen?
Is er iets dat zij niet willen dat, dat algemeen bekend wordt?
Dit is mijn voorstelling van de Filosofie c.q. wijsbegeerte en ook tevens mijn motivatie deze cursus te doen, om zo meer inzicht te krijgen in deze zaken, want hoe kun je tot waarheid over het geheel komen als je de fundamenten van het geheel al niet hebt?
Is de filosofie dan niet verworden tot het ingaan op gefragmenteerde stukjes van het geheel zonder ook maar een fundament te hebben om tot dat fragment te komen en dus geen basis kent?
Of zoals in deze cursus zo mooi wordt weergegeven:

“Wanneer u een huis bouwt, is het niet alleen van belang dat het uitwendige een fraai geheel is, maar ook de inwendige inrichting moeten alle delen aangepast zijn aan elkaar.â€￾

Carpe diem homo universalis

[yopi]

@Lanoe
Wat bedoel je met het geheel?
Ben je daar zelf in opgenomen?
Kun je jezelf een 'helikopter' view op de geheel voorstellen, van waaruit je neer kunt kijken op 'alles'?
Waarom zou waarheid de drijfveer moeten zijn voor mensen?
Hoe moet het met 'democratie' als andere mensen in het maatschappelijke veld er andere drijfveren op na houden?
(Zomaar een paar vraagjes)

[Lanoe]

Hoi Yopi.

Antwoorden hou je nog te goed, heb het erg druk.
Als ik ergens een gaatje vind dan geef ik je meteen antwoord.

Carpe diem homo universalis

[Lanoe]

@ Yopi

Pfff, eindelijk ff tijd.

"Wat bedoel je met het geheel?"

De optelsom van alle dingen, individueel, collectief, universeel of het (heel)al.

"Ben je daar zelf in opgenomen?"

Ja, in de zin dat mijn geheel opgenomen is in het collectief geheel dat dan weer opgenomen is in laat ik zeggen het universeel geheel, want zoals mijn geheel opgenomen is in het collectief geheel zo denk ik dat ons (de mens) zijn geheel ook weer opgenomen is in het universeel geheel en het universeel geheel weer in het (heel)al, zodat zo ook bewustzijn kan vloeien van het geheel (het al) tot het universeel geheel, tot het collectief geheel (in dit geval van de mens) tot het individueel geheel en vica versa (zo boven, zo beneden?).

"Kun je jezelf een 'helikopter' view op de geheel voorstellen, van waaruit je neer kunt kijken op 'alles'?"

Enkel binnen het individuele geheel, omdat dat binnen jezelf ligt.
Alles daarbuiten kun je geen overview van hebben wat het ligt buiten jezelf en daarom is het voor jou bewustijn nog niet te bevatten, wat je er niet van mag weerhouden, want zo verleg je je grenzen en kun je het jezelf eigen maken (ik denk dat dit gewoon de lessen des leven zijn en 1 van de redenen dat we (bewust)zijn).

Waarom zou waarheid de drijfveer moeten zijn voor mensen?

Niet zozeer waarheid, maar ken uwen zelf.
De waarheid ligt niet buiten jezelf, maar in het kennen van je "zelf", individueel (voor je "zelf"), collectief (voor ons "zelf").
Kun je het zelf niet doortrekken tot de ziel?
Hebben we het dan niet over hetzelfde?
Is in contact komen met je "zelf" in feite dan niet hetzelfde als contact maken met je ziel?
Ons "Zelf" kennen is denk ik de sleutel tot waarheid, want zolang je je "zelf" niet kent zal je van de waarheid verstoken blijven, simpelweg omdat je de waarheid over jezelf niet eens kent en daarmee altijd een verkeerde start maakt, want wat is dan je toetssteen?

"Hoe moet het met 'democratie' als andere mensen in het maatschappelijke veld er andere drijfveren op na houden?"

Democratie?
Waar?
Eenheid in verscheidenheid is denk ik de sleutel in deze.
Eenieder mag er zijn eigen drijfveren op na houden en dat kan ook.
Waar het misgaat is dat democratie opgelegd wordt, waarmee het meteen ontdaan wordt van zn essentie en het niet langer meer democratie is.
Waar jij op doelt zijn denk ik bepaalde stromingen die denken een monopoly op de waarheid te hebben en deze ook aan andere opdringen als dan niet met geweld.
Beide vormen werken niet en zijn naar mijn mening juist het tegenovergestelde van democratie, vandaar ook mijn bovenste 2 vragen
Persoonlijk zie ik democratie als een proces nog in wording, alwaar wij aan de hand van de toetssteen van ons collectieve bewustzijn langzaam pas tot het begrip democratie aan het komen zijn en wij nog vele sluiers te gaan hebben om tot het ware begrip van een democratie te komen.

Zow, ik hoop dat het een beetje hout snijd en hou aub in je achterhoofd dat ik nog een beginneling ben.

Carpe diem homo universalis