Totaal abstract

[neus]

Dat zei mijn dochter ook, en dat klopt ook wel natuurlijk, maar het commentaar (dat ik hoor) heeft een ondertoon van een oordeel van lafheid.

[memeticae]

Ja, en?
Is dat slecht ofzo?

Brutale mensen hebben de halve wereld, de niet brutalen de andere helft denk ik altijd maar.

Of bedoelden ze misschien "berekenend"? Dat wordt dan vaak weer als brutaal gezien.

[neus]

meer dat ik mezelf tekort zou doen, denk ik, alsof ik niet voldoende risico neem en je pas echt gelukkig kan zijn als je risico's genomen hebt en dat goed uitgepakt heeft

[memeticae]

Ja, maar ging het in het gesprek dan over jouw persoonlijke houding, of wilden ze je meer de bedrijfsfilosofie opdringen? ("Risico nemen is goed")

Voor een bedrijf geldt dat gedeeltelijk wel, denk ik. Als je altijd maar de kat uit de boom blijft kijken, wandelt er toch een hond met het been heen.

Maar goed, je zit er nog.
De niet-al-te-positieve beoordeling is er waarschijnlijk alleen maar om je geen opslag te hoeven te geven.

[neus]

haha, ik had het over de commentator in mijn hoofd, niet een beoordeling. De beoordelingen zijn prima, zo van ga zo door, wel inderdaad zonder de opslag, maar de commentator in mijn hoofd is altijd wat kritisch, of zelfs vol haat naar mij toe, waar ik dan echt wel over in de war kan zitten. Weet niet wat voor functie dat heeft, toch een beetje kritisch naar mezelf toe blijven denk ik, dat ik niet zo'n pocher word.

[memeticae]

Hm, die is grappig.
Zelfs een misantroop moet er de humor wel van inzien, dat ik dus blijkbaar met de commentator in je hoofd gerefereerd heb aan de baas van je bedrijf.

Jouw bedrijf, je psychosomasmurf.

Nou ja, prima, ga zo voort.

[neus]

Ach misschien boet ik nu enige waardigheid in bij hen die zich een oordeel aan het vormen zijn, ik heb een historie van psychoses en heb te maken met abnormale geestelijke verschijnselen, na een verleden met experimenten met drugs, in een tijd dat het leven me weinig waard was.

Ik kan wel zeggen dat het leven me nu meer waard is, maar ik denk dat ik gewoonweg niet de fysiek heb om dat te kunnen zeggen. Experimenteren doe ik echter niet meer en dat scheelt al aanzienlijk met echt leven of kunstmatig leven.

Daar is wel een keuze in te maken. Yopi, ook voor jou...

[yopi]

Authenticiteit is meer een verlangen dan een echte mogelijkheid denk ik wel eens.

[neus]

Dat ben ik met je eens, maar met unieke mogelijkheden om met dat gegeven om te gaan.

[yopi]

Is dat bedoelt als opsteker? In ieder geval vind ik dat er wel een.

[neus]

natuurlijk yopi, uiteindelijk is de schijnwerkelijkheid de enige werkelijkheid waar je rekening mee hoeft te houden, er is je geen verwijtbaar handelen toe te rekenen als je dat doen. Niemand is namelijk in staat echt van schijn te onderscheiden, of zeker te weten dat de ene werkelijkheid echter is dan de andere.

Zelfs als de vermoedens sterk zijn, dat bijvoorbeeld authenticiteit niet mogelijk is, en je vindt dat je naar waarheid moet leven, dan kunnen er andere redenen zijn (bijvoorbeeld dat verhaal van naar waarheid willen leven) die je deze werkelijkheid weer laten verwerpen.

[yopi]

Dank je.

[neus]

als a = 0 kan je zeggen 2a = 1a, delen door nul mag dan niet omdat je anders kan bewijzen dan 2 = 1.Of wat dan ook.

H(x,y) = I(x) + I(y).

Meeste mensen streven naar i(x) of I(y) omdat dit eenvoudiger te begrijpen is.

Maar H(x,y) hou je er niet mee in stand.

T(x,y) is slechts mogelijk indien H(x,y) > I(x) + I(y).

Helaas is nu bewezen dat het geheel niet meer is dan de som der delen.

[memeticae]

Nou, dat bewijs mag je dan wel even verduidelijken.

(zie ook mijn andere bericht, in "Kunstmatig" over 2=1)

Wat bedoel je met T(x,y) waarom is ze groter dan H(x,y) ?
En bedoelde je misschien H(x,y) >= I(x)+I(y) ?

En wat bedoel je met H(x,y) eigenlijk. En I(x) en I(y)?
(ik neem aan dat i(x) een tikfout is)

Ik kan met je meegaan in "het geheel is .." zolang wij de delen nog niet kennen, of misschien wel alle delen maar we heeeeel lang nodig hebben ze te sommeren. Iedere keer komt er weer een nieuw deel bij.
Maar daarom begrijp ik je "helaas" nog niet.

En blijkt dat volgens "all numbers equal 47" we onbewust een afstand van 74 nodig hebben om in het eindpunt op "47" aan te komen.
Vandaar de lichtsnelheid?
(74/47 is ongeveer pi/2)

in bra-ket notatie:
H(x,y) = < I(x) | I(y) > is waar het meer op lijkt.

T(x,y) = < c/2pi |H(x,y)>
Zoiets?

[neus]

Toenemende complexiteit wordt als iets bijna mystiekst gezien dat een sturende hand suggereert. Het lijkt echter eenvoudig. In het begin was eenzelfde materiaal nog gescheiden. Naarmate de tijd vordert raakt e.e.a. meer vermengd, en dat lijkt complex, maar is eigenlijk net zoiets als koffiemelk in de koffie.

De emergente eigenschappen: zelfregulering, groei, metabolisme, reproductie, eigenlijk alle zelforganiserende eigenschappen bieden zogezegd slechts variaties voor vermenging. Uiteindelijk moeten waarschijnlijk alle variaties zijn doorlopen voor maximale entropie. Toenemende entropie zal variatie in vormen van vermenging laten zien, waarvan sommige vormen tijdelijk dominant kunnen zijn.

Het individu is een tussenfase van vermenging, waarbij voor de homogene brij eerst de unieke vermengingen ontstaan.

Zelfrealisatie is dan een proces wat van de unieke menging, door inmenging, tot homogene vermenging zal komen.

In mijn visie is gridvorming de logische stap na individualisatie.

Daar moeten noodgedwongen ide abstracties over gaan.

[memeticae]

Als je uitgaat van een begin. Ja.
Dan heb je volkomen gelijk.

Maar, hoe noemde je jezelf laatst, misantroop?
Doe je je eigen onderwerp, "totaal abstract", dan geen geweld aan? Door uit te gaan van dat begin? Een waarnemer/waargenomene, een verhouding tussen energie en materie zich bewegende in iets dat tijdruimte noemt en allemaal hetzelfde Universum ziet ... niet echt abstract.

Of was je cynisch, misschien wel sarcastisch, bezig?

Nou goed, ik ga stoïcijns verder.

Je spreekt van koffiemelk in de koffie. Niet van melk in de koffie.
In mijn koelkast staat verse melk, die nog niet weet of ze met of zonder koffie in mij belandt. (Ik houd van koffie met gekookte en geklutste melk en van een beker warme melk met honing, meestal voor het slapen gaan ... die laatste dan toch)

Er liggen ook kuipjes (in geval van nood) voor als ik geen verse melk meer heb.
Op die kuipjes staat "koffiemelk". Op de pakken "melk".

Heel soms drink ik wel eens zo'n kuipje zonder koffie. Het is vies en toch een beetje lekker. En soms koffie zonder melk, om dezelfde reden.
(Samen smaken ze geen van beiden, liever koffiemelk zonder koffie en koffie zonder koffiemelk)

Uiteindelijk belandt de melk in mij en wordt het, omdat ik koffie drink, koffiemelk. (Niet noodzakelijkerwijs tegelijkertijd)

Is dientengevolge, alle melk die ik koop koffiemelk?
Ook al moet de koe diens melk ik ga drinken nog geboren worden, het gras dat ze eet nog moet groeien en ze het water nog moet gaat drinken?

Dat net, precies, juist dan en alleen dan, op het moment dat de eerste "molekuul melk" "in" mijn "koffie" "valt", de melk en de koffiemelk hun "bestemming" kennen?
Is dat wat je bedoeld met grid-vorming? (Kijk dit is nou leuk, ik maak een grammaticale fout. Ik kan mezelf verdedigen door te zeggen de "e" is weggevallen, ik bedoelde "bedoelde". De "e" is echter overbodig. "Bedoeld", in deze context, is altijd "bedoelde". Dus ik dacht ik spaar me een letter typen uit.) *)

Dan stop ik nu met melk drinken.

Of met koffie.

Dan wordt de melk maar theemelk. Die zie je niet in de schappen, had de melk nooit kunnen dromen, ooit nog eens in de thee te belanden. Nou ja, was ik Engels geweest was het precies andersom, maar dat maakt voor het voorbeeld niet veel uit. (De melk had dan "teamilk" geheten en raar opgekeken dat ze in de koffie belandde.)

Ik denk eerder dat "melk" melk is, en het pas betekenis krijgt als het wordt waargenomen: Of ze nou in de "grid" zat of niet. Of dat de melk mij geschapen heeft zodat ik ze op kon drinken, of dat ik geschapen ben om de melk op te drinken of dat ik melk geschapen heb om ze op te drinken. Eerst en vooral moeten onze "grids" zich ontmoeten.

Hé, kijk nou, ik ben praktisch op je uitgangspunt terechtgekomen.

Maar dan anders.

Maar ... hoe zit het met koffie dan?
In Duitsland gaat het andersom: "Milchkaffee".
Zou die Braziliaanse boon vermoeden, ooit met het uitscheidingsproduct van een koe vermengd in een maag te belanden, om vervolgens uitgekleed weer uitgescheiden te worden en vervolgens door een neefje of nichtje opgenomen weer koffieboon te worden?
Of zou hij dat vertikken?

Geen idee, ik weet niet wat de koffieboon lekker vindt.
Ik weet wel wat ik zou doen.

Toenemende complexiteit wordt als iets bijna mystiekst gezien dat een sturende hand suggereert.

"Any advanced enough technology, is indistinguishable from magic." 3e wet van (Arthur C.) Clarke.


*) Tjonge, jonge, jonge ... memeticae, memeticae, memeticae.
Hoeveel letters had het gescheeld je niet in excuses te wringen en gewoon je fout toe te geven? Of het stilletjes te verbeteren in "bedoelt".
Veel. Dit is leuker, vind ik.
:greins:

[neus]

Wat is sojamelk eigenlijk? En dan ook de vraag voor de kokosmelkvariant, die deed mijn dochter laatst in de koffie...

Toenemende wanorde (entropie) wordt vaak geextrapoleerd naar een toestand die zo door elkaar gemengd is, dat een soort homogene toestand ontstaat, de zogenaamde warmtedood.

Maar waar het mij om gaat: de som is niet meer dan de delen, door vemenging van de delen ontstaan welliswaar unieke vormen, die bijzonder lijken qua complexiteit, maar dat is slechts variatie om tot betere vermenging te komen. Het doel van het leven: mengen.