Huwelijk

[Leon]

"we don't need a paper from the city hall keeping us tight and true" zong Joni Mitchell, maar toen ik bij ons eerste kind een briefje kreeg dat ik ongetrouwd voogd zou worden, wide ik toch liever papa zijn en zijn we getrouwd. Wel cheap op woensdagochetend als het gratis was, want we hadden geen cent te makken.
Juist doordat veel mensen nu eerst carrière en geld willen voor de toekomst van hun kind, komen de kinderen later, en ze willen natuurlijk eerst volledig hun vrijheid genoten hebben.
Het huwelijk is een economische eenheid en zou bescherming voor kinderen moeten bieden, maar in de praktijk komt daar door de vooral zelfzuchtige aard van de mens weinig van terecht. En alternatieve vormen van opvang van kinderen zijn er weinig. Misschien bij oerstammen, waar groepen moeders samenwerken. En bij kinderopvangen gebeuren ook dingen die niet goed zijn voor de kinderen.

[Leon]

Je had geen schriftelijke toestemming van jouw vrouw nodig voor het erkennen? Of werd dat teniet gedaan door het huwelijk? Als je je het nog kunt herinneren.

Voor de rest ben ik het met je eens: het huwelijk is als een B.V. met twee aandeelhouders. Misschien is het geregistreerde partnerschap als een soort light-vorm meer een V.O.F. Bij de een is de ontbinding wat lastiger dan bij het ander. Het zijn eigenlijk vooral zakelijke verschillen. Maar de kind-erkenning zou toch eigenlijk gelijk moeten zijn voor beide vormen. Ik zie het nut niet zo om daar zo'n verschil in aan te brengen.

Ik weet het niet meer. Volgens mij heeft mijn vrouw inderdaad wat getekend.
Is 23 jaar geleden...

Ik denk dus steeds vanuit de bescherming van het kind en wat dan het beste is, maar mensen zijn vaak niet in staat dat te kunnen geven, of ze nu wel of niet trouwen. Ik kende vroeger al twee meisjes die misbruikt waren door hun vader. Dat kan zo'n meisje bij gebrek aan referentie zelfs nog spannend en grappig vinden, een geheimpje tussen vader en dochter.
Die hormonen in het lijf van de vader, samen met een voorkeur voor iemand met gelijke genen, en iemand die lijkt op de moeder waar hij ooit op verliefd was, maar dan in de jonge frisse versie, er mag dan een incest taboe zijn, maar de biologie is toch vaak sterker dan de taboe.
Ik denk dat het vaak beter is als de vaders op een bepaalde leeftijd van hun kinderen maar elders zijn. Mannen zijn principieel niet te vertrouwen.
Sommigen zullen goed getemd zijn, een slimme vrouw hebben die voldoende calorieën aanbiedt, het spannend houdt, en net doet of sport-kijken ook haar grote passie is. (ik overdrijf, maar de lijn is duidelijk)

Hoewel ik dus een artikel las van een onderzoek, waaruit juist weer bleek dat mannen ook wel graag een gezin hebben, willen zorgen, en vaak nog meer zichzelf opzij zetten dan vrouwen. Er is een verschil dus blijkbaar, twee soorten?

[Leon]

Je weet toch dat als je gaat rekenen, van aantal mensen naar aantal voorouders, dat dan blijkt dat die hoeveelheden voorouders er niet kunnen zijn en dus al stelselmatig sprake van incest moet zijn? (Meer op niveau neven-nichten)
Bovendien nieuw wetenschappelijk onderzoek bevestigt dat soms incest beter is omdat dan geen nieuwe vreemde genen voor problemen kunnen zorgen.
Maar waar het om gaat is dat kinderen beschermd moeten worden tegen bijvoorbeeld seksueel geweld, wat toch nog steeds vooral van mannen komt.
Ik denk aan een soort "minority report" waarbij mannen met die aanleg bij kinderen weggehouden worden. Maar goed dat is in de praktijk moeilijk en klinkt wat fascistoide. Het hoeft misschien maar 1 of 2 generaties, want het zou kunnen zijn dat de steen op de weg die kinderen krijgen van hun ouders de steen op de weg is die die kinderen weer aan hun kinderen geven, een psychische ballast.

[Blin]

Het kan heel goed zijn dat ik vandaag wat obstinaat ben maar het huwelijk is vandaag de dag enkel nog een juridisch instrument. In religieuze zin zak het huwelijk wel betekenis hebben gehad maar zeker niet als mannetje en vrouwtje voor altijd bij elkaar. Mocht er een oerhuwelijk bestaan was dat er eentje van een man met een stelletje maagden/vrouwen/hoeren, als sublieme vorm van aardse binding/religare. In culturele zin was het huwelijk een veiligstellen van het land, iets dat door de ouders/landeigenaren bekokstooft werd en waarvoor de vrouw betalen moest in de vorm van een bruidsschat.

Wat is daar nu eigenlijk van overgebleven.

Niet zoveel lijkt me, op het eerste gezicht. Het juridische aspect hobbelt achter het culturele ideeengoed aan. In de meeste gevallen is er geen sprake meer van te verkrijgen goederen. De jonggehuwden steken vaak diep in de schulden (studieschuld, hypotheek, persoonlijke leningen), en eigengereide vrouwen gaan zich zeker niet inkopen in zijn lasten.
Religie begint van de baan te raken.

Zal er dan niets overblijven van het huwelijk. Misschien verandert de vorm maar het idee dat een man een, of liefst meer vrouwen wil bezitten is zo snel nog niet uit de lucht. Als het geen goddelijke binding is, geen materiële aangelegenheid of de regelvoering die daaruit voortkomt, wat is het dan wel.

Het is iets waar wel over gesproken wordt maar meestal onder de theemuts wordt gehouden, het is beslist een mannendingetje en ze zullen altijd wegen blij en zoeken om aan hun behoefte te komen. Behoefte? Jazeker, mannen hebben een tomeloze behoefte aan constante aandacht.

Hert is niet dat vrouwen geen aandacht willen maar die is meestal wat oppervlakkiger en van korte duur. Kijk, schat, wat vind je van .....? Het gaat
vrouwen niet werkelijk om aandacht maar meer om een bevestiging van zichzelf. Mannen echter willen aandacht van hu wezen. Ik ken mannen die het prettig vinden als hun vrouw hen een aantal malen per dag belt, maakt niet uit wat ze te zeggen heeft, gewoon wat aandacht geven.
En waarschijnlijk zullen ze wel weer nieuwe wegen vinden om een vrouw aan hen te binden. Nee, niet voor een kusje op hun knie, het maakt ze niet uit waarvoor als het maar aandachtig is.

[Blin]

Ik vraag me naar eer en geweten af of ik soms boos ben omdat ik met zo'n reactie kom. Nee, dat is het niet, ik denk echt dat het zo zit.

Brrr, ik trouw echt nooit.