Het geloof als oriëntatie-punt.
Dat is het punt waar iemand zit.
Wel erg algemeen opgevat. Maar toch.
Dat is het punt waar vanuit je denkt en handelt.
Een zwaartepunt.
En misschien ook wel een oriëntatie-punt.
Als je dat expliciet kan maken ....
Om over na te denken ...
Het geloof als oriëntatie-punt
Het geloof als oriëntatie-punt
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
Het gevoel gewogen te worden, dat is waar bij mij geloof over gaat.
Gewogen dan niet in de zin van kilo's maar van edelheid (moraliteit).
Zo denk ik dat God goed is als je mild in oordeel en matig in handelen bent.
Dat biedt wel een orientatie.
Ik ben soms in mijzelf gemeen van oordeel of onmatig in handelen (eten), en hoop dat God mij helpt te veranderen, of mij dit te laten dragen (blijmoedig) vanuit een plan.
Het gaat er om altijd een plan te zien.
Gewogen dan niet in de zin van kilo's maar van edelheid (moraliteit).
Zo denk ik dat God goed is als je mild in oordeel en matig in handelen bent.
Dat biedt wel een orientatie.
Ik ben soms in mijzelf gemeen van oordeel of onmatig in handelen (eten), en hoop dat God mij helpt te veranderen, of mij dit te laten dragen (blijmoedig) vanuit een plan.
Het gaat er om altijd een plan te zien.
Nou ja. Dan wel vleesgeworden overtuiging. Alle handelingen of gedachten-handelingen die je vanzelfsprekend verricht.philotuut schreef:Geloof als in overtuiging? Dan vind ik geloof wel mooi. Let wel. Als het gaat om eigen geloof. Graag zonder religie; )
Eigenlijk zoiets van: Wat je doet is je geloof.
Als je daar op reflecteert pak je dat zwaartepunt en kun je je oriënteren.
Feed-back naar je zelf.
Kan zo maar ziekelijk worden. Misschien is het beter te wachten todat je vanzelf in de reflectie schiet vanwege iets wat je doet of denkt.
....
Dat vanzelf heeft dan denk ik meestal te maken met reacties van andere mensen of gebeurtenissen.
En dan dat gewogen worden (of zelf wegen?); en dat Plan zien (of zelf palnnen?); dat allebei dan toch wel met mildheid en matigheid??Leon schreef:Het gevoel gewogen te worden, dat is waar bij mij geloof over gaat.
Gewogen dan niet in de zin van kilo's maar van edelheid (moraliteit).
Zo denk ik dat God goed is als je mild in oordeel en matig in handelen bent.
Dat biedt wel een orientatie.
Ik ben soms in mijzelf gemeen van oordeel of onmatig in handelen (eten), en hoop dat God mij helpt te veranderen, of mij dit te laten dragen (blijmoedig) vanuit een plan.
Het gaat er om altijd een plan te zien.
(In mijn kop zeurt het: "een half uurtje per dag, hooguit!". Dat komt omdat ik zelf nogal erg van de zelfwaarneming geweest ben in de hoop op een short-cut in het levenspad.)
-
Leon
Helaas, ik las jouw lied/gedicht over vrije gedachten en ik heb vrije gedachten die soms gemeen veroordelend zijn. Dat soort gedachten word ik moedeloos van, maar ik heb ze. Dat soort gedachten zorgen er voor dat mijn leven verandert. Het geloof is daarbij dat het rechtvaardig is. Ik laat tenslotte die gedachten toch gebeuren, dus moet ik de consequenties aanvaarden. Ik ben zo gek om te denken, beter die gedachten bij mij dan bij een ander, maar zelfs God gelooft daar niet in, denk ik.yopi schreef: En dan dat gewogen worden (of zelf wegen?); en dat Plan zien (of zelf palnnen?); dat allebei dan toch wel met mildheid en matigheid??
Erg complex allemaal.
Nja nja, mja, hmmm.
(Schreef hij onomatopeïsch, om de geluiden die hij voortbracht te kunnen vermelden.)
Hoe dacht je dan eerst dat je leven eruitzag, onbevooroordeeld?
Waarom lees je dan boeken, voert discussies, of denkt überhaupt nog?
Om je moedeloosheid te kunnen beamen misschien?
Als een ... ehhh ... soort van ... eeeehhhh .... niet-ascetische Socrates?
(Onomatopee, wat een mooi woord, zegt precies wat het is.)
Een moedeloosheid-junkie?
Ik kan met voorstellen dat er mensen zijn die het liefst op de bodem van de put blijven zitten, mensen met hoogtevrees bijvoorbeeld, bang om (weer) te vallen. Blijkbaar doet het erge pijn. Eigen schuld, moeten ze ook maar niet zo hoog (proberen te) vliegen.
Als je lager vliegt, val je minder diep, en bovendien helpt het grond-effect je in de lucht te blijven, als een soort van ekranoplan.
Kun je nog onder de radar vliegen ook.
Met Gods wil, of zo. Of niet, Natuurlijk.
Maar, ik begrijp je moedeloosheid, ik zal er nieuw artikel aan wagen.
(Schreef hij onomatopeïsch, om de geluiden die hij voortbracht te kunnen vermelden.)
En daar houd je niet van, getuige je moedeloosheid.Dat soort gedachten zorgen er voor dat mijn leven verandert.
Hoe dacht je dan eerst dat je leven eruitzag, onbevooroordeeld?
Waarom lees je dan boeken, voert discussies, of denkt überhaupt nog?
Om je moedeloosheid te kunnen beamen misschien?
Als een ... ehhh ... soort van ... eeeehhhh .... niet-ascetische Socrates?
(Onomatopee, wat een mooi woord, zegt precies wat het is.)
Een moedeloosheid-junkie?
Ik kan met voorstellen dat er mensen zijn die het liefst op de bodem van de put blijven zitten, mensen met hoogtevrees bijvoorbeeld, bang om (weer) te vallen. Blijkbaar doet het erge pijn. Eigen schuld, moeten ze ook maar niet zo hoog (proberen te) vliegen.
Als je lager vliegt, val je minder diep, en bovendien helpt het grond-effect je in de lucht te blijven, als een soort van ekranoplan.
Kun je nog onder de radar vliegen ook.
Met Gods wil, of zo. Of niet, Natuurlijk.
Maar, ik begrijp je moedeloosheid, ik zal er nieuw artikel aan wagen.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
-
Leon
Die wegen mij. Tenminste ik dreig te worden meegezogen.
Het kan zijn dat een gemene gedachte is dat wat voor je overblijft, niet zozeer projectie op jou, maar alsof zich wat aan je wil hechten.
Het kan als manco van mijzelf gezien worden om aanhechtbaar te zijn.
Dus in die zin is het afgewogen oordeel misschien niet "gemeen denkend", maar "vatbaar".
Vatbaarheid voor religieus denken is ook zoiets.
Minder vatbaar zie ik niet al wenselijk, maar dat is persoonlijk, het kan ook veel last opleveren.
Het kan zijn dat een gemene gedachte is dat wat voor je overblijft, niet zozeer projectie op jou, maar alsof zich wat aan je wil hechten.
Het kan als manco van mijzelf gezien worden om aanhechtbaar te zijn.
Dus in die zin is het afgewogen oordeel misschien niet "gemeen denkend", maar "vatbaar".
Vatbaarheid voor religieus denken is ook zoiets.
Minder vatbaar zie ik niet al wenselijk, maar dat is persoonlijk, het kan ook veel last opleveren.
Orientatie in het geloof vind ik wel een moeilijk punt daar je in de baarmoeder al geïndoctrineerd bent. Prot. genen vecht daar maar eens tegen of rk ook niet mals, ze worden ingeleverd zonder bijsluiter, je zult het ermee moeten doen, en wat geloof je eigenlijk als men, thuis of op school, zegt dat je dit of dat gelooft. Kan je eigenlijk wel weten wat je gelooft. Het meeste qua geloof moest je gewoon uit je hoofd leren en opzeggen, het was niet de bedoeling dat je er zelf een oordeel over ging vellen. Conclusies waren al getrokken, het was enkel een kauwen en doorslikken.
Ik betwijfel zelfs of geloof een gevoelszaak zou kunnen zijn, je gaat op een gegeven moment teh=gen rot of rk of wat dan ook, in , je rebelleert nauwelijks inhoudelijk maar je voelt je genomen in de tijd die voorbij is, rebelleren heeft helemaal geen inhoud nodig. Wil je inhoudelijk ingaan op geloofszaken dan wordt het een aftasten, voorzichtig kleine dingetjes omdraaien, radicaal het roer om lijkt me nooit doordacht. Geloven heeft wel degelijk ook met denken te maken.
Als er van die opwekkingsgelovigen in een zaaltje met de armen geheven naar hun goed god staat te smeken en te zingen, denk je al snel, wat zouden die mensen doen als ze op de rottumerplaat zouden wonen en er nieamnd is die kijkt. Terwijl bekeken worden meestal tegendraads lijkt te werken, weg van het geloof. Je kunt volgens mij best tot geloof komen door bv lange sessies bijbelstudies in eenzame opsluiting. Ik heb ooit een paar maanden opgesloten gezeten in een kloostercel, het verdiepte mijn geloof, hoewel het een tijdelijke kwestie is als het geloof niet onderhouden wordt.
Geloven is als roken , als je eenmaal je eigen manier er in hebt gec=voinden kan het een verslaving worden, want altijd is rook op zoek naar vuur en andersom.
Ik betwijfel zelfs of geloof een gevoelszaak zou kunnen zijn, je gaat op een gegeven moment teh=gen rot of rk of wat dan ook, in , je rebelleert nauwelijks inhoudelijk maar je voelt je genomen in de tijd die voorbij is, rebelleren heeft helemaal geen inhoud nodig. Wil je inhoudelijk ingaan op geloofszaken dan wordt het een aftasten, voorzichtig kleine dingetjes omdraaien, radicaal het roer om lijkt me nooit doordacht. Geloven heeft wel degelijk ook met denken te maken.
Als er van die opwekkingsgelovigen in een zaaltje met de armen geheven naar hun goed god staat te smeken en te zingen, denk je al snel, wat zouden die mensen doen als ze op de rottumerplaat zouden wonen en er nieamnd is die kijkt. Terwijl bekeken worden meestal tegendraads lijkt te werken, weg van het geloof. Je kunt volgens mij best tot geloof komen door bv lange sessies bijbelstudies in eenzame opsluiting. Ik heb ooit een paar maanden opgesloten gezeten in een kloostercel, het verdiepte mijn geloof, hoewel het een tijdelijke kwestie is als het geloof niet onderhouden wordt.
Geloven is als roken , als je eenmaal je eigen manier er in hebt gec=voinden kan het een verslaving worden, want altijd is rook op zoek naar vuur en andersom.
Duidelijk wel. Maar ik weet niet goed wat ík er van moet denken ...Leon schreef:Die wegen mij. Tenminste ik dreig te worden meegezogen.
Het kan zijn dat een gemene gedachte is dat wat voor je overblijft, niet zozeer projectie op jou, maar alsof zich wat aan je wil hechten.
Het kan als manco van mijzelf gezien worden om aanhechtbaar te zijn.
Dus in die zin is het afgewogen oordeel misschien niet "gemeen denkend", maar "vatbaar".
Vatbaarheid voor religieus denken is ook zoiets.
Minder vatbaar zie ik niet al wenselijk, maar dat is persoonlijk, het kan ook veel last opleveren.
@Léon:
Ik ben ook vatbaar voor religieus denken, of misschien kan ik beter zeggen: was. Behalve in sommige uitzonderlijke omstandigheden.
De tweede helft van mijn leven tot nu toe is het zo iets geworden van:
Voeten op de grond;
De zwaarte voelen, en dan naar boven en horizontaal zo veel mogelijk uitstrekken;
En dan het verstand daartussen.
Beter kan ik het nu even niet uitdrukken.
Ik ben ook vatbaar voor religieus denken, of misschien kan ik beter zeggen: was. Behalve in sommige uitzonderlijke omstandigheden.
De tweede helft van mijn leven tot nu toe is het zo iets geworden van:
Voeten op de grond;
De zwaarte voelen, en dan naar boven en horizontaal zo veel mogelijk uitstrekken;
En dan het verstand daartussen.
Beter kan ik het nu even niet uitdrukken.
Van je (algemeen) naar mijzelf:yopi schreef:Het geloof als oriëntatie-punt.
Dat is het punt waar iemand zit.
Wel erg algemeen opgevat. Maar toch.
Dat is het punt waar vanuit je denkt en handelt.
Een zwaartepunt.
En misschien ook wel een oriëntatie-punt.
Als je dat expliciet kan maken ....
Om over na te denken ...
Zwaartepunt: Het evenwichtspunt tussen boven en beneden (lichtheid en zwaarte), Voor en achter (om niet te vallen) en links en rechts (het moment van voor de keuze van richting).
Dat is fysiek staande, met je benen tegen elkaar en je armen gespreid in een kruisvorm: In je hoofd: Ik denk de spraak (Ich denke die Rede)
(ontleent aan mijn jarenlange oefening op de Eurithmie-school.
Ik wil even gezegd hebben dat ik van mijn onbeantwoorde antwoord af wil, dat is het voordeel van geloof, alles kan zo weer anders zijn tenminste als je gelooft in ondogmatisch geloven en dat doe ik.
Echt geloven vraagt een sort volgorde. Je zult het je eerst eigen moeten bakenen dat kan volgens mij het beste door de waarheid te leren kennen, niet de waarheid van 1 en 1 is twee of drie maar je eigen innerlijke waarheid., dat is waar geloven over gaat.
De bouwer zijn van je eigen geloven is te gek voor woorden. Maar omdat het vandaag mijn dag is, doe ik er nog een paar.
Volgens mij zit geloven ook altijd in een soort streven er 1 geloven van te maken, niet dogmatisch maar wel 1 geheel voor het moment, en mocht er later iets veranderen dan schuift het oude me op , net als de aardse schollen altijd voor een soort evenwicht zorgen in het geo-gebeuren. Iedereen heeft volgens mij de behoefte een te zijn met zichzelf op niet door anderen opgelegde vorm.
Een beetje zoiets wat je in het aardse leven een moedergevoel geeft een soort van warm houvast, waar door je sterk staat verankerd in jezelf. .En die je vervolgens in staat stelt je antwoord straks weer te kunnen herzien, want met het herzien schuift het hele zaakje in je geloven mee, het vloeit en dat is zeker de bedoeling.
Echt geloven vraagt een sort volgorde. Je zult het je eerst eigen moeten bakenen dat kan volgens mij het beste door de waarheid te leren kennen, niet de waarheid van 1 en 1 is twee of drie maar je eigen innerlijke waarheid., dat is waar geloven over gaat.
De bouwer zijn van je eigen geloven is te gek voor woorden. Maar omdat het vandaag mijn dag is, doe ik er nog een paar.
Volgens mij zit geloven ook altijd in een soort streven er 1 geloven van te maken, niet dogmatisch maar wel 1 geheel voor het moment, en mocht er later iets veranderen dan schuift het oude me op , net als de aardse schollen altijd voor een soort evenwicht zorgen in het geo-gebeuren. Iedereen heeft volgens mij de behoefte een te zijn met zichzelf op niet door anderen opgelegde vorm.
Een beetje zoiets wat je in het aardse leven een moedergevoel geeft een soort van warm houvast, waar door je sterk staat verankerd in jezelf. .En die je vervolgens in staat stelt je antwoord straks weer te kunnen herzien, want met het herzien schuift het hele zaakje in je geloven mee, het vloeit en dat is zeker de bedoeling.
Geloven in een niet bestaande god is ook zeker geloven in een vierkante houten doos waar van alles inpast maar steeds weer voor even, de doos zelf staat voor geloven omdat je weet dat je steeds iets waardevols voor jou in die doos stopt, dat je er dan weer snel alles uitkiepert doet niet ter zaken.
Het hout van de doos is er van nature, ook zeker een aspekt dat terugkeert in geloven. God id de natuur of in de natuur, dat is allemaal wijsgerige prietpraat. er is geen bestaande god , dat is wat mij betreft het uitgangspunt, wat ik zelf doe is op zoek naar het waardevolle en zien te achterhalen waarom iets waardevol is ,waarom iets waar is voor mij op dat moment. Normen is iets van burgers, waarheid iets van mensen.
Het natuur gedeelte zit dan in het hout van de doos, het staat voor de natuur, dan is mijn doos van geloven in ieder geval vierkant, maten zijn me onbelangrijk maar vierkant moet mijn doos zijn, een kubus het liefst. En of ik die doos dan zelf zelf gebouwd heb is niet belangrijk als het maar mijn concept, mijn gedachte was die er op die manier vaste vorm aan gaf.
Is de doos van waarde klaar, dan is de rest appeltje eitje, stoptrein wat je lief is, wat je mooi vindt, draai het en onderzoek het, laat het garen in de doos. , komt er niets, dan komt er niets,waarheid kan nooit een verplichting zijn. . Het hele gebeuren van de doos en haar verschillende inhouden is dan zo ongeveer geloven voor mij. maar het kan zomaar zijn dat de houten doos straks vervangen wordt door eenvoetbal, maar dan altijd wel weer natuur, dus van echt leer en met elkaar gedeelde afmetingen, zonder er een naam aan te geven.
Het hout van de doos is er van nature, ook zeker een aspekt dat terugkeert in geloven. God id de natuur of in de natuur, dat is allemaal wijsgerige prietpraat. er is geen bestaande god , dat is wat mij betreft het uitgangspunt, wat ik zelf doe is op zoek naar het waardevolle en zien te achterhalen waarom iets waardevol is ,waarom iets waar is voor mij op dat moment. Normen is iets van burgers, waarheid iets van mensen.
Het natuur gedeelte zit dan in het hout van de doos, het staat voor de natuur, dan is mijn doos van geloven in ieder geval vierkant, maten zijn me onbelangrijk maar vierkant moet mijn doos zijn, een kubus het liefst. En of ik die doos dan zelf zelf gebouwd heb is niet belangrijk als het maar mijn concept, mijn gedachte was die er op die manier vaste vorm aan gaf.
Is de doos van waarde klaar, dan is de rest appeltje eitje, stoptrein wat je lief is, wat je mooi vindt, draai het en onderzoek het, laat het garen in de doos. , komt er niets, dan komt er niets,waarheid kan nooit een verplichting zijn. . Het hele gebeuren van de doos en haar verschillende inhouden is dan zo ongeveer geloven voor mij. maar het kan zomaar zijn dat de houten doos straks vervangen wordt door eenvoetbal, maar dan altijd wel weer natuur, dus van echt leer en met elkaar gedeelde afmetingen, zonder er een naam aan te geven.
Yopi, eurithmie is ook heilzaam, alles laten lopen volgens geëigende banen, zoals de zon, de maan en ons eigen bolletje. Het leven is als een toneeltje, we spelen alles na,
We spelen de zonnevlecht met yoga, alsof niet vlechten een optie is en we spelen kruisigingetje met eurithmy alsof er wat mis is met een verwarde kluwen wol.
Ga er maar aan staan een toneeltje te doen van een verwarde kluwen wol, en toch zijn er mensen die het lukt. , die er een project van maakten inclusief een kat die steeds het zaakje weer in de klas gooide zodat de mens weer vlooien moest om de draad weer t ontwarren en eer een nieuwe pannenlap, de zoveelste alweer, van te brein of haken zo je wilt,, vingerbreedten en vingerhaken.
We spelen de zonnevlecht met yoga, alsof niet vlechten een optie is en we spelen kruisigingetje met eurithmy alsof er wat mis is met een verwarde kluwen wol.
Ga er maar aan staan een toneeltje te doen van een verwarde kluwen wol, en toch zijn er mensen die het lukt. , die er een project van maakten inclusief een kat die steeds het zaakje weer in de klas gooide zodat de mens weer vlooien moest om de draad weer t ontwarren en eer een nieuwe pannenlap, de zoveelste alweer, van te brein of haken zo je wilt,, vingerbreedten en vingerhaken.
Geloven in het ondogmatische is ook wel een beetje gestoord. Niet aan een gamma plastic vierkanten tuinset willen, dat vergt moet. Je eigen weg gaan in gamelan, dat is de kunst, een plank van grenen, met onbepaalde afmeting en dan van de behangafdeling de wieltjes die daar toevallig verkeerd zijn teruggelegd, en je hebt met een paar moeren en vleugels als snel een tuintafel, Stoelen moeilijk? , hoe kom je daar nu bij,vierkante plastic blokken die zijn pas problemsch, als je opstaat heb je nog uren een vlechtpatroon in je benen zitten. Bij de gordijn afdeling een stevig stuk stof en dan even langs de kettingen en de nietmachines en in een wip en een zucht heb je een heerlijke hangmat voor aan een boom. Geen boom? No problem, verhuis je tuin eens naar hetbos.
-
Leon
Ik heb een beetje een beeld van het balletje (of de zware steen) aan elkaar doorgeven. Ligt soms best wel mooi zo'n steen in het midden van de kamer.yopi schreef:@Léon:
Ik ben ook vatbaar voor religieus denken, of misschien kan ik beter zeggen: was. Behalve in sommige uitzonderlijke omstandigheden.
De tweede helft van mijn leven tot nu toe is het zo iets geworden van:
Voeten op de grond;
De zwaarte voelen, en dan naar boven en horizontaal zo veel mogelijk uitstrekken;
En dan het verstand daartussen.
Beter kan ik het nu even niet uitdrukken.
Pfff .... "kamer".
Leuk als oriëntatiepunt.
Wiens kamer eigenlijk?
Voordat we het over (zogenaamd: "zware") stenen gaan hebben.
Leuk als oriëntatiepunt.
Wiens kamer eigenlijk?
Voordat we het over (zogenaamd: "zware") stenen gaan hebben.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Cartesiaans theater dan...on the road mag ook hoor..maar dan is het gelijk zo'n obstakel en kan je er aan voorbij, wat volgens mij niet kan, dan ligt ie op het dashboardkastje of de motorkap.memeticae schreef:Pfff .... "kamer".
Leuk als oriëntatiepunt.
Wiens kamer eigenlijk?
Voordat we het over (zogenaamd: "zware") stenen gaan hebben.
Allen,
de wereld kan ook dienen als orientatiepunt voor geloof of het extreem kleine kan ook.
Zo las ik net een stukje marqués even de titel vergeten, het stukje dat ik las was voor het laatste of een na laatste hoofdstuk, ik denk dat ik net de clou te pakken had, het was niet zozeer om te lezen maar ik stond voor het raam en voelde de zon in mijn rug, Ik liet haar maar een beetje gaan om elk warm zonnestraaltje op te vangen en omdat mijn hoofd het een beetje een gênante vertoning vond daarzo wiebelend voor het raam, liet hij mijn handen een boek van tafel pakken en dat was de bewuste marqués.
Ht stukje ging over een jonge vrouw en een blinde oude vrouw. de jonge vrouw had bepaalde dingen nagelaten in het rk orientatiepunt, iets met communie en biechten, daar ging het over,
De oude blinde vrouw wist dat allemaal terwijl ze het niet kon zien. Toen zei ze tegen de jonge vrouw, ik weet alles van je alles van je doen en laten er werd wat heen en weer gepraat maar de oude blinde vrouw wist echt alles van haar,
Toen zei de jonge weet je dan ook wat er in de tremor van mijn kastje ligt, jazeker zei de jongen vrouw, geef me je sleuteltjes maar. de jonge vrouw nam de driesleuteltjes uit haar van tussen haar borsten en gaf ze aan de blinde vrouw denkend, doe het maar zelf, als je alles zo goed weet, en de blinde vrouw nam de sleuteltjes en liep haarfijn gericht naar het kastje , stopte een sleuteltje in het slotje en vond de geheimenissen van de jonge vrouw, alles lag er open en bloot evenals de jonge vrouw zelf.
Waarop de jonge vrouw zei: weet je echt maar dan ook echt alles van me. de blinde vrouw knikte. en de jonge vrouw zei, ook als ik straks ga kakken.
Dan helemaal zei de oude blinde vrouw, want je gebruikt nooit het woord kakken dit is de eerste keer dat ik je in die taal hoor praten, dus dan zie ik het helemaal.
Ik weet niet precies wat eerder ophield, misschien kwam er een wolk voor de zon op mijn rug, misschien verschoof mijn oprientatiepunt een beetje , misschien raakte ik gewoon verveeld.
In ieder geval zegt het veel over geloof, en zeker ook over communio en de biecht.
de wereld kan ook dienen als orientatiepunt voor geloof of het extreem kleine kan ook.
Zo las ik net een stukje marqués even de titel vergeten, het stukje dat ik las was voor het laatste of een na laatste hoofdstuk, ik denk dat ik net de clou te pakken had, het was niet zozeer om te lezen maar ik stond voor het raam en voelde de zon in mijn rug, Ik liet haar maar een beetje gaan om elk warm zonnestraaltje op te vangen en omdat mijn hoofd het een beetje een gênante vertoning vond daarzo wiebelend voor het raam, liet hij mijn handen een boek van tafel pakken en dat was de bewuste marqués.
Ht stukje ging over een jonge vrouw en een blinde oude vrouw. de jonge vrouw had bepaalde dingen nagelaten in het rk orientatiepunt, iets met communie en biechten, daar ging het over,
De oude blinde vrouw wist dat allemaal terwijl ze het niet kon zien. Toen zei ze tegen de jonge vrouw, ik weet alles van je alles van je doen en laten er werd wat heen en weer gepraat maar de oude blinde vrouw wist echt alles van haar,
Toen zei de jonge weet je dan ook wat er in de tremor van mijn kastje ligt, jazeker zei de jongen vrouw, geef me je sleuteltjes maar. de jonge vrouw nam de driesleuteltjes uit haar van tussen haar borsten en gaf ze aan de blinde vrouw denkend, doe het maar zelf, als je alles zo goed weet, en de blinde vrouw nam de sleuteltjes en liep haarfijn gericht naar het kastje , stopte een sleuteltje in het slotje en vond de geheimenissen van de jonge vrouw, alles lag er open en bloot evenals de jonge vrouw zelf.
Waarop de jonge vrouw zei: weet je echt maar dan ook echt alles van me. de blinde vrouw knikte. en de jonge vrouw zei, ook als ik straks ga kakken.
Dan helemaal zei de oude blinde vrouw, want je gebruikt nooit het woord kakken dit is de eerste keer dat ik je in die taal hoor praten, dus dan zie ik het helemaal.
Ik weet niet precies wat eerder ophield, misschien kwam er een wolk voor de zon op mijn rug, misschien verschoof mijn oprientatiepunt een beetje , misschien raakte ik gewoon verveeld.
In ieder geval zegt het veel over geloof, en zeker ook over communio en de biecht.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten