Weten waar je het over hebt
Dat is mijn wens, weten waar ik het over heb. De eerdere pretentie dat ik de wil afgezworen zou hebben en dus in plaats van projectie naar evidentie zou kunnen gaan, zal niet opgaan.
Ik wil analyseren in hoeverre de wens om te weten waar je het over hebt projectief is.
In eerste instantie is het natuurlijk de vermeende eigen positie. Woordvoerder van God. Profeet. Genie. Specialist. Deskundige. In volgorde van toename van seculariteit. Deze vermeende positie moet men hebben om te kunnen denken dat men weet waar men het over heeft. Dat kan niet anders dan projectie zijn, want in allerlei opzichten is men geen haar beter of anders dan een ander.
Het gaat toch weer om een soort geloof in vermeende analytische vermogens, waarbij men evidentie uit projectie zou kunnen halen. Zelfs als men de strenge wetenschappelijke criteria voor onderzoek en conclusies zou hanteren, blijft er een schemergebied over waar het gaat om taalkundige begrippen die vaag zijn of voor meerderlei uitleg vatbaar en meerdere interpretaties of associaties hebben.
Zelfs als men zou weten waar men het over heeft, is niet zeker te weten waar men het over heeft.
Mijn “wens” kan worden ontmaskerd als status-wens, om aangezien te worden als deskundig (om maar even de niet-seculiere aspecten van de wens te benadrukken). Het gaat dan toch om het verkrijgen van privileges, op elk denkbaar gebied.
Natuurlijk kwel ik mezelf met een dergelijke analyse, maar tegelijkertijd meen ik te weten waar ik het over heb.
Weten waar je het over hebt
Ik denk dat als het je lukt om terug te redeneren naar het moment dat je overging in de denk-modus je misschien kunt pakken waar je het over hebt.
Als je echter bewust de beslissing neemt om es te gaan denken lijkt me de vraag van belang die ik stelde in de rubriek 'informele filosofie': Welke vraag heeft de grootste voorrang in de filosofie. Maar ook als je daar over nadenkt moet je (denk ik) regelmatig terug naar het begin van je redenering.
Omdat het er dik in zit dat je denkgewoontes je zo maar ergens middenin geplonsd heeft waarschijnlijk.
Een absoluut begin is bijna onmogelijk, of misschien wel helemaal.
Ook als je start met zo iets (wat veer van iemand anders is) als:
Waarom is er iets en niet veeleer niets.
En ik meen hier ook te weten waar ik het over heb.
Als je echter bewust de beslissing neemt om es te gaan denken lijkt me de vraag van belang die ik stelde in de rubriek 'informele filosofie': Welke vraag heeft de grootste voorrang in de filosofie. Maar ook als je daar over nadenkt moet je (denk ik) regelmatig terug naar het begin van je redenering.
Omdat het er dik in zit dat je denkgewoontes je zo maar ergens middenin geplonsd heeft waarschijnlijk.
Een absoluut begin is bijna onmogelijk, of misschien wel helemaal.
Ook als je start met zo iets (wat veer van iemand anders is) als:
Waarom is er iets en niet veeleer niets.
En ik meen hier ook te weten waar ik het over heb.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
neus
Vanuit het idee van vals onderscheid denk ik dat begin-eind een hardnekkige is. Elk moment staat op zichzelf en staat volkomen naast een ander moment. Het is niets meer dan een verhouding die vorm heeft gekregen. Er is geen noodzaak om de wereld te zien als logische of noodzakelijke opeenvolging van vormen. Wat je doet als levend wezen is dat je het zo goed als mogelijk afdwingt, maar noodzakelijk is dat niet.
De wil kan gezien worden als iets dat je overkomt, maar dan mag het geen wil meer heten. Dan is er geen wil en dus ook geen voorstelling.
Echter gezien het bovenstaande is de wil het afdwingen van orde, orde die er niet echt is, zodat je dus alleen overkomt wat je zelf afdwingt, al gaat dat misschien onbewust.
En anderen zijn ook een dwang, daarover kan ik meepraten. Over iets kunnen meepraten klinkt al beter dan denken te weten waarover je het hebt.
De wil kan gezien worden als iets dat je overkomt, maar dan mag het geen wil meer heten. Dan is er geen wil en dus ook geen voorstelling.
Echter gezien het bovenstaande is de wil het afdwingen van orde, orde die er niet echt is, zodat je dus alleen overkomt wat je zelf afdwingt, al gaat dat misschien onbewust.
En anderen zijn ook een dwang, daarover kan ik meepraten. Over iets kunnen meepraten klinkt al beter dan denken te weten waarover je het hebt.
Toch praat ik liever met mensen die (ook) denken te weten waar ze het over hebben. Anders wordt het zo'n eenzijdig gesprek. Dan zou je op Zarathustra kunnen gaan gelijken, met een hele kudde meepraters in je zog.neus schreef:Over iets kunnen meepraten klinkt al beter dan denken te weten waarover je het hebt.
't Is maar net wat je wil natuurlijk.
Dat is mij gelukt tot het moment dat ik bijna drie was.yopi schreef:Ik denk dat als het je lukt om terug te redeneren naar het moment dat je overging in de denk-modus je misschien kunt pakken waar je het over hebt.
Daarvóór, weet ik niet het onderscheid te maken tussen wat ik (bewust) heb meegemaakt en wat me verteld is. Erna wel, dat staat glashard in mijn geheugen gegrift, het onderscheid tussen wat er over me verteld wordt en hoe ik het heb meegemaakt. Ik heb daar regelmatig ruzie over met mijn moeder. "Het staat allemaal in mijn dagboeken," zegt ze dan, "wil je ze lezen?" "Nee, want het is jouw reflectie van jouw werkelijkheid, die mag voor jou waar zijn, maar is dat niet noodzakelijkerwijs voor mij."
Meestal moet ik me dan uit de voeten maken ... maar ik mag gelukkig altijd weer terugkomen.
Het schijnt zo te zijn dat ik geboren ben uit een vrouw; zij noemt zich mijn moeder. En dat de man die zij heeft aangewezen als vader, ook mijn vader is. (Hij vindt dat nooit leuk overigens, hij heeft liever dat ik hem met zijn naam aanspreek: "Jan". Wel refereert hij aan mij als zijn zoon, dat dan weer wel.)
Ik vertrouw er maar op. Net zoals ik mijn moeder vertrouwde toen ze me vertelde dat Sinterklaas niet bestond.
Vraag een kind: "Wie is je moeder?"
Misschien wijst het een vrouw aan, vraag dan: "Hoe weet je dat?"
En je zadelt het kind al op met een hardnekkige onbekende begin-situatie, dus waarom zou het einde dan zeker zijn?
Nee. Doe maar niet, da's vals.
Gelukkig weet ik niet waarover ik het heb;
Ik heb vrouw, noch kinderen.
Ik ben dom, ik plant me niet voort.
Ben ook geen plant.
Ik ben memeticae.
Mij, zul je nooit vergeten, in welke hoedanigheid dan ook.
Niets kan mij vergeten, ik ben niets.
Maar, waarom onlees je dit dan?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
neus
Ha, er is natuurlijk geen onderscheid tussen meepraten en denken te weten waar je het over hebt. Hoe graag die Z. dat ook wil. Dat is de hele tragedie.memeticae schreef:Toch praat ik liever met mensen die (ook) denken te weten waar ze het over hebben. Anders wordt het zo'n eenzijdig gesprek. Dan zou je op Zarathustra kunnen gaan gelijken, met een hele kudde meepraters in je zog.neus schreef:Over iets kunnen meepraten klinkt al beter dan denken te weten waarover je het hebt.
't Is maar net wat je wil natuurlijk.
Maar het is natuurlijk prima als je een gekleurde bril op hebt in het leven, anders is het leven onpruimbaar waarschijnlijk. Een klein beetje besef kan echter nog wel eens handig zijn.
-
neus
Hallo Rob,
er zijn wel mensen die doen alsof ze geen bril hebben:-)
Een nare eigenschap van mensen, met name intellectuelen, is dat ze anderen niet voor vol aan willen zien, of de ander de indruk geven niet vol genoeg te zijn. Daarnaast zijn er ook mensen die dwingen de ander “vol” te zijn, omdat dit beter zou moeten zijn. Ik kom er achter dat ik misschien zelf wel wat veel met dat laatste bezig ben.
Afgezien van de oorzaken, ik hou het maar op voornamelijk opvoeding in combinatie met aanleg/bedrading van de hersenen, is over het begrip “vol” nog wel wat te zeggen.
“Vol” zou je kunnen zijn als je weet waar je het over hebt. Maar belangrijker dan vol zijn is weten waarom het blijkbaar zo belangrijk voor je is om vol te zijn. Als je dat weet hoef je verder niets te weten, dan kan je je wijden aan een leven zodanig inrichten dat het voor jezelf en anderen nuttig is.
En dan geldt ook waarschijnlijk dat voor jezelf nuttig samenvalt met voor anderen nuttig, in plaats van dat dit een verschillende betekenis heeft.
Ik denk dat van origine voor vol aangezien worden wel te maken heeft met hoe nuttig je bent voor de ander, maar van de betekenis van iets min of meer objectiefs (merites) heeft het een subjectieve betekenis van status gekregen die je elkaar blijkbaar kan gunnen of misgunnen.
Het wel of niet kunnen gunnen van een positief oordeel is een krachtig wapen, en hoort bij de persoonlijke macht van mensen, die ze dan ook niet schuwen om te gebruiken.
Zo lang als je daar gevoelig voor bent, zal je er onder te lijden hebben. Hoewel het mensen natuurlijk ook aanzet om zogezegd “het beste” uit zichzelf te halen, al is dat om de verkeerde redenen en met onjuiste motivatie.
Nu is zeker de situatie dat men totaal niet gevoelig meer is voor het oordeel van de ander sociaal en cultureel gezien niet wenselijk, maar het is logisch dat als de ander zijn oordeel misbruikt voor eigen gewin, dit oordeel devalueert.
Ik wil dus als nieuwe definitie van “vol” gebruiken: het eigen oordeel niet gebruiken voor eigen gewin.
Oef, nu dwing ik de ander toch wel weer om vol te zijn…
er zijn wel mensen die doen alsof ze geen bril hebben:-)
Een nare eigenschap van mensen, met name intellectuelen, is dat ze anderen niet voor vol aan willen zien, of de ander de indruk geven niet vol genoeg te zijn. Daarnaast zijn er ook mensen die dwingen de ander “vol” te zijn, omdat dit beter zou moeten zijn. Ik kom er achter dat ik misschien zelf wel wat veel met dat laatste bezig ben.
Afgezien van de oorzaken, ik hou het maar op voornamelijk opvoeding in combinatie met aanleg/bedrading van de hersenen, is over het begrip “vol” nog wel wat te zeggen.
“Vol” zou je kunnen zijn als je weet waar je het over hebt. Maar belangrijker dan vol zijn is weten waarom het blijkbaar zo belangrijk voor je is om vol te zijn. Als je dat weet hoef je verder niets te weten, dan kan je je wijden aan een leven zodanig inrichten dat het voor jezelf en anderen nuttig is.
En dan geldt ook waarschijnlijk dat voor jezelf nuttig samenvalt met voor anderen nuttig, in plaats van dat dit een verschillende betekenis heeft.
Ik denk dat van origine voor vol aangezien worden wel te maken heeft met hoe nuttig je bent voor de ander, maar van de betekenis van iets min of meer objectiefs (merites) heeft het een subjectieve betekenis van status gekregen die je elkaar blijkbaar kan gunnen of misgunnen.
Het wel of niet kunnen gunnen van een positief oordeel is een krachtig wapen, en hoort bij de persoonlijke macht van mensen, die ze dan ook niet schuwen om te gebruiken.
Zo lang als je daar gevoelig voor bent, zal je er onder te lijden hebben. Hoewel het mensen natuurlijk ook aanzet om zogezegd “het beste” uit zichzelf te halen, al is dat om de verkeerde redenen en met onjuiste motivatie.
Nu is zeker de situatie dat men totaal niet gevoelig meer is voor het oordeel van de ander sociaal en cultureel gezien niet wenselijk, maar het is logisch dat als de ander zijn oordeel misbruikt voor eigen gewin, dit oordeel devalueert.
Ik wil dus als nieuwe definitie van “vol” gebruiken: het eigen oordeel niet gebruiken voor eigen gewin.
Oef, nu dwing ik de ander toch wel weer om vol te zijn…
-
neus
terechte vragen. Ik herleid de vraag naar zinvolheid in jouw vragen.
Nu is zinvol heel persoonlijk en subjectief, vandaar dat er nooit een definitief antwoord is op de vragen.
Ik kan wel denken dat ik wat weet, maar van de ander weet ik nooit zeker. Hoe vaak heb ik me niet vergist, ontelbare keren. Ik blijf proberen natuurlijk.
de waarheid aanraken lukt misschien niet, maar je kunt haar wel benaderen.
Nu is zinvol heel persoonlijk en subjectief, vandaar dat er nooit een definitief antwoord is op de vragen.
Ik kan wel denken dat ik wat weet, maar van de ander weet ik nooit zeker. Hoe vaak heb ik me niet vergist, ontelbare keren. Ik blijf proberen natuurlijk.
de waarheid aanraken lukt misschien niet, maar je kunt haar wel benaderen.
-
neus
-
tengeltje11
- Posts in topic: 5
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
leuk onderwerp.
over iets kunnen meepraten vind ik super,zolang je maar je eigen visie en mening hebt om aanneemt rond de dingen en niet zomaar meepraat naar ieders mond.
weten waarover je het hebt kan even prima zijn,zolang je dit geen paardenbril doet ophebben waardoor je vooral in je eigen weet-wereld blijft trappelen.
ik zie mezelf in bitter weinig dingen als iemand die 'weet waarover hij het heeft',want zoiets is altijd erg omhooggevallen.
er zijn namelijk altijd mensen die nog meer weten(niet denken te weten),waardoor wat jij weet,een peulenschil lijkt.
dus ik praat liever mee,maar met een eigen mening en een sterke drang naar nadenken en een mening creeeren en herzien over alles wat op je pad komt.
hangt er volgens mij vanaf.Over iets kunnen meepraten klinkt al beter dan denken te weten waarover je het hebt.
over iets kunnen meepraten vind ik super,zolang je maar je eigen visie en mening hebt om aanneemt rond de dingen en niet zomaar meepraat naar ieders mond.
weten waarover je het hebt kan even prima zijn,zolang je dit geen paardenbril doet ophebben waardoor je vooral in je eigen weet-wereld blijft trappelen.
ik zie mezelf in bitter weinig dingen als iemand die 'weet waarover hij het heeft',want zoiets is altijd erg omhooggevallen.
er zijn namelijk altijd mensen die nog meer weten(niet denken te weten),waardoor wat jij weet,een peulenschil lijkt.
dus ik praat liever mee,maar met een eigen mening en een sterke drang naar nadenken en een mening creeeren en herzien over alles wat op je pad komt.
There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man
-
neus
-
tengeltje11
- Posts in topic: 5
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
-
tengeltje11
- Posts in topic: 5
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
-
neus
-
tengeltje11
- Posts in topic: 5
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
eerlijk,ik heb ze liever schelden.
op zo'n momenten zeggen mensen tenminste wat ze echt denken ipv rond de dingen doekjes te binden of je naar de mond te praten.
nu,nederlanders versus belgen,ik denk dat daar een verschil zit naar directheid qua mening en tov andere personen.
op zo'n momenten zeggen mensen tenminste wat ze echt denken ipv rond de dingen doekjes te binden of je naar de mond te praten.
nu,nederlanders versus belgen,ik denk dat daar een verschil zit naar directheid qua mening en tov andere personen.
There is something about the outside of a horse that is good for the inside of a man
-
neus
dat weet ik niet. Ik ken te weinig Belgen. Had ooit een Belgische vriendin die van thuis was weggelopen en met oudere mannen dingen had gehad, die was heel direct, een beetje te, ik ben er nog beduusd van.
Maar goed als vrouw is het ook anders natuurlijk, dan dient het meepraten met je ook andere doelen.
Dat heeft nog nooit iemand bij mij met die intentie gedaan...
Maar goed als vrouw is het ook anders natuurlijk, dan dient het meepraten met je ook andere doelen.
Dat heeft nog nooit iemand bij mij met die intentie gedaan...
-
tengeltje11
- Posts in topic: 5
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 20 nov 2013, 19:07
- Contacteer:
-
neus
-
neus
De mop van Einstein
Einstein is bij een conferentie met mensen met IQ hoger dan 160 en praat wat over kwantumfysica, daarna gaat hij naar een concert met mensen met een IQ van 120 en praat een beetje over filosofie en kunst, dan komt hij op straat mensen tegen met een IQ van rond de 100 en hij praat een beetje over politiek en economie, vervolgens kom hij iemand tegen met een IQ van 60, en die vraagt hij: hoe bevalt het bij de Rode Duivels?
Einstein is bij een conferentie met mensen met IQ hoger dan 160 en praat wat over kwantumfysica, daarna gaat hij naar een concert met mensen met een IQ van 120 en praat een beetje over filosofie en kunst, dan komt hij op straat mensen tegen met een IQ van rond de 100 en hij praat een beetje over politiek en economie, vervolgens kom hij iemand tegen met een IQ van 60, en die vraagt hij: hoe bevalt het bij de Rode Duivels?
Hmm ...tengeltje11 schreef:eerlijk,ik heb ze liever schelden.
op zo'n momenten zeggen mensen tenminste wat ze echt denken ipv rond de dingen doekjes te binden of je naar de mond te praten.
nu,nederlanders versus belgen,ik denk dat daar een verschil zit naar directheid qua mening en tov andere personen.
NL vs B
Gezien we allemaal tot het ras Homo Sapiens Sapiens schijnen te behoren, snap ik het onderscheid niet.
Als ge't liever scheldend hebt en gezegd naar wat ze menen, raad ik u toch aan een Nietsche te lezen:"Also sprach Zarathustra".
Een zo zuiver mogelijk Nederlandsche vertaling valt hier op het forum te lezen.
Ge hoeft enkel de berichten van "The Great Old One" te bezoeken.
Om u het zoeken te besparen hier de link
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten