Een excuus vinden

[Leon2]

Ja en waartoe dient dan het denken?

Om een excuus te hebben voor wat men doet.

Dus iedereen is gedetermineerd door oorzaak en gevolg -> Een hel van een excuus, je komt werkelijk overal mee weg, alleen anderen zijn nog wel gedetermineerd om je tegen te streven.

Dus alles is goddelijke voorzienigheid -> Een hemel van een excuus, niets ontsnapt aan het Goddelijk plan, alleen moet je wel je eigen plannen vergeten, want die zijn zondig.

Dus maar niet meer denken? Dat biedt het excuus van onwetendheid.

[arkhétupos]

Pardon?
Je beantwoord een ongestelde vraag.

Nu ja, dat is mijn excuus.

Mag dat?

[Leon2]

“Mag dat?” Is de kernvraag dan.

Je wilt een antwoord in binaire vorm. Zodat je kan doorgaan of kan stoppen, daar een excuus voor hebt.

Ja toch? Niet dan?

[arkhétupos]

Neen,

Ik vraag aan jou of het antwoord op de excuus-vraag voor jouw afdoende zou zijn.

Ergens vermoed ik dat je een retorische vraag hebt gesteld.
Maar ja, wie accepteert dat als excuus.

Op ongestelde vragen valt maar 1 antwoord te geven:
- "Wat zou jij antwoorden?"
Om vanuit daar antwoord te geven op de (eigenlijk) gestelde vraag.

Het is nogal omslachtig, maar het schijnt een door de politiek aanvaarde methode te zijn om excuses in te leveren tegelijk met de baan.

Wat men daarna nog weet te verkrachten is de taak van UWV: U daar te plaatsen waar U de minste schade weet aan te brengen.

Of zoiets.

Als excuus zou het best aanhangers kunnen vinden op youtube.
Met de inkomsten daarvan heeft het voormalige UWV-lid geen staatsinkomsten meer nodig.

En kan daar ook nooit meer aanspraak op maken.

[Leon2]

Een excuse-me channel op youtube? Als bron van passieve inkomsten? Ja bijna noodzaak.

Mijn denken zegt dat ik nu moeite genoeg gedaan hebt om je te beantwoorden. Denk niet dat je het er mee eens bent, maar ala.

[arkhétupos]

Mijn denken voelt dat je niet bereid bent tot convolutie, maar ala.

Veel plezier met het opa-schap toegewenst!

[Leon2]

Mijn denken voelt dat je niet bereid bent tot convolutie, maar ala.

Wat is het voordeel van “convolutie”? Niet dat je sneller en met minder energieverlies bij het doel bent.

(Vraag me niet wat het doel is)

[arkhétupos]

Er is geen voordeel.

Kleinkinderen menen van wel.

Dus bij deze heb ik je alvast voorbereid op de vragen die je krijgen gaat/kan:

Opa?
Wat is nul eigenlijk?

Veel plezier toegewenst met uitleggen (tegen de gangbare lesstof in), waarom nul ooit uitgevonden is.

Dat is convolutie.

[Leon2]

Er is geen voordeel.

Kleinkinderen menen van wel.

Dus bij deze heb ik je alvast voorbereid op de vragen die je krijgen gaat/kan:

Opa?
Wat is nul eigenlijk?

Veel plezier toegewenst met uitleggen (tegen de gangbare lesstof in), waarom nul ooit uitgevonden is.

Dat is convolutie.

Je hanteert convolutie dus op een wiskundige manier, waarbij uit twee functies een nieuwe functie voortkomt. Dat heb je ook al bij vectoren.

Wat is nul eigenlijk? Toen dacht ik aan een wereld delen met nul mensen. Of een taart, maar dan is het ineens zonde van de taart.

[arkhétupos]

Wat is nul eigenlijk? Toen dacht ik aan een wereld delen met nul mensen. Of een taart, maar dan is het ineens zonde van de taart.

Nul is een noodzakelijke uitvinding van de menselijke geest geweest, om de uitbreiding van het talstelsel te kunnen bevatten.

Voor 0 bestond waren getallen reeds bekend, zelfs negatieve(!).
(Diverse -al dan niet wiskundige- geschiedenisbronnen zullen dat beamen.)

De uitvinding van nul echter maakte het, in strikt bepaalde gevallen, makkelijker om sommige rekensommetjes mee op te lossen.
Net als de uitvinding van (-1)^2 = i dat deed.

Ik vind i veel moeilijker uit te leggen dan 0.

Ik beroep me dan altijd op een eenheidscirkel met straal -1.
Dan zie ik opeens begrip ontstaan.

Vervolgens beweer ik: "r = 0", en wordt ineens begrepen wat "nul" eigenlijk is.

(De uitleg van i wordt daarna opeens veel sneller begrepen.)

::

Er is 1 taart, die met niemand gedeeld wordt.
Hoeveel taarten zijn er?

Er is geen taart, die met niemand gedeeld wordt.
Hoeveel taarten zijn er?

Er zijn ingrediënten om een taart mee te maken.
Hoeveel mensen hebben taart?

-1, 0 , 1?


Er is 1 taart die met iedereen gedeeld wordt.
Hoeveel taart krijgt ieder?

Hoeveel taart is er beschikbaar als er oneindig veel mensen zijn?

De taart bestaat niet, hoeveel mensen heb je nodig om er 1 te maken?

Er zijn nul taarten, bewijs het bestaan van taart.

Natuurlijk is niet het laatste woord hierover gezegd, ik weet zeker dat binnenkort 0^0 een andere definitie krijgt.
(0 of 1, ik opper: 1/2)

Maar dat hangt ervan af welke tak van wiskunde de meeste aanhang krijgt.

[Leon2]

We hebben weer flinke omzwervingen. Gewoon niet leuk.

Maar goed een taart met straal -1 en daar dan een stukje van, dat is i?

[arkhétupos]

We hebben weer flinke omzwervingen. Gewoon niet leuk.

Maar goed een taart met straal -1 en daar dan een stukje van, dat is i?

Niemand verplicht je dit forum te lezen.
Waar faal ik, in jouw ogen?
Is het misschien de onbeschaamde naaktheid ervan?

Of hou je er niet van om uit meerdere bakjes te moeten eten?

Hm?

Wat stoort jou zo aan mijn uitlatingen dat je ze met "omzwervingen" betitelen moet?

Dat ik, ongegeneerd mijn denkproces weergeef, in de (wellicht en waarschijnlijk ijdele) hoop dat iemand er wat mee kan?

Ik snap het niet, omdat het mij nog nooit werd uitgelegd op een logisch verklaarbare wijze.

Pas als jij mij uitlegt waar jouw fout zich voordoet, kan ik die van mij herstellen.

Vooralsnog uit ik mij zoals ik gewend ben, want ik ik weet nog niet hoe met jouw "defect" om te gaan.
Hm....

"situatie" was beter geweest ... KIJK! Ik LEER!

::

Over taarten:
- Als jij je zo -of als zoiets dergelijks - 'i' voorstellen kan, dan kunnen wij wellicht elkaars complex rekenen verstaan.


Vraag:
Als de oerknal op z=0+i0 plaatsvond, wat is dan de betekenis van f(z) = F(z) + C ?

Even een uitleg over de gebruikte nomenclaturen.
Een legenda:

f(z) = De indruk die nu op je ogen staat, nog voor je beseft dat wat hier staat gelezen te hebben, is goud waard.

Wat zeg ik? Diamant!

[arkhétupos]

F(z) = de voorouder van diamant

+ C = wetenschap.

[arkhétupos]

Is dat een mooi excuus of niet?

[Leon2]

Het is allemaal zo verwarrend. Uitingen van jouw hogere orde zijn voor mij ononderscheidbaar van chaos.

Vroeger deed ik gewoon mijn ding met de teksten, random willekeur, en voelde me daar goed bij. Nu lukt me dat niet meer.

Misschien wil ik te graag aan een hogere wil beantwoorden, en is die voor mij niet meer te ontdekken. dan komt ik met mijn eigendwillendheid vast te zitten in zinlloosheidsbesef.

De enige hogere wil tegenwoordig is “kop houden” en dat lukt me dus niet helemaal.

[arkhétupos]

Het is vrij simpel.

Als ik zeg: "Bek dicht", dan bedoel ik dat ook zo.
(Ik heb dat nog nooit gezegd, overigens.)

"Kop houden": jouw eigen uitleg van iets dat nooit gezegd werd, echter, is mens eigen.
Daar heb ik nul invloed op.

"Je moet je kop houden", kan dan eigenlijk enkel maar als positieve inbreng gezien worden: "Zorgen dat het hoofd verbonden blijft met de torso".

In jouw eigen woorden:

Ja en waartoe dient dan het denken?

Om een excuus te hebben voor wat men doet.

Waar men last van heeft, kan men relativeren met denken.
Wat men niet met denken relativeren kan, kan men overlaten aan fantasie.
Wat men fantaseren kan, kan men met waarneembare feiten stroken.

Pas wanneer fantasie en waarneembare feiten met werkelijkheid overeenkomen, is mensheid mogelijk.

Waar ze afwijken is wetenschap.

[arkhétupos]

Soms kan: "de kop", zich in een lichaam verschuilen op een ongelukkige plek.
En daarmee het hele lichaam vernietigen.
Inclusief, al was dat heel paradoxaal, zichzelf.

De Kunst is de Kanker uit het lichaam te krijgen, voor het verteerd wordt door zijn eigen afweer.

::

PS

Waar ik "lichaam" schrijf mag je ook "Geest" lezen, maar dan hebben we wat meer grammatica nodig.

[Leon2]

Heel erg “spiritueel” weer.

Maar zeg me:

Bij de uitspraak/tekst:

“ik houdt van vrijheid”

Wat klopt er niet?

[arkhétupos]

“ik houdt van vrijheid”

De "t".

::

Ik houd ook van vrijheid.

Maar vrijheid is zo'n beperkt begrip, dat niemand het er ooit over eens kan worden, laat staan elkaar de vrijheid geven om elkaars begrip van vrijheid aan elkaar uit te leggen.

Pasradoxaal is het, ergens.

[Leon2]

Nemen we “vrijheid van evolutie”, dat is keihard, dat moet je niet willen.

Maar welke andere keuze is er nog, binnen het wetenschappelijk paradigma?

Ik las “Gebied 19” van Esther Gerritsen. Dat gaat misschien over of een valse wereld de echte wereld kan zijn als je er maar in gelooft.

Wanneer wordt vals echt, en andersom. Zouden we over kunnen filosoferen….

[Bärbel]

“ik houdt van vrijheid”

De "t".

::

Ik houd ook van vrijheid.

Maar vrijheid is zo'n beperkt begrip, dat niemand het er ooit over eens kan worden, laat staan elkaar de vrijheid geven om elkaars begrip van vrijheid aan elkaar uit te leggen.

Pasradoxaal is het, ergens.

Er is alleen vrijheid in God. In Godrealisatie.ligt absolute vrijheid. Bevrijd zijn van dienstbaarheid aan de vergankelijkheid.

[Leon2]

“ik houdt van vrijheid”

De "t".

::

Ik houd ook van vrijheid.

Maar vrijheid is zo'n beperkt begrip, dat niemand het er ooit over eens kan worden, laat staan elkaar de vrijheid geven om elkaars begrip van vrijheid aan elkaar uit te leggen.

Pasradoxaal is het, ergens.

Er is alleen vrijheid in God. In Godrealisatie.ligt absolute vrijheid. Bevrijd zijn van dienstbaarheid aan de vergankelijkheid.

Ik verwacht reacties als deze op geloofsgesprek.nl of credible.nl, maar eigenlijk niet op een filosofieforum. Je hebt natuurlijk vrijheid, maar response op dit soort inhoud zal je eerder daar krijgen.

[Bärbel]

“laat staan elkaar de vrijheid geven om elkaars begrip van vrijheid aan elkaar uit te leggen.

Pasradoxaal is het, ergens.

Ja die vrijheid schijnt me hier niet gegund te zijn. Maar ik nam hem toch maar.

[Bärbel]

“ik houdt van vrijheid”

De "t".

::

Ik houd ook van vrijheid.

Maar vrijheid is zo'n beperkt begrip, dat niemand het er ooit over eens kan worden, laat staan elkaar de vrijheid geven om elkaars begrip van vrijheid aan elkaar uit te leggen.

Pasradoxaal is het, ergens.

Er is alleen vrijheid in God. In Godrealisatie.ligt absolute vrijheid. Bevrijd zijn van dienstbaarheid aan de vergankelijkheid.

Ik verwacht reacties als deze op geloofsgesprek.nl of credible.nl, maar eigenlijk niet op een filosofieforum. Je hebt natuurlijk vrijheid, maar response op dit soort inhoud zal je eerder daar krijgen.

Ik vind het wel bijzonder curieus dat jij godrealisatie niet met filosofie in verband ziet. Zelfs de godsdienst berust op filosofie overigens. Hè Lenoir? https://www.bol.com/nl/nl/p/de-filosofi ... modal_open

[Leon2]

Er is alleen vrijheid in God. In Godrealisatie.ligt absolute vrijheid. Bevrijd zijn van dienstbaarheid aan de vergankelijkheid.

Ik verwacht reacties als deze op geloofsgesprek.nl of credible.nl, maar eigenlijk niet op een filosofieforum. Je hebt natuurlijk vrijheid, maar response op dit soort inhoud zal je eerder daar krijgen.

Ik vind het wel bijzonder curieus dat jij godrealisatie niet met filosofie in verband ziet. Zelfs de godsdienst berust op filosofie overigens. Hè Lenoir? https://www.bol.com/nl/nl/p/de-filosofi ... modal_open

bedankt voor de tip.

[Leon2]

“laat staan elkaar de vrijheid geven om elkaars begrip van vrijheid aan elkaar uit te leggen.

Pasradoxaal is het, ergens.

Ja die vrijheid schijnt me hier niet gegund te zijn. Maar ik nam hem toch maar.

Dat is niet waar, wat mij betreft, ik gaf wat andere forumnamen waar het onderwerp “godsrealisatie” wat mij betreft beter zou passen.

Verder begrijp ik nu dat je als niet geraliseerde in de wereld van causaliteit en onvrijheid verkeert, en er maar 1 uitweg is.

[Leon2]

Wat zou je kiezen? Vrijheid (om fouten te maken) of liefde?

Ik denk dat het gaat om liefde voor vrijheid, maar ook geen fouten meer willen maken.

[arkhétupos]

Wat zou je kiezen? Vrijheid (om fouten te maken) of liefde?

Ik denk dat het gaat om liefde voor vrijheid, maar ook geen fouten meer willen maken.

Ik maak geen fouten, liefde volgt mij.
Vrijheid is niet willen te hoeven te kiezen.

Niet kunnen kiezen is ook een vorm van vrijheid,
maar dan wel 1 geregeerd door (een) liefde.

[Leon2]

Wat zou je kiezen? Vrijheid (om fouten te maken) of liefde?

Ik denk dat het gaat om liefde voor vrijheid, maar ook geen fouten meer willen maken.

Ik maak geen fouten, liefde volgt mij.
Vrijheid is niet willen te hoeven te kiezen.

Niet kunnen kiezen is ook een vorm van vrijheid,
maar dan wel 1 geregeerd door (een) liefde.

Heel mooi gezegd.

[arkhétupos]

Dank U.

Nu alleen de "bron van Liefde" nog zien te vinden, en die niet te verwarren met "de bron van Wijsheid".

Tertium datur.

[Leon2]

Dank U.

Nu alleen de "bron van Liefde" nog zien te vinden, en die niet te verwarren met "de bron van Wijsheid".

Tertium datur.

nu dus zover: wijsheid zonder liefde is niets, liefde zonder wijsheid ook niet

[arkhétupos]

wijsheid zonder liefde is niets, liefde zonder wijsheid ook niet

Je vergeet de bron: Tertium datur, te vermelden.

Welke bron?

Precies, daar gaat het om:
- Hoe wist Wijsheid Liefde te herkennen?
- Is Liefde zich bewust van Wijsheid?

Volgens Darwin stamt alle leven uit 1 voorouder, wat zowel cartesiaans als pascaleque uitgelegd kan worden.
("I think", stond boven de stamboom die Darwin schetste)

Ik kan dat niet accepteren als oorsprong van leven.
Voor mij is het 1 groot toeval dat chemicaliën in staat zijn deze letters op jouw scherm weer te geven.

Deze letters staan ook niet op alle schermen, daarvoor schiet mijn chemie immers tekort.

Het gaat meer om iets wat "levensvatbaarheid" genoemd kan worden.
Helaas is, wat sommige takken van Darwins boom gezond verstand zouden noemen, geen onderdeel daarvan.

::

Het leven is ontstaan uit verschillende richtingen, en alleen de winnaars overleven.
RNA/DNA lijkt een grote winnaar, maar datzelfde DNA is zichzelf aan het vernietigen.
Terra maakt het niets uit, die vliegt gewoon als steenklomp verder door het heelal, met of zonder RNA/DNA.

::

Als DNA zichzelf eens vanuit "ruimte-perspectief" zou kunnen betrachten, dan zou het inzien niet zo slim bezig te zijn met de huidige overlevingsstrategieën.

Maar ja, dat is natuurlijk een paradox die Zeno als ontbijt verorberde.

[Leon2]

het is een gevaarlijke koers, die nu gevaren wordt, iets meer naar bakboord

[arkhétupos]

LUCA wordt vaak gezien als de voorouder van iedereen.

Maar in het artikel zelf wordt reeds gewezen op het feit dat het niet "het" organisme hoeft te zijn waaruit het begrip "leven" uit is voortgekomen.

Het leven zoals "wij" dat (be-)"leven" is buitenaards.

Geen enkele andere levensvorm is (willens en wetens) gericht op zijn eigen uitroeiing.