Filosofieforum.nl

Kinderen, dikwijls de dupe bij een stuk gelopen relatie.

Inleiding.

Mannen en vrouwen.

Hoe verhoudt zich hun geaardheid, tot elkaar?
Verreweg de meeste mannen en vrouwen zijn, zoals bekend is, hetero.
Omdat de meeste mensen deze gevoelens hebben beschouwen we dit als normaal.
De vraag is, of andere gevoelens dan abnormaal zijn?
Ik denk zelf van niet, gevoelens maak je niet, over het algemeen ontstaan ze zonder dat je daar waarschijnlijk iets aan kunt doen.
Naar mijn idee, niet moeilijk over doen, gewoon je gevoel volgen, daar word je waarschijnlijk het meest gelukkig van.

Zoekende.

Als je, al dan niet zoekende, een richting hebt gekozen is de beslissing van jezelf, ga ik aan een relatie beginnen of niet.
Als het bij “losse” contacten blijft, zijn er verder niet zo’n grote problemen behalve dan wanneer de een de ander verlaat, het verdriet van de ander, die achterblijft.
Bekend is, dat deze verdrietige gevoelens vanzelf weer overgaan ofschoon het in sommige gevallen wel eens langdurig hardnekkig kan zijn.

Vaste relatie.

Als de zoektocht is geëindigd en overgaat in vaste relatie heb je verantwoordelijkheid naar elkaar toe en dan liggen de kaarten toch wat anders.
Maar als er geen kinderen bij betrokken zijn, als een dergelijke relatie wordt beëindigd, dan valt de situatie meestal nog wel mee.
Behoudens wat boedelsplitsing en wat administratief en eventueel financieel gedoe is het e.e.a. nog wel te overzien.

Een vaste relatie met kinderen.

Hoe de relatie ook mag zijn, als er kinderen zijn waar een of beide partners verantwoordelijk voor zijn, dan ligt de situatie duidelijk anders.
Bij relatiebreuk kunnen kinderen de dupe worden en dat is een zeer kwalijke zaak.
Voor alle duidelijkheid, relatiebreuk komt regelmatig voor, maar een groot percentage mensen regelt de omgang met de kinderen nadien van acceptabel tot goed.
Je hebt, bij het aangaan van een relatie, de verplichting en de verantwoordelijkheid op je genomen om voor elkaar, en voor de kinderen te zullen zorgen.

Schrijnende situaties.

Als een relatie voortijdig wordt beëindigd, kunnen er, ernstige tot zeer ernstige situaties richting de kinderen ontstaan.
Als buitenstaander weten we het soms, een enkele keer horen we het, en een heel enkele keer zien we het, lichamelijke en/of geestelijke mishandeling van de partner en/of een kind.
De gedachte, dat dit alleen maar voorkomt onder een bepaalde bevolkingsgroep, is een misvatting.
Kindermishandeling komt, bij een verbroken relatie, onder alle lagen van de bevolking voor.
Daarnaast zijn er ook heel veel stille schrijnende situaties waar de buitenwereld geen weet van heeft maar waar zich, rond de verbroken relatie, in huislijke omstandigheden, van alles afspeelt. Denk bijvoorbeeld aan psychische mishandeling.
Als we het weten, moeten we dan afstandelijk afwachten totdat het echt misgaat?
Zelf melden bij de betreffende instanties, desnoods anoniem, is m.i. een veel betere keuze.
We weten allen, dat er allerlei goedwillende instanties zijn, maar een feit is: wij staan er, op een bepaald moment als het zich voordoet en we horen of zien het zelf, het dichtste bij.



Wat kunnen degene die het aangaat zelf doen?

Als de relatie nog te redden is, doe er dan moeite voor.
Er zijn, zoals bekend is, diverse hulpverlenende instanties.

Neem als uitgangspunt de kinderen, zij kunnen er immers niets aan doen.
Probeer het hoofd koel te houden en doe er alles aan om de kinderen er buiten te houden.
Beperk ruzie zo veel mogelijk, zeker waar de kinderen bij zijn.
Probeer emoties in te dammen, zeker waar de kinderen bij zijn, denk in kansen voor de kinderen en niet in bedreigingen.
Houdt kinderen zoveel mogelijk in de comfort zone hoe moeilijk het soms onder de bestaande omstandigheden kan zijn.
Besef als het niet goed gaat, dat een kind dit in zijn of haar verdere leven meeneemt.

Waarom schrijf ik dit?

Het probleem rond kinderen duurt al heel lang en neemt naar alle waarschijnlijkheid alleen maar toe ondanks alle goedbedoelde inspanningen van allerlei instanties.
Zo nu en dan halen de meest schrijnende situaties de grotere berichtgeving.
De illusie is niet dat dit bericht dit probleem mede zal oplossen.
Ik denk dat het goed is van tijd tot tijd dit probleem onder de aandacht te brengen.
Dit forum heeft een grote reikwijdte, het kan op deze wijze een groter aantal mensen bereiken.
Ook hoe er over dit onderwerp door de forumleden wordt gedacht verbreedt de horizon en geeft steun aan deze groep mensen.
Al levert dit bericht in de tijd maar een kleine bijdrage dan is dit pure winst voor hen die hier mee te maken krijgen.

George Wilbrink
november 2019.

ghwilbrink schreef: ↑

08 nov 2019, 21:29

Dit forum heeft een grote reikwijdte, het kan op deze wijze een groter aantal mensen bereiken.
Ook hoe er over dit onderwerp door de forumleden wordt gedacht verbreedt de horizon en geeft steun aan deze groep mensen.
Al levert dit bericht in de tijd maar een kleine bijdrage dan is dit pure winst voor hen die hier mee te maken krijgen.

George Wilbrink
november 2019.

Tsjonge.

Ik ben er even stil van.

Hoe "dit onderwerp" ineens verworden kan tot "dit forum".

Maar u heeft gelijk: "Elk iets dat zichzelf opzegt verdient de naam iets niet."

En het zijn altijd de vruchten van een dergelijke relatie die met "niets" voortgaan moeten:
- "Ik dacht altijd dat mijn ouders het wel wisten, en mij terechtwijzen zouden."

Maar nu, met een zichzelf niet-tot-ouder-laat-staan-moeder-of-vader generatie kinderen?

It's the seventies all over again:


https://www.dumpert.nl/item/6640772_c85e58c2?kudtcookiewet=jakapmetzeuren&kudtcookiernd=313724938944

(Ik zie mezelf er tussen staan, spelend van wat ik nog niet weet of ooit heb meegemaakt, en wat me ook niet door juf is uitgelegd. "Doe naar maar gewoon mee Chris, dan doe je al gek genoeg)


Ok.

Toch vind ik de stelling onzin.

Kinderen worden dupe van de gedragingen van hun ouders,of die nu al dan niet gescheiden zijn maakt niet veel uit. Zat labiele ouders die samenblijven en hierdoor hun kinderen tekenen en evenveel ouders die rustig en verstandig scheiden en daarna enkel het beste voor hun kinderen zoeken en vinden.

Toch vind ik de stelling onzin.

Kinderen worden dupe van de gedragingen van hun ouders,of die nu al dan niet gescheiden zijn maakt niet veel uit. Zat labiele ouders die samenblijven en hierdoor hun kinderen tekenen en evenveel ouders die rustig en verstandig scheiden en daarna enkel het beste voor hun kinderen zoeken en vinden.



Beste tengeltje11,
Ik ben het met je eens, als de ouders bij elkaar blijven en er een janboel van maken, de kinderen er onder lijden. De kinderen worden dan de dupe van de besluitloosheid van de ouders en lopen daar, althans dat kan, psychische en/of fysieke schade van op.
Daar staat tegenover dat er inderdaad ouders zijn die gaan scheiden en het voor de kinderen goed regelen. Nu kun je het nog zo netjes regelen, maar voor de kinderen blijft de pijn en onzekerheid.
De onderstaande opmerking heb ik daar over gemaakt:
"Voor alle duidelijkheid, relatiebreuk komt regelmatig voor, maar een groot percentage mensen regelt de omgang met de kinderen nadien van acceptabel tot goed".
Waar het mij nu voornamelijk om gaat, zijn ouders die al dan niet gaan scheiden, en gedurende een lange periode de kinderen tekort doen tot aan psychische en fysieke mishandeling toe.
Deze kinderen worden getekend voor het leven.
Dit moet voor deze kinderen stoppen!
Met vriendelijke groet,
G.W.

Kunnen kinderen ook zelf beschikken?
(Waar ze de dupe van willen zijn)

memeticae schreef:Men doet doet of kinderen dom zijn, komt mij voor.

Mijn idee.

@ ghwilbrink,

Mooi artikel. Helemaal mee eens.

Wij zijn de dupe van de kinderen.
(Denk ik wel eens.)

Een kind hoef je namelijk niets uit te leggen, behalve hoe de wereld werkt zoals de wereld werkt.

"Kinderwereld"
versus
"Disney"

Zeg maar.

Dus kinderen zijn ellende volgens jullie?

Wie maakte waarom de relatie stuk?

Vraag het eens aan je eigen ouders.

En je weet waarom je de deur uit bent gelaten.

arkhétupos schreef: ↑

11 nov 2019, 02:45

Wij zijn de dupe van de kinderen.
(Denk ik wel eens.)

Zit natuurlijk een belangrijke kern van waarheid in.

Oedipus.

arkhétupos schreef: ↑

17 nov 2019, 01:48

En je weet waarom je de deur uit bent gelaten.

Hadden Eros en Psyche maar geen cupidity begaan en waren ze maar samen Herma gebleven. Hadden ze hun vleugels ook niet verloren. Ook weer zo’n managementkwestie.

Kun je ook een boek over schrijven.

tengeltje11 schreef: ↑

11 nov 2019, 17:52

Dus kinderen zijn ellende volgens jullie?

Wij zijn ook kinderen, net als jij.
Waar jij meent ergens de dupe van te zijn, zie ik ellende.

Ik zie geen dupe en geen ellende.
het is allemaal maar wat voor karakter er onder de persoon zit en hoe die met iets omgaat toch?

tengeltje11 schreef: ↑

19 nov 2019, 13:16

Ik zie geen dupe en geen ellende.
het is allemaal maar wat voor karakter er onder de persoon zit en hoe die met iets omgaat toch?

Dat weet ik niet, maar ingedachting het onderwerp:
"Kinderen dikwijls de dupe bij een stuk gelopen relatie."

Dan is dat eigenlijk een waarheid als een koe: Wel kind heeft immers geen spijt als het uit is met vriendjes zijn?

Tsja.

"Grow up"
"Live and learn"

Zijn dan de gangbare gedachten.

Welke gedachten toch ook een zeker een bepaalde stabiliteit weten te scheppen.

Noem het: Volwassenheid.

"Ik ben volwassen"
- Narcissus.

" 'Tuurlijk jôh. wie niet?"
- Elk forum

Maar wacht ...

definitie van volwassenheid - op eigen benen kunnen staan (figuurlijk)?

Definitie van volwassen mens zijn: "Jezelf en anderen kunnen redden."

arkhétupos schreef: ↑

22 nov 2019, 20:29

Definitie van volwassen mens zijn: "Jezelf en anderen kunnen redden."

Volwassen is niet perse bij machte zijn.

Leon schreef: ↑

22 nov 2019, 21:31

arkhétupos schreef: ↑

22 nov 2019, 20:29

Definitie van volwassen mens zijn: "Jezelf en anderen kunnen redden."

Volwassen is niet perse bij machte zijn.

Volwassen zijn is je tekortkomingen kunnen accepteren, zonder wrok.
Ook al was het, al dan niet aantoonbaar: "Eigen schuld".

Daar kun je van leren.
Een kind leert immers niets van eigen fouten, enkel van andermans'.