hoe krijgt men brave burgers?

Ooit gedaan? Gewoon beginnen met schrijven wat je nu denkt en je mee laten voeren op de golven van je gedachten en maar zien waar dat toeleidt. Neem de test en begin gewoon te schrijven...
Verwijderde gebruiker

Re: hoe krijgt men brave burgers?

Bericht door Verwijderde gebruiker » 26 apr 2018, 20:12

wat voor mij het theoretisch maakt is dat de daad niet echt veroordeeld wordt. Vergeving kan niet voorkomen dat de daden blijven gebeuren. Maar in principe zet je er dan geen vergeldende daad tegenover, en in theorie kan dit de vicueuze cirkel van elkaar kwellen doorbreken. Ik ben bang dat in praktijk de houding van zich niet laten kwellen juist sadisten uitlokt om nog meer te vergeven daden te doen.

Maar ik beschouw vergeving wel als iets heiligs.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 26 apr 2018, 20:46

neus schreef:
26 apr 2018, 20:12
wat voor mij het theoretisch maakt is dat de daad niet echt veroordeeld wordt. Vergeving kan niet voorkomen dat de daden blijven gebeuren. Maar in principe zet je er dan geen vergeldende daad tegenover, en in theorie kan dit de vicueuze cirkel van elkaar kwellen doorbreken. Ik ben bang dat in praktijk de houding van zich niet laten kwellen juist sadisten uitlokt om nog meer te vergeven daden te doen.

Maar ik beschouw vergeving wel als iets heiligs.
Vergeving maakt inderdaad niets onmogelijk, maar opent misschien andere mogelijkheden.
een mogelijkheid is dat inderdaad sadisten zich uitgenodigd voelen om nog meer te vergeven daden te doen.
op het moment dat ik me daar door laat leiden en besluit maar niet te vergeven, sluit ik ook al die andere mogelijkheden uit en blijft die vicieuze cirkel bestaan en wordt het mogelijke onmogelijk uit angst voor het onbekende.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 26 apr 2018, 21:14

angst hou je niet tegen, zeker niet als blijkt hoe kwetsbaar jij en jouw naasten zijn

vergeving zie ik wel als moedig, maar eigenlijk is er eerst iets nodig om je moed te geven

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 26 apr 2018, 21:44

neus schreef:
26 apr 2018, 21:14
angst hou je niet tegen, zeker niet als blijkt hoe kwetsbaar jij en jouw naasten zijn

vergeving zie ik wel als moedig, maar eigenlijk is er eerst iets nodig om je moed te geven
Het zien van mogelijkheden, wat zich ook kan uiten in hoop of verwachting

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 26 apr 2018, 21:47

Ik dacht zelf meer aan bemoedigende woorden aan elkaar. Maar dat is je afhankelijk opstellen aan elkaar. Dat zie ik als positieve mogelijkheid.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 26 apr 2018, 22:12

neus schreef:
26 apr 2018, 21:47
Ik dacht zelf meer aan bemoedigende woorden aan elkaar. Maar dat is je afhankelijk opstellen aan elkaar. Dat zie ik als positieve mogelijkheid.
Ik begreep dat jij dit ziet als "verschuilen". Ben je dat zo overtuigd van je eigen vermogens?

Ik schrik juist van mijn eigen vermogens, en de wil die bij tij en ontij te gebruiken...

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 26 apr 2018, 22:41

RobW schreef:
26 apr 2018, 21:42
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 19:55
Er is niets wat dat ongedaan kan maken, verzachten of wat dan ook.
Dus wat wil je, Dat ik toegeef aan mijn woede, wat alleen maar pijn is voor dat wat is gebeurd.
op het moment dat ik bevrediging ga zoeken voor die pijn die ik zou projecteren op de collega, ben ik dan niet gelijk aan mijn collega die zijn bevrediging projecteerde op mijn dochter?
Hoe pijnlijk het ook is, om verandering stand te brengen, het anders te doen zal deze vicieuze cirkel doorbroken moeten worden. Mij rest niets anders dan te vergeven op het moment dat ik die verandering wil. Uit die cirkel te stappen en een nieuw begin tot stand proberen te brengen.
Rationeel vind ik dat ook. Maar ik heb m'n twijfels of ik dit kan actualiseren in een staat van zijn.
Echt vergeven ...........
Het is het verhaal van twee wolven die met elkaar in gevecht zijn, waarbij de twee wolven doelen symboliseren.
De wolf die wint is de wolf die je voedt. Dat wat de wolf voedt is dat wat het sterkst in je leeft. Gevoel wint het vaak van de gedachte. Het meest voor de hand liggend is dat je twijfels gegrond zijn op het moment dat je gevoelens voor de wereld zoals die is milder zijn dan je gevoelens voor de collega.

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 6
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 26 apr 2018, 23:16

De andere ik schreef:
26 apr 2018, 22:41
Het meest voor de hand liggend is dat je twijfels gegrond zijn op het moment dat je gevoelens voor de wereld zoals die is milder zijn dan je gevoelens voor de collega.
Dat is absurd.

En haatmakend: "Mijn collega verkracht/veracht mijn milde wereld."

Ik geloof niet in theorieën waaruit een dergelijke conclusie getrokken kan worden.
Dat leidt tot dichotomie, en ultiem tot een oorlog met louter verliezers.

(Dat hoeft geen dodelijke oorlog te zijn, een vorm van: "Voel je niet vernederd, omdat ik je tracht te verbeteren", is al net zo erg. Dat is psychologische oorlogsvoering. En wat uit de fysieke oorlogsvoering blijkt, valt [binnen mijn oorlogvoering] 1 op 1 toe te passen op de geestelijke manier: "Er zijn geen winnaars". Althans niet daar waar brave burgers geschapen dienen te worden.)

Het enige dat je ermee creëert zijn beschaafde burgers.
Die niet per se braaf hoeven te zijn.

"Braaf" is uiteindelijk ook niets anders dan een moraal.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 26 apr 2018, 23:34

memeticae schreef:
26 apr 2018, 23:16
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 22:41
Het meest voor de hand liggend is dat je twijfels gegrond zijn op het moment dat je gevoelens voor de wereld zoals die is milder zijn dan je gevoelens voor de collega.
Dat is absurd.

En haatmakend: "Mijn collega verkracht/veracht mijn milde wereld."

Ik geloof niet in theorieën waaruit een dergelijke conclusie getrokken kan worden.
Dat leidt tot dichotomie, en ultiem tot een oorlog met louter verliezers.

(Dat hoeft geen dodelijke oorlog te zijn, een vorm van: "Voel je niet vernederd, omdat ik je tracht te verbeteren", is al net zo erg. Dat is psychologische oorlogsvoering. En wat uit de fysieke oorlogsvoering blijkt, valt [binnen mijn oorlogvoering] 1 op 1 toe te passen op de geestelijke manier: "Er zijn geen winnaars". Althans niet daar waar brave burgers geschapen dienen te worden.)

Het enige dat je ermee creëert zijn beschaafde burgers.
Die niet per se braaf hoeven te zijn.

"Braaf" is uiteindelijk ook niets anders dan een moraal.
Ik heb het niet over mijn milde wereld, maar over milde aanwezigheid van gevoel ten opzichte van een nadrukkelijk aanwezig gevoel

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 26 apr 2018, 23:41

Pink Panter schreef:
26 apr 2018, 23:27
Het is wel erg gemakkelijk om iets te vergeven dat jezelf niet is overkomen...
Op het moment dat jezelf niets is overkomen hoef je ook niets te vergeven

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 27 apr 2018, 08:17

Pink Panter schreef:
27 apr 2018, 00:24
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 23:41
Pink Panter schreef:
26 apr 2018, 23:27
Het is wel erg gemakkelijk om iets te vergeven dat jezelf niet is overkomen...
Op het moment dat jezelf niets is overkomen hoef je ook niets te vergeven
Dat is niet wat ik bedoelde. Kun je ook vergeven wanneer jezelf verkracht zou zijn, al is het is moeilijk je zoiets voor te stellen.
Wanneer je met "jezelf" mij bedoeld:
Hoe pijnlijk het ook is, om verandering stand te brengen, het anders te doen zal deze vicieuze cirkel doorbroken moeten worden. Mij rest niets anders dan te vergeven op het moment dat ik die verandering wil.
de wil voor verandering is bij mij zeer groot, constant aanwezig, waarbij ik het besef is dat er niets is in deze wereld wat mij ook niet zou kunnen overkomen.

Wanneer je met "jezelf" een willekeurige ander bedoeld bedoeld:
Niet iedereen is in staat te vergeven omdat niet iedereen een doel heeft dat nagestreefd wordt die vergeving vereist. Er zullen mensen zijn die de verkrachter dood willen zien, wat een andere actie vraagt dan vergeven.
Dat wat juist of onjuist is wordt bepaald door het doel waarnaar gestreefd wordt.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 27 apr 2018, 10:32

Ik besprak net met mijn vrouw:

1) mensen die duidelijk weten wat ze willen en met duidelijke grenzen, maar vaak geen brave grenzen ->vast
2) mensen die (nog) niet duidelijk weten wat ze willen en met onverdedigde grenzen (vaak wel de brave grenzen) -> fluide

tussen vast en fluide is een complexe relatie of verhouding.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 27 apr 2018, 13:04

Pink Panter schreef:
27 apr 2018, 10:41

Ok, duidelijk! De overtreffende trap is zeker altijd aanwezig, ook op grotere schaal zoals in oorlogen. Een oog om een oog een tand om een tand schiet ook niet op wanneer het gaat om gedragsverandering.
Oog om oog, tand om tand is er vooral op gericht de ander te veranderen
Je kunt het beste stellen dat een verkrachter een afwijking heeft waartegen verdediging gerechtvaardigd is.

je kunt alleen maar een afwijking constateren, daar waar normen gelden.
met het stellen van dit soort normen begint menig genocide.
de ander voldoet niet aan de norm van de utopische gedachte. Dat kun je wijten aan de ander zoals ook aan de utopische gedachte.
Het is volgens mij iets natuurlijks om iets afwijkends te negeren of te doden. op het moment dat in de dierenwereld bij de geboorte van een jongeling een afwijking wordt geconstateerd komt het geregeld voor dat het genegeerd of zelfs gedood wordt. Op het moment dat alles binnen de norm valt, vervalt ook het afwijkende binnen de norm, waarmee de drang om iets te negeren of te willen doden verdwijnt.
Verder heeft de verkrachter zich met zijn daad buiten het gangbare milieu geplaatst. Steeds meer werkgever vragen tegenwoordig om een VOG (verklaring omtrent gedrag). Weinig werkgevers zullen er prijs op stellen om een verkrachter in dienst te nemen. Ik zie dit niet als een straf maar als een consequentie van iemands gedrag. Alleen het slachtoffer is in staat (of niet) om de dader te vergeven. De rest van de maatschappij is gewaarschuwd en zal een verdedigende houding aannemen.
Dit is juist de vicieuze cirkel die ik wil doorbreken.
Niet de dader heeft zich met zijn daad buiten het gangbare millieu geplaatst. Het is een consequentie die een ander stelt, waarbij de ander stelt dat de daar van de dader oorzakelijk is.
Op het moment dat ik de situatie naar mezelf zou vertalen, is dat ik iemand buitensluit op het moment dat iemand doet, waarvan ik vind dat deze dat niet mag/behoort te doen. Niet datgene wat die ander doet is oorzakelijk voor het buitensluiten maar dat wat ik ervan vind. Op het moment dat ik het namelijk normaal vind, reageer ik niet. Op het moment dat ik het fantastisch vind, beloon ik de persoon misschien wel, of vind ik dat hij een ridderorde of een nobel prijs verdient.
Ik hecht dus niet zoveel waarde aan dat wat ik vind en de consequenties die eraan verbonden zijn om dat te gaan vormgeven.
Om mezelf te beschermen, maar vooral om de ander tegen mezelf te beschermen.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 27 apr 2018, 13:16

RobW schreef:
27 apr 2018, 12:22
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 22:41
Het is het verhaal van twee wolven die met elkaar in gevecht zijn, waarbij de twee wolven doelen symboliseren.
De wolf die wint is de wolf die je voedt. Dat wat de wolf voedt is dat wat het sterkst in je leeft. Gevoel wint het vaak van de gedachte.
Als je het zo stelt, dan is vergeven partioneel. Rationeel begrijp je dan dat er ergens uit de cirkel gestapt moet worden (voor verandering), maar tegelijkertijd vertelt het gevoel een ander verhaal.

De splitsing tussen gevoel en gedachte is wat mij betreft onjuist. Zijn we niet gewoon beide wolven, of beter gezegd, 1 wolf.

Willen wat niet is gaat prima. Maar willen dat iets 'wat is', er niet is, is pittig. Dit is wat mij betreft een ander proces. Ingewikkelder als alleen de poging tot rationaliteit. Hoe weet ik niet.
ik noemde het "theoretisch". Bedoel jij hetzelfde als je zegt "partioneel", of anders? Zodat je een theoretische wolf hebt en een praktische wolf, en je helemaal geen keuze hebt om de ene wel te voeen en de andere niet...

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 27 apr 2018, 13:40

RobW schreef:
27 apr 2018, 12:22
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 22:41
Het is het verhaal van twee wolven die met elkaar in gevecht zijn, waarbij de twee wolven doelen symboliseren.
De wolf die wint is de wolf die je voedt. Dat wat de wolf voedt is dat wat het sterkst in je leeft. Gevoel wint het vaak van de gedachte.
Als je het zo stelt, dan is vergeven partioneel. Rationeel begrijp je dan dat er ergens uit de cirkel gestapt moet worden (voor verandering), maar tegelijkertijd vertelt het gevoel een ander verhaal.

De splitsing tussen gevoel en gedachte is wat mij betreft onjuist. Zijn we niet gewoon beide wolven, of beter gezegd, 1 wolf.
twee wolven, zoals ik ze zie:
er zijn twee wolven die alleen dan in staat zijn te doen wat ze willen doen op het moment dat ze gevoed worden.
Beide zitten ze gevangen in een cirkel van vuur(pijn) waarin de ene wolf toe wil geven aan de pijn en de andere wolf de cirkel wil verbreken en zijn wonden buiten de cirkel wil likken.
Het is een innerlijke tweestrijd tussen keuzes die ik wil maken en alleen wanneer ik ervan overtuigd ben dat het mogelijk is om de cirkel te doorbreken en dat dit het moment is om het te doen, ben ik in staat om de wolf in mij te voeden die de cirkel wil doorbreken.
Willen wat niet is gaat prima. Maar willen dat iets 'wat is', er niet is, is pittig. Dit is wat mij betreft een ander proces. Ingewikkelder als alleen de poging tot rationaliteit. Hoe weet ik niet
Om te stellen dat wat is, is er niet is zeer tegenstrijdig.
Dat wat is....
Jantje "Waarom huil je"
Pietje "Ik ben verdrietig en boos"
Jantje "waarom ben je verdrietig en boos? "
Pietje "Ik ben verdrietig en boos omdat......"
Dat wat is, is verdrietig en boos zijn .
Het waarom was, is niet meer.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 27 apr 2018, 13:44

RobW schreef:
27 apr 2018, 13:41
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 22:41
ik noemde het "theoretisch". Bedoel jij hetzelfde als je zegt "partioneel", of anders? Zodat je een theoretische wolf hebt en een praktische wolf, en je helemaal geen keuze hebt om de ene wel te voeen en de andere niet...
Het doel van m'n reply was de bewering dat er pas sprake is van vergeving als gevoel en ratio niet in conflict zijn.
Als een gedachte geen actualiteit is, is er seperatie en is er conflict. En is er niet echt sprake van een verandering, maar meer er anders mee omgaan.

Als ik bv gewelddadig ben en ik schop schop mensen in elkaar. Dan kan ik bv de impulsen niet meer omzetten in daden. Resultaat is natuurlijk dat er niet meer geslagen wordt, maar ondertussen ben ik dan nog steeds gewelddadig (maar minder zeggen we dan :-) ). Met partioneel bedoel ik dus incoherentie binnen de persoon. Ik zie vergeving niet als een idee of een activiteit, maar als een actualiteit waarin hetgene dat vergeven is, niet meer kan bestaan.
Ik bedoel hier niet goed of slecht. Waarheid of geen waarheid.
NEUS :greins:

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 27 apr 2018, 15:35

ok, dat wat vergeven is bestaat niet meer...theoretisch...

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 27 apr 2018, 18:15

RobW schreef:
27 apr 2018, 13:41
De andere ik schreef:
26 apr 2018, 22:41
ik noemde het "theoretisch". Bedoel jij hetzelfde als je zegt "partioneel", of anders? Zodat je een theoretische wolf hebt en een praktische wolf, en je helemaal geen keuze hebt om de ene wel te voeen en de andere niet...
Het doel van m'n reply was de bewering dat er pas sprake is van vergeving als gevoel en ratio niet in conflict zijn.
Als een gedachte geen actualiteit is, is er seperatie en is er conflict. En is er niet echt sprake van een verandering, maar meer er anders mee omgaan.

Als ik bv gewelddadig ben en ik schop schop mensen in elkaar. Dan kan ik bv de impulsen niet meer omzetten in daden. Resultaat is natuurlijk dat er niet meer geslagen wordt, maar ondertussen ben ik dan nog steeds gewelddadig (maar minder zeggen we dan :-) ). Met partioneel bedoel ik dus incoherentie binnen de persoon. Ik zie vergeving niet als een idee of een activiteit, maar als een actualiteit waarin hetgene dat vergeven is, niet meer kan bestaan.
Ik bedoel hier niet goed of slecht. Waarheid of geen waarheid.
het kan zijn dat de positieve energie van vergeven zo sterk is dat het de negatieve energie van agressie te niet doet.

ik ben benieuwd hoe jullie tegenover vooraf vergeven energie staan...

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 11:27

RobW schreef:
28 apr 2018, 11:03
neus schreef:
27 apr 2018, 18:15

het kan zijn dat de positieve energie van vergeven zo sterk is dat het de negatieve energie van agressie te niet doet.

ik ben benieuwd hoe jullie tegenover vooraf vergeven energie staan...
Ik zie vergeven niet als verdringing van energie.

Het is een diepe kennis/gevoel van, de ander is niet schuldig. Ik zie de 'positivie' energie bij vergeving meer als het verlaten van de negatieve energie.
Er bestaan natuurlijk ook verdringings methode, maar voor mij is dat geen vergeving, maar meer afleiding. Only in ending is a new beginning.
wat ik wilde uitdrukken is dat vergeving zelf een daad is, die dus ook reacties heeft, en niet slechts daden opheft.

als je in positief-negatief tegenstellingen blijft denken.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 28 apr 2018, 11:54

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 09:00
De andere ik schreef:
27 apr 2018, 13:04
Pink Panter schreef:
27 apr 2018, 10:41

Ok, duidelijk! De overtreffende trap is zeker altijd aanwezig, ook op grotere schaal zoals in oorlogen. Een oog om een oog een tand om een tand schiet ook niet op wanneer het gaat om gedragsverandering.
Oog om oog, tand om tand is er vooral op gericht de ander te veranderen
Je kunt het beste stellen dat een verkrachter een afwijking heeft waartegen verdediging gerechtvaardigd is.

je kunt alleen maar een afwijking constateren, daar waar normen gelden.
met het stellen van dit soort normen begint menig genocide.
de ander voldoet niet aan de norm van de utopische gedachte. Dat kun je wijten aan de ander zoals ook aan de utopische gedachte.
Het is volgens mij iets natuurlijks om iets afwijkends te negeren of te doden. op het moment dat in de dierenwereld bij de geboorte van een jongeling een afwijking wordt geconstateerd komt het geregeld voor dat het genegeerd of zelfs gedood wordt. Op het moment dat alles binnen de norm valt, vervalt ook het afwijkende binnen de norm, waarmee de drang om iets te negeren of te willen doden verdwijnt.
Dat het stellen van normen leidt tot genocide lijkt mij een politieke keuze. In onze huidige maatschappij worden genoeg afwijkingen (niet behorend tot de normen van de meerderheid) geconstateerd, meer zelfs dan men deed in de nazi-tijd, zonder dat dit leidt tot genocide. Jouw utopie is louter passiviteit, meer niet.
Verder heeft de verkrachter zich met zijn daad buiten het gangbare milieu geplaatst. Steeds meer werkgever vragen tegenwoordig om een VOG (verklaring omtrent gedrag). Weinig werkgevers zullen er prijs op stellen om een verkrachter in dienst te nemen. Ik zie dit niet als een straf maar als een consequentie van iemands gedrag. Alleen het slachtoffer is in staat (of niet) om de dader te vergeven. De rest van de maatschappij is gewaarschuwd en zal een verdedigende houding aannemen.
De andere ik schreef:
27 apr 2018, 13:04
Dit is juist de vicieuze cirkel die ik wil doorbreken.
Niet de dader heeft zich met zijn daad buiten het gangbare millieu geplaatst. Het is een consequentie die een ander stelt, waarbij de ander stelt dat de daar van de dader oorzakelijk is.
Op het moment dat ik de situatie naar mezelf zou vertalen, is dat ik iemand buitensluit op het moment dat iemand doet, waarvan ik vind dat deze dat niet mag/behoort te doen. Niet datgene wat die ander doet is oorzakelijk voor het buitensluiten maar dat wat ik ervan vind. Op het moment dat ik het namelijk normaal vind, reageer ik niet. Op het moment dat ik het fantastisch vind, beloon ik de persoon misschien wel, of vind ik dat hij een ridderorde of een nobel prijs verdient.
Ik hecht dus niet zoveel waarde aan dat wat ik vind en de consequenties die eraan verbonden zijn om dat te gaan vormgeven.
Om mezelf te beschermen, maar vooral om de ander tegen mezelf te beschermen.
Als jij verkrachting gangbaar vindt, dan is het slecht gesteld met de schapen. De vicieuze cirkel is dan gebroken ten koste van hen. Maar dat is minder erg dan genocide...
Mijn utopie is gericht op iets anders dan het constant reageren op de ander door dat te doen gedreven door wat je er van vindt.
wat maakt het uit wat ik van verkrachting vindt? Of ik het nu prachtig vindt of afschuwelijk.
Het enige verschil is mijn manier van reageren.
Neem een stapje terug.
op het moment dat iemand iemand anders verkracht, komt de gedrevenheid van een dader dan niet voort uit dat wat iemand van 'het slachtoffer', van zichzelf en de wereld vindt?
Werkt het wanneer ik zou zeggen dat je respect dient te hebben voor een verkrachter? of vindt je iets anders?
Op het moment dat ik iedereen een straf op zou leggen die verkrachters niet respecteren, ga je dan nadenken waarom of verwerp je direct het idee omdat je het belachelijk vindt?
Het enige wat ik over mij heen roep is dat ik gek ben.
Het resultaat is dat ik jou niet kan dwingen iets te moeten vinden wat ik vindt en dat in plaats van dat je gaat vinden wat ik vind, je iets van mij gaat vinden.
Op het moment dat een verkrachter een afwijking heeft, is het dat het anders denken een afwijking is, een afwijking die we allemaal hebben. het wordt gekenmerkt door de talloze meningsverschillen wat begint met "ik vind" of "Ik wil"

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 28 apr 2018, 11:57

neus schreef:
28 apr 2018, 11:27
RobW schreef:
28 apr 2018, 11:03
neus schreef:
27 apr 2018, 18:15

het kan zijn dat de positieve energie van vergeven zo sterk is dat het de negatieve energie van agressie te niet doet.

ik ben benieuwd hoe jullie tegenover vooraf vergeven energie staan...
Ik zie vergeven niet als verdringing van energie.

Het is een diepe kennis/gevoel van, de ander is niet schuldig. Ik zie de 'positivie' energie bij vergeving meer als het verlaten van de negatieve energie.
Er bestaan natuurlijk ook verdringings methode, maar voor mij is dat geen vergeving, maar meer afleiding. Only in ending is a new beginning.
wat ik wilde uitdrukken is dat vergeving zelf een daad is, die dus ook reacties heeft, en niet slechts daden opheft.

als je in positief-negatief tegenstellingen blijft denken.
De reactie op het vergeven volgt onherroepelijk omdat een ander daar weer iets van gaat vinden, wat een doorbraak van de vicieuze cirkel weer teniet kan doen.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 12:10

de "positieve energie" kan zijn dat je jezelf heel geweldig vindt in vergevingsgezindheid, helaas is dat niet de positiviteit die de negativiteit kan stoppen.

het enige dat negativiteit kan stoppen, is ophouden negatief als negatief te zien of positief als positief.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 13:11

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 12:44
neus schreef:
28 apr 2018, 12:10
de "positieve energie" kan zijn dat je jezelf heel geweldig vindt in vergevingsgezindheid, helaas is dat niet de positiviteit die de negativiteit kan stoppen.

het enige dat negativiteit kan stoppen, is ophouden negatief als negatief te zien of positief als positief.
Helemaal mee eens. Je kunt elektriciteit gebruiken om een lamp te laten branden, maar je kunt het ook gebruiken om iemand te elektrocuteren. Er bestaat in deze zin geen positieve of negatieve elektriciteit. Het gaat om de manier waarop je het gebruikt.
we zijn onderdeel van een proces, van alfa naar omega, en de een doet het zus, en de ander doet het zo, de wil is het perse zus of zo, en dan de ander opzadelen met minder mogelijkheden..fuck doe ik nu ook

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 13:16

RobW schreef:
28 apr 2018, 11:49
neus schreef:
28 apr 2018, 11:27

wat ik wilde uitdrukken is dat vergeving zelf een daad is, die dus ook reacties heeft, en niet slechts daden opheft.

als je in positief-negatief tegenstellingen blijft denken.
Wat mij betreft staat dit los van de vergeving zelf. Maar omdat er vergeven is (een verandering), zal deze veranderde persoon ook een veranderde realiteit ervaren (en anderen ook). Dus ja, er zijn noodzakelijkerwijs reacties. Zoals de toekomst is het verleden, eventueel gewijzigd in het nu.
hoe zie jij de mogelijkheid een veranderde realiteit vast te houden (ik heb behoefte aan houvast)

of mag de realiteit die van voortdurend wisselen zijn?

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 28 apr 2018, 13:19

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 12:46

Het lijkt erop dat je wil zeggen dat vrouwen maar een burka moeten gaan dragen als zij niet verkracht willen worden.
Nee, je bent alweer een stap verder.
op het moment dat een vrouw een kort rokje draagt, kan iemand dat lekker vinden.
Een vrouw in een burka stoppen de oorzaak bij het korte rokje te leggen.
Oorzakelijk is het lekker vinden.
Kun je een vrouw in een kort rokje zien lopen, of naakt voor mijn part zonder er iets van te vinden.
Wat bepaald in de mens zelf dat je er aanstoot aan genomen wordt?
Kun je het beeld dat je hebt van een vrouw veranderen, zonder iets te veranderen aan de vrouw zelf?
echter zo ja, wie bepaald dan welk beeld je van een vrouw zou moeten hebben en waarom?

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 16:06

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 13:53
neus schreef:
28 apr 2018, 13:11
Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 12:44


Helemaal mee eens. Je kunt elektriciteit gebruiken om een lamp te laten branden, maar je kunt het ook gebruiken om iemand te elektrocuteren. Er bestaat in deze zin geen positieve of negatieve elektriciteit. Het gaat om de manier waarop je het gebruikt.
we zijn onderdeel van een proces, van alfa naar omega, en de een doet het zus, en de ander doet het zo, de wil is het perse zus of zo, en dan de ander opzadelen met minder mogelijkheden..fuck doe ik nu ook
Zolang je het leven zelf maar niet als een proces beschouwt, zo zie ik het.
...rechtzaak tegen "het leven"; ben benieuwd wie er wint...

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 17:24

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 17:02
neus schreef:
28 apr 2018, 16:06
Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 13:53


Zolang je het leven zelf maar niet als een proces beschouwt, zo zie ik het.
...rechtzaak tegen "het leven"; ben benieuwd wie er wint...
Of voor...
...actueel...

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 17:40

Hoe kijk jij aan tegen het geval "Alfie"?

Voor sommigen is de kunstmatigheid veel te groot, of anders juist veel te klein. Het lijkt wel nooit goed.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 18:16

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 17:51
neus schreef:
28 apr 2018, 17:40
Hoe kijk jij aan tegen het geval "Alfie"?

Voor sommigen is de kunstmatigheid veel te groot, of anders juist veel te klein. Het lijkt wel nooit goed.
Wat vind je zo kunstmatig?
dat is dus kunstmatig in leven houden van hopeloze gevallen.

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 18:30

neus schreef:
28 apr 2018, 18:16
Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 17:51
neus schreef:
28 apr 2018, 17:40
Hoe kijk jij aan tegen het geval "Alfie"?

Voor sommigen is de kunstmatigheid veel te groot, of anders juist veel te klein. Het lijkt wel nooit goed.
Wat vind je zo kunstmatig?
dat is dus kunstmatig in leven houden van hopeloze gevallen.
of de kunstmatige bepaling wat hopeloos is voor het leven

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 19:58

RobW schreef:
28 apr 2018, 18:45
neus schreef:
28 apr 2018, 13:16

hoe zie jij de mogelijkheid een veranderde realiteit vast te houden (ik heb behoefte aan houvast)

of mag de realiteit die van voortdurend wisselen zijn?
Als je kijkt naar het woord vasthouden en wanneer je dat dan probeert te doen. Dan is de realiteit (de beleving) eigenlijk al aan het weglopen, maar heerst er onbehagen voor de gevolgen. Met weglopen bedoel ik dat een nieuw idee zich aandringt, of twijfel tussen meerdere ideeën. Nogmaals, dit gaat niet over goed en slecht of waar of onwaar. Maar vasthouden is een kunstmatige continuïteit, die hierdoor een totaal andere betekenis krijgt. Net zoals het verschil tussen vergeven en theoretisch vergeven.
Hou je vast aan deze waarheid?
Er is z'n grappig buddha quotje. Zegt zoiets als; 'my secret is that I don't care what happens'. Niets willen biedt ook zekerheid, maar is erg moeilijk/ondoenlijk. Zekerheid blijft moeilijk. Het continue verleidingsproces van de hersens die de onzekerheid probeert te slim af te zijn.
Lijkt toch verdomd veel op "the art of not giving a fuck", cynisme werd door Sloterdijk getransformeerd naar kynisme.
Kynisme, als ik het goed begrepen heb, is constructieve antwoorden proberen te geven, dus niet tegen een egoist zeggen dat ie z'n ego moet loslaten.(weet ik dan als voorbeeld)

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 20:01

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 19:03
neus schreef:
28 apr 2018, 18:30
neus schreef:
28 apr 2018, 18:16


dat is dus kunstmatig in leven houden van hopeloze gevallen.
of de kunstmatige bepaling wat hopeloos is voor het leven
Normen zullen ongetwijfeld menselijk zijn en daarom kunstmatig aandoen. Normen zijn een beetje zoals de kleding die we dragen: kunstmatig. Het leven is zoals het geworpen is in het zijn en de mens heeft daar allerlei kunstjes aan toegevoegd. Met het verstrijken van de tijd en het bestaan van de mens is de kunstmatigheid meer en meer toegenomen. We zouden onze enkels breken wanneer de aarde niet geplaveid zou zijn. Zo gaat het ook met de invulling van het leven. Euthanasie en ga zo maar door. Van brave burgers zijn we kunstmatige burgers geworden.
Kunstmatigheid neemt alleen maar toe omdat we ons afhankelijk opstellen. Ieder afzonderlijk meer of minder, maar netto algemeen dus steeds meer.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 28 apr 2018, 20:29

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 13:57
De andere ik schreef:
28 apr 2018, 13:19
Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 12:46

Het lijkt erop dat je wil zeggen dat vrouwen maar een burka moeten gaan dragen als zij niet verkracht willen worden.
Nee, je bent alweer een stap verder.
op het moment dat een vrouw een kort rokje draagt, kan iemand dat lekker vinden.
Een vrouw in een burka stoppen de oorzaak bij het korte rokje te leggen.
Oorzakelijk is het lekker vinden.
Kun je een vrouw in een kort rokje zien lopen, of naakt voor mijn part zonder er iets van te vinden.
Wat bepaald in de mens zelf dat je er aanstoot aan genomen wordt?
Kun je het beeld dat je hebt van een vrouw veranderen, zonder iets te veranderen aan de vrouw zelf?
echter zo ja, wie bepaald dan welk beeld je van een vrouw zou moeten hebben en waarom?
Je mag een vrouw best lekker vinden maar bedenk wel dat die vrouw ook een andere ik is. Wanneer jij die afwijking hebt om jezelf niet te kunnen beheersen en te doen met die vrouw wat tegen haar wil is, waarom zou zij dan niet die afwijking mogen hebben om met jou te doen wat tegen jouw wil is. Misschien dat jullie elkaar na afloop kunnen vergeven!
Maar wat nu als het enige wat telt een vrouw is lekker, verder niets, welk besef ligt er dan aan ten grondslag dat je jezelf ten opzichte van een vrouw zou moeten beheersen?
Hoeveel mensen zouden er zijn die een drang voelen en zich kunnen beheersen, hoeveel mensen zouden er zijn die drang niet voelen en zich niet hoeven te beheersen.
Wat is er bij de een anders dan bij de ander. Het meest voor de hand liggende: het beeld van "wat is".

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 20:52

RobW schreef:
28 apr 2018, 20:41
neus schreef:
28 apr 2018, 19:58
RobW schreef:
28 apr 2018, 18:45


Als je kijkt naar het woord vasthouden en wanneer je dat dan probeert te doen. Dan is de realiteit (de beleving) eigenlijk al aan het weglopen, maar heerst er onbehagen voor de gevolgen. Met weglopen bedoel ik dat een nieuw idee zich aandringt, of twijfel tussen meerdere ideeën. Nogmaals, dit gaat niet over goed en slecht of waar of onwaar. Maar vasthouden is een kunstmatige continuïteit, die hierdoor een totaal andere betekenis krijgt. Net zoals het verschil tussen vergeven en theoretisch vergeven.
Hou je vast aan deze waarheid?
Er is z'n grappig buddha quotje. Zegt zoiets als; 'my secret is that I don't care what happens'. Niets willen biedt ook zekerheid, maar is erg moeilijk/ondoenlijk. Zekerheid blijft moeilijk. Het continue verleidingsproces van de hersens die de onzekerheid probeert te slim af te zijn.
Lijkt toch verdomd veel op "the art of not giving a fuck", cynisme werd door Sloterdijk getransformeerd naar kynisme.
Kynisme, als ik het goed begrepen heb, is constructieve antwoorden proberen te geven, dus niet tegen een egoist zeggen dat ie z'n ego moet loslaten.(weet ik dan als voorbeeld)
In boedisme bedoelt men volgens mij, alles is tijdelijk. De quote is als grappig bedoeld.

Je vraagt of ik me vast hou aan deze waarheid.
Verlicht ben ik niet, dus kan ik niet zeggen dat ik onbekend ben met de wens vast te willen houden.
Waarheid ken ik ook al niet.
vasthouden aan eerlijkheid naar jezelf en anderen lijkt mij geen kwaad kunnen...

die valse vraag was inderdaad de grap

Verwijderde gebruiker

Bericht door Verwijderde gebruiker » 28 apr 2018, 20:53

neus schreef:
28 apr 2018, 20:52
RobW schreef:
28 apr 2018, 20:41
neus schreef:
28 apr 2018, 19:58


Hou je vast aan deze waarheid?



Lijkt toch verdomd veel op "the art of not giving a fuck", cynisme werd door Sloterdijk getransformeerd naar kynisme.
Kynisme, als ik het goed begrepen heb, is constructieve antwoorden proberen te geven, dus niet tegen een egoist zeggen dat ie z'n ego moet loslaten.(weet ik dan als voorbeeld)
In boedisme bedoelt men volgens mij, alles is tijdelijk. De quote is als grappig bedoeld.

Je vraagt of ik me vast hou aan deze waarheid.
Verlicht ben ik niet, dus kan ik niet zeggen dat ik onbekend ben met de wens vast te willen houden.
Waarheid ken ik ook al niet.
vasthouden aan eerlijkheid naar jezelf en anderen lijkt mij geen kwaad kunnen...

die valse vraag was inderdaad de grap
ik hoop dat je het ook grappig opvat, vaak begrijpt men mij niet in mijn humor...

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 00:07

Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 21:50


Het besef hoe het moet zijn voor die vrouw.

Het besef.....
een aantal jaren geleden ging ik naar een winkel om te kijken wat ik tegen ratten kon doen.
Een verkoper kwam op mij af en na mijn verhaal gedaan te hebben adviseerde hij mij een gif.
Het is niet mijn intentie te doden, zeker niet wanneer er vriendelijkere manieren zijn.
De verkoper vertelde mij dat het gif een vriendelijke manier was. Het beestje eet het gif, waarna hij inwendig verbrandt.
het besef dat deze verkoper had was dat het diertje er niets van voelde.

Is het hebben van besef een garantie dat het besef overeenkomt met de beleving van de ander?

Gebruikersavatar
memeticae
Posts in topic: 6
Berichten: 6523
Lid geworden op: 07 jun 2014, 02:30
Contacteer:

Bericht door memeticae » 29 apr 2018, 02:49

De andere ik schreef:
25 apr 2018, 08:52
brave burgers .............
Die zijn er alleen maar.
Het is alleen maar een illusie dat je regels op kunt stellen waar iedereen aan gehoorzaamt.
regels die er zijn, waar een ieder aan gehoorzaamt, zijn niet opgesteld door de mensen daar houdt ieder mens zich aan.
Die regel is, doe niet het onmogelijke.
Het klinkt mooi.

Maar, mag ik dat ook eens lezen in begrijpelijk Nederlands?
(Als het U belieft?)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 11:29

Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 08:39
De andere ik schreef:
29 apr 2018, 00:07
Pink Panter schreef:
28 apr 2018, 21:50


Het besef hoe het moet zijn voor die vrouw.

Het besef.....
een aantal jaren geleden ging ik naar een winkel om te kijken wat ik tegen ratten kon doen.
Een verkoper kwam op mij af en na mijn verhaal gedaan te hebben adviseerde hij mij een gif.
Het is niet mijn intentie te doden, zeker niet wanneer er vriendelijkere manieren zijn.
De verkoper vertelde mij dat het gif een vriendelijke manier was. Het beestje eet het gif, waarna hij inwendig verbrandt.
het besef dat deze verkoper had was dat het diertje er niets van voelde.

Is het hebben van besef een garantie dat het besef overeenkomt met de beleving van de ander?
Een vrouw is niet hetzelfde als een rat. Wanneer iemand geen besef heeft dan is hij geestelijk gehandicapt en kun je hem dus niets bijbrengen. Je zou zo'n persoon een hopeloos geval kunnen noemen. En tja, wat doe je daarmee?
Een rat is zeker iets anders dan een vrouw, hoewel je hebt ook vrouwelijke ratten. Het is evengoed een levend wezen die met enig respect behandeld dient te worden, die een bestaansrecht heeft en vrijheid geniet om te doen wat mogelijk is.

Geen besef of ander besef is een wereld van verschil. Meestal komt deze bewering neer op het niet accepteren van het besef van de ander. Het is hooguit iets wat 'men' niet zou willen.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 13:08

Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 11:44
De andere ik schreef:
29 apr 2018, 11:29
Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 08:39


Een vrouw is niet hetzelfde als een rat. Wanneer iemand geen besef heeft dan is hij geestelijk gehandicapt en kun je hem dus niets bijbrengen. Je zou zo'n persoon een hopeloos geval kunnen noemen. En tja, wat doe je daarmee?
Een rat is zeker iets anders dan een vrouw, hoewel je hebt ook vrouwelijke ratten. Het is evengoed een levend wezen die met enig respect behandeld dient te worden, die een bestaansrecht heeft en vrijheid geniet om te doen wat mogelijk is.

Geen besef of ander besef is een wereld van verschil. Meestal komt deze bewering neer op het niet accepteren van het besef van de ander. Het is hooguit iets wat 'men' niet zou willen.
Ik weet niet wat je bedoelt met "deze bewering" maar ik refereerde aan de garantie die je noemde.
Met geen besef bedoel je dus geen besef van een specifiek besef
Verder neem ik aan dat je het had over letterlijke ratten en geen figuratieve.
Het kan beide. Misschien wel interessant om bij de figuratieve rat te kijken naar wat leidend is. Het besef wat deze rat jou* aangedaan heeft of het besef wat je* deze rat aandoet.

* De jij vorm die ik gebruik is bedoeld om te stimuleren vanuit de "ik, als mens"-vorm te kijken en niet om je aan te vallen of te van iets te beschuldigen.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 14:20

Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 13:26
De andere ik schreef:
29 apr 2018, 13:08
Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 11:44


Ik weet niet wat je bedoelt met "deze bewering" maar ik refereerde aan de garantie die je noemde.
Met geen besef bedoel je dus geen besef van een specifiek besef
Verder neem ik aan dat je het had over letterlijke ratten en geen figuratieve.
Het kan beide. Misschien wel interessant om bij de figuratieve rat te kijken naar wat leidend is. Het besef wat deze rat jou* aangedaan heeft of het besef wat je* deze rat aandoet.

* De jij vorm die ik gebruik is bedoeld om te stimuleren vanuit de "ik, als mens"-vorm te kijken en niet om je aan te vallen of te van iets te beschuldigen.
Dan zou je dus een balans moeten opmaken. Wanneer het slachtoffer met een levenslang trauma moet rondlopen terwijl de dader er mooi mee wegkomt een doodleuk verder gaat met slachtoffers maken, dan lijkt mij de balans niet in evenwicht. Die balans in evenwicht brengen lijkt mij een hele kunst. Ervan uitgaande dat slachtoffer en dader over besef beschikken (anders wordt het een psychiatrische kwestie).
Op het moment dat er een slachtoffer is, is er al een balans opgemaakt waarbij niemand verder iets heeft gedaan. Naderhand iets doen heeft geen effect meer. Men is te laat. Waarin schieten wij tekort als samenleving, dat wij te laat zijn, alleen maar kunnen reageren op het moment dat het te laat is.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 15:39

Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 14:55
De andere ik schreef:
29 apr 2018, 14:20
Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 13:26


Dan zou je dus een balans moeten opmaken. Wanneer het slachtoffer met een levenslang trauma moet rondlopen terwijl de dader er mooi mee wegkomt een doodleuk verder gaat met slachtoffers maken, dan lijkt mij de balans niet in evenwicht. Die balans in evenwicht brengen lijkt mij een hele kunst. Ervan uitgaande dat slachtoffer en dader over besef beschikken (anders wordt het een psychiatrische kwestie).
Op het moment dat er een slachtoffer is, is er al een balans opgemaakt waarbij niemand verder iets heeft gedaan. Naderhand iets doen heeft geen effect meer. Men is te laat. Waarin schieten wij tekort als samenleving, dat wij te laat zijn, alleen maar kunnen reageren op het moment dat het te laat is.
Dat ben ik niet met je eens. Bij een auto-ongeluk is het normaal dat er een balans wordt opgemaakt. Wanneer iemand, bijvoorbeeld, een whiplash heeft opgelopen door toedoen van de tegenpartij dan heeft hij recht op een vergoeding wegens inkomstenderving. Een advocaat die gespecialiseerd is in letselschade kan daarin behoorlijk ver gaan.
Het klopt helemaal wat je zegt, dat dit gebeurd.
Achteraf wordt de schade bepaald van wat vooraf bepaald is. het afhankelijk zijn van inkomsten.
De reactie is vooraf dus al bepaald en niet achteraf. op het moment dat je vooraf stelt dat een mens niet afhankelijk is van inkomen, hoef je achteraf niet het inkomen verlies niet te compenseren.
je zou kunnen stellen dat we als samenleving tekort schieten om anders te kunnen reageren, gericht op dat wat we doen.

Doden kun je uiteraard nooit meer tot leven wekken en dan ben ik het wel met je eens. Je kunt hooguit proberen om tot het besef van de moordenaar te komen dat hij zich realiseert wat hij anderen (naasten van het slachtoffer) heeft aangedaan. In het beste geval kun je iemand vermoorden waarmee iedereen blij is maar ik denk dat dit in veel gevallen anders zit.
Is weer achteraf.
Waarin schieten wij als samenleving tekort in dat we niet vooraf een moord kunnen voorkomen.
Of met andere woorden. wat stellen wij als samenleving in wat we doen,wat moorden voor iemand kan rechtvaardigen.
Wat geldt vooraf aan een moord en zijn we in staat dat te veranderen.
Één van die redenen, die wij als samenleving creëren is het reageren achteraf, het opleggen van sancties, waarbij iemand getuigen van een overtreding van gestelde regels liquideert om te voorkomen dat hij gepakt wordt.
Bepaalde moorden zijn het resultaat van wat we zelf als samenleving doen.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 17:05

Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 16:03
Schade kun je nooit altijd voorkomen. Natuurlijk is voorkomen altijd beter dan genezen. Maar als er eenmaal schade is dan zie ik niet waarom deze niet gerepareerd zou mogen worden in de gevallen waarin dit mogelijk is. Dat is niet hetzelfde als sanctioneren. Wanneer jij een bal door mijn raam schiet, al dan niet opzettelijk, dan is het betalen van de reparatie toch geen sanctie?
Klopt, op het moment dat je iets doet loop je risico. er is geen controle in de vorm van iedere situatie volledig beheersen.
op het moment dat iemand tegen een bal trapt, kan er een ruit sneuvelen. Repareren betekent een nieuwe ruit. Betalen van een nieuwe ruit is iets anders dan het repareren. Betalen is erop gericht wat wij doen, hoe wij het doen onafhankelijk van de schade, waardoor wij een extra gevolg geven. Het stopt niet bij er is schade en er moet een ruit vervangen worden. Het moet ook nog eens betaald worden. om het te kunnen betalen verlangt ook nog weer een reactie. stel ik moet 10 artikelen verkopen om de schade van de ruit te kunnen betalen, betekent dat op de actie dat de ruit gesneuveld is 10 mensen elk een artikel moeten kopen zodat ik de schade van de ruit kan betalen.
Hoe wij het doen maakt dat wij zoveel meer moeten doen om dat te bereiken wat we willen doen, waardoor we de gevolgen van iets groter maken dan dat ze in oorsprong zijn.

Gebruikersavatar
De andere ik
Posts in topic: 36
Berichten: 404
Lid geworden op: 19 jan 2018, 12:14
Contacteer:

Bericht door De andere ik » 29 apr 2018, 17:47

Pink Panter schreef:
29 apr 2018, 17:21
Het is duidelijk dat je er onderuit probeert te komen. Wanneer mijn ruit is gesneuveld dan ga ik als gevolg daarvan liever niet op de tocht zitten. Je hebt mijn woongenot aangetast. Jij hebt zelf extra gevolg gegeven aan dat balletje trappen, niet ik. Ik maak de schade ook niet groter dan het is. Ik verlang gewoon net zo'n ruitje, geen glas in lood of iets anders waardoor ik ga zitten profiteren van de situatie. In jouw geval mag ik blijkbaar blij zijn met een stukje karton. Zo lust ik er nog wel een paar.
ik probeer nergens onderuit te komen, ik geef alleen aan dat de manier verdere consequenties heeft en dat dat de gangbare manier is hoe we het doen.
Het kan ook anders, waarin de de gevolgen van schade slechts beperkt tot het herstellen van schade. Daarvoor moet je als samenleving van het systeem af willen stappen van betalen.

Gesloten

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten