Filosofieforum.nl

Ik lees momenteel een boek over metafysica (als voorbereiding op een cursus Metafysica), en ik bedacht het volgende : een goede filosoof aanvaardt dat het inzicht dat hij vandaag verworven heeft, misschien niet het inzicht van morgen zal zijn. Want leven is leren, en elk nieuw gegeven kan een conclusie bevestigen, of verscherpen, maar ook totaal doen omslaan. Een goede filosoof houdt rekening met élke nieuwe vraag (van hemzelf of van een ander), en met élke kritiek. Een filosofisch besluit is ook altijd persoonlijk, en mag je niet aan anderen opdringen. Iedereen zou integendeel uitgenodigd moeten worden om óók na te denken. Filosoferen doe je ook het best met zo weinig mogelijk aannames (bv. over het bestaan en de aard van God en de wereld, over het verwerven van kennis : kan dit enkel via de rede ?, over de zin/onzin van dit leven...).

Ik antwoord cursief op je berichtje.

Ik lees momenteel een boek over metafysica (als voorbereiding op een cursus Metafysica), en ik bedacht het volgende : een goede filosoof aanvaardt dat het inzicht dat hij vandaag verworven heeft, misschien niet het inzicht van morgen zal zijn.

Een goede filosoof aanvaardt dat niet, hij weet gewoon dat hij dat best doet.

Want leven is leren, en elk nieuw gegeven kan een conclusie bevestigen, of verscherpen, maar ook totaal doen omslaan.

Waarom zou leven leren moeten zijn? Mag men ook niet leven en tevreden zijn met wat men kan zonder nog verder te willen leren?

Een goede filosoof houdt rekening met élke nieuwe vraag (van hemzelf of van een ander), en met élke kritiek.

Ingaan op ‘elke nieuwe vraag/kritiek’, lijkt me nogal vermoeiend. Als die ‘goede filosoof’ dat wil doen, zal hij inboeten op zijn nachtrust vrees ik. Dat gaat de scherpte van zijn inzicht wellicht niet vergroten?

Een filosofisch besluit is ook altijd persoonlijk, en mag je niet aan anderen opdringen.

Ah, fijn. Hier verschijnt respect voor elke mens. Leuk!

Iedereen zou integendeel uitgenodigd moeten worden om óók na te denken.

Waarom zou iedereen moeten nadenken? Is dat niet een beetje opdringen van je eigen filosofisch besluit (zie vorige zin)? En als ik nu eens zou besluiten dat ik in mijn leven genoeg heb nagedacht en me voortaan nog alleen ga richten op het leven te beschouwen zonder na te denken?

Filosoferen doe je ook het best met zo weinig mogelijk aannames (bv. over het bestaan en de aard van God en de wereld, over het verwerven van kennis : kan dit enkel via de rede ?, over de zin/onzin van dit leven...).

Als u schrijft: filosoferen doe je ook het best, dan impliceert dat, dat je een zeker doel voor ogen hebt dat je met het filosoferen wil bereiken. Dus, expliciteer misschien eerst je doel; bepaal dan de weg daar naartoe? Als je alleen wil filosoferen om te filosoferen (dat mag ook), dan lijkt er me niet echt een beste weg, want dan is elke weg goed.

Succes!

metabletica