Filosofieforum.nl

Axioma: Er is geen Goddelijk axioma kenbaar.

Wat is het axioma van de christelijke God?
- Christus is gestorven aan het kruis
Hoe weet je dat dat juist is?
- Het staat in de bijbel
Hoe weet je dat de bijbel juist is?
- De bijbel is het woord van God
Hoe weet je dat dat zo is?
Et cetera.
Je moet uiteindelijk iets als axioma aannemen. Doch, het is de mens die iets aanneemt, en derhalve is het axioma menselijk en niet Goddelijk.

Om een Goddelijk (dus: door God bevestigd) axioma te verkrijgen, moet God aantonen dat het waar is. Maar uiteindelijk is het een mens die verklaart dat iets waar of onwaar is, en niet God. Tenzij je God definieert, en die definitie als axioma aanneemt. Maar die definitie is van de mens, en derhalve is het axioma niet Goddelijk.

Het enige axioma dat Goddelijk kan zijn is bovenstaande.

Dogma's heten die dingen, waar je het over hebt en net geuit hebt.

Een axioma is: dat we afspreken dat + leidt tot: 1+2=3, akkoord?
Een dogma is: dat Jezus de zoon van God was en aan een kruis gestorven is. Dat is zo, punt.

Axioma/Dogma=x=Dogma/Axioma.

Oftewel: een dogma is het reciproke van een axioma en vice versa.

Het is de GGD in gevecht met het KGV.
Daarom vallen wetenschap en religie eigenlijk niet te onderscheiden.

Het is een gevecht tussen "ratia".
Hoe dan wel?

Met normaal verstand. Niet gestoeld op axioma en dogma.
(eeuwige twijfel?)

(Oh, tussen haakjes, dat wil ik een computer nog wel eens zien doen: twijfelen.)

Zoek maar niet naar die x trouwens.
Dat is namelijk wiskunde, gestoeld op axiomata die weer dogmatisch van oorsprong zijn.

Binnen een bepaalde dogmatische of axiomatische sfeer, valt in hun overlap niets te bewijzen over de afzonderlijke sferen. Behalve dat hun overlappend zijn, binnen de die sfeer/overlappend gebied geldende "wiskunde" of "religie": TRUE, zou kunnen opleveren.

Het enige dat je je dan nog af hoe te vragen is het volgende:
- In welke sfeer leef ik
- Leef ik in de sfeer van een ander
- Zijn onze sferen gelijk.

memeticae schreef:Zoek maar niet naar die x trouwens.
Dat is namelijk wiskunde, gestoeld op axiomata die weer dogmatisch van oorsprong zijn.

Gödel vond een manier op de wiskunde beweringen over zichzelf te laten doen. Zo is mijn bovenstaand axioma ook ongeveer uitgepakt. Zelfreferentie. Terugkoppeling. Resonantie. Cirkelvorm. Dat maakt het in mijn ogen onverwacht bijzonder.

Ik krijg het gevoel alsof het hier over een mens-bewijs gaat, dat zich in de plaats stelt van een gods-bewijs.

Gaat allemaal over geschiedenis als bron, wat Leonardo probeert te ontkrachten.

Ik durf de stelling wel aan dat de meeste van onze gedachten hun oorsprong vinden in de geschiedenis (van denkers en zo).

Het is zelfs een geconstateerd psychologisch verschijnsel dat mensen de neiging hebben om gedachten die ze opgepikt hebben van anderen - of dat nu uit een gesprek komt of door te lezen - te presenteren als die van hun zelf.

Zelf heb ik dat onvermoeibaar geprobeerd te vermelden in mijn posts.

Maar dan blijft er nog een vonkje van inspiratie of zo iets over.
Iets wat je invalt buiten die buitenwereld.

Het mens-bewijs blijft altijd overeind in mijn gedachten.
Maar dat is een lullig beginnetje om je te ontworstelen en te emanciperen tov het buiten.

Waar het op aan komt is speels nieuwe gedachten verder te ontwikkelen die iets toevoegen aan eeuwenoude discussies.

Je moet niet denken dat je zo maar uit het niets kan scheppen.
....
Moet ik wel zeggen dat van buiten ik de wiskunde wel beschouw als goddelijk in de zin van absoluut.
En niet alleen als een aanname of afspraak (zoals Memeticae beweerde).

Als je geen beslissingen neemt welke bron je accepteert ben je verloren.

De echte leegte blijft altijd leeg.
Blijf je alleen over met je 'vrijheid' (die ook weer uit de geschiedenis overgenomen is).

Wat ik maar wil zeggen is dat het besef dat je een sociaal wezen bent en daarnaast nog onderdeel van het totaal een wezenlijk verschil kan maken met die amateuristische spelletjes.

Zei de profeet.

Brandt me maar af. De kruisdood zal me een genoegen zijn.

In mijn verbeelding dan. Dat wel.

In mijn trip kan ik niet voldoende de nadruk leggen op mijn onderschrift hier.

"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers"

Wat weer een mogelijkheid is om veel denkers tot elkaar te brengen met hun abominabele pogingen (mijzelf inclusief) tot elkaar te brengen met dat sociale verhaal in mijn achterhoofd.

Als ik telepathie kan (ik vermijd het woord “paranormaal”), wat heb ik er dan nog aan om God te ontkennen? Sterker nog, als God bestaat, en ik zou een bepaald geloof in God hebben, zou, als er echt een God is, deze me dan in een waandenkbeeld over Hem laten geloven?

Je kunt niet anders dan God vertrouwen! Je moet ergens beginnen! Waar moet je in geloven als er geen God is? Kunt u uw overtuiging verdedigen, als er geen absolute waarheid is? Kunt u überhaupt ergens van overtuigd zijn, als er geen absolute waarheid is?

Descartes probeerde met een soort gelijke redenering te onstsnappen uit zijn isolement van 'Ik denk dus ik ben'
Want vanuit dat uitgangspunt of axioma kwam hij niet verder.
Hij kwam toen op de idee van de kwade genius in zijn gedachte-experiment en besloot tot vertrouwen.

Je bevindt je dus in erudiet gezelschap Leonardo!

Waar moet je in geloven als er geen God is? Kunt u uw overtuiging verdedigen, als er geen absolute waarheid is? Kunt u überhaupt ergens van overtuigd zijn, als er geen absolute waarheid is?

Ik stel me zo voor dat dat voor Descartes de doorslag gaf.

En dan te bedenken dat hij als voorloper van onze tijd beschouwd wordt in de 'geschiedenis van de filosofie'.

Je kunt natuurlijk ook de axioma's van de wis- en natuurkunde nemen. Die zijn falsifieerbaar waar.

God is per definitie waar.

Als God niet bestaat is de de set 'God' leeg, {}, en is deze lege set waar, maar hoe kan 'niets' waar zijn? En is, als er geen God is, niets waar? De wis- en natuurkunde zijn nog altijd waar!

De wis- en natuurkunde zijn gebaseerd op axioma's die juist zijn omdat de voortvloeiselen ervan 'juist' zijn (falsifieerbaar). Vervolgens wordt achterstevoren bewezen dan de axioma's correct zijn. ze zijn echter nergens op gebaseerd.

Het God-axioma is per definitie waar, en is dus met zekerheid waar. Het probleem ontstaat als de set 'God' leeg is! Een ander en zeer groot probleem is dat God niet falsifieerbaar is, omdat het de lege set kan zijn!

Memeticae: meestal kan ik nog wel iets van je volgen, maar dit keer, vergeef me, snap ik je in zijn geheel niet.

Yopi: Thanks!

Er zijn geen axioma's en zelfs dat is geen axioma.

Axioma's in de wetenschap krijgen hun validiteit ('waarheid') van toetsing aan de werkelijkheid. Doch, wie zegt dat de werkelijkheid waarheid vertegenwoordigt?

Je kunt waarheid definiëren als wetmatigheid. Dan zijn wetenschappelijke axioma's waar.