In zijn boek . Het einde van de geschiedenis en de laatste mens schrijft Fukuyama : De gebeurtenissen waarvan we getuigen zijn, betreffen niet enkel het einde van de Koude Oorlog, of het voorbijgaan van een specifiek tijdperk uit de naoorlogse geschiedenis, maar het einde van de geschiedenis als dusdanig: namelijk, het eindpunt van de ideologische evolutie van de mensheid en de universalisering van de Westerse liberale democratie als de uiteindelijke vorm van menselijk bestuur. *
Hier worden twee stellingen geponeerd, één over een verondersteld deel van de evolutie en één betrekking hebbend op een type van bestuur. Wie deze tekst op zich in laat werken, komt tot de vasstelling dat de twee stellingen niet met elkaar in relatie staan.
Als de "ideologische evolutie " mag worden gezien in het bredere verband van de ethische ontwikkeling van de mens dan zal het moeilijk worden Fukuyama's stelling te verdedigen omdat de evolutie als totaalconcept een permanent verschijnsel is , dus ook de delen van die evolutie. De mens, onze soort, op de klok van de eeuwigheid nog maar net op aarde voorlopig als hoogst ontwikkeld product van die evolutie zover, is op het gebied van ethiek tot op heden nauwelijks aan zijn ontwikkeling toegekomen. Na de Griekse beschaving waarin grote denkers geschiedenis schreven door een gedachtengoed na te laten waaruit heden ten dage nog steeds wordt geciteerd viel er over Europa een zwarte schaduw , die van het Christendom, die iedere vorm van geestelijke vrijheid verketterde, demoniseerde en vervloekte. De vaders van de Verlichting konden , omdat de Westerse Wereld er rijp voor was - dat wil zeggen dat de knellende greep van de kerk het begaf - onvervolgd over gaan tot publicatie van nieuwe ideeën, gedachten en ideologiën met als gevolg de geboorte van een stortvloed van " ismen " van welke misschien het Marxisme de zwaarste sporen heeft nagelaten. Er van uitgaand dat de mens nog maar aan het begin van zijn lifecycle staat en misschien nog miljoenen jaren te gaan heeft, zal hij zich tot in lengte van dagen ethisch blijven ontwikkelen. Als eerste tastbare proeve van die ethische ontwikkeling mag de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens worden gezien, een Westers concept van een intentie (Elenora Roosevelt ) , maar welke nog lang niet door alle volken wordt aanvaard. Op vrijheid van godsdienst staat in de fundamentalistische moslimlanden de doodstraf, maar ook in de minder strenge landen is godsdienstvrijheid ver weg. De mensheid heeft nog een lange weg te gaan, sterker, begint nu eerst de weg in te slaan naar een hogere moraal, een moraal gebaseerd op eerbied voor het leven, op een geweldloze mondiale samenleving, zorg voor de medemens, zorg voor het environment en bovenal de vrijheid van woord en schrift. . Maar ook in de zogenaamde vrije Westerse Wereld was het met de vrijheid van woord en geschrift nog niet bijster goed gesteld. De Index L.P. werd pas in 1966 afgeschaft, Sartre genoot de "eer "als laatste opgevoerd te mogen worden. Zelfs nu nog - één en twintigste eeuw - wordt geworsteld met de vraag wat wel en wat niet maatschappelijk toelaatbaar is en waar vrijheid overgaat in oneerbaarheid. De wetgever durft deze zaak nog steeds niet volledig over te laten aan de samenleving , dus de cultuur zelf. Tevens wat disciminatoir is en wat niet is een vraag die nog steeds niet beantwoord is, waar ligt precies de - steeds verschuivende - grens. Is het discrimimatoir bepaalde culturen in te delen in een lagere trap van beschaving , ook al is dat volgens overeengekomen normen aantoonbaar te maken ? En dan nog iets , zijn wij er zo zeker van dat de latere nageslachten ònze ideologische normen en waarden zullen naleven. Dat lijkt niet waarschijnlijk. Er is nu al een gebied aan te wijzen dat nog steeds sterk evolueert en dat is de wetgeving - dus sociale opvatting - met betrekking tot euthanasie. Nu de ouderen steeds ouder worden, op steeds latere leeftijd ziekelijk en gebrekking gaan worden dient zich de vraag aan of de wetgeving niet sterk verruimd moet worden. Palliatieve sedatie is een behandeling die vroeger nauwelijks werd toegepast maat tegenwoordig steeds meer. Ook het vervolg op deze behandeling zal juridische acceptatie moeten vinden.
* wikipedia
Commentaar op Fukuyama's bekenste werk
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten