Europa, een anlyse
Geplaatst: 27 jun 2016, 09:21
Toen de zoon van de koning van Holland, Napoleon III aan Pruisen de oorlog verklaarde zal hij in de verste verte niet hebben kunnen voorzien dat die daad uiteindelijk zou uitlopen op de stichting van de EGKS ( 1952), de voorloper van de EU. Zo moeilijk is het om een een visie te hebben over drie generaties. De Frans-Duitse oorlog, prelude op WO I, voortgezet door WO II verdeelde de Europese tegenstellingen tot op het bot. Als darwinist ben ik snel geneigd bij de verklaring van grote trends in het leven van volken de evolutietheorie te betrekken omdat vaak gebleken is dat dan veel stukken van de puzzel op hun plaats vallen. Wellicht ook hier. Hoe is het anders verklaarbaar dat 10 jaar na WOII de ondehandelingen begonnen over een economische en politieke gemeenschap met ex-Nazivolken die door de andere Europeanen diep gehaat werden en door iedeen met walging werden bejegend toen de volle omvang van de Holocaust bekend werd. Dat de EEG er tóch kwam, indanks de woedende en verhitte debatten in de parlementen, mag gezien worden als een triomf van de rede. We zijn inmiddels meer dan een halve eeuw verder en zien dat er steeds meer zand in de Europese raderen komt en dat het huidige bestuur er geen oplossing voor heeft. Hoe gaat het nu verder ? Om de huidige situatie te kunnen analyseren is het nodig emoties achterwege te laten en de toestand afstandelijk en beschouwelijk te beoordelen. Voor mij staat vast dat tegen het eind van deze eeuw alle volkeren op aarde ondergebracht zullen zijn onder een lappendeken van twintig of iets meer Economische Gemeenschappen en dat is geen prognose maar een extrapolatie van reeds overduidelijk begonnen trends. Er zijn veel signalen die er op duiden dat grensoverschrijdende overlegstructuren een harde noodzaak zijn om met z'n allen op deze aarde te overleven. Engeland wellicht zonder Schotland gaat het moeilijk krijgen. Geen enkel land kan zijn eigen problemen meer oplossen, de grensoverschrijdende problemen, lucht-zeevaart, klimaat, energie, asielproblematiek, wereldvoedselsituatie, slavernij ( arbeidsdwang ), grondstoffenschaarste, burgeroorlogen, internationaal terrorisme, nieuwe virussen, beginnen zo'n omvang te krijgen dat ieder individue daar - zij het indirect - mee te maken gaat krijgen. Steeds meer ellende komt op de bureaus van internationale bestuurders terecht, steeds vaker wordt een beroep gedaan op VN, OESO, IMF, UNESCO, UNICEF, WHO, etc. etc. organisaties die tot voor kort niet eens bestonden. Beslissingen genomen door ECB of FED hebben meteen uitstraling via de beurzen op internationale fondsen, dus de totale wereldeconomie.
Maar in de evolutie gaat niets gemakkelijk, zeker niet waar het mensen betreft. In de lange geschiedenis van het leven is veel vernietigd en is vaak opnieuw begonnen. Het is zeker denkbaar dat Europa opnieuw beginnen moet maar de basis blijft overeind. Diep instinctief voelen wij collectief aan dat een interne Europese samenwerking nodig is en wat nu met de Brexit gebeurd is , is voor Europa ongemeen interessant. Misschien zelfs is de voortzetting van de Eu door deze daad gered. In de eerste plaats dan de constatering dat de helft van de Britten niet uit de EU wil, voorts dat een groot tegenargument niet de Europese eenwording was maar de toevloed van migranten en gelukszoekers. En ten derde dat 62 % van de Brisen jongeren absoluut geen Brexit wilden, dat het voornamelijk ouderen, conservatieven en plattelanders waren die de kern vormden van uittreding. De grote vraag doet zich nu voor of wij in Europa mensen hebben van het kaliber van Robert Schuhman, Jean Monnet, Konrad Adenauer- de groindleggers van de EU - die met visie en wijsheid de weg kunnen wijzen naar de toekomst. Een speciaal probleem vormt de opmars van populistische partijen die anti-Eu zijn maar niettemin het recht hebben gehoord te worden. Mochten we in de handen vallen van populisten is het voorlopig gebeurd met de huidige vorm van de EU en kan een volgende generatie opnieuw beginnen.
Maar in de evolutie gaat niets gemakkelijk, zeker niet waar het mensen betreft. In de lange geschiedenis van het leven is veel vernietigd en is vaak opnieuw begonnen. Het is zeker denkbaar dat Europa opnieuw beginnen moet maar de basis blijft overeind. Diep instinctief voelen wij collectief aan dat een interne Europese samenwerking nodig is en wat nu met de Brexit gebeurd is , is voor Europa ongemeen interessant. Misschien zelfs is de voortzetting van de Eu door deze daad gered. In de eerste plaats dan de constatering dat de helft van de Britten niet uit de EU wil, voorts dat een groot tegenargument niet de Europese eenwording was maar de toevloed van migranten en gelukszoekers. En ten derde dat 62 % van de Brisen jongeren absoluut geen Brexit wilden, dat het voornamelijk ouderen, conservatieven en plattelanders waren die de kern vormden van uittreding. De grote vraag doet zich nu voor of wij in Europa mensen hebben van het kaliber van Robert Schuhman, Jean Monnet, Konrad Adenauer- de groindleggers van de EU - die met visie en wijsheid de weg kunnen wijzen naar de toekomst. Een speciaal probleem vormt de opmars van populistische partijen die anti-Eu zijn maar niettemin het recht hebben gehoord te worden. Mochten we in de handen vallen van populisten is het voorlopig gebeurd met de huidige vorm van de EU en kan een volgende generatie opnieuw beginnen.