Filosofieforum.nl

Maar ik kan nog twee kanten op...
tweestrijden verscheuren me.... Zou ik een gesprek aangaan of duw ik het de vergeetput in? Kom ik ermee naar buiten of laat ik het altijd onbekend...

Veel wijsheid gewenst bij het besluit maken. Kijk voor de grap eens onder het onderwerp "behavioural economics" dat gaat over hoe mensen beslissingen maken.

Leon schreef:Veel wijsheid gewenst bij het besluit maken. Kijk voor de grap eens onder het onderwerp "behavioural economics" dat gaat over hoe mensen beslissingen maken.

Opportunisten en pragmatici doen het zo:



Beide vergeten de hoeveelheid beschikbare klaverals term mee te tellen.
Of negeren dit gewoon.

Er zit een rare symmetrie rondom de kruispunten, dat geeft al aan dat er andere afhankelijkheden zijn.

Leg dat de opportunisten en pragmatici maar eens uit.

Ik beschouw mezelf ook wel als pragmaticus.

Waar is wat werkt.

En ik beschouw mezelf als pessimist.

Het werkt nooit zoals je wilt.

Plus dat ik mijzelf beschouw als gelovige.

Het werkt nooit zoals je wilt, omdat het symmetrisch werkt (de ene kant op en de andere kant op) [God = symmetrie]

Waarbij ik stoicijn probeer te zijn (maar nooit kan zijn)

Hoe past sarcasme je?

Of mis ik de ironie?

beste memeticae,

geen sarcasme of ironie. Zo zie ik mijzelf, en probeer ik oprecht te zijn.

Zoals het gras?

Groener aan de andere kant.

of

Zo groen.

Grazen dat ken ik wel.

MU

Ik lees in de grafiek ook de letters MU.

Ik volgde een hoorcollege over de Bijbel, en een literatuuronderzoeker had ontdekt dat veel verhalen in de Bijbel een U-vorm hebben. Het gaat steevast slecht en bergafwaarts, maar door geloof, hoop, en liefde (met name God) zet de stijgende lijn weer in en komt men er weer bovenop.

Heel irritant als je dat soort grafische voorstellingen eenmaal ontdekt, want geduld opbrengen of "meegaan" in een verhaal is er dan niet meer bij.

Empathie, heet dat.

Verzink er niet in.

Spiegelneuronen toch? Ook wel beschreven als mee-voelen/mee-beleven in sensorische waarnemingen.

Er zijn interessante aspecten daar aan, namelijk temporele. Je kunt door filmbeelden/geluidsfragmenten van een andere tijd, alsnog in "contact" komen met personages en dan heb je als het ware "communicatie" tussen tijdstippen in plaats van ruimtestippen.

Ik weet niet of het begrip "communicatie" daarbij voldoet aan een definitie van wederzijdsheid, het lijkt eenzijdig. Ik stel me voor dat communicatie, ook op deze manier, nooit eenzijdig kan zijn.

Dat mee-voelen is als het ware toch een uitdrukking van verstrengeling denk ik. Anders is mee-voelen bij voorbaat niet mogelijk.

Om van communicatie tot dialoog te kunnen komen is luisteren onontbeerlijk.
Anders blijft het namelijk een monoloog.

Maar communicatie desondanks.

Aan de andere kant: twee verstrengelde monologen kunnen op communicatie lijken, de vraag wordt dan echter of en hoe er informatie uitgewisseld wordt.

Zolang de monoloog tot dialogie leidt, is er niets aan de hand.

Denk ik.

Grappig dat je trouwens die filmbeelden aanhaalt, waarom kunnen ze niet anno nu() op normale snelheid afgespeeld worden? Waarom moet het verleden er altijd als slapstick uitzien? Dat maakt het verplaatsen er niet makkelijker op.

Mooi beeld: verstrengelde monologen. Hoe onderscheid je dat nog van dialoog? Iemand moet toevallig geluk hebben dat zijn/haar monologen verstrengeld zijn om het idee te hebben contact te hebben.

Daar heb je empathie voor nodig.

Verzink er niet in, zei ik al.
Want het gevaar bestaat je eigen monoloog te verliezen.

Het tegendeel, alleen maar een eigen monoloog hebben, lijkt me niet realistisch, dus het verliezen van de eigen monoloog ook niet. Een praktische toepassing van symmetrie-denken.

Maar bedankt voor de waarschuwing, is bevind me inderdaad meer op dat pad dan op het andere pad.

Enkel een eigen monoloog hebben is als communicatie zonder informatieuitwisseling.
Zelfs zwarte gaten kunnen dat niet.
(Waardoor Hawkins een complete uitgave van de EB aan Susskind verloor.)

Empathie is een handig hulpmiddel, maar geen doel op zich.

Denk ik.

Ik denk dat zwarte gaten vooral een temporele functie hebben, opslag van informatie, niet voor de eeuwigheid, maar wel vooral voor veel later.

Inderdaad, daarom communiceren zwarte gaten ook niet.
Gevangen in hun eigen monoloog, empathieloos, net zolang tot ze verdampt zijn.

Het veld waar in we leven is een gradatie van de event-horizon.

Wat natuurlijk ook in een zwart gat zo is (symmetrisch).

Of mogelijk geldt daar een absolute nul-afstand tot de event-horizon.

Ja, want zwarte gaten zijn hol.
Alle informatie is uitgesmeerd in een oneindig dunne laag op de event-horizon.

Wat dat betreft zijn ze de meest perfecte spiegels.

De vervormingen buiten de event-horizon daar moeten we het maar mee doen. Gesloten in tijd-ruimte waarschijnlijk omdat de event-horizon versneld expandeert en dus ooit op alle plekken de "spiegeling" veroorzaakt. Ik zeg "ooit". Want ik wil geen einde der tijden prediker zijn. Het is ook geen "einde" in de zin dat het afgelopen is, keert alleen om. Een adembeweging, geen perfecte adem, hortend en stotend, en geen enkele ademtocht hetzelfde.

We zitten midden in een zwart gat, verder dan de event-horizon kunnen we niet kijken, dankzij die eindige snelheid van het licht.

Dat dat zorgt voor allerlei rare fenomenen, gedachtenkronkels en andere paradoxen, schijnt voor lief genomen te worden.

Ja bol aan beide kanten, of hol aan beide kanten. Je moet kiezen.

Nee hoor, ik leef exact op de grens.

"Jullie" lichtsnelheid is voor mij exact 0.

Dat wil niet zeggen dat ik "niets" mis, evenmin als het zegt dat ik "alles" meemaak.

Riemann zou mij een triviale nul kunnen noemen.

Ben ik toch onmisbaar onderdeel!

Een verbanning heb jij dus nooit meegemaakt...

Mij kun je niet verbannen, enkel je zelf.

Jij bent blank/blanco.

Ik ben rood van binnen. Vandaag weer meegemaakt toen ik m'n vinger aan een spijker openhaalde.

Ieder mens is rood van binnen.

Ik doelde op het nul-zijn met andere woorden, waardoor juiste weer iets controversieels ontstaat. Hoewel de lezers van "onze taal" toch 91% stemden dat "Blank" nog zou moeten kunnen.

Ah! context.

Wat is er mis met blank? Moet dat soms roze worden om politiek correct te geraken?

Welke kleuren van de vlag worden straks nog meer verboden?

Overigens, volgens de amerikaanse poltieseries is blank al sinds jaar en dag: "Caucasian".
Lekker dan.

De blanke top der duinen.
Wie Neerlands bloed door ad'ren stroomt.

Bewegingen van nationalisme zijn ook gewoon golfbewegingen.

Wilhelmus va-han na-ha-sauwe
be-hen ik van dui-hui-tschen bloed.

mijn vaderland getrouwe ...
de koning van hispanje heb ik altijd geëerd....

usw. etc. enz.

Welk nationalisme?

Ik ben misschien wel door alle zijden verbannen, of door geen een.

Geen idee.

als er van alle kanten tegen je geduwd wordt, blijf je op de plek...

Als er van alle kanten aan je getrokken wordt ook.

Zeven vogeltjes, weet je nog wel?