Filosofieforum.nl

Ten tijde van de Verlichting, wellicht 50 millennia na de beginnende mens , na een periode van formidabele ontwikkeling van vooral practische kennis waarin zeer veel onbegrepen zaken begrepen gingen worden, braken de eerste zonnestralen voor vrijdenkers door, aanvankelijk zwak en bleek ; journalisten, auteurs, filosofen waren bevrijders van de geest maar konden hun opvattingen niet zonder strijd openbaar maken. Maar geen enkele evolutionaire ontwikkeling is te stoppen of zelfs te vertragen, het streven naar secularisatie nam in omvang toe en ook het progressieve deel van het priesterdom begreep ten slotte dat alleen "meedoen " de redding van de kerk kon betekenen. Na WOII nam de buitenkerkelijkheid onder de massa een hoge vlucht, onverschilligheid jegens het geloof en grotere bestaansveiligheid gingen hand in hand, de harde noodzaak om te bidden nam af. Maar, in onze boeiende wereld is niets eenvoudig verklaarbaar. De religieuze herbeleving in China is formidabel, sommige profeten zien zelfs een christelijk China aan het eind van deze eeuw.
Als de totale mensheid zo lang en zo intens geindoctrineerd is geweest met het godsbegrip dan zijn de gelovigen niet binnen enkele generaties te ontkoppelen van hun conditionering . In het archaïsch archief van de mens blijft de eerbied en ontzag voor een hogere macht latent aanwezig en volledig wissen wat eens intens beleefd werd is niet meer mogelijk. Desondanks zal de vrijdenkerij geleidelijk aan bezit nemen van de alle volkeren, dus ook de volkeren die de Islam, het Boeddhisme,het Hindoeïsme omhelzen, ook zij ontkomen niet aan een diepgaande en in veel gevallen dramatische herbezinning. Aldus mijn gedachten over godsdiensten.

Je hebt het over "conditionering". Nu is dat precies een begrip dat lastig te hanteren is. Of alles is conditionering, en dan verliest het begrip het onderscheidend vermogen, of specifiek geloofssystemen zijn conditionering.

Ik hou open dat geloof een zelfgekozen conditionering is, die past bij het willen hebben van een groepsidentiteit. Waarbij "trouw zijn/blijven" een onderschat vermogen is van de menselijke geest.

0k, de roots 2 van god

De benadering is er dus eentje van het roemen van de vader door de dochter.
Vanaf de vader verder terugreizen de geschiedenis op zoek naar de roots had verder geen zien zoals we zagen.

Het is nu zaak de roots te volgen, metaforisch de grond in, het hoekje om, de diepte in, een cruciaal punt waar inspanning voor nodig is en moed. De vader die door de dochters wordt vereerd is eenzelfde verering als voor de godheid, dat moeten we eerst onderkennen.

Verering wil niet zeggen ergens het perfecte inzien, dat is helemaal niet nodig.Zo is een egel goddelijk maar het is niet het meest perfecte beest en hij zet zijn stekels op als hij boos is, hij kan dus ook boos zijn.

Het beste is mediteren om totdit soort inzichten te komen en in wakkere tijden mindful te zijn. Op zoek naar de roots van god is in ieder geval verering in de brede betekenis van essentieel belang.

Hallo Blin, nog los van de incestueuze mogelijkheden bij de releatie vader-dochter, en ook de strijd van dochter en moeder om de aandacht, is denk ik de mogelijkheid dat de God-status uit het "scheppen" komt, en dan dus niet het verwekken van een kind, maar het doen van klusjes, het timmeren van een plankje, kastje, dat soort werk. De man blijft hoe dan ook klusjesman.

God! Laat de roots met rust.