Gegund worden
Gegund worden
Gegund worden
Ik ben godsvrezend in het opzicht dat ik beducht ben op wat men gegund wordt en wat niet *in relatie tot anderen*.
Ik weet dat als anderen hun zakken vullen op slinkse wijze, het gegund is om een hoge mate van comfort te beleven voor hen die juist netjes blijven. Dat is symmetrische rechtvaardigheid. Paradoxaal zal juist de verontwaardiging ruimte geven de eigen luxe positie weer aantasten.
Ik kan me voorstellen dat niemand dat zo direct begrijpt. Maar laat me dan zeggen dat de morele mens slechts gegund is waar deze tolerant is naar ongelijkheid, en dat mag als een soort mystiek uitgangspunt gelden, totdat men de logica geijkt heeft met persoonlijke ervaringen.
Mogelijk is het zo, met de golfbewegingen, dat de tolerantie af- en toeneemt, en daarmee laagconjunctuur en hoogconjunctuur. We kunnen gewoonweg niet, deterministisch onmogelijk, een hoge tolerantie constant aanhouden. De wereldgebeurtenissen kunnen zodanig voorspeld worden dat ze dan weer de tolerantie onder druk zetten, dan weer de tolerantie stimuleren. Mogelijk bestaan karakters van mensen in een vaste mate van tolerantie en zien we dus de machtswisselingen en opkomst en ondergang van populisten (meestal tegen tolerantie) en opkomst en ondergang van erudieten (meestal voor de tolerantie).
Dat algemeen van ambitie gezegd kan worden dat het niets meer is dan hoogconjunctuur willen, wil nog niet zeggen dat het streven van mensen op hoogconjunctuur gericht is.
Ik ben godsvrezend in het opzicht dat ik beducht ben op wat men gegund wordt en wat niet *in relatie tot anderen*.
Ik weet dat als anderen hun zakken vullen op slinkse wijze, het gegund is om een hoge mate van comfort te beleven voor hen die juist netjes blijven. Dat is symmetrische rechtvaardigheid. Paradoxaal zal juist de verontwaardiging ruimte geven de eigen luxe positie weer aantasten.
Ik kan me voorstellen dat niemand dat zo direct begrijpt. Maar laat me dan zeggen dat de morele mens slechts gegund is waar deze tolerant is naar ongelijkheid, en dat mag als een soort mystiek uitgangspunt gelden, totdat men de logica geijkt heeft met persoonlijke ervaringen.
Mogelijk is het zo, met de golfbewegingen, dat de tolerantie af- en toeneemt, en daarmee laagconjunctuur en hoogconjunctuur. We kunnen gewoonweg niet, deterministisch onmogelijk, een hoge tolerantie constant aanhouden. De wereldgebeurtenissen kunnen zodanig voorspeld worden dat ze dan weer de tolerantie onder druk zetten, dan weer de tolerantie stimuleren. Mogelijk bestaan karakters van mensen in een vaste mate van tolerantie en zien we dus de machtswisselingen en opkomst en ondergang van populisten (meestal tegen tolerantie) en opkomst en ondergang van erudieten (meestal voor de tolerantie).
Dat algemeen van ambitie gezegd kan worden dat het niets meer is dan hoogconjunctuur willen, wil nog niet zeggen dat het streven van mensen op hoogconjunctuur gericht is.
Als dit met god te maken heeft dan zou ik dit genade noemen.Ik ben godsvrezend in het opzicht dat ik beducht ben op wat men gegund wordt en wat niet *in relatie tot anderen*.
Iets waar je geen invloed op hebt om dat je anderen erkent als anderen.
En dan god als de ultieme Andere.
Dan vat je dat samen in een Subject waar je van afhankelijk bent in eén persoon. Dat kan een projectie zijn of een manier van uitdrukken om 'de ander' filosofisch algemeen te maken.
In de onpersoonlijke opvatting van het Lot. Bij de grieken iets wat nog boven de goden staat (wel met een paar rare heksen en zo).
Is het zo dat het wel een beetje lijkt op genade, maar beter uitgedrukt kan worden in 'Toeval'. Met een hoofdletter omdat het zo van belang is.
Een rationele definitie van genade is dan: Dát wat je toevalt.
Een mooi werkwoord omdat het toeval er in verwerkt is, en toch nog een persoonlijk tintje blijft houden.
Het is aan dichters om beide kanten te weven (net als die heksen gedrieën doen: weven aan het lot) in iets wat alles recht doet.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
De "three fates" zie ik regelmatig in de vorm van drie vluchtelingenmeisjes in de bus, weet ook niet waar de associatie vandaan komt.
Ze zijn ook verdeeld in verleden-heden-toekomst en ze toveren mooie verschijningen waar ik me dan op zou kunnen richten, maar ik heb aandacht voor hen, in hun door mij geprojecteerde rol.
Dat wat me toevalt heeft dus echt wel te maken met tolerant zijn. Als je heel erg tolerant bent naar God (waar je alles van mag verwachten) dan gunt God je wat. Maar tolerant kunnen zijn is dus misschien geen keuze, maar toevallige dispositie, en ik merk dat met de ouderdom mijn tolerantie afneemt.
Ze zijn ook verdeeld in verleden-heden-toekomst en ze toveren mooie verschijningen waar ik me dan op zou kunnen richten, maar ik heb aandacht voor hen, in hun door mij geprojecteerde rol.
Dat wat me toevalt heeft dus echt wel te maken met tolerant zijn. Als je heel erg tolerant bent naar God (waar je alles van mag verwachten) dan gunt God je wat. Maar tolerant kunnen zijn is dus misschien geen keuze, maar toevallige dispositie, en ik merk dat met de ouderdom mijn tolerantie afneemt.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten