Het einde van de filosofie
De waarde van filosofisch denken kan ter discussie staan als bijvoorbeeld daarnaast de waarde van uitvindingen als de videorecorder of computer bekeken wordt. Het lijkt me duidelijk; als waarden van technisch materiële zaken van gelijke waarde worden geschat als denkbeelden, is dat het einde van de filosofie.
Maar goed, dit geconstateerd hebbende; wat is dan de waarde van denkbeelden of filosofisch denken? Blijkbaar is het begrip hiervoor verdwenen, begripsvergetelheid.
Laat ik het over begripsvergetelheid hebben. Naarmate de mate van aantasting van het overlevingsinstinct vordert, neemt de begripsvergetelheid toe. Ik kan het geen slechte zaak noemen, mensen in het Westen, waar dit speelt, hebben het nog nooit zo makkelijk gehad.
Maar misschien is makkelijk het nieuwe moeilijk.
Dat voor mensen die op zoek zijn naar problemen. Problemen van technisch materiële aard liggen meer voor de hand. Maar als makkelijk het nieuwe moeilijk is…
De psychologische kwestie is dan toch weer waarom mensen op zoek zijn naar problemen, en zelfs een voorkeur voor een probleemvoorraad hebben. Technisch materieel is het probleem van problemen zoeken een kwestie van chemische stofjes toevoegen of onttrekken aan het lichaam om “opgelost” te raken.
Maar makkelijk is het nieuwe moeilijk, de behoefte om problemen opgelost te hebben is er misschien niet, als we eigenlijk optimaal functioneren als probleemoplossers.
Dus zouden we (moeilijk) onze eigen oplossingen moeten afwijzen. Bij denkbeelden is dat nog makkelijk, bij technisch materiële oplossingen is dat moeilijk.
Filosofie was dan vooral optimaal omdat we de “oplossingen” makkelijk kunnen afwijzen, maar misschien zijn er ondertussen ook wel zoveel denkbeelden dat we rond zijn, en elk afwijzend denkbeeld een bestaand denkbeeld, zodat er geen “problemen” meer zijn om op te lossen.
Het is natuurlijk mogelijk, per nieuwe generatie, om totaal geen kennis te nemen van denkbeelden van eerdere denkers. Maar technisch materieel is het juist steeds beter mogelijk om de denkbeelden van eerdere denkers te vinden.
Het einde van de filosofie
Ik zag gisteren een interview met Sloterdijk. Het taalgebruik, de filosofische begrippen, stonden mij niet aan. Ik zou ze graag 'vergeten' en gewoon op z'n boeren fluitjes filosoferen -zeg zoals Bas haring het doet. Voor iedereen toegankelijk. dat academische getoeter hoeft voor mij niet. Het gekke was dat Sloterdijk ons waarschuwde dat het gros van de mensen afhaken bij academisch taalgebruik, een select gezelschap blijft over. Dit zou het einde van de filosofie als zodanig kunnen betekenen vertelde hij. Moet hij zeggen dacht ik. Zolang de mensheid blijft bestaan zal er gefilosofeerd worden, maar waarschijnlijk op z'n boerenfluitjes.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
-
Leon
Het Einde Van.
Het Einde Van ..
.. is in de filosofie, net als in de kunst, de geschiedenis (Fukuyama) een kenmerk van Avant-Garde stromingen.
Dus stromingen die eigenlijk die thema's nieuw leven in blazen.
Gemeenschappelijk kan ik ze op één noemer brengen in mijn thema: Vadermoord.
Net als in het alledaagse is het een bijna biologisch, evolutionair, sociologisch en psychologisch verschijnsel (hear ,, hear).
Met de religies samen willen ze ook allemaal een eindtijd uitroepen; en een nieuwe tijd.
...
Op dikke afstand ben ik geneigd dit allemaal als uitdrukkingen op te vatten van vitaliteit, in plaats van beëindigen.
Het einde der tijden komt veel meer dichterbij als er sprake is van onverschilligheid.
Mocht dat gebeuren heb ik toch nog de overtuiging dat alle verzamel- en behoud-woede de zaadjes bewaren voor toekomstige tijden.
Een nieuwe generatie die iets wil (en zo gaat dat met nieuwe generaties die iiets willen) zullen altijd weer die zaadjes laten ontkiemen.
De buiten-menselijke geheugenbanken zijn tegenwoordig zo ontwikkeld, dat er eigenlijk geen kans meer is dat er ook maar iets verloren gaat.
Afgezien van echte super-rampen.
Het Einde Van ..
.. is in de filosofie, net als in de kunst, de geschiedenis (Fukuyama) een kenmerk van Avant-Garde stromingen.
Dus stromingen die eigenlijk die thema's nieuw leven in blazen.
Gemeenschappelijk kan ik ze op één noemer brengen in mijn thema: Vadermoord.
Net als in het alledaagse is het een bijna biologisch, evolutionair, sociologisch en psychologisch verschijnsel (hear ,, hear).
Met de religies samen willen ze ook allemaal een eindtijd uitroepen; en een nieuwe tijd.
...
Op dikke afstand ben ik geneigd dit allemaal als uitdrukkingen op te vatten van vitaliteit, in plaats van beëindigen.
Het einde der tijden komt veel meer dichterbij als er sprake is van onverschilligheid.
Mocht dat gebeuren heb ik toch nog de overtuiging dat alle verzamel- en behoud-woede de zaadjes bewaren voor toekomstige tijden.
Een nieuwe generatie die iets wil (en zo gaat dat met nieuwe generaties die iiets willen) zullen altijd weer die zaadjes laten ontkiemen.
De buiten-menselijke geheugenbanken zijn tegenwoordig zo ontwikkeld, dat er eigenlijk geen kans meer is dat er ook maar iets verloren gaat.
Afgezien van echte super-rampen.
-
Leon
Ik krijg dan toch een beetje het idee "populair doen".Tino schreef:Ik bedoel op z'n Bas Harings of Stine Jensens.Leon schreef:Ik zou dat boerenfluitjes-gedoe geen filosoferen noemen. Het heeft niets met problemen oplossen te maken.
Begrijpelijke taal, toegankelijk, maar wel op een niveau dat je er enige moeite voor mag doen.
Mag dat niet dan?Leon schreef:Ik krijg dan toch een beetje het idee "populair doen".Tino schreef:Ik bedoel op z'n Bas Harings of Stine Jensens.Leon schreef:Ik zou dat boerenfluitjes-gedoe geen filosoferen noemen. Het heeft niets met problemen oplossen te maken.
Begrijpelijke taal, toegankelijk, maar wel op een niveau dat je er enige moeite voor mag doen.
Het hoeft toch niet speciaal bestemd te zijn voor een elite?
Het lijkt nu of wij over twee categorieën spreken,
Moeilijk doeners - terwijl het ook makkelijk kan en
Populairders - binnen die laatste categorie kan het niveau toch ook hoog gelegd worden, zonder dat het aan populariteit inboet
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
-
Leon
Dat jij dat nog eens zou zeggen...yopi schreef:Net als in het alledaagse is het een bijna biologisch, evolutionair, sociologisch en psychologisch verschijnsel (hear ,, hear).
Ik krijg daar het beeld bij van de uitdager van het alfa-mannetje, waarbij alfa-mannetje en uitdager zo vitaal zijn dat ze elkaar helemaal afmaken, met buitengewoon veel geweld. Leuk hoor die vitaliteit.yopi schreef:Op dikke afstand ben ik geneigd dit allemaal als uitdrukkingen op te vatten van vitaliteit, in plaats van beëindigen.
Ik denk dat gemist wordt de idee dat met (filosofische) denkbeelden je nooit iets echt oplost en dat dit eigenlijk goed zou zijn, maar die weg minder bewandeld wordt/gaat worden. Maar jij denkt dus dat dit wel mee zal vallen?
-
Leon
Ik betwijfel de waarde.Tino schreef:Mag dat niet dan?Leon schreef:Ik krijg dan toch een beetje het idee "populair doen".
Het idee in mijn tekst dat steeds minder vaak de weg gekozen wordt om alleen denkbeelden als oplossingen voor problemen te hebben. En dus de onschuld in zekere zin verloren gaat.
Maar ik weet dat niet populair te vertellen blijkbaar.
Inderdaad. En ik dacht dat ik wat argumenten had gegeven.Leon schreef:Dat jij dat nog eens zou zeggen...yopi schreef:Net als in het alledaagse is het een bijna biologisch, evolutionair, sociologisch en psychologisch verschijnsel (hear ,, hear).
Ik krijg daar het beeld bij van de uitdager van het alfa-mannetje, waarbij alfa-mannetje en uitdager zo vitaal zijn dat ze elkaar helemaal afmaken, met buitengewoon veel geweld. Leuk hoor die vitaliteit.yopi schreef:Op dikke afstand ben ik geneigd dit allemaal als uitdrukkingen op te vatten van vitaliteit, in plaats van beëindigen.
Ik denk dat gemist wordt de idee dat met (filosofische) denkbeelden je nooit iets echt oplost en dat dit eigenlijk goed zou zijn, maar die weg minder bewandeld wordt/gaat worden. Maar jij denkt dus dat dit wel mee zal vallen?
-
Leon
Eerdere ondoordachte reacties weer verwijderd.
Ik ben blij dat je niet in paniek raakt. Dat geeft bij mij de indruk dat je al vaker met een denkcrisis te maken hebt gehad.
Mijn snelle oordeel over jouw reactie is dat je geen begrip hebt voor de situatie, maar jouw eigen begrip oplegt aan de situatie, ook een manier van probleemoplossen of proberen de crisis op te lossen. Het idee is misschien dat je kunt weigeren om in crisis te komen, of dat je zover bent dat geen enkele crisis jou meer kan raken.
Ik denk dat de praktijk zal aangeven wat waar is.
Was je wel in paniek geraakt, dan had ik mijn eigen "oplossing" gedeeld.
Ik doe dat sowieso maar voor hen die meelezen maar zich nu afzijdig houden.
Ik ben blij dat je niet in paniek raakt. Dat geeft bij mij de indruk dat je al vaker met een denkcrisis te maken hebt gehad.
Mijn snelle oordeel over jouw reactie is dat je geen begrip hebt voor de situatie, maar jouw eigen begrip oplegt aan de situatie, ook een manier van probleemoplossen of proberen de crisis op te lossen. Het idee is misschien dat je kunt weigeren om in crisis te komen, of dat je zover bent dat geen enkele crisis jou meer kan raken.
Ik denk dat de praktijk zal aangeven wat waar is.
Was je wel in paniek geraakt, dan had ik mijn eigen "oplossing" gedeeld.
Ik doe dat sowieso maar voor hen die meelezen maar zich nu afzijdig houden.
-
Leon
De grote problemen van de mensheid komen erop neer dat de mens zelf, en handelswijze van de mens, het probleem zijn. De mens is zijn eigen milieuprobleem.
Een intelligente machine zal de “oplossing” voor dit probleem eenvoudig kunnen bepalen, de vernietiging van de mens.
De mens als probleemoplosser heeft problemen nodig, en het probleemoplosser zijn geeft indirect de problemen. Maar het probleem voor de mens is dat een makkelijke/machine-oplossing niet voldoet. De mens heeft dus een virtueel probleem, een probleem dat virtueel is omdat het moeilijker gemaakt wordt dan het werkelijk is.
Het virtuele probleem heeft geen oplossing, de oorzaak van het probleem in stand houden, terwijl je het probleem wilt oplossen, is paradoxaal.
Mijn bedenkingen gelden dat ik een eventuele ondergang niet langer als probleem zie. Het is juist het probleem dat we blijkbaar willen hebben. Ik heb “het probleem” opgelost in de opvatting dat het buiten mijn macht ligt. Mijn eigen probleemoplosser-neigingen hou ik voornamelijk beperkt tot denkbeelden, en deze deel ik maar niet te veel. Dan heb ik voor mijzelf het idee mijn geweten niet te veel geweld aan te doen.
Hoe nu te reageren op al die “goede bedoelingen” tot probleemoplossen, die juist zelf horen bij het probleem? Ik denk dat de vraagstelling weer te veel gesteld is als probleem dat moet worden opgelost. Ik heb voor mijzelf bepaald, dat ik het probleem laat.
Maar nu toch gedeeld, vanwege het onbegrip dat er kan zijn over geen goede bedoelingen meer hebben.
Een intelligente machine zal de “oplossing” voor dit probleem eenvoudig kunnen bepalen, de vernietiging van de mens.
De mens als probleemoplosser heeft problemen nodig, en het probleemoplosser zijn geeft indirect de problemen. Maar het probleem voor de mens is dat een makkelijke/machine-oplossing niet voldoet. De mens heeft dus een virtueel probleem, een probleem dat virtueel is omdat het moeilijker gemaakt wordt dan het werkelijk is.
Het virtuele probleem heeft geen oplossing, de oorzaak van het probleem in stand houden, terwijl je het probleem wilt oplossen, is paradoxaal.
Mijn bedenkingen gelden dat ik een eventuele ondergang niet langer als probleem zie. Het is juist het probleem dat we blijkbaar willen hebben. Ik heb “het probleem” opgelost in de opvatting dat het buiten mijn macht ligt. Mijn eigen probleemoplosser-neigingen hou ik voornamelijk beperkt tot denkbeelden, en deze deel ik maar niet te veel. Dan heb ik voor mijzelf het idee mijn geweten niet te veel geweld aan te doen.
Hoe nu te reageren op al die “goede bedoelingen” tot probleemoplossen, die juist zelf horen bij het probleem? Ik denk dat de vraagstelling weer te veel gesteld is als probleem dat moet worden opgelost. Ik heb voor mijzelf bepaald, dat ik het probleem laat.
Maar nu toch gedeeld, vanwege het onbegrip dat er kan zijn over geen goede bedoelingen meer hebben.
Alles....Bertus schreef:Er komt nooit een einde aan filosofie.
De uitvinding van wat dan ook is ontsproten uit filosofie.
Alles begint met en ontstaat uit een gedachte.
Ik betwijfel of de kosmos ontstaan is uit een idee.
En, zijn ideeën geen schimmen, hersenspinsels.
Er zal altijd gefilosofeerd worden denk ik, zowel op academisch alswel op populair niveau - maar wellicht is dat ook een hersenschim / wie zal het zeggen.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
hmmm, dan gaan we het over God hebben.
Aangezien je betwijfelt dat de kosmos ontstaan is uit een idee, betwijfel je waarschijnlijk ook het mogelijk bestaan van iets wat God zou kunnen zijn.
Met God bedoel ik niet God in de versie van het Christendom of Allah, in de versie van de Islam, of Boedha in de versie van het Boedhisme, maar iets, wat de kosmos heeft gecreëerd, vanuit een bewustzijn.
Het antwoord op deze vraag kan niemand met zekerheid beantwoorden en is de vraag of alles met en ontstaat uit een gedachte afhankelijk van het bestaan van zoiets als een God.
Wanneer deze bewustzijnsvorm, wat ik God noem wel bestaat, wat ik aannemelijk vind, is de bewering dat alles begint en ontstaat uit een gedachte misschien wel correct.
Wanneer de bewustzijnsvorm niet bestaat, is jouw bewering dat niet alles vanuit de gedachte begint en ontstaat correct.
Discussies over het wel of niet bestaan van God zijn echter alleen maar gebaseerd op geloof en beperkte wetenschap.
Waarbij wetenschap het deel vertegenwoordigd wat we weten, terwijl geloof het deel benaderd wat we (nog) niet weten.
Wanneer de mens op wetenschap kon vertrouwen, als zijnde waarheid, zou het betekenen dat de mens alwetend zou zijn en er niets meer te ontdekken vallen, Maar hoeveel is er nog dat we niet weten?
Voor het daadwerkelijk bewijs van het bestaan van een soort God, is de wetenschap te beperkt. Wanneer iets niet te meten is, betekent dat niet per definitie dat het niet bestaat, het betekent eigenlijk alleen maar dat we (nog) niet in staat zijn dit wetenschappelijk te onderzoeken.
En daarmee gedraagt de mensheid zich een beetje net als duizend jaar geleden. waarin er niet te tornen viel aan het gegeven dat de aarde plat is. Ook zij dachten het te weten....
Aangezien je betwijfelt dat de kosmos ontstaan is uit een idee, betwijfel je waarschijnlijk ook het mogelijk bestaan van iets wat God zou kunnen zijn.
Met God bedoel ik niet God in de versie van het Christendom of Allah, in de versie van de Islam, of Boedha in de versie van het Boedhisme, maar iets, wat de kosmos heeft gecreëerd, vanuit een bewustzijn.
Het antwoord op deze vraag kan niemand met zekerheid beantwoorden en is de vraag of alles met en ontstaat uit een gedachte afhankelijk van het bestaan van zoiets als een God.
Wanneer deze bewustzijnsvorm, wat ik God noem wel bestaat, wat ik aannemelijk vind, is de bewering dat alles begint en ontstaat uit een gedachte misschien wel correct.
Wanneer de bewustzijnsvorm niet bestaat, is jouw bewering dat niet alles vanuit de gedachte begint en ontstaat correct.
Discussies over het wel of niet bestaan van God zijn echter alleen maar gebaseerd op geloof en beperkte wetenschap.
Waarbij wetenschap het deel vertegenwoordigd wat we weten, terwijl geloof het deel benaderd wat we (nog) niet weten.
Wanneer de mens op wetenschap kon vertrouwen, als zijnde waarheid, zou het betekenen dat de mens alwetend zou zijn en er niets meer te ontdekken vallen, Maar hoeveel is er nog dat we niet weten?
Voor het daadwerkelijk bewijs van het bestaan van een soort God, is de wetenschap te beperkt. Wanneer iets niet te meten is, betekent dat niet per definitie dat het niet bestaat, het betekent eigenlijk alleen maar dat we (nog) niet in staat zijn dit wetenschappelijk te onderzoeken.
En daarmee gedraagt de mensheid zich een beetje net als duizend jaar geleden. waarin er niet te tornen viel aan het gegeven dat de aarde plat is. Ook zij dachten het te weten....
Jij bent een andere ik, ik ben een andere jij.
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Onze verschillen zijn niet bedoeld om een waarde aan te geven, maar om elkaar te verrijken
Leon:
Scherper: Binnen jouw leven, of buiten jouw leven?
Binnen jouw gevoelens er over en je gedachten, heb ik het gevoel dat je of gaat imploderen of exploderen.
Hoet kritisch is dat allemaal?
En ga je er alleen, vastbesloten, mee door, of wil je het er over hebben met anderen?
In ieder geval wat mezelf betreft meld ik, dat ik toevallig in een periode ben dat ik niet in crisis ben. Morgen zou dat weer ander kunnen zijn.
Bij mij wisselt dat.
De meeste tijd probeer ik zo te leven dat ik in ieder geval de crisis uitstel.
In mijn gedachten bedoel ik.
Misschien komt dat om dat ik nog veel te veel met andere mensen te maken heb. En ook omdat ik vast van plan ben om mijn verstand niet te verliezen.
Het mooiste wat ik me kan voorstellen is om dingen in evenwicht te houden is om me met kunst en literatuur bezig te houden.
Misschien klinkt dat een beetje pover, gezien de problemen.
Het is in ieder geval een modus vivendi om de boel te rekken.
Voorlopig schuil ik even.
Het is zo het is.
In wat soort termijnen denk je ivm "het probleem"?Ik heb “het probleem” opgelost in de opvatting dat het buiten mijn macht ligt.
Scherper: Binnen jouw leven, of buiten jouw leven?
Binnen jouw gevoelens er over en je gedachten, heb ik het gevoel dat je of gaat imploderen of exploderen.
Hoet kritisch is dat allemaal?
En ga je er alleen, vastbesloten, mee door, of wil je het er over hebben met anderen?
In ieder geval wat mezelf betreft meld ik, dat ik toevallig in een periode ben dat ik niet in crisis ben. Morgen zou dat weer ander kunnen zijn.
Bij mij wisselt dat.
De meeste tijd probeer ik zo te leven dat ik in ieder geval de crisis uitstel.
In mijn gedachten bedoel ik.
Misschien komt dat om dat ik nog veel te veel met andere mensen te maken heb. En ook omdat ik vast van plan ben om mijn verstand niet te verliezen.
Het mooiste wat ik me kan voorstellen is om dingen in evenwicht te houden is om me met kunst en literatuur bezig te houden.
Misschien klinkt dat een beetje pover, gezien de problemen.
Het is in ieder geval een modus vivendi om de boel te rekken.
Voorlopig schuil ik even.
Het is zo het is.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
Yopi,
qua "termijnen" heb ik nog dromen van volgende levens waarin ik een bijdrage heb in ruimtevaart. Die ruimtevaart zal dan wel het laatste redmiddel zijn? Ik weet het niet. Denk eigenlijk dat je niet echt veel opties hebt voor reizen in de ruimte, alleen wat desolate planeten in de buurt en dan nog enorme risico's. Maar de menselijke inventiviteit om dat soort praktische problemen op te lossen is er wel. Misschien dat mijn "tijdreis-theorie" nog in de praktijk gebracht gaat worden. Dat zijn toch een soort van "laatste redmiddelen", want reis je naar een andere tijd, dan veroordeel je de rest van de mensen tot non-existentie (en mogelijk vele anderen weer tot yes-existentie). Ik denk dat tijd-reizen bijvoorbeeld wel praktisch is om zeg maar een paar duizend jaar in de toekomst te gaan (versnellen is theoretisch mogelijk) om dan de milieuproblemen opgelost te zien. Dat is zeg maar hetzelfde als de mensheid een paar millennia invriezen of ingevroren eitjes en sperma door overgebleven machines te laten uitbroeden.
Buiten mijn leven in ieder geval, maar mijn kinderen kunnen er wel mee te maken krijgen.
Genoeg hierover.
Ik heb het toch voornamelijk over denkcrises, van dat type waarin je dreigt in de zelfgegraven valkuil te vallen.
Waarbij bijvoorbeeld je denkt dat denken van belang is, of van waarde, om er dan achter te komen dat het meer relatie heeft met ziekte dan met gezondheid.
Of je denkt dat je probleemoplossend bezig bent, om er achter te komen dat hierdoor de problemen eigenlijk alleen maar buitenproportioneel groter worden en onoplosbaar door toeval.
Dat soort crises.
Met als "oplossing" de overgave.
qua "termijnen" heb ik nog dromen van volgende levens waarin ik een bijdrage heb in ruimtevaart. Die ruimtevaart zal dan wel het laatste redmiddel zijn? Ik weet het niet. Denk eigenlijk dat je niet echt veel opties hebt voor reizen in de ruimte, alleen wat desolate planeten in de buurt en dan nog enorme risico's. Maar de menselijke inventiviteit om dat soort praktische problemen op te lossen is er wel. Misschien dat mijn "tijdreis-theorie" nog in de praktijk gebracht gaat worden. Dat zijn toch een soort van "laatste redmiddelen", want reis je naar een andere tijd, dan veroordeel je de rest van de mensen tot non-existentie (en mogelijk vele anderen weer tot yes-existentie). Ik denk dat tijd-reizen bijvoorbeeld wel praktisch is om zeg maar een paar duizend jaar in de toekomst te gaan (versnellen is theoretisch mogelijk) om dan de milieuproblemen opgelost te zien. Dat is zeg maar hetzelfde als de mensheid een paar millennia invriezen of ingevroren eitjes en sperma door overgebleven machines te laten uitbroeden.
Buiten mijn leven in ieder geval, maar mijn kinderen kunnen er wel mee te maken krijgen.
Genoeg hierover.
Ik heb het toch voornamelijk over denkcrises, van dat type waarin je dreigt in de zelfgegraven valkuil te vallen.
Waarbij bijvoorbeeld je denkt dat denken van belang is, of van waarde, om er dan achter te komen dat het meer relatie heeft met ziekte dan met gezondheid.
Of je denkt dat je probleemoplossend bezig bent, om er achter te komen dat hierdoor de problemen eigenlijk alleen maar buitenproportioneel groter worden en onoplosbaar door toeval.
Dat soort crises.
Met als "oplossing" de overgave.
Wat te denken van dat als je toch al een doorgetripte denker bent het denken over denken buiten beeld te laten?de overgave.
D.w.z.: Je kunt het toch niet meer laten, puur uit gewoonte.
Dus zal het altijd een rol blijven spelen.
Kun je je 'gewoon' overgeven aan wat via kanalen buiten het denken zich aan je voordoet.
Wordt het denken een begeleidend hondje wat je regelmatig uit moet laten om zijn behoefte te doen.
In ieder geval een leuke fantasie, waarbij je vooral niet moet denken dat je denken uit moet maken of je dat serieus neemt.
Want je denken is je hondje.
Wel een beetje moeilijk qua identiteit. Maar 'so what'?
...
Gedver. Ben ik toch weer die positivo die de ondergang naderbij brengt.
...
In ieder geval hoop en bid ik dat de vrije ruimte kiezen iets oplevert.
Waarbij natuurlijk het stoïcijnse een fijn bijkomend hulpmiddel is.
...
Ik hoop trouwens, dat als ik het slachtoffer wordt van dementie - wat een beetje in de genen van mijn familie zit - dat het zo mag zijn, dat ik niet eindig met een advocaatje met slagroom, maar met een soort automatische gedachte-trein die voortdendert vanuit die denkgewoonte.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Mijn bridge verhaal van dat niet nadenken het succes verklaart waarom we nu al twee competities gewonnen hebben had wel als bijbedoeling om zo iets te illustreren. Maar dat geldt alleen voor de leeftijdfase van fanatiekelingen.
De dominee-buurman van mijn ex-schoonzus oreert nog steeds na een reeks tia's. Zijn veel te jonge vrouw probeert als afleiding een thee-tuintje in stand te houden op een fiets-route in Moerdijk. Een geïsoleerd eilandje op het industrie-terrein van de Shell.
Godfried Bomans heeft het citaat gemunt dat een fanaticus iemand is die de twijfel zat is.
Zet ik er tegenover dat twijfel een prettige afsluiting is van een fanatiek leven.
Ik noemde het schuilen.
Stiekem hoop ik er op dat dit leidt tot een terugkeer naar kinderlijk ervaren.
Waarbij ik wel altijd dat hondje van het denken toegang wil verlenen.
Als begeleider en misschien zelfs wel bescherm-engel.
Misschien wel een schizofrene aktie om de bakens voor een laatste keer te verzetten.
De dominee-buurman van mijn ex-schoonzus oreert nog steeds na een reeks tia's. Zijn veel te jonge vrouw probeert als afleiding een thee-tuintje in stand te houden op een fiets-route in Moerdijk. Een geïsoleerd eilandje op het industrie-terrein van de Shell.
Godfried Bomans heeft het citaat gemunt dat een fanaticus iemand is die de twijfel zat is.
Zet ik er tegenover dat twijfel een prettige afsluiting is van een fanatiek leven.
Ik noemde het schuilen.
Stiekem hoop ik er op dat dit leidt tot een terugkeer naar kinderlijk ervaren.
Waarbij ik wel altijd dat hondje van het denken toegang wil verlenen.
Als begeleider en misschien zelfs wel bescherm-engel.
Misschien wel een schizofrene aktie om de bakens voor een laatste keer te verzetten.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
Ik zie die overgave vooral aan de conclusies van het denken, niet aan het maar opgeven van het denken. Ik bedoel als iets jouw passie heeft (denken) ga ik de consequenties gewoon accepteren.
Denken kan heel moeilijk zijn, waar oordelen vaak veel makkelijker is, want denken wordt dan een oordelen over oordelen, en hoe kom je daar uit?
Tino's mannetje van wie je de nare gedachten maar in een kistje moet doen, en jouw hondje dat je maar moet uitlaten, ik lach er om met een beetje een cynisch gevoel. Ik begrijp Memeticae wel, dat ie dan de guru-pretenties verwerpt. Hoewel dat op zich ook wel weer oer-Hollandse steek-je-kop-niet-boven-het-maaiveld politiek is. In india mag je nog gewoon interessant doen met levenswijsheden, hier is dat de mop van de maand.
Zo heb ik gisteren mijn 12e filosofieboek uitgegeven, maar dan zonder ISBN-nummer, want de pretentie heb ik niet en om zogezegd een "echte auteur" te zijn, moet je nog eerst wat meer geld neerleggen.
Ach je de markt is helemaal klaar voor mensen die zogezegd wat te zeggen hebben.
Ik vind mijzelf en anderen wat dat betreft zielig. Laat ik maar gewoon bewijzen een goed mens te zijn door niet naar de hoeren te gaan, geen macht te misbruiken voor persoonlijk voordeel, en ook niet illegaal te downloaden, en laat ik de praatjes maar beschouwen als loze energietransacties. En wee de mensen die de praatjes wel strategisch gebruiken.
Denken kan heel moeilijk zijn, waar oordelen vaak veel makkelijker is, want denken wordt dan een oordelen over oordelen, en hoe kom je daar uit?
Tino's mannetje van wie je de nare gedachten maar in een kistje moet doen, en jouw hondje dat je maar moet uitlaten, ik lach er om met een beetje een cynisch gevoel. Ik begrijp Memeticae wel, dat ie dan de guru-pretenties verwerpt. Hoewel dat op zich ook wel weer oer-Hollandse steek-je-kop-niet-boven-het-maaiveld politiek is. In india mag je nog gewoon interessant doen met levenswijsheden, hier is dat de mop van de maand.
Zo heb ik gisteren mijn 12e filosofieboek uitgegeven, maar dan zonder ISBN-nummer, want de pretentie heb ik niet en om zogezegd een "echte auteur" te zijn, moet je nog eerst wat meer geld neerleggen.
Ach je de markt is helemaal klaar voor mensen die zogezegd wat te zeggen hebben.
Ik vind mijzelf en anderen wat dat betreft zielig. Laat ik maar gewoon bewijzen een goed mens te zijn door niet naar de hoeren te gaan, geen macht te misbruiken voor persoonlijk voordeel, en ook niet illegaal te downloaden, en laat ik de praatjes maar beschouwen als loze energietransacties. En wee de mensen die de praatjes wel strategisch gebruiken.
Ik verwerp het denken niet. Helemaal niet zelfs.
Wat ik wilde zeggen is dat de Macht der Gewoonte voldoende waarborg geeft om dat denken voort te zetten, zonder dat dat denken zichzelf te veel problematiseert.
Maar ik heb het blijkbaar weer te veel aangezet.
Ik ben net zo trouw aan mijn hond, als dat ik hoop dat die trouw is aan mij.
Zeg maar ...
Wat ik wilde zeggen is dat de Macht der Gewoonte voldoende waarborg geeft om dat denken voort te zetten, zonder dat dat denken zichzelf te veel problematiseert.
Maar ik heb het blijkbaar weer te veel aangezet.
Ik ben net zo trouw aan mijn hond, als dat ik hoop dat die trouw is aan mij.
Zeg maar ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Volgens mij vindt mijn hond het ook helemaal niet fijn als ik moeilijk over hem ga doen. Ik frustreer hem alleen als ik 'm niet gewoon laat rennen, snuffelen en zijn ding laat doen.
En dat kan alleen in het open veld. Vaak ver van andere mensen.
Dan zijn we allebei in ons element.
Ik lijn hem alleen aan in contact met anderen.
Maar ik denk dat hij dat wel begrijpt.
....
Best wel vreemd eigenlijk: Een hond die je iets aanreikt, dat je zelf in woorden moet vatten.
....
En zo is het wel weer genoeg met de voortzetting van een metafoor die de werkelijkheid niet dekt.
En dat kan alleen in het open veld. Vaak ver van andere mensen.
Dan zijn we allebei in ons element.
Ik lijn hem alleen aan in contact met anderen.
Maar ik denk dat hij dat wel begrijpt.
....
Best wel vreemd eigenlijk: Een hond die je iets aanreikt, dat je zelf in woorden moet vatten.
....
En zo is het wel weer genoeg met de voortzetting van een metafoor die de werkelijkheid niet dekt.
"Denken is moeilijk. En daarom kiezen mensen vaak voor oordelen. Wat veel makkelijker is".Denken kan heel moeilijk zijn, waar oordelen vaak veel makkelijker is, want denken wordt dan een oordelen over oordelen, en hoe kom je daar uit?
Kom ik even terug op Kant. Die dat probleem naar mijn idee goed zag.
Zijn hele eerste 'kritiek' is gebaseerd op dat probleem.
Hij wilde korte metten maken met dat probleem door het denken zijn beperktheid in te peperen.
Niet omdat hij het denken wilde uitschakelen.
Maar juist om het denken de ruimte te geven, die het verdient.
Daarna is er weer heel veel filosofie van mensen die ook wel hun eigen dingetje wilde doen.
Daar had Kant ook wel begrip voor.
Bijvoorbeeld door te stellen dat elke bewijsvoering nooit zijn motto in de weg moest staan dat mensen zelf na moesten denken.
Maar wel, dat ze hem dan wel moesten overwinnen:
Vadermoord.
Schopenhauer (en anderen) hebben pogingen gedaan.
Het is aan de zelf-denkenden om te bepalen of dit geslaagd is of niet.
En dan op hun beurt iets toe te voegen aan de traditie van de filosofie.
In het klein of in het groot. In privé, of in de publieke ruimte.
Als de herhaling het leven gaat bestieren is pas echt het einde der tijden aan de orde.
De dierlijke evolutie laat dat zien omdat het over tijds-periodes gaat, die voor een persoonlijk menselijk leven niet te overzien zijn.
Het denken, als laatste loot van de evolutie, onvolmaakt en zo, zal nog veel tijd nodig hebben om zich te bewijzen.
God zij dank, is dat denken voldoende losgekoppeld van de evolutie om niet te veel kwaad aan te richten in die grote vrijheid die het denken kent.
De evolutionaire gewoontes en krachten, hebben nog steeds voldoende invloed denk ik.
Maar het begint er ondertussen wel om te spannen, gezien de de ideologische invloeden die oorlogen e.d. als consequentie hebben.
en daar bovenop de gevolgen van ideologieën van het verleden die nog steeds gevolgen hebben.
...
Misschien toch een eind-tijd?
-
Leon
Op Lulu.com kan je bestellen, er is een actie met 75% korting op verzendkosten (code SPF75), en dat is interessant, want die zijn altijd heel duur op Lulu (minimaal 4,99 per boek, de boeken zijn nog goedkoper), of je stuurt via een pm jouw adres, dan stuur ik een exemplaar als ik ze binnen heb, net als ik voor philotuut heb gedaan. De boeken zijn tegen kostprijs op Lulu, ik verdien er geen cent aan. En ik heb daar de goedkoopste pocketversie staan. Een hardcover kan je krijgen al je jouw adres geeft. Ik stuur geen pdf's meer. Lulu heeft als enige betaalmethoden creditcard of paypal.yopi schreef:(Geef me alsjeblieft een link naar je nieuwste boek. Ik ben er sinds dat boekje van je vakantie best aan toe om wat meer uitgesponnen gedachtes van je te lezen. Dat is wat ik op zo'n forum als dit altijd mis. Het is net geen twitter, maar ondertussen.)
En nu de andere reacties bekijken.
Laatst gewijzigd door Leon op 28 feb 2016, 20:40, 3 keer totaal gewijzigd.
-
Leon
Het beest in mij krijgt al voldoende ruimte met vreten, slapen en snurken, dat is wat ik erken als beestachtigheid. Met voortdurend commentaar van omgeving, die hebben liever een andere houding, maar dan verzaak je je oorsprong vind ik.yopi schreef:Volgens mij vindt mijn hond het ook helemaal niet fijn als ik moeilijk over hem ga doen. Ik frustreer hem alleen als ik 'm niet gewoon laat rennen, snuffelen en zijn ding laat doen.
En dat kan alleen in het open veld. Vaak ver van andere mensen.
Dan zijn we allebei in ons element.
Ik lijn hem alleen aan in contact met anderen.
Maar ik denk dat hij dat wel begrijpt.
....
Best wel vreemd eigenlijk: Een hond die je iets aanreikt, dat je zelf in woorden moet vatten.
....
En zo is het wel weer genoeg met de voortzetting van een metafoor die de werkelijkheid niet dekt.
Ik ben al "gecultiveerd" bij vrijen, werken en genotsmiddelen. Maar dat wordt weer niet zo goed opgemerkt (het is nooit genoeg met die cultivatie).
De hond staat symbolisch voor mij voor enthousiasme, maar wel van het ongeremde en banale soort, TYpisch met het begrip "drewling".
Ik ben eigenlijk vooral een vogelliefhebber (vooral niet in een kooitje) en verbeeld me soms de vogeltaal van merels te begrijpen. Vind in ieder geval hun interactie rond de voederplaatsen interessant. De dominanten winnen het altijd, maar de slimmen komen snel en op andere tijden ook aan bod. En altijd zijn ze enorm waakzaam en alert, waarbij fysiek contact vermeden wordt.
Maar goed, honden zijn viezig, hoewel ik wel eens echt verliefd ben geweest op een honden-meisje. Als mens lijk ik wel meer op een hond dan op vogel, of misschien nog meer een varken, zoals wakker dier ze voorstaat.
-
Leon
Bij evolutie heb je de zogenaamde diepe-tijd, wat dus eonen zijn, en waarin heel veel irrelevant was voor het uiteindelijke resultaat. Ik denk dus te weten dat echt telepathie, telekinese, energiemanipulatie en dergelijken met de geest mogelijk zijn, waarbij het dus een kwestie is van diepe-tijd voor wat daar van overblijft (evident voordeel) en wat het totaal niet zal redden.
Grappig is wel dat de drie vermogens ook gezien kunnen worden als vorm van hypnose (gedachten overbrengen aan anderen door deze te hypnotiseren, gedachten ontvangen door je te laten hypnotiseren, dingen (laten) bewegen door de omgeving te hypnotiseren, wat dus ook energiemanipulatie is. Men doet nog wel eens hypnose af als onzin, of tweederangse goocheltrucs, maar in werkelijkheid gaat het dan toch om zoiets als breingolven. Ik weet bijvoorbeeld uit een ervaring met zakkenrollers, dat deze je aandacht helemaal kunnen kapen. Dat is eigenlijk het echte vermogen, aandachtmanipulatie. Ik weet van mezelf bijvoorbeeld dat ik in staat ben tot zeer geconcentreerde aandacht, echt zo scherp als een mes, niet altijd zo leuk ben ik bang. Het maakt mij een gevaarlijk mens.
Evolutionair en in diepe-tijd lijkt het dus een wedloop te zijn, wie het beste in staat is tot aandacht. Sommigen bijvoorbeeld met meditatie, maar dat is eigenlijk minder waard dan dezelfde aandacht gewoon tijdens de activiteiten.
Het einde van de filosofie, is misschien het einde van een bepaald soort aandacht, dat komt ook wel omdat er geen aandacht meer is in al die verwende of gedrogeerde toestanden. Eigenlijk is ongemak het beste middel om de aandacht te houden, nu alleen nog ook inzien dat het goed is, dat ongemak.
Grappig is wel dat de drie vermogens ook gezien kunnen worden als vorm van hypnose (gedachten overbrengen aan anderen door deze te hypnotiseren, gedachten ontvangen door je te laten hypnotiseren, dingen (laten) bewegen door de omgeving te hypnotiseren, wat dus ook energiemanipulatie is. Men doet nog wel eens hypnose af als onzin, of tweederangse goocheltrucs, maar in werkelijkheid gaat het dan toch om zoiets als breingolven. Ik weet bijvoorbeeld uit een ervaring met zakkenrollers, dat deze je aandacht helemaal kunnen kapen. Dat is eigenlijk het echte vermogen, aandachtmanipulatie. Ik weet van mezelf bijvoorbeeld dat ik in staat ben tot zeer geconcentreerde aandacht, echt zo scherp als een mes, niet altijd zo leuk ben ik bang. Het maakt mij een gevaarlijk mens.
Evolutionair en in diepe-tijd lijkt het dus een wedloop te zijn, wie het beste in staat is tot aandacht. Sommigen bijvoorbeeld met meditatie, maar dat is eigenlijk minder waard dan dezelfde aandacht gewoon tijdens de activiteiten.
Het einde van de filosofie, is misschien het einde van een bepaald soort aandacht, dat komt ook wel omdat er geen aandacht meer is in al die verwende of gedrogeerde toestanden. Eigenlijk is ongemak het beste middel om de aandacht te houden, nu alleen nog ook inzien dat het goed is, dat ongemak.
Je klinkt nu inderdaad als een enthousiaste hond, waarbij ik de moeilijkheid krijg hoe ik mijn gebrek aan spontaniteit duidelijk moet maken.
In ieder geval moet je nu maar even afwachtend gaan liggen, totdat ik een frisbee of iets anders vind om door jou te laten pakken.
(Trouwens: Varkens schijnen hele intelligente dieren te zijn, wat die domme moslims er ook van denken. Met de heilige koeien heb ik wat meer moeite.
Maar die kunnen herkauwen. Wat me errug belangrijk lijkt. Keep up the good work! :greins: )
In ieder geval moet je nu maar even afwachtend gaan liggen, totdat ik een frisbee of iets anders vind om door jou te laten pakken.
(Trouwens: Varkens schijnen hele intelligente dieren te zijn, wat die domme moslims er ook van denken. Met de heilige koeien heb ik wat meer moeite.
Maar die kunnen herkauwen. Wat me errug belangrijk lijkt. Keep up the good work! :greins: )
Na niet bepaald herkauwen haal ik hier binnen twee minuten uit dat je zegt dat elke gedachte gevolgen heeft. Los van directe onmiddellijke gevolgen. Dus los van tijd en ruimte.Leon schreef:Bij evolutie heb je de zogenaamde diepe-tijd, wat dus eonen zijn, en waarin heel veel irrelevant was voor het uiteindelijke resultaat. Ik denk dus te weten dat echt telepathie, telekinese, energiemanipulatie en dergelijken met de geest mogelijk zijn, waarbij het dus een kwestie is van diepe-tijd voor wat daar van overblijft (evident voordeel) en wat het totaal niet zal redden.
Grappig is wel dat de drie vermogens ook gezien kunnen worden als vorm van hypnose (gedachten overbrengen aan anderen door deze te hypnotiseren, gedachten ontvangen door je te laten hypnotiseren, dingen (laten) bewegen door de omgeving te hypnotiseren, wat dus ook energiemanipulatie is. Men doet nog wel eens hypnose af als onzin, of tweederangse goocheltrucs, maar in werkelijkheid gaat het dan toch om zoiets als breingolven. Ik weet bijvoorbeeld uit een ervaring met zakkenrollers, dat deze je aandacht helemaal kunnen kapen. Dat is eigenlijk het echte vermogen, aandachtmanipulatie. Ik weet van mezelf bijvoorbeeld dat ik in staat ben tot zeer geconcentreerde aandacht, echt zo scherp als een mes, niet altijd zo leuk ben ik bang. Het maakt mij een gevaarlijk mens.
Evolutionair en in diepe-tijd lijkt het dus een wedloop te zijn, wie het beste in staat is tot aandacht. Sommigen bijvoorbeeld met meditatie, maar dat is eigenlijk minder waard dan dezelfde aandacht gewoon tijdens de activiteiten.
Het einde van de filosofie, is misschien het einde van een bepaald soort aandacht, dat komt ook wel omdat er geen aandacht meer is in al die verwende of gedrogeerde toestanden. Eigenlijk is ongemak het beste middel om de aandacht te houden, nu alleen nog ook inzien dat het goed is, dat ongemak.
Bij mezelf is me opgevallen hoe weinig ik echt eigen gedachtes heb.
Zelf gevormd bedoel ik.
Meestal zie ik gedachtes als iets wat door het medium van mijn hersens voortgezet wordt. Waarbij ik alleen een bijrolletje vervul van een beetje versterken, of een beetje verzwakken.
Niettemin vind ik dat toch ook belangrijk.
Ik ben niet in staat om tussen de enorm gapende kloof van futiele gevolgen en belangrijke gevolgen onderscheid te maken.
Maar wel voldoende onthecht om het in ieder geval belangrijk te vinden wat je denkt, en wat je uitdraagt.
Wat ik in ieder geval wel denk te weten is dat je je denken niet in de rechtbank moet brengen. Dat zou de zuiverheid van het medium alleen maar onzuiverder maken.
Uit mijn lezen van filosofie heb ik een voorkeur voor Nietzsche tegenover Socrates. Die vond dat de moraal het denken verpestte.
En dan kan het nog zo zijn dat de moraal belangrijker is (voorrang heeft vóór) het analyserende denken.
Dus een scheiding in twee niveau's lijkt mij belangrijk.
Zodat ze wederzijds elkaar kunnen bekritiseren.
Vooral níet mengen!
Buiten dat denken; in de kunst en het dagelijkse:
Ga je gang.
Reflectie hoort achteraf en niet tijdens zeg ik moraliserend.
Het werpt vooral zijn vruchten af als het in zijn eigen tijd blijft en niet tijdens die andere modi.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
Gedachten zijn een vorm van aandacht, en los van gedachten ontstaan andere vormen van aandacht, en uit het denken komen weer andere vormen van aandacht voort.
Ik denk dat wel te begrijpen is dat de kwantiteit aan aandacht er werkelijk toe doet.
Hoewel dus voor mij persoonlijk de kwaliteit belangrijker is.
En dat is een keuze. Ik zag een vriend van mij die keuze maken, geen baan, inkomen, zekerheid, maar meer tijd in groene natuur en met mensen zonder die allesverterende drive.
Het einde van de filosofie klinkt wat overdreven, en is dat misschien ook, maar de vormen van aandacht zijn denk ik wel aan het schuiven. Het gaat dan niet meer om aandacht voor de gesprekspartner (Socrates) , maar ook niet meer om aandacht voor de tijdsgeest (Nietzsche, Hegel, Marx) . Het gaat om aandacht voor de Zelf. En dichterbij een kleutermoraal van zeurende kinderen zijn we nog nooit geweest. En dan vind ik moraal toch ineens weer belangrijk, maar ook wel omdat je daarmee kan zeuren en drammen.
En voorbij de Zelf is natuurlijk niets, maar het lijkt me dat levensvreugde niet bestaat uit vervullen van aandachtsbehoefte, maar waar dan wel uit ben ik nog niet helemaal achter. Epictetus heeft het over vriendschap met God. Maar tussen mij en God staan nog heel veel zaken die de aandacht kapen.
Desondanks is die God bij me, en is mijn hoogste ambitie de vriendschap behouden. Ik denk wel eens dat die vriendschap er vooral is, omdat de mensen zoveel reserves hebben naar mij toe. Maar misschien zijn dat mijn reserves naar de menselijk eigenlijk.
Ik denk dat wel te begrijpen is dat de kwantiteit aan aandacht er werkelijk toe doet.
Hoewel dus voor mij persoonlijk de kwaliteit belangrijker is.
En dat is een keuze. Ik zag een vriend van mij die keuze maken, geen baan, inkomen, zekerheid, maar meer tijd in groene natuur en met mensen zonder die allesverterende drive.
Het einde van de filosofie klinkt wat overdreven, en is dat misschien ook, maar de vormen van aandacht zijn denk ik wel aan het schuiven. Het gaat dan niet meer om aandacht voor de gesprekspartner (Socrates) , maar ook niet meer om aandacht voor de tijdsgeest (Nietzsche, Hegel, Marx) . Het gaat om aandacht voor de Zelf. En dichterbij een kleutermoraal van zeurende kinderen zijn we nog nooit geweest. En dan vind ik moraal toch ineens weer belangrijk, maar ook wel omdat je daarmee kan zeuren en drammen.
En voorbij de Zelf is natuurlijk niets, maar het lijkt me dat levensvreugde niet bestaat uit vervullen van aandachtsbehoefte, maar waar dan wel uit ben ik nog niet helemaal achter. Epictetus heeft het over vriendschap met God. Maar tussen mij en God staan nog heel veel zaken die de aandacht kapen.
Desondanks is die God bij me, en is mijn hoogste ambitie de vriendschap behouden. Ik denk wel eens dat die vriendschap er vooral is, omdat de mensen zoveel reserves hebben naar mij toe. Maar misschien zijn dat mijn reserves naar de menselijk eigenlijk.
Ik ga hier weer even voorbij aan veel dingen die je zegt.
En zeg één ding waar ik in geloof.
Een 'definitie' van vriendschap:
"Het beste verwachten en uit elkaar halen".
En het gekke is dat dat voort kan komen uit een kinderlijk besluit.
............
Dat zeuren en zo, komt volgens mij voort uit dat kinderen empathisch zijn uit afhankelijkheid, en toch een poging doen om de moraal die ze voorgespiegeld krijgen spiegelen om weerwoord te krijgen.
Dus ze gebruiken dezelfde taal om zichzelf te rechtvaardigen tov hun machthebbers.
(Als enkel voorbeeld: De eerlijkheid van mijn ouders die ze me voorhielden, die achteraf alleen ontmaskerd kon worden als controle-middel. En zelfs dan kan ik dat ontmaskeren als liefde voor mij in het kader van mijn opvoeding van foetus tot volwassen mens. Een communicatiekloof, waarbij iedereen een beetje machteloos is.)
En zeg één ding waar ik in geloof.
Een 'definitie' van vriendschap:
"Het beste verwachten en uit elkaar halen".
En het gekke is dat dat voort kan komen uit een kinderlijk besluit.
............
Dat zeuren en zo, komt volgens mij voort uit dat kinderen empathisch zijn uit afhankelijkheid, en toch een poging doen om de moraal die ze voorgespiegeld krijgen spiegelen om weerwoord te krijgen.
Dus ze gebruiken dezelfde taal om zichzelf te rechtvaardigen tov hun machthebbers.
(Als enkel voorbeeld: De eerlijkheid van mijn ouders die ze me voorhielden, die achteraf alleen ontmaskerd kon worden als controle-middel. En zelfs dan kan ik dat ontmaskeren als liefde voor mij in het kader van mijn opvoeding van foetus tot volwassen mens. Een communicatiekloof, waarbij iedereen een beetje machteloos is.)
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Ik ga hier weer even voorbij aan veel dingen die je zegt.
En zeg één ding waar ik in geloof.
Een 'definitie' van vriendschap:
"Het beste verwachten en uit elkaar halen".
En het gekke is dat dat voort kan komen uit een kinderlijk besluit.
............
Dat zeuren en zo, komt volgens mij voort uit dat kinderen empathisch zijn uit afhankelijkheid, en toch een poging doen om de moraal die ze voorgespiegeld krijgen spiegelen om weerwoord te krijgen.
Dus ze gebruiken dezelfde taal om zichzelf te rechtvaardigen tov hun machthebbers.
(Als enkel voorbeeld: De eerlijkheid van mijn ouders die ze me voorhielden, die achteraf alleen ontmaskerd kon worden als controle-middel. En zelfs dan kan ik dat ontmaskeren als liefde voor mij in het kader van mijn opvoeding van foetus tot volwassen mens. Een communicatiekloof, waarbij iedereen een beetje machteloos is.)
En zeg één ding waar ik in geloof.
Een 'definitie' van vriendschap:
"Het beste verwachten en uit elkaar halen".
En het gekke is dat dat voort kan komen uit een kinderlijk besluit.
............
Dat zeuren en zo, komt volgens mij voort uit dat kinderen empathisch zijn uit afhankelijkheid, en toch een poging doen om de moraal die ze voorgespiegeld krijgen spiegelen om weerwoord te krijgen.
Dus ze gebruiken dezelfde taal om zichzelf te rechtvaardigen tov hun machthebbers.
(Als enkel voorbeeld: De eerlijkheid van mijn ouders die ze me voorhielden, die achteraf alleen ontmaskerd kon worden als controle-middel. En zelfs dan kan ik dat ontmaskeren als liefde voor mij in het kader van mijn opvoeding van foetus tot volwassen mens. Een communicatiekloof, waarbij iedereen een beetje machteloos is.)
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
De verhouding kind-ouders is misschien "natuurlijk", maar daarbij nog niet "gezond". Ik ga uit van een wederzijds gebrek, al betekent dat in beide gevallen wat anders.
Nu kan een gebrek juist stimulerend zijn, of "het beste" naar boven halen, zoals Sloterdijk lijkt te betogen in "Je moet je leven veranderen", denk aan de violist zonder armen, maar ik heb zelf wel ervaring dat het juist "het slechtste" naar boven haalt. Ik geloof daarbij dat een evenwichtsstreven in de natuur toch minimaal zorgt dat dit in balans komt met elkaar.
De verhouding kind-ouders is juist door de ongelijkheid een plek waar zich zal manifesteren het goede en het slechte.
Ik vind dus persoonlijk dat de fase van ongelijkheid niet te lang moet duren al zal "dwang" om de ongelijkheid op te heffen mogelijk juist onderdeel zijn van mogelijke problemen.
Het lijkt er op dat de fase van onvolwassenheid zich uitstrekt, zodat de ongelijkheid tussen kind en ouder eerder niet meer bestaat omdat de ouder nog kind is, en mensen langer kind blijven, wat zeker een einde van de filosofie kan zijn, als je filosofie als serieuze en volwassen aangelegenheid beschouwt. Maar goed misschien ben ik met dat laatste wel hopeloos ouderwets.
Nu kan een gebrek juist stimulerend zijn, of "het beste" naar boven halen, zoals Sloterdijk lijkt te betogen in "Je moet je leven veranderen", denk aan de violist zonder armen, maar ik heb zelf wel ervaring dat het juist "het slechtste" naar boven haalt. Ik geloof daarbij dat een evenwichtsstreven in de natuur toch minimaal zorgt dat dit in balans komt met elkaar.
De verhouding kind-ouders is juist door de ongelijkheid een plek waar zich zal manifesteren het goede en het slechte.
Ik vind dus persoonlijk dat de fase van ongelijkheid niet te lang moet duren al zal "dwang" om de ongelijkheid op te heffen mogelijk juist onderdeel zijn van mogelijke problemen.
Het lijkt er op dat de fase van onvolwassenheid zich uitstrekt, zodat de ongelijkheid tussen kind en ouder eerder niet meer bestaat omdat de ouder nog kind is, en mensen langer kind blijven, wat zeker een einde van de filosofie kan zijn, als je filosofie als serieuze en volwassen aangelegenheid beschouwt. Maar goed misschien ben ik met dat laatste wel hopeloos ouderwets.
Het spel tussen seriositeit en kindzijn.
Je mag hopen dat die te combineren zijn.
Al is het maar gescheiden door de tijd.
....
Moetje:
Een moetje is dat het geen moetje zou moeten zijn om de ene keer het ene, en de ander keer het andere te denken.
Er zijn bijvoorbeeld twee manieren om in de sport 'iets te bereiken':
De ene is super-fanatatiek zijn; de andere: De Zen-Manier.
Je mag hopen dat die te combineren zijn.
Al is het maar gescheiden door de tijd.
....
Moetje:
Een moetje is dat het geen moetje zou moeten zijn om de ene keer het ene, en de ander keer het andere te denken.
Er zijn bijvoorbeeld twee manieren om in de sport 'iets te bereiken':
De ene is super-fanatatiek zijn; de andere: De Zen-Manier.
-
Leon
Dat "bereiken" is de vraag. Naast zoveel mogelijk willen hebben en willen kunnen consumeren, zijn er maar enkelingen die wat willen nalaten, als het moet ten koste van zichzelf.
De kleutermoraal is echt alleen maar ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikke.
En als de volwassene niet een blijvend gevoel van schaamte daarbij heeft, is er feitelijk geen sprake van een afwisseling van fase. Dan mag men volwassen heten, maar feitelijk in het kleuterige zijn blijven hangen.
Echt steeds meer, ben ik bang. Dan hoor ik van mensen dat ze "duurzaam" maar belachelijk vinden, en dat ze ieder jaar van energieleverancier wisselen, omdat ze dan steeds de overstappremie of het overstapcadeau kunnen opstrijken.
En als je dan met ze praat is er geen enkel moment van twijfel dat dit de juiste weg is. En dan werken ze wel voor een bedrijf dat pretendeert duurzaam te zijn.
De kleutermoraal is echt alleen maar ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikke.
En als de volwassene niet een blijvend gevoel van schaamte daarbij heeft, is er feitelijk geen sprake van een afwisseling van fase. Dan mag men volwassen heten, maar feitelijk in het kleuterige zijn blijven hangen.
Echt steeds meer, ben ik bang. Dan hoor ik van mensen dat ze "duurzaam" maar belachelijk vinden, en dat ze ieder jaar van energieleverancier wisselen, omdat ze dan steeds de overstappremie of het overstapcadeau kunnen opstrijken.
En als je dan met ze praat is er geen enkel moment van twijfel dat dit de juiste weg is. En dan werken ze wel voor een bedrijf dat pretendeert duurzaam te zijn.
Je klinkt erg demagogisch.
Zelfs, of juist, als je de "je", als derde persoon opvat:
(Niet dat ik het niet met je eens ben, maar deze manier van uiten stuit juist op verzet, bij mij in ieder geval wel.)
(Tenzij dat je bedoeling was, maar dan bereik je minder mensen dan die je wilde bereiken, vrees ik.)
Ik wil niet gelijk een godwin plegen, maar dit soort taal ... heb ik al eens eerder gehoord, in een documentaire die ging over zeg: 80 jaar geleden.
Heb je bewijzen?
Ik bedoel, laten we wel empirisch blijven.
Een onderzoekje? Op zijn minst?
Ook al beslaat het maar, zeg, zeven mensen uit je eigen omgeving?
Als je onderzoek je stelling waarde geeft, geef ik je het advies je niet meer met de onderzochte mensen te bemoeien. (In het geval van de 100% uitslag, woon je duidelijk in de verkeerde buurt) In alle ander gevallen hoef je niet te verhuizen, en is er nog hoop dat je een invloed kan uitoefenen, maar dat lukt je niet vanachter een dichte deur.
Maar, laten we het Stoïcijnse niet uit het oog verliezen.
Als je nog niet eens weet wie je buurman is, of wie er twee straten verderop woont ... (Wie weet dat wel overigens?)
Dan ...
Maar vraag het eens aan een Syriër op straat?
Je hebt de Zen-Syriër en de Ikke-ikke-ikke-Syriër.
Allebei leven op straat.
Als er nu tien naast mij komen wonen, in plaats van het varken dat er nu leeft, kan ik niet anders dan dat toejuichen, want ik kan me voorstellen dat zij wél rekening met mij houden. (Onder het mom van: "Overlast, eruit")
Maar stel nu eens ik ben het feestbeest en zij hebben last van mij, mogen zij dan ook klagen?
Krom?
Misschien wel.
Als je nog niet eens weet wie je buurman is, of wie er twee straten verderop woont ...
Makkelijk niet? Dat vooroordelen.
Het zijn altijd die Polen en die Syriërs die de buurt versjteren.
Leg dat eens aan het verkrachte zwangere meisje van 15 uit, net nadat de oorlog is afgelopen in een hyperkatholieke omgeving.
Zelfs, of juist, als je de "je", als derde persoon opvat:
Niet in de laatste plaats omdat je jouw begrip van "duurzaam" probeert op te dringen.En als je dan met ze praat is er geen enkel moment van twijfel dat dit de juiste weg is. En dan werken ze wel voor een bedrijf dat pretendeert duurzaam te zijn.
(Niet dat ik het niet met je eens ben, maar deze manier van uiten stuit juist op verzet, bij mij in ieder geval wel.)
(Tenzij dat je bedoeling was, maar dan bereik je minder mensen dan die je wilde bereiken, vrees ik.)
Ik wil niet gelijk een godwin plegen, maar dit soort taal ... heb ik al eens eerder gehoord, in een documentaire die ging over zeg: 80 jaar geleden.
Heb je bewijzen?
Ik bedoel, laten we wel empirisch blijven.
Een onderzoekje? Op zijn minst?
Ook al beslaat het maar, zeg, zeven mensen uit je eigen omgeving?
Als je onderzoek je stelling waarde geeft, geef ik je het advies je niet meer met de onderzochte mensen te bemoeien. (In het geval van de 100% uitslag, woon je duidelijk in de verkeerde buurt) In alle ander gevallen hoef je niet te verhuizen, en is er nog hoop dat je een invloed kan uitoefenen, maar dat lukt je niet vanachter een dichte deur.
Maar, laten we het Stoïcijnse niet uit het oog verliezen.
Als je nog niet eens weet wie je buurman is, of wie er twee straten verderop woont ... (Wie weet dat wel overigens?)
Dan ...
Maar vraag het eens aan een Syriër op straat?
Je hebt de Zen-Syriër en de Ikke-ikke-ikke-Syriër.
Allebei leven op straat.
Als er nu tien naast mij komen wonen, in plaats van het varken dat er nu leeft, kan ik niet anders dan dat toejuichen, want ik kan me voorstellen dat zij wél rekening met mij houden. (Onder het mom van: "Overlast, eruit")
Maar stel nu eens ik ben het feestbeest en zij hebben last van mij, mogen zij dan ook klagen?
Krom?
Misschien wel.
Als je nog niet eens weet wie je buurman is, of wie er twee straten verderop woont ...
Makkelijk niet? Dat vooroordelen.
Het zijn altijd die Polen en die Syriërs die de buurt versjteren.
Moetje:
Een moetje is dat het geen moetje zou moeten zijn om de ene keer het ene, en de ander keer het andere te denken.
Leg dat eens aan het verkrachte zwangere meisje van 15 uit, net nadat de oorlog is afgelopen in een hyperkatholieke omgeving.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Ik heb het inderdaad wat zwaar aangezet, excuses hiervoor. Daar staat wel tegenover dat het echt wel mijn persoonlijke ervaringen zijn met meer dan 7 mensen. Ik wil verder niet 1 bepaalde groep in het bijzonder demagogiseren, maar vooral de lezer "dwingen" om de eigen kleutermoraal onder ogen te nemen. Er zijn, naar mijn idee te weinig mensen die de strijd met zichzelf aangaan, de strijd met de buitenwereld bedoel ik al helemaal niet.
Mogelijk is het predikaat "gek" van toepassing op iedereen die de strijd met zichzelf aangaat. Ik persoonlijk acht niets edelers.
Mogelijk is het predikaat "gek" van toepassing op iedereen die de strijd met zichzelf aangaat. Ik persoonlijk acht niets edelers.
Premature onderdrukking van het kind ten gevolgen van te vroege seriositeit is beroerd. En andersom het voortzetten van het kind-zijn en niet toekomen aan enige seriositeit ook.yopi schreef:Het spel tussen seriositeit en kindzijn.
Je mag hopen dat die te combineren zijn.
Al is het maar gescheiden door de tijd.
....
Moetje:
Een moetje is dat het geen moetje zou moeten zijn om de ene keer het ene, en de ander keer het andere te denken.
Er zijn bijvoorbeeld twee manieren om in de sport 'iets te bereiken':
De ene is super-fanatatiek zijn; de andere: De Zen-Manier.
Vandaar dat ik die tijd-scheiding voorstelde.
En dan had ik het ook over denken en niet over leven.
Maar ik ben niet te beroerd om als opstapje voor anderen te dienen, die de context onderuit halen.
Je doet maar.
Waarschijnlijk doe ik dat ook namelijk.
Maar ik moest dat toch even zeggen voor het evenwicht ...
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
-
Leon
-
Leon
Ja arme knorretje, Winnie moet nu zijn maatje missen...
Ik hoor steeds vaker van bezwaren tegen verbeeldingen van pratende en aangeklede dieren. Net zoals ze in dierentuinen geen namen meer willen geven aan de dieren. Ergens dringt door dat de vermenselijking van dieren niet juist is, of kinderen een verkeerd beeld geeft van de realiteit.
Ik twijfel, de verbeelding wordt de mond gesnoerd, een meer volwassen visie op de dierenwereld zal mogelijk worden.
Ik hoor steeds vaker van bezwaren tegen verbeeldingen van pratende en aangeklede dieren. Net zoals ze in dierentuinen geen namen meer willen geven aan de dieren. Ergens dringt door dat de vermenselijking van dieren niet juist is, of kinderen een verkeerd beeld geeft van de realiteit.
Ik twijfel, de verbeelding wordt de mond gesnoerd, een meer volwassen visie op de dierenwereld zal mogelijk worden.
Ik denk dat animatie en/of een cartoon niet verkeerd is. Hen kan je scheppen gewoon puur voor het plezier. Een boodschap meegeven en de uitbeelding daarvan vermenselijken is ook oké, het gaat immers om de verbeelding, door middel van uitbeelding - als het werkt, who cares.Leon schreef:Ja arme knorretje, Winnie moet nu zijn maatje missen...
Ik hoor steeds vaker van bezwaren tegen verbeeldingen van pratende en aangeklede dieren.
Net zoals ze in dierentuinen geen namen meer willen geven aan de dieren. Ergens dringt door dat de vermenselijking van dieren niet juist is, of kinderen een verkeerd beeld geeft van de realiteit. [/quote]
Ach namen geven lijkt mij onschuldig. Mijn konijn heette Pipo, de cavia Boris en mijn kat Teuntje - dat was overigens mijn enige vermenselijking.
Maar echt met doorleeft gevoel, zodat de ratio op afstand wordt gehouden het huisdier als mens zien en daar naar handelen is mij een doorn in het oog. Er zijn mensen die meer opkomen voor de rechten van het dier dan de rechten van de mens....
Ik twijfel, de verbeelding wordt de mond gesnoerd, een meer volwassen visie op de dierenwereld zal mogelijk worden.[/quote]
Twijfel, lijkt mij een horde om genomen te worden. Door door te denken kom je tot een zuiver beeld - of klinkt dit nu weer goeroeachtig
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
-
Leon
Het is in de huidge tijd, met zoveel verstrooiing, lastig om geconcentreerd na te denken. Ik moet het hebben van het toeval, dat ik wel de concentratie kan vinden.
Zelfkritisch, denk ik dat huisdieren, veeteelt, etc. een roofdier-moraal weergeven. Het verdoezelen van ons roofdier-schap, door "leuk" te doen met onze prooien, is volkomen verknipt, en mag geen positief idee van "het is maar onschuldige fantasie" uitdragen.
Zelfkritisch, denk ik dat huisdieren, veeteelt, etc. een roofdier-moraal weergeven. Het verdoezelen van ons roofdier-schap, door "leuk" te doen met onze prooien, is volkomen verknipt, en mag geen positief idee van "het is maar onschuldige fantasie" uitdragen.
Natuurfilosofie van de koude grond Leon ..
Los van het grote idee wat je hier presenteert, denk ik (als het verleden laat rusten) dat evolutionair gezien nog nooit zo veel dieren van een gedomesticeerd soort hebben kunnen overleven.
Ik heb bijvoorbeeld al begrepen, dat omschakeling van bedrijven naar meer dier-vriendelijke of biologische teelt, het uitsterven betekent van al de dieren die daarmee overleeft hebben.
Ze zijn er. En dan zouden ze ook het object kunnen worden van menselijke fantasieën van dierenliefde.
Zo bestaan er ook 'bejaarden-tehuizen' voor ezels en paarden.
En de pogingen om soorten 'terug' te kweken.
..........
Als je echt groot wilt denken met een terugblik op het kerkhof wat de evolutie is, zou ik zeggen dat het mooi is (zou zijn) als de geïsoleerde niveau's van materie, plantaardig leven, dierlijk leven en menselijk leven wat meer naar elkaar toe groeien.
Vanuit het perspectief van het 'alsof' en de harde wetten van de natuur, zou het er dan wat positiever uit kunnen zien.
Of vind je dat weer 'positief' gezeur?
Wie zijn de rechters, die beoordelen wat er in het grote geheel gebeurd?
Ben jij dat? Of ik?
Heb ik wel op de moraal op tegen:
Niet groot genoeg!
Los van het grote idee wat je hier presenteert, denk ik (als het verleden laat rusten) dat evolutionair gezien nog nooit zo veel dieren van een gedomesticeerd soort hebben kunnen overleven.
Ik heb bijvoorbeeld al begrepen, dat omschakeling van bedrijven naar meer dier-vriendelijke of biologische teelt, het uitsterven betekent van al de dieren die daarmee overleeft hebben.
Ze zijn er. En dan zouden ze ook het object kunnen worden van menselijke fantasieën van dierenliefde.
Zo bestaan er ook 'bejaarden-tehuizen' voor ezels en paarden.
En de pogingen om soorten 'terug' te kweken.
..........
Als je echt groot wilt denken met een terugblik op het kerkhof wat de evolutie is, zou ik zeggen dat het mooi is (zou zijn) als de geïsoleerde niveau's van materie, plantaardig leven, dierlijk leven en menselijk leven wat meer naar elkaar toe groeien.
Vanuit het perspectief van het 'alsof' en de harde wetten van de natuur, zou het er dan wat positiever uit kunnen zien.
Of vind je dat weer 'positief' gezeur?
Wie zijn de rechters, die beoordelen wat er in het grote geheel gebeurd?
Ben jij dat? Of ik?
Heb ik wel op de moraal op tegen:
Niet groot genoeg!
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten