Murakami's droge komedie-filosofietjes

[K.L.]

In het achtste deel van het zesde hoofdstuk in De jacht op het verloren schaap geeft de Japanse auteur Haruki Murakami een dialoog tussen een chauffeur en de hoofdpersoon. De eerste heeft zijn christelijke geloof, de tweede zijn alledaagse 'gemiddeldheid'. En een kat. Een oude, lelijke en stinkende kat.

'Zoet maar, zoet maar', zei de chauffeur in de richting van de kat, maar hij stak er wijselijk zijn handen toch maar niet naar uit. 'Hoe heet hij?'
'Niets. Hij heeft geen naam.'
'Hoe roept u hem dan?'
'Ik roep hem niet', zei ik. 'Hij bestaat gewoon.'

De hoofdpersoon is een onopvallend persoon, zonder veel ambitie, zonder veel talent, zonder flamboyante kantjes in zijn karakter. Hij is een heel gewone, doodnormale persoonlijkheid die het allemaal wel best vindt, zoiets. Dat kristalliseert hier in het feit dat hij ook de kat niet achterna loopt of roept. Voor hem zijn de dingen nu eenmaal zoals ze zijn, klaar uit, en dus laat hij de dingen op zijn beloop gaan. Net als de kat, heeft ook hij zelf eigenlijk geen naam in de roman. Hij bestaat gewoon.

[Leon]

Doet me denken aan Wittgenstein, of eigenlijk mijn eerste begrip van de filosofie van Wittgenstein.

[Tino]

Voor hem zijn de dingen nu eenmaal zoals ze zijn, klaar uit, en dus laat hij de dingen op zijn beloop gaan. Net als de kat, heeft ook hij zelf eigenlijk geen naam in de roman. Hij bestaat gewoon.

Klinkt ook Oosters, kan ook niet anders natuurlijk - een Japanse schrijver. De dingen on-verschild laten, laten zijn zoals ze zijn, kan soms een medicijn zijn om je niet (emotioneel) mee te laten slepen door dingen die om je heen plaatsvinden. Zonder nu onverschillig te zijn.

Is alles er immers niet omdat het er is. Op voorhand heeft niets een kwaliteit. Dat kwaliteitsoordeel wordt er door de mens aangegeven - en dan begint het gedonder.

@ Leon,

Kan je iets meer over Witgenstein vertellen? D.w.z wat jij distilleert uit zijn filosofie hier in deze topic van toepassing.

[K.L.]

Klinkt ook Oosters, kan ook niet anders natuurlijk - een Japanse schrijver. Vriend De dingen on-verschild laten, laten zijn zoals ze zijn, kan soms een medicijn zijn om je niet (emotioneel) mee te laten slepen door dingen die om je heen plaatsvinden. Zonder nu onverschillig te zijn.

Weet je toevallig ook in hoeverre dit raakt aan het stoïcijnse denken? Daar moet ik nu namelijk aan denken.

Kan je iets meer over Witgenstein vertellen? D.w.z wat jij distilleert uit zijn filosofie hier in deze topic van toepassing.

Dat wilde ik ook net vragen.

[Tino]

Klinkt ook Oosters, kan ook niet anders natuurlijk - een Japanse schrijver. Vriend De dingen on-verschild laten, laten zijn zoals ze zijn, kan soms een medicijn zijn om je niet (emotioneel) mee te laten slepen door dingen die om je heen plaatsvinden. Zonder nu onverschillig te zijn.

Weet je toevallig ook in hoeverre dit raakt aan het stoïcijnse denken? Daar moet ik nu namelijk aan denken.

Kan je iets meer over Witgenstein vertellen? D.w.z wat jij distilleert uit zijn filosofie hier in deze topic van toepassing.

Dat wilde ik ook net vragen.

Klink i.d.d. stoïcijns - Leon, je hulp wordt ingeroepen

[Leon]

Ik zit met wat RSI-klachten, dus schrijven valt me moeilijk.

Wittgenstein vanuit het idee van logisch atomen, en dat na het denken van Husserl over de zaken zelf, dus het fenomeen (ding zelf) als logisch atoom beschouwen.

Stoïcisme: denk aan het verhaal van Seneca die niet overdreven bedroefd reageerde op het nieuws dat zijn vader door rovers was gedood, maar op de vraag hoe het dan kwam dat hij toch de uiterste best deed de rovers te berechten zei hij dat dit gewoon uit liefde voor zijn vader was.