filosofisch godsbeeld

[Leon]

Ondersteboven wil het onderste boven over mijn filosofisch godsbeeld

Je kan idd zeggen de logos, maar de nuance zit hem in wat de logos logisch maakt

volgens mij is dat symmetrie, mijn God is de verpersonificatie van het symmetrische principe.

Alwetend, almachtig en alziend.

alwetend: links weet direct van rechts, boven van onder, voor van achter het Ware
almachtig: de symmetrie tussen actie en reactie, oorzaak en gevolg is niet te ontlopen het Goede
alziend: het Schone

Ik had eerder een godsbeeld dat God samenviel met weerstand, dat God zorgde voor de tijdelijkheid, tijdelijkheid die als enige het predicaat eeuwig kan hebben (eeuwige tijdelijkheden). De weerstand zorgt dan voor die tijdelijkheid. Maar ik denk dat de weerstand een uitdrukking is van symmetrie, dat iets van een asymmetrische gebeurtenis weerstand heeft/krijgt en uiteindelijk gespiegeld wordt.

Je zou ook kunnen zeggen: God is een spiegel.

[Ondersteboven]

Wel, wat is logisch in de mens zijn beperkt denken? Dat wat hij plaatsen kan.
In een ander topic las ik van je: Tijd is een scheiding en God de scheidsrechter. Mijn mond viel daar zowaar van open.

God die een spiegel is, daar kan ik me wel in vinden.
Het is meermaals gebleken dat de mens god aan zijn zelfbeeld afspiegelt en niet andersom. In jouw context weet ik dat je het niet zo bedoelde.
Ik kan me eigenlijk best vinden in jouw context en zou het bijna hetzelfde omschrijven.
De alfa en de omega vat het goed samen.

Alleen is het mij nog vaag daar U enkel het schone en alziende omkadert, wat van het minder schone? Is dat het werk van de duivel? Of zijn God en de duivel 1 en onafscheidelijk?
Hoe visualiseer jij je de Logos dan? Als iets bewust of iets onbewust dat uit de oneindigheid gekiemd is?

[Leon]

Stomme vraag misschien.

Maar vaak had je het ook over entropie.

Betekent dit dan ook voor jou dat uiteindelijk god opgaat in de massa ?
(even ervan uitgaand dat we niet eerst uitsterven :-) )

hallo Rob, eerst jou beantwoorden:

entropie en tijd hangen samen, de versnellende toename van wanorde in de tijd heeft te maken met de symmetrie; het versnelt alleen maar om een symmetrie te herstellen.

Dan moet je het beeld van materie in de tijd en antimaterie in de anti-tijd begrijpen. Deze werken als het ware naar elkaar toe, wat voor ons toenemende entropie geeft.

Als materie en antimaterie elkaar naderbij zijn gaat de entropie versneld toenemen.

Maar goed, het is een geloof...

[Leon]

Wel, wat is logisch in de mens zijn beperkt denken? Dat wat hij plaatsen kan.
In een ander topic las ik van je: Tijd is een scheiding en God de scheidsrechter. Mijn mond viel daar zowaar van open.

God die een spiegel is, daar kan ik me wel in vinden.
Het is meermaals gebleken dat de mens god aan zijn zelfbeeld afspiegelt en niet andersom. In jouw context weet ik dat je het niet zo bedoelde.
Ik kan me eigenlijk best vinden in jouw context en zou het bijna hetzelfde omschrijven.
De alfa en de omega vat het goed samen.

Alleen is het mij nog vaag daar U enkel het schone en alziende omkadert, wat van het minder schone? Is dat het werk van de duivel? Of zijn God en de duivel 1 en onafscheidelijk?
Hoe visualiseer jij je de Logos dan? Als iets bewust of iets onbewust dat uit de oneindigheid gekiemd is?

Het spiegelbeeld dat jij ziet in de spiegel heeft wel te maken met hoe jij 'in God" bent. De fout wordt wel gemaakt om te denken dat iemand zelf God is, of onderdeel van een pantheïstische God. Of solipsitisch, ik denk de wereld. Maar God spiegelt jou, en jij bent niet de spiegel maar hebt een spiegelbeeld, verschil tussen hebben en zijn. Je bent niet de spiegel, je hebt de spiegel. We hebben God.

De vraag is nu "bestaat God?" Bestaan is zijn, de spiegel is niet, maar je hebt de spiegel. Wat betekent dit: het Schone is niet, het Schone heb je.

we zien iets en vinden het lelijk, maar dan denken we dat iets lelijk is, ons oordeel betreft het zijn. Het heeft geen lelijkheid. Het heeft compleetheid. Ik zal dat proberen uit te leggen.

Als iemand valt en een been breekt vinden we dat een lelijke gebeurtenis, iemand is er minder van geworden, werk van de Duivel.

Compleetheid betekent: in beide tijdsrichtingen bekeken. (hou die even vast)

De gebeurtenis van iemand die een been breek in omgekeerde tijdsrichting is als volgt: iemand heeft een kapot been, even later is het weer heel, een mooie/schone gebeurtenis, werk van God.

De totale/complete gebeurtenis is: lelijk + mooi

Wat je hebt is de spiegel, de gebeurtenis is lelijk plus mooi. Hoe je er tegen aankijkt is een kwestie van keuze. Soms probeert iemand het mooie terug te vinden: doordat iemand zijn been brak werd deze gewaar van zorgbehoevendheid van mensen en werd een beter mens voor anderen.

dat hoeft niet.

je kan ook al direct zien dat de gebeurtenis compleet is.

Duivels werk en Gods werk zijn gespiegelde voorstellingen. Op zich kan iemand het rotste leven hebben dat je je maar kunt bedenken, maar als je het in omgekeerde tijdsvolgorde gaat bekijken is het heel anders. Wat is nu de waarheid?

Ik geloof (echt een kwestie van geloof) dat we ons leven twee keer meemaken. 1 keer heen en 1 keer terug. En alles wat je iemand aandoet wordt je aangedaan en andersom.

De spiegel is pure rechtvaardigheid en volmaaktheid.

Na jouw leven de perfecte spiegel en dus de ommekeer, alles wordt omgedraaid.

Voor jouw leven idem.

Nietzsche had het over eindeloze wederkeer.

Ik ga dan uit van een verbondenheid die ons "leven" niet beperkt tot deze ene toevallige persoon, maar alle mogelijke levens en personen die zullen bestaan in de schakeling naar Alfa en Omega.

Reïncarnatie. En op moment van Alfa en Omega dan ook nog eens nieuwe schakelingen, uiteindelijk leven we alles.

Een moeilijke realisatie is dat. Wij zijn elkaar. Jij bent mij. Ik ben jou.
Plus de momenten waarop we ver van dat besef verwijderd zijn.

[Ondersteboven]

Ik ervaar God vanuit de triniteit. God is het al. Het goede het kwade en wat daaruit ontstaat, het leven zoals we dat kennen. Het moet elkaar duwen om een kracht in het midden te genereren dat wij kennen als het leven. Het is in ons gespiegeld en in het hierboven, net zoals hier beneden in de microkosmos.Het Koninkrijk is in en rondom ons. Zo boven, zo beneden. Alles fungeert volgens de principes van het Zijn en hoe het Zijn haar informatie verstuurd. Een atoom vibreert tot stand door frequenties, het samenhokken ervan en de statische lading bepaalt het zicht. In de quantum mechanica zegt men wel eens: de stoel is er enkel als je er naar kijkt. En dat verwoord voor mij hoe onze hersenen de golven van de stoel ordenen in ons hoofd. Alles is vibratie; het lijkt stil te staan, maar het vloeit naar alle kanten. Heel snel zelfs, maar zou je in het atoom gaan zou alles net heel traag bewegen. Zou dit voor ons universum ook van tel zijn? Dat zij langs buiten sneller lijkt te bewegen dan langs binnen? Wat is een vingerknip voor ons en wat is een vingerknip voor God? Hmmm

Er is meer dan één vibratieveld, er zijn verschilende tonen en zo zingt het leven zichzelf tot stand zoals we dat vandaag kennen. Ik bekijk het een beetje vanuit de string theorie. De string theorie is voor mij een beschrijving van een muziekinstrument. Dat wat is heeft prachtige partituteren gespeeld. Maar gaf ons daarin de vrije wil, daarom is de wereld zoals ze is. Mensen laten zich beïnvloeden door andermans vibratie en vergeten te dikwijls hun eigen lied te schrijven. Het is een achtergrond lied geworden dat we onbewust mee neuriën en overgeven aan de volgende generatie.
En zo ervaren wij zaken die niet van uit ons ware zelf verder spruiten. We vergeten wie we zijn en het Woord. Voor mij is Jezus (en paar anderen) het vlees geworden Woord. The Word is God. De vraag “wat zou Jezus doen” heeft me dikwijls naar het “juiste” antwoord geleid. Die man was echt voor op zijn tijd. Beeld je de blinde vlekken van die tijd eens in met Jezus daartussen. Ik kan mij zijn frustratie aardig inbeelden.

Ik geloof ook sterk in reïncarnatie. Ik heb verhalen gehoord van mensen die via hypnose zijn terug gereisd. Alles is recycleerbaar in ons universum en niets ontkomt zijn lot. Dood gaan we, maar de energie die je lichaam voortstuwt waar gaat die heen? Waar gaat de nuclues van een atoom heen en van waar komt ze terug?

[Leon]

De triniteit voor de Grieken/Romeinen waren Zeus, Poseidon en Hades.
Ik ga voor wat betreft macht/vermogen ook voor deze driedeling. Zeus op zijn berg, Poseidon met zijn golven en Hades met zijn onderwereld.

De vibratie/string-theorie wil slechts in 1 richting gebeurtenissen begrijpen/uitleggen. Het wordt pas echt begrijpelijk als je minimaal twee richtingen bekijkt, heen en terug. Met de opgevouwen andere dimensies (volgens de branen-theorie dacht ik) zijn er misschien ook andere richtingen mogelijk.

Ik denk zeker dat energie (van de berg), mix tussen energie en materie (in de golven) en materie (van de onderwereld) de wereld bepalen.

Ik vraag voor het bestaan van een materiedeeltje iets van het voorstellingsvermogen:

Zet een assenstelsel op
Maak de vertikale as "plaats" of "ruimte"
Maak de horizontale as "tijd"
Teken een cirkelachtige vorm
Beschouw de cirkelachtige vorm als pad van een deeltje, dus waar de richting linksom of rechtsom is.

We zien:

Een spontaan begin (vertikale raaklijn links)
Een spontaan eind (vertikale raaklijn rechts)
De geslotenheid is de enige beperking, verder is de baan vrij.

Lukt dat qua voorstellingsvermogen?

[Ondersteboven]

Dat lukt, maar ik bekijk het anders.
Ken je het symbool van de oneindigheid? De liggende 8? Op die kruising bevinden wij ons en je kan je laten duwen of trekken door het goede of kwade. De kruising is neutraal en jij bepaalt welke kant je duwt of trekt.

De triniteit is voor mij wat het goede en het slechte veroorzaakt. Hoe beide nodig zijn om de kruising (de derde) te veroorzaken.
Of zoiets he

[Leon]

Ik probeer niet te denken in oordelen goed/kwaad, of althans als jij voor jezelf voorkomt dat het kwade gebeurt is de kans groot dat het voor een ander precies andersom is. Verantwoordelijk is het slechte in balans houden met het goede, dus kracht met zwakte combineren. Maar goed ik kan niet anders, dus zo'n filosofie is een zwaktebod.

[Ondersteboven]

Dat probeer ik maar de dingen plaatsen in woordvormen helpt wel.
Balans is alles, maar hoe hoger op de ladder je komt, hoe onstabieler het wordt.

[Leon]

Dan maar wat minder hoog op de ladder...maar ja mijn moeder wil liever anders...

[Ondersteboven]

Is het niet beangstigend? Stijgen zonder je het doorhebt en dan kijk je plots naar beneden.... Waar ben ik in hemelsnaam beland?
Maar naar boven gaan is vast minder beangstigend dan terug naar beneden komen.

[Leon]

Als je het over een vertikale ladder in de ruimte hebt vast wel, maar met een gewone trap is het minder moeilijk. Je hebt dan wel de levenstrap (vroeger waren afbeeldingen daarvan populair).

Ik denk dat de moderne mens met zijn rug naar de toekomst de levenstrap afdaalt.

[memeticae]

Die ladder kwam laatst ook al eens ter sprake, ik weet niet meer wie het zei, maar het kwam erop neer dat hoe hoger je de trapleer wil beklimmen, hoe dieper zij in de grond zakt, zodat je, per saldo, altijd met beide benen op de grond staat.

Of vergis ik me nu?

[Leon]

Ja dat weet ik nog.

Leuk dat je het helpt herinneren. Meestal vergeet ik alles wat geschreven is weer zo snel mogelijk, om als het ware niet vervormd te zijn.

[memeticae]

Hehe. :)

Als je bovenaan de ladder staat, die volledig in de grond gezakt is, kun je eindelijk doorlopen, want het obstakel is dan weg.

Ehhmm ... "gevormd ongevormd", als het ware, of omgekeerd natuurlijk.
Leuke metafoor eigenlijk wel.

[memeticae]

Haha, ja.

Volgens de klassieke mechanica kost het geen arbeid om die te beklimmen.
Dus ... wat let je?

[Ondersteboven]

Als je het over een vertikale ladder in de ruimte hebt vast wel, maar met een gewone trap is het minder moeilijk. Je hebt dan wel de levenstrap (vroeger waren afbeeldingen daarvan populair).

Ik denk dat de moderne mens met zijn rug naar de toekomst de levenstrap afdaalt.

En daarom is bewustzijn lijden.
Als je toekijkt vanuit een objectief standpunt weet je dat we zoals de toren van Babylon nieuwe tijden tegemoet gaan.
Maar ik probeer er niet wakker van te liggen.

Het is dan beter aan een godsbeeld te werken dan aan de wereld denk ik dan. Maar hoe benader je God? Je diepste zuivere gevoel raadplegen? Objectief proberen blijven en neutraal? Hoe neutraal is God en als we Hem/Haar/Het zouden formuleren, wat is de formule?

Als de Logos zou spreken, wat zou deze zeggen over de huidige wereld?
Ik zou het kunnen neerpennen, maar dan ook weer niet.
Soms nemen gedachten me over en dan denk ik, ga er eens mee in de wereld, maar die reageert enkel op haat en woede.
De moderne mens is zijn/haar godsbeeld vergeten en daarbij een ruimer vermogen van denken kwijt. (algemeen bekeken)

[Leon]

Ja ik deel de analyse.

En wat ik wil toevoegen: wat buiten je macht ligt hoef je je niet druk over te maken (Epictetus). Hoewel gek genoeg sommige mensen liever de verantwoordelijkheid/macht wel hebben. En dan juist weer verzuimen er iets goeds mee te doen. Maar goed dit kan een stropop zijn van mij.

[Ondersteboven]

Maar te gelovig wil ik dan ook weer niet zijn. Velen lijken bang van God te zijn, en toegegeven, ik ben dat ook wel eens. Maar waarom zouden we bang moeten zijn? Wat verbergen we? Weten we iets onbewust dat God bewust weet? Waarom blijven we het liedje zingen dat ons van kinds af toegezongen is.... voelend in ons hart dat we "fouten" maken en onze planeet meetrekken.

Gaat vrede zegevieren of zal het zijn zoals Johannes voorspeld heeft?
Het Hydra monster is wakker en we stevenen af naar het laatste hoofdstuk in deze cirkel.
Was die uitkomst zeker vanaf de steen geworpen werd? Vanaf Adam en Eva uit hun hof van Eden (de natuur) kwamen?

Misschien overdrijf ik een beetje. Maar ik zit er nu wel midden in, in een zeer apocalyptisch tijdperk. 60 jaren is niets vergeleken op tijd van oneindigheid.
Als we zouden reïncarneren, waarom maken wij mensen dan dezelfde fouten zonder te leren uit onze geschiedenis?
Wat maakt ons zo zelfvernietigend als wij de spiegel van God zouden zijn?
Sorry, wat veel en chaotisch, .... mijn gedachten de vrije loop...

[Leon]

Aan de afloop is weinig te veranderen, naarmate we dichter bij "de ontmoeting" komen van materie en anti-materie wordt de cultuur vermengd met krachten en tegenkrachten, mensen/ apparaten met bewustzijn en anti-bewustzijn, dat is het nadeel van zo dichtbij dat event geboren worden.

Ik geloof ook wel dat de "singulariteit" in onze tijd nog mogelijk zou kunnen zijn. Maar in plaats van daarover jerimieeren denk ik dat zo dichtbij ook wel betekent dat het besef van hoe de wereld/universum/bestaan in elkaar zit toeneemt.

Zelfacceptatie begint bij de wereld accepteren. De wereld accepteren kan pas als je weet hoe de wereld werkt. En dan bedoel ik niet alle feiten kennen, maar de principes doorhebben.

Dat is het beste mogelijk dichtbij de singulariteit. Het is het een of het ander.

[Ondersteboven]

Kunnen we dit niet overstijgen als mensheid?

[Leon]

Er is niets hogers dan zelfacceptatie.

Maar dan echt he.

Niet met allerlei voorwaarden.

Volgens mij is tijdreizen nog een optie, maar dan maak je er wel een zooitje van, voor jezelf en anderen. Gaat natuurlijk geprobeerd worden.

[Ondersteboven]

Ik kan niet accepteren wat mij niet vertegenwoordigt.
Tijdreizen, al eens gedaan dan?
Ik heb gekke dingen meegemaakt, maar tijdreizen zat daar niet bij. Hoewel het wel leek alsof de tijd even stil stond of terug gedraaid werd.
was heel raar.

[Leon]

Als je niet kunt accepteren wat jou niet vertegenwoordigd heb je nog een hele weg te gaan. Op de eerste plaats komt het besef dat alles jou vertegenwoordigd, anders zou je niet bestaan.

Als je bestaan accepteert, accepteer je ook de tegengestelden, die mede jou maken tot wat je bent.

Maar goed, een mooie ervaring dat van die stilstaande tijd.

De principes voor tijdreizen zijn niet zo moeilijk, in de praktijk doe je dat niet zomaar, dan heb je zwarte gaten nodig en zo. Er is op youtube wel wat over te vinden. De treshold (terugreizen) dat is wel een dingetje, maar in theorie...

Ik vind de beheersing zoeken in materie sowieso onzin, maar goed ik heb ook mijn tegengestelden.

[Leon]

Wat ik al dacht, dichterbij de singulariteit gaat materie loopen in de tijd, dat gaat gepaard met ervaringen van stilstaande tijd, terugdraaien en weer verder, in die grafiek van mij is er dan een klein krulletje in de circulaire baan van het deeltje...

Dit als kanttekening...

Uiteindelijk ook de grotere loop (tijdreizen)

[Ondersteboven]

Hmmm dat is al wat moeilijker voor me.
Volgens mij is tijdreizen niet mogelijk, wel tijd beheersen.
Zo ervaren we een acceleratie in tijd omdat er meer en meer dingen gedaan worden op korte tijd.
Als we de tijd willen stoppen, hoeven we alleen maar ons energieverbruik te stoppen.
Als energie massa is dat zich tegen lichtsnelheid vooruitstuwt, is er dan nog wel een weg terug?

[Leon]

Wat het moeilijk maakt is dat we denken dat je 1 universum hebt dat gelijdelijk transformeert, alle energie zit in dat unversum, dus er zijn geen eerdere universa meer. Maar wat dus wel kan is de verhoudingen energie/massa veranderen in het universum zodat je in een ander universum komt dat heel veel lijkt op een universum dat was of komt. Dat kan je dan tijdreizen noemen, maar feitelijk is het een ander universum., je stapt over.

Natuurlijk heeft ieder universum weer zijn eigen gedetermineerdheid, zodat het zeker niet zal gelden dat je er persoonlijk op vooruit zal kunnen gaan. Ik zeg dus ook gewoon blijven waar je bent, maar ik hoef persoonlijk ook niet echt op vakantie/ontdekkingsreis.

[Ondersteboven]

En wat als je plots naar een ander universum kan overstappen zonder te weten dat je terug komt, zou je het doen?

Stel een alien komt in je woonkamer en creëert een portaal naar een andere dimensie, zou je er door durven gaan?
En als je het niet doet, het je leven lang berouwen?

OK de weirdness voorbij, ik weet het....

[Leon]

Ik weet niet wat ik zou doen, volgens mij is het overstappen naar een ander universum al zo makkelijk als een keuze maken (may worlds theory), waarom sommige mensen zo hameren op positief denken, maar goed geen spectaculaire wijzigingen dan.

Zo geleidelijk dat je het niet echt door hebt.

[Leon]

http://www.mars-one.com/

Is indirecte zelfmoord, maar wel een heel avontuur. Dertig jaar geleden had ik er wel oren naar gehad, maar was toen waarschijnlijk ook al afgekeurd geraakt, al was het maar vanwege de bril.

[Leon]

En jij? Zou jij het portaal instappen? Samen zou ik wel durven, maar alleen niet. Ik heb al een periode van enorme eenzaamheid gehad, en dat was nog in een omgeving waar contacten met medemensen nog mogelijk waren.

[Ondersteboven]

Ik ben jaren bezig geweest met diepe meditaties. Maar ik heb het nooit kunnen ontleden. Narrow is the gate, en erdoor gaan is 1, terugkomen is 2.
En kan je daarna nog wel om met het hier en nu eens je terug komt?

De meerderheidsvorm in de religieuze teksten is er niet zonder reden. Het is meer dan een beleefdheidsvorm.

[Leon]

Ik zie het niet als indirecte zelfmoord. Er zitten heel veel psychologen in de selectie processen + begeleiding / training daarna. Maar ik vind het sowieso een bizarre keus. Zekerheid heb je natuurlijk nooit, maar de opties na deze keus zijn wat beperkt :-)

De mens heeft sowieso een rare verhouding met onsterfelijk van naam worden, dat lijkt soms belngrijker dan een gewoon leven.

Ik misgun natuurlijk mensen als Socrates of Jezus hun strijd niet, wat vooral de reden is geweest om te sterven (als martelaar), maar bij MarsOne zie ik die strijd niet zo en lijk het echt alleen maar te gaan om de eer. Experimenten in de woestijn met geisoleerd leven waren dacht ik ook al niet erg succesvol, en waar gaat het dan verder nog om?

Maat goed in mijn toekomstdromen zag ik mijzelf toch ook een bijdrage leveren aan de ruimtevaart, mogelijk is robotten en ingevroren bevruchte eitjes toch de enigste toekomst, als we niet ingehaald worden door de singulariteit.

[memeticae]

Ik had het al eens eerder opgemerkt ...

MarsOne is de oplossing voor Wilders (en kornuiten)
De hoogste Imam van Perzië (want dat is hoe ik denk dat zij denken over hun eigen land) heeft gezegd dat Moslims/Islamieten (wat is het verschil eigenlijk?) niet van de Aarde af mogen.

Ik blijf lekker hier, want ik heb gemerkt dat praktisch alle moslims het christelijk geloof hoog in het vaandel hebben.
(ook al lopen ze, pak hem beet, 500 jaar achter op de katholieke jaartelling)


Wat U niet wilt dat U geschiedt, staat pal naast: "Oog om oog, tand om tand".

Eigenlijk is stenigen een hele juiste rechtspraak, als je "wie zonder zonde is, werpe de eerste steen" gebruikt.

Het is namelijk een oxymoron: Gooi je niet, of gooi je wel?
En zo creëer je martelaars. Want als het goed is, worden er geen stenen gegooid. Hij die wel gooit, liegt.

Eigenlijk zou je zij die wel gooiden voor hetzelfde gerecht moeten dagen.
Maar op de een of andere manier is nu net die bladzijde zowel uit de bijbel als uit de koran verdwenen.

Ach ja.

Gnothi Seauton dan maar, en dat is alles dat je nodig hebt.

Wees asceet wanneer je het nodig hebt, en Dionisius als je het verdient.
Welke wanneer? Dat mag je lekker zelf uitzoeken.

[Ondersteboven]

De filosofie van Jezus is onze redding
Heb uw vijand lief, want door de linkerwang te keren ontwijk je veel heibel.

[Leon]

Hallo Rob, interessant. Bij de formule kies je in principe voor optie 4, beeld aanpassen, of niet? Alleen dat heeft invloed op het getal toch?

[Leon]

ik denk dat als jouw beeld /inzicht verandert, het handelen automatisch ook verandert, tenzij dat niet kan, of niet?

[Leon]

In ieder geval:

Een nieuw beeld/inzicht -> het handelen bewust aanpassen = rationeel
Een nieuw beeld/inzicht -> het handelen onbewust aanpassen = gevoelsmatig

Dan lijkt me dat laatste superieur en het eerste alleen maar vatbaar voor fouten.

[memeticae]

1 en 3 combineren, is dat wat?
Handelen door niet te handelen. Zorgt gelijk voor beeldaanpassing (4) en afvallende oogkleppen (NOT 2).

De weg van de Tao?
De verandering volgt dan vanzelf, praktisch gezien, natuurlijk.

[Judas]

Het filosofisch godsbeeld verandert nogal van eeuw tot eeuw, van stroming tot stroming. Misschien kan de wetenschap nog verder een rol, spelen zoals ze natuurlijk altijd heeft gedaan. De copernicaanse wending was een wetenschappelijke aangelegenheid maar had wel degelijk consequenties voor ons godsbeeld, het is ook niet voor niets dat de kerk zich ertegen verzette.

Naar wie luisterde god naar de paus of naar Copernicus, ik denk dat god eerder neigt naar hen die zich inzetten voor een beter begrip dan naar lieden die alles bij het oude willen laten, meestal omdat hen dat zelf goed uitkomt. God luistert waarschijnlijk voorla naar de voortrekkers, niet in de letterlijke zin, maar hij is hen misschien tot hulp bij het ontdekken. Wat Copernicus bedacht is niet zomaar een wetenschappelijk werkje maar een gedachte ver voorbij de dagdagelijkse universitaire werkelijkheid.

Paulus schrijft: ik leef niet langer voor de wet maar voor god. Met christus ben ik gekruisigd, ikzelf leef niet meer maar christus leeft in mij.

Zoiets zou goed kunnen , we weten niet precies waar onze wetenschappelijke gedachten vandaan komen maar het lijkt toch op een soort stuwing die niet zozeer afkomstig is van concurrerende ego's maar meer van een ongekende kracht.

Als het zo zou zijn dat god de wetenschap goed gezind is dan houdt dat misschien ook wel in dat we een brein zijn, als Swaab en anderen beweren.
In dat geval is de christus in mij een brein. Als gedachte lang niet zo vreemd als het in eerste instantie lijkt. Zo zijn we dan een goddelijk brein en dat moet uiteraard goed benut worden.

In dit kader zijn me de bovenstaande antwoorden dan ook te simplistisch, het is een levenslange taak het goddelijke brein te ontwarren, de troost is dan dat het niet zo onmogelijk lijkt als het ontwarren van een hart, dat geen waarheid kent, en maar een beetje heen en weer slingert tussen de verschillende emoties.

[memeticae]

De weg van Tao ken ik niet dus kan ik die vraag niet goed beantwoorden.

Wat ik wel weet is dat ik een bijna natuurlijke weerstand heb met me ergens bij aan [te] sluiten.

Jij bent programmeur toch? (of geweest?)

De weg van de Tao is kunnen programmeren. Niet het kennen, niet het weten, maar het kunnen.

(Daar mag je best even over nadenken, over dat kunnen programmeren. Zodra je dat beheerst, ben je in staat jezelf te programmeren namelijk. Maar wanneer kun je programmeren? Pas als je jezelf kent, natuurlijk.)

Ofwel weten, snappen, kunnen begrijpen, wat programmeren is.
In samenhang, synergie zelfs, met de hardware, zodat je programma uiteindelijk doet wat je wilt. "Debuggen" is te kostbaar, dus je schrijft je programma met alle mogelijke toestanden, inclusief de acties die genomen moeten worden op "verboden" of "onmogelijke" toestanden, die neem je allemaal mee.
Dat kost tijd, en omdat tijd geld is, en er snel, en vooral veel, geld verdiend moet worden, moet een programma, zodra het "compiled" op de markt.
("Ja maar het is nog niet af!" - "Maakt niet uit, als het niet werkt zoals wij zeggen, ontslaan we je wel, hebben we een zondebok voor de commercie. En na jou, nog veel meer." Het lijkt wel de zondvloed.)

Dat is nog tot daar aan toe. De consument als "alpha-tester".
(Vroeger kwamen er nog wel eens Beta's op de markt)

De werkelijke weerstand die je voelt, komt voort uit het feit dat je vaak genoodzaakt wordt te moeten (leren) programmeren in Pascal.

Weg vrijheid, weg klooien met pointers, weg creativiteit.
Weg begrip van de onderliggende architectuur.

Is dat erg? Nee en Ja.

Voor mij wel, ik heb nog in assembly geprogrammeerd (als hobby en studie) en kende mijn machine van haver tot gort. Ik heb klunzen van fouten gemaakt en ervan geleerd.

Maar de huidige, moderne, programmeur programmeert architectuur-onafhankelijk. (Kolder! Waarom zou dat moeten? Is het geld-gerelateerd?)
Met alle (rampzalige) gevolgen van dien?
(Er is schijnbaar een zeer diep vertrouwen dat de libraries doen wat ze moeten doen. Tot het punt dat het schrijven van die bibliotheken nog slechts op de schouders van enkele personen berust. Nou wil ik niet paranoide overkomen, maar ik vertrouw tegenwoordig helemaal niets meer, dat zich niet debuggen laat. Of de broncode niet (vrijelijk) van beschikbaar is.)

En, "Nee", het is ook niet erg, want Pascal leert je een stramien van programmeren aan. Zelfs in Pascal is het mogelijk "klunzen van fouten" te begaan.
Toen kwam Java.
En nu is Python helemaal hot.
Het maken van fouten is verplaatst, de bedoeling van al die hardware-afschermende talen was juist om fouten te voorkomen.

Het is weer niets anders dan BASIC. De intelligentie schuilt in de programmeur.

Voer eens een eenvoudige test uit: programmeer in de programmeertaal van je keuze eens: x "wordt" x/y*z (zonder gebruik van haakjes) waarbij x=1 en y en z=9.
Zodat er eigenlijk staat: 1/9 * 9 = x

Ik kan je nu al garanderen, dat je bij elke taal andere antwoorden voor x krijgt, variërend van 0,1234567901 tot 0,999999999 tot 1.
(Probeer het eens op een moderne (goedkope) rekenmachine, zonder haakjes-toetsen)

Waarom dat zo is, ligt aan de combinatie programmeur, programmeertaal, architectuur en het begrip van elkaar. En de desinteresse.

Toch is het mogelijk altijd het juiste antwoord te krijgen, binnen elke programmeertaal. (Weet jij wat het is?)

Hoe? Dat laat ik als puzzeltje voor je achter.

Want niets is fijner dan zelf dingen te ontdekken, vind ik.

Dat computers, en dan bedoel ik smartphones, over het algemeen goed werken, wijd ik louter aan toeval. Ik moest vandaag weer iemand uitleggen waarom ik niet al haar contacten kon terughalen, omdat er een bug zat in de software. Ik zei: "U vertrouwt er teveel op". Haar antwoord was: "Waarom wordt het dan verkocht?" Ik zei: "Omdat het gekocht wordt, heeft u zin in een rechtszaak?" Nee, dat was teveel gedoe.
En zo herhalen de dingen zich en blijven we altijd in het mediocre.

En, om nog even op de Tao terug te komen, Tao, is ook debuggen.
Het is de kunst fouten -of fouten, beter lijkt mij misverstanden- te kunnen herkennen, tussen programma, compiler en architectuur. Als je dan weet de fouten eruit te halen, zodat het programma doet wat het beoogt te moeten doen, dan ben je ATARI-expert, en krijg je nooit te maken met:



Want een echte Guru hoeft natuurlijk niet meer te mediteren, dat doen zijn volgers wel voor hem.



En dat is, volgens mij, de weg van de Tao: jezelf kunnen (her)programmeren (mocht dat nodig zijn).
Eerste noodzaak is dan je architectuur goed te kennen: te weten wie je bent.
Zoals mijn onderschrift al schrijft.

Hoe doe je dat? Door jezelf te "debuggen", de fouten uit je programma's te halen ... een levenstaak soms toch wel, maar twijfel nooit aan je microcode, als iemand je zegt dat je die moet veranderen, wens hem dan naar de hel. Want dan probeert diegene jou te bezitten en ziet je echt slechts als machine.

Jezelf begrijpen kan natuurlijk op diverse manieren. Alleen komen ze altijd op hetzelfde neer: je probeert je software aan de hardware aan te passen, of andersom, de hardware aan de software aan te passen.

Dat laatste is over het algemeen wat lastiger, gegeven het feit dat je nu eenmaal in het lichaam zit waarin je zit, met alle beperkingen van dien.

Wat nog wel kan is de "wetware" leren kennen, als architectuur.
Of nog nog erger, de microcode ervan proberen te ontcijferen: de code die individuen tot individu maakt.

Maar ik begrijp zelf ook wel dat dit een veel te mechanische kijk is op de wereld.

Beter is het gewoon je in het dagelijks leven te bedienen van een X-de generatie programmeertaal, en te kijken of de programma's waarmee je te maken hebt wel bepaalde bibliotheken hebben meegelinkt, tijdens het compileren.

#pragma me
#ifdef GOD
#undef GOD
#endif

Kunnen we eindelijk eens gaan filosoferen.

Want in God.h staat:

#define GOD DEITY
#ifdef GOD
#define me DEITY
#endif


En dat is circulair. Elke compiler geeft een error. Werkt op geen enkele architectuur, behalve als je opgeeft "--ignore-errors".
Uiteindelijk valt het te linken tot een ELF of .EXE die gelijk een error #14 segment fault geeft, of een "Dit programma is afgesloten, wilt U online naar een oplossing zoeken?" (je krijgt natuurlijk nooit antwoord, maar dat heb ik al eerder ergens uitgelegd).




En daar durf ik geen programma op uit te voeren, als ik de wetware al niet vertrouw, kan de hardware dan wel goed zijn?

Het lijkt me meer zulks:

#pragma LIFE

#ifdef SOMA
#include STOA

Maar dat zijn nog steeds allemaal aanwijzingen voor de compiler.

En die ben je uiteindelijk zelf.
Jij moet de diverse programma's waarmee je te maken krijgt, zien te compileren naar een werkende versie op jouw architectuur.

En, pragma's daargelaten, jij weet hoe je processor werkt, als het goed is.
Zodat je met de diverse pragma's weet om te gaan.

Waarmee ik bedoel, ze weet te bevragen. Zodat je kan vragen kan stellen in de trant van: Binnen jouw pragmatiek schijnt x gelijk te zijn aan y, kun je me ook uitleggen waarom?

Als je dan een verdoofde blik, of een mond vol tanden tegenkomt, weet je dat het antwoord "nee" is. Helaas weet het "slachtoffer" dat vaak zelf niet, en blaast zichzelf dan op. (Kan zowel letterlijk als figuurlijk)

Ruzie en onenigheid is dan je deel.

De weg van de Tao is (mijns inziens weliswaar) je gesprekspartner te laten inzien in welke gaten hij trapt: de gaten die openliggen, de gaten die in de blinde vlek liggen, en de gaten die voor een ander zijn gemaakt.

Dat kan soms pijn doen, als hij opeens beseft in zijn eigen gat te zijn getrapt.
Hier is mijn hand, ik help je eruit, de rest mag je zelf doen.

En als je niemand meer hebt, kun je het altijd nog zelf doen.
(Zoals yopi zegt, in zijn onderschrift)

Jezelf bij je haren uit het moeras trekken.
Er is alleen een zeer sterke persoonlijkheid voor nodig om dat te kunnen.

Beter lijkt het mij geen moeras te willen, kun je er niet in verzuipen ook.
Misschien vergt dat wel een onverschillige geest.

Maar dat is weer een heel ander verhaal.

Dat: als orde en chaos tegelijkertijd regeren, wellicht op dit moment wel verteld wordt.

Nu, waar je bij zit.

Zonder begin, zonder einde en derhalve zonder midden.

Dus zoek er maar niet naar, dat midden, want je kent de uitersten niet.
Leef: doe wat je doet, kijk niet naar de TV en laat altijd gelden wat je uit jezelf denkt dat goed is.

Zelfs als je eigen gedachten je tegen de borst stuiten, of je tegen je indoctrinatie in moet gaan.

Dan ben je tenminste eindelijk eens jezelf.

Handel daar eens naar.
Ik wil wel eens weten hoe egoïstisch of altruïstisch de "maatschappij" dan is.
Bovendien vraag ik me af wie het oordeel kan vellen.

HM

Democratie als veroorzaker en oplossing.

Eigenaardig.