Het kwam aan de orde, en toevallig hadden we het er thuis over, de eventuele Rotterdamse hardheid; maak van je hart geen moordkuil i.e. Gooi alles er ongenuanceerd uit, zonder er op te letten of er tere zieltjes zijn of mensen mogelijk gekwetst worden.
Het begint met een geest die heel erg op (ver)oordelen gericht is. Zo'n geest kan je water geven of juist niet, ook sublimeren naar filosofie is mogelijk (hear, hear).
Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, die zullen ook wel keihard zijn, dus moet je keihard terug zijn, goed gebekt heet dat.
Sfeerverziekend, naar, en levenslust ontnemend, hoewel het schoppen ook weer bevrediging kan geven, het is een vorm van agressie. Op de man spelen om met voetbaltermen te werken.
De Rotterdamse "gozer" of "kanjer" blijken dan gedrogeerde lui te zijn, die vluchten voor de hardheid en dan menselijkheid laten zien in hun vluchtgedrag, dat maakt ze herkenbaar. Want goede mensen zijn op de vlucht.
Sporters willen graag hun kracht laten zien, en om niet zwak te lijken moet je hard zijn. De heiligheid van sport is de heiligheid van hardheid. Sportief zijn krijgt op die manier een hele andere betekenis.
En dan?
Vluchten kan op vele manieren, ook door de hardste te worden.
Geraakt worden heeft een positieve connotatie, maar betekent slechts dat er iets of iemand aan het schoppen is.
Gauw er achter aan gooien dat je toch wel tegen een geintje kan.
Mijn harde oordeel, mensen zijn onverbeterlijk in hun hardheid, en doen als ze hard geraakt worden Calimero na. Maar goed de generalisatie hier is bedoeld om de lezer te laten denken dat het voor anderen kan gelden, maar toch zeker niet voor zichzelf. Daar gaan ze dan misschien naar leven...
Hardheid
Oh jawel, ook voor mezelf geldt dat. Ik ben ook maar een mens.
Als ik geraakt word vraagt dat om een reactie. Bovendien ben je het aan je eigenwaarde verplicht om je te verweren. Geraakt in dit verband vertaal ik als gekwetst overigens.
Ik kan mij herinneren dat ik een aantal jaren geleden volkomen verhard was. In die zin dat ik niemand met me liet sollen. Ik wist precies hoe alles zat, en dat heb ik ook luidkeels geuit. Silly me.
Zie je, dat is het voortschrijdend inzicht met de jaren, wellicht de jaren des onderscheids (andere thread), dat je beseft dat je helemaal niet luid hoeft te zijn. Laat gewoon gaan. Het kost ontzettend veel energie en is gebaseerd op paniek en angst, laat gaan.
Is die hardheid typerend voor Rotterdam denk je? Ik denk van niet.
Volgens mij is het de Zeitgeist. Dit zijn donkere tijden, ik voel het aan mijn botten, in alles. Ik durf de krant bijna niet meer te lezen. Wat heb ik eraan?
Ik houd van mensen, altijd gedaan, in al hun verschijningsvormen. Daar geniet ik elke dag van. Hoewel ik me ook soms kapot kan ergeren aan ze.
En niet het minst aan mezelf.
Mensen blijven mensen, onveranderlijk.
Als ik geraakt word vraagt dat om een reactie. Bovendien ben je het aan je eigenwaarde verplicht om je te verweren. Geraakt in dit verband vertaal ik als gekwetst overigens.
Ik kan mij herinneren dat ik een aantal jaren geleden volkomen verhard was. In die zin dat ik niemand met me liet sollen. Ik wist precies hoe alles zat, en dat heb ik ook luidkeels geuit. Silly me.
Zie je, dat is het voortschrijdend inzicht met de jaren, wellicht de jaren des onderscheids (andere thread), dat je beseft dat je helemaal niet luid hoeft te zijn. Laat gewoon gaan. Het kost ontzettend veel energie en is gebaseerd op paniek en angst, laat gaan.
Is die hardheid typerend voor Rotterdam denk je? Ik denk van niet.
Volgens mij is het de Zeitgeist. Dit zijn donkere tijden, ik voel het aan mijn botten, in alles. Ik durf de krant bijna niet meer te lezen. Wat heb ik eraan?
Ik houd van mensen, altijd gedaan, in al hun verschijningsvormen. Daar geniet ik elke dag van. Hoewel ik me ook soms kapot kan ergeren aan ze.
En niet het minst aan mezelf.
Mensen blijven mensen, onveranderlijk.
-
Leon
-
Leon
Dat is het misschien vooral, je ontneemt de ander de verantwoordelijkheid zelf de (misschien harde) waarheid te ontdekken, door de harde opstelling, en die hardheid geeft dan misschien weer aversie zodat men juist gaat vluchten (ook in hardheid/ hard werken) in plaats van een kwestie te bestuderen.
De keuze voor bestuderen wordt dus minder makkelijk, behalve voor hen die zich niet uit het veld laten slaan.
De keuze voor bestuderen wordt dus minder makkelijk, behalve voor hen die zich niet uit het veld laten slaan.
Soms is directheid gewenst - laat maar horen wat je vindt.
Soms is diplomatie gewenst - met een omweg zeggen wat je vindt.
Maar hard-, grof-, of botheid is ongewenst.
Die lekkere grofgebekte Rotterdammer ( Bep van Klaveren of nu Jules (Deelder), ik houd er wel van op zijn tijd en wanneer het past.
"Laat ze maar de touwtering krijgen zij die het niet kunnen waarderen".
"De touwtereing?"
"Ja, dan ga je rafelen".
Zoiets is toch mooi man?
Ik ben zelf Rotterdammer, heb er jaren op school gezeten.
Tussen het schorriemorrie.
Zachte heelmeesters maken zwerende wonden.
Dus kom op met de geit en zeg wat je denkt, maar houd wel rekeing met mijn ter gestel.
Soms is diplomatie gewenst - met een omweg zeggen wat je vindt.
Maar hard-, grof-, of botheid is ongewenst.
Die lekkere grofgebekte Rotterdammer ( Bep van Klaveren of nu Jules (Deelder), ik houd er wel van op zijn tijd en wanneer het past.
"Laat ze maar de touwtering krijgen zij die het niet kunnen waarderen".
"De touwtereing?"
"Ja, dan ga je rafelen".
Zoiets is toch mooi man?
Ik ben zelf Rotterdammer, heb er jaren op school gezeten.
Tussen het schorriemorrie.
Zachte heelmeesters maken zwerende wonden.
Dus kom op met de geit en zeg wat je denkt, maar houd wel rekeing met mijn ter gestel.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Met hardheid verdrijf je de ander, die is immers jouw spiegel.Leon schreef:Ja, ik durf niet verder te generaliseren dan Rotterdam. Maar dat vluchten in hardheid dus niet hoeft, dat is wel een verlichtende gedachte.
Ten eerste: waarom vluchten we?
Ten tweede: waarom vluchten we in hardheid?
Je wilt de waarheid niet onder ogen zien -keihard uitroeien die waarheid.
De vlucht is voor jezelf, die een deel van de waarheid is.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Misschien is het we interessant om ook in overweging te nemen:
Vanbinnen een hardheid ontwikkelen, en die niet teveel naar buiten te uiten.
Hardheid naarbuiten loopt op de zaken vooruit in die zin dat je dan vast de voordelen geniet van een duidelijke mening.
Ik moet hierbij aan Nietzsche denken, die het zat werd dat er met hem gesold werd en wel een beetje stabiel wilde worden.
Dus maar aan een onverzettelijke kern werken, waarbij al die stemmen in je kop het zwijgen opgelegd wordt.
Maar dan wel op goede gronden.
Dat is trouwens de enigste kern, waarop te bouwen is.
Waarheid. Met als schaduw het terrorisme.
Vanbinnen een hardheid ontwikkelen, en die niet teveel naar buiten te uiten.
Hardheid naarbuiten loopt op de zaken vooruit in die zin dat je dan vast de voordelen geniet van een duidelijke mening.
Ik moet hierbij aan Nietzsche denken, die het zat werd dat er met hem gesold werd en wel een beetje stabiel wilde worden.
Dus maar aan een onverzettelijke kern werken, waarbij al die stemmen in je kop het zwijgen opgelegd wordt.
Maar dan wel op goede gronden.
Dat is trouwens de enigste kern, waarop te bouwen is.
Waarheid. Met als schaduw het terrorisme.
Zoiets als, ruwe bolster en blanke pit, maar dan omgekeerd.yopi schreef:Misschien is het we interessant om ook in overweging te nemen:
Vanbinnen een hardheid ontwikkelen, en die niet teveel naar buiten te uiten.
Ja zij bestaan die mensen. Die heel vriendelijk het gesprek in gaan en op zachte wijze vertellen dat je niet functioneert en je vervolgens de wacht aanzetten - een wolf in schaapskleren.
Bedoel je dat?
De terrorist is hard van binnen en hard van buiten.yopi schreef:Waarheid. Met als schaduw het terrorisme.
Of, hij is zo angstig, dat hij vlucht in absoluut geweld.
Zijn tegenstander is in zijn ogen wellicht hardleers.
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Tino
De versplintering buiten en het éénheid zoeken binnen is ultimo in de figuur van de zelfmoordterrorist.
'Normaal' heb je het dualisme van mensen die zeggen dat de wereld niet deugd, of dat ze zelf niet deugen.
De eersten willen de wereld veranderen of vernietigen, de tweeden zichzelf.
De zelfmoord-terrorist kiest er dan maar voor - voor het gemak in de nood van denken - om het dan allebei maar te doen.
Enig profijt is er dan wel nodig om over de drempel heen te komen die bij allebei de gezichtspunten een rol speelt. Via een achterdeurtje sluipt daar dan weer van alles in.
Op de spits gedreven zou ik zeggen dat de aarde toch vooral overgelaten moet worden aan de lauwen en de onverschilligen. De consumenten en de familiemensen.
Een soort 'terug naar de natuur'.
In ieder geval een onsje minder met de pretenties.
Maar dat kan natuurlijk ook niet.
Nee. Ik bedoel zoals gezegd:Zoiets als, ruwe bolster en blanke pit, maar dan omgekeerd.
Ja zij bestaan die mensen. Die heel vriendelijk het gesprek in gaan en op zachte wijze vertellen dat je niet functioneert en je vervolgens de wacht aanzetten - een wolf in schaapskleren.
Bedoel je dat?
Ik moet hierbij aan Nietzsche denken, die het zat werd dat er met hem gesold werd en wel een beetje stabiel wilde worden.
Dus maar aan een onverzettelijke kern werken, waarbij al die stemmen in je kop het zwijgen opgelegd wordt.
Maar dan wel op goede gronden.
Met de schaduw bedoel ik dat het koesteren van waarheid (met zijn subjectieve component) kan leiden tot hardheid naar buiten.De terrorist is hard van binnen en hard van buiten.
Of, hij is zo angstig, dat hij vlucht in absoluut geweld.
Zijn tegenstander is in zijn ogen wellicht hardleers.
De versplintering buiten en het éénheid zoeken binnen is ultimo in de figuur van de zelfmoordterrorist.
'Normaal' heb je het dualisme van mensen die zeggen dat de wereld niet deugd, of dat ze zelf niet deugen.
De eersten willen de wereld veranderen of vernietigen, de tweeden zichzelf.
De zelfmoord-terrorist kiest er dan maar voor - voor het gemak in de nood van denken - om het dan allebei maar te doen.
Enig profijt is er dan wel nodig om over de drempel heen te komen die bij allebei de gezichtspunten een rol speelt. Via een achterdeurtje sluipt daar dan weer van alles in.
Op de spits gedreven zou ik zeggen dat de aarde toch vooral overgelaten moet worden aan de lauwen en de onverschilligen. De consumenten en de familiemensen.
Een soort 'terug naar de natuur'.
In ieder geval een onsje minder met de pretenties.
Maar dat kan natuurlijk ook niet.
(vervolg) Snap je trouwens ook Tino wat ik bedoel met (naast wat je zelf te berde brengt):
Wat ik er aan toevoeg is dat ik wel zie dat in elk mens een verlangen is om de wereld te begrijpen. En dan niet alleen beschouwend, maar ook met aktie aktie.
....
Het beste argument wat mij in de openbaarheid overtuigd is altijd geweld.
Als ik bedreigd wordt heb ik de neiging om bakzeil te halen, tot op een bepaalde limiet.
En er zijn mensen die dat goed in de gaten hebben.
Dat zijn ook mensen die praktisch gezien goede gronden hebben als ze geloven dat alleen dat telt wat je in het leven voordeel oplevert.
....
Misschien zoiets als macht tegenover liefde. Of gezag tegenover macht.
Gelijk hebben en toch aan het kruis genageld worden is een mysterie dat alleen Jezus Christus kan billijken.
Hij heeft wel een punt (gna gna), maar dan verliest ie toch weer zijn kiezers.
??Hardheid naarbuiten loopt op de zaken vooruit in die zin dat je dan vast de voordelen geniet van een duidelijke mening.
Wat ik er aan toevoeg is dat ik wel zie dat in elk mens een verlangen is om de wereld te begrijpen. En dan niet alleen beschouwend, maar ook met aktie aktie.
....
Het beste argument wat mij in de openbaarheid overtuigd is altijd geweld.
Als ik bedreigd wordt heb ik de neiging om bakzeil te halen, tot op een bepaalde limiet.
En er zijn mensen die dat goed in de gaten hebben.
Dat zijn ook mensen die praktisch gezien goede gronden hebben als ze geloven dat alleen dat telt wat je in het leven voordeel oplevert.
....
Misschien zoiets als macht tegenover liefde. Of gezag tegenover macht.
Gelijk hebben en toch aan het kruis genageld worden is een mysterie dat alleen Jezus Christus kan billijken.
Hij heeft wel een punt (gna gna), maar dan verliest ie toch weer zijn kiezers.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Actie, harde actie. de lijfspreuk van de FNV (in de jaren 80 dacht ik).yopi schreef:(vervolg) Snap je trouwens ook Tino wat ik bedoel met (naast wat je zelf te berde brengt):Hoi Yopi,Hardheid naar buiten loopt op de zaken vooruit in die zin dat je dan vast de voordelen geniet van een duidelijke mening.
Ik heb met aandacht jouw reacties wederom gelezen en denk je te begrijpen.
Hardheid naar buiten, is getoonde hardheid naar de toehoorder.
Binnen is diezelfde hardheid nog aanwezig en zal later nog meer getoond (kunnen)worden. De toehoorder weet nu wat voor vlees hij in de kuip heeft en zal of goede tegenargumenten moeten hebben, of de hardheid toonder opzij moeten schuiven. Die is echter in het voordeel omdat hij met het tonen van zijn hardheid (naar buiten) de eerste tik al heeft uitgedeeld.
Wat vind je van mijn analyse?
yopi schreef:Wat ik er aan toevoeg is dat ik wel zie dat in elk mens een verlangen is om de wereld te begrijpen. En dan niet alleen beschouwend, maar ook met aktie aktie.
Wel die actiebereidheid is tanende, of dooft snel op breed terrein.
heeft dat met de vertrutting van de maatschappij te maken?
Dit is volmaakt, Dat is volmaakt.
Heb je me wel begrepen en iets toegevoegd.Ik heb met aandacht jouw reacties wederom gelezen en denk je te begrijpen.
Hardheid naar buiten, is getoonde hardheid naar de toehoorder.
Binnen is diezelfde hardheid nog aanwezig en zal later nog meer getoond (kunnen)worden. De toehoorder weet nu wat voor vlees hij in de kuip heeft en zal of goede tegenargumenten moeten hebben, of de hardheid toonder opzij moeten schuiven. Die is echter in het voordeel omdat hij met het tonen van zijn hardheid (naar buiten) de eerste tik al heeft uitgedeeld.
Wat vind je van mijn analyse?
Bij jou klinkt het strategisch. Terwijl het bij mij meer beschouwend is.
(Trouwens wat Hannah betreft: Vita activa en vita contemplativa)
....
In dit dingetje missen we elkaar omdat jij het maatschappelijk opvat en in dit dingetje ik het psychologisch bedoel:Actie, harde actie. de lijfspreuk van de FNV (in de jaren 80 dacht ik).
Wel die actiebereidheid is tanende, of dooft snel op breed terrein.
heeft dat met de vertrutting van de maatschappij te maken?
De vlucht naar voren vanuit een psychologische aandrang om je zelf te bewijzen. Met het voordeel de eerste klap uit te delen en dan je zelfvertrouwen in stand kunnen houden vanwege een futile tijdelijk voordeel.
Leon op hoofdpost
Hoi Leon,
op het ogenblik hoor ik vuurwerk rond en in mijn oren knallen, ook dat is hardheid en hoe. Ik heb vroeger een hond gehad een berner renner en die was niet bang tot er eens een vuurpijl vlak naast zijn oor afging, zoefffff, mijn hond sprong een eind de lucht in van ellende en sindsdien was hij als de door voor vuurwerk. Mijn huidige hond staat altijd stijf onder de pillen, ik heb iets nieuws gekregen van een bevriend dierenarts, het schijnt dat dat hem niet zeer buiten westen doet laten vallen als zijn vorig receptuur maar deze pillen moeten hem daadwerkelijk kalmeren, het zal mijn benieuwen, ik heb het niet zo op pas uitgevonden medicijnen.
Vuurwerk hoort zeker tot de door jouw bedoelde hardheid. En waarom al zo vroeg begonnen . als het eenmaal zo ver is, is hal het kruid verschoten. Hoewel het allergevaarlijkst van vuurwerk lijkt me die kinderen die de volgende dag de straat afstruinen naar pijlen en rotjes waar de jood in zit. Van mij mogen ze het verboden , dat vuurwerk. Stel je niet aan, word me dan gemeld als ik dat zeg maar zij hebben niet zo'n gevoelige hond als ik.
Het hele oud en nieuw gebeuren vind ik trouwens, drie keer niets, sta je eerst die oliebollen te bakken, stink het hele huis tot diep in januari onmeunig naar zonnebloemolie. Vroeger bakte ik echt voor de hele straat, daar ben ik mooi mee opgehoiuden, niks makkelijkers dan zelf te bakken alleen een ander wil dan liever niet in de stank zitten, dat mag ik dan mooi weer doen, ik beging er niet meer aan. Ik denk dat ik dit jaar gewoon wat ballen koop aan de kraam.
Zo herinner ik me jaren geleden , toen was ik net op hyves, maar toch maar even uitproberen, ik ben oliebolletjes uit gaan delen aan jan en alleman, dat leverde echt hele vreemde reacties op, ook zeker onder mensen die ik in real life kende, ik hoef jouw bolletje niet, houd bij je die troep, of gewoon negeren, het bevestigde mijn idee van grote groepen sociale media op het net. Het lijkt wel of mensen die je in reallife kent oneens niet meer durven te praten omdat iedereen het zien kan, dat noemen ze dan sociaal, ik vind het maar een benepen toestand dat dat zien en gezien worden van het sociale gemaakt heeft. Dat wat gevolg zou kunnen zijn van een real life verhouding werd dan ineens de oorzaak, de onderliggende band om nog maar niet te spreken over de vrienden die geen vrienden zijn. Ik deed later op Facebook wel een spelletje met mezelf, ik zat me daar toch maar een beetje te vervelen, ik deed dan een nieuw account en in hoeveel tijd ik 100 vrienden had, mestal deed ik africa of
iets in het Midden Oosten
ja plop, tringtring jehova getuige mot weer zonodig een voet tussen de deur.
Hoi Leon,
op het ogenblik hoor ik vuurwerk rond en in mijn oren knallen, ook dat is hardheid en hoe. Ik heb vroeger een hond gehad een berner renner en die was niet bang tot er eens een vuurpijl vlak naast zijn oor afging, zoefffff, mijn hond sprong een eind de lucht in van ellende en sindsdien was hij als de door voor vuurwerk. Mijn huidige hond staat altijd stijf onder de pillen, ik heb iets nieuws gekregen van een bevriend dierenarts, het schijnt dat dat hem niet zeer buiten westen doet laten vallen als zijn vorig receptuur maar deze pillen moeten hem daadwerkelijk kalmeren, het zal mijn benieuwen, ik heb het niet zo op pas uitgevonden medicijnen.
Vuurwerk hoort zeker tot de door jouw bedoelde hardheid. En waarom al zo vroeg begonnen . als het eenmaal zo ver is, is hal het kruid verschoten. Hoewel het allergevaarlijkst van vuurwerk lijkt me die kinderen die de volgende dag de straat afstruinen naar pijlen en rotjes waar de jood in zit. Van mij mogen ze het verboden , dat vuurwerk. Stel je niet aan, word me dan gemeld als ik dat zeg maar zij hebben niet zo'n gevoelige hond als ik.
Het hele oud en nieuw gebeuren vind ik trouwens, drie keer niets, sta je eerst die oliebollen te bakken, stink het hele huis tot diep in januari onmeunig naar zonnebloemolie. Vroeger bakte ik echt voor de hele straat, daar ben ik mooi mee opgehoiuden, niks makkelijkers dan zelf te bakken alleen een ander wil dan liever niet in de stank zitten, dat mag ik dan mooi weer doen, ik beging er niet meer aan. Ik denk dat ik dit jaar gewoon wat ballen koop aan de kraam.
Zo herinner ik me jaren geleden , toen was ik net op hyves, maar toch maar even uitproberen, ik ben oliebolletjes uit gaan delen aan jan en alleman, dat leverde echt hele vreemde reacties op, ook zeker onder mensen die ik in real life kende, ik hoef jouw bolletje niet, houd bij je die troep, of gewoon negeren, het bevestigde mijn idee van grote groepen sociale media op het net. Het lijkt wel of mensen die je in reallife kent oneens niet meer durven te praten omdat iedereen het zien kan, dat noemen ze dan sociaal, ik vind het maar een benepen toestand dat dat zien en gezien worden van het sociale gemaakt heeft. Dat wat gevolg zou kunnen zijn van een real life verhouding werd dan ineens de oorzaak, de onderliggende band om nog maar niet te spreken over de vrienden die geen vrienden zijn. Ik deed later op Facebook wel een spelletje met mezelf, ik zat me daar toch maar een beetje te vervelen, ik deed dan een nieuw account en in hoeveel tijd ik 100 vrienden had, mestal deed ik africa of
iets in het Midden Oosten
ja plop, tringtring jehova getuige mot weer zonodig een voet tussen de deur.
Leon op hoofdpost
Hoi Leon,
op het ogenblik hoor ik vuurwerk rond en in mijn oren knallen, ook dat is hardheid en hoe. Ik heb vroeger een hond gehad een berner renner en die was niet bang tot er eens een vuurpijl vlak naast zijn oor afging, zoefffff, mijn hond sprong een eind de lucht in van ellende en sindsdien was hij als de door voor vuurwerk. Mijn huidige hond staat altijd stijf onder de pillen, ik heb iets nieuws gekregen van een bevriend dierenarts, het schijnt dat dat hem niet zeer buiten westen doet laten vallen als zijn vorig receptuur maar deze pillen moeten hem daadwerkelijk kalmeren, het zal mijn benieuwen, ik heb het niet zo op pas uitgevonden medicijnen.
Vuurwerk hoort zeker tot de door jouw bedoelde hardheid. En waarom al zo vroeg begonnen . als het eenmaal zo ver is, is hal het kruid verschoten. Hoewel het allergevaarlijkst van vuurwerk lijkt me die kinderen die de volgende dag de straat afstruinen naar pijlen en rotjes waar de jood in zit. Van mij mogen ze het verboden , dat vuurwerk. Stel je niet aan, word me dan gemeld als ik dat zeg maar zij hebben niet zo'n gevoelige hond als ik.
Het hele oud en nieuw gebeuren vind ik trouwens, drie keer niets, sta je eerst die oliebollen te bakken, stink het hele huis tot diep in januari onmeunig naar zonnebloemolie. Vroeger bakte ik echt voor de hele straat, daar ben ik mooi mee opgehoiuden, niks makkelijkers dan zelf te bakken alleen een ander wil dan liever niet in de stank zitten, dat mag ik dan mooi weer doen, ik beging er niet meer aan. Ik denk dat ik dit jaar gewoon wat ballen koop aan de kraam.
Zo herinner ik me jaren geleden , toen was ik net op hyves, maar toch maar even uitproberen, ik ben oliebolletjes uit gaan delen aan jan en alleman, dat leverde echt hele vreemde reacties op, ook zeker onder mensen die ik in real life kende, ik hoef jouw bolletje niet, houd bij je die troep, of gewoon negeren, het bevestigde mijn idee van grote groepen sociale media op het net. Het lijkt wel of mensen die je in reallife kent oneens niet meer durven te praten omdat iedereen het zien kan, dat noemen ze dan sociaal, ik vind het maar een benepen toestand dat dat zien en gezien worden van het sociale gemaakt heeft. Dat wat gevolg zou kunnen zijn van een real life verhouding werd dan ineens de oorzaak, de onderliggende band om nog maar niet te spreken over de vrienden die geen vrienden zijn. Ik deed later op Facebook wel een spelletje met mezelf, ik zat me daar toch maar een beetje te vervelen, ik deed dan een nieuw account en in hoeveel tijd ik 100 vrienden had, mestal deed ik africa of
iets in het Midden Oosten
ja plop, tringtring jehova getuige mot weer zonodig een voet tussen de deur.
Hoi Leon,
op het ogenblik hoor ik vuurwerk rond en in mijn oren knallen, ook dat is hardheid en hoe. Ik heb vroeger een hond gehad een berner renner en die was niet bang tot er eens een vuurpijl vlak naast zijn oor afging, zoefffff, mijn hond sprong een eind de lucht in van ellende en sindsdien was hij als de door voor vuurwerk. Mijn huidige hond staat altijd stijf onder de pillen, ik heb iets nieuws gekregen van een bevriend dierenarts, het schijnt dat dat hem niet zeer buiten westen doet laten vallen als zijn vorig receptuur maar deze pillen moeten hem daadwerkelijk kalmeren, het zal mijn benieuwen, ik heb het niet zo op pas uitgevonden medicijnen.
Vuurwerk hoort zeker tot de door jouw bedoelde hardheid. En waarom al zo vroeg begonnen . als het eenmaal zo ver is, is hal het kruid verschoten. Hoewel het allergevaarlijkst van vuurwerk lijkt me die kinderen die de volgende dag de straat afstruinen naar pijlen en rotjes waar de jood in zit. Van mij mogen ze het verboden , dat vuurwerk. Stel je niet aan, word me dan gemeld als ik dat zeg maar zij hebben niet zo'n gevoelige hond als ik.
Het hele oud en nieuw gebeuren vind ik trouwens, drie keer niets, sta je eerst die oliebollen te bakken, stink het hele huis tot diep in januari onmeunig naar zonnebloemolie. Vroeger bakte ik echt voor de hele straat, daar ben ik mooi mee opgehoiuden, niks makkelijkers dan zelf te bakken alleen een ander wil dan liever niet in de stank zitten, dat mag ik dan mooi weer doen, ik beging er niet meer aan. Ik denk dat ik dit jaar gewoon wat ballen koop aan de kraam.
Zo herinner ik me jaren geleden , toen was ik net op hyves, maar toch maar even uitproberen, ik ben oliebolletjes uit gaan delen aan jan en alleman, dat leverde echt hele vreemde reacties op, ook zeker onder mensen die ik in real life kende, ik hoef jouw bolletje niet, houd bij je die troep, of gewoon negeren, het bevestigde mijn idee van grote groepen sociale media op het net. Het lijkt wel of mensen die je in reallife kent oneens niet meer durven te praten omdat iedereen het zien kan, dat noemen ze dan sociaal, ik vind het maar een benepen toestand dat dat zien en gezien worden van het sociale gemaakt heeft. Dat wat gevolg zou kunnen zijn van een real life verhouding werd dan ineens de oorzaak, de onderliggende band om nog maar niet te spreken over de vrienden die geen vrienden zijn. Ik deed later op Facebook wel een spelletje met mezelf, ik zat me daar toch maar een beetje te vervelen, ik deed dan een nieuw account en in hoeveel tijd ik 100 vrienden had, mestal deed ik africa of
iets in het Midden Oosten
ja plop, tringtring jehova getuige mot weer zonodig een voet tussen de deur.
Soyonne,
Vorig jaar merkte ik voor het eerst dat ik met het ouder worden minder stellig ben in mijn menig, minder hard kun je zeggen maar ik vind het heerlijk om in deze donkere dagen met een groepje vrienden wat te filosoferen en wat we allemaal ervaren is dat onze hardheid een veel dieper gaan heeft kunnen bewerkstelligen, juist door niet zo vast te houden aan die hardheid.
Vorig jaar merkte ik voor het eerst dat ik met het ouder worden minder stellig ben in mijn menig, minder hard kun je zeggen maar ik vind het heerlijk om in deze donkere dagen met een groepje vrienden wat te filosoferen en wat we allemaal ervaren is dat onze hardheid een veel dieper gaan heeft kunnen bewerkstelligen, juist door niet zo vast te houden aan die hardheid.
BLIN!
Je bent er weer!
Gelukkig maar, ik miste je.
Vooral je relativeringskunsten:
Misschien was het je niet bekend, maar jij weet van iets niets te maken.
(En van niets, iets, maar dat is evident)
Weet jij manus terecht te wijzen?
"1 is niet 0" beweert hij.
Ik heb al aangegeven dat dat slechts binair geldt.
Relatief gezien ligt het anders toch?
Je bent er weer!
Gelukkig maar, ik miste je.
Vooral je relativeringskunsten:
Misschien was het je niet bekend, maar jij weet van iets niets te maken.
(En van niets, iets, maar dat is evident)
Weet jij manus terecht te wijzen?
"1 is niet 0" beweert hij.
Ik heb al aangegeven dat dat slechts binair geldt.
Relatief gezien ligt het anders toch?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Hallo Blin,Blin schreef:Leon op hoofdpost
Hoi Leon,
op het ogenblik hoor ik vuurwerk rond en in mijn oren knallen, ook dat is hardheid en hoe. Ik heb vroeger een hond gehad een berner renner en die was niet bang tot er eens een vuurpijl vlak naast zijn oor afging, zoefffff, mijn hond sprong een eind de lucht in van ellende en sindsdien was hij als de door voor vuurwerk. Mijn huidige hond staat altijd stijf onder de pillen, ik heb iets nieuws gekregen van een bevriend dierenarts, het schijnt dat dat hem niet zeer buiten westen doet laten vallen als zijn vorig receptuur maar deze pillen moeten hem daadwerkelijk kalmeren, het zal mijn benieuwen, ik heb het niet zo op pas uitgevonden medicijnen.
Vuurwerk hoort zeker tot de door jouw bedoelde hardheid. En waarom al zo vroeg begonnen . als het eenmaal zo ver is, is hal het kruid verschoten. Hoewel het allergevaarlijkst van vuurwerk lijkt me die kinderen die de volgende dag de straat afstruinen naar pijlen en rotjes waar de jood in zit. Van mij mogen ze het verboden , dat vuurwerk. Stel je niet aan, word me dan gemeld als ik dat zeg maar zij hebben niet zo'n gevoelige hond als ik.
Het hele oud en nieuw gebeuren vind ik trouwens, drie keer niets, sta je eerst die oliebollen te bakken, stink het hele huis tot diep in januari onmeunig naar zonnebloemolie. Vroeger bakte ik echt voor de hele straat, daar ben ik mooi mee opgehoiuden, niks makkelijkers dan zelf te bakken alleen een ander wil dan liever niet in de stank zitten, dat mag ik dan mooi weer doen, ik beging er niet meer aan. Ik denk dat ik dit jaar gewoon wat ballen koop aan de kraam.
Zo herinner ik me jaren geleden , toen was ik net op hyves, maar toch maar even uitproberen, ik ben oliebolletjes uit gaan delen aan jan en alleman, dat leverde echt hele vreemde reacties op, ook zeker onder mensen die ik in real life kende, ik hoef jouw bolletje niet, houd bij je die troep, of gewoon negeren, het bevestigde mijn idee van grote groepen sociale media op het net. Het lijkt wel of mensen die je in reallife kent oneens niet meer durven te praten omdat iedereen het zien kan, dat noemen ze dan sociaal, ik vind het maar een benepen toestand dat dat zien en gezien worden van het sociale gemaakt heeft. Dat wat gevolg zou kunnen zijn van een real life verhouding werd dan ineens de oorzaak, de onderliggende band om nog maar niet te spreken over de vrienden die geen vrienden zijn. Ik deed later op Facebook wel een spelletje met mezelf, ik zat me daar toch maar een beetje te vervelen, ik deed dan een nieuw account en in hoeveel tijd ik 100 vrienden had, mestal deed ik africa of
iets in het Midden Oosten
ja plop, tringtring jehova getuige mot weer zonodig een voet tussen de deur.
Als een hond zijn is wel iets van ideaal voor de filosoof (denk aan Diogenes), maar in die tijd kenden ze het vuurwerk waarschijnlijk nog niet, nu moeten we het ideaal maar bijstellen, wat stel jij voor?
Schildpad misschien?
Tsja Hyves en Facebook, ik ben alleen op Linkedin en daar hebben ze misschien wel oliebollen, maar hele andere. Wel met van die krenten uit de pap.
Ik heb als ideaal het Jehova-getuige-zijn, getuige, non-interventie, maar goed ze doen er toch van alles aan om niet alleen getuige te zijn, dat is weer een beetje jammer.
Een fijne jaarwisseling gewenst...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten