de wil tot programmeren
Geplaatst: 02 dec 2015, 20:01
De wil tot programmeren
De basis-ontevredenheid, gegeven door het leven om het leven gaande te houden, resulteert volgens mij altijd in een wil tot programmeren. Het hoogste goed beschouw ik dan ook het programmeren, of de programmacode.
De wil tot programmeren is voor mij persoonlijk niet alleen het schrijven van ABAP voor mijn werk, maar ook het structureel beïnvloeden van mensen door bijvoorbeeld hen energiesporen te geven. Dat is in het verleden iets geweest dat ik niet kon laten, met ongewenste effecten, en nu iets dat ik vanwege de ongewenste effecten heb afgezworen. Maar in principe gaat het programmeren gewoon door met alle mogelijke middelen.
Dat wil zeggen dat er dus onvermoede manieren van programmeren zijn, waarvan sommigen het daglicht slecht zullen kunnen verdragen.
Voor mij is de traditionele vorm dit soort schrijven, en ik verkies die toch wel boven de meer magische of technische vormen. Mij is duidelijk dat vergevorderde technische en materiële vormen gespiegeld worden met vergevorderde magische en energetische vormen.
Vanuit de magische mogelijkheden, verschuiven naar een ander universum, zijn de technische mogelijkheden voor de toekomst in te schatten als verschuiven naar een andere tijd. Maar dit terzijde, het komt op hetzelfde neer, en er is altijd al sprake van.
De mate van beïnvloeden die uitgaat van een individu is voor mij een aandachtspunt. In principe zag ik de mogelijkheden van de “eigen code” als uitbreiden van complexiteit om te komen tot het doen van meer of minder, of sneller of langzamer. Dat je automatisch door iets meer of minder, of sneller of langzamer te doen, de hele wereld meeneemt, is misschien niet evident.
Ik dicht in principe iedereen de volledige macht toe om de wereld mee te nemen.
De wederzijdse afhankelijkheid belemmert niet dat sommigen een grotere programmeur zijn dan anderen. Uiteindelijk gaat het ook om hoe comfortabel iemand is met de macht.
Nog afgezien van het feit dat sommigen de macht uitsluitend voor eigen gewin inzetten.
Maar macht is dus: kunnen programmeren.
Ik zie bij mijn zoon dat hij in plaats van code schrijven animaties maakt. Om de macht te reduceren tot animeren. Mogelijk is een keten van gebeurtenissen maken een onschuldiger vorm van machtsuitoefening, meer gericht op tijdelijkheid. Terwijl programmeren nog de eeuwigheidspretentie kan hebben.
De basis-ontevredenheid, gegeven door het leven om het leven gaande te houden, resulteert volgens mij altijd in een wil tot programmeren. Het hoogste goed beschouw ik dan ook het programmeren, of de programmacode.
De wil tot programmeren is voor mij persoonlijk niet alleen het schrijven van ABAP voor mijn werk, maar ook het structureel beïnvloeden van mensen door bijvoorbeeld hen energiesporen te geven. Dat is in het verleden iets geweest dat ik niet kon laten, met ongewenste effecten, en nu iets dat ik vanwege de ongewenste effecten heb afgezworen. Maar in principe gaat het programmeren gewoon door met alle mogelijke middelen.
Dat wil zeggen dat er dus onvermoede manieren van programmeren zijn, waarvan sommigen het daglicht slecht zullen kunnen verdragen.
Voor mij is de traditionele vorm dit soort schrijven, en ik verkies die toch wel boven de meer magische of technische vormen. Mij is duidelijk dat vergevorderde technische en materiële vormen gespiegeld worden met vergevorderde magische en energetische vormen.
Vanuit de magische mogelijkheden, verschuiven naar een ander universum, zijn de technische mogelijkheden voor de toekomst in te schatten als verschuiven naar een andere tijd. Maar dit terzijde, het komt op hetzelfde neer, en er is altijd al sprake van.
De mate van beïnvloeden die uitgaat van een individu is voor mij een aandachtspunt. In principe zag ik de mogelijkheden van de “eigen code” als uitbreiden van complexiteit om te komen tot het doen van meer of minder, of sneller of langzamer. Dat je automatisch door iets meer of minder, of sneller of langzamer te doen, de hele wereld meeneemt, is misschien niet evident.
Ik dicht in principe iedereen de volledige macht toe om de wereld mee te nemen.
De wederzijdse afhankelijkheid belemmert niet dat sommigen een grotere programmeur zijn dan anderen. Uiteindelijk gaat het ook om hoe comfortabel iemand is met de macht.
Nog afgezien van het feit dat sommigen de macht uitsluitend voor eigen gewin inzetten.
Maar macht is dus: kunnen programmeren.
Ik zie bij mijn zoon dat hij in plaats van code schrijven animaties maakt. Om de macht te reduceren tot animeren. Mogelijk is een keten van gebeurtenissen maken een onschuldiger vorm van machtsuitoefening, meer gericht op tijdelijkheid. Terwijl programmeren nog de eeuwigheidspretentie kan hebben.