Grondslagen
In de krant een artikel over de noodzaak tot grondslagen voor psychologie. Men weet dat mensen meer geld geven aan collecteurs met allemaal dezelfde kleur petje, maar men weet niet waarom.
Ik verbeeld me dat ik grondslagen kan vinden. Dat mijn specifieke intelligentie, en dan nog niet eens mijn denkvermogen, maar meer mijn toevallige manier van werken, als het ware vanzelf tegen de grondslagen aanstrompelt.
Maar goed ik kan dat wel denken, maar de realiteit is dan toch dat ik een achtergebleven denker ben en matig tot geen erkenning ontvang voor welk soort analyse dan ook. Ach ik ben dan in ieder geval wel onafhankelijk.
Als ik denk aan die petjes-kwestie is het nog eenvoudig, bij de winnaars willen horen, de groep, dat lijkt me evident, maar het raamwerk van grondslagen is uit beeld. Hoogstens lijkt de uitleg te wijzen op evolutionair historische verklaringen.
Maar goed eerst de vraag wat we zouden kunnen met grondslagen. Kennis is macht en macht op het gebeid van psychologie is gevaarlijke macht, waarbij manipulatie aan de orde kan zijn. Toch denk ik is het wel van belang voor de mensheid als de mentaliteit van meer mensen gericht op dankbaarheid wordt, zodat mogelijke oplossingen voor problemen ook met democratische meerderheid worden ondersteund. Als je niet dankbaar bent ten aanzien van het leven, en dat kan door vele oorzaken ontstaan, dan zal je ook niet gauw oplossingen voor problemen ondersteunen die neer komen op offers, of afzien van luxe, zelfs als men al een redelijk goed leven heeft.
Maar goed stel dan dat je grondslagen voor de psychologie hebt en het equivalent van gelijke petjes inzet om mensen tot dankbaarheid te bewegen. Het lijkt me principieel niet mogelijk. De enige echte dankbaarheid is een goed leven, een goede jeugd, goede omstandigheden, met de kanttekening dat er genoeg lasten zijn om een besef te hebben van die goedheid. En dan nog kan je pech hebben om afwijkend te zijn of juist niet en daar te lijden onder te hebben.
Onderwijs zou wel gericht kunnen zijn op dankbare mensen maken, in plaats van voor frustratie en stress zorgen bij een meerderheid. Dat is een duidelijke taak voor onderwijs, en dan verbleek de vraag naar grondslagen.
Aan de andere kant zal juist onderwijs, in de functie van kennisoverdracht, baat hebben bij kennis over grondslagen om over te brengen. Hoewel ik me afvraag of de kennis dat we dankbaar zouden moeten zijn (plicht) werkelijk helpt om dankbaar te zijn.
De basisgrondslag van de menselijke psyche is ontevredenheid. Of althans de potentie om ontevreden te zijn is groot. Dat zien velen wel als probleem, met allerlei zelfverzonnen “wijsheid” als resultaat, kijk maar naar mij.
Logisch is dat een gemiddeld mens ook ontevreden is met plicht, en de “wijsheid” van dankbaarheidsplicht compenseert met eigenwijsheid. De tweede grondslag van de menselijke psyche is eigenwijsheid. Die is van een iets andere orde als de eerste grondslag, maar kan toch gelden als een soort axioma.
Ontevredenheid kan nog gelden als rechtvaardigheidsgevoel, maar als het echt rechtvaardig zou zijn, waren we vrijwel zeker toch ook weer ontevreden (omdat meer hebben dan een ander goed voelt).
We hebben hier zicht op een derde grondslag, de grondslag van de meerwaarde-behoefte. Op zich is er ontevredenheid op vele manieren, maar men heeft de potentie om tevreden te zijn en gelukkig als men in de eigenwijsheid en uitwerking daarvan een meerwaarde kan ontdekken.
De drie grondslagen zijn gerelateerd:
1) Zonder meer is men ontevreden
2) Zonder meer is men eigenwijs
3) Bij geslaagde eigenwijsheid heeft men een gevoel van meerwaarde en wordt de ontevredenheid onderdrukt
Het streven van de mens is gericht op een onderdrukkingstrategie voor ontevredenheid. Die strategie is logischerwijs verbonden met uitvinden/overleven van steeds geavanceerdere controlemechanismen en op die manier evolutionair historisch.
grondslagen
HM.
Neem het advies van de duivel aan: geen alcohol voor jou.
Ik zal wel een beetje wiet meenemen, op een manier die legaal is.
Kun je geleidelijk aan wennen aan de hel.
(Da's de plek waar niets meer is en je toch naar verlangt)
Hoe heet die meneer ook al weer? sissypoes?
Affijn, wat een avond!
Neem het advies van de duivel aan: geen alcohol voor jou.
Ik zal wel een beetje wiet meenemen, op een manier die legaal is.
Kun je geleidelijk aan wennen aan de hel.
(Da's de plek waar niets meer is en je toch naar verlangt)
Hoe heet die meneer ook al weer? sissypoes?
Affijn, wat een avond!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
-
Leon
-
Leon
Ik ben niet iemand die veel moeite doet om anderen te overtuigen van mijn gezond verstand, zeker niet mensen die hele andere normen hebben. Van mij mogen ze ook die hele andere normen hebben/houden.
Het is een misschien krankzinnig denkbeeld dat als zij die andere normen hebben, dat ik die dan niet hoef te hebben. Dat de wereld nu eenmaal noodzakelijk mensen met tegengestelde normen moet hebben. Al was het maar vanuit oogpunt van diversiteit.
Het is een misschien krankzinnig denkbeeld dat als zij die andere normen hebben, dat ik die dan niet hoef te hebben. Dat de wereld nu eenmaal noodzakelijk mensen met tegengestelde normen moet hebben. Al was het maar vanuit oogpunt van diversiteit.
Léon
2) Dat komt omdat ik eigenwijs ben.
3) Ik voel hierbij wel een zekere meerwaarde die die ontevredenheid dempt.
Doorgaand op deze toer:
De ontevredenheid met het gebrek aan grondslagen van de psychologie is een kans om je eigenwijsheid te bevredigen
(Ze hangen toch samen zei je toch?)
Het voltooien van deze post geeft enige tevredenheid.
Totdat de perpetuum mobile van de psyche voortgaat:
De reacties van anderen.
Dat nodigt uit om indachtig het laatste van je post: ...
.. strategisch te incorporeren.
Waarschijnlijk is met je opvatting in deze post de beste strategie: 'Niet deelname'.
Maar ja. Al die 'prikkels'.
Blijkt opeens dat je ongeveer de hele mensheid moet overtuigen om die strategie te laten slagen.
Hou je er aan vast dan heb je in ieder geval een punt om je te handhaven.
Het alternatief is maar een beetje dwalen.
Een romanticus vindt dat het mooiste wat er is.
Op leeftijd gaat dat wringen.
Niettemin zit dat in dat zelfde 'loopje' van die grondslagen:
1) Ik ben ontevreden over mijn strategie.
2) Niettemin ben ik eigenwijs genoeg om die te handhaven.
3) Het is toch wel geslaagd omdat ik het maximum aan onderdrukking van ontevredenheid bereikt heb.
Tot zover blijf ik binnen jouw presentatie van de grondslagen van de psychologie.
Ik zou kunnen zeggen dat (nog steeds binnen dit verhaal) dat het het beste is om je in je sop te laten gaarkoken:
Een maximum voor mij met als grondslag mijn eigen opvatting voor mezelf te houden.
(Tenminste, zolang ik niet naar buiten moet)
1) Ik ben ontevreden over deze grondslagen.De drie grondslagen zijn gerelateerd:
1) Zonder meer is men ontevreden
2) Zonder meer is men eigenwijs
3) Bij geslaagde eigenwijsheid heeft men een gevoel van meerwaarde en wordt de ontevredenheid onderdrukt
Het streven van de mens is gericht op een onderdrukkingstrategie voor ontevredenheid. Die strategie is logischerwijs verbonden met uitvinden/overleven van steeds geavanceerdere controlemechanismen en op die manier evolutionair historisch.
2) Dat komt omdat ik eigenwijs ben.
3) Ik voel hierbij wel een zekere meerwaarde die die ontevredenheid dempt.
Doorgaand op deze toer:
De ontevredenheid met het gebrek aan grondslagen van de psychologie is een kans om je eigenwijsheid te bevredigen
(Ze hangen toch samen zei je toch?)
Het voltooien van deze post geeft enige tevredenheid.
Totdat de perpetuum mobile van de psyche voortgaat:
De reacties van anderen.
Dat nodigt uit om indachtig het laatste van je post: ...
...Het streven van de mens is gericht op een onderdrukkingstrategie voor ontevredenheid. Die strategie is logischerwijs verbonden met uitvinden/overleven van steeds geavanceerdere controlemechanismen en op die manier evolutionair historisch.
.. strategisch te incorporeren.
Waarschijnlijk is met je opvatting in deze post de beste strategie: 'Niet deelname'.
Maar ja. Al die 'prikkels'.
Blijkt opeens dat je ongeveer de hele mensheid moet overtuigen om die strategie te laten slagen.
Hou je er aan vast dan heb je in ieder geval een punt om je te handhaven.
Het alternatief is maar een beetje dwalen.
Een romanticus vindt dat het mooiste wat er is.
Op leeftijd gaat dat wringen.
Niettemin zit dat in dat zelfde 'loopje' van die grondslagen:
1) Ik ben ontevreden over mijn strategie.
2) Niettemin ben ik eigenwijs genoeg om die te handhaven.
3) Het is toch wel geslaagd omdat ik het maximum aan onderdrukking van ontevredenheid bereikt heb.
Tot zover blijf ik binnen jouw presentatie van de grondslagen van de psychologie.
Ik zou kunnen zeggen dat (nog steeds binnen dit verhaal) dat het het beste is om je in je sop te laten gaarkoken:
Een maximum voor mij met als grondslag mijn eigen opvatting voor mezelf te houden.
(Tenminste, zolang ik niet naar buiten moet)
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Léon
2) Dat komt omdat ik eigenwijs ben.
3) Ik voel hierbij wel een zekere meerwaarde die die ontevredenheid dempt.
Doorgaand op deze toer:
De ontevredenheid met het gebrek aan grondslagen van de psychologie is een kans om je eigenwijsheid te bevredigen
(Ze hangen toch samen zei je toch?)
Het voltooien van deze post geeft enige tevredenheid.
Totdat de perpetuum mobile van de psyche voortgaat:
De reacties van anderen.
Dat nodigt uit om indachtig het laatste van je post: ...
.. strategisch te incorporeren.
Waarschijnlijk is met je opvatting in deze post de beste strategie: 'Niet deelname'.
Maar ja. Al die 'prikkels'.
Blijkt opeens dat je ongeveer de hele mensheid moet overtuigen om die strategie te laten slagen.
Hou je er aan vast dan heb je in ieder geval een punt om je te handhaven.
Het alternatief is maar een beetje dwalen.
Een romanticus vindt dat het mooiste wat er is.
Op leeftijd gaat dat wringen.
Niettemin zit dat in dat zelfde 'loopje' van die grondslagen:
1) Ik ben ontevreden over mijn strategie.
2) Niettemin ben ik eigenwijs genoeg om die te handhaven.
3) Het is toch wel geslaagd omdat ik het maximum aan onderdrukking van ontevredenheid bereikt heb.
Tot zover blijf ik binnen jouw presentatie van de grondslagen van de psychologie.
Ik zou kunnen zeggen dat (nog steeds binnen dit verhaal) dat het het beste is om je in je sop te laten gaarkoken:
Een maximum voor mij met als grondslag mijn eigen opvatting voor mezelf te houden.
(Tenminste, zolang ik niet naar buiten moet)
1) Ik ben ontevreden over deze grondslagen.De drie grondslagen zijn gerelateerd:
1) Zonder meer is men ontevreden
2) Zonder meer is men eigenwijs
3) Bij geslaagde eigenwijsheid heeft men een gevoel van meerwaarde en wordt de ontevredenheid onderdrukt
Het streven van de mens is gericht op een onderdrukkingstrategie voor ontevredenheid. Die strategie is logischerwijs verbonden met uitvinden/overleven van steeds geavanceerdere controlemechanismen en op die manier evolutionair historisch.
2) Dat komt omdat ik eigenwijs ben.
3) Ik voel hierbij wel een zekere meerwaarde die die ontevredenheid dempt.
Doorgaand op deze toer:
De ontevredenheid met het gebrek aan grondslagen van de psychologie is een kans om je eigenwijsheid te bevredigen
(Ze hangen toch samen zei je toch?)
Het voltooien van deze post geeft enige tevredenheid.
Totdat de perpetuum mobile van de psyche voortgaat:
De reacties van anderen.
Dat nodigt uit om indachtig het laatste van je post: ...
...Het streven van de mens is gericht op een onderdrukkingstrategie voor ontevredenheid. Die strategie is logischerwijs verbonden met uitvinden/overleven van steeds geavanceerdere controlemechanismen en op die manier evolutionair historisch.
.. strategisch te incorporeren.
Waarschijnlijk is met je opvatting in deze post de beste strategie: 'Niet deelname'.
Maar ja. Al die 'prikkels'.
Blijkt opeens dat je ongeveer de hele mensheid moet overtuigen om die strategie te laten slagen.
Hou je er aan vast dan heb je in ieder geval een punt om je te handhaven.
Het alternatief is maar een beetje dwalen.
Een romanticus vindt dat het mooiste wat er is.
Op leeftijd gaat dat wringen.
Niettemin zit dat in dat zelfde 'loopje' van die grondslagen:
1) Ik ben ontevreden over mijn strategie.
2) Niettemin ben ik eigenwijs genoeg om die te handhaven.
3) Het is toch wel geslaagd omdat ik het maximum aan onderdrukking van ontevredenheid bereikt heb.
Tot zover blijf ik binnen jouw presentatie van de grondslagen van de psychologie.
Ik zou kunnen zeggen dat (nog steeds binnen dit verhaal) dat het het beste is om je in je sop te laten gaarkoken:
Een maximum voor mij met als grondslag mijn eigen opvatting voor mezelf te houden.
(Tenminste, zolang ik niet naar buiten moet)
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
je adresseert het leuk yopi. Punt is wel dat het negatief gefundeerde psychologie is, en men daar ontevreden over zal zijn en misschien net zolang zal zoeken naar tegenmogelijkheden totdat de wereld vergaat.
maar goed, het belangrijkste is dat met het besef de mogelijkheid van het tegendeel pas echt ontstaat, reden dat het besef zo laat komt en op een obscure plek.
Dat de psychologie zich positief laat funderen in acceptatie behoort in de toekomst tot de mogelijkheden.
maar goed, het belangrijkste is dat met het besef de mogelijkheid van het tegendeel pas echt ontstaat, reden dat het besef zo laat komt en op een obscure plek.
Dat de psychologie zich positief laat funderen in acceptatie behoort in de toekomst tot de mogelijkheden.
Een van de grondslagen van je autopsychologie is: dat je jezelf een achtergebleven denker beschouwt, met weinig tot geen erkenning van je analyses.
Ik zie daar wel een kern van waarheid in, zeker als we de negatieve begrippen eruit gaan slopen.
Dan houd je over: "Een van de grondslagen van je autopsychologie is: dat je jezelf een denker beschouwt, met erkenning van je analyses."
Waarschijnlijk vergaat het velen van ons, zoals je beschrijft.
Beide zinnen echter, beschrijven nauwelijks de werkelijkheid.
Enkel het verschil tussen geen of wel respect. (Let maar op, ik kom er later weer op, zonder het te noemen.)
Niet iedereen is achtergebleven, niet iedereen is erkend analyticus.
Niet iedereen is analyticus en niet iedereen is erkend achtergebleven.
Waar en bij wie huist het respect?
Pas als je je analyse niet erkend ziet, kun je concluderen: dat jij, of de rest, achtergebleven is. Eerder niet.
Hetzelfde geldt omgekeerd natuurlijk: Pas als je analyse erkend wordt, kun je concluderen: dat jij niet bent achtergebleven, of de rest niet.
Het gevoel dat je dan kunt bereiken, komt op mij over als een bewijs uit het ongerijmde:
"Mijn conclusie is waar: want als ze niet waar is, is ze toch waar"
"Mijn conclusie is niet waar: want als ze waar is, is ze niet waar."
"If 2 is odd, then 2 is even" (therefore, 2 is even) (en toch is 2 priem, maar da's een heeeel ander verhaal. Misschien wel een topic waardig trouwens, die uitzonderingspositie die 2 binnen de priemgetallen inneemt? Komt me, naast wiskundig, zeer filosofisch over.)
p->q.
Maar:
Met die "petjes-kwestie", kun je je natuurlijk afvragen of het een natuurlijk fenomeen betreft, of dat het een zorgvuldig uitgevoerd experiment betreft.
In het laatste geval zou ik op zoek gaan naar diegenen die het experiment uitvoeren. In het eerste geval zou ik het als "genomeen" betrachten (om vervolgens proberen uit te zoeken waar die voorkeur dan wel niet vandaan komt.)
Nature vs Nurture, Genotype vs Fenotype, Darwin vs Lamarck, of erger: goed vs kwaad, God vs Duivel? !
Rode, blauwe ... groene petjes ... een mix ervan? Waar ligt de voorkeur, op dit moment. Hoeveel Kwik, hoeveel Kwek en hoeveel Kwak is er nodig om Oom Donald boos te maken?
Je noemt ontevredenheid.
De psychologische grondslag in de "petjes-kwestie" is (me) niet duidelijk, wel de ontevredenheid van een uitblijvend antwoord.
Ontevredenheid kun je ook opvatten als archetypisch instinct: Indien je on-tevreden bent (honger hebt), ga je op zoek naar (gedachten-)voedsel.
Als het voedsel (of het gedachtengoed) binnen handbereik ligt, of zelfs al voorgekauwd is, en je je dus niet meer hoeft te vermoeien om van je ontevredenheid af te komen; is het dan mogelijk dat de conclusie zou kunnen luiden dat: om van je ontevredenheid af te komen, je je moet vermoeien?
Biologisch gezien klopt dat wel, want na een lange jacht naar voer of kennis, je eindelijk je buikje of hoofd vol hebt: beloont je lichaam je met dopamine. Zodat je je pijnlijke (denk)spieren niet voelt. Dopamine werkt direkt op de geest.
Dankzij die beloning, is het mogelijk nog grotere prooien cq ideeën na te jagen ... mits ze er zijn! Anders kon je wel eens ontevreden worden en dat gaan beogen.
Onszelf dan maar najagen? Als grootse prooi danwel mooiste idee?
Heautontimorumenos
(Ja, ik heb een nieuw woord geleerd. Ik vind het zo mooi, dat ik het iedereen wil laten zien. Ik wil ook graag de Nederlandse Wikipagina schrijven, maar ik weet dat ik bang ben geen Wiki-materiaal te zijn en het daarom niet kan.)
(Je hebt gelijk Leon, niks mis mee, met dat Jezus zijn. Rest nog begrip ... Begrip over wat: ik, of hij, of jij, zei; dat wat: wij/ons, zij/hen/hun, jullie/hullie (eigenlijk ) bedoelen. Als grondslag, binnen, of juister, van: een subjectieve/objectieve psychologie/filosofie) (respectievelijkheid niet beoogd, maar de semantiek zit er wel al "lekker" in.)
HM, daar zit wel iets in: dat als je het jachtinstinct eruit kweekt, ontevredenheid overblijft ... maar dat kweken we er ook wel weer uit.
Hoeveel mensen jagen nog nieuwe ideeën na?
Hoeveel zijn er ontevreden?
QED? Of is er nog iets anders aan de hand, dat werd me uit je bericht niet helemaal duidelijk.
Ik geloof dat ik je bericht toch redelijk goed begrepen heb, maar het onder andere woorden heb weten te brengen/vatten.
Toch?
In dat geval:
Rest enkel nog de vraag: Is dat erg?
Dat je dat ziet gebeuren en niet bij machte bent er iets aan te veranderen? Maakt juist de machteloosheid je soms ontevreden?
Of neem je het maar voor lief ... 1984 ... is immers allang verleden tijd.
Toch?
Altijd zijn het kleine groepen die samenklonteren en de modus operandi uitmaken, of ze willen of niet: het grote geheel, de klont der klonten, geeft uiteindelijk het nut eraan.
Daar hoef je je dus geen zorgen over te maken.
Als (psychische) grondslag.
(Of ben ik nu te ver van het onderwerp van je bericht afgedwaald? Dat kan ook, natuurlijk.)
Als esoterisme en platte logica bij elkaar kunnen komen, dan moet:
Esoterisme zichzelf in platte logica kunnen uitdrukken
EN
Platte logica esoterisme kunnen verklaren.
Zolang dat niet mogelijk is: geloof ik in beide niet.
Als de grondslag der psychologie, nu eens bij die ene gedachte lag ...
Oh, wacht ... dat doet ze al.
Toch? HH Psychologen, die hier ook lekker meelezen?
"Voer voor Psychologen" bestaat al hoor!
Trollen!
::
HM
Ik had me nog zo voorgenomen dit bericht enkel als communicatie op het jouwe te laten gelden Leon.
Mislukt.
Er zitten wat stripfiguren tussendoor, en denk dat hun bedoeling was je laten lachen ... zeker weten, kan ik dat nooit. Tenzij ik het je vraag: Heb je gelachen?
Welnu, iets om naar uit te zien, heb ik tenminste een doel in mijn leven, zelfverkozen en uit eigen vrije wil. nu nog zien of ik slachtoffers kan vinden.
Of "slachtoffers" ... "mensen die om mij kunnen lachen." Die zoek ik het meest, en als ze dan de wederdienst doen mij te laten lachen: dan ben ik gelukkig.
Dat schijnt, per grondslag, heeeel, moeilijk te zijn:
Het leven is niet om mee te lachen, je gaat er dood aan.
Dood: als grondslag der (moderne) psychologie.
Is dat wat?
Ik zie daar wel een kern van waarheid in, zeker als we de negatieve begrippen eruit gaan slopen.
Dan houd je over: "Een van de grondslagen van je autopsychologie is: dat je jezelf een denker beschouwt, met erkenning van je analyses."
Waarschijnlijk vergaat het velen van ons, zoals je beschrijft.
Beide zinnen echter, beschrijven nauwelijks de werkelijkheid.
Enkel het verschil tussen geen of wel respect. (Let maar op, ik kom er later weer op, zonder het te noemen.)
Niet iedereen is achtergebleven, niet iedereen is erkend analyticus.
Niet iedereen is analyticus en niet iedereen is erkend achtergebleven.
Waar en bij wie huist het respect?
Pas als je je analyse niet erkend ziet, kun je concluderen: dat jij, of de rest, achtergebleven is. Eerder niet.
Hetzelfde geldt omgekeerd natuurlijk: Pas als je analyse erkend wordt, kun je concluderen: dat jij niet bent achtergebleven, of de rest niet.
Het gevoel dat je dan kunt bereiken, komt op mij over als een bewijs uit het ongerijmde:
"Mijn conclusie is waar: want als ze niet waar is, is ze toch waar"
"Mijn conclusie is niet waar: want als ze waar is, is ze niet waar."
"If 2 is odd, then 2 is even" (therefore, 2 is even) (en toch is 2 priem, maar da's een heeeel ander verhaal. Misschien wel een topic waardig trouwens, die uitzonderingspositie die 2 binnen de priemgetallen inneemt? Komt me, naast wiskundig, zeer filosofisch over.)
p->q.
Maar:
Met die "petjes-kwestie", kun je je natuurlijk afvragen of het een natuurlijk fenomeen betreft, of dat het een zorgvuldig uitgevoerd experiment betreft.
In het laatste geval zou ik op zoek gaan naar diegenen die het experiment uitvoeren. In het eerste geval zou ik het als "genomeen" betrachten (om vervolgens proberen uit te zoeken waar die voorkeur dan wel niet vandaan komt.)
Nature vs Nurture, Genotype vs Fenotype, Darwin vs Lamarck, of erger: goed vs kwaad, God vs Duivel? !
Rode, blauwe ... groene petjes ... een mix ervan? Waar ligt de voorkeur, op dit moment. Hoeveel Kwik, hoeveel Kwek en hoeveel Kwak is er nodig om Oom Donald boos te maken?
Je noemt ontevredenheid.
De psychologische grondslag in de "petjes-kwestie" is (me) niet duidelijk, wel de ontevredenheid van een uitblijvend antwoord.
Ontevredenheid kun je ook opvatten als archetypisch instinct: Indien je on-tevreden bent (honger hebt), ga je op zoek naar (gedachten-)voedsel.
Als het voedsel (of het gedachtengoed) binnen handbereik ligt, of zelfs al voorgekauwd is, en je je dus niet meer hoeft te vermoeien om van je ontevredenheid af te komen; is het dan mogelijk dat de conclusie zou kunnen luiden dat: om van je ontevredenheid af te komen, je je moet vermoeien?
Biologisch gezien klopt dat wel, want na een lange jacht naar voer of kennis, je eindelijk je buikje of hoofd vol hebt: beloont je lichaam je met dopamine. Zodat je je pijnlijke (denk)spieren niet voelt. Dopamine werkt direkt op de geest.
Dankzij die beloning, is het mogelijk nog grotere prooien cq ideeën na te jagen ... mits ze er zijn! Anders kon je wel eens ontevreden worden en dat gaan beogen.
Onszelf dan maar najagen? Als grootse prooi danwel mooiste idee?
Heautontimorumenos
(Ja, ik heb een nieuw woord geleerd. Ik vind het zo mooi, dat ik het iedereen wil laten zien. Ik wil ook graag de Nederlandse Wikipagina schrijven, maar ik weet dat ik bang ben geen Wiki-materiaal te zijn en het daarom niet kan.)
(Je hebt gelijk Leon, niks mis mee, met dat Jezus zijn. Rest nog begrip ... Begrip over wat: ik, of hij, of jij, zei; dat wat: wij/ons, zij/hen/hun, jullie/hullie (eigenlijk ) bedoelen. Als grondslag, binnen, of juister, van: een subjectieve/objectieve psychologie/filosofie) (respectievelijkheid niet beoogd, maar de semantiek zit er wel al "lekker" in.)
HM, daar zit wel iets in: dat als je het jachtinstinct eruit kweekt, ontevredenheid overblijft ... maar dat kweken we er ook wel weer uit.
Hoeveel mensen jagen nog nieuwe ideeën na?
Hoeveel zijn er ontevreden?
QED? Of is er nog iets anders aan de hand, dat werd me uit je bericht niet helemaal duidelijk.
Oh nee, toch niet.Het streven van de mens is gericht op een onderdrukkingsstrategie voor ontevredenheid. Die strategie is logischerwijs verbonden met uitvinden/overleven van steeds geavanceerdere controlemechanismen en op die manier evolutionair historisch.
Ik geloof dat ik je bericht toch redelijk goed begrepen heb, maar het onder andere woorden heb weten te brengen/vatten.
Toch?
In dat geval:
Rest enkel nog de vraag: Is dat erg?
Dat je dat ziet gebeuren en niet bij machte bent er iets aan te veranderen? Maakt juist de machteloosheid je soms ontevreden?
Of neem je het maar voor lief ... 1984 ... is immers allang verleden tijd.
Toch?
Altijd zijn het kleine groepen die samenklonteren en de modus operandi uitmaken, of ze willen of niet: het grote geheel, de klont der klonten, geeft uiteindelijk het nut eraan.
Daar hoef je je dus geen zorgen over te maken.
Als (psychische) grondslag.
(Of ben ik nu te ver van het onderwerp van je bericht afgedwaald? Dat kan ook, natuurlijk.)
Als esoterisme en platte logica bij elkaar kunnen komen, dan moet:
Esoterisme zichzelf in platte logica kunnen uitdrukken
EN
Platte logica esoterisme kunnen verklaren.
Zolang dat niet mogelijk is: geloof ik in beide niet.
Als de grondslag der psychologie, nu eens bij die ene gedachte lag ...
Oh, wacht ... dat doet ze al.
Toch? HH Psychologen, die hier ook lekker meelezen?
"Voer voor Psychologen" bestaat al hoor!
Trollen!
::
HM
Ik had me nog zo voorgenomen dit bericht enkel als communicatie op het jouwe te laten gelden Leon.
Mislukt.
Er zitten wat stripfiguren tussendoor, en denk dat hun bedoeling was je laten lachen ... zeker weten, kan ik dat nooit. Tenzij ik het je vraag: Heb je gelachen?
Welnu, iets om naar uit te zien, heb ik tenminste een doel in mijn leven, zelfverkozen en uit eigen vrije wil. nu nog zien of ik slachtoffers kan vinden.
Of "slachtoffers" ... "mensen die om mij kunnen lachen." Die zoek ik het meest, en als ze dan de wederdienst doen mij te laten lachen: dan ben ik gelukkig.
Dat schijnt, per grondslag, heeeel, moeilijk te zijn:
Het leven is niet om mee te lachen, je gaat er dood aan.
Dood: als grondslag der (moderne) psychologie.
Is dat wat?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
(dubbele post)
Laatst gewijzigd door memeticae op 02 dec 2015, 13:59, 1 keer totaal gewijzigd.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
als je merkt dat je dubbel bent kan je de laatste nog echt verwijderen met het kruisje dat er dan is (als er geen reacties na zijn)
dit terzijde.
het lijkt me een programmeer-regel:
aangezien iedereen altijd aan het doen is, is dus iedereen altijd ontevreden, logisch toch?
het leven wil gewoon de don't-regel niet
zo tevreden als een steen...is dan een mogelijke uitdrukking, als je een steen beschouwt als iets dat niet leeft.
dus het programmeerregeltje is nog aangepast (evolutie):
nu wil het leven toch het liefst : "do more", maar dat is niet altijd verstandig, vandaar die eigenwijsheid.
zie daar onze vrijheid. Complexe code uitbreiden to do more or less.
dit terzijde.
het lijkt me een programmeer-regel:
Code: Selecteer alles
if ontevreden.
do.
else.
don't.
endif.het leven wil gewoon de don't-regel niet
zo tevreden als een steen...is dan een mogelijke uitdrukking, als je een steen beschouwt als iets dat niet leeft.
dus het programmeerregeltje is nog aangepast (evolutie):
Code: Selecteer alles
if ontevreden.
if ontevrendenheid groot.
do more.
else.
do less.
endif.
else.
don't
endif.Code: Selecteer alles
if ontevreden.
perform eigenwijs.
else.
don't.
endif.
form eigenwijs.
do more or less. //(complexe code samengevat)
endform.
Laatst gewijzigd door Leon op 02 dec 2015, 20:40, 5 keer totaal gewijzigd.
Hmm.Leon schreef:je adresseert het leuk yopi. Punt is wel dat het negatief gefundeerde psychologie is, en men daar ontevreden over zal zijn en misschien net zolang zal zoeken naar tegenmogelijkheden totdat de wereld vergaat.
maar goed, het belangrijkste is dat met het besef de mogelijkheid van het tegendeel pas echt ontstaat, reden dat het besef zo laat komt en op een obscure plek.
Dat de psychologie zich positief laat funderen in acceptatie behoort in de toekomst tot de mogelijkheden.
Het positieve vind ik wel dat psychologie zich bezig houdt met hoe het werkt.
Dat lijkt me op zich al fundamenteel. Dus daar ga ik in mee.
Genoeg werk te doen zeg maar. En erg belangrijk.
Zelfs de chemische werkelijkheid en hersen-onderzoek vind ik belangrijk.
Maar ik wil graag blijven benadrukken dat onderzoek naar fundamenten een filosofische kwestie is.
Een onbewuste kwestie zou kunnen zijn (bijna psychologisch) wat de oorspronkelijke drive is om dat te oderzoeken.
Bijvoorbeeld de kwestie van 'Wat is het hoogste goed?'.
Geluk of echtheid bijvoorbeeld.
Er dreigt de tunnelvisie van 'Als mensen er maar gelukkig mee zijn is het dik in orde'.
Dat heeft bijvoorbeeld consequenties (sociologisch of politiek) op het wereldverloop van de gebeurtenissen.
Drones ipv 'Boots on the ground' om maar iets te noemen.
Inhuren van schurken voor het vuile werk.
Calculaties die met veiligstellen van geluk te maken hebben.
Enzovoort, enzovoort.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
ja dan moet je die ontevredenheid gaat meten als tekort of teveel van een stofje, en je weet nooit wat de juiste hoeveelheid is.
de hersenen werken filosofisch gezien met weerstanden, en de wetenschap zegt "synapsen versterken", maar er is dus ook "synapsen verslappen". Hoe dan ook, die weerstand kan je een naam geven (ontevredenheid), en de manier waarop de weerstand overwonnen wordt ook (eigenwijsheid) en dan is er die catharsis als ondanks de weerstanden toch iets bereikt is (meewaarde).
dat laatste moet ook mogelijk zijn met een pilletje, maar of dat nu helemaal bevredigend is...
de hersenen werken filosofisch gezien met weerstanden, en de wetenschap zegt "synapsen versterken", maar er is dus ook "synapsen verslappen". Hoe dan ook, die weerstand kan je een naam geven (ontevredenheid), en de manier waarop de weerstand overwonnen wordt ook (eigenwijsheid) en dan is er die catharsis als ondanks de weerstanden toch iets bereikt is (meewaarde).
dat laatste moet ook mogelijk zijn met een pilletje, maar of dat nu helemaal bevredigend is...
-
Leon
Ik maak bezwaar tegen je poging om met nieuwe begrippen de discussie naar een ander discours te brengen.
De incommensurabiliteit tussen de verschillende discoursen maken dan communicatie onmogelijk.
Het kan allemaal wel. Maar ik heb geen zin in een schijngevecht.
Zou ik opteren voor dagelijkse taal. Hoewel ik dat een onmogelijke taal vind om het over fundamentele dingen te hebben.
Doe ik maar een switch:
Hoe was de bijeenkomst?
De incommensurabiliteit tussen de verschillende discoursen maken dan communicatie onmogelijk.
Het kan allemaal wel. Maar ik heb geen zin in een schijngevecht.
Zou ik opteren voor dagelijkse taal. Hoewel ik dat een onmogelijke taal vind om het over fundamentele dingen te hebben.
Doe ik maar een switch:
Hoe was de bijeenkomst?
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
tsja "gewone taal" werkt natuurlijk alleen maar bij "gewone mensen". Misschien dat jij een behoefte hebt om "gewoon" te doen. Trouwens de inbreng "hoogste goed" komt van jou en was voor mij aanleiding om naar een volgend discours te gaan. Als hoogste goed met de vermeende grondslagen van doen heeft, dan eerder satisfactie.
De bijeenkomst was goed. Rob was er 19:00 uur. Memeticae met compaan kwamen een half uur later en toen konden wij direct aan tafel. Het menu:
-op de ovenplaat gegaarde zoete aardappelen met zeezout, peper en knoflook
- groentenschotel met haricot vert, wortel, in bouillon gekookte broccoli, en spruiten, afgedekt met gebakken ui en gebakken puntpaprika
-voor de vleeseters biologische kip met kerrie komijn kruidenmelange
-voor de vegetariers vegetarische slager kip met ui en ketjap
- creme fraiche met limoen en gember saus voor bij de aardappelen
(aardappelen-groente-vlees en aternatieve jus)
daarbij een rode Merlot en groene thee
De discussies duurden tot 01:30 waarna de drie gasten huiswaarts gingen.
Aan de orde kwamen waarheid en vrijheid (in samenhang), determinisme, ook wat politiek, en de ik met anti-ik, quantumfysica, wiskunde, taal, generalisatie, en nog veel meer.
Het was unaniem voor herhaling vatbaar, mogelijk een volgende keer met Tino en jij er bij.
De bijeenkomst was goed. Rob was er 19:00 uur. Memeticae met compaan kwamen een half uur later en toen konden wij direct aan tafel. Het menu:
-op de ovenplaat gegaarde zoete aardappelen met zeezout, peper en knoflook
- groentenschotel met haricot vert, wortel, in bouillon gekookte broccoli, en spruiten, afgedekt met gebakken ui en gebakken puntpaprika
-voor de vleeseters biologische kip met kerrie komijn kruidenmelange
-voor de vegetariers vegetarische slager kip met ui en ketjap
- creme fraiche met limoen en gember saus voor bij de aardappelen
(aardappelen-groente-vlees en aternatieve jus)
daarbij een rode Merlot en groene thee
De discussies duurden tot 01:30 waarna de drie gasten huiswaarts gingen.
Aan de orde kwamen waarheid en vrijheid (in samenhang), determinisme, ook wat politiek, en de ik met anti-ik, quantumfysica, wiskunde, taal, generalisatie, en nog veel meer.
Het was unaniem voor herhaling vatbaar, mogelijk een volgende keer met Tino en jij er bij.
-
Leon
vegetarische slager is en merk, een slagerswinkel met nep-vlees. De supermarkt verkoopt nep-kip die een beetje lijkt op kip, gelukkig niet te veel want anders had memeticae het niet gelust (die heeft niets met kip)yopi schreef:Wil je dat uitleggen?-voor de vegetariers vegetarische slager kip met ui en ketjap
Ik houd niet van de structuur en de smaak van kippenvlees, of sowieso , vogelvlees in het algemeen.
Gelukkig was het de vegetarische slager niet gelukt het schimmel-/quorn-/tofu-equivalent er op te laten lijken.
(Waarom zou hij ook? Om vegetariërs aan het vlees te krijgen, of de vleeseters juist ervan af?
En toch bleek het best wel lekker, eigenlijk. Maar dat wijd ik liever aan de uitjes, de ketjap, het bakproces en de kok; een mooie combinatie.
![[gj]](./images/smilies/023.gif "[gj]")
(Oh, voordat iemand het zich af mocht vragen: nee, ik heb nog geen combinatie gevonden waarin ik vogelvlees wel lekker vond, hooguit in de fricandel speciaal, maar die is voor mij eerder een excuus om niet een leeg bakje speciaal te hoeven te bestellen: "Mag ik een frikandel speciaal zonder frikandel?" Zeg nou zelf. Als het goed is krijg je toch meer saus dan frikandel, bovendien is van structuur geen sprake, en de smaak werk je juist weg met de sauzen. Als er nou eens frikádellen werden geserveerd, alla, daar zit dan weer geen vogel in ... Maar goed: om als gastheer patat met frikandellen te serveren? Dat gaat misschien wel de goede smaak voorbij, dat kun je namelijk op elke straathoek wel krijgen)
Misschien is het een rare vraag ... maar wat zou het verschil in energiebalans cq rendement zijn van: van de research en opgroeien van een plofkip tot etenswaar, en van de research en productie van nep-plofkip tot etenswaar?
(Of denk ik niet ver genoeg door?)
Gelukkig was het de vegetarische slager niet gelukt het schimmel-/quorn-/tofu-equivalent er op te laten lijken.
(Waarom zou hij ook? Om vegetariërs aan het vlees te krijgen, of de vleeseters juist ervan af?
En toch bleek het best wel lekker, eigenlijk. Maar dat wijd ik liever aan de uitjes, de ketjap, het bakproces en de kok; een mooie combinatie.
(Oh, voordat iemand het zich af mocht vragen: nee, ik heb nog geen combinatie gevonden waarin ik vogelvlees wel lekker vond, hooguit in de fricandel speciaal, maar die is voor mij eerder een excuus om niet een leeg bakje speciaal te hoeven te bestellen: "Mag ik een frikandel speciaal zonder frikandel?" Zeg nou zelf. Als het goed is krijg je toch meer saus dan frikandel, bovendien is van structuur geen sprake, en de smaak werk je juist weg met de sauzen. Als er nou eens frikádellen werden geserveerd, alla, daar zit dan weer geen vogel in ... Maar goed: om als gastheer patat met frikandellen te serveren? Dat gaat misschien wel de goede smaak voorbij, dat kun je namelijk op elke straathoek wel krijgen)
Misschien is het een rare vraag ... maar wat zou het verschil in energiebalans cq rendement zijn van: van de research en opgroeien van een plofkip tot etenswaar, en van de research en productie van nep-plofkip tot etenswaar?
(Of denk ik niet ver genoeg door?)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
de vegetarische kip is in ieder geval even duur als biologische kip. Of dat nu een melkkoe is weet ik niet, in ieder geval hadden ze vegetarische terriyaki, die er heel veel op leek maar veel goedkoper was, uit de schappen gehaald toen de producten van de vegetarische slager hun intrede deden, de boefjes...
ik denk dat het gewoon kip moet heten omdat de mensen toch nog steeds traditioneel willen eten, zwamstukjes klinkt gewoonweg niet zo goed.
het leuke is dat ik nu toch een naam heb een goede kok te zijn, terwijl ik vrij beperkt ben in mijn repertoire. Laatst heb ik wel een glutenvrije spinazielasagne toegevoegd aan mijn repertoire, heel eenvoudig eigenlijk maar best heel lekker. Misschien iets voor volgende keer, in varianten met en zonder blauwe kaas. Ik had eerder voor Rob en Tino mexicaans gemaakt maar was toen toch de fout in gegaan met wraps die te lang in de oven zaten en wel karton leken. Rob vond het wel lekker zo, maar zelf was ik van deze misser niet zo gecharmeerd. De guacamole was toen wel gelukt.
Heb trouwens bij Rob ook al eens lekker gegeten, koreaanse sushi en later tonijnpasta met garnalen en olijven.
We zouden bij Tino nog een keer stampot gaan eten, ik heb als oerhollands een witlof-aardappel-kaas ovenschotel in het repertoire. Maar goed ik begreep dat Theo de compaan van Chris toch wel zijn stukje vlees moet hebben:-) Bij de Griek in Bussum was toen ook zijn keuze erg vlezerig...
Mijn vrouw maakt een lekkere witvis-pastasaus, dat moet ik nog van haar leren, ik leer alles van haar (geheim van de kok)
ik denk dat het gewoon kip moet heten omdat de mensen toch nog steeds traditioneel willen eten, zwamstukjes klinkt gewoonweg niet zo goed.
het leuke is dat ik nu toch een naam heb een goede kok te zijn, terwijl ik vrij beperkt ben in mijn repertoire. Laatst heb ik wel een glutenvrije spinazielasagne toegevoegd aan mijn repertoire, heel eenvoudig eigenlijk maar best heel lekker. Misschien iets voor volgende keer, in varianten met en zonder blauwe kaas. Ik had eerder voor Rob en Tino mexicaans gemaakt maar was toen toch de fout in gegaan met wraps die te lang in de oven zaten en wel karton leken. Rob vond het wel lekker zo, maar zelf was ik van deze misser niet zo gecharmeerd. De guacamole was toen wel gelukt.
Heb trouwens bij Rob ook al eens lekker gegeten, koreaanse sushi en later tonijnpasta met garnalen en olijven.
We zouden bij Tino nog een keer stampot gaan eten, ik heb als oerhollands een witlof-aardappel-kaas ovenschotel in het repertoire. Maar goed ik begreep dat Theo de compaan van Chris toch wel zijn stukje vlees moet hebben:-) Bij de Griek in Bussum was toen ook zijn keuze erg vlezerig...
Mijn vrouw maakt een lekkere witvis-pastasaus, dat moet ik nog van haar leren, ik leer alles van haar (geheim van de kok)
Dat zeg je mooi Leon:
Ben je ergens bang voor soms om door een ander negatief beoordeeld te worden?
Wie is die ander dan? Alsof we het hebben over sociaal gewenst zijn.
Wat bepaald in vredesnaam sociaal gewenst gedrag?
Ik kan niet anders dan bij mijn narcist uitkomen.
Je geeft wat je kunt geven en ontvangt wat je wilt ontvangen teneinde jezelf niet te verliezen.
ofzo.
"Ik ben een fantastische kok!", dat moet zich maar laten blijken.
Jouw manier geeft nog te denken .... Kok van niks.
Was nou eens niet over je kookkunsten begonnen!
Kreeg je achteraf pas het oordeel.
HM!
Op de een of andere manier wil ik nu dansen, iets dat ik nog nooit gedaan heb.
Maar hoe erg is het als ik dit correleer met een moderne Sinterklaas en ouderwetse pieten?
Wat is dat toch in je, je altijd maar neer te halen?dat ik nu toch een naam heb een goede kok te zijn, terwijl ik vrij beperkt ben in mijn repertoire.
Ben je ergens bang voor soms om door een ander negatief beoordeeld te worden?
Wie is die ander dan? Alsof we het hebben over sociaal gewenst zijn.
Wat bepaald in vredesnaam sociaal gewenst gedrag?
Ik kan niet anders dan bij mijn narcist uitkomen.
Je geeft wat je kunt geven en ontvangt wat je wilt ontvangen teneinde jezelf niet te verliezen.
ofzo.
"Ik ben een fantastische kok!", dat moet zich maar laten blijken.
Jouw manier geeft nog te denken .... Kok van niks.
Was nou eens niet over je kookkunsten begonnen!
Kreeg je achteraf pas het oordeel.
HM!
Op de een of andere manier wil ik nu dansen, iets dat ik nog nooit gedaan heb.
Maar hoe erg is het als ik dit correleer met een moderne Sinterklaas en ouderwetse pieten?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Klinkt interessant, geeft dus iets van ruimtelijke verhoudingen weer. Dan bedenk ik me wel dat er talloze andere ruimtelijke verhoudingen mogelijk zijn. Ben je wiskundige manus?
Ik denk dat het gemiddelde publiek niet op dat abstractieniveau zit, en als je jezelf niet al te onbegrepen wilt voelen, zal je toch af en toe van de berg af moeten komen, om contact te maken. Memeticae en ManeoPugno hebben ook een hoog IQ en zullen direct kunnen aansluiten, ik zelf hang er een beetje tussen volgens mij.
Het is verder geen hoogbegaafdenclubje hier, eerder zoeken we de onderlinge verschillen op, dan te proberen allemaal gelijk te zijn. Dat is misschien nog veiliger want dan hoef je niet aan te passen, maar dare to be different klinkt toch ook wel stoer.
Ik hoop dat je een beetje kan vinden wat je zoekt hier, je gaf al weer aan (emotioneel) dat je weer weg was. De grap was wel geslaagd, want je hebt te denken over symmetrie en waarom dezelfde chemische componenten iets dan juist weer lekker dan juist weer vies maakt. Dat is toch fantastisch dat je daarmee verder kan?
Maar goed, het is hier ook het Walhalla niet.
Ik denk dat het gemiddelde publiek niet op dat abstractieniveau zit, en als je jezelf niet al te onbegrepen wilt voelen, zal je toch af en toe van de berg af moeten komen, om contact te maken. Memeticae en ManeoPugno hebben ook een hoog IQ en zullen direct kunnen aansluiten, ik zelf hang er een beetje tussen volgens mij.
Het is verder geen hoogbegaafdenclubje hier, eerder zoeken we de onderlinge verschillen op, dan te proberen allemaal gelijk te zijn. Dat is misschien nog veiliger want dan hoef je niet aan te passen, maar dare to be different klinkt toch ook wel stoer.
Ik hoop dat je een beetje kan vinden wat je zoekt hier, je gaf al weer aan (emotioneel) dat je weer weg was. De grap was wel geslaagd, want je hebt te denken over symmetrie en waarom dezelfde chemische componenten iets dan juist weer lekker dan juist weer vies maakt. Dat is toch fantastisch dat je daarmee verder kan?
Maar goed, het is hier ook het Walhalla niet.
memeticae:
Ontevredenheid suggereren, vervolgens eigenwijze recepten op tafel zetten en dan hopen dat de complimenten je ontevredenheid dempen ..
Het moet heerlijk zijn om als je beroep programmeur is zo'n maaltijd te programmeren.
Een goede kennis van mij - de man van een vriendin van mijn vrouw - zat ook errug in die automatisering. Die heeft daarnaast het beroep van molenaar geleerd.
In plaats van programmeren als het hoogste goed uit te roepen, opteer ik voor een fundament van de psychologie: Compensatie.
Dat is zo iets als dat je eigenlijk een ander hoogste goed hebt, maar dat het leven je op ander paadjes heeft gebracht, en dat je dan om dat je niet kunt beslissen tussen hoe je leven gelopen is en je gedachten over een hoogste goed - en daarnaast je verlagen naar fundament en éénheid - maar beslist dat programmeren je hoogste goed is.
Dan hoef je alleen maar in je eenzame gedachten alles er in te krampen.
Niettemin: Smakelijk eten!
Extraatje:
Ik weet het niet meer precies (oud worden); maar klaploper schijnt een oorsprong te hebben in de griekse cultuur.
Dat was iemand die aan tafel uitgenodigd werd om de hemelse gerechten meer luister bij te zetten voor de conversatie.
De veer aan tafel bij de andere instrumenten om te consumeren was bedoelt om het mogelijk te maken om het kotsen mogelijk te maken en door te kunnen gaan om te eten.
Het 'hier en nu' te vieren; geestelijk en fysiek.
En dan modern: 'We will sweep out the ashes in the morning'.
....
Ik moet er niet aan denken dat ik straks bij de slijter tegen oud-jaar weer in de rij moet staan om mijn flesje whiskey te scoren.
Ik heb me al voorgenomen om enige misselijkheid te accepteren om wat bijzonders te vreten.
Franse Patées bijvoorbeeld.
Dat is toch gewoon uitlokking joh. Dat snap je toch ook wel?Wat is dat toch in je, je altijd maar neer te halen?
Ontevredenheid suggereren, vervolgens eigenwijze recepten op tafel zetten en dan hopen dat de complimenten je ontevredenheid dempen ..
Het moet heerlijk zijn om als je beroep programmeur is zo'n maaltijd te programmeren.
Een goede kennis van mij - de man van een vriendin van mijn vrouw - zat ook errug in die automatisering. Die heeft daarnaast het beroep van molenaar geleerd.
In plaats van programmeren als het hoogste goed uit te roepen, opteer ik voor een fundament van de psychologie: Compensatie.
Dat is zo iets als dat je eigenlijk een ander hoogste goed hebt, maar dat het leven je op ander paadjes heeft gebracht, en dat je dan om dat je niet kunt beslissen tussen hoe je leven gelopen is en je gedachten over een hoogste goed - en daarnaast je verlagen naar fundament en éénheid - maar beslist dat programmeren je hoogste goed is.
Dan hoef je alleen maar in je eenzame gedachten alles er in te krampen.
Niettemin: Smakelijk eten!
Extraatje:
Ik weet het niet meer precies (oud worden); maar klaploper schijnt een oorsprong te hebben in de griekse cultuur.
Dat was iemand die aan tafel uitgenodigd werd om de hemelse gerechten meer luister bij te zetten voor de conversatie.
De veer aan tafel bij de andere instrumenten om te consumeren was bedoelt om het mogelijk te maken om het kotsen mogelijk te maken en door te kunnen gaan om te eten.
Het 'hier en nu' te vieren; geestelijk en fysiek.
En dan modern: 'We will sweep out the ashes in the morning'.
....
Ik moet er niet aan denken dat ik straks bij de slijter tegen oud-jaar weer in de rij moet staan om mijn flesje whiskey te scoren.
Ik heb me al voorgenomen om enige misselijkheid te accepteren om wat bijzonders te vreten.
Franse Patées bijvoorbeeld.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
Erg onaardig om mij zo te typeren. Ik heb gewoon een laag zelfbeeld, ik moet dat inderdaad compenseren door mijn best te doen. En wat compenseer jij?
De derde regel meerwaarde zien te halen uit eigenwijsheid is trouwens goed omschreven met "compenseren".
Verder denk ik dat programmeren het hoogste goed is, vanwege de component van controle die je daarmee hebt. Ik denk niet dat ik controle hebben verder echt als hoogste waarde zou inschatten. Waarde is weer wat anders, dan kom ik meer uit op samen verantwoordelijkheden delen. Controle hebben is dan meer gericht op zelf alle verantwoordelijkheid op je nemen/willen hebben, terwijl het in de praktijk beter gedeeld kan worden.
Maar goed dat is dus niet uit te leggen aan iemand die alleen maar bezig is met controle als hoogste goed, als die er zijn natuurlijk (zou een strohond kunnen zijn)
De derde regel meerwaarde zien te halen uit eigenwijsheid is trouwens goed omschreven met "compenseren".
Verder denk ik dat programmeren het hoogste goed is, vanwege de component van controle die je daarmee hebt. Ik denk niet dat ik controle hebben verder echt als hoogste waarde zou inschatten. Waarde is weer wat anders, dan kom ik meer uit op samen verantwoordelijkheden delen. Controle hebben is dan meer gericht op zelf alle verantwoordelijkheid op je nemen/willen hebben, terwijl het in de praktijk beter gedeeld kan worden.
Maar goed dat is dus niet uit te leggen aan iemand die alleen maar bezig is met controle als hoogste goed, als die er zijn natuurlijk (zou een strohond kunnen zijn)
Léon:
Het is dus ingewikkeld.
Niet voor niks in de derde persoon.
Mijn 'top!' was gemeend.
Jouw zelfbeeld ziet er volgens mij behoorlijk verschillend uit als je dat alleen reflecteert of tegenover anderen.
Daar herken ik mezelf bijvoorbeeld weer in.
Een behoorlijk heen en weer bootje.
Dus blijf verzekert van mijn respect.
Misschien is kietelen te zwak om het uit te drukken en pesten te zwaar.
Het was een reactie op memeticae, als je dat onderscheid kunt maken.Erg onaardig om mij zo te typeren. Ik heb gewoon een laag zelfbeeld, ik moet dat inderdaad compenseren door mijn best te doen. En wat compenseer jij?
Het is dus ingewikkeld.
Niet voor niks in de derde persoon.
Mijn 'top!' was gemeend.
Jouw zelfbeeld ziet er volgens mij behoorlijk verschillend uit als je dat alleen reflecteert of tegenover anderen.
Daar herken ik mezelf bijvoorbeeld weer in.
Een behoorlijk heen en weer bootje.
Dus blijf verzekert van mijn respect.
Misschien is kietelen te zwak om het uit te drukken en pesten te zwaar.
-
Leon
ik vond het wel leuk zoals je toch iets deed met de theorie uit mijn bericht.
de relatie van jou met memeticae vind ik lastig, ik hoop dat jullie er uit komen.
ik heb de neiging dingen op mijzelf te betrekken (ook herkenbaar?) wat het leven niet makkelijk maakt, maar goed het leven hoeft ook niet per se makkelijk te zijn.
dank voor de respect, dat krijg ik toch ook niet altijd elders, doe er wel dingen voor, of vooral laat er dingen voor, maar dat laatste is vooral onbegrepen.
ja in mijn isolatietoestand ben ik goddelijk, en het is altijd weer hard vallen, zoals vandaag toen ik de fout rekenende woningbouw wel eens even op zijn nummer zou zetten, bleek dat ze zich toch op (absurde) wettelijke waarden baseren en waarschijnlijk alleen maar een beetje sjoemelen en zich rijk rekenen. Moet geloof ik toch maar blij zijn dat ze ueberhaupt willen isoleren, al is het een sigaar uit eigen doos, en niet zoals ze voordeden een enorme woonlastvermindering.
de relatie van jou met memeticae vind ik lastig, ik hoop dat jullie er uit komen.
ik heb de neiging dingen op mijzelf te betrekken (ook herkenbaar?) wat het leven niet makkelijk maakt, maar goed het leven hoeft ook niet per se makkelijk te zijn.
dank voor de respect, dat krijg ik toch ook niet altijd elders, doe er wel dingen voor, of vooral laat er dingen voor, maar dat laatste is vooral onbegrepen.
ja in mijn isolatietoestand ben ik goddelijk, en het is altijd weer hard vallen, zoals vandaag toen ik de fout rekenende woningbouw wel eens even op zijn nummer zou zetten, bleek dat ze zich toch op (absurde) wettelijke waarden baseren en waarschijnlijk alleen maar een beetje sjoemelen en zich rijk rekenen. Moet geloof ik toch maar blij zijn dat ze ueberhaupt willen isoleren, al is het een sigaar uit eigen doos, en niet zoals ze voordeden een enorme woonlastvermindering.
Fijn. Voel ik me weer minder schuldig.
Ik wilde (een beetje ingewikkeld) toch ook wel weer een bocht maken richting het onderwerp. Wat ik blijkbaar zelf veroorzaakt had door een zijpaadje te doen.
En dan dat de kip blijkbaar belangrijker is dat het topic-onderwerp.
Je antwoord vind ik erg bevredigend, maar ga daar verder niet op in.
Doe ik een stelling:
Psychologiseren (zoals die kleine uithaal naar jou, maar eigenlijk tegen memeticae) kan nooit tot een fundament van de psychologie zelf leiden.
(Wel een erg vervorgen gedachte realiseer ik me nu)
Dat gaat er eigenlijk over dat binnen een discours dat discour zich zelf niet kan begrijpen.
Dan krijg je de moeilijkheid of er wel een meta-discour zou kunnen bestaan die alle andere discours voldoende zou kunnen critiseren.
Ik hoop dat dat de filosofie is, maar als ik depressief genoeg ben (psychologisering) denk ik dat de filosofie een container-begrip is dat er ook niet zoveel kan maken.
Nog meer psychologisering:
Het verlangen naar een fundament vind je in alle vormen van de versplinterde wetenschap en andere kennis-systemen.
Ik denk dat zelfs de wiskunde dat niet voor elkaar krijgt.
Natuurkunde, die in zichzelf het fundament zoekt voor natuurkunde.
De wiskunde, die in zichzelf zijn fundament zoekt.
En dus ook de psychologie idem dito.
Ik heb ooit jouw werkje gelezen over symmetrie en dergelijke, wat je in je vakantie in Frankrijk geloof ik gemaakt had, en toen kon ik de hele opbouw daarvan lezen.
Nu heb je een presentatie gedaan van eind-resultaten zonder onderbouw.
Geen hond reageert, ondanks het avondje bij jouw thuis.
...
...
Ben ik wel blij dat je me nog steeds vertrouwd.
Moet ik denken aan een uitspraak van Rudolf Steinter - in mijn eigen woorden (mijn eigen woorden!):
De wijsheid is onvermijdelijk in aantocht in dit tijdsgewricht.
Voor de mensen die dat negeren, zullen ze dat via eten binnen krijgen.
Maar ja. Dat is mijn effect-bejag.
Ik heb daar over gepuzzeld. En dat heeft me fijne maaltijden bezorgd.
In mindere mate denk ik aan Peter Sloterdijk, die in mijn eigen woorden (mijn eigen woorden) zegt dat cadeautjes, moedermelk en optimistische woorden je in het leven houden.
En dat dat weer ruimte schept om vrij te denken.
Dáárom vind ik jouw initiatief zo goed.
En hoe je je best hebt gedaan.
Een beetje sentimenteel. Maar dat vind ik niet zo erg in het zicht van de zonnewende of kerstmis.
Niettemin mijn onderschrift:
Ik wilde (een beetje ingewikkeld) toch ook wel weer een bocht maken richting het onderwerp. Wat ik blijkbaar zelf veroorzaakt had door een zijpaadje te doen.
En dan dat de kip blijkbaar belangrijker is dat het topic-onderwerp.
Je antwoord vind ik erg bevredigend, maar ga daar verder niet op in.
Doe ik een stelling:
Psychologiseren (zoals die kleine uithaal naar jou, maar eigenlijk tegen memeticae) kan nooit tot een fundament van de psychologie zelf leiden.
(Wel een erg vervorgen gedachte realiseer ik me nu)
Dat gaat er eigenlijk over dat binnen een discours dat discour zich zelf niet kan begrijpen.
Dan krijg je de moeilijkheid of er wel een meta-discour zou kunnen bestaan die alle andere discours voldoende zou kunnen critiseren.
Ik hoop dat dat de filosofie is, maar als ik depressief genoeg ben (psychologisering) denk ik dat de filosofie een container-begrip is dat er ook niet zoveel kan maken.
Nog meer psychologisering:
Het verlangen naar een fundament vind je in alle vormen van de versplinterde wetenschap en andere kennis-systemen.
Ik denk dat zelfs de wiskunde dat niet voor elkaar krijgt.
Natuurkunde, die in zichzelf het fundament zoekt voor natuurkunde.
De wiskunde, die in zichzelf zijn fundament zoekt.
En dus ook de psychologie idem dito.
Ik heb ooit jouw werkje gelezen over symmetrie en dergelijke, wat je in je vakantie in Frankrijk geloof ik gemaakt had, en toen kon ik de hele opbouw daarvan lezen.
Nu heb je een presentatie gedaan van eind-resultaten zonder onderbouw.
Geen hond reageert, ondanks het avondje bij jouw thuis.
...
...
Ben ik wel blij dat je me nog steeds vertrouwd.
Moet ik denken aan een uitspraak van Rudolf Steinter - in mijn eigen woorden (mijn eigen woorden!):
De wijsheid is onvermijdelijk in aantocht in dit tijdsgewricht.
Voor de mensen die dat negeren, zullen ze dat via eten binnen krijgen.
Maar ja. Dat is mijn effect-bejag.
Ik heb daar over gepuzzeld. En dat heeft me fijne maaltijden bezorgd.
In mindere mate denk ik aan Peter Sloterdijk, die in mijn eigen woorden (mijn eigen woorden) zegt dat cadeautjes, moedermelk en optimistische woorden je in het leven houden.
En dat dat weer ruimte schept om vrij te denken.
Dáárom vind ik jouw initiatief zo goed.
En hoe je je best hebt gedaan.
Een beetje sentimenteel. Maar dat vind ik niet zo erg in het zicht van de zonnewende of kerstmis.
Niettemin mijn onderschrift:
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Over memeticae in de derde persoon gesproken:
Die is het levende bewijs voor jouw grondslagen in die zin, dat hij met zijn eigenwijzigheid altijd onkwetsbaar zijn tevredenheid kan bewijzen.
Het is een toer, zoals ik ook regelmatig toer.
Jammer dat ik altijd het lid op mijn neus krijg als ik probeer vanuit mijn totale persoon te reageren (zonder programmering zeg maar).
Ik ben het in ieder geval met hem eens dat een fysieke ontmoeting de virtualiteit van het contact dempt. Terwijl hij zelf debet is in zijn narcistische bespiegelingen achter de computer.
Daar betrap ik mezelf ook op. Maar daar wil ik van af.
Dan denk ik terug aan briefwisselingen die ik vroeger had.
Ergens deugt dit medium niet, waarmee we communiceren
Misschien een discussie over media openen?
Die is het levende bewijs voor jouw grondslagen in die zin, dat hij met zijn eigenwijzigheid altijd onkwetsbaar zijn tevredenheid kan bewijzen.
Het is een toer, zoals ik ook regelmatig toer.
Jammer dat ik altijd het lid op mijn neus krijg als ik probeer vanuit mijn totale persoon te reageren (zonder programmering zeg maar).
Ik ben het in ieder geval met hem eens dat een fysieke ontmoeting de virtualiteit van het contact dempt. Terwijl hij zelf debet is in zijn narcistische bespiegelingen achter de computer.
Daar betrap ik mezelf ook op. Maar daar wil ik van af.
Dan denk ik terug aan briefwisselingen die ik vroeger had.
Ergens deugt dit medium niet, waarmee we communiceren
Misschien een discussie over media openen?
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
De aanleiding was een artikel in de Volkskrant dat dus echt een hoogleraar is aangesteld om dat onderzoek naar grondslagen te doen van de psychologie. Ik dacht (heel arrogant) ik zal ze de moeite besparen :-)
Dus ik was als het ware uitgedaagd. Het resultaat zal heus wel meer kloppen zoals een droom klopt, dan kloppen zoals de wetenschap klopt. Uiteindelijk ben ik een dromer. Van mij hoeft die hardheid niet zo, mijn eigen hardheid vind ik ook afschuwwekkend.
(en wie ben ik dan werkelijk? hard-zacht?)
dat een fundament altijd van een andere orde zou moeten zijn dat begrijp ik wel en niet. Ik begrijp wel dat je bias hebt vanuit een praktijk, die je in de weg kan zitten, maar aangezien ik geen psycholoog ben, kan ik dus wel wat roepen over grondslagen van de psychologie. De filosoof zal misschien beoordeeld worden door de wiskundige, zoals manus probeerde.
Ergens is praten over algemene ontevredenheid of eigenwijsheid of compensatie natuurlijk ook praten over de eigen ontevredenheid, eigenwijsheid en compensatie, maar dat kan als versterkend werken, denk ik.
En juist uit die persoonlijke toets kan je eventueel nog aanpassingen ontdekken. Zo denk ik nu bijvoorbeeld (ahv hoogste waarde) dat verantwoordelijkheden delen ergens ook fundamenteel moet zijn, nog meer dan persoonlijke ontevredenheid, eigenwijsheid of compensatie. Je komt er gewoonweg niet helemaal uit, persoonlijk, en als je dan ergens op terugvalt is dat verantwoordelijkheden samen delen.
Waarbij "verantwoordelijkheid" dus niet afgedaan kan worden als niet bestaand vanuit deterministische visie. Het is gewoon de mate van invloed die je als levend wezen hebt op de wereld, de foot-print.
Wat in de grondslagen zoals ik ze gaf duidelijk wordt is dat er een proces van stress-reductie is. Ontevredenheid = stress, eigenwijsheid = programma om met stress om te gaan, compensatie = het programma om met stress om te gaan uitvoeren.
Gisteren werd me duidelijk dat stress op zich een beleving van vrijheid is, een beleving van keuze. Dan is ontevredenheid een uitdrukking van vrijheid. In plaats van te zeggen dat we existeren in vrijheid, kan je nu ook zeggen we existeren in of onder stress.
Leven en dood kunnen langs de maatlat van hebben van stress gelegd worden.
Een ego of ik heeft een bestaan onder stress. De programma's om stress te reduceren kunnen zeggen dat het ego niet bestaat, maar ondertussen is stress gewoon een begrip voor spanning, en die is er in elke vorm.
Ik geloofde wel in snelle ontladingen. Snel opladen ook. Niet bepaald zachtzinnig.
Misschien dat eten tot voor kort de snelste manier van opladen was. Misschien ook zonnebanken en de zon zelf. Maar de wetenschap zal wel wat vinden dat nog effectiever is, al is het maar cyborg worden en met batterijen gaan werken.
Een volgende bijeenkomst zal ik maar de traditionele manier aanhouden, denk je niet?
Dus ik was als het ware uitgedaagd. Het resultaat zal heus wel meer kloppen zoals een droom klopt, dan kloppen zoals de wetenschap klopt. Uiteindelijk ben ik een dromer. Van mij hoeft die hardheid niet zo, mijn eigen hardheid vind ik ook afschuwwekkend.
(en wie ben ik dan werkelijk? hard-zacht?)
dat een fundament altijd van een andere orde zou moeten zijn dat begrijp ik wel en niet. Ik begrijp wel dat je bias hebt vanuit een praktijk, die je in de weg kan zitten, maar aangezien ik geen psycholoog ben, kan ik dus wel wat roepen over grondslagen van de psychologie. De filosoof zal misschien beoordeeld worden door de wiskundige, zoals manus probeerde.
Ergens is praten over algemene ontevredenheid of eigenwijsheid of compensatie natuurlijk ook praten over de eigen ontevredenheid, eigenwijsheid en compensatie, maar dat kan als versterkend werken, denk ik.
En juist uit die persoonlijke toets kan je eventueel nog aanpassingen ontdekken. Zo denk ik nu bijvoorbeeld (ahv hoogste waarde) dat verantwoordelijkheden delen ergens ook fundamenteel moet zijn, nog meer dan persoonlijke ontevredenheid, eigenwijsheid of compensatie. Je komt er gewoonweg niet helemaal uit, persoonlijk, en als je dan ergens op terugvalt is dat verantwoordelijkheden samen delen.
Waarbij "verantwoordelijkheid" dus niet afgedaan kan worden als niet bestaand vanuit deterministische visie. Het is gewoon de mate van invloed die je als levend wezen hebt op de wereld, de foot-print.
Wat in de grondslagen zoals ik ze gaf duidelijk wordt is dat er een proces van stress-reductie is. Ontevredenheid = stress, eigenwijsheid = programma om met stress om te gaan, compensatie = het programma om met stress om te gaan uitvoeren.
Gisteren werd me duidelijk dat stress op zich een beleving van vrijheid is, een beleving van keuze. Dan is ontevredenheid een uitdrukking van vrijheid. In plaats van te zeggen dat we existeren in vrijheid, kan je nu ook zeggen we existeren in of onder stress.
Leven en dood kunnen langs de maatlat van hebben van stress gelegd worden.
Een ego of ik heeft een bestaan onder stress. De programma's om stress te reduceren kunnen zeggen dat het ego niet bestaat, maar ondertussen is stress gewoon een begrip voor spanning, en die is er in elke vorm.
Ik geloofde wel in snelle ontladingen. Snel opladen ook. Niet bepaald zachtzinnig.
Misschien dat eten tot voor kort de snelste manier van opladen was. Misschien ook zonnebanken en de zon zelf. Maar de wetenschap zal wel wat vinden dat nog effectiever is, al is het maar cyborg worden en met batterijen gaan werken.
Een volgende bijeenkomst zal ik maar de traditionele manier aanhouden, denk je niet?
-
Leon
Hmm .. reactie pending ..
En dan vervolgens de discipline op wil brengen om een gedachtegang tot een einde te brengen zonder verdere verstoringen.
Daar zijn naar mijn idee wel problemen mee.
Die nieuwsgierigheid bijvoorbeeld die je noemt. Die zetelt waarschijnlijk in je jeugd of zo. Dat zit nog altijd ergens, naast het leven wat je nu leidt.
Ik hoop altijd dat met filosofisch denken het persoonlijke meegenomen kan worden zonder dat er teveel 'bias' ontstaat.
Dat vind ik de makke van het wetenschappelijk en wiskundig denken:
Dat je je van je persoon kan ontdoen en de ware werkelijkheid ziet.
Een typische psychologische afwijking die cultureel bepaald is.
Ik wil, en dat moet, dat er een niche bestaat in het denken, dat in staat is het persoonlijke mee te nemen, dat voldoende onthecht is om sociaal en ook eenzaam dingen goed kan beoordelen.
Hoe dat precies in elkaar moet zitten weet ik niet echt. Al heb ik er ideeën over.
Nog iets anders:
Focus op de grondslagen leidt er toe dat je gebiologeerd wordt door die grondslagen.
Een vrijere mens schakelt makkelijk over op de onmogelijkheden die gewoon ook een kans zouden moeten krijgen.
Imagine. (bah)
Ik denk dat jouw manier van denken begint met gedachten die bij je bovenkomen op een willekeurig moment en de naweeën zijn van wat je op een dag in het hier en nu meemaakt.Ik bedacht me ook dat ik nog iets met nieuwsgierigheid moet als grondslag, dat moet ergens geijkt worden, toch niet altijd alleen maar om ontevredenheid op te lossen, of wel?
En dan vervolgens de discipline op wil brengen om een gedachtegang tot een einde te brengen zonder verdere verstoringen.
Daar zijn naar mijn idee wel problemen mee.
Die nieuwsgierigheid bijvoorbeeld die je noemt. Die zetelt waarschijnlijk in je jeugd of zo. Dat zit nog altijd ergens, naast het leven wat je nu leidt.
Ik hoop altijd dat met filosofisch denken het persoonlijke meegenomen kan worden zonder dat er teveel 'bias' ontstaat.
Dat vind ik de makke van het wetenschappelijk en wiskundig denken:
Dat je je van je persoon kan ontdoen en de ware werkelijkheid ziet.
Een typische psychologische afwijking die cultureel bepaald is.
Ik wil, en dat moet, dat er een niche bestaat in het denken, dat in staat is het persoonlijke mee te nemen, dat voldoende onthecht is om sociaal en ook eenzaam dingen goed kan beoordelen.
Hoe dat precies in elkaar moet zitten weet ik niet echt. Al heb ik er ideeën over.
Nog iets anders:
Focus op de grondslagen leidt er toe dat je gebiologeerd wordt door die grondslagen.
Een vrijere mens schakelt makkelijk over op de onmogelijkheden die gewoon ook een kans zouden moeten krijgen.
Imagine. (bah)
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
In het kader van gedeelde verantwoordelijkheid moet er iemand zijn die over grondslagen nadenkt, waar de ander het (mag) laten liggen.
Ik denk namelijk dat voor de toekomst het van belang is om de basis te onderkennen. Waarom dat zo is, is een onmogelijke vraag. Het is zo
Maar goed waarom ik dan per se die verantwoordelijkheid wil oppakken, omdat ik het kan waarschijnlijk, of anderen niet. Blijft een feit dat ik in een obscuur hoekje zit en dat wat brede aandacht zou moeten hebben (volgens mij ) dat juist niet heeft en waar brede aandacht is voor zaken die ik persoonlijk van generlei waarde vind. Maar het zij zo.
Ik denk namelijk dat voor de toekomst het van belang is om de basis te onderkennen. Waarom dat zo is, is een onmogelijke vraag. Het is zo
Maar goed waarom ik dan per se die verantwoordelijkheid wil oppakken, omdat ik het kan waarschijnlijk, of anderen niet. Blijft een feit dat ik in een obscuur hoekje zit en dat wat brede aandacht zou moeten hebben (volgens mij ) dat juist niet heeft en waar brede aandacht is voor zaken die ik persoonlijk van generlei waarde vind. Maar het zij zo.
-
Leon
ja het gaat de verkeerde kant op, omdat "genieten" zulke rare vormen heeft/krijgt, die terroristen genieten dus echt van hun daden, en ze komen er dan nog een soort van open voor uit, moet je nagaan hoeveel geperverteerde vormen van genieten men niet voor uit komt. Het is echt niet zo best hoor.
Maar goed dat was altijd al...niet alleen deze tijd.
Ik stel me voor hoe een ondervrager van een gevangen terrorist genietend vraagt of die terrorist er nu van genoten heeft van zijn daden...
Voegt een extra dimensie toe aan de geestelijke marteling...
Ik denk dat een ramp/zondvloed het genieten een beetje kan resetten tot normalere vormen, maar dat gebeurt zeker niet onder blijvende vrede en voorspoed.. Logisch gezien hebben we rampen nodig. Kijk ik geniet van een dergelijke conclusie, omdat ik de gewone norm van denken dan heb gedeconstrueerd. Ook niet helemaal zuiver meer, maar zo is de tijd...
Maar goed dat was altijd al...niet alleen deze tijd.
Ik stel me voor hoe een ondervrager van een gevangen terrorist genietend vraagt of die terrorist er nu van genoten heeft van zijn daden...
Voegt een extra dimensie toe aan de geestelijke marteling...
Ik denk dat een ramp/zondvloed het genieten een beetje kan resetten tot normalere vormen, maar dat gebeurt zeker niet onder blijvende vrede en voorspoed.. Logisch gezien hebben we rampen nodig. Kijk ik geniet van een dergelijke conclusie, omdat ik de gewone norm van denken dan heb gedeconstrueerd. Ook niet helemaal zuiver meer, maar zo is de tijd...
Is een van de grondslagen niet angst?
Angst kun je rationaliseren en tegelijkertijd niet.
(Opzij stappen voor een aanstormende trein en bang zijn voor spoken)
Zo kun je bang zijn voor het bekende en/of het onbekende.
Iemand kan een lafaard zijn, te bang om (al dan niet gerationaliseerd uitzichtloos) verder te leven, maar wel het lef hebben voor een trein te springen. (Angst die angst opheft? Superangst? Hyperangst? Angst als singulariteit? Angst als surrogaat, als projectie?)
Ontevreden zijn zou -in datzelfde stramien- bang zijn om tevreden te worden, kunnen zijn.
(Of omgekeerd natuurlijk: tevreden zijn, kan de angst zijn ontevreden te worden. Maar ben je dan -eerlijk gezegd- wel echt tevreden? Super? Hyper? &c.?)
Natuurlijk, als je angst gaat rationaliseren, gaat beredeneren waar je eigenlijk bang voor bent, bestaat het gevaar dat je niets meer durft te doen. Omdat wat je ook maar doet ongekende, onoverzienbare gevolgen kan hebben. Dan dreigt weer een katatonisch iets: verstijfd van angst.
Maar dat hoeft niet per se een ontevreden gevoel te geven, toch?
Dat er dan (door je angstige rationalisatie) mensen gaan bestaan, die handig van jouw angsten gebruik weten te maken, weer wel. Maar dan heb je je eigen spoken gecreëerd.
Dat kan dan weer wel ontevreden stemmen, maar die ontevredenheid is dan weer geboren uit je eigen angst.
Ik denk dat zolang je nog het lef hebt niet voor de aanstormende trein -of er juist van weg- weet te springen, je heel tevreden mag zijn.
Iemand (of een dier) zonder angst overleeft waarschijnlijk niet lang (denk ik). Wat nog niet meteen wil zeggen dat die figuur zucht naar de dood, noch waarde aan zijn leven hecht, noch (on)tevreden hoeft te zijn.
Wat ik denk, is dat ontevredenheid een bijproduct van angst is. Maar dan in een onbekende relatie: angst kan (gevoelens van) tevredenheid teweegbrengen, net zo goed als afwezigheid van angst dat kan.
(Alsof het angst -> tevredenheid betreft, logisch gezien en dan met onbekende correlatie.)
Uiteindelijk levert een goeie portie angst op zijn tijd een fijne adrenaline-kick op (correlatie > 0). Nu nog ervoor waken dat je daar niet aan verslaafd raakt. De gewenning levert boze ontevredenheid en uiteindelijk bitterheid op (correlatie -1).
(Ja, het is een mindfuck, sorry. Zeker als je meetelt wat ik hierboven over echte tevredenheid opmerkte meetelt.)
HM
De gewone, "voldoende", bange mens is zeer tevreden? Wat een rare conclusie! Wel een logische.
Rare meid die natuur, als je haar gaat proberen te rationaliseren, of in grondvesten vast probeert te leggen, schijnt ze toch niet te vatten.
(Dankbaar motief trouwens die trein, laten we die maar niet verbieden. Evenmin als de angst ervoor wegnemen, met superveilige spoorbomen ofzo. Wat was er mis met dat rode en witte knipperende licht eigenlijk (de AKI)? Ik keek zelfs bij wit knipperend licht nog naar links en rechts of er geen trein aankwam. Bij een dubbel andreaskruis zelfs een paar keer, alvorens en tijdens het kruisen van de spoorbanen. Toen de halve bomen er kwamen ben ik er wel eens tussendoor gefietst en zelfs onder de hele nog wel. Werkten blijkbaar averechts op mij. "Alles voor de kick" waarschijnlijk. En dan te bedenken dat zelfs dat witte knipperende licht, het sein: veilig, al een kick gaf. Angsthaas. Maar toen wel een tevreden, nu minder, mijn angst is me afgenomen, alsof ik een hokdier ben. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik de enige ben "van mijn generatie" die zulks denkt. Maar ontevreden? "Neuh, je mot an de jonkies denken niet? Die hebben hun hoofd zo vol met andere dingen, dat ze iets simpels als een trein niet eens meer zien, dan maar een slagboom ervoor." En wat blijkt? De boom wordt tegenwoordig gerespecteerd, althans de ongelukken zijn met een faktor 10 afgenomen. Schijnt. Aandachtsloos.
Verhinderen -> opvoeden. Lijkt wel.)
PS
Eventuele "wiskundige symbolen/begrippen" staan er alleen maar tussen om te verduidelijken, niet als bewijsmiddel. Daarom staan ze ook tussen haakjes.
Angst kun je rationaliseren en tegelijkertijd niet.
(Opzij stappen voor een aanstormende trein en bang zijn voor spoken)
Zo kun je bang zijn voor het bekende en/of het onbekende.
Iemand kan een lafaard zijn, te bang om (al dan niet gerationaliseerd uitzichtloos) verder te leven, maar wel het lef hebben voor een trein te springen. (Angst die angst opheft? Superangst? Hyperangst? Angst als singulariteit? Angst als surrogaat, als projectie?)
Ontevreden zijn zou -in datzelfde stramien- bang zijn om tevreden te worden, kunnen zijn.
(Of omgekeerd natuurlijk: tevreden zijn, kan de angst zijn ontevreden te worden. Maar ben je dan -eerlijk gezegd- wel echt tevreden? Super? Hyper? &c.?)
Natuurlijk, als je angst gaat rationaliseren, gaat beredeneren waar je eigenlijk bang voor bent, bestaat het gevaar dat je niets meer durft te doen. Omdat wat je ook maar doet ongekende, onoverzienbare gevolgen kan hebben. Dan dreigt weer een katatonisch iets: verstijfd van angst.
Maar dat hoeft niet per se een ontevreden gevoel te geven, toch?
Dat er dan (door je angstige rationalisatie) mensen gaan bestaan, die handig van jouw angsten gebruik weten te maken, weer wel. Maar dan heb je je eigen spoken gecreëerd.
Dat kan dan weer wel ontevreden stemmen, maar die ontevredenheid is dan weer geboren uit je eigen angst.
Ik denk dat zolang je nog het lef hebt niet voor de aanstormende trein -of er juist van weg- weet te springen, je heel tevreden mag zijn.
Iemand (of een dier) zonder angst overleeft waarschijnlijk niet lang (denk ik). Wat nog niet meteen wil zeggen dat die figuur zucht naar de dood, noch waarde aan zijn leven hecht, noch (on)tevreden hoeft te zijn.
Wat ik denk, is dat ontevredenheid een bijproduct van angst is. Maar dan in een onbekende relatie: angst kan (gevoelens van) tevredenheid teweegbrengen, net zo goed als afwezigheid van angst dat kan.
(Alsof het angst -> tevredenheid betreft, logisch gezien en dan met onbekende correlatie.)
Uiteindelijk levert een goeie portie angst op zijn tijd een fijne adrenaline-kick op (correlatie > 0). Nu nog ervoor waken dat je daar niet aan verslaafd raakt. De gewenning levert boze ontevredenheid en uiteindelijk bitterheid op (correlatie -1).
(Ja, het is een mindfuck, sorry. Zeker als je meetelt wat ik hierboven over echte tevredenheid opmerkte meetelt.)
HM
De gewone, "voldoende", bange mens is zeer tevreden? Wat een rare conclusie! Wel een logische.
Rare meid die natuur, als je haar gaat proberen te rationaliseren, of in grondvesten vast probeert te leggen, schijnt ze toch niet te vatten.
(Dankbaar motief trouwens die trein, laten we die maar niet verbieden. Evenmin als de angst ervoor wegnemen, met superveilige spoorbomen ofzo. Wat was er mis met dat rode en witte knipperende licht eigenlijk (de AKI)? Ik keek zelfs bij wit knipperend licht nog naar links en rechts of er geen trein aankwam. Bij een dubbel andreaskruis zelfs een paar keer, alvorens en tijdens het kruisen van de spoorbanen. Toen de halve bomen er kwamen ben ik er wel eens tussendoor gefietst en zelfs onder de hele nog wel. Werkten blijkbaar averechts op mij. "Alles voor de kick" waarschijnlijk. En dan te bedenken dat zelfs dat witte knipperende licht, het sein: veilig, al een kick gaf. Angsthaas. Maar toen wel een tevreden, nu minder, mijn angst is me afgenomen, alsof ik een hokdier ben. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik de enige ben "van mijn generatie" die zulks denkt. Maar ontevreden? "Neuh, je mot an de jonkies denken niet? Die hebben hun hoofd zo vol met andere dingen, dat ze iets simpels als een trein niet eens meer zien, dan maar een slagboom ervoor." En wat blijkt? De boom wordt tegenwoordig gerespecteerd, althans de ongelukken zijn met een faktor 10 afgenomen. Schijnt. Aandachtsloos.
Verhinderen -> opvoeden. Lijkt wel.)
PS
Eventuele "wiskundige symbolen/begrippen" staan er alleen maar tussen om te verduidelijken, niet als bewijsmiddel. Daarom staan ze ook tussen haakjes.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
ja inderdaad, ontevredenheid kan al een rationalisatie zijn van angst, die als het ware vanzelf ontstaat bij een tekort.
ik denk dat ik beter kan zeggen, in plaats van ontevredenheid dat er behoeftigheid is, maar ik zag het dus voornamelijk geestelijk.
uit die behoeftigheid komt angst voort en later gaat dat een eigen leven lijden, als epifenomeen.
ik denk dat ik beter kan zeggen, in plaats van ontevredenheid dat er behoeftigheid is, maar ik zag het dus voornamelijk geestelijk.
uit die behoeftigheid komt angst voort en later gaat dat een eigen leven lijden, als epifenomeen.
Nja je wilt in de cirkel blijven zitten, ook al heb je hem uitgebreid.
Angst -> tevredenheid ----v
^--------behoefte ---------
Maar dan raak ik gelukkig wel mijn p's en q's kwijt.
Eens even in mijn boek kijken ...
Ah! Hoofdstuk 2, "a farewell to classical logic"
Nu maar hopen dat dat de cirkels weet op te lossen, anders ga ik toch mijn geloof cq begrip in logica verliezen.
HM
Interessant.
Ik meld mij wel weer.
Angst -> tevredenheid ----v
^--------behoefte ---------
Maar dan raak ik gelukkig wel mijn p's en q's kwijt.
Eens even in mijn boek kijken ...
Ah! Hoofdstuk 2, "a farewell to classical logic"
Nu maar hopen dat dat de cirkels weet op te lossen, anders ga ik toch mijn geloof cq begrip in logica verliezen.
HM
Interessant.
Ik meld mij wel weer.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
-
Leon
Ja de cirkel van behoeftigheid, zou niet weten hoe je er uit kunt stappen. Om succesvolle oplossing van de behoefte te programmeren heeft het leven het genieten uitgevonden. Je geniet als behoeften worden vervuld. Kennis is niets meer dan kennis om te kunnen genieten. Hoe abstract het ook wordt. Dat het abstract wordt betekent dat het genieten anders wordt, en daarmee ook de behoefte anders komt te liggen. De waarheid is dat de behoefte anders komt te liggen, maar dat de oorspronkelijke behoeften niet veranderen, en dus komt de mens in een soort spagaat. Die spagaat lukt mij niet.
Een allegoriietje:
Als een huis op een stevig fundament gebouwd wordt is dat erg belangrijk.
Zonder dat fundament kan dat huis niet bestaan.
Maar het gaat wel om dat huis.
Het fundament is dan 'voorwaarde vóór'.
Als je het hebt over een psychologisch fundament, dan ligt daar weer iets onder bijvoorbeeld in de richting van natuurkunde.
Zo doorgaand moet er een verlangen opdoemen (tricky psychologisch) om een absoluut fundament te vinden.
Ik vind het makkelijker (tricky psycholgoisch) om je bewust te zijn op welk niveau je bezig bent te redeneren.
Als je je op het niveau van het huis bevindt moet je je op dat niveau met je vragen bezighouden.
.........
Dat is dus weer in tegenstelling tot mijn discours-verhaal.
........
Om daar uit te komen kun je denken in de richting van het pragmatisme.
Of nog verder post-modern: Het maakt allemaal geen reet uit.
Als een huis op een stevig fundament gebouwd wordt is dat erg belangrijk.
Zonder dat fundament kan dat huis niet bestaan.
Maar het gaat wel om dat huis.
Het fundament is dan 'voorwaarde vóór'.
Als je het hebt over een psychologisch fundament, dan ligt daar weer iets onder bijvoorbeeld in de richting van natuurkunde.
Zo doorgaand moet er een verlangen opdoemen (tricky psychologisch) om een absoluut fundament te vinden.
Ik vind het makkelijker (tricky psycholgoisch) om je bewust te zijn op welk niveau je bezig bent te redeneren.
Als je je op het niveau van het huis bevindt moet je je op dat niveau met je vragen bezighouden.
.........
Dat is dus weer in tegenstelling tot mijn discours-verhaal.
........
Om daar uit te komen kun je denken in de richting van het pragmatisme.
Of nog verder post-modern: Het maakt allemaal geen reet uit.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
-
Leon
-
Leon
Hallo Rob, bedoel je dan dat plezier en pijn dualistisch tegenover elkaar staan?
Dat voelt wat onbestemd voor mij.
Ik haal er dan weer een begrip uit de quantummechanica bij; superpositie.
Superpositie is een onbestemdheid. Mogelijk is de basis onbestemd, maar wil de ik de onbestemdheid laten omslaan naar een gewenste situatie. Dat de onbestemdheid niet tot tevredenheid aanleiding geeft is dus de basis.
Mogelijk zijn er ook wezens die wel gedijen in onbestemdheid.
Ik dacht later dat onbestemdheid een niet helemaal opgeloste stress is, het zit er wel en het zit er niet.
Een wereld helemaal in stress of een wereld helemaal zonder stress, dat zijn uitersten die er gewoonweg niet zijn,
Dat voelt wat onbestemd voor mij.
Ik haal er dan weer een begrip uit de quantummechanica bij; superpositie.
Superpositie is een onbestemdheid. Mogelijk is de basis onbestemd, maar wil de ik de onbestemdheid laten omslaan naar een gewenste situatie. Dat de onbestemdheid niet tot tevredenheid aanleiding geeft is dus de basis.
Mogelijk zijn er ook wezens die wel gedijen in onbestemdheid.
Ik dacht later dat onbestemdheid een niet helemaal opgeloste stress is, het zit er wel en het zit er niet.
Een wereld helemaal in stress of een wereld helemaal zonder stress, dat zijn uitersten die er gewoonweg niet zijn,
Ik denk (discours verandering) dat je antwoord op vragen in de psychologie zoekt. Dat zit tussen geest enl lichaam in en dicht bij je zelf.Leon schreef:waar doel je dan precies op met "huis"? Het lichaam? Of toch de geest?
Als het de geest is waar je je mee bezig zou kunnen houden, dan is denken aan fundamenten toch ook gewoon geestelijk?
Dus niet zozeer fundament van de psychologie alswel de psychologie als fundament voor al het andere (als je begrijpt wat ik bedoel)
Op zich een aantrekkelijk idee.
Maar dat lijkt me oeverloos, omdat je dan rond blijft dwalen op een gebied waar niks zekerheid biedt. Dat heeft dan wat mij betreft te maken met dat in het psychische gebied (niveau) alles gekenmerkt wordt door veel onbewuste dingen versus bewuste dingen.
De filosofie probeert zich daar aan te ontrekken (in mijn opvatting) en slaagt daar niet helemaal in om dat ze zichzelf als rationeel ziet.
Dus ik kan het billijken dat je de psychologie serieus neemt.
Dat bedoelde ik ook toen ik ergens zei dat filosofie niet vrijblijvend is, zoals natuurkunde zichzelf wel verkoopt.
Kortom: Dit is moeilijk, en ik heb geen antwoord.
Ik ben bereid om andere mensen (geselecteerd) mij hierbij te laten helpen.
Want zij hebben - buiten hun blinde vlek - zicht op jouw onbewuste.
Stel ik hier maar met een zekere wanhoop.
De tijd dringt en zal vermoedelijk blijven dringen ..
(grapje?)
-
Leon
Ik kan nu twee dingen doen(zoals ik dat zie):
- naar yopi en RobW reageren met nog meer persoonlijke theorie waar ik vol mee ben.
- wat anders.
dat andere trekt me wel aan. Wat als dat bijvoorbeeld "interesse voor de ander" is?
Aan Rob zou ik willen vragen of pijn en plezier wel echt gradueel zijn.
Aan Joop zou ik willen vragen of psychologie als fundament ooit van buitenaf bekeken kan worden.
Maar of dat interesse in de ander is? Zit toch weer dat Socratische bedervende in ben ik bang...
- naar yopi en RobW reageren met nog meer persoonlijke theorie waar ik vol mee ben.
- wat anders.
dat andere trekt me wel aan. Wat als dat bijvoorbeeld "interesse voor de ander" is?
Aan Rob zou ik willen vragen of pijn en plezier wel echt gradueel zijn.
Aan Joop zou ik willen vragen of psychologie als fundament ooit van buitenaf bekeken kan worden.
Maar of dat interesse in de ander is? Zit toch weer dat Socratische bedervende in ben ik bang...
-
Leon
Wel interessant dat het vraagteken ontbreekt bij de laatste zin.yopi schreef:Van memeticae heb ik begrepen dat het voldoende is om jezelf te omarmen.Aan Joop zou ik willen vragen of psychologie als fundament ooit van buitenaf bekeken kan worden.
Erg armzalig vind ik vanuit mijn narcisme.
Zeer fundamentele vraag ondertussen:
Kan je buiten je zelf treden.
Ik heb het vermoeden dat jij al gelijk vindt van niet. Klopt dat vermoeden?
Bij toeval kan het denk ik wel, maar je zal niet zeker weten of het werkelijk het geval was.
Wat zou de kans om buiten jezelf te treden klein maken?
-
Leon
Zeer primordiaal vanuit het mijne. Er valt namelijk een hoop (zo niet alles) vanuit die zelfomarming af te leiden.yopi schreef:Van memeticae heb ik begrepen dat het voldoende is om jezelf te omarmen.
Erg armzalig vind ik vanuit mijn narcisme.
Dat kun je pas als je jezelf kent, en dan begint de ware ellende pas.Zeer fundamentele vraag ondertussen:
Kan je buiten je zelf treden.
Haast automatisch rijst dan al de vraag: Hoe stijf is je zelfomarming? Houd je meer van jezelf dan van een ander, kun je jezelf toestaan je zelf te verliezen in iets anders? Ben je bereid alle gevolgen van dien te accepteren, ook al mocht dat tot een totaal verlies van zelfver(w)achting komen?
Een cynicus zou kunnen zeggen: zelfrespect is ook niet alles, evenmin als zelfverwaarlozing. Zelfs een stoïcijn zou dat moeten kunnen waarderen.
::
Pijn en plezier kunnen (gradueel gezien) hetzelfde zijn, bijvoorbeeld binnen een SM-sessie. Totdat het "safe-word" vergeten wordt, dan kan de plezierige pijn opeens verdwijnen. (Maakt niet uit wie het woord vergeten is overigens, de conclusie blijft dezelfde.)
Of binnen een SM-relatie:
"Sla me! Sla me!"
- "Nee, doe ik lekker niet!"
Waar niet-pijn opeens niet-plezier kan opleveren.
Het zal er dan dus wel van afhangen hoe de pijn en plezier verdeeld worden tussen de twee partners.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Kruispost.
Alsof het een soort cognitieve bias betreft; en dan met name: de Fundamentele attributiefout?
Verklaart wel het verschil tussen westerse en oosterse levenshouding/psychologie/filosofie.
Een face-lift, a la Marijke Helwegen, zou je als de ultieme vorm ervan kunnen zien. (Zij weigert te "reframen"? Had Jezus ook niet een glimlach op zijn gezicht toen hij aan het kruis werd genageld? "Vergeef hen Vader, ze weten niet wat ze doen")
(Bij een kruispost, horen kruiswoorden)
"Helwegen", tsss. En dan nog wordt beweerd dat "Nomen est Omen" slechts op toeval berust. (En daarnaast altijd het tegenstelde is, dan wat de naam zegt. Ik bedoel: binnen de tv-serie "Dick Turpin" van vroeger, kwam een karakter voor dat "Honesty" heette. De eeuwige dief, die zijn naam te wijten had aan zijn uitspraak: "I never did steal it! Honest!")
Ik lieg niet! Echt waar!
Maar niettemin:memeticae schreef:Het zal er dan dus wel van afhangen hoe de pijn en plezier verdeeld worden tussen de twee partners.
Entanglement? Verknoping?RobW schreef: ik denk dat er een soort elasticiteit zit in onze gemoedstoestand. Bij de een is het elastiekje veel elastischer misschien en bij de ander is de rek er wat uit. Maar ontkoppeld zijn, is denk ik meestal niet het geval.
Alsof het een soort cognitieve bias betreft; en dan met name: de Fundamentele attributiefout?
Verklaart wel het verschil tussen westerse en oosterse levenshouding/psychologie/filosofie.
Geen makkelijke opgaaf. Doet me denken aan iets dat ik ergens ooit gelezen heb: Klem een potlood (of een pen oid) zo ver mogelijk naar achter tussen je tanden, zodat je mond altijd in een lachvorm vast zit en probeer dan eens aan ongelukkige dingen te denken (zoiets als het bit van een paard). Dat lukt pas (de gedachte neemt vorm aan), als je het potlood weghaalt. ("Reframing")Stel je zit gewoon en je zet een grote glimlach op en denkt aan wat leuke dingen, gedurende 1 minuut. Denk daarna ineens aan iets naars, terwijl je de glimlach aanhoud.
Een face-lift, a la Marijke Helwegen, zou je als de ultieme vorm ervan kunnen zien. (Zij weigert te "reframen"? Had Jezus ook niet een glimlach op zijn gezicht toen hij aan het kruis werd genageld? "Vergeef hen Vader, ze weten niet wat ze doen")
(Bij een kruispost, horen kruiswoorden)
"Helwegen", tsss. En dan nog wordt beweerd dat "Nomen est Omen" slechts op toeval berust. (En daarnaast altijd het tegenstelde is, dan wat de naam zegt. Ik bedoel: binnen de tv-serie "Dick Turpin" van vroeger, kwam een karakter voor dat "Honesty" heette. De eeuwige dief, die zijn naam te wijten had aan zijn uitspraak: "I never did steal it! Honest!")
Ik lieg niet! Echt waar!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Begrijpen en verstaan is hetzelfde als meten zonder gissen.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten