grondslagen

[memeticae]

Ik wil, en dat moet, dat er een niche bestaat in het denken, dat in staat is het persoonlijke mee te nemen, dat voldoende onthecht is om sociaal en ook eenzaam dingen goed kan beoordelen.

Hoe dat precies in elkaar moet zitten weet ik niet echt. Al heb ik er ideeën over.

Ik wil, en dat moet

Yopi, wat bedoel je hier nu mee?
En hoe hangt dat samen met de rest van je uitspraak:

Hoe dat precies in elkaar moet zitten weet ik niet echt.

Probeer je ons nu kunstenaar te laten worden?
Ons de filosofie van het kunstenaarschap bij te brengen, of iets anders?

Want iedereen is een kunstenaar, ook al beseft hij of zij het (nog) niet.
Je zou die kunst zelfs kunnen projecteren naar de hamlappen die in de supermarkt liggen.
Die varkens hebben kunst gecreëerd: tam vlees.

Maar wat als nu de vraag naar wildzwijn opeens stijgt?

Er zijn te weinig wilde zwijnen om aan de vraag te voldoen ... mensen afschieten dan maar? Of Quest in Naarden nog maar wat meer geld geven om een vleessmaakje aan soja te geven?

Absurd. Hoe je het ook maar wendt of keert.

[yopi]

Sturm und Drang ..

Een romantische kunst-uitspatting.

'Do you feel it?'

....

Eigenlijk gewoon een gebrek aan argumenten.
En dan speel de gevoel-kaart

Ik ben nou (tegenwoordig) eenmaal een bridger.
Met Bridge komt alles bij elkaar.
Vooral als je succes hebt.

(Al is dat dan tegen oude mensen, zoals ikzelf)

....

Een filosofisch antwoord is:
Existentie-filosofie (met nu even in gedachten Kierkegaard) combineren met het zelfloze van de fenomenologie.

Die combinatie (al uitgelegd in een boekje van professor doctor Luipen dat ik op mijn achttiende gelezen hebt. Met ook een hoop Hannah Arendt er in) is leuk (leuk?).
Omdat het verbind dat denken je zou moeten aangaan, en juist daarom moet proberen om zelfloos de dingen op je af te laten komen.

Dat is om de dingen (en mensen) te kunnen laten vertellen wat zij te melden hebben. Daarna komt dan dat existentiële.