Filosofieforum.nl

Hinderen kent een aantal synoniemen, waarvan verhinderen en frustreren er slechts twee zijn.

Zo kan een stoel verhinderen met je gat op de grond te vallen, terwijl diezelfde zwaartekracht je weer verhinderd weg te vliegen. De kunst is waarschijnlijk je je er niet door te laten frustreren, dat hindert alleen maar.

Grenzen zijn hindernissen, die je hinderen van het ene gebied in het andere te komen. De juiste papieren verhinderen moeilijkheden aan de grens. Maar het kan soms heel frustrerend zijn aan de juiste te komen.

Kortom soms is hinderen positief, andere keren weer negatief.
En dat heeft inderdaad waarschijnlijk te maken met goede en kwade krachten en zoiets als de geldende moraal.
(Eigenlijk geldt frustreren dus enkel als het negatieve aspect van hinderen, als je het op jezelf betrekt.)

"Kinderen zijn hinderen, zei vader Cats"

Ik hoop met deze tekst niet verhinderd te hebben je begrip van hinderen te vergroten, dat zou mij maar frustreren.

Nee.
Dan moet ik een tegenvraag stellen: "Wat is een onjuiste vraag?"

Beiden zijn onbeantwoordbaar.

"Waarom?" Is een betere vraag.
"Waarom niet?" Is net zo'n goeie.

"Wat", is vragen naar voorbeelden.
Voorbeelden kun je uitleggen zoals het je belieft.

"Waarom", is vragen om uitleg.
Uitleg impliceert redenatie.
Redenatie valt te waarderen.
Afgezien van:"Omdat ik het zeg", maar in dat geval kun je altijd nog vragen: "Wat, of wie, ben jij dan, dat je dat vindt."

Waarom denken die mensen die vinden dat ze gehinderd worden, dat ze gehinderd worden?

In tegenstelling tot :
Wat denken die mensen dat hun hindert?

Zie je het verschil?

In het laatste geval beken je al schuld.

philotuut schreef:Of is hinder simpelweg een onwelgevallige situatie?

Als dat het geval is, hoe neem je dan de hinder weg? (Om van de situatie af te komen)
Door te buigen of te barsten?
Door genoeg tegenhinder te geven, zodat het netto resultaat 0 oplevert?

Door de situatie te wijzigen misschien?
"Verander je aktie als de reaktie je niet zint", heb ik ooit eens verzonnen. Net zo goed geldt het omgekeerde natuurlijk: "Verander je reaktie als de aktie je niet zint."

Dan blijf je nog steeds zitten met hinder, weliswaar dan in een welvallige situatie, maar de hinder blijft bestaan, desalniettemin.
Zelfs als je de hinder kent, vraag ik me af of het allemaal wel zo simpel is.
Iets zegt me dat het ... ehh ... "behoorlijk" ... ingewikkeld is.

Als je niet oppast, zit je in een circulaire redenering.
Hoe dat met die houtvuren moet?
Conformeren dan maar?
Wie, en waaraan dan?

::

Tsjee zeg, dat ambivalent zijn schiet ook voor geen meter op, dan blijven er maar houtvuren, en mensen die ze vinden stinken tot in de eeuwigheid bestaan.
Als een soort van: waar mensen leven, ergeren ze elkaar.

Het enige alternatief lijkt wel er vrede mee te hebben.
Maar ja, hoe die nu weer in te vullen?
Voor wie, met welke oplossing?

Door te praten over grenzen, misschien?
Voor iedereen tolerabele grenzen, aan de hinder?
Om dan tot overeenkomst te komen en toe te passen?

Dat zou mooi zijn zeg!
Dan zou namelijk elke situatie fantastisch zijn.
(Als je er vrede mee hebt)

Zou fantasie werkelijkheid zijn, is er dus eigenlijk niets aan de hand.
Maar da's een kwestie van geloof, geloof ik.

Ik vind, dat er in werkelijkheid niet genoeg gefantaseerd wordt
en dat er niet genoeg werkelijkheid gefantaseerd wordt.

Geloof het of niet, maar laat het je niet hinderen, noch frustreren, noch verhinderen, het te geloven of niet.

Je kunt natuurlijk ook gewoon proberen je niet te ergeren.
Maar gezien het "gezondheidsrisico", schijnen we dat toch te moeten.

Alsof het een verlengde van het "Leef en laat leven" principe schijnt te zijn.

Wat is de juiste vraag.
Inderdaad.

philotuut schreef:(...) is hinder simpelweg een onwelgevallige situatie

Ik denk niet dat dat 'm is.
Pardon.

RobW schreef:Wat ik lastig vind is het begruik van makkelijk, negatief, etc

Lastig. Is dat een makkelijk negatief begrip?
Goed, maar hindert het je?
Of is het meer frustrerend?
(En dan heb ik het niet over de lettervolgorde)

Ik zou bijna tot de volgende conclusie kunnen komen: de wereld is werkelijk, mensen maken haar waar.
Maar die vind ik dan weer hinderlijk, voor mijn werkelijke begrip ervan.

Alles kan een belemmering zijn, maar niets hoeft het te zijn.

het zit allemaal in het hoofd

philotuut schreef:Of is hinder simpelweg een onwelgevallige situatie?

Leon schreef:het zit allemaal in het hoofd

Jij bent aan zet, philotuut.


Nog een prettige avond.

(Je weet dat "toch" als "toch"geschreven wordt, je hebt het zelfs weleens gedaan. Probeer je een reaktie los te krijgen?)

Nou die krijg je tog niet!

Lekker.

Hinderen en ergeren zijn synoniem, maar pas als de hindernis ergerlijk wordt, of de ergernis hinderlijk. (Je ergert je pas als je gehinderd wordt, maakt niet uit door wie, misschien zelfs door jezelf. Maar ja, wie hindert dan wie? Ow, memeticae! Ergerlijk! Ja ik weet het, maar laat je niet hinderen.)

Er zijn mensen (oei, gevaarlijk terrein) die hinderen ergerlijk vinden.
Er zijn mensen (oei, gevaarlijk terrein) die ergeren hinderlijk vinden.

Er zijn mensen (oei, etc.) die het ergerlijk vinden gehinderd te worden.
Er zijn mensen (janouwetenwehetwel) die het hinderlijk vinden geërgerd te worden.

Ten overvloede:
Er zijn &c. Die het ergelijk zouden vinden, kunnen vinden, gevonden zouden kunnen hebben, het ergelijk gaan vinden, kunnen gaan vinden om nog maar te zwijgen over de mogelijkheden waarin of waarom ze er hinder aan zouden kunnen gaan (willen) ondervinden.

En, er zijn mensen die dat niet begrijpen.
Ik ben er een van.

Moet je ze dat uitleggen?

"Ignorance is bliss", wordt wel eens gebezigd.


Statistiek kan je precies vertellen hoeveel er "waar" van is.
(Het hangt er alleen van af wat je wilt vinden)

Het enige nadeel is: je moet in statistiek geloven.
Daarmee is het bijna een doctrine geworden.

(Statistiek geeft geen antwoord op: hoe oud wordt jij? Hooguit een kansverdeling: als je dit doet, dan dat, als je dat doet dan dit. As je met twee dobbelstenen gooit is de kans op zeven hoger, er is echter geen garantie, je kunt je hele leven dubbel 1 of dubbel 6 blijven gooien. Die kans is aanwezig.)

Maar, even een stukje logica:

B(Bp -> q) => p -> q
Je gelooft in p, die q impliceert, uit dat geloof, volgt dat p q impliceert)

(Bp=r : B(r -> q) => Br -> Bq => Bp -> q => p = Br)
Erg ingewikkeld bewijs, er is een "r" voor nodig.
In tegenstelling tot:
K(Kp -> q) => p -> q
Uit de wetenschap dat je weet dat p, q impliceert, volgt, dat p q impliceert. Zonder circulaire gedachten.
Lekker simpel bewijs.

Ken je het gezegde: "Er zijn leugens, grove leugens en statistiek."?

Weet, of geloof, wat je wil.
Maar betrek dat alsjeblieft niet op de natuur.
Einstein zelf heeft de "lambda" in zijn vergelijkingen eruit gehaald, weer in gestopt en weer uitgehaald; tegenwoordig wordt de lambda er weer ingestopt. Met een bepaalde mate van zekerheid.

Dat boeit mij. Want ik ben er bang voor.
Stel je voor de universele constante werd gedefinieerd.
Weg Universum.

Allemaal met de uitvinding van die stomme meter.
Daarvoor hadden we de amsterdamse el, de haarlemse de zutphense en die van deventer. Toen was geldhandel nog op commoditeiten gebaseerd en hun relatieve lengte, de waarde stond vast, zoveel florijnen per el.

Ik draaf door.
Ik stop.

Ik wil eindigen met met:
Weet wat je weet, Als iemand gelijk geeft, geef ongelijk, als iemand ongelijk geeft verdedig dat dan.

Altijd kritisch.

Gnothi Seauton.
Quod Erad Demonstratum.