Filosofieforum.nl

het leven is een illusie is een stelling van vele grootdenkers.
maar waarom is het leven een illusie
ik zou graag jullie mening horen over de illusies van het leven.
is het ego een illusie, is de dood het enige wat echt is?
we interpeteren alles op basis van ervaring en zijn beter in staat te handelen als de situatie beter bij onze persoonlijkheid past

je moet een vis niet beoordelen op het beklimmen van een boom.
oftewel, je moet niet met een illusie leven die jou niet steunt in de reis die je hier in het leven maakt. Als je van sport houdt dan ga je sporten, als je niet van sport houdt dan doe je het niet. zo werkt dat vaak ook met gedachtengoed. nuttige gedachten aannames en oordelen worden vaak gebruikt om een goed totaal beeld te creeëren. een totaal beeld waarin jij het beste uit de verf komt. Of een beeld waaruit kan blijken dat je ervaringen nut hebben gehad. Het is ondragelijk om te beseffen dat je ervaringen wellicht geen nut hebben gehad en daarom zal je met al je gedachtenkracht een illusie gaan opbouwen die jou steunt in jou behoeften.

Hetzelfde met goede bedoelingen. Als een mens zich niet begrepen voelt maar toch graag gesprekken blijft houden met mensen om zijn gedachtengoed te delen kun je met goede bedoelingen te maken krijgen. Mensen die leven vanuit de illusie waarmee zij zijn opgegroeid en waarmee zij zich gevormd hebben in de loop van het leven. Maar die niet noodzakelijk aansluit op jou belevingswereld.

Waarom kan ik het met 9 van de 10 mensen zo slecht vinden, ik bedoel, het communiceren gebeurd wel degelijk, maar het gevoelsleven wijkt vaak af en mijn gedachtengoed moet plaats maken voor praatjes over het weer

en waarom kunnen we ieder ander niet respecteren als grootdenkers ?

het is een manier van omgang die je weinig ziet.

of zeg ik nu iets geks?

thijmen111 schreef:en waarom kunnen we ieder ander niet respecteren als grootdenkers ?

het is een manier van omgang die je weinig ziet.

of zeg ik nu iets geks?

Dat zijn ze meestal niet. En mezelf schaar ik daar ook niet onder.
Het enige wat ik kan zeggen is dat ik een groot bewonderaar ben van echte denkers. De rest van de mensen copieert en copieert en copieert.

Dus ik heb God en de Waarheid ingeruild voor denkers die goed kunnen verwoorden wat er zo al in het leven plaatsvindt.
Niet dat die denkers dan weer enige aandacht besteden aan God en de Waarheid.
Maar meestal kun je tussen de regels wel lezen wat hun twijfels geweest zijn of die ze nog hebben. (Hadden meestal. De meeste zijn dood).

Illusies vallen voor mij onder de esthetiek.

Als ik een grootdenker in de wei zie staan en ik kan goed onder woorden brengen wat er in me omgaat dan vind ik dat een esthetische illusie.

Zo zijn oordelen te scharen onder schoonheidsoordelen, de druk wordt zo verlaagd en wat er overblijft is kunst.

Kijk naar een grootdenker met de ogen van Picasso of Dali, je hebt kans dat zijn omgeving verandert in blauw gras bijvoorbeeld en de grootdenker krijgt ineens zoveel nuances dat er nog nauwelijks sprake is van een grootdenker.

Kijk ook eens met pop-art-ogen, en je zult de grootdenker veel beter begrijpen dan voorheen.