Filosofieforum.nl

'de kleren maken de man'
is een belgisch spreekwoord,geen idee of het in nl ook bestaat.

het wordt vaak zo voorgesteld,maar slaat toch nergens op lijkt me....

dat is 1 iets,stel dat het klopt,wat dan met 'de mode'

want als de mode verandert,veranderen veel mensen mee,dus dan verandert ook 'de man'?

zelf heb ik een hekel aan mode,net omdat mensen gewoon klakkeloos dragen wat opgedragen wordt.
mode van smalle broeken?en iedereen draagt smalle broeken,en ze bekijken je bijna scheef als je een wijde broek aan hebt.
2 jaar later mode van wijde broeken?en omgekeerd....

is zoiets enkel materieel?of zijn kleren meer dan kleren?
maken kleren de man?of maakt de man de kleren?of staan die dingen los van elkaar?

Als kleren de man maken, waarom draagt een vrouw dan make-up.

En voel ik me enkel aangetrokken tot vrouwen zonder make-up?
(Ik draag geen kleren, ik heb geen vrouw)

(ik draag geen make-up,ik ben liever gewoon wie ik ben,niet verscholen achter laagjes,dit terzijde)

ik zeg niet dat het zo is,ik vraag me gewoon af wat kleren zijn voor een standaard man/vrouw.

veel mensen willen iemand zijn,zonder te zijn,en kleden zich daar dan naar....kunnen ze het uiteindelijk ook worden door lang genoeg te proberen zijn?of is het enkel een illusie die steeds groter wordt?

Wat dacht je dan van de rol die je aanneemt?
Acteur te zijn, in het toneel van het dagelijks leven?
Tegen wil en dank.
Is dat eerlijk? Ik vind van wel. Make-up verkracht.

Als je dat telkens weer lukt, door gewoon jezelf te zijn.
Kudos aan jouw, en ik hoop je ooit eens werkelijk te ontmoeten.

Of is dat dan ook weer film?
Maakt het wat uit?

Het verschil tussen waar, en onwaar?


::

Ik bedoel ik kan je nu meenemen op een reis, en het enige dat je van me weet zijn lettertjes op een scherm.

Als je nu al opgewonden raakt, moest je je schamen.
Pak eens een boek van Grimm of ofzo.

De wereld is niet Disney.

een rol aannemen....hmmm,moeilijk.

en het werkelijke leven versus dit forum (of eender waar op het www) is vaak anders,het is ook makkelijk om online gewoon te gaan,zonder rem.

face to face gaat veel mensen een stuk moeilijker af.

maar toch probeer ik echt geen rol aan te nemen,al geef ik wel toe dat ik bij mensen die ik niet 'echt' ken,een rem heb,en bij veel mensen gaat die rem nooit weg,want er zijn gewoon heel eerlijk,bitter weinig mensen die ik 'de moeite' vind om energie in te steken.
is erg egoïstisch van me,besef ik heel erg goed,en maakt me ook alles behalve populair bij de dagdagelijkse omgang met mensen

tegen wil en dank.
voel jij je acteur in je leven tegen wil en dank?
dat neem ik eruit,want ik zou niet weten waar je het anders vandaan haalt?
voor mij voelt mijn leven zeker zo niet aan.

alles maakt uit als je erin gelooft,hoef je niet te doen,maar maakt het leven nog boeiender.

opgewonden...jeetje....weerspiegeling van wat?

tengeltje11 schreef:een rol aannemen....hmmm,moeilijk.

en het werkelijke leven versus dit forum (of eender waar op het www) is vaak anders,het is ook makkelijk om online gewoon te gaan,zonder rem.

face to face gaat veel mensen een stuk moeilijker af.

Nou ja, daar heb je het qed van mijn onderschrift te pakken, ik heb al aantal malen getracht elkaar eens te ontmoeten.

Met alle zintuigen.
Nou ja, als daar geen gehoor op komt: waarom zou ik me dan niet mogen gedragen als de grootste trol die er maar bestaat? Waarom, sinds ik jullie toch nooit ga ontmoeten, zien jullie mij, of jezelf, niet gewoon als Gollem?

Ook al is het een verhaal, het gevoel is er niet minder om,

Ontmoetingen ga ik zeker niet uit de weg,alleen woon ik gewoon 100-den kilometers van eender wie van jullie vandaan,niet handig dus.
Alleen was het me totaal ontgaan dat jij al pogingen gedaan zou hebben om mij te ontmoeten?

En als je iemand bent,waarom zou je dan op een virtuele plek iemand anders willen zijn?
Wijst op een niet gelukkig zijn met wie je bent denk ik dan,anders lijk je me daar geen nood aan te hebben?

Gevoel is er zeker,ik ben de laatste die dat zou ontkennen.

Het lichaam is te zien als een uniform, er is feitelijk geen bal aan.
Wat jij hebt, heb ik ook, zo ongeveer...

Met kleding worden ontmoetingen precaire aangelegenheden.
Je status is er vaak aan af te lezen, je sensibiliteit, je creativiteit, je politieke voorkeur...kleding KAN heel veel over iemand zeggen.
Nog voor je je mond hebt opengedaan kan je al in een hok zitten.

De enige neutrale ontmoeting zou de ontmoeting zijn in al zijn naaktheid.

Zou het niet fascinerend zijn te getuigen van het afknakken van de hele mode en confectie-branche.

Dat we desnoods de jutezakken, paardendekens en Diogenes-tonnen weer in omloop zouden brengen.

Blin schreef:Zou het niet fascinerend zijn te getuigen van het afknakken van de hele mode en confectie-branche.

Dat we desnoods de jutezakken, paardendekens en Diogenes-tonnen weer in omloop zouden brengen.

Mr. Spock: "Fascinating, captain."

::

Fascinerend zeker.
Maar die laatste zijn dan toch eigenlijk ook weer een modeverschijnsel, toch? Ik zie al een hele nieuwe confectie cq architectuur ontstaan. (Diogenes gebruikte de ton alleen om in te slapen, volgens mijn informatiebron. Dat scheen het enige dat hij tot bezit wilde rekenen, omdat niemand anders de ton wilde. Zo had de ton tenminste de functie Diogenes droog te houden, als het regende. Enkel, Diogenes zou Diogenes niet zijn als hij niet, als het regende, buiten ging slapen. Anders zou de ton functie hebben, en bezit voor kunnen stellen. Een lekkende ton ... dat was misschien wel iets dat hem aan zou kunnen spreken. Hoeveel lekken dan? Oh nee, toch niet ... HM De magische Ton van Diogenes, als hij erin ligt wordt hij nat, en als de zon schijnt ... Tsja, wat dan? Wordt Diogenes dan bruin of wit terwijl hij schuilt?

Magisch, die ton.

(Soms vraag ik me wel eens af, of Diogenes werkelijk geen bezit kende, in de zin dat hij noch van zichzelf noch van anderen, maar blijkbaar toch een slaaf van Plato dus ergens was, ze schijnen tijdgenoten. Of zou het andersom geweest kunnen zijn? Dat Plato Diogenes' slaaf wilde zijn? Zich aanbood, waarop Diogenes antwoordde: "Wat doe je?".)

(Maar ik dwaal af.)

Alsof je er niet onderuit kunt komen, architectuur die niemand wil.
(Gelukkig hoef je ook geen Synopiaan te zijn om Diogenes te kunnen heten en er toch in te kunnen slapen. Babyloniër schijnt goed genoeg en wie weet waar die van de Laertii in sliep? Enzovoorts enzoverder.)

Best een interessant verschijnsel ... kleren.

Al je haren afscheren, om vervolgens je blote lichaam weer te bedekken.
Rare gewoonte, eigenlijk.

Maar wat zijn huizen dan eigenlijk, of auto's, anders dan statussymbolen?
Geldt zoiets ook voor make-up? Je naakte lichaam?
Misschien moet ik het dan ook maar gaan dragen, teneinde me beter voor te kunnen doen als ik ben, danwel me eindelijk durf te uiten zoals ik me voel.
Misschien moet ik wel streven naar dat rare huis, waarvan iedereen zegt: Hoe kun je daarin wonen? of die gekke kleren.
Ik draag kleren die, ik woon zoals, en verf me zoals, ik lekker vind.

Ik ga ervan uit dat iedereen dat doet: en dat iedereen dat binnen de sociaal geaccepteerde normen en waarden die zichtbaar zijn of opgelegd worden dat doet. Het lijkt een simpele manier en ik probeer me eraan te houden.

Als je dat niet ziet, of niet meer ziet, pleeg je zelfmoord.
De meest egoïstische daad die er bestaat.
Narcissus verdronk in zichzelf, omdat hij geen betere kon vinden dan zichzelf.
Hij pleegde eigenmoord.
Wat hij naliet kon Narcissus niet schelen: Hij heeft beschikt over dood en treinmachinist.

En zo leeft hij onbegrepen door. Niemand kent Narcissus' laatste gedachten, enkel de treinmachinist.
Die dan vervolgens psychiatrisch opgenomen wordt.
Nee, dat zou een Narcist niet betamen: die kan alleen zichzelf kwaad doen.

We zijn, of pogen, allemaal narcist te zijn, maar soms staan we onszelf in de weg. Eenvoudigweg omdat we bang zijn, of iets ons weerhoud, onszelf te kunnen zijn.
Heb je daar geen last van? Mag je jezelf verlicht noemen, en alsjeblieft, vertel het iedereen om je heen. Als je schaamte voelt, ben je niet verlicht.

De enige neutrale ontmoeting zou de ontmoeting zijn in al zijn naaktheid.

Word je dan toch ook niet in een hok gedouwd? Al of niet bewust ...

Wat is het verschil tussen een pornoacteur/trice en een koppel dat volgens een of andere (ongeschreven?) wet er van uit gaat dat ze enkel elkaar naakt (mogen) zien?

Wat is het nut van een forumdan, eigenlijk?

Ik vind alle betekenissen van het woord, forum, wel mooi en probeer ze graag allemaal uit.
Kleren maken de persoon, de betekenis maakt het woord.
De persoon kun je pakken op zijn woord.
Uit met de kleren: en daar staat de persoon!

Hihihi da's een grappige conclusie.

Begrijp je? of
Snap je? of
Zie je? of
Wil je weerleggen, wat ik denk te bedoelen?

Graag!
Met uitleg a.u.b. én bewijzen.

Het zijn net kleren, die woorden.
Maar hoe maak je ze naakt?

Ik ga van nu af aan enkel nog maar atomistische kleren dragen.

En wens enkel poezen met haar erop.

En dat ze niet jaloers op elkaar waren.

tengeltje11 schreef:En als je iemand bent,waarom zou je dan op een virtuele plek iemand anders willen zijn?
Wijst op een niet gelukkig zijn met wie je bent denk ik dan,anders lijk je me daar geen nood aan te hebben?

Gevoel is er zeker,ik ben de laatste die dat zou ontkennen.

Hier kan ik virtueel iemand anders zijn, zonder noodzaak.

Totdat je me werkelijk ontmoet, weet je niet hoe mijn virtualiteit strookt met mijn werkelijkheid.

Ik kan hier mezelf zijn, open van alle kanten, maar ik weet dat ik in werkelijkheid een saaie lul ben.

Heb je niks aan, dus waarom hier dan ook niet?

Maar ... waarom meen jij dat ik daarom ongelukkig ben?
Ik ervaar mijn leven niet als ongelukkig.
Integendeel.

Blin schreef:Het lichaam is te zien als een uniform, er is feitelijk geen bal aan.
Wat jij hebt, heb ik ook, zo ongeveer...

Met kleding worden ontmoetingen precaire aangelegenheden.
Je status is er vaak aan af te lezen, je sensibiliteit, je creativiteit, je politieke voorkeur...kleding KAN heel veel over iemand zeggen.
Nog voor je je mond hebt opengedaan kan je al in een hok zitten.

De enige neutrale ontmoeting zou de ontmoeting zijn in al zijn naaktheid.

tuurlijk is het lichaam uiteindelijk van iedereen gelijk.
ik heb ook nooit het hele schaamte-voor-naakt gedoe gesnapt.
ouders die zelfs in het bijzijn van hun eigen (kleine) kids niet naakt durven rondlopen,of zelfs in bijzijn met hun partner schaamte hebben.

maar daar tegenover zegt kleding idd veel over iemand en is het ook leuk.
vooral dan als het persoonlijk is en niet gewoon wat de mode voorschrijf.

ontmoetingen zullen nooit neutraal zijn,zelfs naakt niet.je uitdrukking,je houding,je attitude,je uitstraling,....zorgen er al lang voor dat je bij veel mensen in een hokje zit nog voor je een woord over je lippen liet rollen.

memeticae schreef:Hier kan ik virtueel iemand anders zijn, zonder noodzaak.

Totdat je me werkelijk ontmoet, weet je niet hoe mijn virtualiteit strookt met mijn werkelijkheid.

Ik kan hier mezelf zijn, open van alle kanten, maar ik weet dat ik in werkelijkheid een saaie lul ben.

Heb je niks aan, dus waarom hier dan ook niet?

Maar ... waarom meen jij dat ik daarom ongelukkig ben?
Ik ervaar mijn leven niet als ongelukkig.
Integendeel.

dat snap ik niet eerlijk gezegd....
je zegt een saaie lul te zijn,maar hier dan niet?
waarom hier dan niet en irl wel?
open aan alle kanten snap ik wel,een toetsenbord en scherm nemen veel meer remmingen weg.

en ongelukkig.
als je jezelf omschrijft als een saaie lul,klinkt dat in mijn oren niet direct dolgelukkig?

"kids"?

Zie je ze zo?
Niet meer als "kinderen"?

als je jezelf omschrijft als een saaie lul,klinkt dat in mijn oren niet direct dolgelukkig?

Oh?
Hoezo?

Ik voel me er wel prettig bij.

zit er dan een verschil in 'kids' versus 'kinderen'?
is voor mij exact hetzelfde namelijk.

en het klinkt alsof je het leuk vindt om jezelf te zijn op een forum,open van alle kanten.
als je dat dan irl niet kan zijn,lijkt me dat een enorme remming,en zoiets draagt,naar mijn idee,niet onmiddellijk mee tot geluk?

tengeltje11 schreef:zit er dan een verschil in 'kids' versus 'kinderen'?
is voor mij exact hetzelfde namelijk.

Exact? Versus?
Voor jou misschien; voor mij betekent het woord: exact, wat anders.
Ik heb het niet over versus. Dat begrip heb je er zelf in weten te wurmen:

ik schreef:"kids"?

Zie je ze zo?
Niet meer als "kinderen"?

tengeltje11 schreef:'kids' versus 'kinderen'?
is voor mij exact hetzelfde namelijk.

Ik zie geen: "versus", in mijn zinnen. Maar dat zou natuurlijk altijd een tekortkoming van taal: of mijn gebruik ervan, kunnen zijn.
Dat je niet begrijpt wat ik bedoel.

Of ik jouw begrip niet kan doorgronden.

Laat me een poging doen, jouw begrip van "versus" te begrijpen.

::

"Kids" en "Kinderen" spellen zich al anders, dus "exact" hetzelfde kan het, in mijn oog althans, eigenlijk niet betekenen. De begrippen zijn niet ... ehhmmm ... "dubbelzijdig-annuleerbaar".

Net zomin als "niets" en "niks" "exact" hetzelfde (zouden kunnen) betekenen.
Waarom twee verschillende woorden voor exact hetzelfde begrip?
Waar komt dat vandaan?
(Gekleed versus naakt? Dat sprookje met die Keizer?)
Ruimte en Universum?
Is ruimte universeel, nxof is er een universele ruimte?

Pfft, dit hier gaat over kleren.

Een echt synoniem kun je pas verzinnen of, bestaat pas, als het begrip gekend is. Of moet je eerst alle synoniemen kennen, voor ze exact hetzelfde begrip betekenen? Hoe kom je die te weten? Tot die tijd blijven het homoniemen en de rest is maar benadering, dat kan natuurlijk ook.
Maar gaat men er dan van uit dat men alles al weet, of dat de communicatie-partner besef heeft van mens mens begrip? Misschien was het slechts een, al dan niet opgelegd, idee dat je had, over de betekenis van een bepaald woord?
En praat je zo naar een mond?
Zou daar het begrip: mens, vandaan kunnen komen?

Waarom niet?

(Als mens zich dat nu pas beseft, begrijpt mens eindelijk hoe gefrustreerd mens is geweest. Volgens ene meneer Z. Lijkt me geen reden om "boos" over te worden, meneer D. Eerder "blij". Welke begrippen dan ook weer niet-annuleerbaar zijn.)

Mensdurf(t) te leven.

(Hoe zit het dan met "God" en "Heer"? Nou ik er zo over nadenk, is een echte Christen natuurlijk geen Katholikos. Dat zou immers "paradoxeren", om maar eens een woord te verzinnen. Met op zijn minst een, van beier gedachten in conflict met de ander. Als dat niet remmend werkt ... dan kun je je nog afvragen waarom hier überhaupt over nagedacht wordt.)

"Kids" komt in mijn hoofd over als denigrerend, zo van: ja de "kids" hebben dit en de "kids" hebben dat, terwijl mijn kinderen nooit dergelijke streken zouden kunnen uithalen. Niet dat ik ze heb overigens; maar had ik ze: Ik zou nooit aan mijn kinderen durven refereren als: "Kids".

Dat zou net als: "God" en "Heer", "Niets" en "Niks", "Katholiek" en "Christen", paradoxaal op mij overkomen.
Net als "Vriend" en "Vijand", dat kan.

Hah! Kan me zelfs tot de uitspraak doen komen: "Ik ben Christelijk-Katholiek, ik geloof in de Tao van Democratie, de Ying-Yang van het Communisme, en verder in geen enkele God, wie mij Heer wil zijn, bevecht of aanbid ik.
Tweekrijg, eeuwig.
Totdat je weet wat je wilt, welke kleren jij wilt dragen, en hoopt dat je kostuum een beetje in de Zeitgeist past, zodat je niet voor ál te gek wordt versleten en, tegen je wil, in een instituut wordt opgesloten; je kunt ze beter voor zijn, zou je je maar zo kunnen denken.

Bah.

Kleren.

Ziedaar: Het levensgevecht, geboren uit exacte, onbegrepen, begrippen.

en het klinkt alsof je het leuk vindt om jezelf te zijn op een forum,open van alle kanten.
als je dat dan irl niet kan zijn,lijkt me dat een enorme remming,en zoiets draagt,naar mijn idee,niet onmiddellijk mee tot geluk?

Stel je voor dat men mij eens irl ontmoet, en ik gedraag me zoals hier. Ik denk niet dat dat sociaal geaccepteerd zou worden.

Vraag maar aan Diogenes. (Die van Epicurus)

Maar misschien voel ik me wel fijn in de kleren die mij aangemeten zijn, en is het ventileren op dit forum misschien wel mijn frustratie.

(De frustratie van onbegrip?)

Tot er iemand op het idee kwam een "like" of "dislike" knop te opperen.
Hop! Kleren aan! Maskers op!

De Like komt eraan.
Dat is pas frustrerend.

Zo begint een Forum meer en meer op een Agora te lijken.
Maar volgens mij betekenen die woorden exact hetzelfde.
Want het kan ook andersom.
Zijn daarom annuleerbaar.

Het lijkt wel kunst!
Die kleren
zijn ook communicatie.

Zelfs al zijn ze van de keizer.

En die communicatie weet zich te voegen in enkel dit gedicht:
Je leeft maar heel kort,
Maar een enkele keer.
En als je straks anders wilt kun je niet meer.
Mens, durf te leven.

Vraag niet elke dag,
van je korte bestaan.
Hoe hebben m'n pa en mijn grootpa het gedaan.
Hoe doet ˜t m'n neef of hoe doet ˜t m'n vriend.
En wie weet hoe of dat dan de buurman weer vindt.
En wat heeft het fatsoen voor geschreven.
Mens, durf te leven.

De mensen bepalen de kleur van je das,
De vorm van je hoed,
En de snip van je jas.
En van je leven.

Ze wijzen de paadjes waar langs je mag gaan.
En ze roepen o foei als je even blijft staan.
Ze kiezen je toekomst, ze kiezen je werk.
En ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk,
En wat je aan de armen moet geven.
Mens, is dat leven ?

De mensen ze schrijven je leefregels voor,
Ze geven je raad en ze roepen in koor :
Zo, moet je leven.
Met die mag je omgaan,
Maar die mag je om gaan maar Die is te min.
En die moet je trouwen al heb je geen zin.
En daar moet je wonen dat eist je fatsoen.
En je wordt genegeerd als je "˜t anders zou doen.
Alsof je iets ergs had misdreven.
Mens, is dat leven ?
Het leven is heerlijk,
Het leven is mooi.
Maar vlieg uit in de lucht,
En kruip niet in een kooi.
Mens, durf te leven.

Met je kop in de hoogte,
En neus in de wind.
En lap aan je laars
hoe een ander het vindt.
Houd een hart vol van warmte,
En van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens, durf te leven.
Mens, durf te leven

Het is gewoon Punk hoor.
Niets mis mee.
Toch?

Durf maar eens, al was het voor één keer: te leven.
Begrijp je gelijk het begrip "zelfmoord" en dat zelfmoord een homoniem, zelfs synoniem, is van eigenmoord.

Naar mijn mening wel het allerlaatste wat Narcissus wilde doen.
Verdrinken in eigenliefde, voor hem syno-, zelfs homoniem, met naastenliefde.
Heeft Narcisssus gefaald?
Is eigenlijk de vraag, om het naar Hem vernoemde te bereiken?
Of had hij gewoon de verkeerde kleren aan?

Maar om dat te begrijpen moet je door de donkerste gewrochten van je geest durven kruipen.
Ik vind het veel fijner als iedereen gewoon verlicht is: komen we tenminste nooit een lampje tekort en kunnen hen die zoeken, bijlichten.

Kijk! Licht! Leer! Wees, en Ben!

::

Tsjongejongejonge ....

Wat je al niet uit me weet te persen, tengeltje11!

Denk jij werkelijk, dat ik gefrustreerd ben?
Of betreft het hier spiegelogie?

In exacte plaats van filosofie?



Maar inderdaad: Vaak is het licht te schel.
En schijnt vals, op de verkeerde kleren.

Diegene in het kostuum, of uniform, is zelden diegene die men wil zijn.
En nog bestaan er kostuums en uniformen.

Begrijpt U het nog?
Of is mijn stelling onjuist?

Ik hoop het laatste: alhoewel?

Exact, versus Wat? Eigenlijk.
Kunst?

Zeg het maar, in welke kleren lijk ik het mooist?
Wat moet ik schijnen dat jouw op de "like" knop doet drukken.

Mezelf?

Zelfs Narcissus werd gedreven.
Maar toen hij begreep door wie, was het te laat.

Wat een narcist ging in hem verloren.
Kun je eigenlijk alleen maar bewondering voor hebben, als je niet zo jaloers op hem was.

geen idee waardoor het komt(mss nl versus be),maar kids heeft voor mij echt totaal niets denegerends.
is zelfs eerlijk gemakzucht qua typen,bevat x-aantal lettertjes minder dan kinderen.
mijn eigen kids noem ik ook steenvast zo op fora,zou niet gebeuren als daar voor mij een negatieve weerklank aan vast zou hangen....

zo zijn irl zou mss(alle,zeker) mensen afschrikken,maar zijn dat dan de mensen waar je je leven zinvol mee wil delen?
er zullen ook mensen zijn die daardoor geprikkeld worden,en die het net niet afschrikt...al zullen die geen handen en voeten vullen,dat is zeker een feit.

nu,zal ook zijn hoe je persoonlijk in het leven staat.
mensen hebben vaak nood om met jan-en-alleman een praatje te slaan over de meest onbenullige dingen,dan wordt zo zijn niet onmiddelijk op prijs gesteld natuurlijk.

ventileren op een forum,moet prima kunnen,maar hopelijk is dat voor jou niet je enige ventilatiepoortje?

en ik zelf gefrustreerd.
hog,eigenlijk dagelijks,maar geen frustraties die mijn leven bepalen eerder in de aard van 'zoontje lief,met zijn sterk,eigenwijs karakter,was er weer even in gelukt om me bijna het bloed van onder de nagels te halen en ik vergaf even te ademen'

en ik begrijp het wel en je hebt gelijk hoor,degene die men wil zijn is zelden degene die men gewoon is.

je zou eerst moeten leren zijn voor je kan worden.

jouw kleren maken mij echt geen bal uit,wat je schijnt daarintegen wel,maar dat kan je helemaal niet zelf bepalen.

Als mensen mij erom vragen en werkelijk belangstellend zijn dan zeg ik meestal uit de grond van mijn hart dat ik me net zo thuisvoel in een jutezak.
Zelden is er iemand die echt luistert en begrijpt dat kleren nu eenmaal kriebelen, je huis een kriebelhuis gemaakt van golven. Het is niet voor niets dat ik mindfulness beoefen.

hog,een jutezak kan je toch niet verdragen op je huid?
alle,zou ik niet kunnen,ik kom al gek van een etiketje dit wat prikt of wrijft,laat staan jute....

daarnaast vind ik kleren uiteindelijk wel leuk en boeiend,als mensen ze dragen als een verlengde van wie ze zijn en niet de grijze muizen die gewoon volgen wat je hoort te dragen volgens de mode.

Het begint natuurlijk met kanten lingerie.
Heb je dat wel eens geprobeerd op je paard?
En dan wel even zonder zadel graag,
hoogstens een zweepje.

ale,gaan we die richting op?
zwepen horen niet bij paarden en evenmin bij mij,en kant is net zo.

nu,kijk,je goed recht om zelf voor jute te gaan he,ieder zijn ding

Ieder zijn ding, inderdaad.

Maar waarom loop jij dan niet ongekleed over straat?

::

Waarom scheer je je haren?

ik schreef eerder al dat ik kleren juist wel leuk vind,ze zijn ergens toch een verlengde van wie ik ben.

of sloeg je post niet op mij?

tengeltje11 schreef:of sloeg je post niet op mij?

Njanee.

Ik heb wat moeite met generaliseren. Ik voel me dan altijd gelijk persoonlijk aangevallen.
Lees, waar je: "je/jij" las, eens: "men/wij".
(En de bijbehorende grammatica even aanpassen natuurlijk: "Loopt men", enzo)
(Zelfs dan klopt de laatste zin nog: "Waarom scheert men, mens haren?" mag een onzin zijn, evenwel grammaticaal correct.)

Zo beter?

Of snap je nu ook waarom generalisaties een persoonlijkheid hebben?
Hoe wil je liever aangesproken worden?

Met men of met U of met jou?
Zeg het maar.

Ik brabbel wel door ... en als jij meent gerespecteerd te moeten worden, voeg ik me gelijk in jouw respectgevoel, tengeltje11.
Wat hebben we het gezellig samen hé?
Oh! Sorry! Dat was te dicht bij. Ik wide geen aanranding forceren.

Mijn bedoelingen zijn onschuldig.




De post was niet aan jouw persoon gericht, maar naar de algemene "Je".
Waar men zich "hier" nogal vaak van weet te bedienen.
(Het: "Iedereen weet toch dat ...", versus het: "Ik vind dat ...". Die laatste is een zeldzaamheid, is je dat al eens opgevallen?)

Zoals ik al zei, ik heb moeite met generaliseren.

Wat vind jij leuk aan kleren?
Ik vind ze maar lastig.

Iedere dag moeten uitkiezen hoe je die dag wilt zijn.
Vrije wil lijkt me hier in het gedrang.

Dus eigenlijk sloeg de post niet op jou, maar ze(!) ging er wel over.

een verlengde van wie ik ben.

Je trekt ze 's ochtends aan ... weet je(tss, nou ja zeg!) MEN wel zeker dat ze niet bepalen wat men (ha!) die dag wil worden?

Ik snap er geen jutezak van ... ja, jute zit niet lekker ... haren zitten beter, zeker die van jezelf, zonder iets eromheen.

Vind ik, hé.

ik snap het wel,en kleren kunnen ook vervelend zijn,maar vooral de kleuren zorgen ervoor dat ze leuk zijn voor mij.
ik hou van kleuren,de juiste kleuren.
kleuren stralen iets uit,in kleuren zit gevoel,warmte,gezelligheid,....
en die dingen vind ik leuk om rond me te hebben,warmte en gezelligheid.
heeft niets te maken met willen zijn denk ik....