Filosofieforum.nl

Een jonge vrouw bij de bushalte met zoveel gratie, dat ik echt afstand moest nemen om niet te veel onder invloed te komen. Maar toen ze een andere bus instapte keek ze me aan, met zoveel openheid, dat spontaan de vlinders in mijn buik opsprongen, dat was toch wel een tijd geleden.

In mijn bus een jonge vrouw met kinderwagen, exotisch en rank, ondanks mijn herinnering aan vlinders waar ik dacht op te kunnen teren voor enkele weken, trok mijn blik toch ook naar haar. Maar toen ik een zoveelste heimelijke blik wierp een enorme beroering in mijn hoofd, een oordeel van walging zo kwam het op mij over, over mij als de zoveelste man die gefixeerd is op uiterlijkheden.

Nu heb ik twee beroeringen ervaren, die van de buik en die van het hoofd, en mijn hart weent om zoveel verscheurdheid. Mijn leven tussen uitersten.

Ik wil de wereld tonen wat ik waard ben, maar het hoogste en laagste is in mij verenigd.

Laat ik je een hart onder de riem steken, of was het een riem onder het hart.

Als je het kunt begrijpen - en voor wat het waard is -, en ook misschien lullig algemeen: Elk mens is een microkosmos die de macrokosmos weerspiegelt.
Maar dat wist je al. Het lijden wordt er niet minder om.
Het is het bewustzijn wat het verschil maakt.

Moet ik toch weer even refereren aan Nietzsche:
Iemand die niet na kon laten om altijd er weer op te wijzen dat de illusie levens-bevestigend was. En het ook niet na kon laten om toch te kiezen voor de waarheid/werkelijkheid. Een tragische held van de literatuur.

Een eenvoudig mens - met andere woorden: een massamens - zal nooit, ik herhaal: nooit, zo iets kunnen bereiken.

Het verlangen heeft in zich dat het oneindig is.
....

Heb ik toch weer fout gepost. Zeg ik maar:

Camus en andere milde denkers met een beroerde achtergrond.

....
Moet ik nog even zeggen dat die dame in de bibliotheek ook bijgedragen heeft aan mijn gelukkige dag van afgelopen zondag. Toen ik daar aankwam hadden we een kort spelletje van 'hide and seek' voordat ik koffie bij haar bestelde. Wat je al aan Memeticae zei: Een bijzonder fijne dame die onschuldig ingehuurd is om je een aangename tijd te geven.

Dat kunnen we ook altijd nog laten gelden.
Waarom niet?

Ik ken ze ook van de Leonidas-Winkel, de Notenkraam en de kaas-kraam.
Ik laat me dat graag aanleunen. En heb geen last van enige schaamte of schuld-gevoel. Zolang er geen beslissingen worden genomen of acties voel ik me daar gelukkig bij.
...

Nou ja. Weer lekker overdreven.

Een fijne reactie yopi, dank daarvoor.
"
"Normaal" wordt langzaam iets waarvoor je libido-remmers nodig hebt. Ik heb wel eens de volgende vraag voor ogen gehad: een gereïncarneerd leven, wil je dat in verleden of toekomst? (alsof dat een keuze zou zijn)

Hoewel ik zeer nieuwsgierig ben naar de mogelijkheden van techniek, denk ik dat er andere aspecten zijn die mij minder vertrouwen geven in de toekomst (als mens dan)

En wie weet is er nog meer strijd dan in het verleden, maar dan tegen kunstmatig intelligente paperclip-fabrieken of zo.

Waarom zo filosofisch exploderen?

Wat mij betreft mógen dagelijkse ervaringen gelden.
Ik stel me zo voor dat die ervaringen een belangrijk onderdeel vormen van je ervaringen na de dood.
Om het even aan te zetten: De verwantschap tussen slaap en dood.
Als je geen controle hebt over je eigen gedachtes en dromen. Hoe dan de dynamiek er uit ziet. Ik heb me al vaak verwondert, in verband met mijn slapeloosheid, over wat er in je opkomt als je waak-bewustzijn verdwijnt.

Met andere woorden als je controle verdwijnt.
In mijn hoofd zit nog een commentaar op Freud en andere psycho-analytici.
In verband ook met een roman die ik zit te lezen voor de tweede keer.
Een gift van mijn zus voor mijn verjaardag.

Dat zou dan zo iets moeten worden als een commentaar over Hamlet, Jung en Freud.

Wie zit daar nou op te wachten?
Voor mij is dat belangrijk en de moeite waard om te overdenken.
Maar ja. Ik ben een lezer, die weinig gezien of ervaren heeft. Hoewel dat ook wel weer mee valt.

De vorm is op zijn minst even belangrijk als het verhaal. En het verhaal is belangrijk als het verwijst naar ervaring. En ervaring is niet over te dragen zonder dat de vorm deugt.

Ik leer maar raak.

Ja filosofisch exploderen is een vlucht van mij.

Ik weet me geen raad meer met de dagelijksheid. Vandaag gedwongen, door al de energetische aantastingen, om dicht bij me zelf te blijven, in mezelf gekeerd zo je wilt, best wel lekker eigenlijk, geabsorbeerd door pogingen om heel te blijven (voor zover ik dat ben). Dat is ouder worden denk ik, en er zal ook falen bijhoren.

Voor een deel is ouder worden een bevrijding.
Aan de andere kant kan ik je vertellen dat de dagelijksheid van iemand die ouder is ook geen sinecure is. Maar stiekumweg blijkt (voor mij) dan ook dat het alledaagse weer veel meer bevat dan je ooit gedacht had.
Vooral ook door niet teveel betrokken te zijn, het áán te zien. Of zo ...

Ik hoop dat er meer begrip is als ik ouder wordt, al heb ik de pretentie al genoeg begrip te hebben. En wat moet je dan nog? Herkauwen?

Verteer je het in ieder geval wel goed.

Dat is waar, maar je kunt blijkbaar verlangen naar onbegrip. Begrijp je dat?

Absoluut. Zo goed zelfs, dat ik (ook?) tracht mijn begrip in onbegrip om te zetten.

En toch ... wat er na het herkauwen uiteindelijk uit komt, maakt de grond weer vruchtbaar. Alsof het zo hoort te zijn.

Dat is misschien wel wijsheid: doen alsof je het allemaal niet begrijpt

Een Guru of Zen-meester zal veinzen je niet te begrijpen, denk ik.

Aan de andere kant, teveel vruchtbaarheid op dezelfde plek maakt het land weer onvruchtbaar.

dat begrijp ik niet, leg eens uit?

Leon schreef:Ik hoop dat er meer begrip is als ik ouder wordt, al heb ik de pretentie al genoeg begrip te hebben. En wat moet je dan nog? Herkauwen?

Je kunt niet begrijpen van te voren wat je je nog komt aanwaaien.
En dat is wat me tegenwoordig overkomt. Ik had dat ook niet van te voren kunnen voorzien. Ik heb laatst nog zitten te dollen met een vrouw van in de tachtig. Mijn zus had als commentaar achteraf: Ze is verliefd op jou en ik denk dat dat wederzijds is.
En dat was zo.

In ieder geval houdt dat mij op de been. Iets 'nooitgedacht'.

ja misschien is dat nog mogelijk bij ouder worden, verast worden...

Niettemin zeg ik: Altijd doorgaan met dichttimmeren. En ook altijd plannen maken die niet gerealiseerd worden.
Dan ben je voorbereid om bewust verassingen mee te maken.

Waarmee ik niet wil zeggen dat ik gelukkig ben. Wel dat ik niet verstoken ben van gelukkige ervaringen.

Ik stel me het vagevuur zo voor:
Dat je oogst. Het kaf van het koren kan scheiden.
Het kaf in de fik laat steken.
En zo prima condities schept om lekker te gaan slapen. (Ja. het is wat met die slapeloosheid) .. eh .. ik bedoel om lekker dood te gaan.

het is me wat, het verschil van een enkele -r-

ieder wat wils denk ik, geen kant en klaar recept

sommige spijzen verstoren de mogelijkheid tot slapen...

Ik heb mijn zegje gedaan. En hou er nu mee op.

ok bedankt wel, je hebt een bijzondere manier van benaderen

Leon schreef:Dat is misschien wel wijsheid: doen alsof je het allemaal niet begrijpt

ik schreef:Een Guru of Zen-meester zal veinzen je niet te begrijpen, denk ik.

Aan de andere kant, teveel vruchtbaarheid op dezelfde plek maakt het land weer onvruchtbaar.

Leon schreef:dat begrijp ik niet, leg eens uit?

Ik probeer min of meer te beamen wat je zegt. Wat begrijp je niet?

Ik vraag me af waarom je iets van mij wilt beamen. Denk je dat ik daar wat aan heb? Of generaliseer je dat iedereen dat prettig vindt?

Maar goed een gek heeft altijd veel vragen...

Ik was grappig aan het doen.

verrassen vs. verassen en dat soort leut..

Ik denk dat we ergens wel existentieel tegen iets aanlopen, een "hoe nu verder"-momentje

gewoonlijk dans ik gewoon door dat soort momenten heen, zonder er acht op te slaan, life goes on.

Maar nu denk ik oppassen!, hier liggen gevoeligheden, even stoppen met olifantengedrag.

Alleen dan weet ik het echt niet meer, ook ik niet.

Ik kan ook niet zeggen dat ik nergens bang voor ben. Ik sta regelmatig allerlei doodsangsten uit. Bijna op het punt van gewenning.

De filosofie zegt dan: "Anything goes" (Feyerabend) en dat zou dan ook toepasbaar moeten zijn op verwachtingen die onwillekeurig ingebakken zitten. En dat werkt dan weer niet zo.

Maar goed het is al heel wat als het "I want it NOW!" wat getemperd is, denk ik, mogelijk, misschien, eventueel.

Maar waarom bij mij dan wel en bij iemand anders juist niet...

Een soort Calimero-gevoel.

Geef eens antwoord.

42

Aan de andere kant, teveel vruchtbaarheid op dezelfde plek maakt het land weer onvruchtbaar.

Aan de andere kant, teveel vruchtbaarheid op dezelfde plek maakt het land weer onvruchtbaar.

Aan de andere kant, teveel vruchtbaarheid op dezelfde plek maakt het land weer onvruchtbaar.

nee ook na drie keer nalezen snap ik er niets van. Ik zie het verband tussen lokale vruchtbaarheid en algemene onvruchtbaarheid niet.

Ik denk hierbij aan overbemesting.

Als het om het debiteren van wijsheden gaat kan ik me zo iets voorstellen, dan treedt er inflatie op.

Dat is inderdaad wat ik bedoelde.

Nou ja. Zwijgen helpt ook niet in dit geval zou ik zeggen.

Ik hoorde laatst iets over olijfbomen in Zuid Italië, die door een ziekte bedreigt worden.

De olijfboom is bijvoorbeeld in de bijbel een soort allegorie over een denkwijze. Bijvoorbeeld: Aan de vruchten zal men de boom herkennen.

In ieder geval: Het schijnt dat olijf-bomen het beste gedijen als ze geen extra water krijgen, de bodem kaal moet zijn in een grote ruimte om de boom heen. En dat bemesting uit den boze is. Bovendien kan het wel vijftig jaar duren voordat een boom goed vruchten draagt.

Eén ding is echter wel belangrijk om op in te grijpen: Goed en precies snoeien.

Begrijp ik beter waarom nou juist die boom als symbool gebruikt wordt.

Aan de vruchten zal men de boom herkennen.

Dan heeft deze zeker een identiteitscrisis.

yopi schreef:Ik denk hierbij aan overbemesting.

Als het om het debiteren van wijsheden gaat kan ik me zo iets voorstellen, dan treedt er inflatie op.

Ik ben in een jolige bui vanavond.
Ik maak een mop:

Grappenmaker schreef:Eén profeet op de heuvel, ok, maar tien!??

---(Geen tien, geen tien, geen tien ... zeventig!)

Vonjunnum grappig?

Die eerste vond ik in eerste instantie grappig.
Maar iets later dacht ik dat ik het maar half snapte ..

Die tweede (zelf verzonnen?) snap ik helemáál niet.

Ik ben bang dat ze allebei mij uit de slaap gaan houden.

Hmmm.

Als je moppen uit moet gaan leggen, waar is dan de mop gebleven?

Hints dan?
God spelen en
Gods spelen. (Yep helemaal uit mijn eigen brein, daarom begrijp je hem misschien (nog) niet.)

Ik kan je wel iets van mijn schoonheidsidee meegeven.
Nina Hagen- Der Spinner.

"Ich wüsste nicht von deinen Ufern, Scheisskerl!"

Daarmee drukt ze voor mij precies uit, wat de laatste mens over zichzelf zou kunnen denken.

Kun je toch maar beter je zelf kennen.
Dacht ik zo.