Filosofieforum.nl

Als jij dat zo ervaart dan is dat iig voor jou zo. Daarnaast kan ik me wel vinden in hetgeen jij stelt. De meeste mensen willen een schuldige aanwijzen. Het is makkelijk om te doen je hebt een schuldige en dan hoef je er verder niet meer over na te denken. Het woord schuldig wordt misbruikt als het onterecht gebruikt wordt. Dit kan zijn bij de uitkomst van resultaat ongewenst is en er gekeken wordt naar de oorzaak dan wel de verantwoordelijk (en) terwijl dit helemaal niet zo makkelijk is om aan te wijzen. Dan kiest men al snel voor de makkelijke weg als er maar een schuldige is en het liefst zo snel mogelijk.

Mtheman schreef:De meeste mensen willen een schuldige aanwijzen.

Ik heb dit maar even uit de context gehaald, de rest interesseerde me niet zo.

Wie zijn die mensen? Kun je me ze aanwijzen? Ook in een spiegel?

(memeticaan)

Jezus man! Denk eens aan jezelf, in plaats van je eigen woorden na te apen.

::

"Eigen schuld, dikke bult!"
(Maar die is dan weer niet van mij.)

RobW

Overdrijf ik, of zit er wat in ?

Overdrijving? Helemaal niet; eerder evenwichtig.

Zit er wat in? Heel veel. Vooral in het overhoop halen van het schuldverhaal.

Als het om de praktijk van het schuldverhaal gaat ben ik het in grote lijnen met je eens.


Als het om het principiële of filosofische gaat:

Een andere reden waarom ik wat minder met schuld heb, is omdat ik een combi ben van determinisme en het hebben van keuzes.
Daar is een term voor die ik even niet weet en ze hebben heel klantvriendelijk de theorie eromheen verzonnen om dit mogelijk te kunnen maken

Het zou makkelijk zijn om die term te kennen.
Omdat je dan makkelijk kan refereren aan die theorie, en om 'm te onderscheiden van de anderen. Mij schiet ook ff niets te binnen op dat definitie gebied.

Ik zou wel benieuwd zijn waarom je zo'n combi bent (geworden).
Is dat om de kool en de geit te sparen?
Of zie je werkelijk een mogelijkheid voor die combinatie?

Dennett is determinist maar beweert dat denken over verantwoordelijkheden, alsof je die hebt, alsof je dus ook schuld kunt hebben, een verschil maakt. Dat is ook wel logisch, je laat het ene en doet het andere en dat zou anders niet zo zijn geweest. Het valt nu te bepleiten dat in een maatschappij waarin men doet alsof er verantwoordelijkheden zijn en men anders reageert op vragen van schuld dat die leefbaarder, een betere kwaliteit zou hebben. Dat is iets wat we moeten doordenken, want er is ook een fenomeen dat als je op een gegeven moment veel schuld hebt je denkt: dan maar helemaal de bad boy...

Bedankt voor de uitleg. Lijkt me een goede voorlopige conclusie.
......

Kant's combi:

Moraal bestaat.
Moraal kan alleen bestaan als er vrije keuze is.
Ergo: Vrije keuze bestaat.

tweede combi van Kant:

Laat je als het over handelen gaat (praktische filosofie in zijn termen) door de idee alsof er vrije keus is. Dan kan het resultaat (kan) moreel zijn.
(Net als hij bij de bestudering van de natuur aanbeveelt (en dat zelfs noodzakelijk vindt) te denken dat die een doel heeft.
Beter gezegd 'alsof' die een doel heeft.

net zoiets als agnosticisme denk ik...

je kan het ook zien dat je heel veel mogelijke toekomsten hebt, en als je bezig bent met mogelijke toekomsten dan je dan een betere werkelijke toekomst hebt

het is een economische wetmatigheid:

- als je investeert kan je rendement verwachten
- niet alle investeringen leveren rendement
- je krijgt ook wel eens toevallig rendement ook al investeer je niets

Ja, min of meer toevallig kan je tot investeren komen, maar er zijn natuurlijk allerlei spectaculaire voorbeelden (American Dream) over hoe investeringen werken en het lijkt onlogisch om het dan niet te doen, maar ze zijn er wel natuurlijk, variatie op alle manieren, alleen sterven die eerder uit in evolutie.

je kunt ook nog investeren in onmogelijke toekomsten, dat levert weinig tot geen rendement, idealist ben je dan, terwijl iedereen weet dat dit niet hetzelfde is als realist.
maar misschien voelt het nog wel beter om idealist te zijn en te falen dan realist en exact te krijgen wat je al verwacht had.

Wiki gaf niet veel uitleg. Maar het gaat dus over de poging om het compatible te maken.
Ik geef hier de uitleg aan dat het te maken heeft met tijdsbeleving van mensen:
Iedereen heeft de overtuiging dat het verleden vast ligt; het heden een veld van mogelijkheden is; en de toekomst onzeker en dus vrij.

Ik had trouwens ook nog de gedachte aan een ander soort verbinding.
Trouwens zelfs twee gedachtes:

1. In oudere tijden was schuld ongeveer gelijk aan oorzaak en gevolg. Pas later is dat uit elkaar gespeeld. Ik licht dat even niet toe omdat ik denk dat dat duidelijk is in een niet-wetenschappelijk wereldbeeld.

2. De idee van de 'erfzonde'. Dat is een causaal idee over de overdracht van schuld op volgende generaties. Of, zo je wilt, je de erfgenaam bent van schuld uit het verleden. Dat kan dan een kerngezinnetje betreffen, een familie, een land, een planeet en als absolute overbieding: de kosmos als geheel.
Met dat laatste kan ik het niet eens zijn omdat hier de grens overschreden wordt tussen het menselijke en het monsterlijke. Of - voor wie dat wilt - het anonieme; het onverschillige enzovoort ...

we zijn in ieder geval schuldig via erf of niet aan een verlangen naar monsterachtigheid dat sterker is dan ons verlangen naar rust.

er wordt bij voorbaat uitgegaan van een monsterachtigheid.

of laat ik het anders stellen, monsterachtigheid ligt in 1 lijn met wat we kunnen spiegelen.

vooral als een kenmerk van monsterachtigheid het verscheuren is.

Dat lijkt evolutionair. Maar de ideeën daarover zijn ook behoorlijk in ontwikkeling. De bono-bono tegenover het darwinisme.
Een stomme misinterpretatie van de text van Darwin over de 'fittist'.
Wat toch betekende 'de best aangepaste' en niet de sterkste.

Denk aan de 'sneek-fucker'.
Seksualiteit als selectie-mechanisme is pas geaccepteerd in minder puriteinse tijden.

fittest betekent wat anders afhankelijk van de omstandigheden, dat wist Darwin best, maar zijn lezers niet zo.

dus soms agressief, soms liefdevol, soms wat anders, net wat er nodig is om een evenwicht in stand te houden.

vaak ook en/en, een beetje agressief (roofdier) een beetje dom (prooidier), een beetje profiteur (man) en een beetje toegeefelijk (vrouw), zelfs altruiisme als tegenhanger omdat het tegendeel bestaat.

dat is de evenwicht-ecologie gedachte

het intellect kan denken dat vooruitgang het verstoren is van evenwichten en steeds weer andere moeizame evenwichten.

Je voert me voor nu te veel.
Ik denk alleen nog even: Dualisme.

Waarom hou je het intellect buiten het verhaal?
Terwijl ik probeerde het er binnen te houden?

intellect moet je dualistisch opvatten als iets dat een tegendeel heeft, maar het bestaat vooral met het tegendeel in zichzelf

verder: geen idee wat nog mijn motivatie is...

Gaan we toch lekker in vaagheid ten onder. Dat gebeurt elke nacht ...