Filosofieforum.nl

Ik open dit topic met in mijn achterhoofd de gedachte die RobW uitsprak dat je (vrij geïnterpreteerd) best vooroordelen mag hebben, maar dat je die alleen op een groep kan projecteren en niet op individuen.

Waarbij ik dan wil aantekenen dat die projectie op een groep nu vaak juist de oorzaak is dat individuen daardoor veroordeeld worden.

Een beetje ingewikkeld, maar best te doorzien voor iemand van goede wil.
.......

Nu zijn er vaak kleine groepen die zich vooroordelen permitteren.
Als ze macht hebben heten ze elitair. Als ze dat niet hebben sektarisch.

Dat wil zeggen in de ogen van de massa, die waarschijnlijk helemaal niet bestaat. Behalve statistisch.

Als ze macht hebben - dus de elitaire groepen - voelen ze zich vrij om die vooroordelen met enige kracht te verkondigen, en in het gelukzalige gevoel dat ze een overmaat aan vrijheid daar in hebben.
De sektariërs hebben iets vergelijkbaars. Ze beiden hun tijd in afwachting van een toekomstige omwenteling die hun de macht zal geven.
Tot het zover is wachten ze af en wentelen zich in de superioriteit van de geest. Dat komt neer op een verachting van de wereld en andere mensen.
Een overbieding die het mogelijk maakt om hun levensvorm de kans te geven om te overleven. En dat tegenover de massa, die geen massa is, maar alleen een massa omdat bij die strategie als dat een strategie te noemen is, niet expliciet wordt, dat die massa in het verborgene ook bestaat uit allerlei groeperingen, denkwijzen enzovoort.

Je zou kunnen zeggen dat die anonimisering van de rest van de mensen buiten de groep in de moderne wereld (of post-moderne wereld) in de plaats komt van vroegere racistische of culturele vooroordelen.

Dat heeft te maken - tenminste in de westerse wereld - met de druk van politieke correctheid. De legitimiteit van het 'zelf vorm geven aan je leven' wordt onderdrukt door het besef dat dat ook voor anderen zou moeten gelden, maar dat iedereen dat op zijn minst al onbewust begrijpt dat er omstandigheden zijn waarop dat niet gaat lukken in elders wonende mensen.
....

Dús: Voor mensen die deze gedachtesprong kunnen begrijpen, leidt het individualisme in kleine groepen onder een interne paradox die dat onder spanning zet. Als die spanning groot is - en dat hangt samen met iets wat ook met het individualisme te maken heeft, namelijk: Als individu heb je (zogenaamd) maar één leven en dus moet je er iets uit halen met die ene kans. Als die spanning groot is wordt het dilemma van die paradox: Het opofferen van anderen vanwege die spanning.

In een dialoog in de hemel, die voor individualisten alleen in fantasie bestaat, zou dat wel kunnen leiden tot meer begrip voor elkaar.
............

Misschien zit er een soort redding in, dat mensen van nu die fantasie laten gelden. Waarschijnlijk zou die onmogelijkheid ten opzichte van het realiteitsbesef best wel het handelen van mensen kunnen beïnvloeden.

......

Het is maar een speeltje.

..........

Eigenlijk was ik van plan om eens lekker mijn vooroordelen te laten gelden ten opzichte van: (Ik laat het aan de fantasie over van anderen die dit lezen).

Een beetje lucht alstublieft voor mezelf:
Fuck the world ...

(Voor afwachtende mensen die het oordeel over de waardigheid van anderen en van zichzelf uitstellen zeg ik: Doe niet zo als ik: Uitstellen.

(Ik las ook nog een boekje dat heette van Alicja Gescinska:
De verovering van de vrijheid. Met als ondertitel (en dat is belangrijk):
Van luie mensen, de dingen die voorbijgaan.)

Helaas werken bij mijd de hormonen die niet meer zo geweldig. Maar als dat voor anderen wel zo is ...

Vooroordelen.

Vóór Oordelen.

Tjsa.

Het is het enige dat je hebt.
Een vorm van mosterd voor de maaltijd.
Op je oordelen na dan.
Maar die komen meestal achteraf.
Naoordelen, dus eigenlijk.
Een soort van mosterd na de maaltijd.

Beter kun je bevooroordelen.
Kun je enkel maar teleurgesteld worden door een ander.
Als de twijfel voorbij is.
In ieder geval was er mosterd bij de maaltijd.

Op een gegeven moment lijken je bevooroordelen, oordelen en na-oordelen te kloppen. Zelfs bij de eerste twee, heb je al heel wat bereikt. En ben je niet meer gevoelig voor vooroordelen.

Ik geef jouw: "Fuck you", het bevooroordeel van de twijfel.
Je kunt me niet teleurstellen.

Ik voor-veroordeel niet. Achteraf ook niet.
Ik pas wel m'n oordelen zo aan, dat ze geen na-oordelen worden.

"Iets meer of minder mosterd, de volgende keer."


::

Nou ja goed.

Het begint onderhand (omdat we niet volledig langs elkaar heenpraten) wel op een socratisch gesprek te lijken.

De mosterd is er alleen voor mensen die zich boven die dialogen van Socrates met zijn gesprekspartners kunnen stellen.
Die incommensurabilitiet heeft tot de gifbeker geleidt voor Socrates.
Overigens op goede gronden vind ik (Op navraag zal ik daar graag op antwoorden). Ik vind namelijk dat dat op goede gronden gebeurt is. Hij heeft namelijk echt de jeugd verpest en de stabiliteit van Athene in gevaar gebracht. Het eeuwige gerecht van de historici zou hier nog een langdurig proces over kunnen voeren. Als die historici enig gewicht in kunnen brengen in de machtsverhoudingen in de ivoren toren van academici.

Toch is dat niet helemaal 'futile'.
Zodra politici zich verwaardigen om in hun opportunistische bla bla zo iets als argument te verheffen ..

Op navraag zal ik daar graag op antwoorden

Daar issie dan.
De vraag dus.

Wat deed Socrates in jouw ogen fout?

Ik ben benieuwd naar je argumenten, en vooral of ze steek gaan houden met de mijne.
Mijn antipathie jegens Socrates is nu nog verholen in gevoelens, niet in rationaliteit. Intuïtief vs inductief, zeg maar. Helaas kan ik niet zeggen empirisch vs rationalistisch. En valt het onder woorden brengen me zeer zwaar. Ik moet namelijk, om Socrates te kunnen verslaan, Socratiaanse logica gebruiken, gelukkig heeft hij dat al voor me gedaan. Die blinde narcist, is aan zichzelf tenonder gegaan. (En liet Xantippe achter, daarom mag jij je gedicht niet onleesbaar ophangen. Socrates had heel die muur volgehangen met "wijsheden", na zo'n reaktie.)


Als Socrates er niet geweest was, zou de Atheense jeugd dan niet verpest zijn? Had Aristoteles ze kunnen redden?

Geef me de bron van de mosterd, Abraham.

Of maak me wat wijzer.

HM

Ik steek wel de draak ... maar ik meen het serieus. Dat ik benieuwd ben naar je uiteenzetting.

Als die historici enig gewicht in kunnen brengen in de machtsverhoudingen in de ivoren toren van academici.

Bedoel je hier daadwerkelijk gewicht, of meer tegenwicht? Historici zijn toch ook academici? Of is het evenwicht in de toren zoek?

ijn antipathie jegens Socrates is nu nog verholen in gevoelens, niet in rationaliteit. Intuïtief vs inductief, zeg maar.

Nou. Dat triggert me. Net als jou dat getriggert heeft met dat woord: eh .. inconsummerendabel of zo iets.

Dus ga ik niet uitweiden over die argumenten, maar meer over de irritatie die mij ook bevangt met die Socrates.

Wat we vooral niet moeten vergeten is dat Plato die dialogen heeft opgeschreven. Binnen die dialogen is het ook aldoor aan de hand dat mensen woordelijk andere dialogen zich letterlijk kunnen herinneren. Daarom denk ik dat Plato, ondanks zijn opvattingen dat het geschreven woord niet telde, het niet kon nalaten om dat wél op te schrijven.

In ieder geval een puntje in de geschiedenis, waarin het opgeschreven woord een rol ging spelen. Misschien een prelude vanwege het besef van sterfelijkheid. Zoals de grieken zichzelf ook graag aanduiden ten opzichte van de Goden: De sterfelijken.
....

Een antwoord van niks natuurlijk. Maar denk maar aan aan een man die zijn tanden niet poetst; die kinderen van mensen in die aristocraitie verleidt tot denkbeelden die niet overeenkomen met wat die mensen beoogden om zo'n stadstaat in stand te houden.

Het lijkt op de propaganda van IS, om ze te verleiden om in één keer, binnen de hun toegemeten tijd, het paradijs te realiseren.
Met wapens en zo.

Ff romantisch: De waanzin, de waanzin. Lekker actueel met het boekenweek thema ...

Je hebt gelijk: een antwoord van niks.

Het enige dat ik eruit haal is dat Plato Socrates verzonnen heeft.
Nu ja, dat was geen nieuws.

Illiad omgekeerd is gewoon dailli.

Dagelijks, van elke dag, triviaal, nieuws.

Ik verzeker je dat ik best iets heb met die bananen in mijn oren.
Het veroorlooft - voor mij dan - een zekere bescherming, waarbij ik dan heel beleefd kan antwoorden: Ja sorry hoor, maar ik heb bananen in mijn oren.

Het is tenslotte oorlog. En oorlog is de uitzonderingstoestand. En in de uitzonderingstoestand zijn bananen errug belangrijk.

...
Las ik hierin een waargebeurde ervaring, die ik op mijn werk had.
Ene Pierre Santberg, collega, die plotseling doof leek te zijn. Trouwens ook van een verarmde tak van de beroemde Santbergs. De rijke tak zorgde altijd voor een bijeenkomst in Limburg, waar al het gebroed welkom was van hun regulieren en minder reguliere off-spring.

Eén van de dingen die hij mij vroeg, omdat ik ongeveer net zo veel ouder was ten opzichte van hem als M. t.o.v. mij was: Of ik nog wel es een erectie had die blauwe plekken op mijn buik veroorzaakte.

Dat was zijn beste tijd. Maar toen werd hij doof. En verdween uit beeld in het team. Later hoorde ik dat die doofheid een Oost-Indische oorsprong had. Wat moet je van zo iemand denken?

Hij zag er uit als Mink Deville (of de zanger daarvan als dit de naam van die groep is). Een zanger die me aansprak (aanspreekt) omdat ie ergens in een tekst zegt over een vrouw: Vrij vertaald: Ik wist dat ik er vandoor had moeten gaan, maar ze zei:
'Come al little bit closer, You're my kind of man, so tall and so strong ..
I'm all alone, and the night is so long.'

....
Misschien was Socrates wel een pedofiel - net niet genoeg om geaccepteerd te worden in Athene, waar homo's prima konden overleven.
Op zijn minst een manier om hem zonder dat uit te spreken geaccepteerd tot de gifbeker te veroordelen.

Politiek zeg maar. In engeland rot dat nog steeds voort.

....
Wat ik ook wel wil weten hoe dat zit met de gedachtes van M.:
Zijn ze afgescheiden op een hooglader, klaar voor analyse, of zijn ze al weggespoeld, voordat er een antwoord op komt?

Ik denk het eerste, ondanks de presentatie waarvan je zou kunnen denken dat ze uitgescheiden zijn om zo snel mogelijk ook weer te verdwijnen.

Blijkbaar is dit een drang waarop niet alleen maar het stempel past van:
Als je moet, moet je.

(Jammer hoor dat mensen die nadenken, het niet voor elkaar krijgen om tenminste dát met elkaar te delen)
........

(Of is er nog iets gaande hiero?)

Jammer hoor dat mensen die nadenken, het niet voor elkaar krijgen om tenminste dát met elkaar te delen

Wat?
Herken je je eigen schijt niet (meer)?