Spinoza

[yopi]

Ik zit weer voor het eerst filosofie boekjes te lezen.
Nu is dat - over Spinoza - een inleiding in zijn filosofie van Roger Scruton.
Iemand die ik erg waardeer.

Ik lees het omdat ik het niet kan hebben dat Spinoza voor mij zo ontoegankelijk lijkt. Probeer je maar es te verplaatsen in een filosoof die in het latijn begin 17e eeuw het één en ander op papier zette.

Ik ben wel es begonnen aan zijn 'Ethica' en werd daar gestoord van.
Iets wiskundigs in de zin van stellingen die door deductie zou kunnen leiden tot de waarheid. Ook als het om emoties en heel menselijke dingen zou gaan.

Een afgeleid inzicht hiervan is dat het schier onmogelijk is om je te verplaatsen in de denkwereld van eeuwen terug. Terwijl de opvatting van veel mensen tegenwoordig is dat 'mensen in alle tijden ongeveer hetzelfe dachten. Alleen dommer. Wie snapt nou scholastiek. Of intellectuele godsbewijzen?

De 'Ouden', oftewel de grieken vind ik toegankelijker. Zeker zo iemand als Socrates.

Gedisciplineerd denken vind ik een belangrijke verworvenheid van de oorspronkelijke filosofie. Een consistente gedachtegang überhaupt afmaken. Ik denk dat relativisme en onbegrijpelijkheid van de natuurkunde het mensen inmiddels onmogelijk maakt om nog te geloven dat ze in staat zijn om echt iets te doorgronden.
Ze geven het al op voor dat ze er aan begonnen zijn. Met op de achtergrond al die denkers die daar debet aan zijn.

De belangrijkste mensen die dit ondergraven hebben zijn mensen die wel pogingen gedaan hebben om dit vol te houden.
Blijkbaar en schijnbaar zweven dat soort ideeën nog steeds in de geestelijke atmosfeer rond. Mensen die nu op de wereld komen hebben volgens mij geen idee dat zo'n ideeën-geschiedenis hun denken beïnvloedt. Op een afstandje past dat in de Memen-theorie van Dawkins.

Wat een plezier heeft die man beleeft aan de verspreiding van dat idee.
Met arrogante trots kan hij zichzelf dood verklaren en de rest van de mensen er bij. Het is eigenlijk een overbieding van de genen-theorie en de hersenwetenschappen (die al van voor Freud dateren).

Een schitterende zelfmoord die het post-modernistische verhaal van 'thirty minutes of fame' (nogmaals) overbiedt.

De overlevenden biedt ik het patatje dameskapsalon aan.
... En ze leefden nog lang en gelukkig. Tenminste als we wat te besteden hebben.

Om nog even kort op Spinoza terug te komen. Het enigste wat belangrijk is om trouw te blijven aan je leven als redelijk wezen. Dat moet toch wel vol te houden zijn.

Het kost namelijk niks. Het is gratis. Iedereen weet dat alleen de Zon opkomt voor niks.
De imlicaties van die uitspraak zijn de moeite waar om te overdenken.

Misschien is dat wel 'lachen'