Filosofieforum.nl

in welke mate beïnvloed je lichaam en de omgang ermee je geest?
kan bv wat je eet dit beïnvloeden?(bv ongezond versus gezond,alcohol,koffie,....?)
en wat met beweging? kan bv al dan niet een goeie conditie je geest beïnvloeden? kan controle van spieren in verband gebracht worden met al dan niet een betere controle van je gedachten?

naast hoe jullie er tegenover staan,leef je daar dan ook naar?

Het lichaam is een gift en vanuit die gedachte zou je er goed voor moeten zorgen.

Ik doe dat helemaal niet. Is iets gevoelsmatigs. Ik heb het idee dat mijn lichaam een pestkop is.

waarom dan wel?(als je dit wil zeggen)

ik moet van mijn lichaam op tijd eten, op tijd naar de wc, doe ik dat niet krijg ik last, en zo ook met seksuele behoeften die nog veel lastiger te bevredigen zijn of waar ik allerlei rotgevoelens en frustraties van heb. Ik heb heel wat pestkoppen meegemaakt vroeger maar geen ervan is zo blijvend lastig als het lichaam. Vriendschap heb ik er nooit mee kunnen sluiten.

is zoiets niet ongelooflijk uitputtend?je wordt er uiteindelijk 24/7 mee geconfronteerd?

neus schreef:Het lichaam is een gift en vanuit die gedachte zou je er goed voor moeten zorgen.

Ik doe dat helemaal niet. Is iets gevoelsmatigs. Ik heb het idee dat mijn lichaam een pestkop is.

Branie als je bent, weiger je over de "gift" verantwoordelijkheid te dragen.
Dat is niet gevoelsmatig, maar iets geloofsmatigs.

Lig je soms met je geloof overhoop?
Geloof je dat je gift geen gift is? Da's aardig paradoxaal. Erger nog: het is cirkeldenken.

(Ik geloof niet dat mijn lichaam een gift is, het pest me, door mijn geest in stand te houden. Als mijn lichaam een gift geweest zou zijn, zou het mijn geest niet instandhouden. Maar mijn geest blijft in stand gehouden door de gift van mijn lichaam. Ik geloof niet dat mijn lichaam een gift is ... ad infinitum, ad nauseam.)

Zie het eens zo dan: De computer is een zegen, de programmering echter des duivels. (Wat wel blijkt uit het feit dat er "computer-fouten" bestaan: programmeer-fouten? Bugs!?) Als je een computer goed wilt kunnen programmeren, moet je hem eerst kennen; weten wat elke opdracht, elke mnemomic, elk ... mem ... is, en wat het doet met de computer. Pas dan kun je een foutenvrij programma schrijven. (Wat gelijk inhoudt dat je je eigen compiler moet schrijven, die van anderen zitten vol bugs)
In de tussentijd, programmeren we allemaal onze computer (al dan niet met andermans compilers), leveren aan onbekenden een alfa-versie af en bèta-testen we bekenden. Als consument, zijn we allemaal bètatesters.

Ik ben nog steeds bezig mijn "computer", mijn "ik", te leren kennen, maar ik krijg onderhand de indruk dat ik hem pas écht ken tijdens mijn sterven. Op precies dat moment van mijn overgang van leven naar dood.

Als computer en programmeur één worden, elkaar volkomen begrijpen.
Als lichaam en geest samensmelten.

Om vervolgens weer uiteengereten te worden tot programmeur van een nieuwe, onbekende, computer.

Ach, dit is ook zo maar een theorietje.

Tsja, is de computer dan wel een zegen?
Dat hij zich zo laat onderzoeken?

tengeltje11 schreef:in welke mate beïnvloed je lichaam en de omgang ermee je geest?
kan bv wat je eet dit beïnvloeden?(bv ongezond versus gezond,alcohol,koffie,....?)
en wat met beweging? kan bv al dan niet een goeie conditie je geest beïnvloeden? kan controle van spieren in verband gebracht worden met al dan niet een betere controle van je gedachten?

naast hoe jullie er tegenover staan,leef je daar dan ook naar?

(Hallo, tengeltje11)

Afgezien van voedsel?

Voedsel is er genoeg, althans, voor "ons" in de "westerse wereld".
Als je niet meer voor jezelf kunt zorgen, zal vaak een ander dat doen.
(Ik doel hiermee op daklozenopvang, voedselbanken en bijstand, en evenzogoed op huurtoeslag, zorgslag, en andere toeslagen, die de "minder bedeelden" toevallen. Je moet het wel heel bont hebben gemaakt, je asociaal gedragen, wil je voor geen enkele toeslag meer in aanmerking komen. Dat gebeurt al bij een belastbaar jaarinkomen van iets van 37000 euro, aso!)

Een spreekwoord zegt: Je bent wat je eet.

Een ander spreekwoord is dan weer: Mens sana in corpore sano.

(Waarvan het begin is weggehaald: Orandum est ut sit
Hetgeen schijnt te betekenen dat je ervoor moet bidden.)

Een gezonde geest in een gezond lichaam. Wel weer typisch dat dit romeins is, terwijl de tendens bij de oude grieken wel leek lichaam van geest te willen scheiden)

Wat gaat je geest met je lichaam doen als je geen voedsel meer hebt?
In een hoekje zitten en afwachten tot de honger stopt?

Of pak je dan wat je eten kunt, en ben je zo wat je eet?

Gelukkig mag ik kiezen uit de overdaad aan voedel die mij ter beschikking staat:
Soms gezond, soms ongezond, al naar gelang ik wil en bekijk wat het met me doet. Voel ik me goed, kan er weer eens wat ongezonds van af (want toch lekker) voel ik me minder wordt het dieet weer gezond (en dat is vaak bitter).

Meer branie minder brainie, inderdaad.
Een soort hermeneutische cirkel.
Ach vast stofjes in de hersenen die bepalen wie je bent...

@neus,waarom weiger je om te luisteren nr je lichaam?
Want het lijkt me een stuk moeilijker om altijd het gevecht aan te gaan dan om er gewoon naar te luisteren en te doen wat je lichaam aangeeft dat het nodig/niet nodig heeft?

Mijn eigen ervaring is dat de chaos in mijn hoofd nog zoveel groter is,de emotie nog zoveel feller,....als ik overhoop lig met mijn lijf.
Is niet altijd simpel,want bv nu ben ik bijna 6 maand zwanger.
Dit alleen al zorgt voor beperkingen waar ik dan moeite mee heb,terwijl ik er echt niets aan kan doen,als mijn lijf nu niet meer meewil,moet ik me daar bij neerleggen,willen of niet,en dat valt me dan zwaar.

Dan heb ik moeite om te begrijpen hoe mensen hun lichaam kunnen negeren,terwijl het wel in hun mogelijkheden ligt om te doen wat het vraagt.

Daarom zou ik het graag willen begrijpen,vooral dan van iemand die dan op ander vlak totaal niet negerend en oppervlakkig is(want je hebt bv ook mensen die op alle vlak gewoon oppervlakkig zijn,dan kan ik het nog ergens begrijpen)

@memeticae,men zegt zoveel,maar dit staat los van hoe je het zelf ervaart.

Ik bedoelde het ook specifieker dan wel of geen keuze in voedsel hebben.

Wij hebben de luxe om toch grotendeels te kunnen kiezen wat we eten,of wel al dan niet bewust gaan bewegen en bezig zijn met ons lichaam,en mij vraag ging meer daarover.
Ga je bv gezonder eten als je je emotioneel wat minde voelt?of voel je je door een overmaat aan suiker juist slechter?
Voel je je beter als je een goeie conditie hebt?
....?
En ga je je leven invullen door bewust om te gaan met zo'n dingen?

Als ik luister naar mijn lichaam dat eet en drink ik overvloedig, bijna zonder remmingen en zal ik ook verkrachten wanneer de seksuele lust zich aandient. Dat ik dat niet doe, is alleen maar omdat mijn geest zegt dat ik dat niet moet doen. De geest is natuurlijk een onderdeel van het lichaam en delft vaak het onderspit, maar ik probeer de verhoudingen om te draaien en de geest altijd als winnaar uit de bus te laten komen. Dat kan natuurlijk alleen maar als je voldoende naar jouw lichaam luistert, maar wat voldoende is, dat wil ik zelf bepalen. Het lichaam blijft een pestkop door die wil te blijven dwarsbomen. Als je gedisciplineerd bent en matig in doen en laten blijft het lichaam mokken en wensen. Ik hanteer meer een verwarringstactiek. Mijn lichaam is constant in verwarring, dan krijgt het weer overvloedig, en dan weer streng veel minder. Doordat mijn lichaam in verwarring is, is mijn geest vrij. Het heeft dan iets meer vrijheid, natuurlijk ook om het slechter te doen...

waar zouden die verschillen vandaan komen?dat bij persoon a de verstandhouding lichaam-geest blijkbaar toch zo enorm verschillend zijn dan bij persoon b?
volgens mij is het nooit volledig gescheiden en stuurt je geest veel meer je lichaam dan je zelf kan bevatten...denk ik....

als ik mezelf slecht voel(echt door en door slecht),dan verdwijnt mijn honger.
als ik me gewoon mottig voel,dan grijp ik naar suiker.
in dat laatste geval voel ik me daarna dan ff wat beter,maar daarna lijkt mijn lichaam te schreeuwen naar water en bv fruit(en totaal geen suiker meer)

maar is dat dan mijn lichaam?of zit mijn geest daar voor iets tussen?

hoe kom jij aan de samengang van verwarring van het lichaam versus vrije geest?
ik ervaar het omgekeerde.
als ik mijn lichaam,naar mijn gevoel,in balans heb,dan is mijn geest een stuk rustiger en kan ik veel vrijer nadenken,meer ruimte toe ook,terwijl een verwarring in mijn lijf een hoofd vol verwarring zou zijn,met net minder ruimte tot vrije geest en denken.

en bv dat eten.
ben je zeker dat je lichaam geen remming heeft op eten?(want bv een maag raak toch vol,daar zit remming op),of vang jij die signalen van 'bijna vol' niet op en heb je daarom het gevoel dat je ongeremd kan eten?

Als het lichaam niet in verwarring is dicteert het voortdurend, nu dit, nu dat, je moet daar aan gehoorzamen, dat noem ik geen vrijheid. Als je lichaam in verwarring is weet het niet goed meer wat te dicteren, dan ligt de verantwoordelijkheid helemaal bij de geest. In dat geval heb je dus vrijheid. Waarbij het natuurlijk zo is dat je als je teveel misbruik maakt van de vrijheid dat dit gevolgen heeft, maar als je te weinig gebruik maakt van de vrijheid kom je weer in een meester-slaaf relatie met jouw lichaam.

De theorie is misschien dat er een win-win situatie is, als je het lichaam redelijk voorziet, werkt het ook voor je. In het rijke westen is daar nog wel in te voorzien, al heeft rijkdom ook de nare kant producten op de markt te brengen die helemaal niet zo goed zijn voor je, maar waar je wel goed je lichaam mee in verwarring kan brengen.

maar wat dicteert jouw lichaam je dan de hele dag?

als ik kijk naar mezelf,dan roept mijn lichaam als het honger of dorst heeft en als het moe is,maar daar stopt het.
eens het honger gevoel gestild is,zwijgt ook mijn lichaam.
(uitzonderingen daar gelaten natuurlijk,je lichaam kan bv wel signalen geven in de aard van hoofdpijn bij bv stress,of andere dingen die niet goed zitten,maar das (hopelijk) geen dagdagelijks kwestie)
de rest komt vanuit mijn geest(omdat ik bv zelf ervaar dat mijn geest stabieler is als ik bv wat sport),daar vraagt mijn lichaam niet expleciet achter.(je lijf kan dan wel weer 'stop' roepen als je daar te ver in gaat,maar das dan ook weer gestuurd door je geest omdat je met je geest koos om te gaan bewegen of inspanningen te leveren)

wat je je lichaam geeft(als je de luxe hebt om te kiezen),daar kies je zelf voor,los van wat de maatschappij al dan niet aanbiedt.

Het is voor jou al weer enige tijd geleden, maar ongesteldheid en hormonale aanvallen daarbij kunnen voor vrouwen erg dominant zijn. Ook mannen hebben voortdurend last van hormonen die heel hun zijn gijzelen. Dan denken ze maar aan 1 ding. Ik leg mijn aandacht liever daar waar ik me prettig voel, in bespiegelingen en mijmeringen, misschien word dat wel makkelijker met de jaren...

ja,man/vrouw ligt voor een stuk anders,maar hormoonopflakkeringen tijdens welke periode dan ook,maken mij vooral nog gevoeliger,is ook weer geestelijk en niet lichamelijk.
maar voor mannen ligt dat natuurlijk wel anders.
(enig idee wat zwangerschapshormonen niet allemaal teweeg brengen?ik denk dat een normale cyclus niets is daar tegenover )

dus totaal geen ervaring met mannelijke hormonen,maar lijkt me verdorie lastig als je het gevoel hebt dat je lijf je gedachten beheerst door hormonen die op hol slaan.
ik snap volledig datje dan wil dat je verstand het overneemt,maar daarmee verdwijnt idd de drang die je lijf uitstuurt niet...