Filosofieforum.nl

Dit is "Schrijf je gedachten op".
Je mag het met me eens zijn of niet.
Je mag mijn ideeën verloochenen en niet.

Doe er wat mee, of niet.

::


Er zijn diverse mensen die mensen ontleed hebben.

DaVinci was er een, maar ook (en nu loop ik het gevaar onder godwins law te vallen) himmler en de vreselijke dingen die zijn gebeurd in eenheid 731.

Vivisectie was slechts een van de gruwelen.

Gegeven dat er 5 zintuigen zijn: zien, horen, ruiken, voelen en proeven.
Gegeven dat volgens de ontledenaars al die zintuigen samenkomen bij je 6e zintuig, je hersens, en dat dat gebeurt in een gebied dat door daVinci zo mooi de sensus communis genoemd is.

Kun je concluderen dat er slechts een zintuig is: je hersens.
Immers alle zintuigen komen daar samen.

En, voortbordurend, is iets pas werkelijk waar, als het met alle zintuigen is waargenomen.

Gezien en gehoord op TV? Mis je drie zintuigen.
Gelezen in de krant? Mis je er ook drie.

Pas in een gesprek met een mens, die je met alle 5 a 6 hebt waargenomen, vind je werkelijkheid.

(sommige mensen schijnen dat met dieren te hebben, maar ik ben altijd behoudend bij de bewering dat "hij met me praat", antropomorfisatie lijkt mij dat)

Iets is dus pas waar, als je het met al je zintuigen hebt waargenomen.

Daarom is een buitenzintuiglijke waarneming onzin, immers je zintuigen liggen buiten je lijf. Ergo, je bent dood.

Net zoals buitenbewustzijn, bewustzijn zit in je hoofd, je 6e zintuig. Ligt dat erbuiten, buiten je schedel, ben je dood.

Er is echter wel een goede voorstelling te maken van een buitenzintuigelijke/buitenbewustzijnde ervaring.

Zelfs zonder drugs.

Het is een gedachtenexperiment.

Wat ziet een mens zonder ogen.
Wat hoort een mens zonder gehoor.
Wat is gevoel voor een mens zonder gevoel.
Wat ruikt de mens zonder reuk.
Wat proeft de mens zonder smaak.

En, om het interessanter te maken: wat merken mensen die meer dan een van deze zintuigen missen. Zijn dat nog mensen? Valt er te communiceren met hun 6e zintuig?


Een mens is een mens, en zo kun je communiceren met mensen die kleuren voelen, geluiden proeven of gevoelens zien.

Als je bewustzijn buiten je lichaam is, ben je dood.
Het een heeft het ander nodig en het ander het een.

Dus, onbewust kunnen sommige mensen bewust niet uit hun lichaam treden, hoe zeer ze dat ook beweren.

buitenzintuigelijk is nog steeds zintuigelijk maar buiten het eigen lichaam. je kunt ook zeggen dat de grens van het eigen lichaam vaag is en dat soms jouw lichaam uitgebreid is, dat is dan toch een aparte categorie.

Memeticae:

Er is echter wel een goede voorstelling te maken van een buitenzintuigelijke/buitenbewustzijnde ervaring.

Zelfs zonder drugs.

Het is een gedachtenexperiment.

Wat ziet een mens zonder ogen.
Wat hoort een mens zonder gehoor.
Wat is gevoel voor een mens zonder gevoel.
Wat ruikt de mens zonder reuk.
Wat proeft de mens zonder smaak.

Ik was dit topic helemaal vergeten todat Neus reageerde.
Ben wel benieuwd naar de uitkomsten van dit experiment voor jou, Memeticae. Maar je wilde natuurlijk onze reacties.

Mijn eerste reactie is wat dit zou betekenen voor je ruimte besef.
Wat in ieder geval overblijft bij uitschakeling van al die zintuigen is je bewegingszin, evenwichtszin. Je lichaamsbewustzijn in het algemeen ook, met zijn innerlijke pijntjes, waarneming van darmen en zo.
Dus altijd nog richting, verderweg en dichtbij. Draaiing, zwaartekracht en evenwicht. Spierspanning.

Mochten die ook allemaal uitgeschakeld zijn hoef je nog niet dood te zijn, maar slaap je misschien diep.
Is je herinnering er nog een beetje of in ieder geval je fantasie dan kun je dromen.

Ja, ik wist ook niet waar ik heen wilde.

In de jaren '70 waren de sensory deprivement kamers helemaal "in".

Geluiddicht, donker en gevuld met een zoutoplossing waarin je dreef, zodat je in ieder geval van 3 zintuigen beroofd was.

Er zijn verhalen van mensen die daar psychotisch uitkwamen of genezen.

Er is ook zoiets als sensory overload ... een experiment waar iemand een bril opgezet kreeg met omkeerprisma's.

na een tijdje stond de wereld weer rechtop. En toen de bril werd afgezet stond de wereld voor een tijdje op zijn kop.

Maar dat is het verkeerde voorbeeld.

Iemand keek naar een videobeeld van een camera en het beeld dat hij te zien kreeg was telkens waar hij naar keek.

Iedere keer als hij zijn ogen bewoog, kreeg hij hetzelfde plaatje te zien.

Zijn ogen werden gevolgd en telkens werd hetzelfde beeld getoond.

De proefpersoon werd blind.
Dit is een test die jezelf kunt uitvoeren.

Kijk heel geconcentreerd naar iets, en laat je niet afleiden.
op een gegeven moment zie je niets meer. Maar onwillekeurig beweeg je je ogen toch.

Luister naar een toon van 1kHz, na een tijd hoor je hem niet meer.


Eet pepertjes ....

Op een gegeven moment ben je de winnaar ... van de Scovilleschaal

Zo heb ik eens naar een klok zitten staren.
De secondewijzer ging met digitale precisie.
(ik houd niet van digitale klokken, ze zijn zo .... deterministisch, maar analoge klokken bestaan haast niet meer, terwijl die toch ten allen tijde de juiste tijd aangeven)

Op een gegeven moment bewoog de secondewijzer niet meer.
En ik raakte in shock.
de Batterij was vernieuwd.







Dat was het niet .... de buitenwereld veranderde niet, wolken stonden stil.
en toen zag ik twee bollen de een in de ander.
Van de ene bol liepen op elektrische draden gelijkende verbindingen naar de andere ....

Mijn ratio zei, je ziet nu alle oorzaken en gevolgen, tegelijkertijd.
Ultieme verlichting, is wist alles kon alles en zat tegelijkertijd vastgekluisterd aan mijn stoel.

Toen begon de binnenste bol te bewegen en waren alle oorzaak-gevolg lijnen verdwenen.

Ik keek naar de klok, die stond niet meer stil.

Het bolbewegen deed de klok weer lopen.

Maar voor mijn part zit ik nog steeds naar een stilstaande klok te kijken, als je vraag hoe laat? Het is 14 minuten voor 3 's midags.

Wat een ervaring zeg ..

(Overigens geeft een stilstaande klok het meest nauwkeurig de tijd weer. Beter als een atoomklok. Namelijk 2x per dag absoluut precies.
Jammer dat we niet precies weten wanneer die twee momenten zijn)

Die deprivement kamers zijn inderdaad interessant. Dat de fantasie een volstrekt eigen leven gaat leiden. Wat niet zo erg zou zijn als je gewoon zou slapen. Maar het wakkerzijn daarbij zal je oriëntatie volslagen ontregelen.
Hier valt dus de evenwichtszin, de zwaartekracht ook weg.
Weinig prikkels en onthouden van slaap is ook een erkende martelmethode ..
Maar is misschien ook een methode om ESP te onderzoeken.
Loskoppeling van eigen gedachtetreintjes en geheugen zouden inzicht kunnen geven of de fantasie toch nog een sturing krijgen van iets wat normaal overheerst wordt door zintuigen en gewoontegedachten of herinneringen.

Wat die omkeerbril betreft. Daar heb ik over gelezen.
Ik weet nog dat bij een kikker een keer de zenuwen van zijn ogen naar zijn hersenen verwisselt werden. Zijn tong schoot daarna altijd naar de verkeerde kant als hij een insect wilde pakken. Blijkbaar kunnen onze hersenen ook links rechts oriëntatie corrigeren.

Dat geconcentreerd kijken waardoor iets verdwijnt heeft ook te maken met het gat in ons netvlies. De gele heldere vlek zit daar vlak onder (geloof ik). Ik kan me van sterrenkijken herinneren dat iemand mij geleerd heeft om net boven een ster te kijken om hem in je gezichtsveld te houden,en dan bijvoorbeeld de kleur waar te nemen met je gele vlek.

Ik ken twee ervaringen bij grote concentratie in het hier en nu.
De eerste is langdurige deja vu's.
De tweede dat mijn imaginaire waarnemerspositie zich van een arbitrair punt ergens achter mijn ogen verplaatste naar mijn buikholte. Waardoor ik een soort periscoop-view ervoer.

Ook maar wat losse flodders alles bij elkaar zie ik nu.

(vervolg)

neus schreef:buitenzintuigelijk is nog steeds zintuigelijk maar buiten het eigen lichaam. je kunt ook zeggen dat de grens van het eigen lichaam vaag is en dat soms jouw lichaam uitgebreid is, dat is dan toch een aparte categorie.

Dat doet me er aan denken dat naar mijn idee het aandachtsveld altijd groter is dan wat zintuiglijk in beeld is. Niet alleen rondom dat beeld, maar ook achter je. Een ruimte die bijvoorbeeld mogelijk maakt dat je over gaat in een modus van herinnering of reflectie.

yopi schreef:Dat doet me er aan denken dat naar mijn idee het aandachtsveld altijd groter is dan wat zintuiglijk in beeld is. Niet alleen rondom dat beeld, maar ook achter je. Een ruimte die bijvoorbeeld mogelijk maakt dat je over gaat in een modus van herinnering of reflectie.

Zoals een moeder ogen in haar achterhoofd kan hebben. En stoute kindertjes zich maar afvragen hoe ze toch wist dat je koekjes stond te pikken ...

De reden om net naast een ster te kijken overigens is omdat je staafjes lichtgevoeliger zijn dan je kegeltjes, de meeste kegeltjes zitten in de gele vlek, die weer in je "focuspunt" ligt. Soms wordt ook de term perifeer kijken gebruikt. De staafjes zien echter geen kleur, de kegeltjes weer wel.

Weer wat geleerd