Filosofieforum.nl

Wat is dat nu precies, gelukkig zijn? Ik weet dat er in ieder geval twee soorten geluk te onderscheiden zijn:

1) geluk in het kunnen doen
2) geluk in het kunnen laten

Beide vereisen een vrijheid of speelruimte die de natuur moet toelaten. Een speelruimte van de natuur krijg je op twee manieren:

1) doordat de gevolgen van het vrije handelen op zich laten wachten
2) doordat de gevolgen van het vrije handelen onschuldig zijn

Ik denk dat voor mensen vooral het eerste geldt, en ook het grootste gedeelte van de mensen hun geluksbeleving in het kunnen doen hebben.

Dan zal gelukkig zijn dus altijd slechts mogelijk zijn in reservetijd.

Je onderscheidt gelukkig zijn in geluk in het kunnen doen en geluk in het kunnen laten.
Ik zie gelukkig zijn als tevredenheid zijn met wat je kunt doen. Ik kan niet vliegen, maar hoef mij hierdoor ongelukkiger te voelen. Ik ben geen minister-president, en zou mij hierdoor ongelukkiger kunnen voelen.

Ik denk niet dat de natuur speelruimte toelaat om gelukkig te zijn. De een is ongelukkig onder dezelfde omstandigheden waar een ander gelukkig is. Want gelukkig zijn is een gevoel en mensen voelen niet hetzelfde.

Mensen voelen zeker niet hetzelfde, al zijn er voor gevoel wel een soort basis uitgangspunten van waar uit de mensen werken. Vanuit blijdschap of juist verdriet, dat soort uitgangspunten.

Met speelruimte heb ik het minder over geluk dan over vrijheid. Vrijheid heb je nodig om te kunnen doen of te kunnen laten. Om te kunnen doen heb je meer vrijheid nodig misschien.

Het is heel persoonlijk waar je jezelf het beste bij voelt, en soms wen je ook aan dingen, die dan zelfs van waarde voor je worden.

Ook vrijheid is een gevoel.

Ik kan mij onvrij en ongelukkig voelen. Een ander voelt zich in vergelijkbare omstandigheden wellicht wel vrij en gelukkig.

Ik ben het eens dat er basisuitgangspunten voor gevoel zijn.

okke schreef:Ook vrijheid is een gevoel.

Ja, een kwestie van perceptie. Ik denk dat voor sommigen het gevoel van vrijheid verbonden is met wat ze aan mogelijkheden zien om te doen of te laten. Die mogelijkheden hoeven er dan nog niet echt te zijn, maar als je vervolgens echt iets wilt gaan doen natuurlijk wel.

Ook voor mij is gelukkig zijn 300% gevoel,en daarom hoeft je leven nog niet perfect te zijn,verre van,het is vooral hoe je in het leven staat.

Als je alleen maar denkt aan wat je nog zou moeten kunnen doen en vooral nooit tevreden kunt zijn met wat er is,ervaar je volgens mij ook nooit het gelukkig zijn.

Je hebt ook gradaties van geluk.
Laat iemand de loterij winnen en meestal hoor je dan van 'wat ben ik gelukkig',maar zoiets materialistisch kan onmogelijk een blijvend,diep,gelukkig gevoel geven.

Komt het ook niet opnieuw neer op zelfkennis?als je jezelf kent en aanvaard,kan je gewoon gelukkig zijn,ook al loopt je leven niet zoals het hoort,je hebt jezelf en kan doorgaan....

Ik ben nu weer aan het nadenken over het begrip "innerlijk vuur". Ik denk dat voor veel mensen het ontsteken en onderhouden van innerlijk vuur hen geluk verschaft.

Ja dat is wel een punt, philotuut. Ik ben dan nu ook met een bundel bezig "Blijdschap tegen beter weten in". Zo kun je geluk zien, tegen beter weten in.

philotuut schreef:He neus......

Geluk brrrrr ik krijg er de rilingen van. Geluk is niets. geluk bestaat niet. geluk heeft geen vorm, vastigeid, oid. Geluk is een abstact begrip. Gelukig vind je niet wordt je niet. Er is mi de mogelijkheid je op enig momnet gelukkig te voelen en te denken dit gevoel deze staat dat is voor mij geluk.

Geluk is mi een overschat begrip waar je vooral niet naar moet streven want als je er dan bent wat dan dan kan je het alleen maar weer verliezen.

Eindelijk.. wat een geluk om te beseffen dat er niet zo iets bestaat als geluk..

wat is geluk anders dan een idealisering van hetgeen dat is?

Er is niets mis met geluk zoeken, want dat is ons geboorterecht. Het wordt echter een probleem als geluk aan jouw verwachtingen moet voldoen.. het verlangen naar geluk moet geen doel op zich zijn.. de weg er naar toe en het besef dat het geluk er altijd is en niet iets dat gezocht en gevonden moet worden..

Als we gelukkig zijn, willen we niets veranderen aan de wereld. Als we ongelukkig zijn, vragen we ons zelf pas af waarom we ongelukkig zijn. Des te meer reden om jezelf te onderzoeken op het moment dat je gelukkig bent. Wat maakt geluk?

philotuut schreef:Hallo IR

Weinig aan toe te voegen. Mi stel jij minofmeer hetzelfde!

Als we gelukkig zijn, willen we niets veranderen aan de wereld. Als we ongelukkig zijn, vragen we ons zelf pas af waarom we ongelukkig zijn. Des te meer reden om jezelf te onderzoeken op het moment dat je gelukkig bent. Wat maakt geluk?

is dat zo. Ik ben 'gelukkig' maar heb nog wel wat wensen voor de wereld.

Maar ff wat anders waar hou jij je mee bezig de laatste tijd?

mvrgr

Ja had eigenlijk ook niet zo veel toe te voegen aan jouw bericht even mijn nuancering laten zien den kik..

Tja.. heb zelf niet zo'n vaste definitie van geluk.. en vanuit de boeddhistische hoek worden er vraagtekens gezet bij verlangens.. dus ben er voor mezelf nog niet over uit..

op je andere vraag zal ik even via een pm reageren.. houden we het hier on topic

In mijn optiek is gelukkig zijn: het besef van een situatie waarin het gevoel van plezier, vreugde of genot sterk aanwezig is. Geluk is de positieve waardering van de uitkomst van een kans, dit hoeft niet per se samenhangend te zijn met gelukkig zijn.

Ja, maar nu geef je een soort woordenboekdefinitie, dan is toch direct de vervolgvraag waar dat gevoel vandaan komt?

Dat is hetzelfde als vragen waarom voel jij wat jij voelt, dus biologisch gezien door dat er stoffen in de hersenen vrij komen die dat gevoel veroorzaken.

Ik had filosofisch denken verwacht, geen biologisch, maar goed ieder wat wils...

Waar komt filosofisch gezien, gevoel vandaan? Ik weet niet of ik daar een tevredenstellend antwoord op kan geven. Hooguit kan ik daarover zeggen dat het metafysische begrip van gevoelens zoals gelukkig zijn doorslaggevend is, maar vreemd genoeg zijn gevoelens zo subjectief dat dit niet alles verklaart waar gevoelens nou precies vandaan komen. Gevoelens zijn instinctmatig aanwezig en ook gebasseerd op persoonlijke ervaringen. Ze kunnen zich ontwikkelen in verschillende richtingen en doorbroken worden, waardoor er nieuwe gevoelens ontstaan. Meer weet ik er op dit moment niet over te zeggen.

gevoel lijkt me in ieder geval verbonden met wel of niet vrijheid ervaren in wat je doet of kunt laten...

We worden geboren waarbij het gevoel van verlies van gebondenheid enorm moet zijn, later gaan we misschien het "los" zijn weer waarderen...

zoiets?

Filosofie is niets meer dan verhalen maken die enige overtuigingskracht hebben, ze hoeven daarbij niet wetenschappelijk gegrond te zijn, dat is alleen voor mensen die niet meer van gewone verhalen kunnen genieten...

Is het ervaren van vrijheid opzich zelf niet al een gevoel? Dus in dat opzicht lijkt het alsof je zegt dat gevoel verbonden is met een gevoel dat zeg dus niets over waar gevoel vandaan komt. Maar ik denk dat ik wel begrijp wat je wilt zeggen: in ons leven lopen we vanaf de geboorte aan tegen ervaringen/ gevoelens die te maken hebben met vrijheid en gebondenheid en dat is de basis voor onze gevoelens waar andere gevoelens uit ontstaan. Zoiets?

Ja ik denk dat je wel hebt begrepen wat ik wilde zeggen, dat de basis van gevoelens zit in vrijheidsbeleving. Dat is natuurlijk iets dat je bij jezelf zult moeten nagaan om te kijken of er enige waarheid voor jou in zit...

Ik bedoel als je denkt aan verdriet, dan weet je het soms wel en soms niet.

Ik denk dat ik daar op zich wel mee kan leven, maar om alle gevoelens terug te reduceren tot het ervaren van vrijheid zo ver denk ik eigenlijk nooit bij gevoelens. Bovendien ben ik meer van het nemen zoals het is. Soms is het nog wel nuttig om te kijken waardoor het komt, maar goed ik zou echt een omslag in mijn denken moeten maken wil ik het reduceren tot het ervaren van vrijheid of juist gebondenheid.

Ik weet ook niet echt wat de zin daarvan zou zijn, of dat ik daardoor mijn gevoelens beter zou begrijpen, bovendien als ik mijn gevoelens zou willen analyseren zou ik misschien daar ook op uitkomen. Maar goed dat doe ik bijna nooit.

over het algemeen zal het waarschijnlijk niet nodig zijn gevoelens te analyseren tot in de abstracte diepten. Persoonlijk komt er bij mij wel het een en ander aan de oppervlakte waar ik de diepere oorzaken wil weten.
Misschien is het wijs om af te zien van kennis die verkeerd toegepast kan worden.

Ik bedoel persoonlijk, niet in het algemeen, om van kennis af te zien, niet na te jagen, die verkeerd verbruikt kan worden.

Het is verder idd trial and error waar men ooit van kan hopen verder mee te komen. Maar minder trial is ook minder error natuurlijk.

neus schreef:Ik bedoel persoonlijk, niet in het algemeen, om van kennis af te zien, niet na te jagen, die verkeerd verbruikt kan worden.

Hoe weet je, persoonlijk of in het algemeen, van kennis of deze verkeerd verbruikt kan worden of niet?

Trial and error, en voor de rest kijken hoe het gaat bij anderen.

Maar het is wel logisch, denk ik, dat als je onderzoek doet aan explosieven dat dit niet alleen voor de mijnbouw gebruikt zal worden.

En kennis over de emotionele verwerking van traumatische gebeurtenissen? Om een minder vanzelfsprekend voorbeeld te noemen...

Er lopen onderzoeken om het geheugen uit te wissen, voor wat betreft traumatische gebeurtenissen, dat zou ik niet echt verwerking willen noemen.

Maar goed met een mes kan je groenten snijden en iemand doodsteken, om dan maar geen onderzoek te doen aan betere messen is wat vaag.

Persoonlijk denk ik dat de kennis om te overleven of de wil te kunnen uitoefenen op een gegeven moment wel voldoende is en niet meer hoeft te worden uitgebreid, anders ga je steeds meer willen of gaat het toch ten koste van anderen.

Ze zeggen dat je nooit gelukkig kunt zijn, wel tevreden!?

Hallo ACH, welkom,

tevreden zijn met ongelukkig zijn, dat is pas een uitdaging.

Dankjewel voor het welkom heten. dat was mijn eerst brichtje.

Het is geen uitdaging dat maken we gewoon mee elke dag als mens zijnde.

Wat ik ermee bedoel is, dat we elke dag opstaan met doelen die we willen halen. En omdat we deze doelen verbinden aan geluk kunnen we niet gelukkig zijn.

Omdat deze niet altijd worden behaald. Dus maar tevreden zijn met wat er bereikt is.

Juppie de werld is tevreden :greins:

neus schreef:Wat is dat nu precies, gelukkig zijn? Ik weet dat er in ieder geval twee soorten geluk te onderscheiden zijn:

1) geluk in het kunnen doen
2) geluk in het kunnen laten

Beide vereisen een vrijheid of speelruimte die de natuur moet toelaten. Een speelruimte van de natuur krijg je op twee manieren:

1) doordat de gevolgen van het vrije handelen op zich laten wachten
2) doordat de gevolgen van het vrije handelen onschuldig zijn

Ik denk dat voor mensen vooral het eerste geldt, en ook het grootste gedeelte van de mensen hun geluksbeleving in het kunnen doen hebben.

Dan zal gelukkig zijn dus altijd slechts mogelijk zijn in reservetijd.

Hm,

volgens mij is gelukkig zijn: niet ongelukkig zijn.

Pas wanneer je weet wat ongeluk is, weet je wat geluk is.

1) je verwacht door je handelen gelukkiger te worden.
2) Je verwacht dat je door -überhaupt- te handelen gelukkig wordt.

Je gaat uit van de premisse in eerste instantie ongelukkig te zijn.
Wat als je niet ongelukkig bent?

1) Je verwacht door handelen ongelukkig te worden
2) Je verwacht door -überhaupt- te handelen niet ongelukkiger te worden.

Die 2e is volgens mij een gelukkiger mens.

ja misschien is de tweede gelukkiger, ondanks dat ze van alles verwachten. Er zijn ook wel mensen die de verwachtingen uitstellen, of proberen volgens vaste rituelen te leven.

ACH schreef:Ze zeggen dat je nooit gelukkig kunt zijn, wel tevreden!?

Bij het volle bewustzijn in ons leven zweven we normaliter dagelijks tussen ongeluk en tevredenheid. Slechts een enkele maal in ons leven bereiken we een piek in een moment van waar geluksgevoel.
Een mens constant gefocust op zoek naar geluk kiest voor een triest leven in een dorre, ellendige woestijn, wanhopig en afmattend op weg naar die fata morgana's in de eeuwige en oneindige verten.
Geluk overvalt/overkomt je, MITS je echt durft te leven!
Ik zie geluk als een intens besef van een ogenblik van uitzonderlijke tevredenheid. Geluk is n.m.m. een spontane, emotionele kick van ongewone blijdschap zónder schuld- en vreesgevoelens.
Verslaafden roepen zulke geluksgevoelens kunstmatig op door hun gebruik van drugs, omdat zij niet echt durfden en konden leven. Alle kunstmatige trucjes welke de mens zich voor allerlei doelen heeft eigen gemaakt gaan ten koste van de natuur en met het gebruik van drugs van ons fysieke gestel. Geen win win is, in tegenstelling met natuurlijk geluk.
Mensen die zeggen zich constant gelukkig te voelen, hebben n.m.m. nooit die ware natúúrlijke gelukskick ervaren.

Geluk overvalt/overkomt je, MITS je echt durft te leven!

Wat is echt durven te leven?
Is dat nomaden leven, een priest, monnik of misschien een goeroe leven of wat anders.

En Zolang we bezig zijn met “ik wil”, kunnen we niet echt gelukkig zijn.

In deze context wil ik graag Maarten Biesheuvel citeren:

"Weest allen vrolijk en blij, hup, hup, hup, ook gij!"

Staat achterop zijn boekje met de schier onmogelijke titel:
"Oude Geschiedenis Van Pa, Die Leefde Als Een Dier Want Hij Schaamde Zich Nergens Voor En Hij Was Erg Practisch"

Het komt op mij over dat "Pa" echt durfde te leven en daarbij gelukkig was.

ACH schreef:

Geluk overvalt/overkomt je, MITS je echt durft te leven!

Wat is echt durven te leven?
Is dat nomaden leven, een priest, monnik of misschien een goeroe leven of wat anders.

En Zolang we bezig zijn met “ik wil”, kunnen we niet echt gelukkig zijn.

U slaat de spijker die ik bedoel op de kop. Niet, "ïk wil" maar, "ik doe"!
Ik denk dan aan; zoveel mogelijk leven zonder zelf opgelegde agendaverplichtingen, ofwel te leven zonder al te veel onnodige angsten en aangeprate dogma's, en vooral te leven zonder schuldgevoelens over je verleden met al je foute beslissingen. Immers van al onze onoverkomelijk foute beslissingen hebben we onmiddellijk toch kunnen leren? Ik wel! Dus zie ik mijn fouten als onderdeel van de leerstof van mijn levensuniversiteit. Juist die groep door u genoemd zit geketend aan hun dwangmatige levensroute, op de primitief levende nomade na.
Ik heb mezelf aangeleerd om onvoorbereid op vakanties/wereldreizen te gaan. Dan kijken wat er allemaal op je afkomt, zonder overal maar blindelings in te hoeven trappen. Mijn morele grenzen heb ik altijd flexibel geëerbiedigd waardoor ik heel sterk ontwikkelde antennes op mijn kop heb gekregen voor opkomend onheil, waar ik niet in verzeild wenste te raken. Voor mij dus geen drugs of welke vorm van crimineel gedrag dan ook.
Kortom, echt te durven leven komt n.m.m. heel dicht in de buurt van absolute vrijheid.
Daarin heb ik veel geluksmomenten beleefd. Toegegeven, geen makkelijke weg om met volle vaart van de geijkte paden te scheuren zonder fataal te crashen. Een gekozen leven zonder risico's betekent voor mij, geen leven Maar zeker aan te leren en later, kijkend in je fotoalbums en naar je videofilms, zeer de moeite waard geweest.
Geluk kwam bij mij altijd uit het onverwachte door kwetsbaar me te blijven opstellen. Daar is n.m.m. durf voor nodig.

Een gekozen leven zonder risico's betekent voor mij, geen leven Maar zeker aan te leren en later, kijkend in je fotoalbums en naar je videofilms, zeer de moeite waard geweest.

Een simpel leven ” boeren leven”, doen wat je moet doen.
Zoiets lijkt me wel passend bij mij.

Dus zou u dan zeggen dat iemands gelukt hang van zijn eigenschappen en karakter?

ACH schreef:

Een gekozen leven zonder risico's betekent voor mij, geen leven Maar zeker aan te leren en later, kijkend in je fotoalbums en naar je videofilms, zeer de moeite waard geweest.

Een simpel leven ” boeren leven”, doen wat je moet doen.
Zoiets lijkt me wel passend bij mij.

Dus zou u dan zeggen dat iemands gelukt hang van zijn eigenschappen en karakter?

Ik denk zeker dat die eigenschappen daarmee te maken hebben.
"simpel leven" als een boer is geweldig ook in mijn ogen.
Maar ik zou dat niet lang volhouden, omdat je toch in een heel kleine cirkel blijft rond maaien, melken, inkuilen, hooien, zaaien en oogsten. Plus tegenwoordig iedere NL boer gevangen zit in ontelbare EU regels die het romantisch boeren naar het museum van "toen was geluk nog heel gewoon" gedwongen verhuisd heeft. Ik zou daar gek allemaal van worden en na een maand de wereld al weer willen rondtrekken, maar wel op mijn eigen eigenschappen- en karakterkompas.

ACH schreef:Een simpel leven ” boeren leven”, doen wat je moet doen.
Zoiets lijkt me wel passend bij mij.

Dus zou u dan zeggen dat iemands gelukt hang van zijn eigenschappen en karakter?

Doe je dat dan niet al? Doen wat je moet doen?

Pas op met het romantiseren van het boerenleven, geschiedenis wil leren dat de boer de meest uitgebuite mens is.
Horigen, leenstelsel, feodaliteit, tienden ... om maar eens een paar "boerenbegrippen" op te sommen.
En dan heb ik het nog niet eens over de "heerlijke rechten" gehad.
Jij moet het kind onderhouden, ongewis van wie het was.


Natuurlijk hangt je geluk af van je eigenschappen en karakter.
Je moet echter wel karakter tonen om je aktie te veranderen als de reaktie je niet zint.

Maar goed, sommige mensen vinden weer geluk in de slachtofferrol.

Ik herhaal mezelf hier even, want ik ben bang dat mijn bericht op de vorige pagina nooit meer gelezen wordt:

In deze context wil ik graag Maarten Biesheuvel citeren:

"Weest allen vrolijk en blij, hup, hup, hup, ook gij!"

Staat achterop zijn boekje met de schier onmogelijke titel:
"Oude Geschiedenis Van Pa, Die Leefde Als Een Dier Want Hij Schaamde Zich Nergens Voor En Hij Was Erg Practisch"

Het komt op mij over dat "Pa" echt durfde te leven en daarbij gelukkig was.

Gelukkig zijn, kun je op (minimaal) twee manieren lezen:
- gelukkig zijn, met de klemtoon op uk -> gelUKkig zijn
- gelukkig zijn, met de klemtoon op ijn -> gelukkig zIJN

Welke is de simpelste manier?