Hoe ver is het collectieve vertrouwen in de oprechtheid van de medemens gezonken als men de identiteit van een persoon via papieren, vingerafdrukken of DNA wil vaststellen bij het overschrijden van een landsgrens, het verkrijgen van een baan, het besturen van een auto of het lenen van een boek? (zie: Nieuwe Paspoortwet). Wat spreekt er overigens uit een identiteitsbewijs?
En dan dieper gravend: Wat Ãs identiteit? Wie ben ik? Ben ik mijn naam? Ben ik de dingen die ik doe? Ben ik de dingen die mij overkomen? Ben ik mijn moleculaire samengesteldheid? Ben ik mijn Ich, mijn Ãœber-ich, mijn Es?
Wat betekenen noodlot en verantwoordelijkheid in de relatie tot de individuele mens?
identiteit
-
Verwijderde gebruiker
Het is zo ver gezonken dat iemands woord niet meer voldoende is, maar dat we ook op een andere wijze moet aantonen dat we zijn die we zeggen dat we zijn.as. schreef:Hoe ver is het collectieve vertrouwen in de oprechtheid van de medemens gezonken als men de identiteit van een persoon via papieren, vingerafdrukken of DNA wil vaststellen bij het overschrijden van een landsgrens, het verkrijgen van een baan, het besturen van een auto of het lenen van een boek?
Wie de drager van het bewijs is.as. schreef:Wat spreekt er overigens uit een identiteitsbewijs?
Volgens Van Dale is het gelijkheid. Volgens wikipedia is het complexer. Ik vind "alle uiterlijke en innerlijke kenmerken" wel een redelijke omschrijving. En jij?as. schreef:Wat Ãs identiteit?
Jij bent "as.". Je bent chemisch ingenieur en werktuigbouwer met tien jaar laboratoriumervaring. Je bent vader van twee kleuters en woont met hen en je vriendin samen onder één dak. Je beide ouders leven nog en je broer is overleden. Filosofen die je hebben geïnspireerd zijn Foucault, Wittgenstein, Schopenhauer, Bataille, Aristoteles, Levinas, Ortéga y Gasset, Russell, Kuhn, The Spice Girls en André Hazes.as. schreef:Wie ben ik?
Nee.as. schreef:Ben ik mijn naam?
Nee.as. schreef:Ben ik de dingen die ik doe?
Nee.as. schreef:Ben ik de dingen die mij overkomen?
Nee.as. schreef:Ben ik mijn moleculaire samengesteldheid?
Nee.as. schreef:Ben ik mijn Ich, mijn Ãœber-ich, mijn Es?
Wat bedoel je?as. schreef:Wat betekenen noodlot en verantwoordelijkheid in de relatie tot de individuele mens?
Een collectiviteit is zo doorzichtig als een dikke mist. Vanuit een punt in die collectiviteit heb je maar een zeer beperkt zicht. De blauwe ogen van iemand die je niet kent geven geen uitsluitsel over of die persoon behoort tot 'jouw' collectiviteit waarmee je een abstracte identitificatie onderhoudt.
De irisscan zegt dan meer in een land met diffuse, al evenmin erg zichtbare grenzen.
Met wie of waarmee je je identificeert kan varieren van een depressief puntvormig ikje tot een allesomvattende godgelijke kampioen.
Misschien is wat je bent wel de identificerende instantie an sich. Je bent dan degene die kiest. Wat aan de keuze vooraf gaat is de totale non-identificatie met alles, inclusief je zelfbeeld: Het Niet van Sartre bijvoorbeeld.
Anders gezegd: Je vrijheid.
De irisscan zegt dan meer in een land met diffuse, al evenmin erg zichtbare grenzen.
Met wie of waarmee je je identificeert kan varieren van een depressief puntvormig ikje tot een allesomvattende godgelijke kampioen.
Misschien is wat je bent wel de identificerende instantie an sich. Je bent dan degene die kiest. Wat aan de keuze vooraf gaat is de totale non-identificatie met alles, inclusief je zelfbeeld: Het Niet van Sartre bijvoorbeeld.
Anders gezegd: Je vrijheid.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Truukjes van de ovh As.. Als mijn identiteitsbewijs verloopt, maar ik heb hem wel bij me, ben ik strafbaar omdat ze niet weten of ik nog wel steeds mij ben.
Ik ben twee keer opgepakt voordat ik toegaf en een kaart kocht.. Onvoorstelbaar wat wij allemaal slikken van de ovh
Ik ben twee keer opgepakt voordat ik toegaf en een kaart kocht.. Onvoorstelbaar wat wij allemaal slikken van de ovh
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
Goede vraag. Oppervakkig is het vooral een woord. Wij mensen willen alles in definities opdelen, zodat het in ons brein past. Ik denk dat je ook kennis kan hebben die je niet kunt omschrijven. 'Wat is identiteit' is zulke kennis..En dan dieper gravend: Wat Ãs identiteit? Wie ben ik? Ben ik mijn naam? Ben ik de dingen die ik doe? Ben ik de dingen die mij overkomen? Ben ik mijn moleculaire samengesteldheid? Ben ik mijn Ich, mijn Ãœber-ich, mijn Es?
Wat betekenen noodlot en verantwoordelijkheid in de relatie tot de individuele mens?
Ik geloof dat elk dier hetzelfde werkt. Door ervaringen bouw je associaties waar je later aan refereert. Als je latere ervaringen je associatie bevestigen word je zeker dat jouw reactie 'goed' is, of 'juist'. Daarom kunnen mensen ook zo extreem reageren op afwijkende culturen, want daardoor wordt hun diepste onbewuste kennis en ethiek minder voordehandliggend.
Als bv een kind voor het eerst iemand een klap geeft:
Als de ander neergaat en al zijn klasgenootjes het stoer vinden, zal het kind eerder opgroeien als een macho-man. Als de ander twee keer zo hard terugslaat, en de leraar ook nog boos wordt, zal het kind eerder respectvol en bedachtzaam worden.
Verder zal ieder kind de ideeën van degenen die het dichtst bij hem staan als 'goed' zien. Abelard: "Before they are able to grasp the things said, they assert they believe them."
Zo bouwt iedere unieke set ervaringen een unieke persoonlijkheid. Dat is je identiteit.
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
Dat is geen truukje, dat is volkomen terecht! Want wat is de uiterste houdbaarheidsdatum van een identiteit? Vier jaar geleden was ik geen vader, twee jaar geleden bestond mijn gebit nog uit een complete set kiezen. Vorige week was ik somber, deze week ben ik blij. Tot vanochtend had ik nog een baard van drie dagen. Als er een papieren bewijs voor zoiets vluchtigs en veranderlijks als 'identiteit' wordt verlangd, dan moet dat bewijs natuurlijk wel een beetje up to date zijn. Of toch maar DNA profielen vastleggen?Truukjes van de ovh As.. Als mijn identiteitsbewijs verloopt, maar ik heb hem wel bij me, ben ik strafbaar omdat ze niet weten of ik nog wel steeds mij ben.
Dat brengt me tot de vraag: Wat is de identiteit van de acteur?Misschien is wat je bent wel de identificerende instantie an sich. Je bent dan degene die kiest. Wat aan de keuze vooraf gaat is de totale non-identificatie met alles, inclusief je zelfbeeld: Het Niet van Sartre bijvoorbeeld.
Anders gezegd: Je vrijheid.
Als ik me niet vergis, dan schreef Sartre ook enkele toneelstukken.
Serieus?! Meen je dit?Dat is geen truukje, dat is volkomen terecht! Want wat is de uiterste houdbaarheidsdatum van een identiteit? Vier jaar geleden was ik geen vader, twee jaar geleden bestond mijn gebit nog uit een complete set kiezen. Vorige week was ik somber, deze week ben ik blij. Tot vanochtend had ik nog een baard van drie dagen. Als er een papieren bewijs voor zoiets vluchtigs en veranderlijks als 'identiteit' wordt verlangd, dan moet dat bewijs natuurlijk wel een beetje up to date zijn. Of toch maar DNA profielen vastleggen?
Als het zo sarcastisch bedoelt is als wanneer ik het gezegd had, ben ik het met je eens.
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
as. :
Sartre zou elke objectivering van hem afwijzen en dus daarmee elke identiteit die anderen hem toe zouden schrijven. Het subject is juist het niet dat objectivering mogelijk maakt.
Van je zelf zeggen dat je zus en zo bent of je identificeert met dit of dat noemt hij 'kwade trouw' en niet authentiek. Het enige is je eigen voortdurende ontwerpen van je eigen leven en vandaaruit engagement met een of ander. Maar ook dat leidt tot een echec. Je moet je steeds ook weer de-engageren.
Ik gebruik hier maar een beetje de termen die hij zelf gebruikt in zijn filosofie
Doordat anderen je objectiveren perken ze je vrijheid in. In het toneelstuk 'met gesloten deuren' heet het dan:
"De hel, dat zijn de anderen"
Peter Sloterdijk spreekt over deze tijd (o.a.) als een markt met identiteiten. Terwijl je je beter niet af kunt vragen: Wie ben ik?; maar: Waar ben ik?
Sartre schreef een aantal toneelstukken, maar dat maakt hem niet per se tot een acteur. Misschien de schepper van de rollen.Wat is de identiteit van de acteur?
Als ik me niet vergis, dan schreef Sartre ook enkele toneelstukken.
Sartre zou elke objectivering van hem afwijzen en dus daarmee elke identiteit die anderen hem toe zouden schrijven. Het subject is juist het niet dat objectivering mogelijk maakt.
Van je zelf zeggen dat je zus en zo bent of je identificeert met dit of dat noemt hij 'kwade trouw' en niet authentiek. Het enige is je eigen voortdurende ontwerpen van je eigen leven en vandaaruit engagement met een of ander. Maar ook dat leidt tot een echec. Je moet je steeds ook weer de-engageren.
Ik gebruik hier maar een beetje de termen die hij zelf gebruikt in zijn filosofie
Doordat anderen je objectiveren perken ze je vrijheid in. In het toneelstuk 'met gesloten deuren' heet het dan:
"De hel, dat zijn de anderen"
Peter Sloterdijk spreekt over deze tijd (o.a.) als een markt met identiteiten. Terwijl je je beter niet af kunt vragen: Wie ben ik?; maar: Waar ben ik?
'Wat doe ik hier' klinkt dan in mijn oren weer zo dat om dat uit te kunnen maken je moet weten wie je bent. En dus weer niet: Waar ben ik?
Je wordt wat je van jezelf maakt (ontwerpen).
Je bent volledig verantwoordelijk voor je daden vanuit die vrijheid van keuze, waarin je je zelf immers niet vastlegt.
Verantwoordelijk voor alles wat er in de wereld gebeurd zonder dat er een ontsnapping is aan keuzes maken. "Gedoemd tot vrijheid".
En daarmee ook gedoemd om "vuile handen te maken".
Ik denk dat het om een absolute eerlijkheid gaat. Ook als je besluit om niet te handelen, of verkeerd te handelen.
Deze manier van denken bevordert in nuttigheidstermen een maximale bewustwording van je zelf en de wereld.
En die bewustwording van jezelf is dan niet meer (maar dat is dus super veel) dan bewustzijn van wat je bent: vrijheid.
Of dat allemaal waar is weet ik niet. Ik kijk er naar hoe het werkt.
Als dit niet net als het voorgaande veronderstelt toch weer te vragen wie of wat ben ik?, dan klopt dit wel in de zin van:Het 'ik' als nulpunt of als het Niet van Sartre, is een leegte, een tabula rasa die nog op allerlei wijzen zou kunnen worden ingekleurd... en weer uitgegumd... en weer ingekleurd... en zo voort
Je wordt wat je van jezelf maakt (ontwerpen).
Je bent volledig verantwoordelijk voor je daden vanuit die vrijheid van keuze, waarin je je zelf immers niet vastlegt.
Verantwoordelijk voor alles wat er in de wereld gebeurd zonder dat er een ontsnapping is aan keuzes maken. "Gedoemd tot vrijheid".
En daarmee ook gedoemd om "vuile handen te maken".
Ik denk dat het om een absolute eerlijkheid gaat. Ook als je besluit om niet te handelen, of verkeerd te handelen.
Deze manier van denken bevordert in nuttigheidstermen een maximale bewustwording van je zelf en de wereld.
En die bewustwording van jezelf is dan niet meer (maar dat is dus super veel) dan bewustzijn van wat je bent: vrijheid.
Of dat allemaal waar is weet ik niet. Ik kijk er naar hoe het werkt.
Van Kundera staan mij twee dingen bij.
Zijn boek: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan.
Daar herinner ik me niet veel van. Wel iets van identeits moeilijkheden ivm met emigratie. Identiteit met je wortels, je land, je vroegere ervaringen. Zo iets.
Een essay van hem waarin hij betoogt dat literatuur ver boven de filosofie staat. Waar ik een heel eind mee mee kan.
Sartre (die heb ik nu eenmaal hier ter sprake gebracht) schreef ook niet voor niets romans, waar zijn filosofie doorheen speelt. Die zijn beslist ook de moeite waard om te lezen en een veel betere manier om hem te leren kennen als een paar samenvattende zinnetje zoals hierboven ..
Zijn boek: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan.
Daar herinner ik me niet veel van. Wel iets van identeits moeilijkheden ivm met emigratie. Identiteit met je wortels, je land, je vroegere ervaringen. Zo iets.
Een essay van hem waarin hij betoogt dat literatuur ver boven de filosofie staat. Waar ik een heel eind mee mee kan.
Sartre (die heb ik nu eenmaal hier ter sprake gebracht) schreef ook niet voor niets romans, waar zijn filosofie doorheen speelt. Die zijn beslist ook de moeite waard om te lezen en een veel betere manier om hem te leren kennen als een paar samenvattende zinnetje zoals hierboven ..
Ik weet niet hoe het met het collectieve vertrouwen is gesteld, maar ik denk dat de identiteit van een mens niet door een ander is vast te stellen.as. schreef:Hoe ver is het collectieve vertrouwen in de oprechtheid van de medemens gezonken als men de identiteit van een persoon via papieren, vingerafdrukken of DNA wil vaststellen bij het overschrijden van een landsgrens, het verkrijgen van een baan, het besturen van een auto of het lenen van een boek? (zie: Nieuwe Paspoortwet). Wat spreekt er overigens uit een identiteitsbewijs?
Jij bent de enige die weet wat of wie je bent. Wel leuk om aan andere te vragen, maar het enige wat die terug kunnen geven is, hoe je verschijnt voor die ander.En dan dieper gravend: Wat Ãs identiteit? Wie ben ik? Ben ik mijn naam? Ben ik de dingen die ik doe? Ben ik de dingen die mij overkomen? Ben ik mijn moleculaire samengesteldheid? Ben ik mijn Ich, mijn Ãœber-ich, mijn Es?
Wat betekenen noodlot en verantwoordelijkheid in de relatie tot de individuele mens?
NeoCartesiaan:
"Ik denk (mezelf), dus ik ben (een bedachte gedachte)."
"Ik spreek (tegen mijn begeerde geliefde), dus jij bent (een besproken sprookje)."
"Ik vecht (tegen mijn gevreesde vijand), dus jij bent (een omstreden strijd)."
"Ik denk (mezelf), dus ik ben (een bedachte gedachte)."
"Ik spreek (tegen mijn begeerde geliefde), dus jij bent (een besproken sprookje)."
"Ik vecht (tegen mijn gevreesde vijand), dus jij bent (een omstreden strijd)."
Wat je van jezelf/je zelf weet heb je anders wel voor een aanzienlijk deel aan anderen te danken, denk ik. Identiteiten worden vaak gemanifesteerd in de Dialoog met anderen en hebben veelal een bepaalde mate van erkenning door anderen nodig, denk je niet?
'Onsterfelijk zijn heeft niets om het lijf; met uitzondering van de mens zijn alle schepsels het, want zij weten niet van de dood af.'
Jorge Luis Borges
Jorge Luis Borges
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 3
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Eens Kiro, met daarbij de noot dat we de anderen ook graag en veelvuldig gebruiken voor de ontkenning (delen die we van onszelf in de ander herkennen maar niet willen zien als iets van ons - projectie)
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Volgens mij gaan dit soort vragen (Wat is leven. Wat is identiteit, enz) over kennis die iedereen heeft maar die moeilijk te definiëren is. Iedereen weet wat het is, toch? Alleen weet niemand wat het PRECIES is.
Voor mij is dit een aanwijzing dat taal de reden is dat we allemaal in onze eigen werkelijkheid leven. Kleine nuances in een omschrijving (vooral van iets waarvan je nog nooit gehoord hebt) kunnen grote invloed op je beeldvorming hebben.
De Tao Te-Tjing bv. Lees drie vertalingen en je krijgt drie betekenissen. De oude Tseu zal/zullen vast maar één bedoeling gehad hebben.
Mijn definitie: je gedachten + je emoties = je identiteit
Voor mij is dit een aanwijzing dat taal de reden is dat we allemaal in onze eigen werkelijkheid leven. Kleine nuances in een omschrijving (vooral van iets waarvan je nog nooit gehoord hebt) kunnen grote invloed op je beeldvorming hebben.
De Tao Te-Tjing bv. Lees drie vertalingen en je krijgt drie betekenissen. De oude Tseu zal/zullen vast maar één bedoeling gehad hebben.
Mijn definitie: je gedachten + je emoties = je identiteit
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
Een bijzondere roman inderdaad ... ook in verband met identiteit.as. schreef:Leestip: Milan Kundera heeft een mooie roman geschreven met de titel Identiteit. De verhalen van Kundera zijn vaak doorspekt met puntige filosofische beschouwinkjes. Dat geldt ook voor deze roman.
Ik ga vast ook zijn roman 'onsterfelijkheid' volgend jaar lezen ..
Het is zonde om iets te verraden van dat eerste boek voor mensen die het nog zouden willen lezen. Misschien dat ik over een tijdje een paar citaten er uit plaats ..
Bedankt voor de tip dus.
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(vervolg)
Het hele grote verschil waar Kundera me aan herinnert heeft is dat hij het heeft over de herkenning van de identitiet van de ander!
In tegenstelling tot de narcistische vraag die als een pavlov reactie moderne mensen hebben ten opzichte van de vraag naar identiteit: Wie ben ik.
Ik zie bevoorbeeld ook dat Kundera neigt tot de idee van Sartre dat je eigen identiteit gevormd wordt door de ander. Hij heeft bijvoorbeeld geschreven over de schrijver Genet (geloof ik dat die heet) die aantoont (literair) dat als je als een misdadiger beschouwt wordt, je die identiteit over gaat nemen. En dat je pas een echte Jood wordt als de omgeving daar een idee over heeft en je dat stempel opdrukt.
Als de radicaliserende islamitische jeugd een identiteit verovert, terwijl ze daar daarvoor nooit serieus een gedachte over gehad zou hebben gehad!
Dat de liefde een identiteit wil (als man) om iemand op te kunnen vreten, en voor de vrouw om opgevreten te kunnen worden.
Het mooie van Chantal in de roman is dat ze een soort voorpuberale identiteit heeft die onaantastbaar is. Maar lullig genoeg tot conformisme gaat leiden als het liefdeloos blijft .. (do I make myself clear ??)
De ironie!!
Het hele grote verschil waar Kundera me aan herinnert heeft is dat hij het heeft over de herkenning van de identitiet van de ander!
In tegenstelling tot de narcistische vraag die als een pavlov reactie moderne mensen hebben ten opzichte van de vraag naar identiteit: Wie ben ik.
Ik zie bevoorbeeld ook dat Kundera neigt tot de idee van Sartre dat je eigen identiteit gevormd wordt door de ander. Hij heeft bijvoorbeeld geschreven over de schrijver Genet (geloof ik dat die heet) die aantoont (literair) dat als je als een misdadiger beschouwt wordt, je die identiteit over gaat nemen. En dat je pas een echte Jood wordt als de omgeving daar een idee over heeft en je dat stempel opdrukt.
Als de radicaliserende islamitische jeugd een identiteit verovert, terwijl ze daar daarvoor nooit serieus een gedachte over gehad zou hebben gehad!
Dat de liefde een identiteit wil (als man) om iemand op te kunnen vreten, en voor de vrouw om opgevreten te kunnen worden.
Het mooie van Chantal in de roman is dat ze een soort voorpuberale identiteit heeft die onaantastbaar is. Maar lullig genoeg tot conformisme gaat leiden als het liefdeloos blijft .. (do I make myself clear ??)
De ironie!!
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
Dat denk ik zelf ook, al sluit dat het eigen vermogen tot persoonlijke verandering etc. niet uit. In elk geval zijn er in de afgopen decennia steeds meer antropologische en socio-linguïstische studies gedaan naar het verschil tussen de seksen, en dergelijke rollen zijn in erg hoge mate 'gemaakt'. Als heel de omgeving je opvoedt als een typisch meisje, dan volgt een dergelijke pavlov-reactie, zeg maar.Ik zie bevoorbeeld ook dat Kundera neigt tot de idee van Sartre dat je eigen identiteit gevormd wordt door de ander. Hij heeft bijvoorbeeld geschreven over de schrijver Genet (geloof ik dat die heet) die aantoont (literair) dat als je als een misdadiger beschouwt wordt, je die identiteit over gaat nemen. En dat je pas een echte Jood wordt als de omgeving daar een idee over heeft en je dat stempel opdrukt.
En wat heeft hij dan te melden over herkenning van de identiteit van de ander? Het klinkt een beetje als een open deur, maar ik ben wel benieuwd, gezien hetgeen je er achteraan schrijft. Ik begrijp het dat in wat je nu schrijft de nadruk op de ánder gelegd wordt, wat per definitie niet-narcistisch is.Het hele grote verschil waar Kundera me aan herinnert heeft is dat hij het heeft over de herkenning van de identitiet van de ander!
In tegenstelling tot de narcistische vraag die als een pavlov reactie moderne mensen hebben ten opzichte van de vraag naar identiteit: Wie ben ik.
'Onsterfelijk zijn heeft niets om het lijf; met uitzondering van de mens zijn alle schepsels het, want zij weten niet van de dood af.'
Jorge Luis Borges
Jorge Luis Borges
Kiro:
Jean-Marc doet in de roman ervaringen op met zijn geliefde, die hem o.a. vragen doet stellen naar de identiteit van zijn liefdes-'object'.
Hij wil weten wie zij is om nog beter zijn liefde te kunnen richten (opvreten).
Twijfelmomenten over of hij nu weet wie ze is:
Als hij haar zoekt op het strand denkt hij haar te zien vanuit de verte door de manier van doen die hij ziet bij een vrouw. Tot vlak bij van achteren blijft hij dat denken. Dan blijkt de vrouw een ander te zijn.
Een mat wat ouder vrouwelijk gezicht doet hem zijn vergissing in zien.
Hij maakt dan gedachten over Chantal vanuit vergelijking met vroeger liefdes en krijgt twijfels of hij daar wel unieke personen in kan zien.
Als hij haar dan op de hotelkamer voor het eerst weer ziet, ziet hij weer een mat ouder vrouwelijk gezicht bij Chantal. Hier herkent hij haar natuurlijk wel, maar ook weer niet door de uitdrukking op haar gezicht.
Na wat heen en weer gepraat komt zij met de opmerking dat 'andere mannen geen notitie meer van haar nemen'.
Hij begint een fake-correspondentie met haar, zogenaamd van een stille aanbidder. Dit leidt tot grote overgave aan elkaar, maar roept de vraag af of er geen vreemde persoonsverwisseling gaande is zowel bij haar als bij hem.
Het vroegere leven van Chantal - eerste huwelijk, overleden kind en zeer dominante familie - komt terug vanwege een onverwachts bezoek dan haar dominante zus die de oude familierelaties domineerde.
Hier is tussen Jean-Marc en Chantal nooit over gesproken. Een oude identiteit dus, die zij wilde vergeten. En waarom ze een nieuw leven is begonnen met Jean-Marc en een nieuwe baan in de reclame buisiness (ipv onderwijzeres).
De reclamepersoon die ze is op haar werk noemt Chantal een tweede zelf naast die met Jean-Marc. Nog een identiteit die wringt met Jean-Marc die zichzelf meer als een potentiele clochard ziet omdat hij nergens meer in geinteresseerd was tot aan de nieuwe liefde.
Alles leidt tot nieuwe misverstanden en nieuwe interpetaties van hun verhouding, met wat gefilosofeer over identiteit.
Bijvoorbeeld ook over vriendschap ivm de dood van een oude vriend van Jean-Marc waar hij al mee gebroken had en die hem niet meer interesseerde. De continuering van identiteit van school en studie door vrienden en het loze daarvan.
Dit zijn dan zomaar wat herinneringen aan het boek.
Wat het dus vooral geeft is de ervaring van de identiteit, met wat opmerkingen en vragen die daardoor opgeroepen worden.
Het kwam bij mij heel reeel over:
De liefde ziet de ander, maar schept haar ook, doordat de verschijningen van de ander stabieler worden. Alle dingen en mensen buiten die liefde scheppen verwarring, wantrouwen en misverstanden. De verschijningen worden nu voor de werkelijkheid gehouden in plaats van gericht te blijven op degene die er achter bestaat of zo.
Een warrige boel waar ik me wel in denk te kunnen vinden.
.........................
Dat denk ik ook. Hier is het punt waar de transformatie van buiten naar binnen en andersom plaatsvindt. Het subject is voor mij het meest reeel denk ik. Maar inhoudelijk komt de stof van buiten en van de objectivering van andere subjecten. Of zoiets.al sluit dat het eigen vermogen tot persoonlijke verandering etc. niet uit.
Moeilijke vraag, omdat ik het uit het geheel van de roman (en zijn titel) haal. Best antwoord is: Lees de roman.En wat heeft hij dan te melden over herkenning van de identiteit van de ander? Het klinkt een beetje als een open deur, maar ik ben wel benieuwd, gezien hetgeen je er achteraan schrijft. Ik begrijp het dat in wat je nu schrijft de nadruk op de ánder gelegd wordt, wat per definitie niet-narcistisch is.
Jean-Marc doet in de roman ervaringen op met zijn geliefde, die hem o.a. vragen doet stellen naar de identiteit van zijn liefdes-'object'.
Hij wil weten wie zij is om nog beter zijn liefde te kunnen richten (opvreten).
Twijfelmomenten over of hij nu weet wie ze is:
Als hij haar zoekt op het strand denkt hij haar te zien vanuit de verte door de manier van doen die hij ziet bij een vrouw. Tot vlak bij van achteren blijft hij dat denken. Dan blijkt de vrouw een ander te zijn.
Een mat wat ouder vrouwelijk gezicht doet hem zijn vergissing in zien.
Hij maakt dan gedachten over Chantal vanuit vergelijking met vroeger liefdes en krijgt twijfels of hij daar wel unieke personen in kan zien.
Als hij haar dan op de hotelkamer voor het eerst weer ziet, ziet hij weer een mat ouder vrouwelijk gezicht bij Chantal. Hier herkent hij haar natuurlijk wel, maar ook weer niet door de uitdrukking op haar gezicht.
Na wat heen en weer gepraat komt zij met de opmerking dat 'andere mannen geen notitie meer van haar nemen'.
Hij begint een fake-correspondentie met haar, zogenaamd van een stille aanbidder. Dit leidt tot grote overgave aan elkaar, maar roept de vraag af of er geen vreemde persoonsverwisseling gaande is zowel bij haar als bij hem.
Het vroegere leven van Chantal - eerste huwelijk, overleden kind en zeer dominante familie - komt terug vanwege een onverwachts bezoek dan haar dominante zus die de oude familierelaties domineerde.
Hier is tussen Jean-Marc en Chantal nooit over gesproken. Een oude identiteit dus, die zij wilde vergeten. En waarom ze een nieuw leven is begonnen met Jean-Marc en een nieuwe baan in de reclame buisiness (ipv onderwijzeres).
De reclamepersoon die ze is op haar werk noemt Chantal een tweede zelf naast die met Jean-Marc. Nog een identiteit die wringt met Jean-Marc die zichzelf meer als een potentiele clochard ziet omdat hij nergens meer in geinteresseerd was tot aan de nieuwe liefde.
Alles leidt tot nieuwe misverstanden en nieuwe interpetaties van hun verhouding, met wat gefilosofeer over identiteit.
Bijvoorbeeld ook over vriendschap ivm de dood van een oude vriend van Jean-Marc waar hij al mee gebroken had en die hem niet meer interesseerde. De continuering van identiteit van school en studie door vrienden en het loze daarvan.
Dit zijn dan zomaar wat herinneringen aan het boek.
Wat het dus vooral geeft is de ervaring van de identiteit, met wat opmerkingen en vragen die daardoor opgeroepen worden.
Het kwam bij mij heel reeel over:
De liefde ziet de ander, maar schept haar ook, doordat de verschijningen van de ander stabieler worden. Alle dingen en mensen buiten die liefde scheppen verwarring, wantrouwen en misverstanden. De verschijningen worden nu voor de werkelijkheid gehouden in plaats van gericht te blijven op degene die er achter bestaat of zo.
Een warrige boel waar ik me wel in denk te kunnen vinden.
.........................
"Eruditie is alleen weggelegd voor loosers".
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
(Umberto Eco: Het Nul-Nummer)
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 3
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
aansluitend hierop uit Waking Life:
"A single ego is an absurdly narrow vantage from which to view this experience. And where most consider their individual relationship to the universe, I contemplate relationships of my various selves to one another."
"A single ego is an absurdly narrow vantage from which to view this experience. And where most consider their individual relationship to the universe, I contemplate relationships of my various selves to one another."
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Zit hem nu te kijken. Ziet er erg boeiend uit!
http://video.google.com/videoplay?docid ... 0854515095#
http://video.google.com/videoplay?docid ... 0854515095#
'Power to the one who doesn't want it!' Clawfinger
-
Intangible Radjanamadjo
- Posts in topic: 3
- Berichten: 3278
- Lid geworden op: 14 sep 2005, 15:51
- Contacteer:
Mijn oldtime favourite!Civilis schreef:Zit hem nu te kijken. Ziet er erg boeiend uit!
http://video.google.com/videoplay?docid ... 0854515095#
Heb em al meerdere mensen van het filosofieforum toegestuurd 
The quest is to be liberated from the negative, which is really our own will to nothingness. And once having said yes to the instant, the affirmation is contagious. It bursts into a chain of affirmations that knows no limit. To say yes to one instant is to say yes to all of existence.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten