Ik zie 't niet als schuld of onschuld. Ik zie 't als keuzes. Jij maakt een keuze, met een positief of negatief resultaat. Ook dit is weer een keuze (of je het posi of nega vindt), dus eigenlijk maak je een keuze met een resultaat (ongeacht wat je er van vindt). En het kan zijn dat de ander vindt dat jouw keuze hem of haar krenkt of wat dan ook. Maar dit is slechts de keuze van de ander, die wil jou graag verantwoordelijk maken voor het gevoel dat ie krijgt wanneer jij dat doet. Maar dit is 't typische slachtoffer gedrag waar we al generaties mee worden opgevoed. De ander heeft helemaal geen schuld aan wat jou overkomt. Wat jou overkomt is jouw keuze. Als er iemand tegenover je staat met een pistool op jouw voorhoofd, dan was het jouw keuze om bij zo'n soort persoon in de buurt te komen. En dat ligt niet eens aan de buurt waarin jij je verkeerd, maar simpelweg aan je karma (karma betekent handeling).
Tuurlijk willen de meesten hier niet aan geloven, ze willen veel liever slachtoffer blijven van het lot, van al die ellende die hen overkomt. Het leven is zo zwaar, of zo zuur, of 't leven is lijden, zo pijnlijk. We zijn niet voor niets uit het paradijs verbannen. Maar dit is allemaal lulkoek, bangmakerij, bijna een soort slaafsheid, slaaf van je eigen angst, aangeleerd door een ander, door je omgeving, de maatschappij (hoe veel goed nieuws hoor/zie je bij de NOS?). Het is dit gebrek aan eigen verantwoordelijkheid dat er voor zorgt dat er zo veel gezeik is op deze planeet. Het is de mens zelf die zich dag in dag uit tot een soort hel verbant, voor zichzelf een levende hel creëert, zijn eigen en het leven van de mensen om hem heen soms bijna ondraaglijk maakt, met al die beschuldigingen over en weer, met onze oorlogen en uitbuiterij.
We willen steeds meer hebben, steeds meer kunnen, lekker leuke dingen doen, want het leven moet vooral leuk zijn. En allemaal ten koste van iets of iemand anders. Maar ondertussen blijven we met dat lege gevoel zitten, alleen maar omdat we het opvullen met gebakken lucht, met broodje aap verhalen, een enorme berg informatie waar je echt helemaal geen ene klote aan hebt (90% van je opleiding bijv).
We zouden het ook kunnen vullen met zelf liefde. Onszelf vergeven wanneer we een vergissing maken. Elkaar vergeven als we ons vergissen. Want fouten zijn niets meer dan oordelen, meningen vanuit een onkundige en onwetende geest. Zonder vergissingen zou er geen groei zijn, dus hoe meer we ons best doen ze niet te maken, hoe meer we stil komen te staan.
Amen
