Filosofieforum.nl

Het leven is geen wedstrijd, waarvan jij de winnaar moet zijn.
Het leven is een spel, waarbij iedere speler z'n plaats heeft.

Het doel van het spel is niet om te winnen.
Het doel van het spel is om te spelen.






Of in 't kort:

Het leven is geen wedstrijd waarvan jij de winnaar moet zijn, maar een spel waarbij iedere speler z'n plaats heeft.
Het doel van het spel is niet om te winnen, maar om te spelen.

...waarbij ieder zijn plaats heeft.

Wat of wie bepaalt wat ieders plaats in het spel is?

Verder kan ik mij wel vinden in de beschrijving dat het doel van het leven het leven zelf is. Dat er grotere doelen zijn, behalve die men voor zichzelf stelt.

Ik ken het klappen van de zweep.
Ik ken de regels van het spel.
Ik ken de izn van het bestaan,

Maar als ik drink, dan gaat het wel.

1 met het leven
Leef jij los van het leven?
Of is er een onderscheid tussen jou en het leven?
Of is er slechts 1 leven?
Waarin wij allen leven?
Och was ik maar gewoon
1 met het leven

Of is dat 'och was ik maar gewoon' een gedachte die er juist voor zorgt dat ik niet gewoon 1 met het leven ben..?
We maken het volgens mij moeilijker dan het is.. een extra bijeenkomstigheid van het leven is voor mij toch wel simpelheid.. just be

Als het leven een wedstrijd is, zit ik op de bank.
Als het leven een spel is, kijk ik toe.
Als het leven een droom is, dan ben ik wakker.
Als het leven een bedenksel is, dan weet ik het zeker...
het leven is levensecht en bevind ik me er middenin.


En zo niet, dan toch.

Bedankt voor jullie bijdragen

Ik kwam de volgende morgen op deze regels na een gesprek de avond ervoor met een buurmeisje over haar prestatiedrang. Zo loopt heel de dag op haar teentjes, doet haar uiterste best om niets fout te doen. Ze doet 10 dingen goed, krijgt daarvoor complimentjes, en dan maakt ze één heel klein foutje en dan zijn al die 10 goede dingen meteen weer vergeten, totaal teniet gedaan, en kan ze weer helemaal opnieuw beginnen. A serious case of low self esteem. Een ernstig geval van prestatiedrang, een ziekte waar de halve samenleving aan ten onder lijkt te gaan.

Vandaar dus mijn 'gedicht' (ik vind het meer een stelling).

@Okke: de één wordt geboren als spits, de ander wordt keeper gemaakt. Wat jouw plek is moet je zelf ontdekken of accepteren.

Jeroen schreef:De één wordt geboren als spits, de ander wordt keeper gemaakt. Wat jouw plek is moet je zelf ontdekken of accepteren.

Ik citeer een monoloog uit een film als reactie:

• "I'm a schoolteacher. I teach English composition... in this little town called Adley, Pennsylvania. The last eleven years, I've been at Thomas Alva Edison High School. I was a coach of the baseball team in the springtime. Back home, I tell people what I do for a living and they think well, now that figures. But over here, it's a big, a big mystery. So, I guess I've changed some. Sometimes I wonder if I've changed so much my wife is even going to recognize me, whenever it is that I get back to her. And how I'll ever be able to tell her about days like today."

Tja ik denk dat okke gelijk heeft in deze, posities staan niet vast, mensen kunnen veranderen.
En Jeroen ik ben het met je eens dat al die moeite doen om goed/ aardig/ de beste te zijn, niet is waar het om zou moeten gaan. De weg is het doel, of zoals in meer jouw bewoording te blijven, de olympische gedachte... meedoen is belangrijker dan het winnen. Hoewel ik het idee krijg dat sommigen hier dan wel een eigen spel spelen of met andere regels, maar goed das ook meedoen

Wat is 'het leven' dan? Jouw leven, mijn leven, okay.. maar 'het leven' ken ik niet.

alle levens??

Spelen met je leven ...





hm .. dubbelzinnig

Bergman:

LOFLIED

Het liefst ben ik bij mijzelf te gast,
ik melk de tijd, doe niemand overlast.

Een fles vertier prijkt voor mij op tafel,
geen suffe vrienden roeren hier hun wafel.

Mijn kameraad, een boek met spookverhalen,
rust aan mijn borst en tempert al mijn kwalen.

Soms sta ik op en strek mijn stramme spieren.
De wind belast zich met de geur der vlieren.

En als de schemer struikelt in het duister
spint mij het kaarslicht in zijn glazen luister.

Geweldig rijst mijn schaduw op de muren,
ik, verzoend met god en het gebeuren:

De eenzamen, dat zijn mijn bondgenoten,
zij minnen net als ik hun eigen tafelpoten.

Ik vind het een mooi Loflied, yopi heb je goed uitgezocht

okke schreef:

Jeroen schreef:De één wordt geboren als spits, de ander wordt keeper gemaakt. Wat jouw plek is moet je zelf ontdekken of accepteren.

Ik citeer een monoloog uit een film als reactie:

• "I'm a schoolteacher. I teach English composition... in this little town called Adley, Pennsylvania. The last eleven years, I've been at Thomas Alva Edison High School. I was a coach of the baseball team in the springtime. Back home, I tell people what I do for a living and they think well, now that figures. But over here, it's a big, a big mystery. So, I guess I've changed some. Sometimes I wonder if I've changed so much my wife is even going to recognize me, whenever it is that I get back to her. And how I'll ever be able to tell her about days like today."

Teacher & coach, see the resemblance?

Jeroen schreef:Teacher & coach, see the resemblance?

Seen the movie?

okke schreef:

Jeroen schreef:Teacher & coach, see the resemblance?

Seen the movie?

Ik ben benieuwd wat je hiermee precies wilt zeggen Okke.. ik heb de film wel gezien, maar wacht even op Jeroen

Jeroen wijst op de 'resemblance' tussen 'schoolteacher English composition' en 'coach of the baseball team'. Terwijl deze scene in de film ging over het verschil tussen deze twee functies en de functie van deze persoon toen hij die uitspraak deed.

Maar ook daar zijn er overeenkomsten te herkennen. En verschillen. 't Zal wel een kwestie van opvatting zijn: heeft een mens een eigen plek die hij kan ontdekken of accepteren, of is de plaats die iemand heeft niet bepaald.

okke schreef:Jeroen wijst op de 'resemblance' tussen 'schoolteacher English composition' en 'coach of the baseball team'. Terwijl deze scene in de film ging over het verschil tussen deze twee functies en de functie van deze persoon toen hij die uitspraak deed.

Maar ook daar zijn er overeenkomsten te herkennen. En verschillen. 't Zal wel een kwestie van opvatting zijn: heeft een mens een eigen plek die hij kan ontdekken of accepteren, of is de plaats die iemand heeft niet bepaald.

Ah nu zie/lees ik het ook..

Beide hebben jullie wel een punt natuurlijk. Jeroen's topic gaat over de overeenkomst, de scene in SPR over de onmenselijke verschillen waarin menselijkheid toch mogelijk (b)lijkt te zijn

We wijken van het thema af. En dan ook nog op een manier, die precies laat zien wat ik in bericht 1 schreef.

Het leven is geen wedstrijd. Ook dit onderwerp niet!