Filosofieforum.nl

Ik ben het er wel mee eens dat de mens een 'verkenner' is. Maar laten we stellen dat als de mens een doel heeft om een aantal dieren te laten verdwijnen, dan heeft de mens wel een doel en het diertje dat verdwijnt niet. Als je gaat kijken op ecologisch niveau, dan heeft de natuur de kracht om de aanpassingen door te voeren waar mens de initiatie van is geweest. Dieren passen zich aan, aan de omgeving en hun gedrag/gewoonte. Ik zeg niet dat dit goed is, maar het brengt wel een vorm van evolutie met zich mee.

url: http://www.kennislink.nl/web/show?id=96078

philotuut schreef:Hey nrull

Het topic is geschreven vanuit een fundamenteel idee. We kunnen alle doelen bedenken die we kunnen bedenken. Diertjes weg diertjes erbij welk doel je maar wil. Of bedoel je dat niet? Mvrgr

Nee het is niet dat. Ik snap jou tekst prima, ik probeer alleen dat andere deurtje te openen om een andere vorm van idee te laten voort komen, vanuit een mogelijk ander fundamenteel idee.

Groetjes

Ah gezellig.

Het zou heel goed kunnen dat het verkennen van iets één van de significant evolutionaire elementen is. Al hoewel, als je dan gaat kijken dat stom toeval dat ook dan is (ontdekking Penicilline). Het zou heel goed mogelijk zijn dat op basis van vernietiging een ketting reactie ontstaat voor aanpassing c.q. nieuw leven. Maar goed, het is een suggestieve aanname en niks meer dan dat, maar het zou wel plausible zijn.

philotuut schreef:Waar komt de vernietiging vandaan rnull?

En noem mij maar Ro.

Vernietiging onstaat dat wat heel is, kapot gemaakt wordt. Dit kan onbewust of bewust gebeuren.

Laten we uit gaan op onbewust.

Situatie schetsing: Het vernietigen van kleine diertjes in een oerwoud nadat je de bossen wegkapt. Die kleine diertjes zijn bijvoorbeeld nummer 1 voedsel van een bepaald ander dier. Omdat die diertjes er niet zijn, moet het dier ander voedsel zoeken. Op basis van omgeving en voedsel wordt het DNA langzamerhand aangepast. Er was een test gedaan met muggen om te kijken of de DNA omstandigheden terug gedraaid konden worden naar een mug soort wat een x aantal jaar geleden leefde. Klein schalige 'vernietiging' kan grote gevolgen hebben op groot ecologisch niveau.

philotuut schreef:Ro Het eerste wat in mij op komt is er is geen stuk en heel. Tuurlijk als deeltjes bijelkaar komen dan word het iets. Heel is mi een samenvoeging van deeltjes. Stuk zou dan zijn de samenvoeging splitsen.

...en er is ook geen doel.

De mens heeft niet tot doel om diersoorten te laten verdwijnen. De aanwezigheid van de mens kan tot gevolg hebben dat diersoorten verdwijnen, maar er is geen doel.

okke schreef:

philotuut schreef:Ro Het eerste wat in mij op komt is er is geen stuk en heel. Tuurlijk als deeltjes bijelkaar komen dan word het iets. Heel is mi een samenvoeging van deeltjes. Stuk zou dan zijn de samenvoeging splitsen.

...en er is ook geen doel.

De mens heeft niet tot doel om diersoorten te laten verdwijnen. De aanwezigheid van de mens kan tot gevolg hebben dat diersoorten verdwijnen, maar er is geen doel.

Ok dat is mogelijk dat de mens dat niet als doel heeft. Maar voorals nog, je kan wel alles kapot filosoferen als dat goed en kwaad niet bestaan, of dat iets heel of stuk is. Het gaat om een plausibel verhaal. Ik mik er niet op, dat de mensheid het doel heeft gekregen om andere dier soorten te laten verdwijnen. Dit is meer een bepaalde vorm van uitleg dat het ontdekken en de evolutie van ontdekken op beide fronten (zowel bewust als onbewust) bewezen zijn. Dus ik ben niet van mening dat de mens op basis van evolutie een verkenner is.

philotuut schreef:De aarde is de plaats die dieren en de mens gemeen hebben het is beide hun habitat. De dieren planten hebben allen hun rol in het geheel. Welke rol heeft de mens in dit geheel? Een rol word als als snel als een doelmatigheid ervaren.Voor de mens is geen doel buiten de doelen die hij zichzelf stelt.

De aarde is de plaats waar levende organismen hun habitat hebben. Deze organismen beïnvloeden elkaar en je zou die wederzijdse beïnvloeding rollen kunnen noemen. Ik ben daar zelf niet echt gelukkig mee, dus houd ik het nog even op beïnvloeding/rol. Deze beïnvloeding/rol wordt door de levende organismen met een bewustzijn al snel als een doelmatigheid ervaren.

De scheiding die je maakt tussen dieren (en planten) enerzijds en mensen anderzijds bij het beschrijven van de invloed op levende organismen, vind ik vertekenend. Het enige verschil tussen mensen en andere dieren is het bewustzijn en de intelligentie. De mens kan zich bewust zijn van de gevolgen van zijn handelen en dat van zijn soortgenoten; een vos eet net zo lang konijnen tot hij er geen meer kan vangen. Vanuit dit bewustzijn kan een mens zich tot doel stellen zijn invloed en dat van zijn soortgenoten te regelen op een wijze die hij als goed ziet.

Dat wat het beste kan overleven, zal overleven.
De mens, zo zou je vanuit een empirische redenatie kunnen stellen, is het beste in staat van alle diersoorten* om te overleven, dus het zal overleven.
Andere diersoorten kunnen als logisch gevolg minder goed overleven dan de mens dus kunnen (en zullen, als we naar de hedendaagse ecologie kijken) uitsterven. Wellicht is er als logisch gevolg van dit evolutionaire mechanisme logisch, en wenselijk(?), dat de mens uiteindelijk als enige overblijft. Of in ieder geval alleen met de dieren die de mens nodig is (voor voedsel bijvoorbeeld).

Hoort dit dan niet bij de natuurlijke balans? Zeker wel. Wij zijn qua overleving superieur aan anderen; het logische gevolg zou kunnen zijn dat wij dus ook als enige zullen overleven. Wellicht kan je stellen dat sinds de Oerknal en de "primordial soup" de mechanisme van de natuur dit in de hand werkt. Wij zijn de natuur. Een onderdeel daarvan wellicht maar zelfs als dat ene onderdeel "wint" van de andere onderdelen bestaat er nog steeds natuur en heeft de natuur gedaan wat in zijn aard ligt.

"There shall be only one!" Zoals de onsterfelijken altijd schreeuwden in 'The Highlander".

Nu kan de mens, vanwege diezelfde eigenschappen die hem superieur maken qua overleving, ook vanuit een moraal bewustzijn de andere diersoorten proberen te behouden. Ook dat kan een vorm van natuurlijke balans zijn. Echter is de redenatie in mijn ogen wellicht niet helemaal zuiver als je dit doet om de natuurlijke balans of andere soortgelijke redenen wilt behouden. Die natuurlijke balans zal blijven bestaan.

Als miersoort A superieur is aan miersoort B dan zal na een tijdje miersoort A overblijven. Ook kan miersoort A er ook voor zorgen dat andere niet direct-aanverwante soorten (zoals vogels ofzo) uit zullen sterven. Dit noemt men natuurlijk en vind men goed. Als het diersoort mens dit doet dan is het ineens vaak niet meer 'gewoon de natuur'.

De mens, zoals alle diersoorten, probeert te overleven. Dat kan je opvatten als een doel, wellicht niet een mooi moreel levensbeschouwelijk doel maar desalniettemin een doel. Dit doel, zoals gezegd, wijkt niet af van het doel van andere diersoorten dus in die zin spreek ik ook niet van rollen. Uiteraard zijn er verschillende wijzen waarop diersoorten proberen naar dit doel toe te werken. Zelfs moraal hoort bij de mens, het draagt bij aan dit overleven. Zonder moraal is het leven in een groep erg moeilijk. Verkennen is voor mij althans gewoon één van de vele aspecten van het menselijk bewustzijn. Je kunt je als individu ook gewoon hier in schikken, dat je bij de natuur hoort. Je kunt je natuurlijk gegeven middelen aanwenden om te overleven. Nu moet je overleven wat abstract bekijken en niet in de zin van elke dag eten bij elkaar sprokkelen. Ik zie verkennen dus ook niet als een onderdeel van het doel, maar meer als middel. Je zou ook andere aspecten van de mens kunnen opnoemen. Net zoals een uitlaat van de auto niet het enige is dat de auto laat rijden.

Ik weet niet helemaal of wij hierover op dezelfde lijn zitten philotuut maar ik kan me grotendeels wel in je gedachtenlijn vinden. Denk ik. Het is nog even uitproberen en 'verkennen'

De mens als verkenner van het verkennende verkennen?
Geen doel, omdat dit doel het nut van verkennen zou weghalen. En verkennen als doel an sich is niet hetzelfde als wat ik versta onder verkennen.

Al met al interpreteer ik het stukje text als volgt:
De mens is hier om te verkennen in hoeverre deze zijn eigen grenzen, de grenzen van zijn omgeving en de grenzen van de natuur kan verleggen.

En wellicht dat de mens ook kan proberen te verkennen hoe het is zonder grenzen te leven.. maar daarin zit de mens nog in de verkenningsfase..

philotuut schreef:Ik ken geen dier wat zo zinloos is als de mens.

Ik ken ook geen levende organismen die minder zinloos zijn dan de mens.

philotuut schreef:Ik moet me wat nuanceren: De mens heeft wel degelijk nut het nut van compost.

@IR Niet te-veel versies van verkenner noemen hoor
Het verkennen is niet gericht op grenzen dat zou alleen beperken. Verkennen is indeze bedoeld als mogenlijkheden onderzoeken.En ja als je door verkennen er achter komt dat je niet zonder risico een uur onder water kan blijven is dit idd een grens maar dan wel de grens van het lichaam tot je door verkennen een duikboot maakt. Mvrgr

Ja oke, sorry van die verkennende verkenners

Maar ik denk dat verkennen zeker niet los gezien kan worden van grenzen, maar dan in negatieve vorm: hoe ontwijk/overwin ik een bepaalde grens?

is verkennen dan nog wel het juiste woord? onderzoeker en onderzoeken is iets wat mij dan meer op zijn plaats lijkt. Verkennen lijkt mij wat oppervlakkiger.

De grootste zoektocht voor de verkenner is die naar zichzelf. Je zou zeggen dat die zichzelf reeds in de spiegel gevonden zou kunnen hebben.Maar zoals de lezers hier weten is het zelf vinden/verkennen niet zo eenvoudig maar tevens een o zo boeiende ontdekkingstocht.

Het ononderzochte leven is het niet waard geleefd te worden. Socrates (470-399)

Of misschien dat denken en denker nog beter op zijn plaats is, dan met name het rationele denken. Dat doet me denken aan Aristoteles, die ook sprak over de rol van de mens en daarmee de teleologie baarde.

Maar zoals eerder gezegd zie ik dit niet zozeer als vraag over rollen of doelen maar meer wat gewoon simpelweg een eigenschap is van de mens. Een eigenschap die wellicht is terug te voeren tot onze nieuwsgierigheid.

Ik zie wel wat in dit verkenner verhaal (heb niet alles gelezen).

Ik zie de mens als in de kind-fase. We zijn hier pas net, komen net kijken. Dus we hebben nog een hoop te ontdekken. Je zou kunnen zeggen: we zijn pas net ontstaan.

Meer hierover hier:
http://www.theshower.nl/pfff/forum/view ... hp?p=26623

Het is een klassieke denkfout dat al dat bestaat en leeft een rol heeft in het universum. De mens kan niet anders denken dan in een kader van doelmatigheid en oorzakelijkheid. Wie dit kader elimineert ziet dat te vragen, "wat is de rol van de mens" geen enkele betekenis of zin heeft. Er bestaat geen antwoord op deze vraag aangezien de vraag zelf ontdaan is van alle betekenis. Wat de mensen zelf bouwen heeft een bepaald doel of rol, de mens geeft zichzelf een doel, iets om ergens naartoe te leven. Maar de bomen, planten, vogels, reptielen of wat niet al, hebben geen enkele rol, ze bestaan louter altijd in wording onderhevig aan de wetten van chaos een onbepaalbaar onvoorbestemd lot tegemoet. Het is als Pico dat meende: Dat wat ons mensen bijzonder maakt is dat wij ons eigen doel kunnen invullen, wij zijn als een lege vorm vatbaar voor elke creatieve invulling. De mens heeft geen rol, maar elk individu kan zichzelf een rol toebedelen - het doel van het individu is uit te vinden wat zijn doel is.

Wie is Pico Matt?